Advies gevraagd m.b.t. buur(t)kinderen

Hallo allen,

Ik weet niet goed hoe dit aan te pakken, dus graag jullie advies.
Situatie:
Wij hebben 2 dochters, jongste is net 3 jaar, oudste 8.
Er wonen 2 meisjes (zusjes) bij ons in de straat van 8 en 4 jaar.
Het oudste zusje (ik noem haar even Noa) zit bij onze dochter in de klas, en ze wonen dus ook bij ons in de straat.
Noa heeft vaker bij ons gespeeld, en onze dochter 2 of 3 keer daar.
Als Noa bij ons komt spelen vind ik dat eigenlijk steeds vervelender merk ik. Ze staat bijna altijd bij me in de keuken als ik iets aan het doen ben, vraagt continu wat ik doe, en wat zij en dochter dan kunnen doen.
Nu heb ik al vaker gezegd; verzin maar wat, er is genoeg te doen, zowel binnen als buiten. Je bent hier om met Lies (zogenaamde naam van onze dochter) te spelen, en niet met mij.
Dat help even, maar het is elke keer weer hetzelfde gezeur.
Ook pakt ze steeds het speelgoed van jongste dochter en hoor ik jongste dochter weer krijsen omdat ze haar speelgoed terug wil, en Noa staat dan bv met haar arm in de lucht zodat ze er niet bij kan. Ook daar zeg ik dan weer wat van.
Ook komt ze steeds bij me klikken; Liesje doet dit (iets wat ze gewoon mag), jullie kat doet zus en zo. (ja, serieus )
Ook al gezegd dat ik dat geklik niet wil.
Ik werk, maar ook dan staan ze te pas en te onpas voor de deur, bv na werktijd/onze etenstijd. We wonen in een lange straat en ik weet dat ze niet zonder overleg/melden weggaan, dus moeder weet dat ze naar ons gaan, terwijl ze ook weet dat ik werk.
Heb ze toen ook weer naar huis gestuurd. Maar dat zomaar langskomen blijft ook doorgaan, en komt dan ook samen met haar zusje. Als ze dan aan de deur staan en ik zeg dat het niet uitkomt, andere keer maar weer, dan blijven ze ook gewoon staan en kijken me aan totdat ik de deur dichtdoe, heel ongemakkelijk.
En zo nog wat voorbeelden van waarom ik het vervelend vind als ze bij ons komen spelen, zusje komt nl dan ook vaak mee.
Nu deze zondag; jongste was jarig, zij kwamen aan de deur met een kadootje. Heel lief natuurlijk, dus kom maar even binnen. Leek gvd wel alsof ik ineens 10 kinderen binnen had. Zels mijn schoonzus zei na 15 minuten; jeetje, zijn ze altijd zo?Heb ze na een klein uur weer op huis aangestuurd.
Er spelen regelmatig andere klasgenootjes/vriendinnetjes van dochter bij ons, en dat vind ik eigenlijk nooit vervelend, die vragen af en toe wat drinken en eten en vermaken zich verder de hele middag, gezellig en geen omkijken naar.
Dochter vind het wel prima als deze meisjes komen spelen, maar vraagt zelf eigenlijk nooit naar hen.
Zij vragen echter wel regelmatig of ze bij ons kunnen spelen, maar ik verzin de laatste tijd eigenlijk steeds wat omdat ik het niet zie zitten.
Moeder is eigenlijk zoals de kinderen; erg nieuwsgierig, ook graag meer contact willen, roddelig en ouwe-wijverig.
Mij bv appen over onbelangrijke incidentjes op school, maar als ze appt of de kinderen kunnen komen (spelen) en ik zeg nee, is ze duidelijk wat gepikeerd en appt alleen terug ' ok'. Terwijl ze normaal uitgebreid antwoordt.

Lang verhaal kort:
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb inmiddels echt geen zin meer in deze kinderen en baal al een beetje als ik ze zie, want vind ze opdringerig en er komt altijd een vraag. (mag ik met jullie mee? Nee, kan nu niet. Oh, straks dan? etc) En moeder corrigeert niet hierin.
Dus houd ik gewoon verder afstand zoals ik nu doe, of andere tips?
Wil nl ook geen drama met de moeder omdat ze bij elkaar in de klas en op school zitten, en ook nog in de straat wonen..

PikkuMyy schreef: ↑

13-10-2020 13:58

Ik bedoelde met buiten op straat Instrueer je dochter dat ze niet naar binnen mogen komen, lukt dat?

Ja, dat kan ik proberen. Dat heb ik nog niet op die manier gedaan.

Pindakaasjes schreef: ↑

13-10-2020 13:43

Ik lees graag mee TO.
Ik heb zelf een soortgelijke situatie aan de hand. Ik herken ontzettend veel uit je verhaal.
Inderdaad dat om je heen hangen en steeds van alles vragen en mededelen. "Ik verveel me, ik heb honger, ik wil nu op de iPad, wat doe jij? Waarom? Heb jij chips? 'Klaas' deed dit, of zei dat, ik heb nog steeds honger, ik heb niks te doen!"
En dat gaat dan maar door&door&door...
Laatst reageerde ik nogal kortaf door te zeggen: " ga nu maar weer naar je eigen moeder!"
Daar voelde ik me achteraf wel een beetje schuldig over want zo ben ik nooit tegen kinderen en ik heb ook niet snel een probleem met een kind.. maar deze..?!
Ik begin een allergie tegen hem te ontwikkelen. En inderdaad ook dat op je stoep staan, ook na het avondeten. Daar heb ik dan zo geen zin meer in!
En de boel op zijn kop zetten en tellen voor 3, ook herkenbaar.
Maar ja, dan zijn wij de volwassen in dit verhaal hè?!
Hoe pak je dit aan.. Ik ben ook benieuwd naar de reacties.

Inderdaad, wat vermoeiend he.. EWn ik heb best vaak andere kinderen over de vloer, en dan ervaar ik het echt niet zo.
Denk dat we dus toch nog (eerder) duidelijker moeten zijn.

mommy2014 schreef: ↑

13-10-2020 14:03

Duidelijker zijn en je grenzen aangeven. En sommige kinderen die vragen het eenmaal vaker dan een ander. Wij hebben ook een tijdje geleden gehad dat er kindjes aan de deur kwamen om hele vroege tijden. En dat wel iedere dag. Ik ben daarin wel strikt en zeg dan ook nee. Merk overigens dat er wel bijna dagelijks gevraagd wordt of een vriendje hier mag spelen, en ik zeg vaker nee dan ja. Wat de reden is, dat doet er toch helemaal niet toe. En als jij overdag werkt dan zou ik juist nog strenger zijn daarin. Ohja en dat ook duidelijk naar je eigen kind communiceren. Hier begrijpen ze het wel, vinden ze het ook niet altijd leuk. Maar soms is het eenmaal zoals het is.

Eigen dochter vind het helemaal niet erg als ik nee tegen hen zeg eigenlijk. Alleen als ik een keer nee zeg tegen haar 'BFF' vindt ze dat even jammer, maar die speelt ook wel regelmatig bij ons, dus dan weet ze ook wel dat die binnenkort toch wel komt spelen.

PikkuMyy schreef: ↑

13-10-2020 14:06

Gelukkig wordt mijn kind met ASS niet zo uitgekotst door andere ouders.

Uitgekotst?? Raar om te schrijven dat ik die kinderen 'uitkots' hoor. Nog nooit een onfatsoenlijk woord tegen ze gezegd, ben altijd beleefd en aardig naar ze. Maar vervelend gedrag hoef ik niet te stimuleren. Er ' is' verder ook niets met dit meisje.

lemoos2 schreef: ↑

13-10-2020 14:11

Ik zou een vaste dag afspreken waarop het wel kan en dat ook doorgeven aan de moeder. En als je het niet ziet zitten dat alle broers en zussen ook worden meegenomen dat ook aan die moeder laten weten.

Mijn zoon is bijna 10, daar staat ook wel eens een jongetje uit de buurt voor aan de deur. Met zijn broertjes van 7 en 4. Die moeder had als standpunt ‘allemaal of niet’ en ze mochten ook niet ‘op straat rondhangen’ (stuurt ze wel na 18.00 nog naar buiten). Ze vond het denk ik heel vervelend dat mijn antwoord gelijk ‘dan niet’ was. Ik run geen KDV hier. Zoon vindt er ook niets aan. Bij hen spelen kan nooit schijnbaar.

Vaste dag is een goede.
Laatste keer dat moeder vroeg of Noa bij ons kon spelen heb ik ook gevraagd of dat dit keer niet bij hen kon.
ja hoor, zei moeder, kan wel. Na 3 kwartier stonden Noa en onze dochter weer bij ons op de stoep, want Noa wilde graag even naar ons toe..

PikkuMyy schreef: ↑

13-10-2020 14:12

Ik heb nergens jou direct aangesproken toch? Ik lees hier dingen als zulke kinderen laat ik niet binnen, het is niet normaal, ik ben geen maatschappelijk werkster etc. Ik vind dat behoorlijk treurig. Een kind dat kennelijk anders is, zorgt voor irritatie en mag niet binnenkomen.

On topic weer. Voor jou; duidelijk zijn en afspraken maken met je eigen dochter.

Dan sorry, ik dacht dat je mij ermee bedoelde.
Ik moet inderdaad duidelijker zijn.
En er komen ook kinderen bij ons die ' anders' zijn,
maar niet dit soort gedrag vertonen, of niet om deze redenen.
Ik weet het verschil tussen (aangeleerd) gedrag en een kind dat anders is of anders reageert om andere redenen. (ben zelf hulpverlener)

Plopper schreef: ↑

13-10-2020 14:14

Als jij niet wilt/kunt doen wat het kind van je vraagt, moet jij je grenzen aanscherpen. (Jaja, mosterd). En je kunt prima zeggen "Ik ben nu aan het werk, dus ga maar een kwartier tv kijken/kleuren/whatever." Ik vind wel dat als jij kinderen in huis haalt terwijl je werkt, je (zeker op die leeftijd) niet moet klagen als het kind ook daadwerkelijk aandacht van je wilt)

Persoonlijk zou ik er geen moeite mee hebben om dan samen met de kinderen te koken ofzo. En ze vaak even helpen opstarten helpt ook wel.

Mijn kind had op de basisschool een vriendinnetje met ASS. En hier was de enige plek waar ze mocht spelen, andere ouders wilden haar niet in huis. En nee, ik ben niet haar social worker of pedagoog, maar ik vind dat echt wel zielig. Gewoon duidelijk grenzen aangeven.

Dan heb je niet goed gelezen, want ik haal geen kinderen in huis als ik werk. Ik werk nog steeds op locatie(s), dus ik ben helemaal niet thuis op werkdagen.
Ik schreef dat ze na werktijd zomaar aan de deur staan.
En het meisje heeft geen ASS.
Jeetje man, wat een aannames..

Plopper schreef: ↑

13-10-2020 14:17

Ik bedoel dit zeker niet beledigend, maar als jij zelf hulpverlener bent dan weet je toch dat de oplossing ligt in zelf grenzen stellen en je daaraan houden? Jouw huis, jouw regels enzo.

Daar heb je gelijk in, maar een hulpverlener weet ook niet altijd alles, of ziet niet alles helder als je er zelf in zit