Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
dinsdag 22 december 2020 om 13:21
Ik sinds 2010. Vijf jaar geleden nog eens op herkeuring geweest en toen gaf ik aan dat ik met wat begeleiding wel weer aan de slag zou willen. Werken leren. Dat vonden ze waarschijnlijk zo raar dat ik meteen weer ben afgekeurdhondenmens schreef: ↑22-12-2020 12:13@Rookgordijn1: Waardering krijgen is altijd fijn. Zonder vrijwilligers zouden een heleboel leuke dingen niet kunnen bestaan. En vrijwilligerswerk geeft je ook een dag invulling. Alleen maar thuis zitten is ook niks voor mij. Ik heb eens anderhalf jaar thuis gezeten. In het begin vond ik het relaxt, maar na een paar maanden ging het vervelen. Ik beleefde ook niks, zag amper mensen, hoorde ook geen grappige verhalen.
Ik denk hetzelfde over deze maatschappij. Je wordt geboren om vervolgens aan allerlei eisen te voldoen en je gaat weer dood. Ik zie daar het doel niet van.
Hoe lang ben jij al afgekeurd?
Ik van 2007.
dinsdag 22 december 2020 om 13:27
Dat is helemaal waar. Het stomme is dat het mij echt helemaal niks uitmaakt wat iemand doet. Ik kijk naar hoe iemand is, en niet wat iemand is. Maar voor mijzelf vind ik het blijkbaar ook heel belangrijk wat ik ben.AeonOfWinter schreef: ↑22-12-2020 12:46Ik snap dat je het doet hoor, maar echt, dat is zóó niet nodig. Jij bewandeld jouw weg, en die is het belangrijkste.
Met jouw vrijwilligerswerk (en Hondenmens ook, RickD en zo zijn er hier meer) maak je echt verschil in het leven van die kwetsbare kinderen. Dat moet je ook maar kunnen hoor! Mag je echt wel trots op zijn (ik doe het jullie niet na). Al zou je vrijwillig meehelpen in het schoonhouden van het buurtparkje, ook dát is belangrijk. En als je even helemaal niets kan, of voor langere tijd, nou en? Je bent niemand verantwoording schuldig en hebt hier ook niet om gevraagd.
Hee, dat is ook mijn verhaal!AeonOfWinter schreef: ↑22-12-2020 12:46Mijn leven leek vroeger heel veelbelovend. Intelligent, ging als eerste van mijn gezin studeren, brede interesses, kon veel als ik er zin in had. Veel vrienden heb ik nooit gehad en populair was ik al helemaal niet (in tegendeel)
Maar het liep door psychische problemen helemaal anders, en dat is ook goed. Al is het nooit makkelijk geweest.
Ja dat is geen probleem, maar al die verplichtingen tussendoor, pff.AeonOfWinter schreef: ↑22-12-2020 12:46En ja, van leven ga je nu eenmaal dood, zo cynisch ben ik dan ook wel weer net als jij Rookgordijn
En vaak vind ik individuele mensen wel leuk maar de mensheid op zich niet, en de samenleving en alle armoede en ongelijkheid in de wereld en heb ik geen zin om daar aan mee te doen.
dinsdag 22 december 2020 om 13:50
Joh, ik ben een enorme generalist qua kennis, met een paar vage specialisaties. Ik heb mij een tijdje verdiept in bijvoorbeeld allemaal Harry Potter en/of Disney dingen. En af en toe gebruik ik die random shit en dan de mensen om mij heen:Rookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 11:34Ja daar heb je gelijk in.
Het is ook zo dat ik vanalles interessant vind en over veel dingen een beetje weet, maar heb het gevoel dat ik niet écht over dingen kan meepraten.
Misschien moet ik eerst aan mijn zelfvertrouwen werken
Maar met de laatste quiz op kantoor, wisten ze mij zeker te vinden. 
Maar écht over dingen mee praten. Over wat voor dingen dan? Ik kan ook niet echt meepraten over kinderen, een echte carrière of over voetbal, als in, ik heb het meegemaakt. Maar oppervlakkig kan natuurlijk wel. En of ik nu klets over knutselen of over hardlopen, voor mij is het allemaal echt. Je hoeft ook niet altijd de diepte in. Met een bepaalde vriendin van mij heb ik het vooral over onze creahobby, wij hebben het echt niet over levensvragen hoor. Het niveau is meer van; wat heb jij gemaakt, hoe, waarmee, was het moeilijk, hoe kwam je aan het idee, en oké discussies over wat fijne stiften/pennen/papier zijn...
Je moet het zo zien, als je van veel dingen een beetje weet, heb je altijd genoeg om over te praten. En je kunt natuurlijk altijd vragen stellen als die ander meer weet dan jij.
Ik moet eerlijk zijn, sommige oud klasgenoten van de basisschool (van de middelbare weet ik minder) doen leuke dingen in het leven. Ik zou niet durven zeggen dat ze ver zijn gekomen, want ik geloof dat we bijna allemaal wel ons portie rottigheid mee hebben gemaakt. Ouders vroeg overleden, scheidingen, depressies, drugs, gevangenis, van alles wel. Natuurlijk zijn er genoeg die (ook met die zaken) gewoon een normaal leuk leven hebben. Ik geloof niet dat er veel zijn die bijvoorbeeld rijk, beroemd of een gigantische carrière hebben. Maar we waren allemaal vrij doorsnee.
Vergeet niet dat iedereen stappen in het leven maakt, alleen andere. Jouw leven is nooit minder dan dat van een ander!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 december 2020 om 13:52
Herkenbaar, maar denk idd dat het meer met zelfvertrouwen te maken heeft. Ik werk fulltime maar heb ook altijd het idee dat ik niets te vertellen heb en niet leuk genoeg ben.Rookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 10:53@Blijenvrij en Dianaf, ook bedankt voor jullie reactie. Jullie opperen allebei het idee om op oproepjes te reageren en misschien is dat wel een idee. Aan de andere kant vind ik dat lastig. Zoals in mijn reactie naar Hondenmens, ik ben afgekeurd. Ik doe wel vrijwilligerswerk en ik vind veel dingen interessant, maar ik heb altijd het gevoel dat ik niks te melden heb en gewoon niet leuk genoeg ben om bevriend mee te raken.
Zelf ook klein wereldje en heb ook idee dat mensen met kinderen dan altijd sneller verhalen hebben over iets met de kinderen ofzo.
Geloof ook niet dat mensen erop neer kijken als iemand afgekeurd is. Als ze dat wel zouden doen dan wíl je toch ook geen contact met zo iemand.
dinsdag 22 december 2020 om 14:01
Eens.vicodin schreef: ↑22-12-2020 13:52Herkenbaar, maar denk idd dat het meer met zelfvertrouwen te maken heeft. Ik werk fulltime maar heb ook altijd het idee dat ik niets te vertellen heb en niet leuk genoeg ben.
Zelf ook klein wereldje en heb ook idee dat mensen met kinderen dan altijd sneller verhalen hebben over iets met de kinderen ofzo.
Geloof ook niet dat mensen erop neer kijken als iemand afgekeurd is. Als ze dat wel zouden doen dan wíl je toch ook geen contact met zo iemand.
Het Rookgordijn, het zal misschien ook wel makkelijker zijn, omdat je al afgekeurd bent. Die nieuwe mensen kennen alleen de huidige jou!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 december 2020 om 15:19
Vervelend is dat als je wel wilt, maar de kans niet krijgt. Ik heb de indicatie voor begeleid werken (gedetacheerd worden). Qua intelligentie zou ik meer aankunnen dan wat ik nu doe. Maar heb vaak te horen gekregen dat ik door mijn problemen moeilijk plaatsbaar ben. Verschillende job-coachen gehad en die konden niks voor me vinden. Of iets dat totaal niet bij me paste.Rookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 13:21Ik sinds 2010. Vijf jaar geleden nog eens op herkeuring geweest en toen gaf ik aan dat ik met wat begeleiding wel weer aan de slag zou willen. Werken leren. Dat vonden ze waarschijnlijk zo raar dat ik meteen weer ben afgekeurd
dinsdag 22 december 2020 om 15:25
Wat voor iets zou je graag willen doen?hondenmens schreef: ↑22-12-2020 15:19Vervelend is dat als je wel wilt, maar de kans niet krijgt. Ik heb de indicatie voor begeleid werken (gedetacheerd worden). Qua intelligentie zou ik meer aankunnen dan wat ik nu doe. Maar heb vaak te horen gekregen dat ik door mijn problemen moeilijk plaatsbaar ben. Verschillende job-coachen gehad en die konden niks voor me vinden. Of iets dat totaal niet bij me paste.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 december 2020 om 18:09
Iets licht administratiefs. Ik heb eens stage gelopen in een postkantoor van een fabriek en daar zat een duidelijke structuur in en was toch afwisselend. Er zijn wel meer dingen die mij interesseren. Maar daarvoor mis ik vaak de snelheid, handigheid en sociale vaardigheden.
dinsdag 22 december 2020 om 18:38
Gun jezelf dat dan ook meid, je BENT namelijk ook wat. Je bent Rookgordijn, en daar is er maar 1 vanRookgordijn1 schreef: ↑22-12-2020 13:27Dat is helemaal waar. Het stomme is dat het mij echt helemaal niks uitmaakt wat iemand doet. Ik kijk naar hoe iemand is, en niet wat iemand is. Maar voor mijzelf vind ik het blijkbaar ook heel belangrijk wat ik ben.
Hee, dat is ook mijn verhaal!
Ja dat is geen probleem, maar al die verplichtingen tussendoor, pff.
En vaak vind ik individuele mensen wel leuk maar de mensheid op zich niet, en de samenleving en alle armoede en ongelijkheid in de wereld en heb ik geen zin om daar aan mee te doen.
Zonder grappen, dit heeft me ook jaren gekost hoor, en ik vraag me nog steeds regelmatig af waarom ik niet 'gewoon normaal' ben. Maar ja, normaal is ook maar een begrip welke afhangt van de heersende tijdsgeest.
Die verplichtingen, ja meh. Hoe ouder ik wordt hoe minder ik er om geef, maar goed ik ben altijd wat dwars geweest geloof ik
Trek je eigen plan binnen je eigen mogelijkheden de rest 'kan de skoit krijgen' volgens mijn opa zaliger.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
dinsdag 22 december 2020 om 19:34
Ja, ik kan mij voorstellen dat je zoiets leuk vindt. Niet zo hectisch als werken aan een receptie of een telefoniste functie, maar genoeg aanloop en leuke karweitjes achter de schermen. Vond het vroeger ook altijd leuk om even langs te gaan. Niet alleen voor nieuwe pennen ed, maar ook voor een praatje. Ze wisten daar vaak net zoveel als het secretariaat en waren scheutiger met roddels.hondenmens schreef: ↑22-12-2020 18:09Iets licht administratiefs. Ik heb eens stage gelopen in een postkantoor van een fabriek en daar zat een duidelijke structuur in en was toch afwisselend. Er zijn wel meer dingen die mij interesseren. Maar daarvoor mis ik vaak de snelheid, handigheid en sociale vaardigheden.
En voor ieder die zich aangesproken voelt. Normaal is zo overrated. We zijn eigenlijk allemaal raar, maar van sommige soorten raar zijn er gewoon heel veel. Ik zie mijzelf als een limited edition.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 22 december 2020 om 19:42
Mee eens met wat er al allemaal is gezegd en geschreven.
Ik herken dat gevoel van een beetje minderwaarde/FOMO ook wel, als ik kijk naar wat mijn vriendinnen of andere leeftijdsgenoten al hebben bereikt of hebben gedaan.
Maar dan denk ik dat ze ook een heleboel dingen hebben gedaan die ik echt niet kan waarderen (zoals een kind krijgen
) en dan denk ik, het is goed zo, iedereen heeft zijn of haar eigen leven en een pad die ze bewandelen, en hoeft niet allemaal tegelijk of hetzelfde zijn.
Dat soort perspectief helpt mij altijd wel als ik weer in zo'n dip zit.
Ik herken dat gevoel van een beetje minderwaarde/FOMO ook wel, als ik kijk naar wat mijn vriendinnen of andere leeftijdsgenoten al hebben bereikt of hebben gedaan.
Maar dan denk ik dat ze ook een heleboel dingen hebben gedaan die ik echt niet kan waarderen (zoals een kind krijgen
) en dan denk ik, het is goed zo, iedereen heeft zijn of haar eigen leven en een pad die ze bewandelen, en hoeft niet allemaal tegelijk of hetzelfde zijn. Dat soort perspectief helpt mij altijd wel als ik weer in zo'n dip zit.
dinsdag 22 december 2020 om 20:20
Ik werk wel fulltime, maar moet er niet aan denken m'n identiteit te ontlenen aan m'n werk. Echt, zoveel dingen die veel leuker & interessanter zijn dan dat in het leven (niet dat ik het werk helemaal niet leuk vind hoor).
Over m'n werk heb ik het ook heel erg weinig. Mensen buiten mijn werkgebied begrijpen meestal toch weinig van wat ik doe, dus als ik er al wat over zeg is het vrij oppervlakkig.
Bij ouders gaat het vaak wel snel over kinderen. Vind ik niet erg om even aan te horen, maar moet niet te gek worden. In het verleden op een verjaardag nog eens naar het mannenclubje gevlucht, omdat de dames er echt alleen maar over door gingen. Dan praat ik nog liever over voetbal, ook al ben ik daar ook geen fan van.
Over m'n werk heb ik het ook heel erg weinig. Mensen buiten mijn werkgebied begrijpen meestal toch weinig van wat ik doe, dus als ik er al wat over zeg is het vrij oppervlakkig.
Bij ouders gaat het vaak wel snel over kinderen. Vind ik niet erg om even aan te horen, maar moet niet te gek worden. In het verleden op een verjaardag nog eens naar het mannenclubje gevlucht, omdat de dames er echt alleen maar over door gingen. Dan praat ik nog liever over voetbal, ook al ben ik daar ook geen fan van.
dinsdag 22 december 2020 om 21:30
Ik moet zeggen dat ik best wel een deel van mijn identiteit ontleen aan mijn werk (denk ik? Ik vind het ook een beetje vaag wat dat precies inhoudt). Ik vond school vroeger ook altijd wel leuk en interessant en dat vind ik van mijn werk ook. Ik kan ook veel doorgroeien dus dat maakt het ook leuker. Ik spring niet elke ochtend uit bed overigens blij dat ik weer mag werken, maar ik vind het wel een hele positieve invulling van mijn leven.
Emboldened by the flame of ambition
dinsdag 22 december 2020 om 22:14
Is ook prima als je dat wel hebt natuurlijk, maar genoeg mensen die dat ook niet hebben. Bedoel er meer mee te zeggen dat het niet hebben van een baan echt niet betekent dat je niet leuk/ interessant bent. Je hebt nog steeds je bezigheden, je mening, interesses...
Ik vind m'n werk ook wel leuk, maar m'n hobbies leuker en het is in zoverre niet zo zingevend dat dit werk een wereld van verschil gaat maken. Ik ontwikkel geen corona vaccin ofzo
.
Helaas valt met m'n hobbies niet/ nauwelijks mee te verdienen, dus dan houden we het lekker als hobby.
Ik vind m'n werk ook wel leuk, maar m'n hobbies leuker en het is in zoverre niet zo zingevend dat dit werk een wereld van verschil gaat maken. Ik ontwikkel geen corona vaccin ofzo
. Helaas valt met m'n hobbies niet/ nauwelijks mee te verdienen, dus dan houden we het lekker als hobby.
dinsdag 22 december 2020 om 22:32
Ben ik het mee eens. Een baan (of kind, of huis, boot etc.) maakt je geen leuker mens per se. Ik ben ook liever bezig met hobbies en het lijkt mij ook wel wat om zoveel geld te hebben dat je de hele dag bezig kan zijn met je hobby (misschien romantiseer ik).
Uiteindelijk is het ook maar de vraag waar je terecht komt en wat je daarvan vindt. Als tiener heb je allerlei ideeën wat je wil gaan doen en waar je wil gaan werken, maar vaak lopen dingen gewoon heel anders om welke reden dan ook. Dingen die als zingevend worden gezien kunnen in de praktijk ook heel saai zijn (ik heb wat mensen om mij heen die in een dergelijk veld werken en ik ben uiteindelijk heel blij dat ik een andere richting op ben gegaan).
Uiteindelijk is het ook maar de vraag waar je terecht komt en wat je daarvan vindt. Als tiener heb je allerlei ideeën wat je wil gaan doen en waar je wil gaan werken, maar vaak lopen dingen gewoon heel anders om welke reden dan ook. Dingen die als zingevend worden gezien kunnen in de praktijk ook heel saai zijn (ik heb wat mensen om mij heen die in een dergelijk veld werken en ik ben uiteindelijk heel blij dat ik een andere richting op ben gegaan).
Emboldened by the flame of ambition
dinsdag 22 december 2020 om 22:43
Ik ga voor de hoofdprijs in de eindejaarsloterij! Alleen nog maar hobbyen 
Dat zou dan wel een droom van vroeger zijn die uitkwam (wie wilde er niet miljonair worden, of brandweerman).
Ik kan me wel voorstellen dat je bij bepaalde tegenslagen het echt moeilijk kan hebben met de situatie waar je dan in zit. Maar je bent als persoon meer dan een situatie waar je in zit.
Dat zou dan wel een droom van vroeger zijn die uitkwam (wie wilde er niet miljonair worden, of brandweerman).
Ik kan me wel voorstellen dat je bij bepaalde tegenslagen het echt moeilijk kan hebben met de situatie waar je dan in zit. Maar je bent als persoon meer dan een situatie waar je in zit.
woensdag 23 december 2020 om 09:16
Skàdi, ik denk dat je altijd wel een stukje van jezelf ontleent aan je werk. Maar sommige mensen zijn hun werk of het is de enige invulling die ze in hun leven hebben.
Een voorbeeld van je werk zijn: als je werk/vak weg zou vallen, zou je in een crisis komen, want het is echt een stuk van jezelf en een ander beroep zou niet bij jou passen. Eigenlijk een beetje zoals ik een passie zie en dan als voorbeeld het paardenmeisje/mevrouw. Ze werken omdat het moet en om de paardenhobby te bekostigen, maar als ze het geld hadden, dan zouden ze alleen nog maar bezig zijn met de paarden. Dat is echt een onderdeel van wie ze zijn.
Ik heb ook wel collega's voor wie werk echt de invulling van hun leven is. Omdat ze verder geen interesses hebben, omdat het ook hun hobby is, omdat ze echt hun ei erin kwijt kunnen.
Ik vond het best opvallend, ik had een aantal mannelijke collega's en als ze 3 weken vakantie hadden, dan waren ze in week 2 alweer online, want ze verveelden zich. Ik begreep dan nooit waarom ze dan niet gewoon 3 keer 1 week vrij namen.
Mijn werk is ook wel een beetje onderdeel van wie ik ben, maar niet volledi wie ik ben. Ik kan er natuurlijk bepaalde eigenschappen en vaardigheden in kwijt. Maar als het niet in mijn huidige vakgebied is, dan wel kan ik die ook ergens anders gebruiken. Ik zeg altijd maar, ik doe mijn werk, ik ben niet mijn werk.
Maar soms maakt dat kind, die boot of dat werk jou wel een leuker mens. Omdat je dan iets omhanden hebt als je verder geen hobby's hebt. Nee, geintje, ik kan mij voorstellen dat je daardoor met bepaalde mensen makkelijker contact hebt, want er is een gezamelijk onderwerp. Natuurlijk zijn er zo nog 1000000 andere onderwerpen op welk gebied je iets gemeen kunt hebben.
Een voorbeeld van je werk zijn: als je werk/vak weg zou vallen, zou je in een crisis komen, want het is echt een stuk van jezelf en een ander beroep zou niet bij jou passen. Eigenlijk een beetje zoals ik een passie zie en dan als voorbeeld het paardenmeisje/mevrouw. Ze werken omdat het moet en om de paardenhobby te bekostigen, maar als ze het geld hadden, dan zouden ze alleen nog maar bezig zijn met de paarden. Dat is echt een onderdeel van wie ze zijn.
Ik heb ook wel collega's voor wie werk echt de invulling van hun leven is. Omdat ze verder geen interesses hebben, omdat het ook hun hobby is, omdat ze echt hun ei erin kwijt kunnen.
Ik vond het best opvallend, ik had een aantal mannelijke collega's en als ze 3 weken vakantie hadden, dan waren ze in week 2 alweer online, want ze verveelden zich. Ik begreep dan nooit waarom ze dan niet gewoon 3 keer 1 week vrij namen.
Mijn werk is ook wel een beetje onderdeel van wie ik ben, maar niet volledi wie ik ben. Ik kan er natuurlijk bepaalde eigenschappen en vaardigheden in kwijt. Maar als het niet in mijn huidige vakgebied is, dan wel kan ik die ook ergens anders gebruiken. Ik zeg altijd maar, ik doe mijn werk, ik ben niet mijn werk.
Maar soms maakt dat kind, die boot of dat werk jou wel een leuker mens. Omdat je dan iets omhanden hebt als je verder geen hobby's hebt.
Nee, geintje, ik kan mij voorstellen dat je daardoor met bepaalde mensen makkelijker contact hebt, want er is een gezamelijk onderwerp. Natuurlijk zijn er zo nog 1000000 andere onderwerpen op welk gebied je iets gemeen kunt hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 23 december 2020 om 09:48
Het heeft me echt goed gedaan al jullie berichten te lezen, dank daarvoor 
@Hondenmens, ben je blij met de plaats waar je nu werkt, omdat je dan in ieder geval werkt of is het meer frustrerend omdat het onder je niveau is?
Ik heb ook een tijdje administratief werk gedaan bij een stichting, was erg leuk. Maar ook erg vermoeiend.
@Pompoenschip: Haha inderdaad, als ik mezelf dan vergelijk met oud-klasgenoten heb ik in ieder geval géén handenbindertje
Gisteren bleek ik nog brandnetelsoep in de vriezer te hebben. De laatste tot het weer lente wordt. Heerlijk! Daarna zitten lezen met koffie en chocola. En tot slot heb ik mezelf getrakteerd op een kalimba (duimpiano). Dat had ik al langer op het oog maar bestellen kwam er steeds niet van. Ik had nog een cadeaukaart liggen dus ik heb meteen de mooiste van de website besteld:
https://www.bol.com/nl/p/atv-perfectum- ... oductTitle
@Hondenmens, ben je blij met de plaats waar je nu werkt, omdat je dan in ieder geval werkt of is het meer frustrerend omdat het onder je niveau is?
Ik heb ook een tijdje administratief werk gedaan bij een stichting, was erg leuk. Maar ook erg vermoeiend.
@Pompoenschip: Haha inderdaad, als ik mezelf dan vergelijk met oud-klasgenoten heb ik in ieder geval géén handenbindertje
Gisteren bleek ik nog brandnetelsoep in de vriezer te hebben. De laatste tot het weer lente wordt. Heerlijk! Daarna zitten lezen met koffie en chocola. En tot slot heb ik mezelf getrakteerd op een kalimba (duimpiano). Dat had ik al langer op het oog maar bestellen kwam er steeds niet van. Ik had nog een cadeaukaart liggen dus ik heb meteen de mooiste van de website besteld:
https://www.bol.com/nl/p/atv-perfectum- ... oductTitle
woensdag 23 december 2020 om 10:20
@dianaf bedankt voor je uitleg. Ik vind dat je je altijd goed kan uitdrukken op schrift. Lijkt mij best wel zuur als je zo iemand bent die zich verveelt in de vakantie. Ik heb zelf altijd zoveel dingen te doen die ik leuk vindt. Dat gun ik een ander ook zeg maar.
@Rookgordijn1 ik heb een vriendin die is afgekeurd. Ik zie haar hier al jaren mee worstelen. Haar verwachtingen waren altijd hoog en dat leerde zij ook zo van haar ouders. Op school was zij altijd één van de slimmere kinderen die goed leek mee te komen. Ze is al jaren bezig met het verwerken van het feit dat ze dus niet 'normaal' mee kan komen plus de eeuwige teleurstelling van haar ouders die het allemaal niet willen/kunnen begrijpen. Ze heeft een tijdje vrijwilligerswerk gedaan, maar ze vindt het moeilijk om zich hier helemaal voor in te zetten, omdat ze voor haar gevoel vreselijk heeft gefaald.
Ik weet niet zo goed waarom ik je dit verhaal vertel. Ze is voor mij een hele goeie vriendin waar ik vreselijk mee kan lachen. Ze probeert het altijd weer opnieuw ondanks de mentale last die ze ervaart. Ik word altijd heel blij van haar aanwezigheid
ik vind het vervelend voor je dat je het gevoel soms hebt dat je niet leuk genoeg bent.
Ik herken trouwens heel erg wat je schrijft over dat je individuele mensen leuk vindt, maar de mensheid op zich niet. Dat is iets waar ik ook vaak over nadenk
@Rookgordijn1 ik heb een vriendin die is afgekeurd. Ik zie haar hier al jaren mee worstelen. Haar verwachtingen waren altijd hoog en dat leerde zij ook zo van haar ouders. Op school was zij altijd één van de slimmere kinderen die goed leek mee te komen. Ze is al jaren bezig met het verwerken van het feit dat ze dus niet 'normaal' mee kan komen plus de eeuwige teleurstelling van haar ouders die het allemaal niet willen/kunnen begrijpen. Ze heeft een tijdje vrijwilligerswerk gedaan, maar ze vindt het moeilijk om zich hier helemaal voor in te zetten, omdat ze voor haar gevoel vreselijk heeft gefaald.
Ik weet niet zo goed waarom ik je dit verhaal vertel. Ze is voor mij een hele goeie vriendin waar ik vreselijk mee kan lachen. Ze probeert het altijd weer opnieuw ondanks de mentale last die ze ervaart. Ik word altijd heel blij van haar aanwezigheid
ik vind het vervelend voor je dat je het gevoel soms hebt dat je niet leuk genoeg bent. Ik herken trouwens heel erg wat je schrijft over dat je individuele mensen leuk vindt, maar de mensheid op zich niet. Dat is iets waar ik ook vaak over nadenk
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 23 december 2020 om 10:59
Bedankt voor het compliment Skadi. 
Ik heb dat ook hoor, dat ik het een ander gun dat ze zich net zo goed kunnen vermaken als ik. Soms begrijp ik ook niet goed waardoor mensen zich laten tegen houden. Maar soms ook wel. 
Nee, maar zonder dollen. Ik denk dat veel mensen zich laten tegenhouden door iets heel simpels, namelijk dat je iets moet leren doen. Het moet vaak in één keer lukken of anders in een paar keer, anders is het te moeilijk of gaat het nooit lukken. Ze vergeten dan vaak dat ze dingen die ze van jongs af aan al kunnen/doen, óók ooit hebben moeten leren, alleen als je jong bent, is dat normaal. Als volwassene moet je het allemaal maar gelijk kunnen. En bij voorkeur het goed kunnen.
En natuurlijk is het lastig om iets nieuws te leren, maar hoe gaaf is het als je iets nieuws kunt?
Misschien ook de reden dat zoveel mensen perfectionistisch lijken te zijn? Durven niet te tijd te nemen om iets te leren?
En sommige mensen hebben bijvoorbeeld weinig fantasie. Ik ken een paar mensen die vinden fantasy, science-fiction, actiefilms ed allemaal maar raar, want niet echt. Die kijken dan alleen maar detectives en eventueel een romantsche film, dan beperkt je jezelf natuurlijk ook wel.
Ik heb dat ook hoor, dat ik het een ander gun dat ze zich net zo goed kunnen vermaken als ik.
Soms begrijp ik ook niet goed waardoor mensen zich laten tegen houden. Maar soms ook wel. Nee, maar zonder dollen. Ik denk dat veel mensen zich laten tegenhouden door iets heel simpels, namelijk dat je iets moet leren doen. Het moet vaak in één keer lukken of anders in een paar keer, anders is het te moeilijk of gaat het nooit lukken. Ze vergeten dan vaak dat ze dingen die ze van jongs af aan al kunnen/doen, óók ooit hebben moeten leren, alleen als je jong bent, is dat normaal. Als volwassene moet je het allemaal maar gelijk kunnen. En bij voorkeur het goed kunnen.
En natuurlijk is het lastig om iets nieuws te leren, maar hoe gaaf is het als je iets nieuws kunt?
Misschien ook de reden dat zoveel mensen perfectionistisch lijken te zijn? Durven niet te tijd te nemen om iets te leren?
En sommige mensen hebben bijvoorbeeld weinig fantasie. Ik ken een paar mensen die vinden fantasy, science-fiction, actiefilms ed allemaal maar raar, want niet echt. Die kijken dan alleen maar detectives en eventueel een romantsche film, dan beperkt je jezelf natuurlijk ook wel.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 23 december 2020 om 11:13
Ik heb het idee dat veel mensen ook niet stil kunnen zitten en gewoon dingen doen die ze leuk vinden. Als ze dan vrij zijn dan moeten ze de kasten opruimen/huis schilderen etc. Ik vind het altijd juist heerlijk om dat niet te doen en een boek te lezen. Ik vind veel rust in dingen mogen doen die ik leuk vindt.
Ik herken helemaal wat je zegt in nieuwe dingen leren. Vaak zien mensen natuurlijk ook alleen wat wel lukt. Als je op internet een filmpje ziet van iemand die goed piano kan spelen, dan zie je niet de eindeloze uren die iemand erin heeft gestoken om dat te leren. Nike had lang geleden een reclame waarbij de boodschap iets was van life = failure. Dat heeft veel indruk gemaakt destijds. Als je ergens goed in wil worden dan kost dat ontzettend veel tijd en energie. Ik ben destijds afgestudeerd met hele hoge cijfers. Mensen zeiden dan weleens 'ja, jij kan makkelijk leren'. Ik vond dat altijd een enorme dooddoener. Ik studeerde 60 uur per week en dat heeft vruchten afgeworpen. Het allemaal gooien op 'talent' (wat een klein deel is in mijn ogen), doet afbreuk aan de eindeloze uren leren leren leren. Daar heb ik heel veel voor laten staan.
Ik ken dat soort mensen trouwens ook! Die geen fantasy willen lezen of zien omdat het niet echt is. De eerste keer dat ik dat hoorde was ik ontzettend verbaasd. Iemand van mijn studie was zo. Dat is mij altijd bijgebleven naast het volgende: zij had ook de gewoonte om, als we ergens gingen eten, alleen dingen te bestellen die ze thuis niet kon namaken. Ze zei dan altijd 'dan kan ik net zo goed thuis eten'. Ik snap het, maar ik beleef dat totaal niet zo. Ik bestel gewoon waar ik zin in heb.
Ik herken helemaal wat je zegt in nieuwe dingen leren. Vaak zien mensen natuurlijk ook alleen wat wel lukt. Als je op internet een filmpje ziet van iemand die goed piano kan spelen, dan zie je niet de eindeloze uren die iemand erin heeft gestoken om dat te leren. Nike had lang geleden een reclame waarbij de boodschap iets was van life = failure. Dat heeft veel indruk gemaakt destijds. Als je ergens goed in wil worden dan kost dat ontzettend veel tijd en energie. Ik ben destijds afgestudeerd met hele hoge cijfers. Mensen zeiden dan weleens 'ja, jij kan makkelijk leren'. Ik vond dat altijd een enorme dooddoener. Ik studeerde 60 uur per week en dat heeft vruchten afgeworpen. Het allemaal gooien op 'talent' (wat een klein deel is in mijn ogen), doet afbreuk aan de eindeloze uren leren leren leren. Daar heb ik heel veel voor laten staan.
Ik ken dat soort mensen trouwens ook! Die geen fantasy willen lezen of zien omdat het niet echt is. De eerste keer dat ik dat hoorde was ik ontzettend verbaasd. Iemand van mijn studie was zo. Dat is mij altijd bijgebleven naast het volgende: zij had ook de gewoonte om, als we ergens gingen eten, alleen dingen te bestellen die ze thuis niet kon namaken. Ze zei dan altijd 'dan kan ik net zo goed thuis eten'. Ik snap het, maar ik beleef dat totaal niet zo. Ik bestel gewoon waar ik zin in heb.
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 23 december 2020 om 11:54
Het wisselt of ik er blij mee ben. Soms is er redelijk afwisseling in een week en dan weer eentonig. Soms is er helemaal geen werk en dan zit je gewoon je tijd uit. Of je moet gaan schoonmaken, dat doe ik echt niet graag. Ten 1e omdat ik sommige dingen daar te vies vind om aan te raken, maar ook omdat er dan geen duidelijke taakverdeling is.Rookgordijn1 schreef: ↑23-12-2020 09:48
@Hondenmens, ben je blij met de plaats waar je nu werkt, omdat je dan in ieder geval werkt of is het meer frustrerend omdat het onder je niveau is?
Ik heb ook een tijdje administratief werk gedaan bij een stichting, was erg leuk. Maar ook erg vermoeiend.
Ik heb binnen dat bedrijf ook eens een administratieve functie gehad. Maar daar was structuur heel ver te zoeken. Ik werd steeds van het kastje naar de muur gestuurd. Daarna was er een werkje voor mij gecreëerd. De archiefkast van het bedrijf, documenten scannen. Dat ging wel goed, maar toen ik ermee klaar was hadden ze niks meer voor me.
woensdag 23 december 2020 om 12:09
Ik had een klasgenoot die spelletjes spelen op de computer niet leuk vond, omdat het niet echt genoeg leek. 
Terwijl al je echt in een film, game, boek of iets zit, het niet uitmaakt of het echt kan, maar of het echt lijkt in het verhaal. Misschien is het wel het ontbreken van de mogelijkheid om mee te gaan in een fantasie/verhaal? Geen idee of dat soort mensen zich ook moeilijk kunnen verdiepen in romantische verhalen of dat ze eigenlijk alleen maar kunnen genieten van detectives en romans. Wat een thriller lijkt mij ook nogal eens vergezocht...
Iets bestellen dat je thuis niet maakt, kan ik mij nog iets bij voorstellen. Ik bestel vaak iets met vis. Partner houdt niet van vis, dus ik eet het niet vaak. Maar ik bestel net zo lief een lekkere hamburger of zo.
Terwijl al je echt in een film, game, boek of iets zit, het niet uitmaakt of het echt kan, maar of het echt lijkt in het verhaal. Misschien is het wel het ontbreken van de mogelijkheid om mee te gaan in een fantasie/verhaal? Geen idee of dat soort mensen zich ook moeilijk kunnen verdiepen in romantische verhalen of dat ze eigenlijk alleen maar kunnen genieten van detectives en romans. Wat een thriller lijkt mij ook nogal eens vergezocht...Iets bestellen dat je thuis niet maakt, kan ik mij nog iets bij voorstellen. Ik bestel vaak iets met vis. Partner houdt niet van vis, dus ik eet het niet vaak. Maar ik bestel net zo lief een lekkere hamburger of zo.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
