Kinderen
alle pijlers
Ontspoorde puber, niet meer te doen thuis. Wat nu?
zaterdag 12 december 2020 om 08:33
Ik ben alleenstaande moeder met een thuiswonende zoon van 19. Sinds zijn 15de zijn er problemen met hem. Hij werd steeds brutaler en ging op zijn 15de al blowen ( drinken, roken,enz). Ik heb toen een coach via een bureau toegewezen gekregen... een geitenwollensok, die vind dat ik niets moest verbieden, dan deden ze t stiekem, maar in gesprek moest gaan en blijven.
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
Een aantal jaren aangekwakkeld met betere en mindere periodes, tot zoon ruim een jaar geleden ineens wilde switchen van studie. Daarnaast begon hij te vertellen dat hij depressief was en paniekaanvallen had. Via de huisarts terecht gekomen bij een hulpverleningsinstantie, waar hij vooral medicatie kreeg voorgeschreven, die steeds veranderde, omdat niets leek te werken. Ondertussen werd mij door zoon dagelijks de huid vol gescholden, luisterde hij compleet niet meer naar mij, dagelijks verbaal zeer agressief.
Dit jaar is hij een nieuwe opleiding gestart, waar hij al heel snel weer spijbelde en ziek thuis kwam te zitten ( psychische problemen). Het gaat sinds 3 maanden heel slecht. Ws door de vele verschillende medicatie die hij heeft voorgeschreven gekregen heeft hij een medicatie obsessie ontwikkeld, en koopt ' op de straat' vanalles in de richting van oxazepam maar dan nog sterker. Hij denkt zelf wel beter dan de psychiater een cocktail van pillen samen te stellen waarop hij goed functioneert. Gevolg is al een keer een ambulance aan huis geweest, omdat hij niet wakker te krijgen was.
Inmiddels weet ik dat hij ook af en toe cocaine en andere aanverwante troep gebruikt. Ligt het liefst de hele dag in bed, als ik iets doe wat hij niet wil scheld hij me uit voor de meest vreselijke dingen, hij is niet meer 'vlot te trekken' thuis en ik ga er aan onderdoor.
Voor hem en mij, moet hij aan huis. Het stadium van medelijden ben ik voorbij, ik wil RUST en thuis komt het met hem toch niet meer goed. Ideaal zou zijn, mijns inziens, een opname waar aan zijn problemen en verslaving wordt gewerkt. En dat ik een beetje tot rust kan komen eer ik eraan onderdoor ga, want daar zit het niet ver vanaf....
Probleem 1. Ze willen hem nergens met spoed opnemen, ook niet na die overdosis medicijnen.
Probleem 2. Zoon vindt zichzelf niet verslaafd, dus wil DAAR iig ook niet voor behandeld worden.
Wie heeft advies?
zaterdag 12 december 2020 om 14:01
en daar zit jij echt helemaal fout
eens moet hoeft niet van alles mee te maken, om te ontsporen.
dat denken buitenstaanders, want dat geeft je een schijnveiligheid "dat gebeurt mij niet".
Maar het leven zit vol pech, en gelukkige kinderen kunnen ontsporen. Juist vanaf die jongvolwassenleeftijd (ergste pubergedoe achter de rug) en vaak jongens.
zaterdag 12 december 2020 om 14:03
Zo 'stoer' en makkelijk om dit soort dingen te roepen als het je eigen kind niet is.shining_star schreef: ↑12-12-2020 14:00Puber? Hij is 19, dus volwassen. En aangezien hij overlast veroorzaakt: eruit! en zijn eigen boontjes laten doppen.
zaterdag 12 december 2020 om 14:05
Volgens mij komt dit patroon erg vaak voor tussen moeders en zoons. Zo'n jongen gaat over alle grenzen, omdat hij weet dat zijn moeder het toch wel pikt.
Van passief/lamlendig, naar nors/chagrijnig, tot uitschelden/dreigen tot uiteindelijk fysiek geweld. En maar teren op het geld van een ander.
Ik denk echt dat er maar een mogelijkheid is om dit uiteindelijk op te lossen: het patroon moet doorbroken worden. Uit huis dus en hem op zijn bek laten gaan.
Van passief/lamlendig, naar nors/chagrijnig, tot uitschelden/dreigen tot uiteindelijk fysiek geweld. En maar teren op het geld van een ander.
Ik denk echt dat er maar een mogelijkheid is om dit uiteindelijk op te lossen: het patroon moet doorbroken worden. Uit huis dus en hem op zijn bek laten gaan.
anoniem_63c1211622fd9 wijzigde dit bericht op 12-12-2020 14:08
0.22% gewijzigd
zaterdag 12 december 2020 om 14:07
Je gooit zo'n zinnetje er in zonder enige context. En juist als jij het niet gemakkelijk had moet jij toch weten wat dit soort oneliners oproepen. Geef dan context, leg uit hoe jij daar kwam, wat jij hebt gedaan, hoe het jouw lukte. Daar heeft TO wat aan. Niet aan zo'n lege oneliner.shining_star schreef: ↑12-12-2020 14:05Zo makkelijk? Jij weet niet waar ik vandaan kom en wat ik heb meegemaakt. Nee zo makkelijk zeg ik dat niet.
zaterdag 12 december 2020 om 14:15
Nee hoor, hoeft helemaal niet.
Maar als je zoiets roept, ervaring hebt en echt wil helpen: leg dan uit hoe het proces voor jou was en welke (praktische) stappen je hebt gezet. Dààr heeft TO wat aan, in plaats van een lege oneliner.
zaterdag 12 december 2020 om 14:16
Tegen mij werd gezegd: "Je bent veel te zacht voor hem, je bent nooit streng voor hem geweest en nu krijg je de rekening gepresenteerd. Een kind heeft duidelijke regels nodig, duidelijke grenzen aangeven is ook een vorm van liefde. Als het mijn kind was....dan zou ik hem keihard aanpakken!"
"Tja.." dacht ik dan. En dan voelde ik me nog schuldiger.
Tot er hier een agent kwam toen het weer eens uit de hand liep, vanaf dat moment keek ik er iets anders tegenaan, ook al is mijn schuldgevoel nooit verdwenen.
Een stoere, knappe kerel, die agent.
Hij zei, en hij had tranen in zijn ogen: "Mevrouw, ik weet precies wat u meemaakt."
En hij vertelde over zijn eigen zoon en hoe hij ermee probeerde te dealen. Slaan op een bokszak hielp hem een beetje, maar hij voelde zich zo machteloos.
Zo'n stoere kerel, zo'n agent, een voorbeeld voor elke jongen die ook stoer wilde zijn..
En toch een zoon die zich zo gedroeg. Het kan iedere ouder overkomen!
"Tja.." dacht ik dan. En dan voelde ik me nog schuldiger.
Tot er hier een agent kwam toen het weer eens uit de hand liep, vanaf dat moment keek ik er iets anders tegenaan, ook al is mijn schuldgevoel nooit verdwenen.
Een stoere, knappe kerel, die agent.
Hij zei, en hij had tranen in zijn ogen: "Mevrouw, ik weet precies wat u meemaakt."
En hij vertelde over zijn eigen zoon en hoe hij ermee probeerde te dealen. Slaan op een bokszak hielp hem een beetje, maar hij voelde zich zo machteloos.
Zo'n stoere kerel, zo'n agent, een voorbeeld voor elke jongen die ook stoer wilde zijn..
En toch een zoon die zich zo gedroeg. Het kan iedere ouder overkomen!
zaterdag 12 december 2020 om 14:17
Ik vind het heel erg voor je en ook voor jouw zoon.
Misschien zijn ADHD niet onderschatten hoor, eerder vergeleek een poster dat met een blokje door een blokkendoos proberen te duwen, terwijl het nooit lukt. Het kan een kleine hel zijn voor een puber/jongvolwassene, die ADHD, en soms zien ze dit pas achteraf. Helaas ken ik een paar zeer vergelijkbare personen van heel dichtbij, en het is een enorme struggle vaak om te leven met ADHD.
Natuurlijk is het van belang om duidelijke grenzen te stellen; dat heeft hij nodig en jij ook. Maar realiseer je ook dat hij zijn leven misschien niet zomaar expres verkloot; wellicht lukt het hem echt niet om dat passende blokje te vinden en in die stoof te krijgen.
Wat ik wil zeggen is eigenlijk: probeer zijn gedrag eens te zien in het licht van ADHD, ipv te denken: 'hij heeft alleen lichte ADHD, dus daar kan het niet aan liggen'. Misschien dat dit etiket voor jouw zoon ook wat makkelijker te behappen is (minder 'zwaar' dan bijvoorbeeld verslaafd of o.i.d. en minder stigmatiserend). Misschien kunnen jullie op die manier stap voor stap gaan kijken hoe hij zijn leven kan inrichten met zijn ADHD en kan hij langzaam richting zelfacceptatie.
Misschien zijn ADHD niet onderschatten hoor, eerder vergeleek een poster dat met een blokje door een blokkendoos proberen te duwen, terwijl het nooit lukt. Het kan een kleine hel zijn voor een puber/jongvolwassene, die ADHD, en soms zien ze dit pas achteraf. Helaas ken ik een paar zeer vergelijkbare personen van heel dichtbij, en het is een enorme struggle vaak om te leven met ADHD.
Natuurlijk is het van belang om duidelijke grenzen te stellen; dat heeft hij nodig en jij ook. Maar realiseer je ook dat hij zijn leven misschien niet zomaar expres verkloot; wellicht lukt het hem echt niet om dat passende blokje te vinden en in die stoof te krijgen.
Wat ik wil zeggen is eigenlijk: probeer zijn gedrag eens te zien in het licht van ADHD, ipv te denken: 'hij heeft alleen lichte ADHD, dus daar kan het niet aan liggen'. Misschien dat dit etiket voor jouw zoon ook wat makkelijker te behappen is (minder 'zwaar' dan bijvoorbeeld verslaafd of o.i.d. en minder stigmatiserend). Misschien kunnen jullie op die manier stap voor stap gaan kijken hoe hij zijn leven kan inrichten met zijn ADHD en kan hij langzaam richting zelfacceptatie.
zaterdag 12 december 2020 om 14:19
Ik heb niet alles gelezen en er staan al veel goede tips. Maar misschien helpt het als je weet dat je niet de enige bent?
Ik heb al jarenlang een schoonmaakadres. Daar woonde de zoon nog in en die was precies hetzelfde. Wil niks, kan niks, doet niks behalve douchen, rommel maken en gamen.
En steeds vervelender worden tegen zijn moeder en stiefvader maar ze kunnen wel heel netjes zijn als er bezoek is. Maar als schoonmaakster ben je niet echt bezoek en na verloop van tijd wel een vast punt. Toen liet hij steeds vaker steekjes vallen waar ik bij was en op een dag escaleerde het compleet. Ik heb ingegrepen en na de mededeling dat ie mijn tanden uit mijn bek wou rammen heb ik gezegd dat dat prima was, want ik zou dus wél aangifte doen.
Ik geef toe dat het fout had kunnen lopen, het was een gok. Gelukkig eentje die goed uitpakte, binnen twee weken had hij een appartement en is vertrokken.
Nu hebben ze een redelijk goed contact.
Maar dit soort dingen gaat heel geleidelijk. Ze zijn een beetje brutaal, en welke puber is dat nou niet? Dan nog wat brutaler, nog een beetje vervelender, wat arroganter. Ze groeien, worden groter, sterker, dreigender. Pas als een buitenstaander hoort wat de ouders altijd horen en om die reden dreigt de politie te bellen, beseffen ze pas dat de situatie onhoudbaar is geworden.
De ouders van deze jongeman hebben het overigens nog volgehouden totdat hij 32 was...
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 12 december 2020 om 14:20
19 is niet volwassenshining_star schreef: ↑12-12-2020 14:00Puber? Hij is 19, dus volwassen. En aangezien hij overlast veroorzaakt: eruit! en zijn eigen boontjes laten doppen.
zaterdag 12 december 2020 om 14:26
Nou, dat denk ik eigenlijk ook. Als hij op straat komt kan hij twee kanten op: doorgaan waar hij mee bezig is en zich in de vernieling storten of wakker schrikken en aan zichzelf werken.lolapaloeza schreef: ↑12-12-2020 09:07Je kunt tijdens het traject je kind op alvast op de wachtlijst zetten voor opvang. Er is ook al een zorginstelling betrokken dus die kunnen daar ook bij ondersteunen.
Het is echt heel rot, maar het is soms de enige manier om te voorkomen om zelf ook in de schulden, geweld en ellende terecht te komen. Thuis blijven wonen is op deze manier echt niet helpend.
Zolang hij een veilige haven heeft gaat er vrees ik niets veranderen. Het enige wat er dan anders is dan op straat verpieteren is dat hij TO er in meeneemt.
Oftewel, TO, als niets meer helpt moet je voor jezelf de keuze maken; laat ik me door mijn kind te gronde richten of niet.
Het is keihard, maar ik heb vaker gezien hoe een heel huishouden geruïneerd werden door 1 ontspoorde ziel. Dat kom je maar moeilijk te boven
zaterdag 12 december 2020 om 14:34
Niemand gooit dit op facebook he. Dat is het probleem met dit soort dingen. Op FB zie je alleen de heppie femmelie op uitstapjes, bij de kerstboom en tijdens feestjes. Met filter om de gezichten jonger en rimpellozer te maken en photoshop om wat kilootjes weg te werken en een pukkeltje weg te poetsen. Lang leve de lol.
De foto's van de puinhopen en de norse gezichten van onwillige kinderen, een krijsende moeder of scheldende vader, die vind je online niet.
Jippie, een vast contract. Hoera, diploma gehaald. Maar niet: ik verslaap me te vaak/ik voer geen flikker uit en nu ben ik mijn baan kwijt.
Laat je niet ontmoedigen door het groene gras van de buren. Want onder dat gras hebben ook zij de modder.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 12 december 2020 om 14:41
Mijn god ja, ik ben wat dat betreft echt wel van de sociale diensplicht en stoppen met de jeugd te behandelen als infantiele prinsjes en prinsesjes. Waarom mogen onze "jongeren" tot pak 'm beet halverwege de twintig zich gedragen als infantiele nietskunnende pubers. Terwijl in andere landen de kinderen gewoon moeten werken om mee te helpen met het gezin? Het is niet zo dat de kaukastische mens anders ontworpen is en infantiel, terwijl de kinderen in India al met tien jaar mede verantwoordelijk zijn voor het gezinsinkomen.
Niet dat ik het laatste goed vind. Maar het verschil in pampering is tenenkrommend. Ik denk dat een boerenzoon van 16 die niet wilde werken in de jaren dertig vd vorige eeuw echt niet lang getolereerd werd op het boerenerf. Het was dát of wegwezen. "Kinderen" klein houden tot halverwege de twintig slaat nergens op. Is achterlijk en totaal niet stimulerend voor enige zelfredzaamheid, volwassenheid en zorgzaamheid op een leeftijd waarop dat genetisch prima kan. Hell, in de vorige eeuw hadden "kinderen" van 25 op die leeftijd zelf een peuter en kleuter en een baby onderweg rondrennen om voor te zorgen. In plaats daarvan houden we onze jongeren infantiel, stimuleren depressies en voelen we ons nóg lulliger, waardoor we nóg harder gaan werken om alle zorgen uit hun teergevoelige zieltjes weg te nemen.
19 is een uitstekende leeftijd om te voelen dat hotel mama/papa (vul in) het einde vd houdbaarheid heeft bereikt.
zaterdag 12 december 2020 om 15:17
Beste TO, allereerst wil ik je laten weten dat ik het ontzettend knap vindt dat je op een forum je verhaal doet en om hulp vraagt. Dat getuigt van een krachtige vrouw en moeder die het beste wil voor haar zoon.
Om je zoon te 'helpen' zal je eerst jezelf moeten helpen. Ik zou willen adviseren om eens contact op te nemen met Kentron verslavingszorg. Daar zijn praatgroepen / hulpgroepen / hulp voor mensen waarvan een partner of familie verslaafd is.
Het volgen van een goede assertiviteitscursus is eveneens aan te bevelen.
Wat betreft je zoon, ik denk persoonlijk dat je heel hard moet zijn.
De deur wijzen en hem de consequenties van zijn gedrag en houding laten dragen is een eerste gedachte. Het kan zijn dat je zoon dit nodig heeft om zijn leven op de rails te krijgen.
Een andere gedachte, is je zoon een gevaar voor zichzelf of voor anderen?
Want als hier sprake van is, dan zou je kunnen overwegen - en dat is niet de meest makkelijke weg - om hem tijdelijk onder curatele te laten stellen waardoor hij handelsonbekwaam wordt en dan is er m.i. meer mogelijk aan hulp.
Dit is het andere uiterste en alleen jij kan daar het antwoord opgeven omdat jij je zoon het beste kent.
Welke beslissing je ook neemt, het zal niet gemakkelijk zijn. Zorg ervoor dat jij en je ex-man op een lijn zitten zodat je zoon weet waar hij aan toe is.
Ik wens je oprecht heel veel wijsheid en sterkte toe.
Om je zoon te 'helpen' zal je eerst jezelf moeten helpen. Ik zou willen adviseren om eens contact op te nemen met Kentron verslavingszorg. Daar zijn praatgroepen / hulpgroepen / hulp voor mensen waarvan een partner of familie verslaafd is.
Het volgen van een goede assertiviteitscursus is eveneens aan te bevelen.
Wat betreft je zoon, ik denk persoonlijk dat je heel hard moet zijn.
De deur wijzen en hem de consequenties van zijn gedrag en houding laten dragen is een eerste gedachte. Het kan zijn dat je zoon dit nodig heeft om zijn leven op de rails te krijgen.
Een andere gedachte, is je zoon een gevaar voor zichzelf of voor anderen?
Want als hier sprake van is, dan zou je kunnen overwegen - en dat is niet de meest makkelijke weg - om hem tijdelijk onder curatele te laten stellen waardoor hij handelsonbekwaam wordt en dan is er m.i. meer mogelijk aan hulp.
Dit is het andere uiterste en alleen jij kan daar het antwoord opgeven omdat jij je zoon het beste kent.
Welke beslissing je ook neemt, het zal niet gemakkelijk zijn. Zorg ervoor dat jij en je ex-man op een lijn zitten zodat je zoon weet waar hij aan toe is.
Ik wens je oprecht heel veel wijsheid en sterkte toe.
zaterdag 12 december 2020 om 15:55
En onderschat adhd niet....
In verslavingsklinieken zitten voor 70-80% mensen met onbehandelde adhd. Huiselijk geweld wordt in 60% of 70% van de gevallen gepleegd door mensen met adhd. In gevangenissen heb ik de cijfers even niet zo paraat, maar de percentages zijn daar ook hoog.
Adhd is lastig, dat is niet alleen een beetje druk in je hoofd en niet kunnen concentreren. Juist jongens met adhd zijn mega vatbaar voor verslaving (van blowen en speed word je rustig en kalm) en voor criminaliteit, want impulsief en makkelijk geprikkeld door spannende dingen zonder de consequenties te overzien. Dat samen met een gevoel van eeuwig tekortschieten en altijd het gevoel hebben dat je meer kan dan dat je doet is echt heel risicovol.
Dat staat of valt met goede begeleiding en psycho-educatie als kind en jonge puber.
In verslavingsklinieken zitten voor 70-80% mensen met onbehandelde adhd. Huiselijk geweld wordt in 60% of 70% van de gevallen gepleegd door mensen met adhd. In gevangenissen heb ik de cijfers even niet zo paraat, maar de percentages zijn daar ook hoog.
Adhd is lastig, dat is niet alleen een beetje druk in je hoofd en niet kunnen concentreren. Juist jongens met adhd zijn mega vatbaar voor verslaving (van blowen en speed word je rustig en kalm) en voor criminaliteit, want impulsief en makkelijk geprikkeld door spannende dingen zonder de consequenties te overzien. Dat samen met een gevoel van eeuwig tekortschieten en altijd het gevoel hebben dat je meer kan dan dat je doet is echt heel risicovol.
Dat staat of valt met goede begeleiding en psycho-educatie als kind en jonge puber.
zaterdag 12 december 2020 om 15:57
Beetje kort door de bocht maar ergens wel een kern van waarheid. Zeker van jongens wordt tot laat in de 20 getolereerd dat ze maar wat aanlummelen.diyer schreef: ↑12-12-2020 14:41Mijn god ja, ik ben wat dat betreft echt wel van de sociale diensplicht en stoppen met de jeugd te behandelen als infantiele prinsjes en prinsesjes. Waarom mogen onze "jongeren" tot pak 'm beet halverwege de twintig zich gedragen als infantiele nietskunnende pubers. Terwijl in andere landen de kinderen gewoon moeten werken om mee te helpen met het gezin? Het is niet zo dat de kaukastische mens anders ontworpen is en infantiel, terwijl de kinderen in India al met tien jaar mede verantwoordelijk zijn voor het gezinsinkomen.
Niet dat ik het laatste goed vind. Maar het verschil in pampering is tenenkrommend. Ik denk dat een boerenzoon van 16 die niet wilde werken in de jaren dertig vd vorige eeuw echt niet lang getolereerd werd op het boerenerf. Het was dát of wegwezen. "Kinderen" klein houden tot halverwege de twintig slaat nergens op. Is achterlijk en totaal niet stimulerend voor enige zelfredzaamheid, volwassenheid en zorgzaamheid op een leeftijd waarop dat genetisch prima kan. Hell, in de vorige eeuw hadden "kinderen" van 25 op die leeftijd zelf een peuter en kleuter en een baby onderweg rondrennen om voor te zorgen. In plaats daarvan houden we onze jongeren infantiel, stimuleren depressies en voelen we ons nóg lulliger, waardoor we nóg harder gaan werken om alle zorgen uit hun teergevoelige zieltjes weg te nemen.
19 is een uitstekende leeftijd om te voelen dat hotel mama/papa (vul in) het einde vd houdbaarheid heeft bereikt.
zaterdag 12 december 2020 om 16:00
Wat is het dan? Nog niet met de levenswijsheid van een 40er maar een 19 jarige mag een huis kopen, een huurcontract afsluiten, kan zich voortplanten en trouwen, heeft een baan of studie. Kan emigreren of een kind verwekken. Een 19 jarige is echt volwassen. Moet een 19 jarige nog veel leren? Absoluut. Maar die zou voor zichzelf moeten kunnen zorgen en een eigen huishouding moeten kunnen draaien
zaterdag 12 december 2020 om 16:02
Dat jij iets weet van buitenaf zegt niets over de stellige bewering waar ik op reageerde. Dat hele verhaal tikken had je je ook kunnen besparen hoor.
Namelijk dat het vaker voorkomt bij stabiele gezinnen dan bij onstabiele gezinnen. Dat is pure onzin.
zaterdag 12 december 2020 om 16:02
Ik heb juist het idee dat ze steeds sneller volwassen moeten worden. De eeuwige student bestaat niet meer, want tegenwoordig moeten ze echt in een flink tempo de studie erdoorheen jagen. Daarbij is het steeds lastiger om bijvoorbeeld de woningmarkt laagdrempelig te betreden, dus moeten er al veel vroeger echt banen gevonden worden, wat ook steeds moeilijker is omdat er zoveel jongeren goede kwalificaties hebben. Vervolgens wacht meestal een lange tijd van onzekere flexcontracten.
Om nog maar te zwijgen van jongeren met een 'lage' opleiding: die vallen vaak tussen wal en schip en hebben al vroeg geen zorgeloze tijd meer.
Nee, ik vind de maatschappij juist steeds lastiger, harder en veeleisender voor onze jongeren...
zaterdag 12 december 2020 om 16:03
Volwassen voor de wet. Jij weet ook echt wel dat ontwikkelingsleeftijd vaak anders verloopt. Zeker met stoornissen erbij.Thordïs schreef: ↑12-12-2020 16:00Wat is het dan? Nog niet met de levenswijsheid van een 40er maar een 19 jarige mag een huis kopen, een huurcontract afsluiten, kan zich voortplanten en trouwen, heeft een baan of studie. Kan emigreren of een kind verwekken. Een 19 jarige is echt volwassen. Moet een 19 jarige nog veel leren? Absoluut. Maar die zou voor zichzelf moeten kunnen zorgen en een eigen huishouding moeten kunnen draaien
zaterdag 12 december 2020 om 16:04
Thordis had het over jongens. Niet over jongeren in het algemeen.JackyBee schreef: ↑12-12-2020 16:02Ik heb juist het idee dat ze steeds sneller volwassen moeten worden. De eeuwige student bestaat niet meer, want tegenwoordig moeten ze echt in een flink tempo de studie erdoorheen jagen. Daarbij is het steeds lastiger om bijvoorbeeld de woningmarkt laagdrempelig te betreden, dus moeten er al veel vroeger echt banen gevonden worden, wat ook steeds moeilijker is omdat er zoveel jongeren goede kwalificaties hebben. Vervolgens wacht meestal een lange tijd van onzekere flexcontracten.
Om nog maar te zwijgen van jongeren met een 'lage' opleiding: die vallen vaak tussen wal en schip en hebben al vroeg geen zorgeloze tijd meer.
Nee, ik vind de maatschappij juist steeds lastiger, harder en veeleisender voor onze jongeren...
En vergeleken met wat? 15-20 jaar geleden of 50 jaar geleden. Dat er in de jaren 90 heel even een periode is geweest waarbij je lang kon studeren zonder zelf een pak geld te hebben en dat er steeds later kinderen komen nu zegt echt niets over alle eeuwen/tijd daarvoor he? Of daarna.
