Kinderen
alle pijlers
Ontspoorde puber, niet meer te doen thuis. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 08:33
Ik ben alleenstaande moeder met een thuiswonende zoon van 19. Sinds zijn 15de zijn er problemen met hem. Hij werd steeds brutaler en ging op zijn 15de al blowen ( drinken, roken,enz). Ik heb toen een coach via een bureau toegewezen gekregen... een geitenwollensok, die vind dat ik niets moest verbieden, dan deden ze t stiekem, maar in gesprek moest gaan en blijven.
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
zaterdag 12 december 2020 om 12:46
Volgens wie? Jou?Cecilie schreef: ↑12-12-2020 11:34Wat ik nog even wil opmerken, mochten er mensen zijn die vinden dat TO zelf steken heeft laten vallen (arm kind!): Dergelijke excessen komen heel veel voor en juist opvallend vaak in gezinnen waarin het kind onvoorwaardelijke liefde en veiligheid ervaart.
Een kind kan zo ver gaan en durft zover te gaan omdat hij dondersgoed weet dat de ouders hem nooit zullen laten vallen, er alles aan zullen doen om hem te helpen en weer op poten te krijgen.
Natuurlijk is dit niet altijd zo, ook kinderen van minder liefdevolle ouders kunnen zich misdragen, maar zover gaan met uitschelden, regels aan de laars lappen, rottigheid uithalen zal een kind minder snel doen wanneer hij gevaar vermoedt.
Was sich liebt das neckt siech.
Wat een onzin.
zaterdag 12 december 2020 om 12:53
Politie bellen. Die grijpen heus in als iemand schreeuwend voor de deur staat. Veilig thuis inschakelen. En uiteraard wel eerst de kans geven zelf iets te zoeken.mybestfriend schreef: ↑12-12-2020 12:37Wat ik me dan afvraag -ik vind overigens dat je gelijk hebt met deze aanpak hoor-: hoe doe je dat? Hoe ontzeg je je kind de toegang tot je huis? Zeker als alleenstaande moeder tegenover een grote zoon. Inderdaad sloten veranderen? En als hij dan op de deur gaat bonken en schreeuwen, dan kan de gehele buurt dus meegenieten? Ben benieuwd of mensen hier daar ervaring mee hebben.
zaterdag 12 december 2020 om 12:54
Dit. Dit is m.i. de enige juiste aanpak: zorgen dat het ZIJN probleem wordt. Want zolang het probleem van ieder ander is, zal hij nooit iets hoeven veranderen.Thordïs schreef: ↑12-12-2020 09:40Dus stel de juiste vragen. Niet ‘ik wil dat hij een opname krijgt’ maar ‘hij vertoont agressief gedrag en dat is gevaarlijk’.
Doe melding bij de politie.
Je moet dit niet meer op softe wijze willen oplossen. De enige manier dat dit aan te pakken is is zo snel mogelijk zorgen dat hij een probleem heeft en niet jij en dat jij geen schade oploopt door hem. Hij moet ervaren dat hij beter af is met hulp en dat ga jij hem niet duidelijk maken.
Ik heb hier vrij veel mee te maken en mensen die hier jaren en jaren mee aanmodderen maken het onbedoeld erger. Het kwartje gaat niet vallen, en iedereen gaat mee ten onder.
Dus: veilig thuis, politie, sociaal wijkteam. Eisen dat er iets anders wordt gedaan dan een geitenwollen sok en laat hem zsm ergens anders gaan wonen. Begeleid. Zorg dat hij begeleiding krijgt van mensen die verstand hebben van verslaving en dit soort gedrag bij jongeren
De enige scepsis die ik heb, in Nederland schijnen we een fantastisch zorgstelsel te hebben. Op papier ja. Want in de praktijk is het dweilen met de kraan open en komen dit soort casussen vooral tussen wal en schip terecht, want niet erg genoeg voor een instantie, maar te slecht om het zonder hulp te doen.
IK vind het erg rottig. Het enige wat ik je kan adviseren, bagatelliseer niks en meld meld en meld nog eens, trek aan de bel en sla met de vuist op tafel. Hierin hebben echt de mensen met de grootste bek de grootste kans op hulp.
zaterdag 12 december 2020 om 12:54
Inderdaad. Dat is net zo vaak gewoon door verwaarlozing, mishandeling, geen goede begeleiding, genen, trauma, of wat dan ook. Denk nog veel vaker dan bij gewone liefdevolle families.
zaterdag 12 december 2020 om 13:00
Een school als het Noorderpoort laat dit soort leerlingen rustig ingeschreven staan. Dat was met mijn zoon ook zo. Ze krijgen geld voor elke inschreven leerling. In ruil daarvoor bellen ze elke twee maanden even hoe het ervoor staat...Snoesje666 schreef: ↑12-12-2020 12:14Wat doet school? Hij staat toch ingeschreven?
Is hij door school al aangemeld bij de "spijbelcontroleur" via DUO?
Ik weet dat via deze weg twee jongvolwassenen in mijn omgeving begeleid zijn gaan wonen.
https://www.ingrado.nl/onderwerp/wat_is_rmc
RMC staat voor Regionale Meld- en Coördinatiefunctie voortijdig schoolverlaten.
Doel van de RMC-functie is het scheppen van voorwaarden voor jongeren om de voor hen hoogst haalbare en meest passende onderwijs- en/of arbeidsmarktpositie te bereiken. Het betreft hier jongeren tot 23 jaar.
Ik heb zelf meermalen contact met de lpa gehad in die tijd.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 12 december 2020 om 13:09
zaterdag 12 december 2020 om 13:11
Dit.Thordïs schreef: ↑12-12-2020 09:40Melding doen bij veilig thuis voor jezelf. Dan moet hij wel in gesprek over zijn gedrag. Want dit is gewoon huiselijk geweld. Zorg dat hij in beeld komt bij instanties, meld hem bij het sociaal wijkteam of instanties voor zorgmijders.
Ga niet denken dat een opname gaat helpen want inderdaad niemand gaat hem opnemen, niet gedwongen en voor vrijwillig is het ook waarschijnlijk geen optie. En een opname is niet zaligmakend. In het slechtste geval staat hij binnen 12 uur weer op straat.
Dus stel de juiste vragen. Niet ‘ik wil dat hij een opname krijgt’ maar ‘hij vertoont agressief gedrag en dat is gevaarlijk’.
Doe melding bij de politie.
Je moet dit niet meer op softe wijze willen oplossen. De enige manier dat dit aan te pakken is is zo snel mogelijk zorgen dat hij een probleem heeft en niet jij en dat jij geen schade oploopt door hem. Hij moet ervaren dat hij beter af is met hulp en dat ga jij hem niet duidelijk maken.
Ik heb hier vrij veel mee te maken en mensen die hier jaren en jaren mee aanmodderen maken het onbedoeld erger. Het kwartje gaat niet vallen, en iedereen gaat mee ten onder.
Dus: veilig thuis, politie, sociaal wijkteam. Eisen dat er iets anders wordt gedaan dan een geitenwollen sok en laat hem zsm ergens anders gaan wonen. Begeleid. Zorg dat hij begeleiding krijgt van mensen die verstand hebben van verslaving en dit soort gedrag bij jongeren
En dit.Thordïs schreef: ↑12-12-2020 10:22Sommige mensen zijn niet te redden en dan kun je kiezen: mee ten onder gaan of grenzen stellen voor jezelf. Niet omdat het kind er van opknapt want dat gebeurt niet. Maar omdat je zelf niet financieel, psychisch en fysiek de vernieling in hoeft vanwege de keuzes van een volwassen kind.
zaterdag 12 december 2020 om 13:12
Ik ben helemaal niet tolerant tov blowen en drank. Wat ik vond op zijn kamer ging rechtstreeks de container in. Net als de dikke batterijen en pijpjes en vuurwerk. Toch deed ie het. Hij was juist tot zijn 15e heel erg anti blowen, drugs en drank. Totdat ie er een keer van geproefd had.mybestfriend schreef: ↑12-12-2020 12:18Zoals gezegd zie ik te veel slechte voorbeelden in m’n omgeving waarin het blowen levens verwoest heeft. En het schijnt zo te zijn hoe toleranter ouders staat t.o.v. alcohol, hoe meer jongeren drinken. Ik wil ook de mogelijkheid niet bieden om te gaan blowen.
Verder lijkt het zo makkelijk: dan regel je toch helemaal niets?! Huiswerk wordt dan helemaal niet gedaan, maar hij zit al op z’n tweede school, de derde is in zicht. Hij zou elke dag te laat op school komen en de boete van Leerplicht is voor ons. Z’n boete voor door rood rijden zou dan inmiddels verviervoudigd zijn, tandarts en fysio en artsen zouden allemaal wegblijftarief berekenen (hier hebben we hem al tegenaan laten lopen, maar heeft geen verbetering gebracht), en hij zou z’n medicijnen vergeten te nemen (hij heeft een serieuze chronische ziekte, de gevolgen van geen medicijnen innemen zijn gevaarlijk). Gisteravond bleek hij voor de zoveelste keer niet z’n medicijnen bij de apotheek opgehaald te hebben, en toen moest hij weer om middernacht naar de nachtapotheek...
Dus niks regelen zou heerlijk zijn, maar kan helaas niet tegen elke prijs.
Ik heb zelf trouwens ook add, maar het liep niet zó in het honderd als bij zoon. Wel heb ik veel dingen pas onder de knie gekregen op ruim volwassen leeftijd.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 12 december 2020 om 13:15
zaterdag 12 december 2020 om 13:15
Hij ontspoort inderdaad niet voor niks, maar dat hoeft niet te betekenen dat hij geen fijne jeugd heeft gehad. Ook mensen met een hele stabiele, fijne jeugd kunnen ontsporen.
Veel mensen hebben de gedachte dat, als een jongere ontspoort, dit altijd aan de opvoeding ligt.
zaterdag 12 december 2020 om 13:16
Ja dat kan. En ja je bent verantwoordlijk financieel. In die zin dat als hij een bijstandsuitkering gaat aanvragen je als ouders ingeschakeld wordt. Maar ik heb ook wel meegemaakt dat ouders ontzien werden daarin omdat ze ook bij de gemeente snapten dat schelden dreigen, geweld niet houdbaar is in huis. En vaak betalen ouders de zorgverzekering nog enzo. En dat is prima. Of je moet een bijdrage betalen per maand. Ook prima. Dat je een grens trekt wil niet zeggen dat je je handen er volledig vanaf kunt trekken. Maar financieel verantwoordelijk zijn kun je ook doen door te zeggen: ga jij maar een uitkering aanvragen. En dan komt de gemeente wel bij joU met bedragen.
Dat is wat anders dan een kind wat bijvoorbeeld maximaal leent in huis hebben of met criminele praktijken die ook nog eist dat je z’n eten en vaste lasten betaalt en zakgeld eist. Dat gebeurt ook. En die weigert mee te betalen aan je vaste lasten ookal word je huurtoeslag gekort wegens inwonende volwassene.
Financieel bijdragen is als het kind het zelf niet kan, een vast bedrag, en je hoeft daar niet zelf de afgrond voor in
zaterdag 12 december 2020 om 13:20
Het enige wat zij (of de buren) dan kan doen is de politie bellen. TO kan steeds melding doen bij politie, zodat zij bekend zijn met de situatie en sneller komen als er een melding komt. TO kan aangifte doen, dat wil ik haar in zo'n situatie ook zeker adviseren, vooral voor dossier opbouw. Dat kan mogelijk op termijn leiden tot een rechtszaak en opname. Als het al zover komt is het een kwestie van lange arm. En opname zonder dat zoon mee wil werken is zinloos.mybestfriend schreef: ↑12-12-2020 12:37Wat ik me dan afvraag -ik vind overigens dat je gelijk hebt met deze aanpak hoor-: hoe doe je dat? Hoe ontzeg je je kind de toegang tot je huis? Zeker als alleenstaande moeder tegenover een grote zoon. Inderdaad sloten veranderen? En als hij dan op de deur gaat bonken en schreeuwen, dan kan de gehele buurt dus meegenieten? Ben benieuwd of mensen hier daar ervaring mee hebben.
TO, het is goed om open te zijn naar de buren, zodat zij mogelijk iets voor je kunnen betekenen als zoon zich misdraagt.
zaterdag 12 december 2020 om 13:21
Nee ik geloof ook best dat als ze echt willen dat ze het dan toch doen hoor. Ik koester niet de illusie dat ik zijn leven voor 100% kan controleren. Maar misschien helpt het niet-tolerant zijn toch nog íets. Voorlopig. Zo lang mogelijk.suzyqfive schreef: ↑12-12-2020 13:12Ik ben helemaal niet tolerant tov blowen en drank. Wat ik vond op zijn kamer ging rechtstreeks de container in. Net als de dikke batterijen en pijpjes en vuurwerk. Toch deed ie het. Hij was juist tot zijn 15e heel erg anti blowen, drugs en drank. Totdat ie er een keer van geproefd had.
zaterdag 12 december 2020 om 13:22
Tja, ik zie het ook bij een semi bevriende buurvrouw en haar zoon. Got, wat is dat tenenkrommend om te zien zeg. Dat was het al om te zien toen het joch nog maar tien jaar was. De onaardige toon van praten tegen zijn moeder vond ik toen al tenenkrommend en heb dat ook wel eens gezegd 'joh, doe eens wat aardiger, het is je moeder hoor'.
Maar goed, liefhebbende moeder, gescheiden, maar toch ook een liefhebbende beetje softe vader die wat meer op de achtergrond aanwezig was. Het was niet perfect uiteraard, want moeder is gescheiden van vader omdat pa altijd een beetje het grote kind aka kunstenaar bleef. Maar wel een goed hart, net als moeder. Scheiding was toen jochie 2 jaar was en moeder heeft op zijn vijfde jaar een betrouwbare liefdevolle partner gekregen en hertrouwd. Nieuwe partner deed ook zijn stinkende best, zorgde voor kind alsof het de zijne was. Kind kreeg liefde en zorg genoeg, net als zijn 8 jaar jongere broertje van de nieuwe partner. Maar deed op de middelbare school al helemaal niks meer. Kreeg alleen maar oog voor blowen. Heeft uiteraard zijn school niet afgemaakt, lag de hele dag in bed te stinken, te blowen, stal geld van zijn moeder voor zijn hobbie, er is menig hulpverlener betrokken geweest voor het arme joch, want als je niks wilt, moet er wat zijn. Joch woont nu nog altijd thuis, voert geen flikker uit. Is gelukkig niet geweldadig, alleen continue ontevreden en nors, neemt nul verantwoordelijkheid thuis, wilde nooit ook een keer oppassen op zijn jongere broertje, want ging er gewoon vandoor met zijn blowende vriendjes. Heeft uiteraard geen baan, ook al heeft hij dat meermaals aangeboden gekregen van zijn stiefvader met een goedlopend bedrijf om bij hem te komen werken. Om maar bezig te zijn totdat hij wist wat hij met zijn leven wil.
Inmiddels is deze zomer de scheiding aangekondigd van mijn buren. Stiefpa trok het niet meer om naar een uitvreter te kijken die alle dagen stoned op de bank lag en een moeder die altijd haar zoon de hand boven het hoofd te houden, ook als dat ten koste gaat van hun gezamenlijke jongere kind en de inhoud van je portemonnee die spontaan weg is, een moeder die de ballen niet heeft om haar oudste zoon een ultimatum te stellen. En een jonge volwassen vent die niks wil en niks doet, behalve de hele wereld de schuld te geven van elke mislukking die hij zizhzelf aan moet rekenen.
Sommige mensen zijn, sorry dat ik het zeg, geboren om een flinke puinzooi van hun leven te maken, ongeacht de vele liefde en geduld en betrokkenheid die erin gegoten is. De enige hoop op een goede afloop is je handen er volledig vanaf trekken. Val maar. Hard en hopelijk diep genoeg om een keer een bodem tegen te komen. Hopelijk is dat genoeg reden om er wat van te willen maken.
zaterdag 12 december 2020 om 13:24
Yes. Let go let go!Thordïs schreef: ↑12-12-2020 09:47Dit soort kerels zie je opknappen op het moment dat er duidelijke kaders zijn en hun gedrag gevolgen heeft. En ja ik he mn heus meegemaakt dat ze de geboden hulp weigerden. Nou prima, dan slaap je dus vannacht op straat joh. Dan schrikken ze, want er is toch nog wel een optie? En dan wordt er gedreigd en gescholden. Maar na max 1-2 nachten op straat had ik ze doorgaans weer terug en wilden ze wél de geboden opties want dit was toch ook niet prettig.
Dan haakte ik ze meestal aan een zorgverlener die ook een beetje ervaringsdeskundige was. Dus vooral mannen die zelf een wat hobbelig verleden hadden en nu dit soort jongeren begeleiden en dat hielp vaak. Dan kwam er begrip over en weer, de zelfde taal wordt gesproken en manipuleren en schelden heeft weinig effect meer. En gedrag heeft consequenties en waar nodig is er begrip en zorg en geduld. Daar is soms best een lange adem voor nodig maar het lukt vaak beter dan thuis eindeloos aanmodderen en hopen op begrip en vallende kwartjes
zaterdag 12 december 2020 om 13:24
Werkelijk hoe dan? Hij is meerderjarig en bepaalt dus zelf of hij wel of geen behandeling wil, dat mag gewoon vanaf 16 al trouwens. Tenzij een rechter anders oplegt.
TO, staat hij nog ingeschreven op school en heeft hij geen startkwalificatie? Dan zou je via leerplicht om jeugdreclassering in gedwongen kader kunnen vragen.
Verder jouw huis, jouw regels, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan soms. Als hij agressief wordt kan je sowieso 112 bellen.
zaterdag 12 december 2020 om 13:24
Je bent als ouder onderhoudsplichtig, niet verantwoordelijk. Een 18 jarige is gewoon zelf overal verantwoordelijk voor. Onderhoudsplicht betekent dat je als ouders moet zorgen dat je kind tot zijn 21e onderdak heeft, eten, kleding en toegang tot medische zorg.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 12 december 2020 om 13:28
Waar een wil is, is een weg.
En ik heb daar gemerkt met mensen die heel dicht bij me staan, dat mochten ze het niet via de "weg via de boekjes" kunnen, dat zij bereid zijn, de kennis hebben, om een andere route te ontdekken. Ze steken echt die hand uit, maar je moet hem wel "proberen te willen pakken".
zaterdag 12 december 2020 om 13:29
En juist als zoon door toedoen van TO een verschrikkelijke jeugd heeft gehad, is het allerbeste wat ze nu als moeder voor hem kan doen: zorgen dat hij zsm op eigen benen leert staan. Maar dat wil hij niet. Dus zal ze er (veel) druk op moeten leggen. Hij zal haar later dankbaar zijn.
Mijn jeugd was daadwerkelijk een hel. Ik was zó dankbaar toen ik op mijn 19de op mezelf kon gaan wonen. Niet vanwege hulp van mijn ouders, maar door een loting bij de woningbouw. Ik was wanhopig en had alle andere mogelijkheden al 100x overwogen. Als je het echt zwaar hebt, doe je álles om weg te kunnen bij je ouder(s). Zo nam ik alle bijbaantjes aan die ik kon vinden -schoonmaak werk, kamer meisje, winkel werk, etc- en studiefinanciering om alles te kunnen bekostigen.
Die noodzaak zie ik nog helemaal niet terug bij de zoon van TO. Volgens mij zit hij daar prima. Dus kan moeder dat maar beter gaan veranderen. En als hij het allemaal niet aankan is dat super vervelend voor hem. Maar dan kan hij dat maar beter zsm gaan leren. Wedden dat hij wel hulp aanneemt als hij zelf gaat ondervinden dat hij dat nodig heeft. Het is zwemmen of verzuipen. En als zoon voor dat laatste kiest, is TO als moeder niet verplicht om zich daarin mee te laten slepen. Hij is (volgens de wet) volwassen, ze heeft haar best gedaan.
Mijn jeugd was daadwerkelijk een hel. Ik was zó dankbaar toen ik op mijn 19de op mezelf kon gaan wonen. Niet vanwege hulp van mijn ouders, maar door een loting bij de woningbouw. Ik was wanhopig en had alle andere mogelijkheden al 100x overwogen. Als je het echt zwaar hebt, doe je álles om weg te kunnen bij je ouder(s). Zo nam ik alle bijbaantjes aan die ik kon vinden -schoonmaak werk, kamer meisje, winkel werk, etc- en studiefinanciering om alles te kunnen bekostigen.
Die noodzaak zie ik nog helemaal niet terug bij de zoon van TO. Volgens mij zit hij daar prima. Dus kan moeder dat maar beter gaan veranderen. En als hij het allemaal niet aankan is dat super vervelend voor hem. Maar dan kan hij dat maar beter zsm gaan leren. Wedden dat hij wel hulp aanneemt als hij zelf gaat ondervinden dat hij dat nodig heeft. Het is zwemmen of verzuipen. En als zoon voor dat laatste kiest, is TO als moeder niet verplicht om zich daarin mee te laten slepen. Hij is (volgens de wet) volwassen, ze heeft haar best gedaan.
zaterdag 12 december 2020 om 13:46
Hier werd veel gedreigd met zelfmoord. Dat was echt heel heftig. Ik heb het doorgezet, maar het is zo moeilijk. Zou je zelf misschien contact kunnen ondernemen met een kliniek? Kijken of ze jou door kunnen verwijzen naar de juiste hulp, zodat je er zelf niet onderdoor gaat?amarisa schreef: ↑12-12-2020 12:30Dank voor alle reacties. Er zitten goede tips tussen en fijn om meedeleven te voelen. Heb net heel rustig gezegd dat hij hoe dan ook het huis uit gaat, dus of een opname, of de straat op. Dat hij als hij zich gedraagt tot opname hier in huis mag blijven. Ben heel rustig gebleven. Dan komen er dingen als 'het hele leven boeit mij toch niet meer'blabla. Dat doet je moederhart pijn, maar ik moet echt voet bij stuk houden!!!!!
zaterdag 12 december 2020 om 13:50
Dat denk ik ook Lotus, de zoon zit er prima, die wil helemaal niet weg. Die heeft het altijd goed gehad bij zijn moeder en nu zit ie met hersenen die in de war zijn en een verslaving. Mama moet het maar opknappen, zij heeft me immers op de wereld gezet.
En TO is zit in een zo zware periode met daarbij de angst dat het met hem niet goed afloopt en een schuldgevoel "dat het voor een deel toch ook aan haar zal liggen".
Zet dat maar van je af TO.
Jij hebt je best gedaan en sommige pubers worden zo. Best veel pubers eigenlijk wel. Ik heb dergelijke problemen ook gehad met mijn middelste en goddank is hij nu weer een lieve jongen die studeert, maar je had hem zo'n acht jaar geleden niet tegen willen komen.
Als docent heb ik ook regelmatig wanhopige, huilende ouders tegenover me. Ik weet wat het is en gelukkig is er een grote kans dat het allemaal weer goedkomt.
Je begrijpt vaak niet wat zo'n kind bezielt, degenen die het dichtst bij staan moeten het ontgelden. Meestal is het toch dat puberbrein.
En TO is zit in een zo zware periode met daarbij de angst dat het met hem niet goed afloopt en een schuldgevoel "dat het voor een deel toch ook aan haar zal liggen".
Zet dat maar van je af TO.
Jij hebt je best gedaan en sommige pubers worden zo. Best veel pubers eigenlijk wel. Ik heb dergelijke problemen ook gehad met mijn middelste en goddank is hij nu weer een lieve jongen die studeert, maar je had hem zo'n acht jaar geleden niet tegen willen komen.
Als docent heb ik ook regelmatig wanhopige, huilende ouders tegenover me. Ik weet wat het is en gelukkig is er een grote kans dat het allemaal weer goedkomt.
Je begrijpt vaak niet wat zo'n kind bezielt, degenen die het dichtst bij staan moeten het ontgelden. Meestal is het toch dat puberbrein.
anoniem_254365 wijzigde dit bericht op 12-12-2020 14:02
0.15% gewijzigd
zaterdag 12 december 2020 om 13:55
Georgia19zoveel schreef: ↑12-12-2020 13:15Hij ontspoort inderdaad niet voor niks, maar dat hoeft niet te betekenen dat hij geen fijne jeugd heeft gehad. Ook mensen met een hele stabiele, fijne jeugd kunnen ontsporen.
Veel mensen hebben de gedachte dat, als een jongere ontspoort, dit altijd aan de opvoeding ligt.
Dat klopt en dat maakt het voor de ouders nog eens extra zwaar.
zaterdag 12 december 2020 om 13:59
