Kinderen
alle pijlers
Begin twintig en bewust moeder
vrijdag 26 juni 2009 om 20:44
Ik ben 21 jaar, net klaar met mijn HBO opleiding, begonnen met mijn fulltime baan..
Tegelijkertijd ben ik al bijna 7 jaar samen met mijn vriend, wonen we drie jaar samen én willen we heel graag een kindje.
Ik ben dan ook gestopt met de pil. En het lijkt wel alsof ik daarmee een uitzondering ben!! Niemand uit mijn omgeving, van mijn leeftijd kiest bewust voor een kindje.
Als 'vreemde eend' toch maar een bericht geplaatst, ik kan mij namelijk bijna niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals ik!
Ik heb er express 'bewust' moeder bij gezet omdat de jonge moeders in mijn omgeving hier meestal niet bewust voor gekozen hebben.
Ik ben een enorme denker, een twijfelkont. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil na ruim een jaar twijfelen. Ik was echt obsessief bezig met kinderen en nadenken over het zelf krijgen van een kind. Maar nu dan toch echt de knoop is doorgehakt en ik ben gestopt met de pil heb ik last van koudwatervrees:
Kan ik het wel, wil ik het wel écht, waarom wil ik het NU al (21 jaar), hoe wordt dit ontvangen door mijn omgeving? Ik heb altijd al een beetje opgebotst tegen de norm (jong een vriendje, een vaste relatie, op mijn 18e gaan samenwonen, heel jong HBO gaan doen, niet de typische student geweest). En nu dus een heel sterke kinderwens. Terwijl ik nét klaar ben met mijn HBO opleiding en aan het werk ga..
Ik weet dat ik dit heel graag wil, ik weet ook dat wij een kindje heel veel kunnen bieden en echt niet onder doe voor 'oudere' moeders. Maar waarom twijfel ik dan toch? Is dit typisch iets voor mijn leeftijd of heeft iedereen dit zogenaamde koudwatervrees?
Daarnaast, ik wil heeeel graag horen van andere moeders/zwangeren/kinderwensers van begin twintig hoe ZIJ het ervaren, tegen welke problemen/voordelen/vooroordelen zij oplopen!
Kortom: hoe is het om bewust jong moeder te zijn?
Tegelijkertijd ben ik al bijna 7 jaar samen met mijn vriend, wonen we drie jaar samen én willen we heel graag een kindje.
Ik ben dan ook gestopt met de pil. En het lijkt wel alsof ik daarmee een uitzondering ben!! Niemand uit mijn omgeving, van mijn leeftijd kiest bewust voor een kindje.
Als 'vreemde eend' toch maar een bericht geplaatst, ik kan mij namelijk bijna niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals ik!
Ik heb er express 'bewust' moeder bij gezet omdat de jonge moeders in mijn omgeving hier meestal niet bewust voor gekozen hebben.
Ik ben een enorme denker, een twijfelkont. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil na ruim een jaar twijfelen. Ik was echt obsessief bezig met kinderen en nadenken over het zelf krijgen van een kind. Maar nu dan toch echt de knoop is doorgehakt en ik ben gestopt met de pil heb ik last van koudwatervrees:
Kan ik het wel, wil ik het wel écht, waarom wil ik het NU al (21 jaar), hoe wordt dit ontvangen door mijn omgeving? Ik heb altijd al een beetje opgebotst tegen de norm (jong een vriendje, een vaste relatie, op mijn 18e gaan samenwonen, heel jong HBO gaan doen, niet de typische student geweest). En nu dus een heel sterke kinderwens. Terwijl ik nét klaar ben met mijn HBO opleiding en aan het werk ga..
Ik weet dat ik dit heel graag wil, ik weet ook dat wij een kindje heel veel kunnen bieden en echt niet onder doe voor 'oudere' moeders. Maar waarom twijfel ik dan toch? Is dit typisch iets voor mijn leeftijd of heeft iedereen dit zogenaamde koudwatervrees?
Daarnaast, ik wil heeeel graag horen van andere moeders/zwangeren/kinderwensers van begin twintig hoe ZIJ het ervaren, tegen welke problemen/voordelen/vooroordelen zij oplopen!
Kortom: hoe is het om bewust jong moeder te zijn?
zondag 5 juli 2009 om 17:19
zondag 5 juli 2009 om 17:31
Aruba, ik kan dat niet eerlijk vergelijken omdat mijn eerste ernstig ziek is geweest de eerste drie jaar van zijn leven. (wat mij dus meteen met voetjes op volwassen grond heeft gezet, wat ik een ander jong persoon zou willen besparen)
Wat ik al schreef, ik denk dat ik het wel goed gedaan heb met mijn kinderen. Nummer 1 kan ik nu het beste vergelijken omdat hij er het langste is. Maar hij heeft wel de gevolgen van mijn onvolwassenheid op ander gebied. Hoewel ik dat niet op mijn kinderen gericht heb, hebben zij weliswaar niet de directe gevolgen gevoeld, wel de indirecte. En ook over tien jaar kan ik fouten maken uiteraard, maar anders.
De gevolgen van toen hebben ook effect nu. En dat is er ook nog eens. Had ik bepaalde beslissingen anders gedaan, was mijn leven nu (of althans nog niet al te lang geleden) ook anders gegaan. Dan had ik mezelf dat bespaard. En de kinderen.
Das natuurlijk lastig te zeggen achteraf omdat geen enkele moeder zijn kind zou willen wegdenken. Als ik het anders had willen doen had ik precies hetzelfde kind willen hebben, echter had ik zelf graag stabieler in het leven gestaan op het moment dat ik hem kreeg.
Achteraf zaken zijn altijd lastig. Mijn kinderen wil ik voor geen goud inruilen. Dat is hetzelfde als, mijn vader is dood en die wil ik terug. Maar als hij niet dood was gegaan had ik toen mijn partner niet ontmoet en mijn eerste twee kinderen niet gekregen. Dus wat wil ik achteraf. Ik wil dat mijn vader nog leefde EN mijn kinderen, maar zo werkt het niet. Hetzelfde met dit. Ik zou willen dat ik op latere leeftijd moeder was geworden met dezelfde kinderen, maar ook dat kan niet. Ik kan hooguit mensen vanuit mijn positie adviseren wat later te beginnen aan kinderen om jezelf de kans te geven een tijd lang als volwassene in het leven te staan, eventueel issues oplossen, voor er kinderen komen.
Wat ik al schreef, ik denk dat ik het wel goed gedaan heb met mijn kinderen. Nummer 1 kan ik nu het beste vergelijken omdat hij er het langste is. Maar hij heeft wel de gevolgen van mijn onvolwassenheid op ander gebied. Hoewel ik dat niet op mijn kinderen gericht heb, hebben zij weliswaar niet de directe gevolgen gevoeld, wel de indirecte. En ook over tien jaar kan ik fouten maken uiteraard, maar anders.
De gevolgen van toen hebben ook effect nu. En dat is er ook nog eens. Had ik bepaalde beslissingen anders gedaan, was mijn leven nu (of althans nog niet al te lang geleden) ook anders gegaan. Dan had ik mezelf dat bespaard. En de kinderen.
Das natuurlijk lastig te zeggen achteraf omdat geen enkele moeder zijn kind zou willen wegdenken. Als ik het anders had willen doen had ik precies hetzelfde kind willen hebben, echter had ik zelf graag stabieler in het leven gestaan op het moment dat ik hem kreeg.
Achteraf zaken zijn altijd lastig. Mijn kinderen wil ik voor geen goud inruilen. Dat is hetzelfde als, mijn vader is dood en die wil ik terug. Maar als hij niet dood was gegaan had ik toen mijn partner niet ontmoet en mijn eerste twee kinderen niet gekregen. Dus wat wil ik achteraf. Ik wil dat mijn vader nog leefde EN mijn kinderen, maar zo werkt het niet. Hetzelfde met dit. Ik zou willen dat ik op latere leeftijd moeder was geworden met dezelfde kinderen, maar ook dat kan niet. Ik kan hooguit mensen vanuit mijn positie adviseren wat later te beginnen aan kinderen om jezelf de kans te geven een tijd lang als volwassene in het leven te staan, eventueel issues oplossen, voor er kinderen komen.
zondag 5 juli 2009 om 17:42
quote:xpreciousx schreef op 05 juli 2009 @ 17:40:
ik denk dat het erom gaat hoe vlug iemand groeit in haar volwassenheid. Dat verschilt ieder voor zich. En van daaruit kun je dan ook kijken naar de verantwoordelijkheden die iemand op zich kan / wil nemen.MITS er geen stappen overgeslagen zijn in haar ontwikkeling. Daar ligt de valkuil.
ik denk dat het erom gaat hoe vlug iemand groeit in haar volwassenheid. Dat verschilt ieder voor zich. En van daaruit kun je dan ook kijken naar de verantwoordelijkheden die iemand op zich kan / wil nemen.MITS er geen stappen overgeslagen zijn in haar ontwikkeling. Daar ligt de valkuil.
zondag 5 juli 2009 om 17:47
Of ik met 30+ een betere moeder zal zijn dat weet ik niet. Daar moet ik meds gelijk in geven. Dat weet je nou eenmaal niet als je het niet bent. Wat dat betreft kan ik alleen de tijd maar laten passeren en het achteraf beoordelen.
Wat ik alleen wel zeker weet is dat ik nú gelukkig bent met de man van wie ik kinderen wil. Dat ik nú in een situatie leef waarin een kind past. Dat ik nú gezegend bent met het gegeven dat het kindje er eigenlijk mocht komen. Ik heb altijd een heel diep gevoel gehad dat ik dat jong moest doen omdat ik wist dat ik er anders heel heel veel spijt van zou hebben omdat het later niet meer zou kunnen. En dan bleek ook wel met mijn gyneacologische problemen.
Ik zal dus ook niet op mijn 30ste denken. Had ik maar... want mijn hart zegt dus heel duidelijk dat het goed is wat ik nú doe.
Misschien ben ik dus wel egoistisch. Dat ik zo graag een kind op de wereld wil zetten en niet afwacht tot ik misschien een nog betere moeder kan zijn. Maar gelukkig kan ik niet in de toekomst kijken en zal ik nu de beste moeder zijn die ik maar kan zijn.
Wat ik alleen wel zeker weet is dat ik nú gelukkig bent met de man van wie ik kinderen wil. Dat ik nú in een situatie leef waarin een kind past. Dat ik nú gezegend bent met het gegeven dat het kindje er eigenlijk mocht komen. Ik heb altijd een heel diep gevoel gehad dat ik dat jong moest doen omdat ik wist dat ik er anders heel heel veel spijt van zou hebben omdat het later niet meer zou kunnen. En dan bleek ook wel met mijn gyneacologische problemen.
Ik zal dus ook niet op mijn 30ste denken. Had ik maar... want mijn hart zegt dus heel duidelijk dat het goed is wat ik nú doe.
Misschien ben ik dus wel egoistisch. Dat ik zo graag een kind op de wereld wil zetten en niet afwacht tot ik misschien een nog betere moeder kan zijn. Maar gelukkig kan ik niet in de toekomst kijken en zal ik nu de beste moeder zijn die ik maar kan zijn.
zondag 5 juli 2009 om 18:01
quote:Aruba schreef op 05 juli 2009 @ 17:47:
Of ik met 30+ een betere moeder zal zijn dat weet ik niet. Daar moet ik meds gelijk in geven. Dat weet je nou eenmaal niet als je het niet bent. Wat dat betreft kan ik alleen de tijd maar laten passeren en het achteraf beoordelen.
Wat ik alleen wel zeker weet is dat ik nú gelukkig bent met de man van wie ik kinderen wil. Dat ik nú in een situatie leef waarin een kind past. Dat ik nú gezegend bent met het gegeven dat het kindje er eigenlijk mocht komen. Ik heb altijd een heel diep gevoel gehad dat ik dat jong moest doen omdat ik wist dat ik er anders heel heel veel spijt van zou hebben omdat het later niet meer zou kunnen. En dan bleek ook wel met mijn gyneacologische problemen.
Ik zal dus ook niet op mijn 30ste denken. Had ik maar... want mijn hart zegt dus heel duidelijk dat het goed is wat ik nú doe.
Misschien ben ik dus wel egoistisch. Dat ik zo graag een kind op de wereld wil zetten en niet afwacht tot ik misschien een nog betere moeder kan zijn. Maar gelukkig kan ik niet in de toekomst kijken en zal ik nu de beste moeder zijn die ik maar kan zijn.
En je moet doen wat goed voelt voor jezelf
Het is alleen goed om de geluiden over de consequenties ook te horen. Weten, voor zover iemand dat überhaupt kan, wat die zijn.
Ik gun alle vrouwen een kindje. Het zijn mijn kinderen die mijn leven alle kleuren geven. Het zonnetje geel, de lucht en de zee blauw, het gras groen. Maar daarnaast kunnen de donkere kleuren ook extra donker kleuren. En daar moet je wel tegen opgewassen zijn.
Of ik met 30+ een betere moeder zal zijn dat weet ik niet. Daar moet ik meds gelijk in geven. Dat weet je nou eenmaal niet als je het niet bent. Wat dat betreft kan ik alleen de tijd maar laten passeren en het achteraf beoordelen.
Wat ik alleen wel zeker weet is dat ik nú gelukkig bent met de man van wie ik kinderen wil. Dat ik nú in een situatie leef waarin een kind past. Dat ik nú gezegend bent met het gegeven dat het kindje er eigenlijk mocht komen. Ik heb altijd een heel diep gevoel gehad dat ik dat jong moest doen omdat ik wist dat ik er anders heel heel veel spijt van zou hebben omdat het later niet meer zou kunnen. En dan bleek ook wel met mijn gyneacologische problemen.
Ik zal dus ook niet op mijn 30ste denken. Had ik maar... want mijn hart zegt dus heel duidelijk dat het goed is wat ik nú doe.
Misschien ben ik dus wel egoistisch. Dat ik zo graag een kind op de wereld wil zetten en niet afwacht tot ik misschien een nog betere moeder kan zijn. Maar gelukkig kan ik niet in de toekomst kijken en zal ik nu de beste moeder zijn die ik maar kan zijn.
En je moet doen wat goed voelt voor jezelf
Het is alleen goed om de geluiden over de consequenties ook te horen. Weten, voor zover iemand dat überhaupt kan, wat die zijn.
Ik gun alle vrouwen een kindje. Het zijn mijn kinderen die mijn leven alle kleuren geven. Het zonnetje geel, de lucht en de zee blauw, het gras groen. Maar daarnaast kunnen de donkere kleuren ook extra donker kleuren. En daar moet je wel tegen opgewassen zijn.
zondag 5 juli 2009 om 18:23
zondag 5 juli 2009 om 19:06
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 July 2009 @ 14:39:
[...]
Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is als een kind een deel moet schikken naar het leven van de ouders. Niets mis mee. Belangrijkste is liefde, geborgenheid en veiligheid. Dat kan je verschillende wijze invullen. Als de ontwikkeling in veilige en liefdevolle omgeving geborgd is, dan is de invulling niet zo van belang denk ik. Kind hoeft de boodschap imo niet te krijgen dat het leven om hem of haar draait. Wel dat ze mee draaien in de wereld en ze ruimte krijgen lekker kind te zijn.Persoonlijk zie ik dat ook wel zo, maar er zijn ook redelijk wat mensen die hier anders tegenaan kijken weet ik inmiddels uit ervaring . Google maar eens wat babygoeroe Beatrijs Smulders er van vindt.
[...]
Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is als een kind een deel moet schikken naar het leven van de ouders. Niets mis mee. Belangrijkste is liefde, geborgenheid en veiligheid. Dat kan je verschillende wijze invullen. Als de ontwikkeling in veilige en liefdevolle omgeving geborgd is, dan is de invulling niet zo van belang denk ik. Kind hoeft de boodschap imo niet te krijgen dat het leven om hem of haar draait. Wel dat ze mee draaien in de wereld en ze ruimte krijgen lekker kind te zijn.Persoonlijk zie ik dat ook wel zo, maar er zijn ook redelijk wat mensen die hier anders tegenaan kijken weet ik inmiddels uit ervaring . Google maar eens wat babygoeroe Beatrijs Smulders er van vindt.
zondag 5 juli 2009 om 19:36
quote:Booyahh schreef op 05 July 2009 @ 15:14:
Goede vriendin van me werd op haar 22e zwanger van haar eerste kind. Situtatie ongeever als to; 6 jaar bij elkaar, net samen een mooie eensgezinswoning gekocht en vriend ( toen 30) had mooie, veelbelovende carriere. Oftewel; ze waren er klaar voor, kindje kon komen.
Dacht ze toen.
Ze is nu 32 en heeft er eigenlijk spijt van heeft dat ze er zo vroeg aan begonnen is, hoe "volwassen" en weloverwogen de beslissing toen ook is genomen. Ze beseft zich nu dat ze nooit de tijd heeft gehad om zichzelf goed te leren kennen .Vanaf je 16e in een relatie, van huis uit samen wonen en twee jaar later een kind is heel wat anders dan, zoals ik, tussen mn 18e en mn 25e in een andere stad gaan studeren, op kamers wonen, verschillende vriendjes/scharrels hebben en wereldreizen gaan maken.
Ook heeft het jonge moederschap haar sociale leven beperkt.Op je 23e zitten keutelen over reflux problemen van je kleintje met 30 jarigen van je zwangerschapsgym, is heel wat anders dan met je niet- zwangere vriendinnen van je eigen leeftijd ouwehoeren over die net geboekte lastminute naar Kreta waar we straks lekker gaan feesten. Je valt overal een beetje buiten omdat je weinig medezwangeren zal treffen van je eigen leeftijd. Dat maakt je misschien wel vroegwijs, volwassen en vooruitdenkend, maar heb je daat niet je hele leven nog voor om dat onder de knie te krijgen?! Jong ben je maar een keer en maar heel kort.
Zij is nu dus inderdaad een 32 jarige 'puber' die weer wil stappen, toch nog een keer een jointje wil proberen, stiekum wel een scharrel zou willen hebben om te weten wat seks met een ander is en het liefst een keer zonder kinderen en man los op Ibiza voor een week.
Maar dat kan niet (meer). Een gemiste kans vindt ze zelf. Ze was liever rond de 30 ermee begonnen, al denkt ze dat het dan waarschijnlijk niet met de huidige vader van haar kinderen zou zijn geweest....
Ik ben heel blij dat ik tussen mn 20e en mn 30e zo enorm van mn vrijheid heb kunnen genieten. Op je 21e al achter de kinderwagen lopen is naar mijn idee jezelf (en uiteindelijk dus je kind) te kort doen.
Het probleem met dit soort individuele verhalen is dat je er ook heel veel verhalen tegenover kan zetten van mensen waarbij het prima ging. En even zo veel verhalen van mensen die ouder waren en bij wie het slecht ging.
- zo raken mannen van begin 40 nog wel eens in een midlife crisis. Als de betreffende man jong kinderen heeft gekregen zullen de gevolgen minder erg zijn dan als hij ze na zijn 30ste heeft gekregen.
- ik ken ook vrouwen die jong kinderen heb gekregen en het er na hun 40ste lekker van genomen hebben. Toen de kinderen het huis uit waren zijn gaan reizen, studeren, emigreren, van werkgever veranderd etc. Een oud-collega van mij noemde het haar 'tweede jeugd'.
- Ik ken ook een stel dat kinderen kreeg toen zij 30 was en hij 36. Ze waren al 15 jaar samen. Toen hun zoontje 2 was is zij bij haar man weggegaan omdat ze hun gezinsleven saai vond en ze naar meer vrijheid verlangde.
- Ik ken ook een stel dat 30 en 28 was toen ze hun dochter kregen. Ze zijn uit elkaar gegaan toen hun dochter een jaar was, omdat zij er toen achter kwam dat hij vreemd ging.
Zo zijn er wel een heleboel andere verhalen. Ik blijf vinden dat het per persoon verschilt. In veel landen zijn moeders een stuk jonger dan in NL en daar is ook niet de hele bevolking verknipt. Als ik jonger kinderen had gekregen had ik waarschijnlijk nu minder mogelijkheden in mijn carriere... Maar dat had ik dan niet geweten. Denk dat het voor mijn kinderen weinig verschil had gemaakt (mits ik dan een goede relatie had gehad natuurlijk).
Opvoeden wordt in Nederland onderhand ook wel wat als een soort 'wetenschap' gezien, waar je speciaal voor gestudeerd moet hebben. Ik denk dat daar soms nogal in wordt doorgeslagen, bijvoorbeeld in dit soort discussies. Geen jeugd is perfect en kinderen beschadigen altijd in mindere of meerdere mate (bijvoorbeeld door pesten, inschattingsfouten in de opvoeding etc.) Dat voorkom je echt niet door ouder moeder te worden.
Als mijn vriend en ik jong ouders waren geworden, hadden onze eigen ouders waarschijnlijk meer invloed gehad op onze opvoeding. Nu zijn we veleer geneigd om onze eigen weg te kiezen (omdat we steviger in onze schoenen staan en al een leven hebben)... ons in te lezen in bijvoorbeeld de psychologische ontwikkeling van kinderen en daarbij te bedenken wat in onze situatie het beste is voor zowel ons als het kind. Anders hadden we waarschijnlijk gebruik gemaakt van de ervaring die onze ouders al op hebben gedaan en ons werkzaam leven daarop aangepast. Voor het welzijn van de kinderen had dat per saldo weinig verschil gemaakt denk ik.
Goede vriendin van me werd op haar 22e zwanger van haar eerste kind. Situtatie ongeever als to; 6 jaar bij elkaar, net samen een mooie eensgezinswoning gekocht en vriend ( toen 30) had mooie, veelbelovende carriere. Oftewel; ze waren er klaar voor, kindje kon komen.
Dacht ze toen.
Ze is nu 32 en heeft er eigenlijk spijt van heeft dat ze er zo vroeg aan begonnen is, hoe "volwassen" en weloverwogen de beslissing toen ook is genomen. Ze beseft zich nu dat ze nooit de tijd heeft gehad om zichzelf goed te leren kennen .Vanaf je 16e in een relatie, van huis uit samen wonen en twee jaar later een kind is heel wat anders dan, zoals ik, tussen mn 18e en mn 25e in een andere stad gaan studeren, op kamers wonen, verschillende vriendjes/scharrels hebben en wereldreizen gaan maken.
Ook heeft het jonge moederschap haar sociale leven beperkt.Op je 23e zitten keutelen over reflux problemen van je kleintje met 30 jarigen van je zwangerschapsgym, is heel wat anders dan met je niet- zwangere vriendinnen van je eigen leeftijd ouwehoeren over die net geboekte lastminute naar Kreta waar we straks lekker gaan feesten. Je valt overal een beetje buiten omdat je weinig medezwangeren zal treffen van je eigen leeftijd. Dat maakt je misschien wel vroegwijs, volwassen en vooruitdenkend, maar heb je daat niet je hele leven nog voor om dat onder de knie te krijgen?! Jong ben je maar een keer en maar heel kort.
Zij is nu dus inderdaad een 32 jarige 'puber' die weer wil stappen, toch nog een keer een jointje wil proberen, stiekum wel een scharrel zou willen hebben om te weten wat seks met een ander is en het liefst een keer zonder kinderen en man los op Ibiza voor een week.
Maar dat kan niet (meer). Een gemiste kans vindt ze zelf. Ze was liever rond de 30 ermee begonnen, al denkt ze dat het dan waarschijnlijk niet met de huidige vader van haar kinderen zou zijn geweest....
Ik ben heel blij dat ik tussen mn 20e en mn 30e zo enorm van mn vrijheid heb kunnen genieten. Op je 21e al achter de kinderwagen lopen is naar mijn idee jezelf (en uiteindelijk dus je kind) te kort doen.
Het probleem met dit soort individuele verhalen is dat je er ook heel veel verhalen tegenover kan zetten van mensen waarbij het prima ging. En even zo veel verhalen van mensen die ouder waren en bij wie het slecht ging.
- zo raken mannen van begin 40 nog wel eens in een midlife crisis. Als de betreffende man jong kinderen heeft gekregen zullen de gevolgen minder erg zijn dan als hij ze na zijn 30ste heeft gekregen.
- ik ken ook vrouwen die jong kinderen heb gekregen en het er na hun 40ste lekker van genomen hebben. Toen de kinderen het huis uit waren zijn gaan reizen, studeren, emigreren, van werkgever veranderd etc. Een oud-collega van mij noemde het haar 'tweede jeugd'.
- Ik ken ook een stel dat kinderen kreeg toen zij 30 was en hij 36. Ze waren al 15 jaar samen. Toen hun zoontje 2 was is zij bij haar man weggegaan omdat ze hun gezinsleven saai vond en ze naar meer vrijheid verlangde.
- Ik ken ook een stel dat 30 en 28 was toen ze hun dochter kregen. Ze zijn uit elkaar gegaan toen hun dochter een jaar was, omdat zij er toen achter kwam dat hij vreemd ging.
Zo zijn er wel een heleboel andere verhalen. Ik blijf vinden dat het per persoon verschilt. In veel landen zijn moeders een stuk jonger dan in NL en daar is ook niet de hele bevolking verknipt. Als ik jonger kinderen had gekregen had ik waarschijnlijk nu minder mogelijkheden in mijn carriere... Maar dat had ik dan niet geweten. Denk dat het voor mijn kinderen weinig verschil had gemaakt (mits ik dan een goede relatie had gehad natuurlijk).
Opvoeden wordt in Nederland onderhand ook wel wat als een soort 'wetenschap' gezien, waar je speciaal voor gestudeerd moet hebben. Ik denk dat daar soms nogal in wordt doorgeslagen, bijvoorbeeld in dit soort discussies. Geen jeugd is perfect en kinderen beschadigen altijd in mindere of meerdere mate (bijvoorbeeld door pesten, inschattingsfouten in de opvoeding etc.) Dat voorkom je echt niet door ouder moeder te worden.
Als mijn vriend en ik jong ouders waren geworden, hadden onze eigen ouders waarschijnlijk meer invloed gehad op onze opvoeding. Nu zijn we veleer geneigd om onze eigen weg te kiezen (omdat we steviger in onze schoenen staan en al een leven hebben)... ons in te lezen in bijvoorbeeld de psychologische ontwikkeling van kinderen en daarbij te bedenken wat in onze situatie het beste is voor zowel ons als het kind. Anders hadden we waarschijnlijk gebruik gemaakt van de ervaring die onze ouders al op hebben gedaan en ons werkzaam leven daarop aangepast. Voor het welzijn van de kinderen had dat per saldo weinig verschil gemaakt denk ik.
zondag 5 juli 2009 om 20:22
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.
zondag 5 juli 2009 om 20:34
ik heb m'n kinderen jong gekregen, begin twintig. Heb altijd het gevoel gehad dat al die dingen die ik nog niet perfect voor elkaar had onder de loep werden genomen. Maar ik heb me er nooit wat van aangetrokken, en met m'n partner heb ik een ongelovelijk fijne tijd met m'n kinderen gehad. Het was hard knokken, dat wel. Je moet verantwoordelijkheid tonen, en je kunt jezelf niet meer voorop plaatsen. Daar heb ik veel van geleerd, ik kan nu dingen veel beter relativeren. Wat er ook mis kan gaan, meestal komt alles op z'n pootjes terecht. M'n studie heb ik in deeltijd afgemaakt, en nu werk ik alweer een paar jaar vier dagen in de week, met een heleboel goede vooruitzichten qua carriere, een koophuis, een leuke auto, een stabiele relatie en bovenal: schatten van kinderen die het fantastisch vinden om met hun nog steeds jonge moeder gewoon lekker te dollen. Tjah, volgens mij ligt het vooral aan karakter.........
zondag 5 juli 2009 om 20:38
quote:maxem schreef op 05 juli 2009 @ 20:22:
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.
Ik denk dat er twee uitersten zijn. Vrouwen die volledig opgaan in hun kroost, man en zichzelf verwaarlozen en de overdreven carrière ouders die een kind zien als status symbool waarbij je luxe accessoires kan kopen. Gelukkig zit daar nog een hele hoop tussen. Ene neigt naar thuis moederen, andere naar meer werken enz enz. Het gaat om een bepaalde balans. Ene uiterste is niet goed en het andere ook niet.
Van Beatrijs Smulders krijg ik overigens persoonlijk uitslag.
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.
Ik denk dat er twee uitersten zijn. Vrouwen die volledig opgaan in hun kroost, man en zichzelf verwaarlozen en de overdreven carrière ouders die een kind zien als status symbool waarbij je luxe accessoires kan kopen. Gelukkig zit daar nog een hele hoop tussen. Ene neigt naar thuis moederen, andere naar meer werken enz enz. Het gaat om een bepaalde balans. Ene uiterste is niet goed en het andere ook niet.
Van Beatrijs Smulders krijg ik overigens persoonlijk uitslag.
zondag 5 juli 2009 om 20:42
quote:dippy schreef op 03 juli 2009 @ 11:42:
Meds, ik ben het wel met je eens.
Uit hersenonderzoek blijkt dat de hersenen pas rond het 25e jaar helemaal ontwikkeld zijn. Vooral toekomstgerichte taken, zoals plannen en consequenties overzien zijn nog niet helemaal gerijpt. Een reden bv. dat veel jongeren een verkeerde studiekeuze maken.
Relaties stranden ook vaker op jongere leeftijd.
Het klopt dat ik dat niet kan, plannen toen ik 20 was. Maar nu ik 31 ben kan ik het nog steeds niet. Maar dat maakt mij geen slechtere moeder. Het boeit me ook niet. Als me iets leuk lijkt doen we het vaak gewoon en passen we andere dingen weer aan. Vaak ga ik ook met 3 kinderen op pad. Met auto trein of lopend als je wilt kom je er wel. En iemand van 20 jaar is een volwassene die prima een kind op kan voeden en kan prima de consequenties overzien. Het is niet voor niets zo dat de natuur geregeld heeft dat na je 30e je vruchtbaarheid afneemt.
Ik hoor vaak van oude moeders dat ze wilde dat ze het over konden doen dan waren ze veel eerder begonnen.
En ze trekken alles veel slechter zoals gebroken nachten, aanpassen werk, sociale leven en lichamelijk is het veel zwaarder. Maar niet iedereen heeft de keuze om jong aan kinderen te beginnen.
Het lijkt wel of jonge moeders zich moeten verantwoorden waarom ze jong aan kinderen beginnen. Alles moet goed zijn.
Ik ben jong aan kinderen begonnen. Niet gestudeerd. Maar we waren er klaar voor. Ik was 30 toen de 3e kwam. En nu is het goed. Ik zou niet ook nogeens een oude moeder willen worden met alle risico's van dien.
Meds, ik ben het wel met je eens.
Uit hersenonderzoek blijkt dat de hersenen pas rond het 25e jaar helemaal ontwikkeld zijn. Vooral toekomstgerichte taken, zoals plannen en consequenties overzien zijn nog niet helemaal gerijpt. Een reden bv. dat veel jongeren een verkeerde studiekeuze maken.
Relaties stranden ook vaker op jongere leeftijd.
Het klopt dat ik dat niet kan, plannen toen ik 20 was. Maar nu ik 31 ben kan ik het nog steeds niet. Maar dat maakt mij geen slechtere moeder. Het boeit me ook niet. Als me iets leuk lijkt doen we het vaak gewoon en passen we andere dingen weer aan. Vaak ga ik ook met 3 kinderen op pad. Met auto trein of lopend als je wilt kom je er wel. En iemand van 20 jaar is een volwassene die prima een kind op kan voeden en kan prima de consequenties overzien. Het is niet voor niets zo dat de natuur geregeld heeft dat na je 30e je vruchtbaarheid afneemt.
Ik hoor vaak van oude moeders dat ze wilde dat ze het over konden doen dan waren ze veel eerder begonnen.
En ze trekken alles veel slechter zoals gebroken nachten, aanpassen werk, sociale leven en lichamelijk is het veel zwaarder. Maar niet iedereen heeft de keuze om jong aan kinderen te beginnen.
Het lijkt wel of jonge moeders zich moeten verantwoorden waarom ze jong aan kinderen beginnen. Alles moet goed zijn.
Ik ben jong aan kinderen begonnen. Niet gestudeerd. Maar we waren er klaar voor. Ik was 30 toen de 3e kwam. En nu is het goed. Ik zou niet ook nogeens een oude moeder willen worden met alle risico's van dien.
zondag 5 juli 2009 om 20:42
quote:maxem schreef op 05 July 2009 @ 20:22:
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.
Tja, dat is precies wat ik bedoel. Anderzijds: Een oudere moeder heeft vaak al een carriere, ze heeft de tijd gehad om te onderzoeken wat op werkgebied bij haar past en zal minder snel het gevoel hebben dat ze tekort komt omdat ze voldoende ruimte voor zichzelf organiseert. (ik heb ooit een meditatie cursus gedaan, waar mijn medecursisten allemaal 40+ waren, jong moeder waren geworden en het nu wel eens 'tijd voor zichzelf vonden). Oudere moeders hebben een carriere opgebouwd en zullen eerder geneigd zijn om van hun partner te verwachten dat hij net zoveel minder gaan werken als zijzelf. Jongere moeders hebben vaak minder lang gewerkt dan hun partners (omdat die meestal een paar jaar ouder zijn) verdienen daardoor minder en zijn eerder geneigd om hun partner meer te laten werken omdat dat financieel beter uitkomt. Oudere moeders hebben vaker een goedlopende carriere, waardoor ze voor hun dochters een beter rolmodel zijn in de zin dat ze overbrengen hoe belangrijk het is een eigen leven te hebben los van hun man. Oudere ouders hebben over het algemeen een hoger salaris, waardoor ze goede kinderopvang in kunnen huren en kinderen meer kansen kunnen geven... Als alle vrouwen later kinderen krijgen is het met de overbevolking in Nederland niet zo ernstig gesteld dan als alle vrouwen rond hun 20ste kinderen krijgen.
En zo zijn er voor beide kanten nog zo veel argumenten te bedenken waarom het één 'beter' zou zijn dan het ander. Laten we elkaar niet zo de maat nemen en gewoon accepteren dat 'goed' of 'niet goed' individueel bepaald is. We willen allemaal het beste voor onze kinderen en moeten gewoon doen wat het beste in ons leven past.
Peace on Earth
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.
Tja, dat is precies wat ik bedoel. Anderzijds: Een oudere moeder heeft vaak al een carriere, ze heeft de tijd gehad om te onderzoeken wat op werkgebied bij haar past en zal minder snel het gevoel hebben dat ze tekort komt omdat ze voldoende ruimte voor zichzelf organiseert. (ik heb ooit een meditatie cursus gedaan, waar mijn medecursisten allemaal 40+ waren, jong moeder waren geworden en het nu wel eens 'tijd voor zichzelf vonden). Oudere moeders hebben een carriere opgebouwd en zullen eerder geneigd zijn om van hun partner te verwachten dat hij net zoveel minder gaan werken als zijzelf. Jongere moeders hebben vaak minder lang gewerkt dan hun partners (omdat die meestal een paar jaar ouder zijn) verdienen daardoor minder en zijn eerder geneigd om hun partner meer te laten werken omdat dat financieel beter uitkomt. Oudere moeders hebben vaker een goedlopende carriere, waardoor ze voor hun dochters een beter rolmodel zijn in de zin dat ze overbrengen hoe belangrijk het is een eigen leven te hebben los van hun man. Oudere ouders hebben over het algemeen een hoger salaris, waardoor ze goede kinderopvang in kunnen huren en kinderen meer kansen kunnen geven... Als alle vrouwen later kinderen krijgen is het met de overbevolking in Nederland niet zo ernstig gesteld dan als alle vrouwen rond hun 20ste kinderen krijgen.
En zo zijn er voor beide kanten nog zo veel argumenten te bedenken waarom het één 'beter' zou zijn dan het ander. Laten we elkaar niet zo de maat nemen en gewoon accepteren dat 'goed' of 'niet goed' individueel bepaald is. We willen allemaal het beste voor onze kinderen en moeten gewoon doen wat het beste in ons leven past.
Peace on Earth
zondag 5 juli 2009 om 20:52
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 July 2009 @ 20:38:
[...]
Van Beatrijs Smulders krijg ik overigens persoonlijk uitslag.Ik ook! . Vind haar echt oerdom en veel te rechtlijnig... Maar ja, ook zij claimt er voor te hebben doorgeleerd en ze heeft best veel volgelingen. Die volgelingen vinden mijn gezichtspunt, dat ik ook baseer op de opvattingen van specialisten die beter in mijn straatje passen waarschijnlijk dom, egoistisch en onverantwoord .
[...]
Van Beatrijs Smulders krijg ik overigens persoonlijk uitslag.Ik ook! . Vind haar echt oerdom en veel te rechtlijnig... Maar ja, ook zij claimt er voor te hebben doorgeleerd en ze heeft best veel volgelingen. Die volgelingen vinden mijn gezichtspunt, dat ik ook baseer op de opvattingen van specialisten die beter in mijn straatje passen waarschijnlijk dom, egoistisch en onverantwoord .
zondag 5 juli 2009 om 21:39
quote:maxem schreef op 05 juli 2009 @ 20:22:
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.Tja, in mijn omgeving dus juist NIET. De jongere moeders slepen hun baby van 6 weken mee naar spanje, want het is vakantie en dat doen we altijd waarom nu niet? De oudere moeders nemen genoegen met een week op de veluwe en daar genieten ze ook van, want naar spanje zijn ze al 20x geweest. Even heel generaliserend. En daarbij, niet iedere moeder van 35 krijgt haar kind pas op die leeftijd omdat er een spetterende carriere aan vooraf is gegaan.
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.Tja, in mijn omgeving dus juist NIET. De jongere moeders slepen hun baby van 6 weken mee naar spanje, want het is vakantie en dat doen we altijd waarom nu niet? De oudere moeders nemen genoegen met een week op de veluwe en daar genieten ze ook van, want naar spanje zijn ze al 20x geweest. Even heel generaliserend. En daarbij, niet iedere moeder van 35 krijgt haar kind pas op die leeftijd omdat er een spetterende carriere aan vooraf is gegaan.
zondag 5 juli 2009 om 21:48
quote:maxem schreef op 05 juli 2009 @ 20:42:
[...]
Ik hoor vaak van oude moeders dat ze wilde dat ze het over konden doen dan waren ze veel eerder begonnen.
En ze trekken alles veel slechter zoals gebroken nachten, aanpassen werk, sociale leven en lichamelijk is het veel zwaarder. Maar niet iedereen heeft de keuze om jong aan kinderen te beginnen.
Het lijkt wel of jonge moeders zich moeten verantwoorden waarom ze jong aan kinderen beginnen. Alles moet goed zijn.
Ik ben jong aan kinderen begonnen. Niet gestudeerd. Maar we waren er klaar voor. Ik was 30 toen de 3e kwam. En nu is het goed. Ik zou niet ook nogeens een oude moeder willen worden met alle risico's van dien.
Hoeveel 'oudere' moeders ken jij persoonlijk? Ik ken nl. moeders van 20 tot 42 en ik heb werkelijk nog nooit van de oudere moeders gehoord dat ze spijt hebben. Ook van de jongere moeders niet, hoor. En als je 35 bent, ben je geen 60, kom nou op, zeg!
Er is echt niets tegen jong moederschap, maar ik word dus wel wat moe van het oudermoederschapbashen. Ik werd zelfs door de arts van het cb verbaal aangerand over mijn leeftijd. Het kindertjes krijgen was zeker moeilijk gegaan? Of had ik pas net mijn man binnengesleept (Wij haddengewoon een late kinderwens en ben al sinds mijn 20e met mijn man samen). Mijn bek viel echt open.
Ik ben het overigens met Meds eens. Ook al heb je veel meegemaakt, levenservaring komt (enige uitzonderingen daargelaten) echt met de jaren. Ik dacht op mijn 20e ook dat ik alles wist en als ik er nu op terugkijk........ En de jeugd hoort ook arrogant te zijn en te denken dat ze alles weten. Het zou niet best zijn als dit niet zo was.
Ik denk overigens niet dat jongere moeders slechtere moeders zijn.
Er is overigens een tijd geleden een conclusie van een onderzoek geplaatst in de Volkskrant dat de beste SOCIALE leeftijd om kinderen te krijgen achter in de 30 was. Dan waren vrouwen mentaal op hun best voor de kindertaak.
[...]
Ik hoor vaak van oude moeders dat ze wilde dat ze het over konden doen dan waren ze veel eerder begonnen.
En ze trekken alles veel slechter zoals gebroken nachten, aanpassen werk, sociale leven en lichamelijk is het veel zwaarder. Maar niet iedereen heeft de keuze om jong aan kinderen te beginnen.
Het lijkt wel of jonge moeders zich moeten verantwoorden waarom ze jong aan kinderen beginnen. Alles moet goed zijn.
Ik ben jong aan kinderen begonnen. Niet gestudeerd. Maar we waren er klaar voor. Ik was 30 toen de 3e kwam. En nu is het goed. Ik zou niet ook nogeens een oude moeder willen worden met alle risico's van dien.
Hoeveel 'oudere' moeders ken jij persoonlijk? Ik ken nl. moeders van 20 tot 42 en ik heb werkelijk nog nooit van de oudere moeders gehoord dat ze spijt hebben. Ook van de jongere moeders niet, hoor. En als je 35 bent, ben je geen 60, kom nou op, zeg!
Er is echt niets tegen jong moederschap, maar ik word dus wel wat moe van het oudermoederschapbashen. Ik werd zelfs door de arts van het cb verbaal aangerand over mijn leeftijd. Het kindertjes krijgen was zeker moeilijk gegaan? Of had ik pas net mijn man binnengesleept (Wij haddengewoon een late kinderwens en ben al sinds mijn 20e met mijn man samen). Mijn bek viel echt open.
Ik ben het overigens met Meds eens. Ook al heb je veel meegemaakt, levenservaring komt (enige uitzonderingen daargelaten) echt met de jaren. Ik dacht op mijn 20e ook dat ik alles wist en als ik er nu op terugkijk........ En de jeugd hoort ook arrogant te zijn en te denken dat ze alles weten. Het zou niet best zijn als dit niet zo was.
Ik denk overigens niet dat jongere moeders slechtere moeders zijn.
Er is overigens een tijd geleden een conclusie van een onderzoek geplaatst in de Volkskrant dat de beste SOCIALE leeftijd om kinderen te krijgen achter in de 30 was. Dan waren vrouwen mentaal op hun best voor de kindertaak.
zondag 5 juli 2009 om 22:13
quote:Bagheera schreef op 05 juli 2009 @ 21:39:
[...]
Tja, in mijn omgeving dus juist NIET. De jongere moeders slepen hun baby van 6 weken mee naar spanje, want het is vakantie en dat doen we altijd waarom nu niet? De oudere moeders nemen genoegen met een week op de veluwe en daar genieten ze ook van, want naar spanje zijn ze al 20x geweest. En ik, als 22-jarige moeder van een 1-jarig zoontje destijds, fietste geen meter zonder het kind een helmpje op te zetten. En nu ik 32 ben, draagt dochtertje hem nooit. Wat ben ik dan? Een slechtere, oudere moeder?
[...]
Tja, in mijn omgeving dus juist NIET. De jongere moeders slepen hun baby van 6 weken mee naar spanje, want het is vakantie en dat doen we altijd waarom nu niet? De oudere moeders nemen genoegen met een week op de veluwe en daar genieten ze ook van, want naar spanje zijn ze al 20x geweest. En ik, als 22-jarige moeder van een 1-jarig zoontje destijds, fietste geen meter zonder het kind een helmpje op te zetten. En nu ik 32 ben, draagt dochtertje hem nooit. Wat ben ik dan? Een slechtere, oudere moeder?
zondag 5 juli 2009 om 22:37
quote:Bagheera schreef op 05 July 2009 @ 21:48:
[...]
r is echt niets tegen jong moederschap, maar ik word dus wel wat moe van het oudermoederschapbashen. Ik werd zelfs door de arts van het cb verbaal aangerand over mijn leeftijd. Het kindertjes krijgen was zeker moeilijk gegaan? Of had ik pas net mijn man binnengesleept (Wij haddengewoon een late kinderwens en ben al sinds mijn 20e met mijn man samen). Mijn bek viel echt open.
Tja, oude moeders worden gebashed, maar dat geld ook voor jonge moeders, thuisblijfmoeders, moeders die carriere maken, moeders die geen borstvoeding geven, moeders die bewust alleenstaand zijn, moeders die er voor kiezen maar 1 kind te krijgen, moeders die er voor kiezen om heel veel kinderen te krijgen etc.
Er zijn weinig groepen in de Nederlandse samenleving wiens gedrag en keuzes zo gepoliticeerd zijn als die van moeders... doodzonde eigenlijk, want het zorgt voor een hoop onrust en onnodig schuldgevoel.
quote:Er is overigens een tijd geleden een conclusie van een onderzoek geplaatst in de Volkskrant dat de beste SOCIALE leeftijd om kinderen te krijgen achter in de 30 was. Dan waren vrouwen mentaal op hun best voor de kindertaak.en er is ongetwijfeld elders wel weer een onderzoek te vinden waaruit blijkt dat jonge twintigers de beste sociale leeftijd hebben.
[...]
r is echt niets tegen jong moederschap, maar ik word dus wel wat moe van het oudermoederschapbashen. Ik werd zelfs door de arts van het cb verbaal aangerand over mijn leeftijd. Het kindertjes krijgen was zeker moeilijk gegaan? Of had ik pas net mijn man binnengesleept (Wij haddengewoon een late kinderwens en ben al sinds mijn 20e met mijn man samen). Mijn bek viel echt open.
Tja, oude moeders worden gebashed, maar dat geld ook voor jonge moeders, thuisblijfmoeders, moeders die carriere maken, moeders die geen borstvoeding geven, moeders die bewust alleenstaand zijn, moeders die er voor kiezen maar 1 kind te krijgen, moeders die er voor kiezen om heel veel kinderen te krijgen etc.
Er zijn weinig groepen in de Nederlandse samenleving wiens gedrag en keuzes zo gepoliticeerd zijn als die van moeders... doodzonde eigenlijk, want het zorgt voor een hoop onrust en onnodig schuldgevoel.
quote:Er is overigens een tijd geleden een conclusie van een onderzoek geplaatst in de Volkskrant dat de beste SOCIALE leeftijd om kinderen te krijgen achter in de 30 was. Dan waren vrouwen mentaal op hun best voor de kindertaak.en er is ongetwijfeld elders wel weer een onderzoek te vinden waaruit blijkt dat jonge twintigers de beste sociale leeftijd hebben.
maandag 6 juli 2009 om 02:24
quote:Mirjam762 schreef op 05 juli 2009 @ 12:29:
[...]
Dus dezelfde vrouwen zouden het beter doen als ze 40 zijn en dan pas moeder worden? Meen je dat nu echt?Jij bent echt alleen maar aan het stromannen. Ik zeg dat moeders beter zijn op hun 40e dan op hun 20e. Ik zeg niet dat je op je 40e zwanger moet worden. Lees ook even de artikelen die zijn gepost door anderen.
[...]
Dus dezelfde vrouwen zouden het beter doen als ze 40 zijn en dan pas moeder worden? Meen je dat nu echt?Jij bent echt alleen maar aan het stromannen. Ik zeg dat moeders beter zijn op hun 40e dan op hun 20e. Ik zeg niet dat je op je 40e zwanger moet worden. Lees ook even de artikelen die zijn gepost door anderen.
maandag 6 juli 2009 om 02:30
quote:maxem schreef op 05 juli 2009 @ 20:22:
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.Jammer alleen dat het voor herintreders een stuk moeilijker is op de arbeidsmarkt. Zorg ervoor dat je eerst de boel op de rit hebt qua werk en wonen voordat je aan kinderen begint. Nibud berekent dat een kind de ouders gedurende zijn leven zo'n 100 000 euro kost
Jonge moeders zetten over het algemeen makkelijker hun eigen leven opzij.
Oudere moeders hebben, weer over het algemeen, al een carriere brede kenissenkring. Kind moet voor veel dingen wijken. Carriere moet doorgaan. En ik merk dat een kind erin gepast wordt. Bij jongere moeders gaat het vaak veel natuurlijker. Carriere komt later wel. Eerst gaan nu de kinderen voor.Jammer alleen dat het voor herintreders een stuk moeilijker is op de arbeidsmarkt. Zorg ervoor dat je eerst de boel op de rit hebt qua werk en wonen voordat je aan kinderen begint. Nibud berekent dat een kind de ouders gedurende zijn leven zo'n 100 000 euro kost
