Kinderen
alle pijlers
Boos op je kinderen
donderdag 26 november 2020 20:14
Hoe vaak ben je boos op je kind(eren)
Vanmiddag kwam het gesprek hier met een vriendin op. Ze claimt dat ze nooit boos is op d'r kind, ze kan altijd tot een oplossing komen door te praten.
Ik doe dat ook maar word toch echt wel eens boos.
Nu voel ik me een slechte moeder, ik ben soms wel dagelijks boos op ze.
Mijn situatie, alleenstaande moeder van een tweeling van bijna 4. Kunnen heel leuk zijn met elkaar maar elkaar ook behoorlijk in de weg zitten. Luisteren is soms toch erg moeilijk voor ze,kan praten tot ik een ons weeg maar op een gegeven moment is het toch klaar.
Vanmiddag kwam het gesprek hier met een vriendin op. Ze claimt dat ze nooit boos is op d'r kind, ze kan altijd tot een oplossing komen door te praten.
Ik doe dat ook maar word toch echt wel eens boos.
Nu voel ik me een slechte moeder, ik ben soms wel dagelijks boos op ze.
Mijn situatie, alleenstaande moeder van een tweeling van bijna 4. Kunnen heel leuk zijn met elkaar maar elkaar ook behoorlijk in de weg zitten. Luisteren is soms toch erg moeilijk voor ze,kan praten tot ik een ons weeg maar op een gegeven moment is het toch klaar.
donderdag 26 november 2020 20:35
Sorry, maar ik voel me niet bepaald aangesproken. Ik heb mezelf prima onder controle en ben zeker van mijn opvoeding
donderdag 26 november 2020 20:36
Ga iets regelen, want dit hou je niet vol. (Zie mn onderschrift)
Heb je een gastouder of andere opvang?
Hoeveel uren mag je afnemen en hoeveel gaan ze er heen?
Gaan ze naar een peuterspeelzaal?
Heb je de mogelijkheid om ze te laten logeren een nachtje?
Been there, done that, got the T-shirt.
donderdag 26 november 2020 20:37
Als je dagelijks meerdere malen boos wordt dan gaat er toch iets mis.
Dat komt de sfeer toch ook niet ten goede lijkt me, of de band met je kinderen. En dat is zo jammer.
donderdag 26 november 2020 20:40
Je weet te weinig van mijn situatie om zo te kunnen oordelen. Boos zijn heeft veel gradaties. De sfeer is meestal heerlijk hier en de band met mijn dochter is geweldig.
Ze vaart heel goed op duidelijkheid.
donderdag 26 november 2020 20:43
donderdag 26 november 2020 20:46
donderdag 26 november 2020 20:47
Ja, er is weinig boos te worden op je kinderen als ze er niet zijn.
donderdag 26 november 2020 20:50
Lijkt mij afhankelijk van de leeftijd van een kind en wat je onder 'boos zijn' verstaat. Op een baby kan je nog niet boos zijn, die begrijpt dat niet. Tegen een peuter moet je duidelijk zijn bij 'ongewenst' gedrag. "Nee, dat mag niet!". Enz.
Ja, ik ben wel eens boos op mijn beginnende pubers. Niet dagelijks, wel wekelijks. Momenteel vooral om tot ze door te dringen dat school ook belangrijk is naast gamen en dat je met teveel tekorten niet over gaat. Ja, we praten dan er over, maar af en toe even stem verheffen is nodig. Eentje zit nu naast mij op de bank constant geluiden te maken met zijn mond. Heeft hij niet door, dus dan een keer hard zijn naam roepen (want koptelefoon op) helpt nog wel eens...
Ja, ik ben wel eens boos op mijn beginnende pubers. Niet dagelijks, wel wekelijks. Momenteel vooral om tot ze door te dringen dat school ook belangrijk is naast gamen en dat je met teveel tekorten niet over gaat. Ja, we praten dan er over, maar af en toe even stem verheffen is nodig. Eentje zit nu naast mij op de bank constant geluiden te maken met zijn mond. Heeft hij niet door, dus dan een keer hard zijn naam roepen (want koptelefoon op) helpt nog wel eens...
donderdag 26 november 2020 20:52
Ik ben nooit boos op mijn kinderen. Wij hebben hele duidelijk afspraken en de 3R zijn hier ook aanwezig waardoor de kinderen goed weten waar ze aan toe zijn. Ik ga hier echt niet verkondigen dat het allemaal aan mijn opvoedskills ligt. Onze kinderen kleuren niet graag buiten de lijntjes. Zijn op school ook de braafste kinderen van de klas. En ja eigenlijk zijn wij dat als ouders ook. Wij zijn ook nooit boos op elkaar. Puur ons karakter en onze gezinsdynamiek. Heerlijk saai.
donderdag 26 november 2020 20:55
Iedereen wordt weleens boos op zijn/haar kinderen en dat is ook volstrekt natuurlijk en gezond. Het gaat erom of je daarin je eigen hoofd koel houdt, of overmand wordt door emotie. In mijn lerarenopleiding heb ik het verschil geleerd tussen ‘professioneel boos’ en ‘echt boos’, en het verschil tussen ‘professionele grenzen’ en ‘persoonlijke grenzen’ en ik gebruik dat nu ook in de opvoeding van mijn kinderen.
Als iemand over je persoonlijke grenzen heengaat, reageer je daar altijd emotioneel (boos/verdrietig) op. Door je professionele grenzen strenger te maken dan je persoonlijke grenzen, en die professionele grenzen te bewaken, creëer je een soort buffer en wordt de kans kleiner dat iemand over je persoonlijke grens gaat.
Bijvoorbeeld: mijn kinderen (1 en 3) mogen als ik sta te koken alleen in de keuken zijn als ze daar op een stoel zitten of op een door mij aangewezen plek op een trapje staan. Persoonlijk zal me het een worst wezen waar ze staan, maar ik wil voorkomen dat ze aan mn benen gaan hangen, messen van het aanrecht graaien of te dicht bij het gasfornuis komen (= persoonlijke grenzen). Door op die regel van de stoel/het trapje te sturen en ze daar streng op aan te spreken en soms professioneel boos te worden als ze zich er niet aan houden, vermindert de kans dat ze iets doen waar ik écht boos om moet worden.
Maar goed, ik ben ook weleens moe en gestresst en dan schiet ook ik weleens uit mn slof. Zolang je je kinderen niet slaat of de huid vol scheldt, leren ze daar gewoon van.
Als iemand over je persoonlijke grenzen heengaat, reageer je daar altijd emotioneel (boos/verdrietig) op. Door je professionele grenzen strenger te maken dan je persoonlijke grenzen, en die professionele grenzen te bewaken, creëer je een soort buffer en wordt de kans kleiner dat iemand over je persoonlijke grens gaat.
Bijvoorbeeld: mijn kinderen (1 en 3) mogen als ik sta te koken alleen in de keuken zijn als ze daar op een stoel zitten of op een door mij aangewezen plek op een trapje staan. Persoonlijk zal me het een worst wezen waar ze staan, maar ik wil voorkomen dat ze aan mn benen gaan hangen, messen van het aanrecht graaien of te dicht bij het gasfornuis komen (= persoonlijke grenzen). Door op die regel van de stoel/het trapje te sturen en ze daar streng op aan te spreken en soms professioneel boos te worden als ze zich er niet aan houden, vermindert de kans dat ze iets doen waar ik écht boos om moet worden.
Maar goed, ik ben ook weleens moe en gestresst en dan schiet ook ik weleens uit mn slof. Zolang je je kinderen niet slaat of de huid vol scheldt, leren ze daar gewoon van.
donderdag 26 november 2020 21:01
Ik vroeg een docent hoe hij zorgt dat hij niet boos wordt. Hij zei: 'ik weet dat ik ga "winnen" dus hoef niet boos te worden'. Dat zelfvertrouwen zouden ouders ook moeten hebben.
donderdag 26 november 2020 21:03
Je hoeft je echt geen slechte moeder te voelen TO, ik lees niks geks en het is toch ook ontzettend zwaar om alleen een tweeling op te voeden? Het is heel logisch dat je ze wat korter moet houden dan wanneer je met twee ouders en 1 kind bent, daar krijgen ze niks van.
Misschien zijn die professionele grenzen wel wat voor jou, dan moet je nog wel streng zijn maar dan wordt het voor jou niet zo emotioneel en voor de kinderen is het alleen maar duidelijk en fijn als er simpele regels zijn.
Misschien zijn die professionele grenzen wel wat voor jou, dan moet je nog wel streng zijn maar dan wordt het voor jou niet zo emotioneel en voor de kinderen is het alleen maar duidelijk en fijn als er simpele regels zijn.
donderdag 26 november 2020 21:05
Absoluut, het werkt hier ook het beste als ik ze rustig benader. Dan komt het binnen. Maar als ze beide als een kip zonder kop door de huiskamer rennen en ik er niet tussen kom, zelfs een time out werkt dan niet dan ben ik wel gefrustreerd
donderdag 26 november 2020 21:09
Dank je, stukje herkenning
Ja ze gaan naar de opvang maar dan heb ik alsnog afspraken staan. Dus niet echt tijd voor mezelf
donderdag 26 november 2020 21:11
Het gaat soms niet alleen om tempo. Ik laat weleens bewust iets escaleren omdat ik bepaald gedrag, ook in woede, gewoon niet acceptabel vind.
Dat is een tijdsinvestering.
Ik kan me een situatie herinneren dat mijn man trillend op de gang stond, zusje lijkbleek erbij stond en kind ons letterlijk compleet overstuur aanviel.
En dat was dus echt binnen een paar minuten gebeurd, vraag over iets onbenulligs, antwoord wat hem niet beviel en BAM.
Dan is het een soort primair iets: ik ben de baas en jij luistert nu, want dit gedrag is gevaarlijk en niet goed voor jou.
En dat gaat met emotie want hij is niet de enige die recht heeft op emotie.
En daarna gaan we ook in op dat we er allemaal van zijn geschrokken.
Dat we hem waardevol vinden en niet willen dat hij met zichzelf omgaat.
Vaak negeren we, of blijven rustig (we zijn ook wel wat gewend en de helft van de tijd is het inderdaad theater) maar sommig gedrag nee.
Dan ga ik er vol in.
donderdag 26 november 2020 21:12
Nou het ligt ook wel aan je kind denk ik. Ik heb er 1 en daar ben ik eigenlijk zelden boos op, hij is echt makkelijk en dat is zijn karakter en niet onze verdienste.
maar als je een kind hebt wat continu over de grenzen heen gaat die je hem/haar geeft dan is het niet onlogisch als je eens boos wordt.
maar als je een kind hebt wat continu over de grenzen heen gaat die je hem/haar geeft dan is het niet onlogisch als je eens boos wordt.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 26 november 2020 21:12
Parella schreef: ↑26-11-2020 20:55Ik heb ook een heel temperamentvol kind. Erg uitproberend en tegelijkertijd heel gevoelig.
Er is dagelijks wel minstens 1 moment dat ik me heeeel geïrriteerd voel. Dat zet zich gelukkig meestal niet door in echte boosheid want dat is inderdaad olie op het vuur. Ik weet dat er bij mijn kind ook maar machteloosheid achter zit, die probeert op haar beurt weer grip te krijgen op de wereld. Als ik irritatie voel dan ga ik diep ademhalen en verleg ik mijn aandacht, of ik loop even weg en bedenk een Gordon tactiek om met de situatie om te gaan. Ik word vaak pas echt boos als er siblings onder het gedrag te lijden hebben of als ik zelf erg gestresst ben.
Ik gebruik dus de Gordon methode en het is het enige dat helpt, mijn kind voelt zich daarmee gehoord en begrepen en dan kan ik weer veel beter doordringen. Via het consultatiebureau wel eens triple P gedaan maar dat werkte averechts en ik voelde me er helemaal niet goed bij.
Ik vind het ook een fijne methode inderdaad.
Maar ik merk gewoon, vooral bij mijn dochter, dat hoe kalmer ik blijf hoe beter het gaat. Als ze merkt dat ik mijn geduld ben aan het verliezen dan gaat het gewoon escaleren.
En natuurlijk gaat het niet altijd goed, het is voor mij ook een enorm groeiproces geweest en nog steeds. Nu lukt het gewoon beter om niet boos te worden en om de Gordon methode toe te passen en haar respectvol te benaderen.
Er zijn ook dagen dat het niet goed gaat, en dat ik ook sorry moet zeggen tegen mijn kinderen...
donderdag 26 november 2020 21:15
Grappig, ik vind die jo frost vaak wel nogal pissig overkomen. Op zowel kinderen als ouders.
donderdag 26 november 2020 21:16
Dat dus ja, ze weten dat ze niet met eten mogen smeren aan tafel. Ze weten dat ze niet in de keuken mogen komen tijdens het koken, niet op de bank springen ect. Allemaal herkenbare situaties voor ouders denk ik, maar ik kan blijven herhalen. En ik doe het rustig, vertel ze de consequentie en geef ze de keuze. Na 2x herhalen zeg ik dat het de laatste waarschuwing is en dat bij de eerstvolgende keer ze op de timeout stoel kunnen.
Als je dit 5x op een dag hebt, is het best pittig
