Kinderen
alle pijlers
Aan tafel!
dinsdag 19 mei 2009 om 16:54
Het wordt tijd voor intensieve hulpverlening in huize mamzelle en het eerste project is 'etenstijd'.
Bepalen dus wat er belangrijk is, bord leeg of gezelligheid, tafelmanieren, wat er allemaal verder ter tafel komt.
Ik zie de bui al hangen, mss moet ik mijn harde eis dat het bord leeg komt laten varen, ter bevordering van de gezelligheid na het avondeten. Heb daar moeite mee, ik kook niet voor piet snot, vind eten weggooien niet leuk, ben bang dat de kinderen te weinig gezonds binnenkrijgen..
Om me te orienteren zou ik graag weten hoe 'men' zich aan tafel gedraagt. Moeten de borden leeg? Hoe lang aan tafel? Hoeveel aandacht aan geknoei en gewiebel? Hoe combineer je gezellig gekeuvel aan tafel met het feitelijke eten en monden leeg terwijl je praat?
-toetjes zijn geen issue, die worden hier zelden geleverd-
Bepalen dus wat er belangrijk is, bord leeg of gezelligheid, tafelmanieren, wat er allemaal verder ter tafel komt.
Ik zie de bui al hangen, mss moet ik mijn harde eis dat het bord leeg komt laten varen, ter bevordering van de gezelligheid na het avondeten. Heb daar moeite mee, ik kook niet voor piet snot, vind eten weggooien niet leuk, ben bang dat de kinderen te weinig gezonds binnenkrijgen..
Om me te orienteren zou ik graag weten hoe 'men' zich aan tafel gedraagt. Moeten de borden leeg? Hoe lang aan tafel? Hoeveel aandacht aan geknoei en gewiebel? Hoe combineer je gezellig gekeuvel aan tafel met het feitelijke eten en monden leeg terwijl je praat?
-toetjes zijn geen issue, die worden hier zelden geleverd-
dinsdag 19 mei 2009 om 17:00
Belangrijk ik ook, denk ik, hoe oud je kids zijn
Hier een zoon van bijna 3 en een dochter van 14 maanden. Borden hoeven niet leeg, maar niet leeg = geen toetje.
Eten met de mond dicht is wat mij betreft een eis, voor de rest eigenlijk nog niets. Maar goed, mijne zijn een stuk jonger dan de jouwe.
Succes!
Hier een zoon van bijna 3 en een dochter van 14 maanden. Borden hoeven niet leeg, maar niet leeg = geen toetje.
Eten met de mond dicht is wat mij betreft een eis, voor de rest eigenlijk nog niets. Maar goed, mijne zijn een stuk jonger dan de jouwe.
Succes!
dinsdag 19 mei 2009 om 17:00
nuttig topic! Ik lees alvast mee voor als onze ukken oud genoeg zijn om mee te eten met ons.
Zoon (13 mnd) krijgt nu ruim een uur eerder zijn eten (anders is ie veels te moe om nog wat weg te krijgen) en wat we nu hanteren is als je niet wil dan krijg je een toetje en dan is het klaar. ben eigenlijk van plan om dat straks als hij mee gaat eten met ons ook te doen. iets in de trend van je hebt de tijd totdat wij ook klaar zijn en als je niet wilt dan niet......
En zo snel krijgen ze niet te weinig binnen hoor, dan gewoon een extra stukje fruit oid overdag en het is mooi gecompenseerd
Zoon (13 mnd) krijgt nu ruim een uur eerder zijn eten (anders is ie veels te moe om nog wat weg te krijgen) en wat we nu hanteren is als je niet wil dan krijg je een toetje en dan is het klaar. ben eigenlijk van plan om dat straks als hij mee gaat eten met ons ook te doen. iets in de trend van je hebt de tijd totdat wij ook klaar zijn en als je niet wilt dan niet......
En zo snel krijgen ze niet te weinig binnen hoor, dan gewoon een extra stukje fruit oid overdag en het is mooi gecompenseerd
dinsdag 19 mei 2009 om 17:03
Ten eerste, ik vind dat je niet de strijd moet aangaan, ik gooi ook wel eens meer weg dan me lief is (probeer zoveel mogelijk te bewaren/in te vriezen) maar als dat niet lukt, op je lip bijten en verder gaan. Ik eet namelijk zelf ook mijn bord niet altijd leeg, dus ik verlang dat ook niet van mijn zoon. Ik hou wel vast aan het feit dat hij dan wel aan tafel moet blijven zitten, dus niet spelen en dat soort dingen. Mond moet wel leeg als hij iets wil zeggen want anders 'luister' ik niet naar hem (geld ook voor praten met duim in de mond). Toetjes worden hier ook amper gedaan, dus daar kan ik ook niet mee 'dreigen'. Herken je probleem wel een beetje, blijft moeilijk...
dinsdag 19 mei 2009 om 17:07
dinsdag 19 mei 2009 om 17:12
Bij ons gaat het net zo als Teigetje eigenlijk. We maken echt nooit strijd over eten. Als ze geen honger hebben, dan niet. Dan de volgende keer maar wat meer eten. We gaan zeker niet smeken of proberen ze met trucjes te laten eten of zo. Ik merk heel erg dat ze door groeispurts gaan, soms eten ze wekenlang nauwelijks en dan ineens weer heel veel.
Wat wel moet is aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is en er mag niet met eten gekloot worden. In dat laatste geval wordt het bord zonder pardon weggehaald.
Ze zijn pas anderhalf en tweeëneenhalf, maar ze weten dondersgoed de consequenties van met eten klieren.
Wat wel moet is aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is en er mag niet met eten gekloot worden. In dat laatste geval wordt het bord zonder pardon weggehaald.
Ze zijn pas anderhalf en tweeëneenhalf, maar ze weten dondersgoed de consequenties van met eten klieren.
dinsdag 19 mei 2009 om 17:12
Zoon is 3 en moet iig 1 hap nemen van alle verschillende dingen op zijn bord. Wil hij dan niet meer, prima.
Toetjes hebben we soms wel en soms niet. Gewone yoghurt/kwark mag altijd maar een speciaal toetje of wat extra lekkers alleen bij bord leeg.
Als we iets eten waarvan ik weet dat hij het niet lekker vind dan schep ik wel altijd wat minder op.
Toetjes hebben we soms wel en soms niet. Gewone yoghurt/kwark mag altijd maar een speciaal toetje of wat extra lekkers alleen bij bord leeg.
Als we iets eten waarvan ik weet dat hij het niet lekker vind dan schep ik wel altijd wat minder op.
Als je loslaat, heb je twee handen vrij.
dinsdag 19 mei 2009 om 17:14
Twee zoons van 2 en 4 jaar.
Bord hoeft niet leeg. Als je genoeg hebt gehad, heb je genoeg gehad. Toetje hoort bij de maaltijd, dus daar wordt niet mee gedreigd, maar wel me beloond. Als ze goed gegeten hebben mogen ze een beetje hagelslag over hun toetje strooien.
Eten doe je met je mond dicht.
Praten met een lege mond.
Wij hebben met deze afspraken eigenlijk nooit strijd en is eht gewoon gezellig aan tafel. Er wordt wel eens wat geknoeid, maar niet echt met opzet, dus daar maak ik me al helemaal niet druk om. Gewiebel? Tja, ze zijn 2 en 4, dat wiebelt gewoon!
Bord hoeft niet leeg. Als je genoeg hebt gehad, heb je genoeg gehad. Toetje hoort bij de maaltijd, dus daar wordt niet mee gedreigd, maar wel me beloond. Als ze goed gegeten hebben mogen ze een beetje hagelslag over hun toetje strooien.
Eten doe je met je mond dicht.
Praten met een lege mond.
Wij hebben met deze afspraken eigenlijk nooit strijd en is eht gewoon gezellig aan tafel. Er wordt wel eens wat geknoeid, maar niet echt met opzet, dus daar maak ik me al helemaal niet druk om. Gewiebel? Tja, ze zijn 2 en 4, dat wiebelt gewoon!
Loretta is De Mol. Punt.
dinsdag 19 mei 2009 om 17:14
Ik denk dat het per kind verschilt....Wij "kiezen" bewust voor gezelligheid aan tafel. Dit om zo te proberen onze dochter van twee aan het eten te krijgen. Bord leeg eten is niet eens aan de orde... eerst maar eens IETS eten.
Wij dekken voor ons alledrie de tafel en gaan ook samen beginnen. Onze dochter mag zo van tafel lopen om te spelen. Door deze tactiek te gebruiken is het gezellig aan tafel en gaat ze zowaar proberen. Het probleem is alleen het avondeten. Met het broodje blijft ze keurig aan tafel zitten.
Maar bij mijn collega gaat het altijd heel erg relaxed en eten ze keurig mee. Gewoon lekker aan tafel, zoete inval en proberen zoveel mogelijk bordje leegeten. Is het op dan lekker van tafel. De sfeer is daar erg fijn aan tafel.
Wij dekken voor ons alledrie de tafel en gaan ook samen beginnen. Onze dochter mag zo van tafel lopen om te spelen. Door deze tactiek te gebruiken is het gezellig aan tafel en gaat ze zowaar proberen. Het probleem is alleen het avondeten. Met het broodje blijft ze keurig aan tafel zitten.
Maar bij mijn collega gaat het altijd heel erg relaxed en eten ze keurig mee. Gewoon lekker aan tafel, zoete inval en proberen zoveel mogelijk bordje leegeten. Is het op dan lekker van tafel. De sfeer is daar erg fijn aan tafel.
dinsdag 19 mei 2009 om 17:17
wij hadden thuis ook geen toetjes.
Bij ons was het vaak; nog 3 happen en dan was het klaar.
En had je slecht gegeten kreeg je geen snoepje meer na het eten en als we als nog honger kregen na het slechte eten dan kregen we niks meer, eten doe je tijdens het eten als iedereen eet.
Moesten wel aan tafel zitten zolang er iemand aan het eten was, en kauwen met je mond dicht en praten als je mond leeg is.
Bij ons was het vaak; nog 3 happen en dan was het klaar.
En had je slecht gegeten kreeg je geen snoepje meer na het eten en als we als nog honger kregen na het slechte eten dan kregen we niks meer, eten doe je tijdens het eten als iedereen eet.
Moesten wel aan tafel zitten zolang er iemand aan het eten was, en kauwen met je mond dicht en praten als je mond leeg is.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
dinsdag 19 mei 2009 om 17:28
Het ligt er heel erg aan hoe oud je kinderen zijn, maar ook wat ze overdag binnenkrijgen, of dat bord leeg 'moet' of niet.
Wij zijn behoorlijk streng qua tafelmanieren, al vanaf jongs af aan. Iedereen blijft aan tafel tot we allemaal klaar zijn, we eten samen (dan maar op spruitjestijd), iedereen zit netjes recht met benen onder tafel. Geen hoofdjes die ondersteund worden door handjes, en degenen die het kunnen eten met bestek.
Ik kook aangepast op de kinderen: dat wil zeggen dat er altijd iets is dat ze lusten. Ze moeten van alles wat eten, en als we kleine beetjes opscheppen, moet alles ook op. En desnoods dwing ik dat naar binnen. En alle opvoeders die roepen dat je dat niet moet doen, die hebben pech, want het werkt hier goed. MK was een ontzettende klier met eten en die eet nu met graagte alles wat we op haar bord leggen. En bij Jom merk ik dat het ook begint te werken.
We eten zelden toetjes, maar naast de 'gewone' maaltijd zijn er altijd extra dingetjes: bij rijst gefruite uitjes, of ketjap, of kroepoek, bij aardappelen vlees en groente of extra vlees, of een sausje dat ze lekker vinden, bij pasta geraspte kaas (of maggi of olijfjes, want Jom mag geen kaas) die ze extra kunnen verdienen als ze goed eten.
Mamzelle, hoe doe je het nu? Borden moeten leeg, zeg je, maar hoe vol zijn die borden? Hoe presneteer je het? Schep je het op in de keuken, of zet je alles op tafel en schep je daar op?
Wat voor eters zijn je kinderen? Gevoelig voor leuke vormpjes, gekke presentatie, willen ze dingen proeven, of juist niet en moet je het verstoppen?
Hier zijn simpele dingen als wat fijngesneden tomaat door de sperziebonen al oplossingen om ze geinteresseerd te houden. Bij aardappelpuree (wat ze allebei niet geweldig vinden) maak ik het leuk door er kleurige groente doorheen te doen (stippen en strepenpuree) of dingen anders noemen dan ze eigenlijk heten (gele paprika heeft hier heel lang 'grote mais' geheten, en vlees dino)
Ik wil niet langer dan 45 min aan tafel zitten, dus als Lief en ik genoeg gegeten hebben en we zijn het beu, zetten we een kookwekkertje met 'nog 2 minuten' , als het ding piept gaat alles van tafel en is het klaar.
Voor we beginnen met eten proosten we (met water), voor elk leeg bord wordt uitbunidg geklapt en gejoeld, en als we klaar zijn, vraagt de koker (of de haler ) of het genoeg was (JAAAAA!) of het lekker was (JAAAAAAA!) en wat zeggen we dan? "Dank je wel koker/haler/helper!". Ik vind dat degene die het eten geregeld heeft, daarvoor bedankt mag worden. Sinds ik merkte dat we dat in een restaurant wel deden maar thuis niet, leek me dat een redelijk kromme situatie
Jom en MK zijn 2 en 4 en ze zijn geweldige tafel;genoten: zitten zonder problemen in een restaurant lang en rustig aan tafel
Wij zijn behoorlijk streng qua tafelmanieren, al vanaf jongs af aan. Iedereen blijft aan tafel tot we allemaal klaar zijn, we eten samen (dan maar op spruitjestijd), iedereen zit netjes recht met benen onder tafel. Geen hoofdjes die ondersteund worden door handjes, en degenen die het kunnen eten met bestek.
Ik kook aangepast op de kinderen: dat wil zeggen dat er altijd iets is dat ze lusten. Ze moeten van alles wat eten, en als we kleine beetjes opscheppen, moet alles ook op. En desnoods dwing ik dat naar binnen. En alle opvoeders die roepen dat je dat niet moet doen, die hebben pech, want het werkt hier goed. MK was een ontzettende klier met eten en die eet nu met graagte alles wat we op haar bord leggen. En bij Jom merk ik dat het ook begint te werken.
We eten zelden toetjes, maar naast de 'gewone' maaltijd zijn er altijd extra dingetjes: bij rijst gefruite uitjes, of ketjap, of kroepoek, bij aardappelen vlees en groente of extra vlees, of een sausje dat ze lekker vinden, bij pasta geraspte kaas (of maggi of olijfjes, want Jom mag geen kaas) die ze extra kunnen verdienen als ze goed eten.
Mamzelle, hoe doe je het nu? Borden moeten leeg, zeg je, maar hoe vol zijn die borden? Hoe presneteer je het? Schep je het op in de keuken, of zet je alles op tafel en schep je daar op?
Wat voor eters zijn je kinderen? Gevoelig voor leuke vormpjes, gekke presentatie, willen ze dingen proeven, of juist niet en moet je het verstoppen?
Hier zijn simpele dingen als wat fijngesneden tomaat door de sperziebonen al oplossingen om ze geinteresseerd te houden. Bij aardappelpuree (wat ze allebei niet geweldig vinden) maak ik het leuk door er kleurige groente doorheen te doen (stippen en strepenpuree) of dingen anders noemen dan ze eigenlijk heten (gele paprika heeft hier heel lang 'grote mais' geheten, en vlees dino)
Ik wil niet langer dan 45 min aan tafel zitten, dus als Lief en ik genoeg gegeten hebben en we zijn het beu, zetten we een kookwekkertje met 'nog 2 minuten' , als het ding piept gaat alles van tafel en is het klaar.
Voor we beginnen met eten proosten we (met water), voor elk leeg bord wordt uitbunidg geklapt en gejoeld, en als we klaar zijn, vraagt de koker (of de haler ) of het genoeg was (JAAAAA!) of het lekker was (JAAAAAAA!) en wat zeggen we dan? "Dank je wel koker/haler/helper!". Ik vind dat degene die het eten geregeld heeft, daarvoor bedankt mag worden. Sinds ik merkte dat we dat in een restaurant wel deden maar thuis niet, leek me dat een redelijk kromme situatie
Jom en MK zijn 2 en 4 en ze zijn geweldige tafel;genoten: zitten zonder problemen in een restaurant lang en rustig aan tafel
dinsdag 19 mei 2009 om 17:34
Ik ben ook vrij steng, altijd geweest. Als ik iets niet wil zijn het van die zeikkinderen die niks willen, lusten, en altijd lopen te miepen om het eten.
Hier wordt gegeten wat de pot schaft. Ook als je het een keer iets minder lekker vind, morgen nieuwe kansen. Ik ga niet 4 verschillende potten koken omdat het ene kuiken geen bloemkool lust en het andere geen gehaktbal.
Zodra ze konden zitten hebben we aan tafel gegeten.
De laatste jaren eten we vaker in de zithoek, maar dat zijn dan meer de gemakshappen, patat, pizza enzo.
Gewone warme maaltijden aan tafel.
Je eet op zijn minst een paar happen, hoef je niet meer, dan prima, maar iets anders komt er niet voor in de plaats.
Toen ze nog jonger waren was er wel eens geen toet als ze hadden zitten klieren tijdens het eten.
Zoonlief heeft een poosje kuren gehad met eten. maar, als je niet kunt eten dan ben je ziek, en ga je dus naar bed....
Hij werd er creatief in. Ik kan me herinneren dat hij eens naar tafel liep, het deksel van de pan tilde, keek wat er in zat, deksel weer terug legde en sprak: "welterusten".
Hier wordt gegeten wat de pot schaft. Ook als je het een keer iets minder lekker vind, morgen nieuwe kansen. Ik ga niet 4 verschillende potten koken omdat het ene kuiken geen bloemkool lust en het andere geen gehaktbal.
Zodra ze konden zitten hebben we aan tafel gegeten.
De laatste jaren eten we vaker in de zithoek, maar dat zijn dan meer de gemakshappen, patat, pizza enzo.
Gewone warme maaltijden aan tafel.
Je eet op zijn minst een paar happen, hoef je niet meer, dan prima, maar iets anders komt er niet voor in de plaats.
Toen ze nog jonger waren was er wel eens geen toet als ze hadden zitten klieren tijdens het eten.
Zoonlief heeft een poosje kuren gehad met eten. maar, als je niet kunt eten dan ben je ziek, en ga je dus naar bed....
Hij werd er creatief in. Ik kan me herinneren dat hij eens naar tafel liep, het deksel van de pan tilde, keek wat er in zat, deksel weer terug legde en sprak: "welterusten".
dinsdag 19 mei 2009 om 17:49
Bedankt voor de reacties so far. De kinderen zijn zes, acht en tien.
Noteert alvast:
-zelf laten opscheppen in het kader van baas in eigen buik maar wel van alles wat
-allemaal aan tafel blijven zitten gedurende de tijd die er voor eten staat
-geen fruit meer na het eten als bord niet leeg is en al helemaal geen snoep
-oren dicht bij volle mond
-netjes zitten -pfff, ik heb dus hangerts, wiebelaars en omdraaiers, dat wordt een leuke-
als mogelijke aandachtspunten.
Noteert alvast:
-zelf laten opscheppen in het kader van baas in eigen buik maar wel van alles wat
-allemaal aan tafel blijven zitten gedurende de tijd die er voor eten staat
-geen fruit meer na het eten als bord niet leeg is en al helemaal geen snoep
-oren dicht bij volle mond
-netjes zitten -pfff, ik heb dus hangerts, wiebelaars en omdraaiers, dat wordt een leuke-
als mogelijke aandachtspunten.
dinsdag 19 mei 2009 om 17:54
Bij ons thuis was het:
- je mocht 2 gerechten uitkiezen die je echt echt echt niet lustte. Je kreeg dan iets vervangends (dit moet je je niet al te groot voorstellen, als je bijvoorbeeld geen spruitjes lustte, kreeg je inplaats van de spruitjes sperziebonen bij je aardappels en vlees)
- Verder moest je alles opeten wat pa & ma voor je opschepten.
Als je daarvoor tot een uur ´snachts alleen aan tafel moest zitten, dan moest dat maar.
Ben erg blij dat mijn ouders dit zo hebben aangepakt, want ik en mijn broers/zussen lusten dus nu echt alles en hebben nooit problemen met eten.
- je mocht 2 gerechten uitkiezen die je echt echt echt niet lustte. Je kreeg dan iets vervangends (dit moet je je niet al te groot voorstellen, als je bijvoorbeeld geen spruitjes lustte, kreeg je inplaats van de spruitjes sperziebonen bij je aardappels en vlees)
- Verder moest je alles opeten wat pa & ma voor je opschepten.
Als je daarvoor tot een uur ´snachts alleen aan tafel moest zitten, dan moest dat maar.
Ben erg blij dat mijn ouders dit zo hebben aangepakt, want ik en mijn broers/zussen lusten dus nu echt alles en hebben nooit problemen met eten.
dinsdag 19 mei 2009 om 17:55
Op dit moment worden de borden -meestal- leeggegeten zij het dat het ongezellig lang duurt aan tafel. Voor hen dan, ik geef het na x tijd op, dat aan tafel zitten. Zij hebben overigens de grootste lol hoor, maar ja, er moet ook gegeten worden en dat vergeten ze nog al eens tijdens die lol.
Als ik van tafel ga wil ik dat de monden dicht gaan tijdens het eten in de hoop dat er dan gegeten wordt en de zitting kan worden opgeheven. Dat lukt natuurlijk van geen kanten als ik er niet bij zit.
Wiebel wabbel, gesprekken met volle mond, door elkaar heen praten zijn ook aandachtspunten. Plus opletten dat wat er ook wordt afgesproken, mijn humeur niet onder het nulpunt zakt.
Als ik van tafel ga wil ik dat de monden dicht gaan tijdens het eten in de hoop dat er dan gegeten wordt en de zitting kan worden opgeheven. Dat lukt natuurlijk van geen kanten als ik er niet bij zit.
Wiebel wabbel, gesprekken met volle mond, door elkaar heen praten zijn ook aandachtspunten. Plus opletten dat wat er ook wordt afgesproken, mijn humeur niet onder het nulpunt zakt.
dinsdag 19 mei 2009 om 18:04
Wat bij mijn kinderen hielp was dat ik opschepte. Altijd iets meer. Als ze dan niet meer wilden deelde ik de portie in tweeën en zei dat ze de helft moesten opeten en de helft mochten laten staan. Haha ze zijn er zeker tot hun 15e ingetrapt, jongste in ieder geval. Hij is nu bijna 18 en ik doe het nog wel eens.
@Eten wat de pot schaft
@Inderdaad, 1 ding wat ze echt niet hoeven te eten
@Geen drinken vlak voor en tijdens het eten, hooguit één glaasje water.
@Altijd aan tafel eten
@Met de mond dicht eten
@Niet praten met volle mond
@Geen ellebogen op tafel
@Geen gehang aan tafel en geen drukte.
@Iedere dag zelfde tijdstip eten
@Netjes eten, dus geen halve gehaktbal aan je vork en eraan kluiven
Dit waren en zijn nog steeds mijn regels. Ik zou wel op één ding tegelijk gaan letten want anders wordt je zo'n politieagent en kan er niemand meer ontspannen.
@Eten wat de pot schaft
@Inderdaad, 1 ding wat ze echt niet hoeven te eten
@Geen drinken vlak voor en tijdens het eten, hooguit één glaasje water.
@Altijd aan tafel eten
@Met de mond dicht eten
@Niet praten met volle mond
@Geen ellebogen op tafel
@Geen gehang aan tafel en geen drukte.
@Iedere dag zelfde tijdstip eten
@Netjes eten, dus geen halve gehaktbal aan je vork en eraan kluiven
Dit waren en zijn nog steeds mijn regels. Ik zou wel op één ding tegelijk gaan letten want anders wordt je zo'n politieagent en kan er niemand meer ontspannen.
dinsdag 19 mei 2009 om 18:24
Mamzelle, is het een idee om het eerste bord zelf voor ze op te scheppen (klein beetje, dat je zeker weet dat ze allemaal iets hebben gegeten wat jij wilt) en dan het tweede bord zelf scheppen?
Ik weet nog dat mijn moeder dat invoerde. Mijn broer vroeg verbaasd "Mag ik dan echt zelf bepalen hoeveel ik van wat neem?" 'Ja hoor,' zei mijn moeder, 'maar dan wel alles opeten'.
En toen at mijn broer 3 gehaktballen op, 1 aardappeltje en 1 eetlepel rode kool.
Dat werd snel weer afgeschaft
Ik weet nog dat mijn moeder dat invoerde. Mijn broer vroeg verbaasd "Mag ik dan echt zelf bepalen hoeveel ik van wat neem?" 'Ja hoor,' zei mijn moeder, 'maar dan wel alles opeten'.
En toen at mijn broer 3 gehaktballen op, 1 aardappeltje en 1 eetlepel rode kool.
Dat werd snel weer afgeschaft
dinsdag 19 mei 2009 om 18:24
dinsdag 19 mei 2009 om 18:25
Oh god, wat ben ik makkelijk. Zoon van 5 is een slome jodel met eten, dus die moedig ik een beetje aan, voer hem af toe eens een hap en laat het verder gaan. Hij lust wel bijna alles, dus daar geen gedoe over. Dochter van 2,5 jaar lust bijna niks, maar eet wel zelf en snel. Die bunkert alles zo in 6 minuten naar binnen.
Behalve wat aanmoediging bij zoon en afremmen bij dochter laat ik het gaan. Ze eten overigens wel met hun mond dicht. Dochter van nature, zoonlief heb ik er wel vaak op moeten wijzen.
Zodra ze klaar zijn met eten (bord hoeft overigens echt niet leeg) mogen ze van mij van tafel. Nu is dochterlief altijd heel snel klaar en zoonlief nog lang niet als wij klaar zijn. Dus dochter van 2 mag spelen, zoon zit toch wel bij ons aan tafel.
Zoon kan overigens prima mee naar een restaurant en dochter zowaar ook merkte ik laatst, maar ik vermijd dat zo veel mogelijk. Ik vind uit eten met kleine kinderen namelijk niet ontspannend. Hoe goed opgevoed ze ook zijn. Je bent toch continu bezig met ze te animeren in het voor hen saaie restaurant en dat houd ik net een uur vol. En als ik uit eten ga zit ik het liefst uren lang aan tafel.
Bord leeg eten snap ik trouwens ook nooit zo goed. Hoe kan je nu voor een ander bepalen hoeveel honger hij/zij heeft? Dat gaat toch helemaal niet?
Behalve wat aanmoediging bij zoon en afremmen bij dochter laat ik het gaan. Ze eten overigens wel met hun mond dicht. Dochter van nature, zoonlief heb ik er wel vaak op moeten wijzen.
Zodra ze klaar zijn met eten (bord hoeft overigens echt niet leeg) mogen ze van mij van tafel. Nu is dochterlief altijd heel snel klaar en zoonlief nog lang niet als wij klaar zijn. Dus dochter van 2 mag spelen, zoon zit toch wel bij ons aan tafel.
Zoon kan overigens prima mee naar een restaurant en dochter zowaar ook merkte ik laatst, maar ik vermijd dat zo veel mogelijk. Ik vind uit eten met kleine kinderen namelijk niet ontspannend. Hoe goed opgevoed ze ook zijn. Je bent toch continu bezig met ze te animeren in het voor hen saaie restaurant en dat houd ik net een uur vol. En als ik uit eten ga zit ik het liefst uren lang aan tafel.
Bord leeg eten snap ik trouwens ook nooit zo goed. Hoe kan je nu voor een ander bepalen hoeveel honger hij/zij heeft? Dat gaat toch helemaal niet?
