Kinderen
alle pijlers
Advies gevraagd m.b.t. buur(t)kinderen
dinsdag 13 oktober 2020 om 13:23
Hallo allen,
Ik weet niet goed hoe dit aan te pakken, dus graag jullie advies.
Situatie:
Wij hebben 2 dochters, jongste is net 3 jaar, oudste 8.
Er wonen 2 meisjes (zusjes) bij ons in de straat van 8 en 4 jaar.
Het oudste zusje (ik noem haar even Noa) zit bij onze dochter in de klas, en ze wonen dus ook bij ons in de straat.
Noa heeft vaker bij ons gespeeld, en onze dochter 2 of 3 keer daar.
Als Noa bij ons komt spelen vind ik dat eigenlijk steeds vervelender merk ik. Ze staat bijna altijd bij me in de keuken als ik iets aan het doen ben, vraagt continu wat ik doe, en wat zij en dochter dan kunnen doen.
Nu heb ik al vaker gezegd; verzin maar wat, er is genoeg te doen, zowel binnen als buiten. Je bent hier om met Lies (zogenaamde naam van onze dochter) te spelen, en niet met mij.
Dat help even, maar het is elke keer weer hetzelfde gezeur.
Ook pakt ze steeds het speelgoed van jongste dochter en hoor ik jongste dochter weer krijsen omdat ze haar speelgoed terug wil, en Noa staat dan bv met haar arm in de lucht zodat ze er niet bij kan. Ook daar zeg ik dan weer wat van.
Ook komt ze steeds bij me klikken; Liesje doet dit (iets wat ze gewoon mag), jullie kat doet zus en zo. (ja, serieus
)
Ook al gezegd dat ik dat geklik niet wil.
Ik werk, maar ook dan staan ze te pas en te onpas voor de deur, bv na werktijd/onze etenstijd. We wonen in een lange straat en ik weet dat ze niet zonder overleg/melden weggaan, dus moeder weet dat ze naar ons gaan, terwijl ze ook weet dat ik werk.
Heb ze toen ook weer naar huis gestuurd. Maar dat zomaar langskomen blijft ook doorgaan, en komt dan ook samen met haar zusje. Als ze dan aan de deur staan en ik zeg dat het niet uitkomt, andere keer maar weer, dan blijven ze ook gewoon staan en kijken me aan totdat ik de deur dichtdoe, heel ongemakkelijk.
En zo nog wat voorbeelden van waarom ik het vervelend vind als ze bij ons komen spelen, zusje komt nl dan ook vaak mee.
Nu deze zondag; jongste was jarig, zij kwamen aan de deur met een kadootje. Heel lief natuurlijk, dus kom maar even binnen. Leek gvd wel alsof ik ineens 10 kinderen binnen had. Zels mijn schoonzus zei na 15 minuten; jeetje, zijn ze altijd zo?Heb ze na een klein uur weer op huis aangestuurd.
Er spelen regelmatig andere klasgenootjes/vriendinnetjes van dochter bij ons, en dat vind ik eigenlijk nooit vervelend, die vragen af en toe wat drinken en eten en vermaken zich verder de hele middag, gezellig en geen omkijken naar.
Dochter vind het wel prima als deze meisjes komen spelen, maar vraagt zelf eigenlijk nooit naar hen.
Zij vragen echter wel regelmatig of ze bij ons kunnen spelen, maar ik verzin de laatste tijd eigenlijk steeds wat omdat ik het niet zie zitten.
Moeder is eigenlijk zoals de kinderen; erg nieuwsgierig, ook graag meer contact willen, roddelig en ouwe-wijverig.
Mij bv appen over onbelangrijke incidentjes op school, maar als ze appt of de kinderen kunnen komen (spelen) en ik zeg nee, is ze duidelijk wat gepikeerd en appt alleen terug ' ok'. Terwijl ze normaal uitgebreid antwoordt.
Lang verhaal kort:
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb inmiddels echt geen zin meer in deze kinderen en baal al een beetje als ik ze zie, want vind ze opdringerig en er komt altijd een vraag. (mag ik met jullie mee? Nee, kan nu niet. Oh, straks dan? etc) En moeder corrigeert niet hierin.
Dus houd ik gewoon verder afstand zoals ik nu doe, of andere tips?
Wil nl ook geen drama met de moeder omdat ze bij elkaar in de klas en op school zitten, en ook nog in de straat wonen..
Ik weet niet goed hoe dit aan te pakken, dus graag jullie advies.
Situatie:
Wij hebben 2 dochters, jongste is net 3 jaar, oudste 8.
Er wonen 2 meisjes (zusjes) bij ons in de straat van 8 en 4 jaar.
Het oudste zusje (ik noem haar even Noa) zit bij onze dochter in de klas, en ze wonen dus ook bij ons in de straat.
Noa heeft vaker bij ons gespeeld, en onze dochter 2 of 3 keer daar.
Als Noa bij ons komt spelen vind ik dat eigenlijk steeds vervelender merk ik. Ze staat bijna altijd bij me in de keuken als ik iets aan het doen ben, vraagt continu wat ik doe, en wat zij en dochter dan kunnen doen.
Nu heb ik al vaker gezegd; verzin maar wat, er is genoeg te doen, zowel binnen als buiten. Je bent hier om met Lies (zogenaamde naam van onze dochter) te spelen, en niet met mij.
Dat help even, maar het is elke keer weer hetzelfde gezeur.
Ook pakt ze steeds het speelgoed van jongste dochter en hoor ik jongste dochter weer krijsen omdat ze haar speelgoed terug wil, en Noa staat dan bv met haar arm in de lucht zodat ze er niet bij kan. Ook daar zeg ik dan weer wat van.
Ook komt ze steeds bij me klikken; Liesje doet dit (iets wat ze gewoon mag), jullie kat doet zus en zo. (ja, serieus
)Ook al gezegd dat ik dat geklik niet wil.
Ik werk, maar ook dan staan ze te pas en te onpas voor de deur, bv na werktijd/onze etenstijd. We wonen in een lange straat en ik weet dat ze niet zonder overleg/melden weggaan, dus moeder weet dat ze naar ons gaan, terwijl ze ook weet dat ik werk.
Heb ze toen ook weer naar huis gestuurd. Maar dat zomaar langskomen blijft ook doorgaan, en komt dan ook samen met haar zusje. Als ze dan aan de deur staan en ik zeg dat het niet uitkomt, andere keer maar weer, dan blijven ze ook gewoon staan en kijken me aan totdat ik de deur dichtdoe, heel ongemakkelijk.
En zo nog wat voorbeelden van waarom ik het vervelend vind als ze bij ons komen spelen, zusje komt nl dan ook vaak mee.
Nu deze zondag; jongste was jarig, zij kwamen aan de deur met een kadootje. Heel lief natuurlijk, dus kom maar even binnen. Leek gvd wel alsof ik ineens 10 kinderen binnen had. Zels mijn schoonzus zei na 15 minuten; jeetje, zijn ze altijd zo?Heb ze na een klein uur weer op huis aangestuurd.
Er spelen regelmatig andere klasgenootjes/vriendinnetjes van dochter bij ons, en dat vind ik eigenlijk nooit vervelend, die vragen af en toe wat drinken en eten en vermaken zich verder de hele middag, gezellig en geen omkijken naar.
Dochter vind het wel prima als deze meisjes komen spelen, maar vraagt zelf eigenlijk nooit naar hen.
Zij vragen echter wel regelmatig of ze bij ons kunnen spelen, maar ik verzin de laatste tijd eigenlijk steeds wat omdat ik het niet zie zitten.
Moeder is eigenlijk zoals de kinderen; erg nieuwsgierig, ook graag meer contact willen, roddelig en ouwe-wijverig.
Mij bv appen over onbelangrijke incidentjes op school, maar als ze appt of de kinderen kunnen komen (spelen) en ik zeg nee, is ze duidelijk wat gepikeerd en appt alleen terug ' ok'. Terwijl ze normaal uitgebreid antwoordt.
Lang verhaal kort:
Hoe ga ik hiermee om? Ik heb inmiddels echt geen zin meer in deze kinderen en baal al een beetje als ik ze zie, want vind ze opdringerig en er komt altijd een vraag. (mag ik met jullie mee? Nee, kan nu niet. Oh, straks dan? etc) En moeder corrigeert niet hierin.
Dus houd ik gewoon verder afstand zoals ik nu doe, of andere tips?
Wil nl ook geen drama met de moeder omdat ze bij elkaar in de klas en op school zitten, en ook nog in de straat wonen..
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:27
Dat is misschien wel een goed idee, ja. Het is even wennen, maar als het werkt.. Het proberen waard!
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:42
Waarom stuur je haar niet weg? Dat kan een keer aardig, maar kinderen die er vaak zijn, krijgen net als mijn kinderen ook de onaardige of resolute kant te zien. Soms doe ik het nog af met een grapje. Maar nu hup, de keuken uit. Kinderen zijn voor geklets niet welkom als ik aan het koken ben. Dahag. En dan met een grote knipoog en big smile haar bij de schoudertjes richting uitgang werken. Roep me maar als de tent afbrandt.glitglam schreef: ↑13-10-2020 13:54En natuurlijk gaat het niet om 1 vraag zoals 'goh wat maak jij/ wat eten jullie?'
Maar wel het er constant bij blijven en maar doorgaan; en wat is dat dan? Knoflook.
Oh, dat ziet er vies uit. Eet liesje dat? Waarom? Wat ga je nu doen? Hoe laat komt Liesjes vader thuis? Waarom dan zo laat? etc etc..
In combinatie met het geklik, altijd het speelgoed van jongste afpakken/hooghouden etc..
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:44
Ze is niet andersmans kind aan het opvoeden, ze probeert haar eigen grenzen neer te zetten en zich eraan te houden.Pindakaasjes schreef: ↑13-10-2020 15:30Stoer van je dat het gaat proberen.
Persoonlijk heb ik niet snel trek om andermans kind op te voeden.
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:45
TO haar irritatie vind ik echt niet overdreven. Daarnaast vraagt ze juist om tips om hier op een 'goede' manier mee om te gaan.
Noa lijkt vooral aandacht van TO te vragen. Ik kan mij voorstellen dat je daar als ouder met een druk gezins leven niet op zit te wachten.
Een vaste dag of een klusje geven, daar zou ik juist niet aan beginnen.
Ik zou met de ouders een gesprek aan gaan. En daar afspraken mee maken.
Noa lijkt vooral aandacht van TO te vragen. Ik kan mij voorstellen dat je daar als ouder met een druk gezins leven niet op zit te wachten.
Een vaste dag of een klusje geven, daar zou ik juist niet aan beginnen.
Ik zou met de ouders een gesprek aan gaan. En daar afspraken mee maken.
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:55
Ik lees ook eigenlijk niets abnormaals. In elke straat zijn toch wel een paar van dit soort kinderen?
De oplossing is gewoon duidelijk zijn: om 17 uur wordt er niet gespeeld, want wij gaan zo eten. Om 18 uur (of een andere tijd) zijn we klaar en dan mogen jullie nog even buiten spelen voordat het donker wordt. Als jij niet duidelijk bent kun je dat het kind ook niet kwalijk nemen toch?
Hier in de straat weten de kinderen wel redelijk elkaars schema's en wanneer er gespeeld kan worden.
Wat betreft het kletsen tijdens het koken. Zodra je het zat bent: "Luister Noa, je bent een schat van een meid, maar nu moet ik mij even concentreren op het koken, anders komen er ongelukken. Je mag mij dus even niets vragen en ook niet storen, tenzij er brand of gewonden zijn. Ga maar lekker spelen en als je niets kunt bedenken dan ga je naar buiten of naar huis".
Maar nogmaals, ik vind het gedrag wat je hier beschrijft totaal niet raar.
Mijn zoon had vroeger een vriendje, dat als zoon er niet was, voor de dichte deur op de stoep ging zitten wachten in de koude. Dat was wel een beetje ongemakkelijk, ik kwam er ook pas achter, toen ik zelf een uur later naar buiten ging...
De oplossing is gewoon duidelijk zijn: om 17 uur wordt er niet gespeeld, want wij gaan zo eten. Om 18 uur (of een andere tijd) zijn we klaar en dan mogen jullie nog even buiten spelen voordat het donker wordt. Als jij niet duidelijk bent kun je dat het kind ook niet kwalijk nemen toch?
Hier in de straat weten de kinderen wel redelijk elkaars schema's en wanneer er gespeeld kan worden.
Wat betreft het kletsen tijdens het koken. Zodra je het zat bent: "Luister Noa, je bent een schat van een meid, maar nu moet ik mij even concentreren op het koken, anders komen er ongelukken. Je mag mij dus even niets vragen en ook niet storen, tenzij er brand of gewonden zijn. Ga maar lekker spelen en als je niets kunt bedenken dan ga je naar buiten of naar huis".
Maar nogmaals, ik vind het gedrag wat je hier beschrijft totaal niet raar.
Mijn zoon had vroeger een vriendje, dat als zoon er niet was, voor de dichte deur op de stoep ging zitten wachten in de koude. Dat was wel een beetje ongemakkelijk, ik kwam er ook pas achter, toen ik zelf een uur later naar buiten ging...
dinsdag 13 oktober 2020 om 15:56
Kun je je dochter ook niet wat meer verantwoordelijk maken voor dit soort speeldates? Als in: zelf zorgen dat ze samen spelen, hun eigen problemen oplossen en dat ze jou niet steeds storen?
Ik herken een deel van je verhaal ook bij 1 buurmeisje dat hier aan de deur komt en mij ook veel energie kost. Ik vraag mijn dochter van 7 dan: wil je spelen met X? Zo ja, dan moeten ze het zelf regelen en als ze teveel gaan hangen of mij lastig vallen, dan stuur ik ze naar buiten of dan zeg ik dat ik het mooi geweest vind voor vandaag.
Wat ik maar wil zeggen: ik vind ze oud genoeg om mij niet meer nodig te hebben bij het spelen en ik zie mijn rol eigenlijk alleen in het brengen van drinken/eten en heel kort even iets oplossen. Als het de bedoeling blijkt dat ik een soort derde speelkameraadje moet worden, dan is de speeldate over.
Ik herken een deel van je verhaal ook bij 1 buurmeisje dat hier aan de deur komt en mij ook veel energie kost. Ik vraag mijn dochter van 7 dan: wil je spelen met X? Zo ja, dan moeten ze het zelf regelen en als ze teveel gaan hangen of mij lastig vallen, dan stuur ik ze naar buiten of dan zeg ik dat ik het mooi geweest vind voor vandaag.
Wat ik maar wil zeggen: ik vind ze oud genoeg om mij niet meer nodig te hebben bij het spelen en ik zie mijn rol eigenlijk alleen in het brengen van drinken/eten en heel kort even iets oplossen. Als het de bedoeling blijkt dat ik een soort derde speelkameraadje moet worden, dan is de speeldate over.
dinsdag 13 oktober 2020 om 16:13
Ik zou de deur niet meer open doen.
Kijk even stiekem door het gordijn.
En laat ze lekker staan.
Deed ik ook weleens.
Je hebt geen verantwoording naar deze meisjes. Als het nog gezellig ging met spelen. Dan denk ach.
Maar zo te horen is het niet gezellig.
Doe alsof je dom bent. Doet hun moeder toch ook.
Kijk even stiekem door het gordijn.
En laat ze lekker staan.
Deed ik ook weleens.
Je hebt geen verantwoording naar deze meisjes. Als het nog gezellig ging met spelen. Dan denk ach.
Maar zo te horen is het niet gezellig.
Doe alsof je dom bent. Doet hun moeder toch ook.
dinsdag 13 oktober 2020 om 16:15
Ik zie het probleem hier echt niet. Als je ze niet in huis wilt hebben, stuur je ze weg. Dan kijken ze je maar een paar keer raar aan...
Ze blijven juist komen (en de moeder ook) omdat ze jouw twijfel voelen en ook dat jij aardig gevonden wilt worden.
Als je de twijfel loslaat en het voor jezelf beslist wat JIJ wilt, lost het probleem zichzelf wel op...
Ze blijven juist komen (en de moeder ook) omdat ze jouw twijfel voelen en ook dat jij aardig gevonden wilt worden.
Als je de twijfel loslaat en het voor jezelf beslist wat JIJ wilt, lost het probleem zichzelf wel op...
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
dinsdag 13 oktober 2020 om 16:23
Dit idd. Maar als ze echt regelmatig om 17 uur aan de deur staan zou ik dat ook gewoon tegen moeder zeggen/appen. Dat je merkt dat ze vaak om 17 uur aan de deur staan maar dat dat niet handig is omdat jullie dan bijna gaan eten. Ik snap niet dat die moeder dat niet snapt. Zij eten blijkbaar al rond 1630 uur. Maar ze zal toch wel snappen dat de meeste mensen later eten?ExodusRedux schreef: ↑13-10-2020 13:51Je moet gewoon nee zeggen. En elke keer wanneer ze om 5 uur aan de deur zijn ook nee zeggen, zo moeilijk is het niet.
En ok, als jij duidelijk tegen de zusjes zegt om 17 uur: nee, spelen gaat nu niet, we gaan zo eten... Dan zullen de meisjes dat toch ook wel tegen hun moeder zeggen? Dan snap ik niet dat die moeder hun dochters toch steeds jullie kant op stuurt om 17 uur.
dinsdag 13 oktober 2020 om 16:33
dinsdag 13 oktober 2020 om 22:20
Wij hadden toen ons kind continu gevraagd werd buiten te komen spelen en de deurbel soms wel 5 keer per uur ging, met alle ouders En hun kinderen in de straat dezelfde afspraak gemaakt.
Rolgordijn/gordijn in de keuken (Voordeur is naast het keuken raam) gesloten? Dan mag je niet aanbellen want dan komt het niet uit.
Belden ze wel aan bracht je ze eenmalig terug naar hun moeder met de uitleg dat het gordijn dicht was maar kind toch aanbelde.
Binnen twee dagen geen enkel probleem meer.
Rolgordijn/gordijn in de keuken (Voordeur is naast het keuken raam) gesloten? Dan mag je niet aanbellen want dan komt het niet uit.
Belden ze wel aan bracht je ze eenmalig terug naar hun moeder met de uitleg dat het gordijn dicht was maar kind toch aanbelde.
Binnen twee dagen geen enkel probleem meer.
dinsdag 13 oktober 2020 om 22:56
diyer schreef: ↑13-10-2020 13:45Je maakt er iets heel groots van, want je irriteert je. De kinderen lijken je onder je huid te zitten, terwijl je ook nee kunt zeggen en weer verder, zonder dat het iets met je doet. Probeer wat luchtiger naar die kinderen te kijken.
Overigens heb ik het zelf ook gehad toen mijn kinderen klein waren en ik me ook kon ergeren aan bepaalde kinderen. Maar dat had meer met mij te maken dan met die kinderen. Ik voelde me gewoon snel overspoeld, had soms echt weinig ruimte voor 'anderen' en kon eigenlijk alleen maar goed de kinderen hebben die zich precies zo gedroegen zoals ik verwachtte dat kinderen zich zouden gedragen. Maar dat kan nu eenmaal niet. Die meisjes zijn niet jouw kinderen en krijgen niet jouw opvoeding mee, maar die van ouders die over andere dingen weer anders denken.
Dus als het je zo stoort, dan zul je zélf duidelijk moeten zijn. Neem de twee oudste kinderen even apart. 8 jaar is een leeftijd waarop je iets best wel een beetje kunt uitleggen. Vertel dat je vaak veel in je hoofd hebt zitten en dat je niet zoveel plek hebt voor gezellige kletspraatjes tussendoor. Dat je het heel lief vindt dat ze wil helpen, maar dat ze dat thuis bij papa en mama mag doen. Dat als er samen gespeeld wordt, de meisjes je mogen storen als het iets belangrijks is. En probeer ze daarmee ook op weg te helpen. Vraag wat ze allemaal kunnen gaan doen van te voren. Vraag wat ze willen gaan doen als ze zich vervelen. Vraag wat ze kunnen doen als ze het niet met elkaar eens zijn. En beloon het gedrag dan ook door ze wel af en toe even een momentje te geven. Even 5 minuutjes gehurkt bij ze blijven zitten als je wat te drinken komt brengen. Vertel dat je het gezellig vindt om te zien dat ze zo lekker met elkaar spelen.
Maar wees wel duidelijk. Jouw ergernissen zijn van jou. Daar kan dit meisje niet zoveel aan doen. Het is ook normaal kindergedrag eigenlijk.
En bel anders met die moeder. Vertel dat je veel aan het werk bent en dat je voortaan graag wil dat ze even een appje stuurt om te checken of het uitkomt. Beter nog geef je 1 dag in de week waarop het mogelijk wél kan (en dat dan nog steeds nee een optie is) en dat de andere dagen niet uitkomen.
Ik wou ook na alle adviezen over zeggen wat je NIET wilt, even benadrukken dat het makkelijke is om te zeggen wat je WEL wilt.
Je zegt nu: “17:00 is spitsuur bij ons”. Als je dat concretiseert, wordt het: “de kinderen kunnen pas na het eten; dus vanaf x uur”. Maar misschien wil je helemaal niet dat ze dan dagelijks om dat tijdstip voor de deur staan.
Nog concreter; mijn kinderen mogen na x uur buiten spelen, en alleen op dinsdag en zaterdag is er ruimte om binnen te spelen als zij daar zin in hebben”.
Als dat je niet aanspreekt, dan zeg je; “laat je moeder maar een berichtje sturen om te vragen of het uitkomt en hoe laat: omdat ik moet werken, kan het vaak niet”.
En als je dan nog te veel berichtjes van moeder krijgt:
“We spreken al dat als mijn kinderen willen spelen, ze wel naar jullie toekomen om het te vragen”.
Laat je niet overvallen, maar houdt de regie.
Je kan ook afspraken maken voor binnen spelen; vraag bv vooraf aan je kinderen hoe lang zij willen spelen als het bij jullie is. Of zeg vriendelijk; “als jullie niet meer samen spelen, of je verveelt je, dan mag je gewoon terug naar huis hoor
”. Of; “spelen kan vandaag alleen bij jullie”.
woensdag 14 oktober 2020 om 21:20
[quote=Positivevibes post_id=32018967 time=1602588778 user_id=373693]
Klinkt echt als doodnormaal kindergedrag. Wat is nou het probleem? Sommige kinderen zijn nieuwsgierig en vragen meer. En als spelen niet kan zeg je nee en doe je de deur dicht.
Jij maakt er iets heel groots van maar het komt op mij over alsof het enige probleem in jouw eigen hoofd zit.
[/quot
ja inderdaad, het ene kind ligt je, het andere kind niet.
Ik zou iniatief van dochter afwachten en dan een afspraak plannen die jou goed uitkomt.
Mijn oudste heeft ook enkele vriendinnen die ik echt amper trek, daar plan ik dan een bioscoopje mee of mee eten of ergens lunchen. Dan voelt het kind zich speciaal maar tegelijk hoef ik er dan niet veel mee.
Zo'n kind mag ook gewoon zijn wie ze is natuurlijk.
Het vreemde is ook dat met 1 kind en zo'n moeder toch een leuke band is gekomen, bedenk je dat ze nog jaren buren blijven en ook schoolgenoten.
Dus het een beetje leuk houden is wel belangrijk, hier komen sommige vriendinnen al 8 jaar over de vloer.
Ik kan nu wel lachen om de energie die sommige kinderen met zich meebrengen, er woont hier bijvoorbeeld een enorme diva in de buurt. Na drie jaar ben ik er aan gewend en is het ook wel komisch.
Het leven zou maar saai zijn in deze coronatijd zonder dat grietje we all love to hate.
Het zijn kinderen he.
Klinkt echt als doodnormaal kindergedrag. Wat is nou het probleem? Sommige kinderen zijn nieuwsgierig en vragen meer. En als spelen niet kan zeg je nee en doe je de deur dicht.
Jij maakt er iets heel groots van maar het komt op mij over alsof het enige probleem in jouw eigen hoofd zit.
[/quot
ja inderdaad, het ene kind ligt je, het andere kind niet.
Ik zou iniatief van dochter afwachten en dan een afspraak plannen die jou goed uitkomt.
Mijn oudste heeft ook enkele vriendinnen die ik echt amper trek, daar plan ik dan een bioscoopje mee of mee eten of ergens lunchen. Dan voelt het kind zich speciaal maar tegelijk hoef ik er dan niet veel mee.
Zo'n kind mag ook gewoon zijn wie ze is natuurlijk.
Het vreemde is ook dat met 1 kind en zo'n moeder toch een leuke band is gekomen, bedenk je dat ze nog jaren buren blijven en ook schoolgenoten.
Dus het een beetje leuk houden is wel belangrijk, hier komen sommige vriendinnen al 8 jaar over de vloer.
Ik kan nu wel lachen om de energie die sommige kinderen met zich meebrengen, er woont hier bijvoorbeeld een enorme diva in de buurt. Na drie jaar ben ik er aan gewend en is het ook wel komisch.
Het leven zou maar saai zijn in deze coronatijd zonder dat grietje we all love to hate.
Het zijn kinderen he.
donderdag 15 oktober 2020 om 23:39
Bij dit soort dingen is het hier van "Dat wil ik niet nog een keer zien. Doe je dat nog een keer dan ga je naar huis".glitglam schreef: ↑13-10-2020 13:54En natuurlijk gaat het niet om 1 vraag zoals 'goh wat maak jij/ wat eten jullie?'
Maar wel het er constant bij blijven en maar doorgaan; en wat is dat dan? Knoflook.
Oh, dat ziet er vies uit. Eet liesje dat? Waarom? Wat ga je nu doen? Hoe laat komt Liesjes vader thuis? Waarom dan zo laat? etc etc..
In combinatie met het geklik, altijd het speelgoed van jongste afpakken/hooghouden etc..
En als het de volgende keer weer gebeurd weer een waarschuwing en anders een paar weken niet meer in mijn huis spelen. Met 8 jaar horen ze dat heus te snappen en mijn jongste hoeft niet de dupe te worden van kinderen die zo nodig hier moeten spelen.
Hop, streng gaan reageren TO.
Dat gepraat is wel gezellig bedoeld, of aandacht vragen. Als je het niet wil, ook duidelijk zeggen. "Je mag komen spelen, maar alleen als jullie buiten/boven spelen want ik ben aan het koken en wil rust om me heen". Komt kind 5 min later weer naar beneden zonder goede reden: herhalen "jullie zouden buiten/boven spelen had ik gezegt, hop, ga maar weer naar buiten/boven". Komt kind weer direct terug "ga maar naar huis, je luistert niet".
zaterdag 17 oktober 2020 om 13:49
Dat laatste zou ik heel snel klaar mee zijn. Kan je je niet gedragen? Daahaag.glitglam schreef: ↑13-10-2020 13:54En natuurlijk gaat het niet om 1 vraag zoals 'goh wat maak jij/ wat eten jullie?'
Maar wel het er constant bij blijven en maar doorgaan; en wat is dat dan? Knoflook.
Oh, dat ziet er vies uit. Eet liesje dat? Waarom? Wat ga je nu doen? Hoe laat komt Liesjes vader thuis? Waarom dan zo laat? etc etc..
In combinatie met het geklik, altijd het speelgoed van jongste afpakken/hooghouden etc..
Je mag terugkomen als je kan spelen zonder de anderen te treiteren.
Verder klinkt het alsof Noa voor jou komt en niet voor de andere kinderen. Misschien vindt ze jou juist heel leuk en je kinderen mwah.
zaterdag 17 oktober 2020 om 17:45
Nou, aangezien Noa heel graag en heel vaak terug komt zal dat wel een beetje meevallen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
