Advies gevraagd m.b.t. buur(t)kinderen

Hallo allen,

Ik weet niet goed hoe dit aan te pakken, dus graag jullie advies.
Situatie:
Wij hebben 2 dochters, jongste is net 3 jaar, oudste 8.
Er wonen 2 meisjes (zusjes) bij ons in de straat van 8 en 4 jaar.
Het oudste zusje (ik noem haar even Noa) zit bij onze dochter in de klas, en ze wonen dus ook bij ons in de straat.
Noa heeft vaker bij ons gespeeld, en onze dochter 2 of 3 keer daar.
Als Noa bij ons komt spelen vind ik dat eigenlijk steeds vervelender merk ik. Ze staat bijna altijd bij me in de keuken als ik iets aan het doen ben, vraagt continu wat ik doe, en wat zij en dochter dan kunnen doen.
Nu heb ik al vaker gezegd; verzin maar wat, er is genoeg te doen, zowel binnen als buiten. Je bent hier om met Lies (zogenaamde naam van onze dochter) te spelen, en niet met mij.
Dat help even, maar het is elke keer weer hetzelfde gezeur.
Ook pakt ze steeds het speelgoed van jongste dochter en hoor ik jongste dochter weer krijsen omdat ze haar speelgoed terug wil, en Noa staat dan bv met haar arm in de lucht zodat ze er niet bij kan. Ook daar zeg ik dan weer wat van.
Ook komt ze steeds bij me klikken; Liesje doet dit (iets wat ze gewoon mag), jullie kat doet zus en zo. (ja, serieus )
Ook al gezegd dat ik dat geklik niet wil.
Ik werk, maar ook dan staan ze te pas en te onpas voor de deur, bv na werktijd/onze etenstijd. We wonen in een lange straat en ik weet dat ze niet zonder overleg/melden weggaan, dus moeder weet dat ze naar ons gaan, terwijl ze ook weet dat ik werk.
Heb ze toen ook weer naar huis gestuurd. Maar dat zomaar langskomen blijft ook doorgaan, en komt dan ook samen met haar zusje. Als ze dan aan de deur staan en ik zeg dat het niet uitkomt, andere keer maar weer, dan blijven ze ook gewoon staan en kijken me aan totdat ik de deur dichtdoe, heel ongemakkelijk.
En zo nog wat voorbeelden van waarom ik het vervelend vind als ze bij ons komen spelen, zusje komt nl dan ook vaak mee.
Nu deze zondag; jongste was jarig, zij kwamen aan de deur met een kadootje. Heel lief natuurlijk, dus kom maar even binnen. Leek gvd wel alsof ik ineens 10 kinderen binnen had. Zels mijn schoonzus zei na 15 minuten; jeetje, zijn ze altijd zo?Heb ze na een klein uur weer op huis aangestuurd.
Er spelen regelmatig andere klasgenootjes/vriendinnetjes van dochter bij ons, en dat vind ik eigenlijk nooit vervelend, die vragen af en toe wat drinken en eten en vermaken zich verder de hele middag, gezellig en geen omkijken naar.
Dochter vind het wel prima als deze meisjes komen spelen, maar vraagt zelf eigenlijk nooit naar hen.
Zij vragen echter wel regelmatig of ze bij ons kunnen spelen, maar ik verzin de laatste tijd eigenlijk steeds wat omdat ik het niet zie zitten.
Moeder is eigenlijk zoals de kinderen; erg nieuwsgierig, ook graag meer contact willen, roddelig en ouwe-wijverig.
Mij bv appen over onbelangrijke incidentjes op school, maar als ze appt of de kinderen kunnen komen (spelen) en ik zeg nee, is ze duidelijk wat gepikeerd en appt alleen terug ' ok'. Terwijl ze normaal uitgebreid antwoordt.

Lang verhaal kort:
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb inmiddels echt geen zin meer in deze kinderen en baal al een beetje als ik ze zie, want vind ze opdringerig en er komt altijd een vraag. (mag ik met jullie mee? Nee, kan nu niet. Oh, straks dan? etc) En moeder corrigeert niet hierin.
Dus houd ik gewoon verder afstand zoals ik nu doe, of andere tips?
Wil nl ook geen drama met de moeder omdat ze bij elkaar in de klas en op school zitten, en ook nog in de straat wonen..

Because schreef: ↑

13-10-2020 13:27

Wat vindt je dochter behalve "vindt het wel prima ".

Ze vindt ze aardig en wel leuk als ze komen, maar ziet ze niet echt als vriendinnen en vraagt verder nooit naar ze. Zij speelt ook gewoon verder als Noa weer bij mij staat en verveelt zich dan ook niet.

Blóm schreef: ↑

13-10-2020 13:28

Misschien gewoon vragen of moeder even belt of spelen uitkomt ipv dat kind langskomt? Geen rare vraag, zeker niet met thuiswerken.

Dat is een goeie idd, want ze zijn wel van het spontaan langskomen, vooral na het eten. Maar ja, zij eten rond 16.30/17.00 en hebben dan daarna tijd over, wij komen dan net thuis, dus voor ons is het niet na het eten.
Mocht dat nog weer gebeuren dan kan ik haar appen dat dat bij ons net de drukste tijd is, en dus niet uitkomt.

Positivevibes schreef: ↑

13-10-2020 13:32

Klinkt echt als doodnormaal kindergedrag. Wat is nou het probleem? Sommige kinderen zijn nieuwsgierig en vragen meer. En als spelen niet kan zeg je nee en doe je de deur dicht.

Jij maakt er iets heel groots van maar het komt op mij over alsof het enige probleem in jouw eigen hoofd zit.

Vindt je? Ik heb die ervaring met andere kinderen niet.
Ja, de eerste keer dat ze komen, beetje nieuwsgierig/rondneuzen, vragen stellen.
Maar niet dat ze meer bij mij staan dan dat ze met dochter spelen.

PikkuMyy schreef: ↑

13-10-2020 13:34

Ik wilde iets soortgelijks schrijven. Je moet de moeder zo te lezen niet, reageer dat niet af op die kinderen en accepteer dat ze vriendinnen zijn met jouw kinderen.

De moeder is mijn type niet, (ik misschien die van haar ook niet) maar dat hoeft ook niet, dat zijn wel meer moeders niet, maar daarvan heb ik niet deze ervaring met hun kinderen.

herfstappeltaart schreef: ↑

13-10-2020 13:36

Nou dat vind ik niet hoor. Ik zou er ook helemaal gek van worden. Dat soort kinderen heb ik vroeger ook wel gezien toen de mijne klein waren en meestal kwamen die thuis aandacht tekort.

ik heb deze ervaring echt niet met andere kinderen waar ze mee speelt. Af en toe even ingrijpen met woordenwisseling, of iets geven waar ze mee verder kunnen spelen, oke..
Maar steeds dat gehang rond mij, om de 5 minuten iets komen melden/klikken, dingen in dochters oor fluisteren die ze dan weer aan mij 'moet'. vragen.. nee, ik vind dat geen leuk gedrag en zie dat ook niet op die manier bij anderen die komen spelen.

alouette schreef: ↑

13-10-2020 13:38

Kunnen ze niet wat vaker bij Noa thuis spelen of buiten?

Ik heb het idee dat moeder liever niet wil dat ze daar spelen, want het 'moet' altijd bij ons.
Als ik zeg; Goh, Lies kan nu ook wel bij jullie komen spelen oid, zegt moeder: Oh..Maar Noa wil graag bij jullie spelen. Noa lijkt ook daarin nogal veel te bepalen.

Ikkuz schreef: ↑

13-10-2020 13:42

Als ze je storen terwijl je werkt, dan is het een kwestie van nog beter je grenzen aangeven. Duidelijk, kort en krachtig. Niet er verder op ingaan. Dan staan ze daar maar afwachtend voor de deur. Kinderen houden van duidelijkheid, zolang het natuurlijk wel correct blijft.

Op de roddels van moeder zou ik gewoon niet reageren. Je bent daarin niet verplicht.

Wees eenlijnig naar de dames en geef geen gemixte signalen. Dus handel bijvoorbeeld niet uit schuldgevoel. Dat voelen kinderen direct. Jouw huis, jouw grenzen. Wil je niet dat er gespeeld wordt? Prima. Maar ze gaan net zolang door totdat jij strikt en zeer duidelijk bent. Dus je moet duidelijkere keuzes voor jezelf maken. Kijken waar je achter staat en niet wat maatschappelijk gewenst is. Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke grenzen en irritaties. Jij hebt misschien een korter lontje en misschien niet. Maar dan alsnog heb je het recht om altijd nee te zeggen.

Niet teveel over nadenken, maar doen.

Dit is wel een goeie denk ik. ~Misschien moet ik idd rechtlijniger zijn, nog wat duidelijker. Dank je.