Kinderen
alle pijlers
thuismoeders... lui of zorgzaam
zaterdag 11 juli 2009 om 22:33
quote:Thyra schreef op 11 juli 2009 @ 22:32:
Oh en zolang zelfs alle tekenfilms en speelgoeddingen zo rolbevestigend gemaakt zijn denk ik dat er inderdaad méér nurture is dan je denkt.
Ik heb domweg geweigerd om het poppenhuis van Little People voor mijn kinderen te kopen, omdat er een moeder met een schortje voor en een flesje melk in de hand in staat en een vader met een pak en een aktentas..... Ja, laat dan maar... Little people heeft dan wel weer als een van de weinig speelgoeddingen een poppetje in de rolstoel in de bus.
Oh en zolang zelfs alle tekenfilms en speelgoeddingen zo rolbevestigend gemaakt zijn denk ik dat er inderdaad méér nurture is dan je denkt.
Ik heb domweg geweigerd om het poppenhuis van Little People voor mijn kinderen te kopen, omdat er een moeder met een schortje voor en een flesje melk in de hand in staat en een vader met een pak en een aktentas..... Ja, laat dan maar... Little people heeft dan wel weer als een van de weinig speelgoeddingen een poppetje in de rolstoel in de bus.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:34
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 22:31:
Ik denk niet dat vrouwen van nature beter kunnen poepvegen dan mannen. Ik denk ook niet dat ze het van nature leuker vinden.Dat geldt voor mij zeker ook niet Nippo (sterker nog: ik vind zorgen helemaal niet zo leuk), maar als ik om me heen kijk denk ik wel degelijk dat vrouwen (ook vrouwen met een goede opleiding en een werkende moeder) eerder zorgen leuk vinden dan mannen.
Ik denk niet dat vrouwen van nature beter kunnen poepvegen dan mannen. Ik denk ook niet dat ze het van nature leuker vinden.Dat geldt voor mij zeker ook niet Nippo (sterker nog: ik vind zorgen helemaal niet zo leuk), maar als ik om me heen kijk denk ik wel degelijk dat vrouwen (ook vrouwen met een goede opleiding en een werkende moeder) eerder zorgen leuk vinden dan mannen.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:34
quote:Zwieber schreef op 11 juli 2009 @ 22:23:
[...]
Oh maar ik bedoelde niet in jouw specifieke situatie. Het klonk alsof je het als algemeenheid bedoelde, vandaar dat ik een reactie op die algemeenheid gaf. Ik heb het verkeerd begrepen, excuus, het sloeg dus specifiek terug op jouw situatie.Puur voor mijn eigen situatie inderdaad. Als je mijn namelijk 2 jaar geleden gevraag dhad of ik ooit thuis zou blijven voor de kinderen dan had ik je keihard uitgelachen. Ik hield zielsveel van mijn werk, de zomervakantie vond ik standaard een maand te lang en dus gaf ik vaak ergens een zomercursus of volgde er een. Dochter was heel gelukkig met de oppas en wij dus ook en ik makate dan ook met alle liefde een mooi kerstpakket voor onze gastouder en genoot van de financiele vrijheid die we hadden. Thuisblijven no way. En toen kwam zoon. Die drukte op al mijn knopjes, zat vanaf dag 1 als een aapje aan me. Ik ging toch vol goede moed weer werken om na 3 maanden drame te concluderen dat ik hem geen recht deed door mijn eigen leven voor zijn gestel en 'geluk' te stellen en dus heb ik ontslag ingediend. Dochter is zelfs nog een halfjaar (tot ze naar school ging) bij de gastouder gebleven omdat ik haar dat niet af wilde nemen. Nu loopt het hier gesmeerd en ben ik heel blij met mijn keuze. Ik ben weer gaan studeren, help kinderen in de buurt met hun huiswerk en doe veel met zoon om hem zelfstandiger te maken, want ook hij moet de wijde wereld in. Tot die tijd ben ik er voor hem, daarna ga ik gewoon weer werken. En hoezeer ik ook nu van de kinderen geniet daar kijk in ook naar uit.
[...]
Oh maar ik bedoelde niet in jouw specifieke situatie. Het klonk alsof je het als algemeenheid bedoelde, vandaar dat ik een reactie op die algemeenheid gaf. Ik heb het verkeerd begrepen, excuus, het sloeg dus specifiek terug op jouw situatie.Puur voor mijn eigen situatie inderdaad. Als je mijn namelijk 2 jaar geleden gevraag dhad of ik ooit thuis zou blijven voor de kinderen dan had ik je keihard uitgelachen. Ik hield zielsveel van mijn werk, de zomervakantie vond ik standaard een maand te lang en dus gaf ik vaak ergens een zomercursus of volgde er een. Dochter was heel gelukkig met de oppas en wij dus ook en ik makate dan ook met alle liefde een mooi kerstpakket voor onze gastouder en genoot van de financiele vrijheid die we hadden. Thuisblijven no way. En toen kwam zoon. Die drukte op al mijn knopjes, zat vanaf dag 1 als een aapje aan me. Ik ging toch vol goede moed weer werken om na 3 maanden drame te concluderen dat ik hem geen recht deed door mijn eigen leven voor zijn gestel en 'geluk' te stellen en dus heb ik ontslag ingediend. Dochter is zelfs nog een halfjaar (tot ze naar school ging) bij de gastouder gebleven omdat ik haar dat niet af wilde nemen. Nu loopt het hier gesmeerd en ben ik heel blij met mijn keuze. Ik ben weer gaan studeren, help kinderen in de buurt met hun huiswerk en doe veel met zoon om hem zelfstandiger te maken, want ook hij moet de wijde wereld in. Tot die tijd ben ik er voor hem, daarna ga ik gewoon weer werken. En hoezeer ik ook nu van de kinderen geniet daar kijk in ook naar uit.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:34
quote:Dhelia schreef op 11 juli 2009 @ 17:59:
Ik vind 't niet zozeer lui, als wel niet slim, mag dat ook??
Hier een persoonlijke zodra ik op het forum verschijn...
quote:Dhelia schreef op 11 juli 2009 @ 19:31:
Norsige Norre?Een aantal feiten gebaseerd op?quote:Dhelia schreef op 11 juli 2009 @ 20:02:
[...]
Nee, tuurlijk is het niet slim. Net zoals het niet slim is dat ze gestopt is met werken.
Neemt niet weg dat volgens mij het gros van degenen die stoppen met werken niet verder nadenken dan "da's beter voor de kinderen en als ze weer naar school gaan dan krijg ik gelijk weer een baan en mijn man gaat er niet vandoor met een ander en als 'ie dat wel doet dan hebben we echt geen gedoe over alimentatie want hij is zo'n leuke vent". In de praktijk werkt het niet zo. De feiten zijn nou eenmaal
* het is niet beter voor de kinderen.
* als de kinderen weer naar school gaan, kan het nog best lastig worden een leuke baan te vinden.
* de kans dat er een scheiding komt is 1 op de 3.
* en de kans op gedoe over alimentatie is volgens mij ook niet te verwaarlozen.
Kun je willen negeren, maar het nadeel van feiten is dat ze er nou eenmaal zíjn, daarom zijn het ook feiten...En als je wilt, zoek ik nog verder terug.
Ik vind 't niet zozeer lui, als wel niet slim, mag dat ook??
Hier een persoonlijke zodra ik op het forum verschijn...
quote:Dhelia schreef op 11 juli 2009 @ 19:31:
Norsige Norre?Een aantal feiten gebaseerd op?quote:Dhelia schreef op 11 juli 2009 @ 20:02:
[...]
Nee, tuurlijk is het niet slim. Net zoals het niet slim is dat ze gestopt is met werken.
Neemt niet weg dat volgens mij het gros van degenen die stoppen met werken niet verder nadenken dan "da's beter voor de kinderen en als ze weer naar school gaan dan krijg ik gelijk weer een baan en mijn man gaat er niet vandoor met een ander en als 'ie dat wel doet dan hebben we echt geen gedoe over alimentatie want hij is zo'n leuke vent". In de praktijk werkt het niet zo. De feiten zijn nou eenmaal
* het is niet beter voor de kinderen.
* als de kinderen weer naar school gaan, kan het nog best lastig worden een leuke baan te vinden.
* de kans dat er een scheiding komt is 1 op de 3.
* en de kans op gedoe over alimentatie is volgens mij ook niet te verwaarlozen.
Kun je willen negeren, maar het nadeel van feiten is dat ze er nou eenmaal zíjn, daarom zijn het ook feiten...En als je wilt, zoek ik nog verder terug.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:34
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 22:33:
Thyra, lees je wel eens Jip en Janneke voor? Mama is altijd thuis met het huishouden bezig, en pap heeft de centjes als hij al eens in een verhaaltje voorkomt. En Annie was zo'n geemancipeerde vrouw..Maar het speelde wel in het jaar 0 hoor. Dit was gewoon het tijdsbeeld.
Thyra, lees je wel eens Jip en Janneke voor? Mama is altijd thuis met het huishouden bezig, en pap heeft de centjes als hij al eens in een verhaaltje voorkomt. En Annie was zo'n geemancipeerde vrouw..Maar het speelde wel in het jaar 0 hoor. Dit was gewoon het tijdsbeeld.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:34
Ik denk eigenlijk gewoon dat moederschap voor veel vrouwen dé manier is om op een relatief makkelijk manier waardering en voldoening te krijgen, en eigen behoeftes te vervullen. Misschien wat vergezocht, maar ik denk dat veel vrouwen zó slecht voor zichzelf zorgen dat ze zich maar vol overgave op hun kinderen storten. En dan piepen 'ik heb nóóit tijd voor mezelf ik kán gewoon géén nee zeggen, ik ben zó moe van altijd maar achter anderen aanrennen, wanneer ben ík nou eens aan de beurt'.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:35
quote:Sunemom schreef op 11 juli 2009 @ 22:34:
[...]
Puur voor mijn eigen situatie inderdaad. Als je mijn namelijk 2 jaar geleden gevraag dhad of ik ooit thuis zou blijven voor de kinderen dan had ik je keihard uitgelachen. Ik hield zielsveel van mijn werk, de zomervakantie vond ik standaard een maand te lang en dus gaf ik vaak ergens een zomercursus of volgde er een. Dochter was heel gelukkig met de oppas en wij dus ook en ik makate dan ook met alle liefde een mooi kerstpakket voor onze gastouder en genoot van de financiele vrijheid die we hadden. Thuisblijven no way. En toen kwam zoon. Die drukte op al mijn knopjes, zat vanaf dag 1 als een aapje aan me. Ik ging toch vol goede moed weer werken om na 3 maanden drame te concluderen dat ik hem geen recht deed door mijn eigen leven voor zijn gestel en 'geluk' te stellen en dus heb ik ontslag ingediend. Dochter is zelfs nog een halfjaar (tot ze naar school ging) bij de gastouder gebleven omdat ik haar dat niet af wilde nemen. Nu loopt het hier gesmeerd en ben ik heel blij met mijn keuze. Ik ben weer gaan studeren, help kinderen in de buurt met hun huiswerk en doe veel met zoon om hem zelfstandiger te maken, want ook hij moet de wijde wereld in. Tot die tijd ben ik er voor hem, daarna ga ik gewoon weer werken. En hoezeer ik ook nu van de kinderen geniet daar kijk in ook naar uit.Ik begrijp het heel goed. Heb zelf het eerste jaar na de bevalling niet gewerkt maar gestudeerd door de combi PPD en ziek kind wat continue voor onderzoeken naar het ziekenhuis moest. Soms moet je wel.
[...]
Puur voor mijn eigen situatie inderdaad. Als je mijn namelijk 2 jaar geleden gevraag dhad of ik ooit thuis zou blijven voor de kinderen dan had ik je keihard uitgelachen. Ik hield zielsveel van mijn werk, de zomervakantie vond ik standaard een maand te lang en dus gaf ik vaak ergens een zomercursus of volgde er een. Dochter was heel gelukkig met de oppas en wij dus ook en ik makate dan ook met alle liefde een mooi kerstpakket voor onze gastouder en genoot van de financiele vrijheid die we hadden. Thuisblijven no way. En toen kwam zoon. Die drukte op al mijn knopjes, zat vanaf dag 1 als een aapje aan me. Ik ging toch vol goede moed weer werken om na 3 maanden drame te concluderen dat ik hem geen recht deed door mijn eigen leven voor zijn gestel en 'geluk' te stellen en dus heb ik ontslag ingediend. Dochter is zelfs nog een halfjaar (tot ze naar school ging) bij de gastouder gebleven omdat ik haar dat niet af wilde nemen. Nu loopt het hier gesmeerd en ben ik heel blij met mijn keuze. Ik ben weer gaan studeren, help kinderen in de buurt met hun huiswerk en doe veel met zoon om hem zelfstandiger te maken, want ook hij moet de wijde wereld in. Tot die tijd ben ik er voor hem, daarna ga ik gewoon weer werken. En hoezeer ik ook nu van de kinderen geniet daar kijk in ook naar uit.Ik begrijp het heel goed. Heb zelf het eerste jaar na de bevalling niet gewerkt maar gestudeerd door de combi PPD en ziek kind wat continue voor onderzoeken naar het ziekenhuis moest. Soms moet je wel.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:36
zaterdag 11 juli 2009 om 22:36
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 22:36:
AnnLiv, ik denk dat de nurture juist sterk speelt bij niet-hoger opgeleiden. En soms is combineren lastig, en kan ik snappen dat mensen tijdelijk minder werken (met niet werken heb ik meer moeite). Maar waarom dan weer altijd de vrouw?omdat je dan minder inkomen misloopt, lijkt me?
AnnLiv, ik denk dat de nurture juist sterk speelt bij niet-hoger opgeleiden. En soms is combineren lastig, en kan ik snappen dat mensen tijdelijk minder werken (met niet werken heb ik meer moeite). Maar waarom dan weer altijd de vrouw?omdat je dan minder inkomen misloopt, lijkt me?
zaterdag 11 juli 2009 om 22:37
quote:Thyra schreef op 11 juli 2009 @ 22:34:
Ik denk eigenlijk gewoon dat moederschap voor veel vrouwen dé manier is om op een relatief makkelijk manier waardering en voldoening te krijgen, en eigen behoeftes te vervullen. Misschien wat vergezocht, maar ik denk dat veel vrouwen zó slecht voor zichzelf zorgen dat ze zich maar vol overgave op hun kinderen storten. En dan piepen 'ik heb nóóit tijd voor mezelf ik kán gewoon géén nee zeggen, ik ben zó moe van altijd maar achter anderen aanrennen, wanneer ben ík nou eens aan de beurt'.Ik geloof heus dat ze er zijn hoor, maar het staat zo boordevol vooroordelen allemaal. Het valt me mee dat we nog vrij rond mogen lopen.
Ik denk eigenlijk gewoon dat moederschap voor veel vrouwen dé manier is om op een relatief makkelijk manier waardering en voldoening te krijgen, en eigen behoeftes te vervullen. Misschien wat vergezocht, maar ik denk dat veel vrouwen zó slecht voor zichzelf zorgen dat ze zich maar vol overgave op hun kinderen storten. En dan piepen 'ik heb nóóit tijd voor mezelf ik kán gewoon géén nee zeggen, ik ben zó moe van altijd maar achter anderen aanrennen, wanneer ben ík nou eens aan de beurt'.Ik geloof heus dat ze er zijn hoor, maar het staat zo boordevol vooroordelen allemaal. Het valt me mee dat we nog vrij rond mogen lopen.
...
zaterdag 11 juli 2009 om 22:38
zaterdag 11 juli 2009 om 22:39
quote:Ann Liv schreef op 11 juli 2009 @ 22:32:
[...]
Als niet-moeder zie ik trouwens wel dat bij láng niet iedereen de zorgtaken probleemloos worden gecombineerd met de carrière. Dus ik kan mij wel voorstellen dat vrouwen die deze jongleer-act niet bij hen vinden passen, ervoor kiezen om (tijdelijk) niet te werken. Voor mij zou het eerder het gevolg hebben dat ik ervoor kies om niet aan kinderen te beginnen.
En de mannen?
Mijn man doet net zoveel als ik qua zorg. Brengt de kinderen ook weg, zorgt voor afspraken met artsen en consultatiebureau's, gaat daar ook gerust met ze naartoe (zonder instructie van mij), gaat ook naar huis als ze ziek zijn of neemt een dag vrij, verschoont luiers, gaat er 's nachts uit en weet ook 'hoe ze werken'.
Gaat dat vanzelf? Nee. Ik denk dat hij ergens ook wel gedacht heeft dat hij gewoon 5 dagen zou werken en ik niet of maar weinig. Totdat het serieus werd en toen heb ik (zonder baan, die had ik nog niet) al vrij snel duidelijk gemaakt dat het zo dus niet ging worden. Nooit problemen mee gehad. Soms is het wel puzzelen, maar niet overdreven, in 3 jaar tijd zelden een écht lastige situatie meegemaakt.
Kwestie van loslaten van je eigen zorgtaken en het maken van duidelijke, concreten afspraken. Bespreken waar je heen wilt met je 'carriere' en wat je wilt bereiken en hoe. En het belangrijkste: ELKAAR STEUNEN. Dat is namelijk nodig, en dan twee kanten op.
[...]
Als niet-moeder zie ik trouwens wel dat bij láng niet iedereen de zorgtaken probleemloos worden gecombineerd met de carrière. Dus ik kan mij wel voorstellen dat vrouwen die deze jongleer-act niet bij hen vinden passen, ervoor kiezen om (tijdelijk) niet te werken. Voor mij zou het eerder het gevolg hebben dat ik ervoor kies om niet aan kinderen te beginnen.
En de mannen?
Mijn man doet net zoveel als ik qua zorg. Brengt de kinderen ook weg, zorgt voor afspraken met artsen en consultatiebureau's, gaat daar ook gerust met ze naartoe (zonder instructie van mij), gaat ook naar huis als ze ziek zijn of neemt een dag vrij, verschoont luiers, gaat er 's nachts uit en weet ook 'hoe ze werken'.
Gaat dat vanzelf? Nee. Ik denk dat hij ergens ook wel gedacht heeft dat hij gewoon 5 dagen zou werken en ik niet of maar weinig. Totdat het serieus werd en toen heb ik (zonder baan, die had ik nog niet) al vrij snel duidelijk gemaakt dat het zo dus niet ging worden. Nooit problemen mee gehad. Soms is het wel puzzelen, maar niet overdreven, in 3 jaar tijd zelden een écht lastige situatie meegemaakt.
Kwestie van loslaten van je eigen zorgtaken en het maken van duidelijke, concreten afspraken. Bespreken waar je heen wilt met je 'carriere' en wat je wilt bereiken en hoe. En het belangrijkste: ELKAAR STEUNEN. Dat is namelijk nodig, en dan twee kanten op.
zaterdag 11 juli 2009 om 22:39
zaterdag 11 juli 2009 om 22:41
zaterdag 11 juli 2009 om 22:42
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 22:39:
Maar het is toch opvallend dat je altijd minder inkomen misloopt als de vrouw stopt met werken? Dat impliceert dat vrouwen al slechtere banen hebben voordat er kinderen zijn. Omdat ze al rekening houden met zorgtaken? (buiten andere beroepsgroepen en het feit dat ze meestal jonger zijn)Hier is het puur inderdaad de leeftijd. Mr. Zwieber is 8 jaar ouder en alhoewel ik veeeeeeeeeel meer nu verdien dan hij zelfs jaren na mijn leeftijd verdiende, verdien ik NU concreet minder dan hij. Maar inderdaad, hij zegt altijd: jij bent degene die een spectaculaire carriere gaat maken en de cash binnen gaat slepen. Die carriere geloof ik nog wel maar cash binnen slepen in de wetenschap?
Maar het is toch opvallend dat je altijd minder inkomen misloopt als de vrouw stopt met werken? Dat impliceert dat vrouwen al slechtere banen hebben voordat er kinderen zijn. Omdat ze al rekening houden met zorgtaken? (buiten andere beroepsgroepen en het feit dat ze meestal jonger zijn)Hier is het puur inderdaad de leeftijd. Mr. Zwieber is 8 jaar ouder en alhoewel ik veeeeeeeeeel meer nu verdien dan hij zelfs jaren na mijn leeftijd verdiende, verdien ik NU concreet minder dan hij. Maar inderdaad, hij zegt altijd: jij bent degene die een spectaculaire carriere gaat maken en de cash binnen gaat slepen. Die carriere geloof ik nog wel maar cash binnen slepen in de wetenschap?
zaterdag 11 juli 2009 om 22:43
quote:nippo schreef op 11 juli 2009 @ 22:39:
Maar het is toch opvallend dat je altijd minder inkomen misloopt als de vrouw stopt met werken? Dat impliceert dat vrouwen al slechtere banen hebben voordat er kinderen zijn. Omdat ze al rekening houden met zorgtaken? (buiten andere beroepsgroepen en het feit dat ze meestal jonger zijn)Dat is het enige voordeel van onderwijsland. Mannen en vrouwen verdienen gewoon evenveel bij evenveel ervaring Misschien bij goed onderhandelen 1 trapje hoger in hun schaal, maar dat geld ook voor beiden. En ach dat levert netto ook niks op dus ehct onderscheid is er niet.
Maar het is toch opvallend dat je altijd minder inkomen misloopt als de vrouw stopt met werken? Dat impliceert dat vrouwen al slechtere banen hebben voordat er kinderen zijn. Omdat ze al rekening houden met zorgtaken? (buiten andere beroepsgroepen en het feit dat ze meestal jonger zijn)Dat is het enige voordeel van onderwijsland. Mannen en vrouwen verdienen gewoon evenveel bij evenveel ervaring Misschien bij goed onderhandelen 1 trapje hoger in hun schaal, maar dat geld ook voor beiden. En ach dat levert netto ook niks op dus ehct onderscheid is er niet.
