Kinderen
alle pijlers
Ontspoorde puber, niet meer te doen thuis. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 08:33
Ik ben alleenstaande moeder met een thuiswonende zoon van 19. Sinds zijn 15de zijn er problemen met hem. Hij werd steeds brutaler en ging op zijn 15de al blowen ( drinken, roken,enz). Ik heb toen een coach via een bureau toegewezen gekregen... een geitenwollensok, die vind dat ik niets moest verbieden, dan deden ze t stiekem, maar in gesprek moest gaan en blijven.
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
zaterdag 12 december 2020 om 16:07
Zeker. Maar doen alsof een gezonde 19 jarige niet volwassen is is raar.
Ik vind dat die leeftijd echt omhoog mag, als het gaat om zorg. Want een 18 jarige die zorg weigert daar kun je weinig mee.
zaterdag 12 december 2020 om 16:08
Eensdiyer schreef: ↑12-12-2020 14:41Mijn god ja, ik ben wat dat betreft echt wel van de sociale diensplicht en stoppen met de jeugd te behandelen als infantiele prinsjes en prinsesjes. Waarom mogen onze "jongeren" tot pak 'm beet halverwege de twintig zich gedragen als infantiele nietskunnende pubers. Terwijl in andere landen de kinderen gewoon moeten werken om mee te helpen met het gezin? Het is niet zo dat de kaukastische mens anders ontworpen is en infantiel, terwijl de kinderen in India al met tien jaar mede verantwoordelijk zijn voor het gezinsinkomen.
Niet dat ik het laatste goed vind. Maar het verschil in pampering is tenenkrommend. Ik denk dat een boerenzoon van 16 die niet wilde werken in de jaren dertig vd vorige eeuw echt niet lang getolereerd werd op het boerenerf. Het was dát of wegwezen. "Kinderen" klein houden tot halverwege de twintig slaat nergens op. Is achterlijk en totaal niet stimulerend voor enige zelfredzaamheid, volwassenheid en zorgzaamheid op een leeftijd waarop dat genetisch prima kan. Hell, in de vorige eeuw hadden "kinderen" van 25 op die leeftijd zelf een peuter en kleuter en een baby onderweg rondrennen om voor te zorgen. In plaats daarvan houden we onze jongeren infantiel, stimuleren depressies en voelen we ons nóg lulliger, waardoor we nóg harder gaan werken om alle zorgen uit hun teergevoelige zieltjes weg te nemen.
19 is een uitstekende leeftijd om te voelen dat hotel mama/papa (vul in) het einde vd houdbaarheid heeft bereikt.
zaterdag 12 december 2020 om 16:11
zaterdag 12 december 2020 om 16:14
Vergeleken met wanneer? Mijn ouders moesten op hun 14e en 16e werken voor het gezinsinkomen. Niks naar school of studeren, gewoon helpen door te werken. Studeren was geen geld voor. Er is misschien 1 generatie tussendoor geweest die lang kon studeren maar tot 1912 mochten kinderen gewoon werken zelfs.JackyBee schreef: ↑12-12-2020 16:02Ik heb juist het idee dat ze steeds sneller volwassen moeten worden. De eeuwige student bestaat niet meer, want tegenwoordig moeten ze echt in een flink tempo de studie erdoorheen jagen. Daarbij is het steeds lastiger om bijvoorbeeld de woningmarkt laagdrempelig te betreden, dus moeten er al veel vroeger echt banen gevonden worden, wat ook steeds moeilijker is omdat er zoveel jongeren goede kwalificaties hebben. Vervolgens wacht meestal een lange tijd van onzekere flexcontracten.
Om nog maar te zwijgen van jongeren met een 'lage' opleiding: die vallen vaak tussen wal en schip en hebben al vroeg geen zorgeloze tijd meer.
Nee, ik vind de maatschappij juist steeds lastiger, harder en veeleisender voor onze jongeren...
En een 17 jarige op kamers met niks was ook bij studenten normaal. Dat is niet meer. Ja er is woningnood, ja het studeren is lastig. Maar de eisen zijn ook een stuk hoger. Een kamer is niet ok, thuis bij mama tot 25 en sparen is veel beter, want huren is weggegooid geld.
Makkelijk is het niet per se nu, maar vooral ook doordat alles maakbaar moet zijn en door social media en dergelijke. Rijk worden zonder hard werken door beroemd te worden enz.
Maar op zich wordt er door de maatschappij niet zo heel veel verwacht van 18 jarigen, zeker niet vergeleken met 30 jaar geleden
zaterdag 12 december 2020 om 16:14
De druk op een hoge opleiding is wel enorm toegenomen. Er moet minimaal een havo/vwo advies liggen in groep 7, mbo is niet goed genoeg, er moet doorgeleerd worden, de startkwalificatie dwingt jongeren om verder te leren zelfs als ze dat helemaal niet kunnen, passend onderwijs wat niet passend is, etc. De druk is echt wel fiks toegenomen tov 40 jaar geleden bijvoorbeeld.Luci_Mster2 schreef: ↑12-12-2020 16:04Thordis had het over jongens. Niet over jongeren in het algemeen.
En vergeleken met wat? 15-20 jaar geleden of 50 jaar geleden. Dat er in de jaren 90 heel even een periode is geweest waarbij je lang kon studeren zonder zelf een pak geld te hebben en dat er steeds later kinderen komen nu zegt echt niets over alle eeuwen/tijd daarvoor he? Of daarna.
zaterdag 12 december 2020 om 16:17
Het valt mij ook op dat het veel vaker jongens zijn.Luci_Mster2 schreef: ↑12-12-2020 16:04Thordis had het over jongens. Niet over jongeren in het algemeen.
En vergeleken met wat? 15-20 jaar geleden of 50 jaar geleden. Dat er in de jaren 90 heel even een periode is geweest waarbij je lang kon studeren zonder zelf een pak geld te hebben en dat er steeds later kinderen komen nu zegt echt niets over alle eeuwen/tijd daarvoor he? Of daarna.
Wat is dat toch? Dat idee dat moeder alles voor zo'n jongen moet doen tot op heel hoge leeftijd, waar komt dat toch vandaan? Alsof jongens/mannen hulpbehoevende wezens zijn, die niet zonder vrouw in hun leven kunnen die alles voor hen doet/ regelt/ verzorgt.
Het lijkt erop dat die neiging ervoor zorgt dat de ontwikkeling stagneert bij jongens en zij zich tot op hoge leeftijd veel laten aanleunen. Als ze op een bepaald moment een relatie krijgen, dan mag de volgende vrouw het stokje overnemen (al hebben steeds minder vrouwen daar zin in en blijven veel van dit soort mannen altijd single).
zaterdag 12 december 2020 om 16:18
Ik zeg niet vaker. Maar ik heb het door mijn werk even vaak zien voorkomen bij gezinnen waar het heus niet allemaal perfect is, maar waar wél genoeg liefde, zorg en stimulans is. Het is écht niet alleen maar voorbehouden aan gezinnen waar vanalles mis is. Het lijkt toch ook voor een deel in de aanleg van het kind zelf te zitten, is mijn voorbarige conclusie.Luci_Mster2 schreef: ↑12-12-2020 16:02Dat jij iets weet van buitenaf zegt niets over de stellige bewering waar ik op reageerde. Dat hele verhaal tikken had je je ook kunnen besparen hoor.
Namelijk dat het vaker voorkomt bij stabiele gezinnen dan bij onstabiele gezinnen. Dat is pure onzin.
Soms zie je het gebeuren bij 1 kind, terwijl 2 andere kinderen van hetzelfde gezin in de basis dezelfde opvoeding hebben meegekregen en wel prima meekomen.
zaterdag 12 december 2020 om 16:28
Ik vind de maatschappij ook harder en op een bepaalde manier veeleisender (veel meer prikkels, verleidingen en quick fix oplossingen ipv wat grondiger zoeken). Maar aan de andere kant zie ik ook juist deels door het gebrek aan woningen en vaste banen, dat kinderen tijdens studies thuis blijven wonen en ook na studies nog lang blijven plakken. Baantjes zijn daarmee vooral voor de fun en je zou maar eens niet mee kunnen komen met de laatste hype. Daarnaast zien jongeren ook veel meer 'snel geld' met baantjes als influencer en willen niet meer echt vies en moe worden. Maar ze willen wél de laatste nieuwe spulletjes. Ik zie het zelfs aan mijn eigen kinderen en leeftijdsgenoten.JackyBee schreef: ↑12-12-2020 16:02Ik heb juist het idee dat ze steeds sneller volwassen moeten worden. De eeuwige student bestaat niet meer, want tegenwoordig moeten ze echt in een flink tempo de studie erdoorheen jagen. Daarbij is het steeds lastiger om bijvoorbeeld de woningmarkt laagdrempelig te betreden, dus moeten er al veel vroeger echt banen gevonden worden, wat ook steeds moeilijker is omdat er zoveel jongeren goede kwalificaties hebben. Vervolgens wacht meestal een lange tijd van onzekere flexcontracten.
Om nog maar te zwijgen van jongeren met een 'lage' opleiding: die vallen vaak tussen wal en schip en hebben al vroeg geen zorgeloze tijd meer.
Nee, ik vind de maatschappij juist steeds lastiger, harder en veeleisender voor onze jongeren...
Onze generatie (ouders) vinden dat kinderen vooral goed beslagen de markt op moeten kunnen. Dus we houden ze liever langer thuis, zodat ze geen studieschuld hoeven hebben. We hebben liever dat ze genieten van jong zijn en dat hun evt. verdiende salaris vooral besteed wordt aan schoenen van €300 ipv bijdragen aan kostgeld, dat nemen we dan als jeugdige vrijheid graag op de koop toe.
Ik zie kortom een ingewikkelde wereld die gerund wordt door snelle kicks, quick fixes en verantwoordelijkheden die lang voor ons uit geschoven worden, omdat we onze kinderen heel lang willen beschermen. Ik denk persoonlijk dat de enige goede bescherming daartegen het leven in zijn volle realiteit is met verantwoordelijkheden. Dan ben je veel te moe en bezet om je te laten leven door je telefoon en de laatste trends of de illusie dat je voor het grote geld moet gaan.
Maar goed, dit dwaalt erg af van het probleem waar to mee zit. Ik vind het alleen verbazend dat deze ontwikkeling in mijn optiek steeds groteskere vormen aanneemt in een wereld die niet meer de hulp kan bieden. Dit is een probleem voor to, maar ook een probleem voor de westerse wereld die een soort sneeuwbal effect lijkt te hebben.
zaterdag 12 december 2020 om 16:37
HawaZon schreef: ↑12-12-2020 16:17Het valt mij ook op dat het veel vaker jongens zijn.
Wat is dat toch? Dat idee dat moeder alles voor zo'n jongen moet doen tot op heel hoge leeftijd, waar komt dat toch vandaan? Alsof jongens/mannen hulpbehoevende wezens zijn, die niet zonder vrouw in hun leven kunnen die alles voor hen doet/ regelt/ verzorgt.
Het lijkt erop dat die neiging ervoor zorgt dat de ontwikkeling stagneert bij jongens en zij zich tot op hoge leeftijd veel laten aanleunen. Als ze op een bepaald moment een relatie krijgen, dan mag de volgende vrouw het stokje overnemen (al hebben steeds minder vrouwen daar zin in en blijven veel van dit soort mannen altijd single).
En dan krijg je gevallen als Frank van Putten.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 12 december 2020 om 16:38
DeLīlyRose schreef: ↑12-12-2020 16:14De druk op een hoge opleiding is wel enorm toegenomen. Er moet minimaal een havo/vwo advies liggen in groep 7, mbo is niet goed genoeg, er moet doorgeleerd worden, de startkwalificatie dwingt jongeren om verder te leren zelfs als ze dat helemaal niet kunnen, passend onderwijs wat niet passend is, etc. De druk is echt wel fiks toegenomen tov 40 jaar geleden bijvoorbeeld.
Ach, dat geldt alleen voor ouders die zelf hbo+ geschoold zijn. Dat is maar 20% vd bevolking. De druk voor school is inderdaad toegenomen, omdat wij ouders/deze generatie vinden dat je als als jongere kennelijk alleen maar middels school een "goede" toekomst kunt krijgen. Maar werken en zo opklimmen lijkt me juist weer heel zinnig om terug te brengen. Dat geeft veel meer verantwoordelijkheden en inzicht in wie je bent, wat je waard bent en wat je kunt, dan vier jaar of langer je leven leven op vervolgstudies waar je praktisch gezien de helft van de tijd tussenuren hebt en je rot verveeld en maar naar youtubers gaat kijken.
Ik wil niet zeggen dat scholing absoluut zinloos is. Maar scholen zijn geen scholen meer zoals ze dat ooit waren. Les van 09.00 tot 17.00? Ach, ga toch weg. Ik heb zelf een technische mbo studie gedaan 3 jaar geleden en ik had meestal de halve dag niks te doen. Allemaal weggegooide tijd voor een jongere die juist dán op zijn maximale leercapaciteit zit. In plaats de capaciteiten te benutten van die leeftijd, kijken we graag toe hoe ze halve dagen over straat kunnen zwerven (want er is toch wel vreten en een warm dak bij hotel ouders) met een mobiel in de ene hand en een joint in de andere hand.
zaterdag 12 december 2020 om 16:50
Jongens externaliseren meer, dus vallen meer op.HawaZon schreef: ↑12-12-2020 16:17Het valt mij ook op dat het veel vaker jongens zijn.
Wat is dat toch? Dat idee dat moeder alles voor zo'n jongen moet doen tot op heel hoge leeftijd, waar komt dat toch vandaan? Alsof jongens/mannen hulpbehoevende wezens zijn, die niet zonder vrouw in hun leven kunnen die alles voor hen doet/ regelt/ verzorgt.
Het lijkt erop dat die neiging ervoor zorgt dat de ontwikkeling stagneert bij jongens en zij zich tot op hoge leeftijd veel laten aanleunen. Als ze op een bepaald moment een relatie krijgen, dan mag de volgende vrouw het stokje overnemen (al hebben steeds minder vrouwen daar zin in en blijven veel van dit soort mannen altijd single).
zaterdag 12 december 2020 om 17:49
zaterdag 12 december 2020 om 18:58
Dat leer je niet door wat op internet te lezen. Om het goed te kunnen doen zal je minimaal een training moeten volgen.
zaterdag 12 december 2020 om 19:12
Ik vind dat er veel wordt verwacht maar dan op ander vlak. Juist omdat het idee er is dat alles 'makkelijk' te bereiken is.Thordïs schreef: ↑12-12-2020 16:14Vergeleken met wanneer? Mijn ouders moesten op hun 14e en 16e werken voor het gezinsinkomen. Niks naar school of studeren, gewoon helpen door te werken. Studeren was geen geld voor. Er is misschien 1 generatie tussendoor geweest die lang kon studeren maar tot 1912 mochten kinderen gewoon werken zelfs.
En een 17 jarige op kamers met niks was ook bij studenten normaal. Dat is niet meer. Ja er is woningnood, ja het studeren is lastig. Maar de eisen zijn ook een stuk hoger. Een kamer is niet ok, thuis bij mama tot 25 en sparen is veel beter, want huren is weggegooid geld.
Makkelijk is het niet per se nu, maar vooral ook doordat alles maakbaar moet zijn en door social media en dergelijke. Rijk worden zonder hard werken door beroemd te worden enz.
Maar op zich wordt er door de maatschappij niet zo heel veel verwacht van 18 jarigen, zeker niet vergeleken met 30 jaar geleden
Je kunt studeren, een talent hebben, influencer worden, alles kan.
Alleen kan nog steeds niet iedereen dat. En de mensen die dat niet lukt krijgen dan ook nog eens al die verhalen uit de oude doos
(niet te vergelijken. Ja, in mijn tijd was er geen boekenfonds of bijzondere bijstand. Maar ik woonde dan weer voor omgerekend 150 euro).
Het gedrag wat deze jongen vertoont, komt niet over alsof het voorkomt uit geluk. Die jongen zal ook liever leuker tegen zijn moeder zijn, rustiger wonen zonder conflict, lekker naar school gaan en een leuke bijbaan met vrolijke vrienden hebben.
zaterdag 12 december 2020 om 19:15
Dat zeg ik ook niet, ik had het over je inlezen, er zijn boeken en informatie te vinden etc.
Maar daarin staat dus dat je dit doet met een professional.
zaterdag 12 december 2020 om 19:33
Toch lees ik ook in de OP dat zoon al jaren ernstige problemen ervaart, maar er nooit adequate hulp is geboden. TO zegt zelf dat eigenlijk alleen maar medicatie is gegeven, maar geen goede hulp.
Ik vind het nogal wat om dan nu te zeggen: zoek het verder zelf maar uit. Zo ga je toch niet met elkaar om, laat staan met je eigen zoon.
Ik vind het nogal wat om dan nu te zeggen: zoek het verder zelf maar uit. Zo ga je toch niet met elkaar om, laat staan met je eigen zoon.
zaterdag 12 december 2020 om 19:40
Dat is echt onzin. Er was wel hulp, hij maakt keuzes.JackyBee schreef: ↑12-12-2020 19:33Toch lees ik ook in de OP dat zoon al jaren ernstige problemen ervaart, maar er nooit adequate hulp is geboden. TO zegt zelf dat eigenlijk alleen maar medicatie is gegeven, maar geen goede hulp.
Ik vind het nogal wat om dan nu te zeggen: zoek het verder zelf maar uit. Zo ga je toch niet met elkaar om, laat staan met je eigen zoon.
zaterdag 12 december 2020 om 19:43
Hoe ziet ie eigenlijk zelf zijn toekomst?
Levenslang in bed / op de bank zitten en liggen en allerlei medicatie en drugs gebruiken?
Of heeft ie nog iets van dromen of doelen (een opleiding, een job, ...)?
Zijn er nog momenten dat ie drugsvrij is en je het gesprek wel rustig - zonder gescheld - kan aangaan hoe hij zijn toekomst ziet?
En hij is 19. Gewoon volwassen dus en geen puber meer.
Alleen beseft ie dat kennelijk zelf nog niet.
Hij kan zich dan als een doorgeslagen puber gedragen, maar tijd om hem als volwassen te gaan zien.
Ik zou voor mezelf ook een dossier beginnen aan te leggen.
Bij de huisarts, bij Veilig Thuis, ... zodat als er ooit een rechtbank aan te pas zou moeten komen je bewijzen in handen hebt.
En ik zou die huisarts ook gewoon inlichten dat wat er nu loopt van therapie en dergelijke niet werkt. Dat er zwaarder geschut nodig is (en dan niet de zoveelste nieuwe medicatie).
Levenslang in bed / op de bank zitten en liggen en allerlei medicatie en drugs gebruiken?
Of heeft ie nog iets van dromen of doelen (een opleiding, een job, ...)?
Zijn er nog momenten dat ie drugsvrij is en je het gesprek wel rustig - zonder gescheld - kan aangaan hoe hij zijn toekomst ziet?
En hij is 19. Gewoon volwassen dus en geen puber meer.
Alleen beseft ie dat kennelijk zelf nog niet.
Hij kan zich dan als een doorgeslagen puber gedragen, maar tijd om hem als volwassen te gaan zien.
Ik zou voor mezelf ook een dossier beginnen aan te leggen.
Bij de huisarts, bij Veilig Thuis, ... zodat als er ooit een rechtbank aan te pas zou moeten komen je bewijzen in handen hebt.
En ik zou die huisarts ook gewoon inlichten dat wat er nu loopt van therapie en dergelijke niet werkt. Dat er zwaarder geschut nodig is (en dan niet de zoveelste nieuwe medicatie).
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
