Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
maandag 21 december 2020 om 15:19
Een nichtje van mij had afgelopen maart met school naar IJsland gezuld. Ze had zich er heel erg op verheugd + was blij dat ze uberhaupt mocht, want meer klasgenoten die het ook wilden dan dat er plekken waren, en toen dus corona.
Daar zou ik afgelopen september heen zijn geweest. Vliegticket is nu doorgeschoven naar maart (verder lukte toen nog niet) maar dat gaat m ook niet worden. Hopelijke aankomende september, maar ik vrees een inhaalslag dat velen willen gaan maken. 
Mocht het met school helemaal niet meer doorgaan, dan heeft mijn zus al beloofd dat ze zodra het weer kan op vakantie gaan naar IJsland.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
maandag 21 december 2020 om 15:30
RickDalton schreef: ↑20-12-2020 19:37ijsland! ons favoriete land, prachtige natuur, rust. loving it!
Lijkt mij veels te koud....brrrr. Twee jaar geleden naar mijn geboortestad Bogota in Colombia geweest. Ben geadopteerd.
maandag 21 december 2020 om 16:16
Pff ik mis de sociale contacten wel heel erg. Ik ben vrij introvert en heb niet zo veel mensen om me heen. Vandaag heb ik echt even een baaldag. Even een beetje miepen in dit topic.
Mijn familie is door ruzie uit elkaar gevallen, eigenlijk heb ik nu alleen nog contact met een ouder.
Ik had vier goede vriendinnen. Degene die ik het langste kende, heeft na tien jaar de vriendschap laten doodbloeden. Ik heb nog wel eens geprobeerd het contact te herstellen maar ze reageert niet op mijn berichten. Ik heb geen idee waarom ze geen contact meer wil. De laatste keer dat we elkaar spraken hebben we ons kapot gelachen samen en daarna was het klaar.
Een andere vriendin is een heel andere richting ingeslagen. We spreken elkaar sporadisch en ik heb een paar keer geprobeerd af te spreken. Ze geeft dan aan dat ze wel wil, maar als ik het concreet probeer te maken lukt dat nooit. Dus ik heb het opgegeven.
Een andere vriendin is moeder geworden en naar een andere stad verhuisd. Ik heb hier wel eens over haar geschreven, dat onze afspraken vooral bestaan uit even met mijn auto boodschappen doen of naar haar ouders rijden.
De laatste vriendin, ja daar heb ik nog contact mee, maar eigenlijk geeft die geen goede energie. Er is altijd wel wat aan de hand. Af en toe is het wel weer gezellig.
(Ik moet haar ook nog gaan vertellen dat haar vriend mij via FB pornofilmpjes heeft gestuurd, met commentaar. Ik heb hem geblokkeerd , flikker op kerel. Maar ik weet nog niet hoe ze gaat reageren dus wellicht is dat contact straks ook weg).
Ik zou heel graag wat nieuwe kennissen opdoen, maar ik weet niet waar. Sinds anderhalf jaar doe ik een sport en even na mij is er nog een vrouw van ongeveer mijn leeftijd begonnen. Het klikte wel heel goed, maar zij heeft een druk leven met veel vrienden. Dus ons contact blijft beperkt tot de sportlessen.
Verder ben ik ook nog eens afgekeurd. Dan heb je ook meteen zo'n label. Ik merk (of ik denk?) dat ik niet als volwaardig wordt gezien. Ik doe wel vrijwilligerswerk (met kinderen nota bene
). Ook daar een leuke collega met wie het klikt maar daar blijft het bij. Idem dito met een cursus waar ik aan begonnen ben.
Nou ja waar het op neer komt is dat ik me even helemaal alleen op de wereld voel. Ik wil heel graag nieuwe kennissen of vrienden zoeken maar ik heb het idee dat iedereen al druk is mijn zijn eigen leven en geen plaats heeft voor nieuwe contacten.
Ik heb wel twee katten die graag knuffelen, dat dan weer wel
Mijn familie is door ruzie uit elkaar gevallen, eigenlijk heb ik nu alleen nog contact met een ouder.
Ik had vier goede vriendinnen. Degene die ik het langste kende, heeft na tien jaar de vriendschap laten doodbloeden. Ik heb nog wel eens geprobeerd het contact te herstellen maar ze reageert niet op mijn berichten. Ik heb geen idee waarom ze geen contact meer wil. De laatste keer dat we elkaar spraken hebben we ons kapot gelachen samen en daarna was het klaar.
Een andere vriendin is een heel andere richting ingeslagen. We spreken elkaar sporadisch en ik heb een paar keer geprobeerd af te spreken. Ze geeft dan aan dat ze wel wil, maar als ik het concreet probeer te maken lukt dat nooit. Dus ik heb het opgegeven.
Een andere vriendin is moeder geworden en naar een andere stad verhuisd. Ik heb hier wel eens over haar geschreven, dat onze afspraken vooral bestaan uit even met mijn auto boodschappen doen of naar haar ouders rijden.
De laatste vriendin, ja daar heb ik nog contact mee, maar eigenlijk geeft die geen goede energie. Er is altijd wel wat aan de hand. Af en toe is het wel weer gezellig.
(Ik moet haar ook nog gaan vertellen dat haar vriend mij via FB pornofilmpjes heeft gestuurd, met commentaar. Ik heb hem geblokkeerd , flikker op kerel. Maar ik weet nog niet hoe ze gaat reageren dus wellicht is dat contact straks ook weg).
Ik zou heel graag wat nieuwe kennissen opdoen, maar ik weet niet waar. Sinds anderhalf jaar doe ik een sport en even na mij is er nog een vrouw van ongeveer mijn leeftijd begonnen. Het klikte wel heel goed, maar zij heeft een druk leven met veel vrienden. Dus ons contact blijft beperkt tot de sportlessen.
Verder ben ik ook nog eens afgekeurd. Dan heb je ook meteen zo'n label. Ik merk (of ik denk?) dat ik niet als volwaardig wordt gezien. Ik doe wel vrijwilligerswerk (met kinderen nota bene
). Ook daar een leuke collega met wie het klikt maar daar blijft het bij. Idem dito met een cursus waar ik aan begonnen ben. Nou ja waar het op neer komt is dat ik me even helemaal alleen op de wereld voel. Ik wil heel graag nieuwe kennissen of vrienden zoeken maar ik heb het idee dat iedereen al druk is mijn zijn eigen leven en geen plaats heeft voor nieuwe contacten.
Ik heb wel twee katten die graag knuffelen, dat dan weer wel
maandag 21 december 2020 om 16:27
Ik vind dat ook altijd een leuke tekst.
maandag 21 december 2020 om 16:30
Ik weet dat ik niet de enige ben die hier last van heeft Forumster. En morgen zie ik het misschien wel weer zonniger in. Maar vandaag heb ik gewoon even een baaldag. Het zou zo veel schelen als ik wel naar vrijwilligerswerk en sport kon. Structuur én sociale contacten.
Ik probeer mezelf wel bezig te houden maar vandaag lukt het gewoon even niet.
Ik woon in het zuid-oosten des lands.
Ik probeer mezelf wel bezig te houden maar vandaag lukt het gewoon even niet.
Ik woon in het zuid-oosten des lands.
maandag 21 december 2020 om 16:31
Ik ben ook geadopteerd. Uit Sri Lanka.Racoon1977 schreef: ↑21-12-2020 15:30Lijkt mij veels te koud....brrrr. Twee jaar geleden naar mijn geboortestad Bogota in Colombia geweest. Ben geadopteerd.
maandag 21 december 2020 om 17:09
De meeste mensen zullen nu niet zitten wachten op contacten buiten hun bubbel waarschijnlijk. Ze zullen al moeten schrappen in hun eigen sociale kring om het veilig te houden, laat staan dat ze er nu een nieuw contact bij nemen.Ik wil heel graag nieuwe kennissen of vrienden zoeken maar ik heb het idee dat iedereen al druk is mijn zijn eigen leven en geen plaats heeft voor nieuwe contacten.
maandag 21 december 2020 om 18:03
Nou, koud was het zeer beslist niet. Het was eigenlijk warm dus ik was niet warm aangekleed en dat was al meer dan genoeg.
Geef mij maar een echte winter, want ik hou niet van dit kwakkelweer.
maandag 21 december 2020 om 18:55
@Rookgordijn: Ik heb ook moeite met vriendschappen. Begin dit jaar is er nog eentje verbroken van haar kant. Ik vind het wel best, kon niet meer van haar op aan en het gaf geen positieve energie meer. Ze leek wel een psycholoog geworden. Steeds vragen en opmerkingen over hoe ik mijn leven inricht. Dat snapt ze maar niet. Ik heb het al zo vaak uitgelegd, het komt niet over. Dus dat doe ik niet meer. Toch neemt ze nog steeds contact op via Facebook. Ik reageer altijd meer, soms chatten we oppervlakkig. Maar zodra ze vervelende vragen gaat stellen kap ik het af.
Dan had ik een vriendin die wel trouw was in haar afspraken en het was altijd gezellig. Maar ze ging me ineens lopen claimen. Daar kregen we ruzie over. Ze maakte het steeds groter. Het betrof een privéruzie die ze doorvoerde in het werk. Proberen collega's aan haar kant te krijgen, dingen over mij verzinnen die niet waar waren. Dat is bij mij 1 keer en exit.
Sinds vorig jaar heb ik er 2 contacten bij. Helaas door de Corona is afspreken er niet van gekomen dit jaar. Hopelijk volgend jaar weer. Mijn familie is klein. Ook nog maar met 1 ouder contact. Mijn moeder. Zij heeft alleen een broer die veel sukkelt met zijn gezondheid.
Ik ben gedeeltelijk afgekeurd, werk 16 uur per week. Huisdieren geven mij veel voldoening, heb 2 hondjes.
Dan had ik een vriendin die wel trouw was in haar afspraken en het was altijd gezellig. Maar ze ging me ineens lopen claimen. Daar kregen we ruzie over. Ze maakte het steeds groter. Het betrof een privéruzie die ze doorvoerde in het werk. Proberen collega's aan haar kant te krijgen, dingen over mij verzinnen die niet waar waren. Dat is bij mij 1 keer en exit.
Sinds vorig jaar heb ik er 2 contacten bij. Helaas door de Corona is afspreken er niet van gekomen dit jaar. Hopelijk volgend jaar weer. Mijn familie is klein. Ook nog maar met 1 ouder contact. Mijn moeder. Zij heeft alleen een broer die veel sukkelt met zijn gezondheid.
Ik ben gedeeltelijk afgekeurd, werk 16 uur per week. Huisdieren geven mij veel voldoening, heb 2 hondjes.
maandag 21 december 2020 om 19:07
Dat is naar, Rookgordijn, dat je je eenzaam voelt. En ik kan het me goed voorstellen. En deze tijd is niet de meest makkelijke om vriendschappen op te doen, maar niets is onmogelijk.
Ik heb eens gelezen dat sommigen op het prikbord een oproepje doen, en daar vrienden aan over houden, misschien is dat wat?
Ik heb eens gelezen dat sommigen op het prikbord een oproepje doen, en daar vrienden aan over houden, misschien is dat wat?
maandag 21 december 2020 om 19:17
Ik heb ongeveer zoiets. Sinds corona en de lockdown merk ik dat mensen om me heen me uitputten. Vrienden die energie zuigen, opdrachtgevers die te veel vragen en familieleden die allerlei verplichtingen afdwingen. Ik gebruik corona nu als excuus om iedereen op afstand te houden. Lekker Kerst vieren met z'n tweetjes, geen gezeik.redbulletje schreef: ↑21-12-2020 17:09De meeste mensen zullen nu niet zitten wachten op contacten buiten hun bubbel waarschijnlijk. Ze zullen al moeten schrappen in hun eigen sociale kring om het veilig te houden, laat staan dat ze er nu een nieuw contact bij nemen.
En daarna moet de bezem erdoor. Strenger mijn grenzen bewaken en sommige contacten misschien maar laten doodbloeden. Ik moet zeggen dat mijn vriend wel leuke vrienden heeft waar ik wel energie in wil steken, maar ik zou het ook lastig vinden als ik nu andere mensen zou moeten vinden vanuit het niks. Ik merk nu wel dat ik vaak meer heb met mensen die een flink stuk ouder zijn. Die zitten niet meer in de kleine kinderen en hun levens en interessen lijken vaak meer op dat van mij.
maandag 21 december 2020 om 20:19
dinsdag 22 december 2020 om 06:59
Wij zijn eerste week van juli (dit jaar) nog een weekje geweest en toen was het daar 16/21 graden met een strak blauwe lucht. hier in NL was het in die week alleen maar regen.Racoon1977 schreef: ↑21-12-2020 15:30Lijkt mij veels te koud....brrrr. Twee jaar geleden naar mijn geboortestad Bogota in Colombia geweest. Ben geadopteerd.
koud valt wel mee, in de winter is het in New York kouder dan op IJsland, je moet wel heengaan in de maanden dat het "mooi weer" is daar en niet na september als het sneeuwt.
dinsdag 22 december 2020 om 10:51
Bedankt voor je reactie. Fijn dat jij twee nieuwe contacten hebt. Waar heb je die gevonden?hondenmens schreef: ↑21-12-2020 18:55@Rookgordijn: Ik heb ook moeite met vriendschappen. Begin dit jaar is er nog eentje verbroken van haar kant. Ik vind het wel best, kon niet meer van haar op aan en het gaf geen positieve energie meer. Ze leek wel een psycholoog geworden. Steeds vragen en opmerkingen over hoe ik mijn leven inricht. Dat snapt ze maar niet. Ik heb het al zo vaak uitgelegd, het komt niet over. Dus dat doe ik niet meer. Toch neemt ze nog steeds contact op via Facebook. Ik reageer altijd meer, soms chatten we oppervlakkig. Maar zodra ze vervelende vragen gaat stellen kap ik het af.
Dan had ik een vriendin die wel trouw was in haar afspraken en het was altijd gezellig. Maar ze ging me ineens lopen claimen. Daar kregen we ruzie over. Ze maakte het steeds groter. Het betrof een privéruzie die ze doorvoerde in het werk. Proberen collega's aan haar kant te krijgen, dingen over mij verzinnen die niet waar waren. Dat is bij mij 1 keer en exit.
Sinds vorig jaar heb ik er 2 contacten bij. Helaas door de Corona is afspreken er niet van gekomen dit jaar. Hopelijk volgend jaar weer. Mijn familie is klein. Ook nog maar met 1 ouder contact. Mijn moeder. Zij heeft alleen een broer die veel sukkelt met zijn gezondheid.
Ik ben gedeeltelijk afgekeurd, werk 16 uur per week. Huisdieren geven mij veel voldoening, heb 2 hondjes.
Heb jij nooit moeite met het feit dat je bent afgekeurd? Een van de eerste vragen die je krijgt als je iemand leert kennen is toch vaak wat je voor werk doet. Tja.
dinsdag 22 december 2020 om 10:53
@Blijenvrij en Dianaf, ook bedankt voor jullie reactie. Jullie opperen allebei het idee om op oproepjes te reageren en misschien is dat wel een idee. Aan de andere kant vind ik dat lastig. Zoals in mijn reactie naar Hondenmens, ik ben afgekeurd. Ik doe wel vrijwilligerswerk en ik vind veel dingen interessant, maar ik heb altijd het gevoel dat ik niks te melden heb en gewoon niet leuk genoeg ben om bevriend mee te raken.
dinsdag 22 december 2020 om 10:55
Ik ben al tien jaar ouder!defyinggravity schreef: ↑21-12-2020 21:03@Rookgordijn ik weet niet hoe oud je bent? Ik ben midden twintig. Ik ben niet eenzaam, maar merk wel dat mensen steeds meer gaan settelen, trouwen ed. Je mag altijd pb doen.
Wel merk ik dat ik vaak meer aansluiting heb met mensen die oftewel een flink stuk jonger zijn en nog niet gesetteld oftewel met mensen die een flink stuk ouder zijn en volwassen kinderen hebben.
dinsdag 22 december 2020 om 11:08
Tja, dat is denk ik ook maar net wie je treft. Eén van mijn liefste vriendinnen is ook afgekeurd, dat was ze al voor wij elkaar leerden kennen. Maar het is echt een super fijne vriendschap, want gaat het wel eens over mijn werk, maar 99% van de tijd gaat het over andere dingen. Over onze eigen interesses, over de gezamelijke interesses, over familie, over het nieuws enz. enz. Dat ik gewoon werk en zij niet, is gewoon geen issue. Want als we allebei wel zouden werken, dan ga je toch ook niet in detail over je werk kletsen? Hoogstens over die ene onredelijke klant of collega. Die zal jij met jouw vrijwilligers werk ook tegenkomen.Rookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 10:53@Blijenvrij en Dianaf, ook bedankt voor jullie reactie. Jullie opperen allebei het idee om op oproepjes te reageren en misschien is dat wel een idee. Aan de andere kant vind ik dat lastig. Zoals in mijn reactie naar Hondenmens, ik ben afgekeurd. Ik doe wel vrijwilligerswerk en ik vind veel dingen interessant, maar ik heb altijd het gevoel dat ik niks te melden heb en gewoon niet leuk genoeg ben om bevriend mee te raken.
Een vriend van mij vindt zichzelf ook niet heel interessant en denkt vaak dat hij niet veel bijzonders te vertellen hebt. Maar het punt is niet dat hij niet interessant is, er zijn gewoon een heel aantal onderwerpen waar hij geen mening over heeft. Over voetbal hoef je het met hem niet te hebben. Maar over reizen, buitenland, politiek, klussen, athletiek ed, kun je uren met hem kletsen. Dus het is een kwestie van een gemeenschappelijk onderwerp vinden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 december 2020 om 11:10
Eén contact heb ik van het forum en de ander is een collega. Ik heb met beide 2 keer afgesproken, dus nog niet vaak.Rookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 10:51Bedankt voor je reactie. Fijn dat jij twee nieuwe contacten hebt. Waar heb je die gevonden?
Heb jij nooit moeite met het feit dat je bent afgekeurd? Een van de eerste vragen die je krijgt als je iemand leert kennen is toch vaak wat je voor werk doet. Tja.
Met het afgekeurd zijn heb ik soms wel moeite. Vooral als ik zie dat oud-klasgenoten veel meer bereikt hebben dan ik. Zij kunnen wel regulier werken en mee met de maatschappij terwijl ik maar op de Sociale Werkplaats werk.
Waarom ben jij afgekeurd als ik dat vragen mag?
Overigens doe ik ook vrijwilligerswerk met kinderen. Van het voorjaar tot de herfst in een speeltuin. Samen met mijn moeder. Het kan soms erg druk zijn en dan is een 2e persoon wel nodig. We zijn er ingerold omdat het een soort van familiebedrijfje is. Ook ben ik overblijf-juf geweest. Dat vond ik echt wel leuk, maar kon steeds minder goed overweg met het hoofd van de overblijf. In het begin accepteerde ze mijn ASS, maar later niet meer. Op den duur kon ik toch niet aan haar verwachtingen voldoen. Dus daar ben ik mee gestopt.
dinsdag 22 december 2020 om 11:34
Ja daar heb je gelijk in.dianaf schreef: ↑22-12-2020 11:08Tja, dat is denk ik ook maar net wie je treft. Eén van mijn liefste vriendinnen is ook afgekeurd, dat was ze al voor wij elkaar leerden kennen. Maar het is echt een super fijne vriendschap, want gaat het wel eens over mijn werk, maar 99% van de tijd gaat het over andere dingen. Over onze eigen interesses, over de gezamelijke interesses, over familie, over het nieuws enz. enz. Dat ik gewoon werk en zij niet, is gewoon geen issue. Want als we allebei wel zouden werken, dan ga je toch ook niet in detail over je werk kletsen? Hoogstens over die ene onredelijke klant of collega. Die zal jij met jouw vrijwilligers werk ook tegenkomen.
Een vriend van mij vindt zichzelf ook niet heel interessant en denkt vaak dat hij niet veel bijzonders te vertellen hebt. Maar het punt is niet dat hij niet interessant is, er zijn gewoon een heel aantal onderwerpen waar hij geen mening over heeft. Over voetbal hoef je het met hem niet te hebben. Maar over reizen, buitenland, politiek, klussen, athletiek ed, kun je uren met hem kletsen. Dus het is een kwestie van een gemeenschappelijk onderwerp vinden.
Het is ook zo dat ik vanalles interessant vind en over veel dingen een beetje weet, maar heb het gevoel dat ik niet écht over dingen kan meepraten.
Misschien moet ik eerst aan mijn zelfvertrouwen werken
dinsdag 22 december 2020 om 11:42
Twee keer afspreken is nog niet vaak maar je moet ergens beginnen hehondenmens schreef: ↑22-12-2020 11:10Eén contact heb ik van het forum en de ander is een collega. Ik heb met beide 2 keer afgesproken, dus nog niet vaak.
Met het afgekeurd zijn heb ik soms wel moeite. Vooral als ik zie dat oud-klasgenoten veel meer bereikt hebben dan ik. Zij kunnen wel regulier werken en mee met de maatschappij terwijl ik maar op de Sociale Werkplaats werk.
Waarom ben jij afgekeurd als ik dat vragen mag?
Overigens doe ik ook vrijwilligerswerk met kinderen. Van het voorjaar tot de herfst in een speeltuin. Samen met mijn moeder. Het kan soms erg druk zijn en dan is een 2e persoon wel nodig. We zijn er ingerold omdat het een soort van familiebedrijfje is. Ook ben ik overblijf-juf geweest. Dat vond ik echt wel leuk, maar kon steeds minder goed overweg met het hoofd van de overblijf. In het begin accepteerde ze mijn ASS, maar later niet meer. Op den duur kon ik toch niet aan haar verwachtingen voldoen. Dus daar ben ik mee gestopt.
Ik vind het soms ook lastig om te zien wat oud-klasgenoten bereikt hebben. Aan de andere kant vind ik deze maatschappij zo lastig. Je wordt geboren, moet naar school, moet werken om je huis en verzekeringen en boodschappen te betalen en af en toe iets leuk, en dan ga je weer dood (ja sorry ik ben nog niet helemaal uit mijn zwartgallige bui).
Wel haal ik veel voldoening uit mijn vrijwilligerswerk. Specifiek is dat met kinderen die in een heel moeilijke situatie zitten en door dit vrijwilligerswerk kunnen ze even lekker spelen en hebben de ouders even een moment voor zichzelf.
De organisatie is best groot, sommige vaste medewerkers kennen ons, de vrijwilligers, maar de meesten niet.
Vorig jaar waren wij ook uitgenodigd op de kerstborrel van de vaste medewerkers. Iedereen kwam naar ons toe: "Zijn jullie de dames van.....? Wat leuk, zo veel over jullie gehoord, zo belangrijk voor de kinderen..." Dat was echt leuk, om zo veel waardering te krijgen.
Ik vind het ook wel belangrijk om 'iets terug te doen'. Ik wil niet alleen maar uitkering zitten trekken.
dinsdag 22 december 2020 om 12:13
@Rookgordijn1: Waardering krijgen is altijd fijn. Zonder vrijwilligers zouden een heleboel leuke dingen niet kunnen bestaan. En vrijwilligerswerk geeft je ook een dag invulling. Alleen maar thuis zitten is ook niks voor mij. Ik heb eens anderhalf jaar thuis gezeten. In het begin vond ik het relaxt, maar na een paar maanden ging het vervelen. Ik beleefde ook niks, zag amper mensen, hoorde ook geen grappige verhalen.
Ik denk hetzelfde over deze maatschappij. Je wordt geboren om vervolgens aan allerlei eisen te voldoen en je gaat weer dood. Ik zie daar het doel niet van.
Hoe lang ben jij al afgekeurd?
Ik van 2007.
Ik denk hetzelfde over deze maatschappij. Je wordt geboren om vervolgens aan allerlei eisen te voldoen en je gaat weer dood. Ik zie daar het doel niet van.
Hoe lang ben jij al afgekeurd?
Ik van 2007.
dinsdag 22 december 2020 om 12:46
Ik snap dat je het doet hoor, maar echt, dat is zóó niet nodig. Jij bewandeld jouw weg, en die is het belangrijkste.Rookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 11:42Twee keer afspreken is nog niet vaak maar je moet ergens beginnen he
Ik vind het soms ook lastig om te zien wat oud-klasgenoten bereikt hebben. Aan de andere kant vind ik deze maatschappij zo lastig. Je wordt geboren, moet naar school, moet werken om je huis en verzekeringen en boodschappen te betalen en af en toe iets leuk, en dan ga je weer dood (ja sorry ik ben nog niet helemaal uit mijn zwartgallige bui).
Wel haal ik veel voldoening uit mijn vrijwilligerswerk. Specifiek is dat met kinderen die in een heel moeilijke situatie zitten en door dit vrijwilligerswerk kunnen ze even lekker spelen en hebben de ouders even een moment voor zichzelf.
De organisatie is best groot, sommige vaste medewerkers kennen ons, de vrijwilligers, maar de meesten niet.
Vorig jaar waren wij ook uitgenodigd op de kerstborrel van de vaste medewerkers. Iedereen kwam naar ons toe: "Zijn jullie de dames van.....? Wat leuk, zo veel over jullie gehoord, zo belangrijk voor de kinderen..." Dat was echt leuk, om zo veel waardering te krijgen.
Ik vind het ook wel belangrijk om 'iets terug te doen'. Ik wil niet alleen maar uitkering zitten trekken.
Met jouw vrijwilligerswerk (en Hondenmens ook, RickD en zo zijn er hier meer) maak je echt verschil in het leven van die kwetsbare kinderen. Dat moet je ook maar kunnen hoor! Mag je echt wel trots op zijn (ik doe het jullie niet na). Al zou je vrijwillig meehelpen in het schoonhouden van het buurtparkje, ook dát is belangrijk. En als je even helemaal niets kan, of voor langere tijd, nou en? Je bent niemand verantwoording schuldig en hebt hier ook niet om gevraagd.
Mijn leven leek vroeger heel veelbelovend. Intelligent, ging als eerste van mijn gezin studeren, brede interesses, kon veel als ik er zin in had. Veel vrienden heb ik nooit gehad en populair was ik al helemaal niet (in tegendeel)
Maar het liep door psychische problemen helemaal anders, en dat is ook goed. Al is het nooit makkelijk geweest.
Mijn ouders hebben het wel lastig gevonden, want mijn leven loopt enorm anders dan dat van hen. Logisch, de tijden zijn ook anders. Nu kun je op 1 salaris geen huis kopen met alleen de lagere school (ook niet met het hbo als je niet in de juiste branche zit, maar soit) en toen nog wel.
Puntje bij paaltje is het wat het is, en iedereen die denk daar ongefundeerde commentaar op te kunnen leveren mag het wat mij betreft steken waar de zon niet schijnt. En ja, van leven ga je nu eenmaal dood, zo cynisch ben ik dan ook wel weer net als jij Rookgordijn
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
