Begin twintig en bewust moeder

quote:meds schreef op 06 July 2009 @ 02:30:

[...]



Jammer alleen dat het voor herintreders een stuk moeilijker is op de arbeidsmarkt. Zorg ervoor dat je eerst de boel op de rit hebt qua werk en wonen voordat je aan kinderen begint. Nibud berekent dat een kind de ouders gedurende zijn leven zo'n 100 000 euro kostMeds, ik geloof dat de meeste jonge moeders tegenwoordig ook wel blijven werken. De hoge huizenprijzen en hypotheeklasten voor een huis dat groot genoeg is om met een gezin in te wonen zijn de beste emancipatiestimulansen ooit . Het is echter de vraag wanneer je vindt dat je carriere op de rit is. Ik ben blij dat ik een tijd heb gebuffeld, tegenslagen heb overwonnen en zelfs om een een nieuw carrierepad in te slaan voordat ik zwanger werd. Voor een ander zal een vast contract en een huis voldoende zijn en dat kun je natuurlijk best al hebben als je begin 20 bent.

Wat een vooroordelen lees ik hier zeg.



Ik voel me als jonge moeder altijd tussen 2 vuren zitten. Dat had ik al toen ik zwanger werd, en die vooroordelen zie ik hier ook weer. Toen ik zwanger werd las ik weleens een zwangerschapsblad. En daar stonden 2 uitersten in: vrouwen van 35 mét carriere die bewust laat kinderen kregen en vrouwen van - 25 die verder totaal geen ambitie of doel hadden in het leven naast kinderen krijgen en hun hele leven aan de kant schoven.



En ik voel me in alletwee zó ontzettend niet thuis. Want was 22 en dus heel jong, maar ik heb nooit de ambitie gehad om volledig thuis te blijven, ook nooit mijn leven opzij gezet voor mijn kinderen en ook niet van plan om dat te doen (tenzij het niet anders kan bij ziekte of andere onvoorziene dingen). Maar ik voelde me ook absoluut niet thuis tussen de 30+ moeders met 2 auto's voor de deur, een koophuis, carriere en alles op de rit.



Ik was 22, wilde nog van alles, studeerde nog, was op zoek naar mijn eerste baan, had bijvoorbeeld géén idee hoe ik kinderopvang moest regelen voor een baan die ik niet had, ondertussen kreeg ik vanuit mijn omgeving enkel een 'nu ga je zeker niet meer werken' en commentaar op het feit dat we geen auto hadden en geen koophuis.



Ik zit gewoon altijd tussen de wal en het schip en dat vind ik het állergrootste nadeel van jong moeder zijn. Maar dan ook zo'n beetje het enige nadeel.



Verder neem ik níet mijn ouders manier van opvoeden over, ze hebben eigenlijk vrij weinig invloed op ons opvoeden en ze bemoeien zich er ook niet mee, ik werk gewoon 4 dagen, en ben economisch zelfstandig, heb geen topcarriere, maar hé, ik ben 26, dus wat niet is kan nog komen, heb ook nog geen diploma, maar daar wordt aan gewerkt. Ik ben er van overtuigd dat als ik kansen wíl in mijn werk, dat ik die zelf kan creeren, jong kinderen of niet.



Dat stuk over die sociale klassen klopt wel aardig geloof ik, al vind ik het wat generaliserend. Ik heb namelijk nérgens het gevoel dat ik in de marge leef, dat ik nergens zal komen en dat ik eeuwig een achterstand zal hebben.



Wat ik namelijk denk is dat die moeders die uit dat artikel op hun 18e een kind krijgen áltijd een achterstand zullen hebben, omdat ze uit een lagere sociale klasse komen. Níet omdat ze jong kinderen krijgen. Ze krijgen jong kinderen omdat ze verder toch geen enkel perspectief hebben. Dus het is een kip en ei verhaal. Ben er van overtuigd dat die vrouwen niet veel verder komen als ze wachten tot hun 30e, gezien het feit dat de meesten domweg tóch niet studeren, een goede baan hebben of iets dergelijks.

Als je enige perspectief is dat je achter dezelfde kassa zit als op je 16e, dan kan ik me wel voorstellen dat je op je 20e zwanger raakt, want wat moet je verder?



Het is maar wat je er zelf van maakt. Ik heb wel het idee dat manlief en ik het onszelf soms lastig maken, omdat we een andere route nemen dan andere mensen uit onze omgeving.

Maar aan de andere kant, we doen het goed, onze inkomens worden steeds een stukje hoger, dat diploma komt steeds een stukje dichterbij, onze kinderen zijn blij en komen niets tekort (al is wonen in een flat volgens sommige mensen een vorm van kindermishandeling) onze relatie is goed en stevig en ik vind het wel best zo.

Meds, eerlijk niet álle moeders van 20 stoppen met werken als ze kinderen krijgen. Ik verdien geen topsalaris, maar ik verdien evenveel als mijn man, netto, we werken beiden en als hij morgen zou vertrekken zou ik zonder al teveel aanpassingen gewoon door kunnen met wat ik al deed. Het enige wat daar extra voor nodig is is een dag extra opvang. Nou, dat zal me de das ook niet omdoen, lijkt me.



En we hebben een dak boven ons hoofd, voldoende ruimte, en nee, we hebben geen koophuis in een vinexwijk met een tuin en een volvo voor de deur. Maar sinds wanneer is dat de standaard en worden kinderen er minder van wanneer ze in een flat wonen met een oud tweedehandsje voor de deur? Dat koophuis komt er wel.



Sinds wanneer is kinderen krijgen een soort hobby die alleen is weggelegd voor mensen die 30+ zijn en genoeg geld hebben?

Visotsky, het is ook maar net welke keus je maakt. Ik weet niet wat verstandiger is, voor je carrière dus: eerst carrière maken en dan als je prima in een stijgende lijn zit er tussenuit om kinderen te krijgen, of heel vroeg kinderen krijgen (meteen na je studie) en die eerste paar jaar na je studie genoegen nemen met een 'gewone' baan in je vakgebied.

Qua carrièreperspectieven was er één verstandiger dan de andere, maar ik weet niet meer welke. Qua geld was het volgens mij de eerste, want anders haalde je het nooit meer in ofzo?

Ik vind overigens niet dat ik evenveel ervaring heb als vrouwen van 35, ik vind alleen dat ik voldoende weet om een kind tot een stabiele volwassene op te voeden.



Zat toevallig afgelopen weekend over dit onderwerp te praten met een vrouw van in de 50. Ze vertelde dat zij haar kinderen had gekregen toen ze 26 was. Haar zus had haar eerste op haar 36e gekregen, haar tweede op haar 38e, en haar derde op haar 41e. Nu was ze 50, zat volop in de overgang, had daar enorm veel last van, had ouders van in de 70, 80, die ernstig hulpbehoevend waren, een baan die tijd en aandacht vroeg en een kind van 9 met ADHD en een aantal pubers in huis.



En dat lijkt me een loodzware combinatie eerlijk gezegd.

Thyra wat betreft sociale klasse ben ik het met je eens, maar toch snap ik ergens wel waarom er wordt gezegd dat veel jonge meiden dan in de marge komen, want ga er maar aan staan. Jij bent zelf 26 en hebt je diploma nog niet, en ik ben er van overtuigd dat als jij het wil halen je het zal halen, maar ik ben er tegelijkertijd van overtuigd dat dat veel meer moeite, doorzettingsvermogen en geregel zal kosten dan wanneer je thuis of in een studentenhuis woont en je diploma moet halen. Of van mijn part wanneer je samen woont en al een heel 'volwassen' leven leidt, maar nog geen kinderen hebt. Dan kan je je veel meer op je studie concentreren, natuurlijk.



Daarom denk ik dat er onder de meiden die jong moeder worden meer afhakers zitten.

Dat ben ik met je eens, maar ik denk dat het in wezen dan gaat om mensen die een diploma en dergelijke tóch al niet zo belangrijk vinden. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mensen die het écht belangrijk vinden het gewoon wel redden.



Het is lastiger hoor, dat geef ik meteen toe, en als ik het over kon doen had ik éérst mijn diploma gehaald (al heb ik voor een totaal andere richting gekozen dan de studie die ik deed toen ik zwanger was en ben ik heel ergens anders mee bezig nu) maar goed, ik ben dan ook niet bewust zwanger geworden tijdens mijn studie.



Wat Bagheera zegt, over jonge moeders die hun kind meeslepen naar spanje, ik zie dat juist andersom. Moeders die hun kind meeslepen om te gaan backpacken in Thailand omdat campings suf zijn. Niet dat dat schadelijk is, maar ik zie ook niet in waarom een baby meenemen naar Spanje schadelijk is. Ik zie juist helemaal niet dat moeders die ouder zijn makkelijker een stapje terug doen, ik zie meestal dat ze véél meer moeite hebben om de veranderingen die een baby met zich meebrengt te accepteren, omdat ze niet anders gewend zijn dan vaak uit eten gaan, ver en vaak op vakantie, doen waar ze zin in hebben, enzovoorts....

quote:Margaretha2 schreef op 06 July 2009 @ 09:12:

Visotsky, het is ook maar net welke keus je maakt. Ik weet niet wat verstandiger is, voor je carrière dus: eerst carrière maken en dan als je prima in een stijgende lijn zit er tussenuit om kinderen te krijgen, of heel vroeg kinderen krijgen (meteen na je studie) en die eerste paar jaar na je studie genoegen nemen met een 'gewone' baan in je vakgebied.

Qua carrièreperspectieven was er één verstandiger dan de andere, maar ik weet niet meer welke. Qua geld was het volgens mij de eerste, want anders haalde je het nooit meer in ofzo?



Margeretha, ik denk dat dat sterk afhankelijk is van je vakgebied. In mijn vakgebied zijn de ècht leuke banen schaars. Ik ben blij dat ik 6 jaar flink heb kunnen buffelen en alle kansen aan heb kunnen pakken (van stel op sprong verhuizen voor werk, lange dagen maken als het nodig was, veel voor werk naar buitenland, een fulltime studie naast mijn fulltime baan etc.), daardoor kan ik met mijn CV nu laten zien wat ik kan, en heb ik het me kunnen permiteren een sabatical te nemen en een nieuw leuk carrierepad in te slaan (mijn werkervaring was hiervoor wel relevant, promotieplekken zijn in mijn vak ook schaars). Voor een 30-jarige had ik een heel goed CV toen ik een break nam. Als ik kinderen had gehad was dat nooit gelukt.

Verder heb ik er nu profijt van dat ik in mijn werk goed voor mezelf heb leren opkomen, efficient met werkdruk heb leren omgaan, goed grenzen kan stellen etc.



In mijn vriends vakgebied liggen de banen en kansen voor het opscheppen. Hij is pas gaan studeren toen hij 25 was, is afgestudeerd op zijn 30ste. Heeft altijd gewoon 8 uur per dag gewerkt en meestal zelfs niet meer dan 4 dagen per week. Toch heeft hij bereikt wat hij wilde bereiken. Werkwise had het voor hem waarschijnlijk weinig verschil gemaakt als hij kinderen had gekregen voordat hij was begonnen te werken.

Oh, wat je vraagt, qua geld... geen idee eerlijk gezegd. Ik laat mijn keuzes nooit bepalen door geld (mits ik genoeg heb om van te leven natuurlijk). Ik had veel meer geld gehad als ik in NL in mijn baan gebleven was .



Ik lijkt me financieel oportuner om later kinderen te krijgen. In zo'n 'buffelperiode' stijgt je salaris heel snel. Ik denk dat het in latere stadia meestal langzamer gaat. Verder heb je al de kans gehad om je te bewijzen, dus na een stapje terug ivm kinderen kun je gemakkelijker weer op een hoger niveau insteken.

quote:Margaretha2 schreef op 06 juli 2009 @ 09:12:

Visotsky, het is ook maar net welke keus je maakt. Ik weet niet wat verstandiger is, voor je carrière dus: eerst carrière maken en dan als je prima in een stijgende lijn zit er tussenuit om kinderen te krijgen, of heel vroeg kinderen krijgen (meteen na je studie) en die eerste paar jaar na je studie genoegen nemen met een 'gewone' baan in je vakgebied.

Qua carrièreperspectieven was er één verstandiger dan de andere, maar ik weet niet meer welke. Qua geld was het volgens mij de eerste, want anders haalde je het nooit meer in ofzo?de eerste is veruit het verstandigst Margaretha. Je hebt dan je credits binnen een bedrijf al binnen. Als jonge moeder moet je drie keer zo hard knokken om serieus genomen te worden. Niet geheel onterecht omdat jonge moeders nogal eens thuisblijven omdat het kroost ziek is, en ook omdat zij parttime willen werken. Jonge vaders hebben dat niet

Wat een ónzin Meds.... Oudere moeders die de taken niet goed verdelen doen dat nét zo goed. En jonge moeders met een goede taakverdeling blijven echt niet altijd thuis. Mijn 'jonge vader' blijft net zo vaak een dag thuis omdat de kinderen ziek zijn als ik. En dat is in de 3 jaar dat we kinderen hebben zo'n 4x voorgekomen, dat 1 van ons naar huis moest.



Daarnaast, als jonge vrouw heb je vaak nog een minder veeleisende baan omdat je net aan je carriere begint. Dan is het makkelijker om een dag thuis te blijven dan wanneer je een topbaan hebt met veel verantwoordelijkheid.



Als ik straks 40 ben is de kans dat ik nog thuis moet blijven voor een ziek kind wel vrij minimaal, en nu kan ik op mijn werk best even gemist worden, als ik 40 ben hoop ik een baan te hebben waarin dat níet het geval is.

quote:meds schreef op 06 July 2009 @ 14:37:

[...]



de eerste is veruit het verstandigst Margaretha. Je hebt dan je credits binnen een bedrijf al binnen. Als jonge moeder moet je drie keer zo hard knokken om serieus genomen te worden. Niet geheel onterecht omdat jonge moeders nogal eens thuisblijven omdat het kroost ziek is, en ook omdat zij parttime willen werken. Jonge vaders hebben dat nietWèl geheel onterecht wat mij betreft, want het is nogal lullig als je als individu afgerekend wordt omdat het beeld heerst dat vrouwen thuisblijven als hun kroost ziek is. Overigens heb ik bij de universiteit ook een aantal vooroordelen moeten overwinnen als 32-jarige soon-to-be-mum, met goede CV. Er werd niet zondermeer geloofd dat mijn man en ik na mijn zwangerschapsverlof op gelijk niveau zouden ouderen als ik... Dat is vrij frustrerend als je zelf in je relatie goed geregeld hebt. Gelukkig ben ik de strijd aangegaan en heb ik die gewonnen, maar vind het werkelijk belachelijk dat je op deze wijze benaderd wordt.

quote:Thyra schreef op 06 July 2009 @ 14:44:

Daarnaast, als jonge vrouw heb je vaak nog een minder veeleisende baan omdat je net aan je carriere begint. Dan is het makkelijker om een dag thuis te blijven dan wanneer je een topbaan hebt met veel verantwoordelijkheid.



Als ik straks 40 ben is de kans dat ik nog thuis moet blijven voor een ziek kind wel vrij minimaal, en nu kan ik op mijn werk best even gemist worden, als ik 40 ben hoop ik een baan te hebben waarin dat níet het geval is.



Thyra - maar in dat er schuilt wel een gevaar als je het idee hebt dat je 'best even gemist kan worden'. Om uiteindelijk in een goede baan terecht te komen moet je in lagere banen opvallen. Dit doe je ondermeer door steeds meer taken met verantwoordelijkheid naar je toe te trekken in je werk. (bijvoorbeeld als je ziet dat de persoon die op een hoger niveau werkt het druk heeft vragen of je een bepaalde taak over kan nemen... zo werk je zo langzamerhand steeds op een hoger niveau en kun je op een gegeven moment vragen of je functiebeschrijving + salaris bij je werkzaamheden kan worden aangepast, of je kan het gebruiken als je gaat solliciteren).



Om geleidelijk verantwoordeijkere taken te krijgen moet je jezelf wel 'belangrijk genoeg voelen' en een betrouwbare werknemer zijn, die niet vaak onverwacht weg is. Ook kan het handig zijn als je deze meer verantwoordelijke taken bovenop je reguliere taken doet (en dus meer uren maakt)... in veel werkomgevingen wordt je ingehaald door anderen als je dat niet doet.



Op zich niet erg, als je je er maar bewust van bent en kijkt hoe je er in je eigen situatie voor kan zorgen dat je zo veel mogelijk opvalt en zo betrouwbaar mogelijk bent. Verder is het belangrijk om niet in de val te trappen waar veel moeders intrappen, namelijk om minder te gaan werken en meer bij je kinderen te zijn als ze op het werk tegen tegenstand aanlopen. Vrouwen die geen kinderen hebben niet zo'n geaccepteerd excuus als moeders om meer thuis te zijn. Iedereen vind zijn werk soms een poos minder leuk of heeft soms conflicten op het werk en veel mensen zouden zich in zo'n periode het liefst even terugtrekken. Moeders kunnen zo'n stap gemakkelijker maken dan vrouwen zonder kinderen.



Als je je bewust bent van dit soort processen en 'gevaren', ben je al een heel eind. En als je je persoonlijk goed inzet, ook goed naar de belangen van je werkgever blijft kijken en voor jezelf opkomt als dat nodig is, denk ik dat je ook als jonge moeder een heel eind kunt komen.

Overigens wordt in Nederland wel heel spastisch gedaan over leeftijd. Het idee dat je op een bepaalde leeftijd iets bereikt moet hebben of dat je op een gegeven moment ergens te oud voor bent leeft hier lang zo sterk niet als in Nederland. Toen ik wilde gaan promoveren heb ik het er met verschillende mensen over gehad of ik als 30+-er niet te oud zou zijn. Dat vonden ze hier volkomen wereldvreemd idee . Aan studiebeursen zit geen leeftijdsgrens. Ik ken mensen die 40 of 50 zijn en nog aan een bachelor of masters zijn begonnen. Het systeem is competatief, dus je moet presteren om een beurs te krijgen, maar leeftijd speelt hierbij geen rol. Wel wordt beoordeeld of de studie zal bijdragen aan je carriere en je kunt geen beurs krijgen voor een bachelor, masters of PhD als je er al één hebt.



Op mijn man's werk worden rustig vijftigers aangenomen in banen waarin ook twintigers werken. Je salaris stijgt hier ook niet met je leeftijd, zoals in Nederland vaak het geval is. Je salaris stijgt als je meer verantwoordelijkheden krijgt, ongeacht je leeftijd. Dat is maar goed ook, want met alle economische dips in het verleden zouden hier anders ook wel heel veel 'verloren generaties' zijn.



Ik hoor de discussie over de leeftijd waarop je moeder moet worden hier ook eigenlijk nooit. Wel vinden veel mensen het hier vreemd dat je niet een jaartje pauze neemt om bij je kind te zijn als je financieel daarvoor voldoende ruimte hebt. Je kunt immers over een jaar, of over 10 jaar, of whenever nog steeds dezelfde carrierestap maken...

@Vis, absoluut onterecht, maar je hebt gewoon te maken met die vooroordelen. Hoewel ik wel veel vrouwen zien die die vooroordelen rechtvaardigen.

quote:Thyra schreef op 06 juli 2009 @ 09:44:

Dat ben ik met je eens, maar ik denk dat het in wezen dan gaat om mensen die een diploma en dergelijke tóch al niet zo belangrijk vinden. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mensen die het écht belangrijk vinden het gewoon wel redden.







Dat is waarschijnlijk wel zo.

Maar als je studie en dergelijke niet zo belangrijk vindt, en je hebt verder geen afleidingen, dan haal je het waarschijnlijk nog wel, al is het dan met zesjes en misschien met de hakken over de sloot.

Daarna heb je wel mooi een diploma.



Dus vooral voor die mensen is het een groot risico om moeder te worden tijdens of voor je studie.

Dat is ook zo. Maar ik heb sowieso het idee dat kinderen krijgen vaak hét excuus is om niet meer te werken. Ik zie maar weinig thuisblijfmoeders die het enórm naar hun zin hadden op hun baan opeens beslissen om thuis te blijven of veel minder te gaan werken. Meestal gaat het om vrouwen die toch al niet zo dol op werken waren of ontevreden zijn over hun baan. Bij mannen is het dan níet de gewoonte om dan maar te stoppen of maar de helft te werken van wat ze eerst deden, bij vrouwen wel, onder het mom van 'dan kan ik er voor mijn kinderen zijn'. Vind ik altijd raar, dat mannen dan gewoon op zoek gaan naar een leukere baan, of domweg volhouden maar wél blijven werken en dat vrouwen dan maar voor de kinderen gaan zorgen. Altijd als extra optie achter de hand. Kun je verder niets, dan kun je altijd nog thuisblijfmoeder worden.

Kinderen zijn natuurlijk hét ultieme excuus om minder te gaan werken of om te stoppen. Gelukkig is het een excuus dat tegenwoordig aan kracht verliest.



Of je jong moeder wilt worden is denk ik erg persoonlijk. Zelf ben ik blij dat we tegenwoordig met anticonceptie een keuze hebben. Bij mij kwam de kinderwens pas toen ik achter in de 20 was. Daarvoor had ik gewoon helemaal niets met kinderen, en was moeder worden niet echt een goed idee geweest denk ik zo. Ik had het gewoon nodig om de wereld te ontdekken, een tijd lang te werken en te reizen. Nou niet dat dat alleen maar kan zonder kinderen, maar het is wel een stuk makkelijker . Daarbij was ik gewoon nog niet volwassen genoeg toen ik begin 20 was . Ik zie regelmatig overigens mensen die dat wel op jonge leeftijd zijn, dus ook dit is weer erg persoonsgebonden.



Het grootste nadeel van jong moeder worden lijkt met het isolement. Op het moment dat je zelf beperkt bent met jonge kinderen zijn je vrienden vaak nog kinderloos (en zul je minder met hen kunnen doen). En op het moment dat je oudere kinderen en dus weer wat vrijer wordt, zitten je vrienden dan met jonge kinderen, waardoor je wéér midden in de luier- en speenverhalen zit (terwijl je dát dan net achter de rug hebt).

Tenzij je natuurlijk ook vrienden hebt die jong kinderen krijgen, maar aangezien de norm toch begin 30 is, is die kans gewoon wat kleiner.



Ik vind het persoonlijk erg fijn dat al onze vrienden kinderen in dezelfde leeftijd hebben. We zitten allemaal met dezelfde drukte en dilemma's en als we wat afspreken kunnen de kinderen lekker samen spelen.

Hihi, ik heb een vriendin die 18 jaar ouder is dan ik en haar dochter (18) is net zo oud als de mijne. Zij was bijna 40 toen ze moeder werd.

Ik was 25 toen ik mijn zoontje kreeg en 28 toen ik mijn dochter kreeg en ik val dus in de categorie jong, blijkbaar, ik vind het zelf eigenlijk niet zo



Al die werelden die beschreven worden, daar heb ik niet zo veel mee. Ik heb vriendinnen zonder kinderen waarmee ik uren over mannen,daten, feesten en reizen kan praten, maar waartegen ik ook over mijn kinderen kan vertellen, ook al hebben ze die zelf niet.

Deze vriendschappen zijn ook gewoon echt niet veranderd nadat ik (als enige) kinderen kreeg

Ook heb ik vrienden met kinderen waarmee ik over kinderen praat maar ook over andere dingen- En die vrienden hebben verschillende leeftijden



Ik was 5 maanden zwanger toen ik afstudeerde. Nu ben ik 29 en heb een goede baan en 2 kinderen.



Het enige nadeel aan vlak na het afstuderen kinderen krijgen vind ik dat je nog echt aan het opbouwen bent. Volgende maand gaan we voor de 3de keer in 4 jaar tijd verhuizen, man (die ook nog lang gestudeerd heeft) krijgt een nieuwe baan, etc



Maar er zijn ook genoeg mensen van 25 die al lang en breed gesettled zijn met koophuis (schijnt erg belangrijk te zijn in Nederland) en al



Ik vond/vind mezelf op mijn 25ste prima in staat een kind op te voeden. Misschien kijk ik er op mijn 35ste anders tegenaan, kan zijn, maar ik denk het niet.

Trouwens, over carriere gesproken: wat mijn heel erg opvalt is dat hier in duitsland (daar woon ik dus) vrouwen bewust laat kinderen krijgen vanwege een carriere en daar dan ook keihard voor gaan en 40 u p/w werken



Terwijl mijn nederlandse vrienden nog geen kinderen willen onder het mom van beetje reizen en werken maar vervolgens 4 dagen per week gaan werken en alles wel best vinden. Dat noem ik geen carriere, dan kun je er net zo goed een kind bij krijgen )