Kinderen
alle pijlers
hoogbegaafde kinderen hebben altijd problemen?
zaterdag 9 mei 2009 om 21:45
Ok, een beetje provocerend misschien maar ik vraag mij dat serieus af. Mijn zoon van 6 is hoogbegaafd. Hij gaat met veel plezier naar school, gewoon groep 3 met hier en daar wat extra werk maar dat mag geen naam hebben. Toch heeft hij het waanzinnig naar zijn zin, ligt erg goed in de groep en als we wel eens vragen of school moeilijk is grinnikt hij een beetje. Hij is doorgetoetst zoals dat heet en met taal zit zijn nivo op eind groep 5 en met rekenen halverwege groep 4. Toch peins ik er op dit moment niet over om hem een groep te laten overslaan zoals de school suggereerde. Ik hoor altijd over hoogbegaafde kinderen die tig groepen overslaan en vreselijke problemen hebben op school. Moeten die problemen nog komen bij mijn zoon of zijn er meer hoogbegaafde kinderen die gewoon zonder toestanden op hun gemakje de schoo doorlopen?
zondag 10 mei 2009 om 19:21
quote:Banba schreef op 10 mei 2009 @ 11:01:
Wat ik mij afvraag; hoe gaan jullie er tegenover je kinderen mee om? Ik heb zoon verteld dat zijn hersenen anders werken dan bij de meeste mensen en dat hij daardoor bijvoorbeeld heel veel onthoudt, al op zijn derde kon lezen en heel veel nadenkt. Het woord hoogbegaafd gebruik ik niet eigenlijk.
Wat ik mij afvraag; hoe gaan jullie er tegenover je kinderen mee om? Ik heb zoon verteld dat zijn hersenen anders werken dan bij de meeste mensen en dat hij daardoor bijvoorbeeld heel veel onthoudt, al op zijn derde kon lezen en heel veel nadenkt. Het woord hoogbegaafd gebruik ik niet eigenlijk.
zondag 10 mei 2009 om 19:26
Hier 2 verhalen: ik klas overgeslagen en allerlei trubbels, dochter in normaal tempo naar groep 8 en zij doet het prima met wat aangepast werk. Ze kan haar intelligentie goed inzetten voor schoolwerk, heeft zelfdiscipline en doorzettingsvermogen.
Volgend jaar naar het gym, dan zien we wel verder.
ze had de hoogste citoscore en daar mag ze van mij wel trots op zijn, intelligentie op zich is geen verdienste maar ze werkt ook goed en hard. Ze hoeft het van mij niet te verstoppen.
Volgend jaar naar het gym, dan zien we wel verder.
ze had de hoogste citoscore en daar mag ze van mij wel trots op zijn, intelligentie op zich is geen verdienste maar ze werkt ook goed en hard. Ze hoeft het van mij niet te verstoppen.
zondag 10 mei 2009 om 19:29
quote:eeka schreef op 10 mei 2009 @ 19:21:
[...]
Ik heb zoon verteld dat zijn hersenen anders werken dan bij de meeste mensen en dat hij daardoor bijvoorbeeld heel veel onthoudt, al op zijn derde kon lezen en heel veel nadenkt. Het woord hoogbegaafd gebruik ik niet eigenlijk.wij ook niet, ze weet gewoon dat ze 'slim' is. Dat ze kon lezen enzo, daar hebben we nooit een speciaal issue van gemaakt. We prezen haar als ze iets had geleerd, net als we met de jongste ook doen die niet hb is.
[...]
Ik heb zoon verteld dat zijn hersenen anders werken dan bij de meeste mensen en dat hij daardoor bijvoorbeeld heel veel onthoudt, al op zijn derde kon lezen en heel veel nadenkt. Het woord hoogbegaafd gebruik ik niet eigenlijk.wij ook niet, ze weet gewoon dat ze 'slim' is. Dat ze kon lezen enzo, daar hebben we nooit een speciaal issue van gemaakt. We prezen haar als ze iets had geleerd, net als we met de jongste ook doen die niet hb is.
maandag 11 mei 2009 om 12:48
quote:Banba schreef op 10 mei 2009 @ 11:01:
Wat ik mij afvraag; hoe gaan jullie er tegenover je kinderen mee om? Leggen jullie uit dat ze hoogbegaafd zijn en hoe gaan ze daar dan mee om? Is het niet zo dat ze daar tegenover andere kinderen over gaan opscheppen? Of zichzelf als 'beter' of 'slimmer' gaan zien dan hun klasgenootjes?
Mijn kinderen weten dat dingen als een goed stel hersenen, gezondheid en geboren zijn in een rijk land, kadootjes zijn waar je goed mee om moet gaan.
Dat ze zich slimmer voelen dan de meeste klasgenootjes, vind ik vrij logisch. Dat zijn ze ook. Maar ze voelen zich niet beter. Het is geen eigen verdienste dat hun werk ze makkelijker afgaat.
En over opscheppen...ik geloof niet dat mijn kinderen er ooit echt over hebben opgeschept, maar ik merk wel dat hun snelheid, woordkeuze en gespreksonderwerpen soms geïnterpreteerd worden als het opzettelijk etaleren van hun slimmigheid.
Wat ik mij afvraag; hoe gaan jullie er tegenover je kinderen mee om? Leggen jullie uit dat ze hoogbegaafd zijn en hoe gaan ze daar dan mee om? Is het niet zo dat ze daar tegenover andere kinderen over gaan opscheppen? Of zichzelf als 'beter' of 'slimmer' gaan zien dan hun klasgenootjes?
Mijn kinderen weten dat dingen als een goed stel hersenen, gezondheid en geboren zijn in een rijk land, kadootjes zijn waar je goed mee om moet gaan.
Dat ze zich slimmer voelen dan de meeste klasgenootjes, vind ik vrij logisch. Dat zijn ze ook. Maar ze voelen zich niet beter. Het is geen eigen verdienste dat hun werk ze makkelijker afgaat.
En over opscheppen...ik geloof niet dat mijn kinderen er ooit echt over hebben opgeschept, maar ik merk wel dat hun snelheid, woordkeuze en gespreksonderwerpen soms geïnterpreteerd worden als het opzettelijk etaleren van hun slimmigheid.
maandag 11 mei 2009 om 12:55
quote:yette schreef op 11 mei 2009 @ 12:48:
[...]
Mijn kinderen weten dat dingen als een goed stel hersenen, gezondheid en geboren zijn in een rijk land, kadootjes zijn waar je goed mee om moet gaan.
Dat ze zich slimmer voelen dan de meeste klasgenootjes, vind ik vrij logisch. Dat zijn ze ook. Maar ze voelen zich niet beter. Het is geen eigen verdienste dat hun werk ze makkelijker afgaat.
En over opscheppen...ik geloof niet dat mijn kinderen er ooit echt over hebben opgeschept, maar ik merk wel dat hun snelheid, woordkeuze en gespreksonderwerpen soms geïnterpreteerd worden als het opzettelijk etaleren van hun slimmigheid.
helemaal eens met jou, en vooral die laatste opmerking!
Pijnlijk soms, als mensen dan vragen wat ze graag leest, het kind geeft antwoord (volwassen titels) en dan zie je ze zo kijken van ' ooowwwwkee...'
Er is weleens gevraagd of we haar dat 'voor de show' laten lezen of dat ze het 'echt zelf wil'.
en er is ook wel gezegd dat dat 'een beetje belachelijk natuurlijk' is.
[...]
Mijn kinderen weten dat dingen als een goed stel hersenen, gezondheid en geboren zijn in een rijk land, kadootjes zijn waar je goed mee om moet gaan.
Dat ze zich slimmer voelen dan de meeste klasgenootjes, vind ik vrij logisch. Dat zijn ze ook. Maar ze voelen zich niet beter. Het is geen eigen verdienste dat hun werk ze makkelijker afgaat.
En over opscheppen...ik geloof niet dat mijn kinderen er ooit echt over hebben opgeschept, maar ik merk wel dat hun snelheid, woordkeuze en gespreksonderwerpen soms geïnterpreteerd worden als het opzettelijk etaleren van hun slimmigheid.
helemaal eens met jou, en vooral die laatste opmerking!
Pijnlijk soms, als mensen dan vragen wat ze graag leest, het kind geeft antwoord (volwassen titels) en dan zie je ze zo kijken van ' ooowwwwkee...'
Er is weleens gevraagd of we haar dat 'voor de show' laten lezen of dat ze het 'echt zelf wil'.
en er is ook wel gezegd dat dat 'een beetje belachelijk natuurlijk' is.
donderdag 14 mei 2009 om 21:16
Ga toch weg met het denken dat mensen misschien wel jaloers zijn.
Een kind kan iets beter. Effe bijstellen (op school ofzo) en dan gewoon weer verder leven.
Net zoals een kind (of wie ook) iets net iets minder goed kan. Ook effe bijstellen, en weer verder leven.
Op naar de volgende stap.
Dat hoogbegaafde neem ik dus niet zo serieus.
Of net zo serieus als wat dan ook in het leven.
Een kind kan iets beter. Effe bijstellen (op school ofzo) en dan gewoon weer verder leven.
Net zoals een kind (of wie ook) iets net iets minder goed kan. Ook effe bijstellen, en weer verder leven.
Op naar de volgende stap.
Dat hoogbegaafde neem ik dus niet zo serieus.
Of net zo serieus als wat dan ook in het leven.
vrijdag 15 mei 2009 om 10:32
quote:tatlitatli schreef op 10 mei 2009 @ 11:57:
[...]
Ik vraag me trouwens af of je in de loop van de tijd relatief minder slim kan worden? Voor mijn gevoel was ik tot ongeveer mijn vijftiende echt slimmer dan de rest. Nu heb ik dat gevoel nog zelden
Nee, je wordt natuurlijk niet minder slim, maar naarmate je ouder wordt zal je steeds meer omgaan met mensen die even slim zijn: op de basisschool zit je nog met alle kinderen samen in de klas, daarna ga je samen met de "slimmerikken" naar het VWO. Daarna een volgende selectie, want dan gaan degenen die graag theorie leren naar de uni en de mensen die toch liever praktisch bezig zijn naar het HBO. Vervolgens ga je werken en kom je al snel boven drijven als "bovengemiddeld", waardoor je in teams komt te werken met mensen die dat ook zijn. Gezellig met alleen maar hoogbegaafden bij elkaar
Kind serieus nemen is natuurlijk heel wat anders dan hoogbegaafdheid serieus nemen. Ik snap Kjongs punt dus wel. Mijn kind vertellen dat haar hersens "anders" werken zou ik niet zo snel doen denk ik. Waarom zou je dat doen? Laat het kind gewoon zijn/haar leven leiden en probeer zoveel mogelijk aan te sluiten bij zijn of haar belevingswereld. Lekker laten lezen op zijn 3e dus, maar er geen punt van maken. Net zo min als je er een punt van moet maken als je zoon juist slecht leest maar heel graag aan auto's knutselt.
[...]
Ik vraag me trouwens af of je in de loop van de tijd relatief minder slim kan worden? Voor mijn gevoel was ik tot ongeveer mijn vijftiende echt slimmer dan de rest. Nu heb ik dat gevoel nog zelden
Nee, je wordt natuurlijk niet minder slim, maar naarmate je ouder wordt zal je steeds meer omgaan met mensen die even slim zijn: op de basisschool zit je nog met alle kinderen samen in de klas, daarna ga je samen met de "slimmerikken" naar het VWO. Daarna een volgende selectie, want dan gaan degenen die graag theorie leren naar de uni en de mensen die toch liever praktisch bezig zijn naar het HBO. Vervolgens ga je werken en kom je al snel boven drijven als "bovengemiddeld", waardoor je in teams komt te werken met mensen die dat ook zijn. Gezellig met alleen maar hoogbegaafden bij elkaar
Kind serieus nemen is natuurlijk heel wat anders dan hoogbegaafdheid serieus nemen. Ik snap Kjongs punt dus wel. Mijn kind vertellen dat haar hersens "anders" werken zou ik niet zo snel doen denk ik. Waarom zou je dat doen? Laat het kind gewoon zijn/haar leven leiden en probeer zoveel mogelijk aan te sluiten bij zijn of haar belevingswereld. Lekker laten lezen op zijn 3e dus, maar er geen punt van maken. Net zo min als je er een punt van moet maken als je zoon juist slecht leest maar heel graag aan auto's knutselt.
vrijdag 15 mei 2009 om 13:51
quote:kjong schreef op 14 mei 2009 @ 21:16:
Ga toch weg met het denken dat mensen misschien wel jaloers zijn.
Een kind kan iets beter. Effe bijstellen (op school ofzo) en dan gewoon weer verder leven.
Net zoals een kind (of wie ook) iets net iets minder goed kan. Ook effe bijstellen, en weer verder leven.
Op naar de volgende stap.
Dat hoogbegaafde neem ik dus niet zo serieus.
Of net zo serieus als wat dan ook in het leven.
Voor een kind dat (zeer) moeilijk leert is er wel iets meer nodig dan 'ff bijstellen en weer verder leven'. Daar zijn speciale scholen voor. Voor kinderen die (zeer) makkelijk leren geldt hetzelfde. 'Ff bijstellen' is vaak een halve revolutie in onderwijsland.
Toen mijn jongste vervroegd naar groep 3 ging kreeg ik veel commentaar, over dat hij dan altijd op zijn tenen zou moeten lopen. Maar als hij niet versneld was had hij altijd op zijn hurken moeten lopen. Wat ook niet echt gezond is.
Je kunt hoogbegaafdheid niet serieus willen nemen, maar voor een deel van de hoogbegaafden is het een serieus probleem.
Ga toch weg met het denken dat mensen misschien wel jaloers zijn.
Een kind kan iets beter. Effe bijstellen (op school ofzo) en dan gewoon weer verder leven.
Net zoals een kind (of wie ook) iets net iets minder goed kan. Ook effe bijstellen, en weer verder leven.
Op naar de volgende stap.
Dat hoogbegaafde neem ik dus niet zo serieus.
Of net zo serieus als wat dan ook in het leven.
Voor een kind dat (zeer) moeilijk leert is er wel iets meer nodig dan 'ff bijstellen en weer verder leven'. Daar zijn speciale scholen voor. Voor kinderen die (zeer) makkelijk leren geldt hetzelfde. 'Ff bijstellen' is vaak een halve revolutie in onderwijsland.
Toen mijn jongste vervroegd naar groep 3 ging kreeg ik veel commentaar, over dat hij dan altijd op zijn tenen zou moeten lopen. Maar als hij niet versneld was had hij altijd op zijn hurken moeten lopen. Wat ook niet echt gezond is.
Je kunt hoogbegaafdheid niet serieus willen nemen, maar voor een deel van de hoogbegaafden is het een serieus probleem.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 15 mei 2009 om 13:55
quote:elska schreef op 15 mei 2009 @ 10:32:
[...]
Kind serieus nemen is natuurlijk heel wat anders dan hoogbegaafdheid serieus nemen. Ik snap Kjongs punt dus wel. Mijn kind vertellen dat haar hersens "anders" werken zou ik niet zo snel doen denk ik. Waarom zou je dat doen? Laat het kind gewoon zijn/haar leven leiden en probeer zoveel mogelijk aan te sluiten bij zijn of haar belevingswereld. Lekker laten lezen op zijn 3e dus, maar er geen punt van maken. Net zo min als je er een punt van moet maken als je zoon juist slecht leest maar heel graag aan auto's knutselt.
Mijn kind ervaart dagelijks dat hij zich 'anders' voelt dan veel andere kinderen. Door hem uit te leggen dat zijn hersens anders werken neem ik zijn gevoel serieus. Door net te doen alsof er niks aan de hand is, ontken ik zijn gevoel.
Overigens vind ik hoogbegaafdheid net zo'n soort eigenschap als lengte. Doordat ik lang ben heb ik wat grotere stoelen en bedden nodig. Meestal is mijn lengte geen probleem, vaak wel handig zelfs. Maar op sommige punten is het een nadeel. Zo ook met hoogbegaafdheid.
[...]
Kind serieus nemen is natuurlijk heel wat anders dan hoogbegaafdheid serieus nemen. Ik snap Kjongs punt dus wel. Mijn kind vertellen dat haar hersens "anders" werken zou ik niet zo snel doen denk ik. Waarom zou je dat doen? Laat het kind gewoon zijn/haar leven leiden en probeer zoveel mogelijk aan te sluiten bij zijn of haar belevingswereld. Lekker laten lezen op zijn 3e dus, maar er geen punt van maken. Net zo min als je er een punt van moet maken als je zoon juist slecht leest maar heel graag aan auto's knutselt.
Mijn kind ervaart dagelijks dat hij zich 'anders' voelt dan veel andere kinderen. Door hem uit te leggen dat zijn hersens anders werken neem ik zijn gevoel serieus. Door net te doen alsof er niks aan de hand is, ontken ik zijn gevoel.
Overigens vind ik hoogbegaafdheid net zo'n soort eigenschap als lengte. Doordat ik lang ben heb ik wat grotere stoelen en bedden nodig. Meestal is mijn lengte geen probleem, vaak wel handig zelfs. Maar op sommige punten is het een nadeel. Zo ook met hoogbegaafdheid.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 16 mei 2009 om 10:37
Ik denk dat het niet zo is dat een hoogbegaafd kind wanneer het een klas overslaat sociaal-emotioneel zo achter ligt. Vaak is een hoogbegaafd kind 'anders' op sociaal emotioneel gebied, niet per se achter. Vaak ligt het juist voor maar lijkt het alsof het achter ligt.
Mijn middelste heeft wel een klas overgeslagen en past gewoon in zijn groep. Sociaal emotioneel is hij anders ( maar dat komt door autisme) dus in een groep lager was hij ook anders geweest. In zijn geval maakt het dus niet zoveel uit.
Mijn oudste (niet hoogbegaafd voor zover ik weet) is sociaal emotioneel ook anders dan haar leeftijdsgenootjes, nog heel erg kinderlijk. En zij zit gewoon in haar eigen leeftijdsgroep. Dat zie je toch vaker? Kinderen in een zelfde leeftijdsgroep verschillen sociaal-emotioneel ook enorm van elkaar. Dus als een hoogbegaafd kind een klas versnelt zitten daar echt wel kinderen tussen die ook nog heel kinderlijk zijn, lijkt me.
Mijn jongste heeft ook een hoge intelligentie maar hij gaat niet versneld naar groep 3. Er zijn met hem wel problemen, met zijn werkhouding, maar de leerkrachten gaan volgend jaar met groep 2 op de vrijdagen wat meer doen richting groep 3. Dus ik hoop dat zijn werkhouding dan beter zal zijn.
Over 'mikkers': daar zou je mijn jongste dan onder kunnen scharen, vanwege zijn werkhouding, tja ik weet het niet. Ik denk dat hij veel kan, dat merk ik thuis maar op school lukt het niet om dat eruit te halen. Hij heeft wel problemen, zijn werkjes liggen altijd in de 'afmaakbak' en dat vind ik toch jammer.
Heel moeilijk om dan goede ondersteuning te geven. Een hoogbegaafd kind met een goede werkhouding dat goed in zijn vel zit is natuurlijk heel fijn maar waarom de leerkrachten zich vooral bezig houden met diegenen waar het eigenlijk geen probleem is snap ik niet goed. Als er bij een hoogbegaafd kind niet uitkomt wat er in zit laten ze het vaak maar zo is mijn ervaring. Wat met uitdagen komt er bv faalangst kijken en dan weten ze vaak niet meer wat te doen.
Op de school van mijn kinderen praten ze erover dat een kind zich veilig moet voelen om tot presteren te komen, maar dat vind ik zo vaag, zo algemeen. Want dan moeten ze werken aan de basisveiligheid en dat lukt niet zo goed als ze er pas na ruim een jaar achter komen dat er een probleem is met werkhouding. Dan is die basisveiligheid niet iets wat je snel voor elkaar hebt.
Mijn middelste heeft wel een klas overgeslagen en past gewoon in zijn groep. Sociaal emotioneel is hij anders ( maar dat komt door autisme) dus in een groep lager was hij ook anders geweest. In zijn geval maakt het dus niet zoveel uit.
Mijn oudste (niet hoogbegaafd voor zover ik weet) is sociaal emotioneel ook anders dan haar leeftijdsgenootjes, nog heel erg kinderlijk. En zij zit gewoon in haar eigen leeftijdsgroep. Dat zie je toch vaker? Kinderen in een zelfde leeftijdsgroep verschillen sociaal-emotioneel ook enorm van elkaar. Dus als een hoogbegaafd kind een klas versnelt zitten daar echt wel kinderen tussen die ook nog heel kinderlijk zijn, lijkt me.
Mijn jongste heeft ook een hoge intelligentie maar hij gaat niet versneld naar groep 3. Er zijn met hem wel problemen, met zijn werkhouding, maar de leerkrachten gaan volgend jaar met groep 2 op de vrijdagen wat meer doen richting groep 3. Dus ik hoop dat zijn werkhouding dan beter zal zijn.
Over 'mikkers': daar zou je mijn jongste dan onder kunnen scharen, vanwege zijn werkhouding, tja ik weet het niet. Ik denk dat hij veel kan, dat merk ik thuis maar op school lukt het niet om dat eruit te halen. Hij heeft wel problemen, zijn werkjes liggen altijd in de 'afmaakbak' en dat vind ik toch jammer.
Heel moeilijk om dan goede ondersteuning te geven. Een hoogbegaafd kind met een goede werkhouding dat goed in zijn vel zit is natuurlijk heel fijn maar waarom de leerkrachten zich vooral bezig houden met diegenen waar het eigenlijk geen probleem is snap ik niet goed. Als er bij een hoogbegaafd kind niet uitkomt wat er in zit laten ze het vaak maar zo is mijn ervaring. Wat met uitdagen komt er bv faalangst kijken en dan weten ze vaak niet meer wat te doen.
Op de school van mijn kinderen praten ze erover dat een kind zich veilig moet voelen om tot presteren te komen, maar dat vind ik zo vaag, zo algemeen. Want dan moeten ze werken aan de basisveiligheid en dat lukt niet zo goed als ze er pas na ruim een jaar achter komen dat er een probleem is met werkhouding. Dan is die basisveiligheid niet iets wat je snel voor elkaar hebt.
