Op vakantie met vriendin ergernis

Ik ben op vakantie met een vriendin. Ik ben gek op deze vriendin. Om heel veel dingen maar vooral om het feit dat ze haar eigen ding doet, tevreden is met zichzelf en hoe ze er uit ziet. Juist omdat ze zich niet druk maakt om haar lijn zoals vele anderen is het fijn en ongecompliceerd om met haar te zijn, lekker te eten en te genieten. Ze is ook een geweldige kok en haar baksels zijn ongeëvenaard.

Nu is het wel zo dat ondanks dat ik ook niet zo bezig ben met mijn lijn, ik mijn groente binnen wil krijgen en niet alles kan eten vanwege een darmaandoening. Het zou anders ten koste gaan van wat we overdag kunnen doen. Aan het eind van de dag kan ik meer hebben omdat we daarna toch nergens heen hoeven.

Wat nu pas zichtbaar wordt (we zijn nooit eerder samen weggeweest) is dat bij haar alles om eten draait. Voor vertrek heeft ze uitgebreid zitten ontbijten waardoor we precies op tijd bij het vliegtuig aankwamen wat mij wel wat stress gaf omdat we perse heel ver weg van de gate moesten zitten. Bij aankomst hadden we een probleem met het verblijf en moest alles snel opgelost worden. Op het moment dat we snel even ergens gingen zitten om het te regelen en daarna weg moesten gaf ze aan dat ze even wilde eten. Ik gaf aan dat we echt snel weg moeten en heb een taxi besteld omdat zij haar bestelling maar mee ging nemen.

Na een paar dagen lijkt er een soort van patroon zichtbaar: er gebeurt iets, ik ga het regelen en/of uitzoeken, zij raakt afgeleid van al het lekkers dat ze om zich heen ziet, ze haalt/eet het, ik ben bezig. Daarna geeft ze aan dat ik nog niks heb gegeten en dat ik moet eten, en wil zij dan bepalen waar we gaan eten (terwijl ik daar echt naar moet kijken). Terwijl we lopen wijst ze van alles aan of heeft ze al dingen opgezocht. Het fijne is wel dat zij alles wel kan eten, maar ze blijft pushen naar wat zij wil en dat is vaak wat ik overdag zoveel mogelijk wil vermijden.

Ze heeft meerdere malen aangegeven dat ze niet snapt (en zich verwondert!) dat ik niet neem waar ik zin in heb aan gebak en snoep etc, terwijl ze wel weet waarom. En eigenlijk zijn we constant bezig met eten en hebben we op dag 3 nog niks ondernomen. Ik baal van deze situatie. Het is natuurlijk altijd afwachten hoe het werkt met een vriendin zodra je dagenlang samen optrekt, maar dit valt me een beetje tegen, zeker omdat, zolang ik haar ken naast haar liefde voor lekker eten zij bezig is met onbewerkt eten. Vooraf had ze namelijk al gezegd dat we qua eten op één lijn zitten en ze er enorm zin in heeft.

Ik begin het gevoel te krijgen dat ik mij aan het ergeren ben, en wil niet opeens reageren met "Kan het even niet over eten gaan?" Maar ik wil ook kunnen bepalen waar we gaan eten zonder te veel getouwtrek: want zij wil de opties geven waar ik uit "mag" kiezen.

Zucht, wat een verhaal. Wel fijn om het zo anoniem kwijt te zijn. Ik hoop dat iemand tips heeft hoe ik deze situatie kan ombuigen, want twee dingen: ze is mij dierbaar en wil haar niet kwetsen, dus wil ik de ergernis niet verder laten oplopen. Hoe moet ik dit aanpakken?

Kliko schreef: ↑

18-10-2021 15:50

Arme vriendin..to steeds typen op de telefoon en vriendin heeft vast wel het gevoel dat het over haar gaat.

hanke321 schreef: ↑

18-10-2021 17:54

Dit topic gevolgd en veel herkenning gevoeld toen ik aan het lezen was. Ik was zoals jouw vriendin, altijd maar met eten bezig, ook een poos morbide obees geweest.

Maar toen ik was afgevallen was de obsessie tov eten er net zo goed, sterker, die was nog erger. Pas toen het zo uit de hand liep dat ik geen echt contact meer kon maken met de mensen om me heen - en ik bij stress ipv gewoon te handelen en zaken aan te pakken, steevast in het eten dook - ben ik aan de gang gegaan met mezelf wat dit betreft. Ik bleek een stevige eetverslaving te hebben.

Vandaag was ik op stap met een vriendin met wie ik in die obsessieve tijd veel optrok. Nu kan ik in contact blijven, er zíjn en gewoon meedoen. En flexibel zijn als de eetplannen bij het uitje veranderen.

Mijn eetverslaving is niet weg. Maar het dwingende monomane, daar hebben anderen over het algemeen veel minder last van. En zelf voel ik me een stuk minder eenzaam en mentaal rustiger nu de obsessie niet constant met me aan de haal gaat.

Dankjewel dat je dit deelt! Even los van mijn vriendin, het lijkt me zo moeilijk omdat het zo'n zichtbaar iets is, en dat je ook nog je eigen strijd van binnen hebt.

Bedoel je dat anderen er nu minder last van hebben dan vóór je aan jezelf ging werken?

appeltje schreef: ↑

18-10-2021 17:31

Maar de eetmomenten van je vriendin gaan niet ten koste van die van jou/jullie samen? Het is dus niet zo dat als je vriendin gebak of snoep heeft gegeten ze dan 's avonds zegt: "Ik heb geen zin meer om naar dat restaurant te gaan". Want als dat niet het geval is zou ik er niet teveel over in zitten dat zij meer eet/snoep/snackmomenten heeft dan jij. Die zijn dan gewoon extra. Of is het probleem dat jij je dan onder druk gezet voelt om net zoveel eetmomenten te hebben of hetzelfde te moeten pakken (zoals dat voorbeeld met het witte brood, of dat jij ook een toetje of late night snack moet nemen?)

Haar "extra" eetmomenten hebben geen invloed op de vaste maaltijden. Zij kan dan wel gewoon eten. En natuurlijk, als het daar om gaat, ze is volwassen en wie ben ik om te zeggen wat ze wanneer mag eten?

De punten waar mijn ergernis begon en wat je terug kan lezen in de OP:

-Bij aankomst op schiphol voor ons vertrek wilde ze persé ergens uitgebreid eten, terwijl er niet heel veel tijd over was, het ver weg was van de gate, wij niet wisten hoever lopen het is etc. Precies op tijd aangekomen bij het vliegtuig, maar het was wel even stressen. Bij aankomst in het land van bestemming 24 uur lang bezig geweest met iets oplossen mbt onze vakantie. Op een gegeven moment gingen we een café in om gebruik te maken van de wifi, en snel iets te regelen, en daar wilde ze ook uitgebreid eten terwijl ik bezig was met andere mensen bereiken en we moesten op een bepaalde tijd ergens zijn etc. Toen heb ik wel gezegd dat ik het even niet zo handig vind om nu hier te eten. Ze bestelde het om mee te nemen, wat ook tijd kost waardoor ik maar een taxi heb besteld omdat we het met ov niet meer zouden redden.

-Na zulke momenten kwam zij met: je hebt nog niet gegeten, laat me eens kijken, daar en daar kunnen we eten, daar en daar hebben ze dat. Bij het lopen steeds banketbakkerijen aanwijzen etc.

-Bij aankomst zag ik weinig meer over van de interesse in de stad van haar kant. Ik moest dat allemaal uitzoeken en uiteindelijk een aantal dingen apart gedaan omdat ik zei dat ik die persé wilde zien.

Dit waren de eerste dagen. Door de tips hier, en haar een paar keer vóór zijn met het voorstellen van het eten (restaurant of boodschappen) voor die dag, was zij niet meer degene die over het eten ging. Ik zei biiv: ik kies waar we lunchen, jij het avondeten, goed?

Wat nu alleen nog irritant is, is dat ze steeds van alles koopt, in haar eentje opeet, maar ook iets dat ik voor mijn ontbijt of lunch bijv heb gehaald opeens op is. Dus meer dat ik er vanuit ging dat ik iets ga pakken en dat het weg is. Of bij het delen van een gang, ik even afgeleid ben of even naar de wc moet, terugkom en het is op. Wanneer ik dat ontdek zegt ze:"Oops, sorry." of zo, en dan denk ik prima joh.

Onze vakantie is absoluut geslaagd. Ik ben blij dat ik dit topic heb geopend, anders weet ik niet hoe de ergernis zich had ontwikkeld. Het zal geen invloed hebben op onze vriendschap bij terugkomst, maar wel op of we weer met elkaar op vakantie gaan.