Zo verdrietig door moeder

20-04-2023 15:57 85 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wil graag even van me afschrijven. Ik heb een slechte relatie met mijn moeder. Al van jongs af aan kan ik maar weinig goed doen in haar ogen. Ik krijg heel vaak kritiek. Mijn zussen bijna nooit dus ik ben op de een of andere manier altijd de gebeten hond. Nu, al lang volwassen, weet ze me nog steeds te raken en elke keer als ik denk dat het beter gaat komt er weer een klap. Niet letterlijk maar ik had nu weer iets onvergeeflijks gedaan in haar ogen, lees iets aan mij uiterlijk wat zij niet goed vindt. Ik ben hier zo verdrietig van, ze kan dan zo verachtelijk reageren en voel me gelijk weer een kind van 4 die op het matje wordt geroepen. Ik zou zo graag eens horen dat ik het goed doe en dat ze trots op me is. Maar nee, het zal er nooit in zitten. Jullie kunnen er niets mee wrs maar ik zou zo graag tips hebben hoe ik hiermee kan omgaan of wat weerbaarder kan worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Contact afhouden/ernstig verminderen en therapie.

Echt.
Jaja.
Dat lijkt een beetje op hoe dat bij mijn man thuis altijd ging. Zijn moeder was ook veel sneller met kritiek dan met complimenten. Er is altijd wel iets wat niet goed is. Mijn man is zo opgevoed en vond het ook ingewikkeld om zich daartegen te verweren, wat echt hun band negatief beïnvloed heeft. Nu is hij er inmiddels achter wat voor hem het beste werkt: de band wat oppervlakkig houden, niet te vaak contact, alleen koetjes en kalfjes, en aanspreken op kritiek. Gewoon vragen: wat bedoel je daarmee? Of: waarom zeg je dat?
Dat alles bij elkaar heeft de band nog steeds niet bepaald innig gemaakt, maar hij heeft hierdoor in ieder geval wat meer gevoel van controle over de situatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat verdrietig TO. En weet je wat het erge is, die waardering ga je nooit krijgen. Hoe hard je ook je best doet.

Heb je hier hulp voor? Of is dat misschien een idee?
Alle reacties Link kopieren Quote
Triest, ik herken het. Ik heb het contact verbroken, dat is mijn advies aan jou ook. Ik ben er van opgeknapt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet meer met je moeder omgaan.
Ook pijnlijk maar minder pijnlijk dan wel met haar omgaan.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook hier herkenning. Inmiddels is het contact op een heeeeel laag pitje, en ik deel echt nul persoonlijke dingen meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
therapie, echt goeie therapie

dan hoef je (mag wel) de band niet eens te breken. want dan kun je voortaan schouderophalend met haar in 1 ruimte zijn
Ik zou ook zeggen therapie.

Nu betrek je alles op jezelf en raak je telkens gekwetst. Wat goed zou zijn om in te zien en ook echt te geloven is dat haar gedrag niets over jou zegt, maar alleen iets over haarzelf. Dan kun je het ook bij haar laten en word je niet meer zo gekwetst. Maar het is heel lastig om er zo naar te leren kijken. Een goede therapeut kan je daarbij helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het. Wat ik zelf lastig vind, is dat ik dat nooit eens tegen haar kan zeggen. Alles eruit gooien.. Ik loop altijd op mijn tenen en vertel nooit eens hoe ik mij echt voel over haar, tegen haar.

Durf jij tegen je moeder te zeggen wat je van haar vindt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt als mijn moeder. Al lang geleden contact op laag pitje gezet en dat bevalt prima.
Alle reacties Link kopieren Quote
hamburgertje schreef:
20-04-2023 16:51
Ik herken het. Wat ik zelf lastig vind, is dat ik dat nooit eens tegen haar kan zeggen. Alles eruit gooien.. Ik loop altijd op mijn tenen en vertel nooit eens hoe ik mij echt voel over haar, tegen haar.

Durf jij tegen je moeder te zeggen wat je van haar vindt?

Ja. Het helpt wel enigszins. Je mag zeker aangeven wat je denkt over commentaar. Soms houden ze dan daar een tijdje rekening mee, maar verwacht niet teveel. De grondhouding blijft vaak.
'balans leidt tot glans'
Alle reacties Link kopieren Quote
Het klinkt als mijn moeder. Ik ben gestopt met reageren op het commentaar en benoemde alleen nog maar de toon: Zo, dat klinkt ook niet aardig.

Het verandert haar gedrag niet, maar het raakt mij niet meer persoonlijk.
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
Alle reacties Link kopieren Quote
Therapie lijkt me onzin. Gewoon laag pitje en na kritiek: "als ik er maar blij mee ben".
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Therapie lijkt me zeker geen onzin. Je moeder wegvagen uit je leven, is eerder een advies dat ik persoonlijk niet direct zou geven. Dat lost het probleem namelijk niet op. Er is nog steeds pijn en verdriet van haar gedragingen en van dat wat je hebt gemist en had verlangd van haar. Dat is er als ze in je leven is, maar ook als ze niet in je leven is. En of je nou wil of niet: je hebt ook dingen van je moeder meegekregen. Cru gezegd: ze zit ook deels in jou. Ook daar zul je vrede mee moeten hebben. Dat lukt meestal niet door je moeder simpelweg maar uit je leven te verwijderen en door te gaan alsof ze niet bestaat. Dus ik zou zeggen: wél therapie en dan kijken of en op welke manier je haar in je leven wil.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vandaar die enorme wachtlijsten....pffff
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat mij het meest geholpen heeft, is geen verwachtingen meer te hebben en alleen maar dingen te doen, die ik ook echt zelf wilde. Niet meer bellen of langsgaan omdat ik dacht dat dat van mij verwacht werd, maar omdat ik echt zelf weer eens met ze wilde praten. Tot mijn stomme verbazing, kreeg ik toen ineens wel de erkenning van mijn vader, waar ik zo lang op gehoopt had. Blijkbaar klonk ik veel aardiger en opener als ik belde omdat ik dat echt wilde ipv omdat ik (dacht dat het) moest. Met mijn moeder werkt het iets anders. Bij haar heb ik een teflonlaag, als ik goed in mijn vel zit, kan ik smakelijk lachen om haar kutopmerkingen. Helaas als ik minder in mijn vel zit, vreet ze energie. Ik heb haar wel eens verteld wat ik van haar opmerkingen vind, maar dat kan ze zich dan niet herinneren of is het niet waar. Dan zeg ik ook, ja ik zit hier te liegen, want dat levert me ook echt iets op. Helpt het? Niet echt, maar het lucht wel op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit voelt voor mij echt als een soort generatie ding. Ik herken het ook, en (veel) meer dan de helft van mijn vriendinnen kampt hier ook mee. Nul tips van mij. Op dit moment heb ik helemaal geen contact met mijn moeder en voelt dat heerlijk rustig. Maar het knaagt omdat ik daardoor ook mijn vader weinig spreek en ik heb werkelijk nog geen idee hoe ik het zelf op ga lossen. Maar wel veel sterkte :hug:
Marijne schreef:
20-04-2023 18:35
Vandaar die enorme wachtlijsten....pffff
Tja, ik zou zeggen dat we niet hoeven te doen alsof het normaal en zonder gevolgen is als je al vanaf jonge leeftijd het pispaaltje van je eigen moeder bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
20-04-2023 18:39
Tja, ik zou zeggen dat we niet hoeven te doen alsof het normaal en zonder gevolgen is als je al vanaf jonge leeftijd het pispaaltje van je eigen moeder bent.
Nee, niet normaal en niet "leuk". Maar dat zijn wel meer dingen niet. Therapie zal daar weinig aan veranderen. Maar ieder z'n "manier"...
Vanaf start forum hier actief. Lang dus....
Alle reacties Link kopieren Quote
Marijne schreef:
20-04-2023 18:43
Nee, niet normaal en niet "leuk". Maar dat zijn wel meer dingen niet. Therapie zal daar weinig aan veranderen. Maar ieder z'n "manier"...

Wat ongelofelijk neerbuigend.
Misschien is het een idee om over iets dat je zelf niet kent niet zo scherp en lelijk te oordelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Marijne schreef:
20-04-2023 18:43
Nee, niet normaal en niet "leuk". Maar dat zijn wel meer dingen niet. Therapie zal daar weinig aan veranderen. Maar ieder z'n "manier"...
Ik heb PTSS overgehouden aan de behandeling van mijn moeder. Mijn therapie is bijna afgerond en het heeft me zeker geholpen.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
Alle reacties Link kopieren Quote
Marijne schreef:
20-04-2023 18:35
Vandaar die enorme wachtlijsten....pffff

Jij mag jezelf duidelijk gezegend noemen dat je niet weet hoeveel impact een dergelijke moeder op je kan hebben.
Als je niet wilt dood gaan, dan moet je niet geboren worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Marijne schreef:
20-04-2023 18:43
Nee, niet normaal en niet "leuk". Maar dat zijn wel meer dingen niet. Therapie zal daar weinig aan veranderen. Maar ieder z'n "manier"...

Zit jij hier nou expres te stangen of zo? Hou 'es op zeg.
Als je niet wilt dood gaan, dan moet je niet geboren worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik raad inderdaad ook therapie aan en het contact zo minimaal mogelijk te houden (of helemaal te verbreken als je dat zelf wilt).

Mijn moeder heeft me dusdanig verpest dat ik altijd heb gedacht dat ik niets waard was, dat ik altijd minderwaardig aan anderen was, dat ik niet slim was, niet goed genoeg was etc. etc. En dat iedereen dus zo over me denkt, dus ook op mijn werk ervaar ik hier hinder van.

Vorig jaar ben ik in therapie gegaan en dat heeft me ontzettend geholpen. Ik weet nu dat het WEL heel erg was wat mijn moeder me aangedaan heeft (ik zei altijd tegen mezelf 'stel je niet zo aan, zo erg was het niet'). Maar dat was het dus wel. En ik weet nu dat het echt niet aan mij lag en nooit gelegen heeft.

En dat ik nooit, maar dan ook nooit, de waardering zal krijgen die ik zo graag zou willen hebben. Ze zal het nooit zien. Wat ik ook doe. Hoe erg ik ook uitblink in mijn studies en werk, ze zal nooit die waardering geven. Daar leer je in therapie ook mee omgaan.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven