Relaties
alle pijlers
Altijd de luisteraar in vriendschappen
woensdag 8 juli 2009 om 20:45
Ik ben in mijn vriendschappen altijd de luisteraar.
Andere mensen vertellen mij hun problemen en ik luister en probeer te helpen.
Als mensen vragen hoe het met mij gaat val ik stil, ik weet dan niet wat ik moet zeggen.
Als mensen niet expliciet vragen hoe het met mij gaat, zal ik nooit uit mezelf over mezelf gaan praten.
Ik wil eigenlijk van dit patroon af.
Ik wil dat mensen ook in mijn verhalen geïnteresseerd zijn.
Als de telefoon gaat, dan wil ik inmiddels niet meer opnemen: ik ben het zat om een uur naar andermans problemen te moeten luisteren!
Hoe kom ik van dit patroon af?
Hoe kan ik leren bij mensen/vrienden ook over mezelf te praten en aandacht voor mijzelf op te eisen?
Hebben andere mensen dit ook?
Andere mensen vertellen mij hun problemen en ik luister en probeer te helpen.
Als mensen vragen hoe het met mij gaat val ik stil, ik weet dan niet wat ik moet zeggen.
Als mensen niet expliciet vragen hoe het met mij gaat, zal ik nooit uit mezelf over mezelf gaan praten.
Ik wil eigenlijk van dit patroon af.
Ik wil dat mensen ook in mijn verhalen geïnteresseerd zijn.
Als de telefoon gaat, dan wil ik inmiddels niet meer opnemen: ik ben het zat om een uur naar andermans problemen te moeten luisteren!
Hoe kom ik van dit patroon af?
Hoe kan ik leren bij mensen/vrienden ook over mezelf te praten en aandacht voor mijzelf op te eisen?
Hebben andere mensen dit ook?
woensdag 15 juli 2009 om 19:41
quote:AliceV schreef op 15 juli 2009 @ 01:36:
Ik heb dat wel eens uitgetest op een feestje; Ik besloot om alleen nog dingen over mezelf te vertellen als iemand daar naar zou vragen. Vervolgens ben ik dus alleen maar een luisterende vuilnisbak geweest op dat feest, met mensen die monologen tegen me hielden. En dat waren gewone aardige mensen met wie ik anders leuke gesprekken zou hebben gehad!
Dat is wel een hele goeie, Alice! Ik ben zo iemand die alleen maar iets over zichzelf vertelt als er expliciet naar gevraagd wordt. Als niemand iets vraagt, neem ik aan dat mensen ook niet geïnteresseerd zijn, al is dit met de jaren wel een beetje minder geworden. Maar ik moet me idd realiseren dat iemand die geen vragen stelt, misschien wel geïnteresseerd is maar om de een of andere reden geen vragen stelt, misschien uit angst verkeerde vragen te stellen, of omdat hij/zij niet gewend is vragen te stellen. Misschien moet ik jouw truc ook maar eens uitproberen!
Ik heb dat wel eens uitgetest op een feestje; Ik besloot om alleen nog dingen over mezelf te vertellen als iemand daar naar zou vragen. Vervolgens ben ik dus alleen maar een luisterende vuilnisbak geweest op dat feest, met mensen die monologen tegen me hielden. En dat waren gewone aardige mensen met wie ik anders leuke gesprekken zou hebben gehad!
Dat is wel een hele goeie, Alice! Ik ben zo iemand die alleen maar iets over zichzelf vertelt als er expliciet naar gevraagd wordt. Als niemand iets vraagt, neem ik aan dat mensen ook niet geïnteresseerd zijn, al is dit met de jaren wel een beetje minder geworden. Maar ik moet me idd realiseren dat iemand die geen vragen stelt, misschien wel geïnteresseerd is maar om de een of andere reden geen vragen stelt, misschien uit angst verkeerde vragen te stellen, of omdat hij/zij niet gewend is vragen te stellen. Misschien moet ik jouw truc ook maar eens uitproberen!
woensdag 15 juli 2009 om 20:26
Jezelf afvragen tijdens een gesprek;' is wat ik zeg eigenlijk wel interessant, luistert de persoon niet alleen uit beleefdheid/" is deels aangeleerd.
Waarschijnlijk komt die vraag bij veel mensen niet op.
Over jezelf, ( ervaringen, ideen en meningen ) praten is iets dat geleerd kan worden, een soort training.
Uiteraard is dit makkelijker voor mensen die als kind niet de indruk kregen dat ze hun mond beter konden houden.
Maar TO, afgezien van de gesprekken zelf, kun je niet iets vertellen over jouw vriendschappen. Gesprekken zijn uiteindelijk maar woorden, geen daden.
Is het je wel eens gebeurd dat een persoon met wie je eigenlijk geen goede gesprekken kunt voeren, dit gebrek deed verdwijnen doet iets wat hij of zei deed?
Waarschijnlijk komt die vraag bij veel mensen niet op.
Over jezelf, ( ervaringen, ideen en meningen ) praten is iets dat geleerd kan worden, een soort training.
Uiteraard is dit makkelijker voor mensen die als kind niet de indruk kregen dat ze hun mond beter konden houden.
Maar TO, afgezien van de gesprekken zelf, kun je niet iets vertellen over jouw vriendschappen. Gesprekken zijn uiteindelijk maar woorden, geen daden.
Is het je wel eens gebeurd dat een persoon met wie je eigenlijk geen goede gesprekken kunt voeren, dit gebrek deed verdwijnen doet iets wat hij of zei deed?
woensdag 15 juli 2009 om 20:37
Herken dit heel erg. Ben heel gevoelig voor de kleinste signalen in de richting van 'niet luisteren'. Dus ik vertel alleen als mensen daar expliciet naar vragen én ook echt luisteren naar wat ik te vertellen heb. Omdat ik zelf zo gevoelig ben voor deze signalen, probeer ik zelf zo aandachtig mogelijk te luisteren naar anderen, omdat ik hen niet het gevoel wil geven dat ik niet geïnteresseerd ben. Vaak vermoeiend, omdat je mensen aantrekt die veel te vertellen hebben (meestal over zichzelf) en niet eens iets terug vragen. Heb zo iemand in mijn kennissenkring. Vaak genoeg de halve avond naar haar monologen staan luisteren, waarna ze de andere kant opkeek als ikzelf iets vertelde. Dat doe ik dus niet meer in die mate. Bij mij speelt trouwens ook een rol dat ik al snel tot de kern van m'n verhaal kom, zonder alle zijweggetjes en onnozele uitweidingen. Mijn verhaal is dus vaak ook kort. Discussier/wissel liever van mening over dingen in plaats van dat eeuwige geleuter over jezelf. Zo leer je mensen nl. nog beter kennen.
anoniem_13486 wijzigde dit bericht op 15-07-2009 20:39
Reden: spelvaut
Reden: spelvaut
% gewijzigd
woensdag 15 juli 2009 om 21:18
Dag lalotta, helemaal herkenbaar wat je schrijft!
Als je goed kunt luisteren, trek je inderdaad mensen aan die graag over zichzelf praten. Heel herkenbaar ook wat je schrijft over mensen die veel zijweggetjes en uitweidingen gebruiken. Als ik op vakantie ben geweest, ben ik meestal in een paar zinnen wel klaar met mijn verhaal, terwijl andere mensen rustig een uur over hun vakantie kunnen vertellen!
Ik vind het ook niet altijd zo interessant aan mensen te vertellen wat ik heb meegemaakt: ik weet het inmiddels al dus voor mij is het oud nieuws! Ik vind het niet heel interessant om mezelf te horen praten, liever praat ik over iets wat ook nieuw voor mij is.
Maar goed, blijft wel, dat ik graag wil dat praten en luisteren wat meer in balans/evenwicht komen in mijn leven.
Als je goed kunt luisteren, trek je inderdaad mensen aan die graag over zichzelf praten. Heel herkenbaar ook wat je schrijft over mensen die veel zijweggetjes en uitweidingen gebruiken. Als ik op vakantie ben geweest, ben ik meestal in een paar zinnen wel klaar met mijn verhaal, terwijl andere mensen rustig een uur over hun vakantie kunnen vertellen!
Ik vind het ook niet altijd zo interessant aan mensen te vertellen wat ik heb meegemaakt: ik weet het inmiddels al dus voor mij is het oud nieuws! Ik vind het niet heel interessant om mezelf te horen praten, liever praat ik over iets wat ook nieuw voor mij is.
Maar goed, blijft wel, dat ik graag wil dat praten en luisteren wat meer in balans/evenwicht komen in mijn leven.
woensdag 15 juli 2009 om 21:22
quote:HansHier schreef op 15 juli 2009 @ 20:26:
Jezelf afvragen tijdens een gesprek;' is wat ik zeg eigenlijk wel interessant, luistert de persoon niet alleen uit beleefdheid/" is deels aangeleerd.
Waarschijnlijk komt die vraag bij veel mensen niet op.
Over jezelf, ( ervaringen, ideen en meningen ) praten is iets dat geleerd kan worden, een soort training.
Dat is positief nieuws om te horen, dat betekent dat ik kan aanleren om meer over mezelf te praten. Ik kan me heel moeilijk voorstellen dat andere mensen helemaal niet bezig zijn met de vraag of wat zij zeggen wel interessant is voor de ander.
Maar goed, ik ben er wel erg op gefocussed, waarschijnlijk omdat ik al bij voorbaat denk dat mensen het niet interessant vinden wat ik te vertellen heb. Dus als iemand met zijn been begint te wiebelen of met zijn pen begint te klikken of wegkijkt, dan klap ik al meteen dicht en denk ik 'laat maar!'.
Jezelf afvragen tijdens een gesprek;' is wat ik zeg eigenlijk wel interessant, luistert de persoon niet alleen uit beleefdheid/" is deels aangeleerd.
Waarschijnlijk komt die vraag bij veel mensen niet op.
Over jezelf, ( ervaringen, ideen en meningen ) praten is iets dat geleerd kan worden, een soort training.
Dat is positief nieuws om te horen, dat betekent dat ik kan aanleren om meer over mezelf te praten. Ik kan me heel moeilijk voorstellen dat andere mensen helemaal niet bezig zijn met de vraag of wat zij zeggen wel interessant is voor de ander.
Maar goed, ik ben er wel erg op gefocussed, waarschijnlijk omdat ik al bij voorbaat denk dat mensen het niet interessant vinden wat ik te vertellen heb. Dus als iemand met zijn been begint te wiebelen of met zijn pen begint te klikken of wegkijkt, dan klap ik al meteen dicht en denk ik 'laat maar!'.
woensdag 15 juli 2009 om 21:24
quote:AliceV schreef op 15 juli 2009 @ 01:36:
Ik heb dat wel eens uitgetest op een feestje; Ik besloot om alleen nog dingen over mezelf te vertellen als iemand daar naar zou vragen. Vervolgens ben ik dus alleen maar een luisterende vuilnisbak geweest op dat feest, met mensen die monologen tegen me hielden. En dat waren gewone aardige mensen met wie ik anders leuke gesprekken zou hebben gehad!Ik heb me bedacht tov wat ik eerder deze avond schreef. Ik denk dat ik eens ga proberen op een feestje alleen maar over mezelf te praten en geen vragen aan anderen te stellen, alleen maar om eens te kijken wat er dan gebeurt. Ik ben benieuwd!
Ik heb dat wel eens uitgetest op een feestje; Ik besloot om alleen nog dingen over mezelf te vertellen als iemand daar naar zou vragen. Vervolgens ben ik dus alleen maar een luisterende vuilnisbak geweest op dat feest, met mensen die monologen tegen me hielden. En dat waren gewone aardige mensen met wie ik anders leuke gesprekken zou hebben gehad!Ik heb me bedacht tov wat ik eerder deze avond schreef. Ik denk dat ik eens ga proberen op een feestje alleen maar over mezelf te praten en geen vragen aan anderen te stellen, alleen maar om eens te kijken wat er dan gebeurt. Ik ben benieuwd!
woensdag 15 juli 2009 om 21:27
quote:HansHier schreef op 15 juli 2009 @ 20:26:
Maar TO, afgezien van de gesprekken zelf, kun je niet iets vertellen over jouw vriendschappen. Gesprekken zijn uiteindelijk maar woorden, geen daden.
Is het je wel eens gebeurd dat een persoon met wie je eigenlijk geen goede gesprekken kunt voeren, dit gebrek deed verdwijnen doet iets wat hij of zei deed?Goede vraag! Praten is inderdaad niet alles, daden zijn ook heel belangrijk. Je bedoelt dat een goede vriend niet iemand hoeft te zijn met wie je goed kunt praten, maar misschien ook iemand die je goed, bijvoorbeeld praktisch, kan bijstaan? Daar moet ik eens over nadenken. Wat zijn jouw ervaringen daarmee? Heb jij vrienden waarbij je zonder woorden toch een warme band mee hebt?
Maar TO, afgezien van de gesprekken zelf, kun je niet iets vertellen over jouw vriendschappen. Gesprekken zijn uiteindelijk maar woorden, geen daden.
Is het je wel eens gebeurd dat een persoon met wie je eigenlijk geen goede gesprekken kunt voeren, dit gebrek deed verdwijnen doet iets wat hij of zei deed?Goede vraag! Praten is inderdaad niet alles, daden zijn ook heel belangrijk. Je bedoelt dat een goede vriend niet iemand hoeft te zijn met wie je goed kunt praten, maar misschien ook iemand die je goed, bijvoorbeeld praktisch, kan bijstaan? Daar moet ik eens over nadenken. Wat zijn jouw ervaringen daarmee? Heb jij vrienden waarbij je zonder woorden toch een warme band mee hebt?
woensdag 15 juli 2009 om 22:04
Dat heb ik dus ook kanarie, dat ik het vaak niet interessant genoeg vind om te vertellen aan anderen. Dan ben ik inderdaad binnen een paar zinnen klaar. Nadeel is wel dat anderen daardoor meer kans krijgen om te vertellen...en nóg groter nadeel is dat ik zelf ook veel vragen ga stellen aan mensen om het gesprek maar gaande te houden. Heel krom, want zo houd ik het zelf in stand natuurlijk. Weet ook niet zo goed hoe ik het anders moet doen. Ik kán niet eens veel vertellen, want ik weet vaak niet eens wat. Dan luister ik heel goed naar waar anderen over uitweiden, zodat ik daar een voorbeeld aan kan nemen, maar het helpt niet echt haha. Het is heel bijzonder als ik iemand tegenkom waarmee ik gewoon een leuk, makkelijk gesprek kan voeren over alledaagse dingen. Daar is een ultieme klik voor nodig, of in ieder geval een sociaal persoon waarmee je lekker kunt filosoferen.
donderdag 16 juli 2009 om 13:30
Dat 'leren' praten over koetjes en kalfjes, of over jezelf is zeker iets dat geleerd kan worden. Net als een nieuwe taal. Kwestie van training en repetitie.
Net als schrijven, ook een kwestie van je eigen gedachtgen in geschreven woorden vangen. Doch dit terzijde.
De vraag: ' is wat ik zeg wel ineteressant' kun je ook omdraaien: 'Is wat mijn gesprekspartner me verteld interessant voor mij?' Vaak is het antwoord nee.
Het is inderdaad vrij ongebruikelijk iemand tegen te komen die zowel kan luisteren als praten. Ik kwam laatst zo iemand tegen, maar hierover later meer. (Misschien...ik beloof niks, weet uiteindelijk niet of TO mijn mailtjes interessant vindt....ha ha)
Net als schrijven, ook een kwestie van je eigen gedachtgen in geschreven woorden vangen. Doch dit terzijde.
De vraag: ' is wat ik zeg wel ineteressant' kun je ook omdraaien: 'Is wat mijn gesprekspartner me verteld interessant voor mij?' Vaak is het antwoord nee.
Het is inderdaad vrij ongebruikelijk iemand tegen te komen die zowel kan luisteren als praten. Ik kwam laatst zo iemand tegen, maar hierover later meer. (Misschien...ik beloof niks, weet uiteindelijk niet of TO mijn mailtjes interessant vindt....ha ha)
vrijdag 17 juli 2009 om 00:37
quote:kanarie79 schreef op 15 juli 2009 @ 21:24: heb me bedacht tov wat ik eerder deze avond schreef. Ik denk dat ik eens ga proberen op een feestje alleen maar over mezelf te praten en geen vragen aan anderen te stellen, alleen maar om eens te kijken wat er dan gebeurt. Ik ben benieuwd!
Hahahaha, dat is een goeie! Moet je zeker eens doen! Je hoeft denk ik ook helemaal niet veel vragen te stellen, de meeste mensen vertellen al van alles uit zichzelf, let maar op!
Ze verwachten waarschijnlijk ook van jou dat je uit jezelf al genoeg vertelt, zodat vragen niet eens nodig zijn.
En misschien dat veel mensen jou nu zien als een stille binnenvetter die liever niet veel over zichzelf vertelt. Dat kan juist afschrikken om je vragen te stellen omdat ze denken dat je daar niet van houdt.
Het zou me niet eens verbazen dat mensen je juist vaker vragen gaan stellen als je vaker spontaan dingen vertelt.
Ik ben benieuwd, wanneer heb je een feestje?
Hahahaha, dat is een goeie! Moet je zeker eens doen! Je hoeft denk ik ook helemaal niet veel vragen te stellen, de meeste mensen vertellen al van alles uit zichzelf, let maar op!
Ze verwachten waarschijnlijk ook van jou dat je uit jezelf al genoeg vertelt, zodat vragen niet eens nodig zijn.
En misschien dat veel mensen jou nu zien als een stille binnenvetter die liever niet veel over zichzelf vertelt. Dat kan juist afschrikken om je vragen te stellen omdat ze denken dat je daar niet van houdt.
Het zou me niet eens verbazen dat mensen je juist vaker vragen gaan stellen als je vaker spontaan dingen vertelt.
Ik ben benieuwd, wanneer heb je een feestje?
vrijdag 17 juli 2009 om 15:12
Hallo allemaal,
Wat een herkenbaar topic. Ik ben ook meestal de luisteraar, voorheen toonde ik altijd belangstelling voor de ander, en ik luisterde maar ! Soms doodvermoeiend omdat de ander dan niets aan me vroeg bleef ik maar vragen. En inderdaad als je goed kunt luisteren trek je schijnbaar mensen aan die dan vervolgens alleen maar over zichzelf vertellen. Nu heb ik besloten, en dan gaat het voornamelijk over mijn schoonfamilie dat ik niets meer vraag, ze hebben het nog wel over zichzelf maar minder als voorheen. Ik vertel niet veel over mezelf omdat ik daar geen zin in heb bij mijn schoonfamilie het "klikt" gewoon niet. Gelukkig zie ik hen heel weinig, ik vind het doodvermoeiend om met zulke mensen om te gaan, even uit beleefdheid gaat wel, maar ik ben altijd weer opgelucht als ze weg gaan. Ik vind als mensen alleen maar over zichzelf praten ook egocentrisch, het is vind ik een gesloten vorm van communiceren, je krijgt geen "band " met zulke mensen.
Wat een herkenbaar topic. Ik ben ook meestal de luisteraar, voorheen toonde ik altijd belangstelling voor de ander, en ik luisterde maar ! Soms doodvermoeiend omdat de ander dan niets aan me vroeg bleef ik maar vragen. En inderdaad als je goed kunt luisteren trek je schijnbaar mensen aan die dan vervolgens alleen maar over zichzelf vertellen. Nu heb ik besloten, en dan gaat het voornamelijk over mijn schoonfamilie dat ik niets meer vraag, ze hebben het nog wel over zichzelf maar minder als voorheen. Ik vertel niet veel over mezelf omdat ik daar geen zin in heb bij mijn schoonfamilie het "klikt" gewoon niet. Gelukkig zie ik hen heel weinig, ik vind het doodvermoeiend om met zulke mensen om te gaan, even uit beleefdheid gaat wel, maar ik ben altijd weer opgelucht als ze weg gaan. Ik vind als mensen alleen maar over zichzelf praten ook egocentrisch, het is vind ik een gesloten vorm van communiceren, je krijgt geen "band " met zulke mensen.
vrijdag 17 juli 2009 om 20:15
Voor mij ook herkenbaar. Wordt ook (te) vaak gezien als luisterend oor met als gevolg eindeloos geratel over problemen etc en als ik geluk heb krijg ik na een uur de vraag hoe het eigenlijk met mij gaat en dan ben ik er soms zo klaar mee dat ik geen behoefte meer heb om mijn verhaal te doen. Ik heb hier uiteraard ook zelf een aandeel en van de ene persoon kan ik het beter hebben dan de ander maar het blijft lastig
vrijdag 17 juli 2009 om 20:36
quote:LaLotta schreef op 15 juli 2009 @ 22:04:
Dat heb ik dus ook kanarie, dat ik het vaak niet interessant genoeg vind om te vertellen aan anderen. Dan ben ik inderdaad binnen een paar zinnen klaar. Nadeel is wel dat anderen daardoor meer kans krijgen om te vertellen...en nóg groter nadeel is dat ik zelf ook veel vragen ga stellen aan mensen om het gesprek maar gaande te houden. Heel krom, want zo houd ik het zelf in stand natuurlijk. Weet ook niet zo goed hoe ik het anders moet doen. Ik kán niet eens veel vertellen, want ik weet vaak niet eens wat. Dan luister ik heel goed naar waar anderen over uitweiden, zodat ik daar een voorbeeld aan kan nemen, maar het helpt niet echt haha. Het is heel bijzonder als ik iemand tegenkom waarmee ik gewoon een leuk, makkelijk gesprek kan voeren over alledaagse dingen. Daar is een ultieme klik voor nodig, of in ieder geval een sociaal persoon waarmee je lekker kunt filosoferen.Heel herkenbaar wat je schrijft Lalotta! Ik heb dat ook heel sterk dat als het gesprek stilvalt ik dan maar vragen ga stellen om het gesprek gaande te houden. De laatste tijd probeer ik wel vaker niets te vragen en de stilte gewoon te laten vallen en te kijken wat er dan gebeurt. Soms komt er dan ineens een vraag van de ander uit voort
Net als jij probeer ik op te letten waar andere mensen zo lang over kunnen praten om dat vervolgens zelf ook te proberen. Maar echt, het lukt me niet, ik vind het eindeloos in details treden over dingen die ik heb meegemaakt gewoon niet zo interessant. Meestal vertel ik gewoon kort een aantal feitelijkheden over mezelf en daar ben ik snel klaar mee.
Dat heb ik dus ook kanarie, dat ik het vaak niet interessant genoeg vind om te vertellen aan anderen. Dan ben ik inderdaad binnen een paar zinnen klaar. Nadeel is wel dat anderen daardoor meer kans krijgen om te vertellen...en nóg groter nadeel is dat ik zelf ook veel vragen ga stellen aan mensen om het gesprek maar gaande te houden. Heel krom, want zo houd ik het zelf in stand natuurlijk. Weet ook niet zo goed hoe ik het anders moet doen. Ik kán niet eens veel vertellen, want ik weet vaak niet eens wat. Dan luister ik heel goed naar waar anderen over uitweiden, zodat ik daar een voorbeeld aan kan nemen, maar het helpt niet echt haha. Het is heel bijzonder als ik iemand tegenkom waarmee ik gewoon een leuk, makkelijk gesprek kan voeren over alledaagse dingen. Daar is een ultieme klik voor nodig, of in ieder geval een sociaal persoon waarmee je lekker kunt filosoferen.Heel herkenbaar wat je schrijft Lalotta! Ik heb dat ook heel sterk dat als het gesprek stilvalt ik dan maar vragen ga stellen om het gesprek gaande te houden. De laatste tijd probeer ik wel vaker niets te vragen en de stilte gewoon te laten vallen en te kijken wat er dan gebeurt. Soms komt er dan ineens een vraag van de ander uit voort
Net als jij probeer ik op te letten waar andere mensen zo lang over kunnen praten om dat vervolgens zelf ook te proberen. Maar echt, het lukt me niet, ik vind het eindeloos in details treden over dingen die ik heb meegemaakt gewoon niet zo interessant. Meestal vertel ik gewoon kort een aantal feitelijkheden over mezelf en daar ben ik snel klaar mee.
vrijdag 17 juli 2009 om 20:40
quote:AliceV schreef op 17 juli 2009 @ 00:37:
Hahahaha, dat is een goeie! Moet je zeker eens doen! Je hoeft denk ik ook helemaal niet veel vragen te stellen, de meeste mensen vertellen al van alles uit zichzelf, let maar op!
Ik ben benieuwd, wanneer heb je een feestje?
Het idee is geïnspireerd op jouw 'experiment'
Ik kijk al uit naar het volgende feestje om het eens uit te proberen!
Ik zal je ervan op de hoogte houden!
Gisteren had ik afgesproken met 3 vriendinnen waar behoorlijke langdradige praters tussen zitten. Ik heb daar al wat geëxperimenteerd met over mezelf praten zonder te wachten op vragen, en het ging eigenlijk best goed. Ik heb wat anekdotes verteld over mijn werk en daar werd goed op gereageerd. Dus het gaat de goede kant op!
Ik vind het trouwens wel fijn om er hier op het forum over te kunnen praten. Door er hier over te schrijven word ik me veel meer bewust van mijn eigen patronen en hoe ik sommige dingen zelf ook in stand houd.
Hahahaha, dat is een goeie! Moet je zeker eens doen! Je hoeft denk ik ook helemaal niet veel vragen te stellen, de meeste mensen vertellen al van alles uit zichzelf, let maar op!
Ik ben benieuwd, wanneer heb je een feestje?
Het idee is geïnspireerd op jouw 'experiment'
Ik kijk al uit naar het volgende feestje om het eens uit te proberen!
Ik zal je ervan op de hoogte houden!
Gisteren had ik afgesproken met 3 vriendinnen waar behoorlijke langdradige praters tussen zitten. Ik heb daar al wat geëxperimenteerd met over mezelf praten zonder te wachten op vragen, en het ging eigenlijk best goed. Ik heb wat anekdotes verteld over mijn werk en daar werd goed op gereageerd. Dus het gaat de goede kant op!
Ik vind het trouwens wel fijn om er hier op het forum over te kunnen praten. Door er hier over te schrijven word ik me veel meer bewust van mijn eigen patronen en hoe ik sommige dingen zelf ook in stand houd.
vrijdag 17 juli 2009 om 20:44
quote:HansHier schreef op 16 juli 2009 @ 13:30:
De vraag: ' is wat ik zeg wel ineteressant' kun je ook omdraaien: 'Is wat mijn gesprekspartner me verteld interessant voor mij?' Vaak is het antwoord nee.
Het is inderdaad vrij ongebruikelijk iemand tegen te komen die zowel kan luisteren als praten. Ik kwam laatst zo iemand tegen, maar hierover later meer. (Misschien...ik beloof niks, weet uiteindelijk niet of TO mijn mailtjes interessant vindt....ha ha)
Het omdraaien van de vraag naar 'is wat mijn gesprekspartner me vertelt interessant voor MIJ?' is wel een goede idd. Maar wat je ook al zegt: vaak is het antwoord nee. Maar zou die gesprekspartner zich daarvan bewust zijn? Volgens mij kan het heel veel mensen niet schelen of er wel naar ze geluisterd wordt, ze willen gewoon hun verhaal kwijt. Maar het lukt mij echt niet om over mezelf te praten als ik weet dat er toch niet geluisterd wordt.
Fijn HansHier, dat je iemand hebt ontmoet die zowel kan praten als luisteren, zo iemand moet je koesteren hoor! Er zijn er volgens mij niet veel van! En natuurlijk vind ik je mailtjes interessant, ik heb er veel aan om te horen hoe andere 'luisteraars' met dit 'probleem' omgaan.
De vraag: ' is wat ik zeg wel ineteressant' kun je ook omdraaien: 'Is wat mijn gesprekspartner me verteld interessant voor mij?' Vaak is het antwoord nee.
Het is inderdaad vrij ongebruikelijk iemand tegen te komen die zowel kan luisteren als praten. Ik kwam laatst zo iemand tegen, maar hierover later meer. (Misschien...ik beloof niks, weet uiteindelijk niet of TO mijn mailtjes interessant vindt....ha ha)
Het omdraaien van de vraag naar 'is wat mijn gesprekspartner me vertelt interessant voor MIJ?' is wel een goede idd. Maar wat je ook al zegt: vaak is het antwoord nee. Maar zou die gesprekspartner zich daarvan bewust zijn? Volgens mij kan het heel veel mensen niet schelen of er wel naar ze geluisterd wordt, ze willen gewoon hun verhaal kwijt. Maar het lukt mij echt niet om over mezelf te praten als ik weet dat er toch niet geluisterd wordt.
Fijn HansHier, dat je iemand hebt ontmoet die zowel kan praten als luisteren, zo iemand moet je koesteren hoor! Er zijn er volgens mij niet veel van! En natuurlijk vind ik je mailtjes interessant, ik heb er veel aan om te horen hoe andere 'luisteraars' met dit 'probleem' omgaan.
vrijdag 17 juli 2009 om 20:48
Ik kom trouwens uit een familie waar iedereen zichzelf heel graag hoort praten. Het zijn allemaal behoorlijke ego's. Vroeger aan tafel was het echt een strijd wie er aan het woord was tussen mijn vader, mijn moeder en mijn broer. Mij lukte het totaal niet om daartussen te komen, helaas!
Meestal kon ik er nog net een woord tussen krijgen, wat meteen gekaapt werd door een ander om daarmee aan een nieuw onderwerp te beginnen (is nog steeds zo trouwens)
Hoe is dat bij jullie?
Wat was jullie rol vroeger in het gezin? Prater, luisteraar? Werd er naar jullie geluisterd?
Meestal kon ik er nog net een woord tussen krijgen, wat meteen gekaapt werd door een ander om daarmee aan een nieuw onderwerp te beginnen (is nog steeds zo trouwens)
Hoe is dat bij jullie?
Wat was jullie rol vroeger in het gezin? Prater, luisteraar? Werd er naar jullie geluisterd?
vrijdag 17 juli 2009 om 21:14
Quote Kanarie 79.Gisteren had ik afgesproken met 3 vriendinnen waar behoorlijke langdradige praters tussen zitten. Ik heb daar al wat geëxperimenteerd met over mezelf praten zonder te wachten op vragen, en het ging eigenlijk best goed. Ik heb wat anekdotes verteld over mijn werk en daar werd goed op gereageerd. Dus het gaat de goede kant op!
Harstikke goed,meis,je kunt het,WEDDEN?
Oefening baart kunst,moet je maar denken!!
Ga zo door!!!Het komt goed.
Harstikke goed,meis,je kunt het,WEDDEN?
Oefening baart kunst,moet je maar denken!!
Ga zo door!!!Het komt goed.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zaterdag 18 juli 2009 om 00:59
Fijn kanarie, wat leuk dat je er al mee bent gaan experimenteren en je resultaat merkt!
Ik zou trouwens niet al te veel bij dat 'interessant' blijven hangen. De meeste gesprekken worden gevuld met dingen die helemaal niet zo ontzettend interessant of belangrijk zijn.
Maar ook dat heeft een functie, je bent niet alleen informatie aan het uitwisselen, je laat met een gesprek ook zien dat je met iemand meeleeft en je deelt je ervaringen. Als een vriendin je b.v. over haar vakantie vertelt, is dat voor jou persoonlijk niet zo interessant natuurlijk, maar tegelijk weet je wel wat je vriendin allemaal beleefd heeft, het is alsof je een beetje met haar op vakantie bent geweest. Dat versterkt jullie band. En daarom willen je vrienden ook weten wat jij te vertellen hebt, wat er allemaal gebeurd in je leven en waar je in je hoofd mee bezig bent, of dat nou persoonlijk interessant voor hen is of niet.
Heb je echt niet zo de behoefte om over jezelf te vertellen, of is het alleen de angst dat anderen niet naar je willen luisteren? Je vertelt hier nu ook allemaal dingetjes uit jezelf. Ik kan me wel voorstellen dat je stil valt in zo'n gezin waarin iedereen om het woord aan het vechten is en niemand naar jou luistert.
Ik had dat zelf niet zo, ik was wel heel verlegen en praatte heel zachtjes (mensen hoorden me niet eens als ik wat zei!). Maar dat heb ik allemaal afgeleerd door de jaren heen. Het is nog steeds een vreemde sensatie om in een groepje te staan en dat ik dan aan het woord ben en iedereen opeens naar me luistert. (Maar ook daar begin ik aan te wennen. ) Voelde het nog onwennig toen je vriendinnen naar je luisterden?
Er zullen altijd mensen zijn die alleen maar in zichzelf geinteresseerd zijn, maar de meeste mensen luisteren gewoon naar je.
(ik vind dit trouwens wel een interessant topic, ik ben erg gaan nadenken over de functie en het verloop van gesprekken)
Ik zou trouwens niet al te veel bij dat 'interessant' blijven hangen. De meeste gesprekken worden gevuld met dingen die helemaal niet zo ontzettend interessant of belangrijk zijn.
Maar ook dat heeft een functie, je bent niet alleen informatie aan het uitwisselen, je laat met een gesprek ook zien dat je met iemand meeleeft en je deelt je ervaringen. Als een vriendin je b.v. over haar vakantie vertelt, is dat voor jou persoonlijk niet zo interessant natuurlijk, maar tegelijk weet je wel wat je vriendin allemaal beleefd heeft, het is alsof je een beetje met haar op vakantie bent geweest. Dat versterkt jullie band. En daarom willen je vrienden ook weten wat jij te vertellen hebt, wat er allemaal gebeurd in je leven en waar je in je hoofd mee bezig bent, of dat nou persoonlijk interessant voor hen is of niet.
Heb je echt niet zo de behoefte om over jezelf te vertellen, of is het alleen de angst dat anderen niet naar je willen luisteren? Je vertelt hier nu ook allemaal dingetjes uit jezelf. Ik kan me wel voorstellen dat je stil valt in zo'n gezin waarin iedereen om het woord aan het vechten is en niemand naar jou luistert.
Ik had dat zelf niet zo, ik was wel heel verlegen en praatte heel zachtjes (mensen hoorden me niet eens als ik wat zei!). Maar dat heb ik allemaal afgeleerd door de jaren heen. Het is nog steeds een vreemde sensatie om in een groepje te staan en dat ik dan aan het woord ben en iedereen opeens naar me luistert. (Maar ook daar begin ik aan te wennen. ) Voelde het nog onwennig toen je vriendinnen naar je luisterden?
Er zullen altijd mensen zijn die alleen maar in zichzelf geinteresseerd zijn, maar de meeste mensen luisteren gewoon naar je.
(ik vind dit trouwens wel een interessant topic, ik ben erg gaan nadenken over de functie en het verloop van gesprekken)
zaterdag 18 juli 2009 om 20:53
quote:AliceV schreef op 18 juli 2009 @ 00:59:
Heb je echt niet zo de behoefte om over jezelf te vertellen, of is het alleen de angst dat anderen niet naar je willen luisteren?
Het is nog steeds een vreemde sensatie om in een groepje te staan en dat ik dan aan het woord ben en iedereen opeens naar me luistert. (Maar ook daar begin ik aan te wennen. )
(ik vind dit trouwens wel een interessant topic, ik ben erg gaan nadenken over de functie en het verloop van gesprekken)
Ik denk dat het voor een deel is dat ik niet zo langdradig van stof ben, maar voor het grootste deel ben ik idd bang dat mensen niet naar me zullen luisteren, het niet interessant vinden, of mijn angst dat het eerste woord dat ik uitspreek al meteen gekaapt wordt door een ander (waar ik dus nogal wat ervaring mee heb).
Ik kan me voorstellen dat het een vreemde sensatie voor je is dat je ineens het woord hebt in een hele groep en iedereen naar je luistert. Wel heel goed van je dat je dit hebt geleerd in de loop der jaren! Daar mag je wel heel trots op zijn! Het gekke is, dat het mij op mijn werk wel lukt om de aandacht te trekken, dan gaat het niet over mij maar over werkgerelateerde zaken, en dan durf ik mij WEL uit te spreken, dat is blijkbaar minder eng dan praten over persoonlijke dingen.
Ik moet zeggen dat ik sinds door op dit topic met jullie te praten, ik ook meer ben op gaan letten hoe gesprekken verlopen, wat mijn aandeel daarin is en dat van anderen. Het gaat natuurlijk niet alleen om het gesprek op zichzelf (wat je zegt, niet alles wat uitgewisseld wordt is interessant) maar vooral om het gevoel dat je erbij hebt: gehoord en gezien te (willen) worden.
Heb je echt niet zo de behoefte om over jezelf te vertellen, of is het alleen de angst dat anderen niet naar je willen luisteren?
Het is nog steeds een vreemde sensatie om in een groepje te staan en dat ik dan aan het woord ben en iedereen opeens naar me luistert. (Maar ook daar begin ik aan te wennen. )
(ik vind dit trouwens wel een interessant topic, ik ben erg gaan nadenken over de functie en het verloop van gesprekken)
Ik denk dat het voor een deel is dat ik niet zo langdradig van stof ben, maar voor het grootste deel ben ik idd bang dat mensen niet naar me zullen luisteren, het niet interessant vinden, of mijn angst dat het eerste woord dat ik uitspreek al meteen gekaapt wordt door een ander (waar ik dus nogal wat ervaring mee heb).
Ik kan me voorstellen dat het een vreemde sensatie voor je is dat je ineens het woord hebt in een hele groep en iedereen naar je luistert. Wel heel goed van je dat je dit hebt geleerd in de loop der jaren! Daar mag je wel heel trots op zijn! Het gekke is, dat het mij op mijn werk wel lukt om de aandacht te trekken, dan gaat het niet over mij maar over werkgerelateerde zaken, en dan durf ik mij WEL uit te spreken, dat is blijkbaar minder eng dan praten over persoonlijke dingen.
Ik moet zeggen dat ik sinds door op dit topic met jullie te praten, ik ook meer ben op gaan letten hoe gesprekken verlopen, wat mijn aandeel daarin is en dat van anderen. Het gaat natuurlijk niet alleen om het gesprek op zichzelf (wat je zegt, niet alles wat uitgewisseld wordt is interessant) maar vooral om het gevoel dat je erbij hebt: gehoord en gezien te (willen) worden.
zondag 19 juli 2009 om 03:22
Het valt me nog op dat je erg uitgebreid reageert op reacties. (niet negatief bedoeld hoor, mooie eigenschap juist)
Doe je dat normaal ook? Kan het zijn dat je ook heel erg meeleeft met anderen en je daardoor alleen op hen richt en weinig over jezelf vertelt?
Heb je nog meer geexperimenteerd de afgelopen dagen? Je kan best wennen aan zo'n nieuwe manier van communiceren, op een gegeven moment wordt het normaal. Ik heb inmiddels zelfvertrouwen genoeg dat ik me geen zorgen meer maak of wat ik zeg wel interessant genoeg is.
Al merk ik dat ik er nog steeds gevoelig voor ben als ik duidelijk merk dat iemand niet geinteresseerd is. Je kent het wel, wegkijken, alleen 'hm-hmm..' zeggen, dat soort dingen. Maar inmiddels denk ik wel weer sneller 'wat een stomme onbeleefde man/vrouw' in plaats van 'ohjee, ik zei saaie dingen'.
Doe je dat normaal ook? Kan het zijn dat je ook heel erg meeleeft met anderen en je daardoor alleen op hen richt en weinig over jezelf vertelt?
Heb je nog meer geexperimenteerd de afgelopen dagen? Je kan best wennen aan zo'n nieuwe manier van communiceren, op een gegeven moment wordt het normaal. Ik heb inmiddels zelfvertrouwen genoeg dat ik me geen zorgen meer maak of wat ik zeg wel interessant genoeg is.
Al merk ik dat ik er nog steeds gevoelig voor ben als ik duidelijk merk dat iemand niet geinteresseerd is. Je kent het wel, wegkijken, alleen 'hm-hmm..' zeggen, dat soort dingen. Maar inmiddels denk ik wel weer sneller 'wat een stomme onbeleefde man/vrouw' in plaats van 'ohjee, ik zei saaie dingen'.
zondag 19 juli 2009 om 22:48
quote:AliceV schreef op 19 juli 2009 @ 03:22:
Het valt me nog op dat je erg uitgebreid reageert op reacties. (niet negatief bedoeld hoor, mooie eigenschap juist)
Doe je dat normaal ook? Kan het zijn dat je ook heel erg meeleeft met anderen en je daardoor alleen op hen richt en weinig over jezelf vertelt?Ja daar heb je gelijk in, in real life is dat ook zo. Ik kan me erg verliezen in mensen en hun verhalen/problemen, ik ga er dan helemaal in mee, wil proberen te helpen, oplossingen aan te dragen. Maar raak daarbij vaak het contact met mezelf kwijt. Het kost me dus enorm veel energie om mensen te zien. Ik zou juist zo graag energie willen krijgen bij het zien van mensen. Hoe kan ik meer bij mezelf blijven in contact met mensen en niet al mijn energie kwijtraken?
Het valt me nog op dat je erg uitgebreid reageert op reacties. (niet negatief bedoeld hoor, mooie eigenschap juist)
Doe je dat normaal ook? Kan het zijn dat je ook heel erg meeleeft met anderen en je daardoor alleen op hen richt en weinig over jezelf vertelt?Ja daar heb je gelijk in, in real life is dat ook zo. Ik kan me erg verliezen in mensen en hun verhalen/problemen, ik ga er dan helemaal in mee, wil proberen te helpen, oplossingen aan te dragen. Maar raak daarbij vaak het contact met mezelf kwijt. Het kost me dus enorm veel energie om mensen te zien. Ik zou juist zo graag energie willen krijgen bij het zien van mensen. Hoe kan ik meer bij mezelf blijven in contact met mensen en niet al mijn energie kwijtraken?
maandag 20 juli 2009 om 00:00
Oh, dat herken ik wel een beetje. Is het niet een controle trekje, dat je denkt dat je mensen kan helpen hun problemen op te lossen, dat je die verantwoordelijkheid meteen op je neemt?
Ik probeer mezelf dat wat af te leren en vaker te denken 'dat moeten ze zelf maar oplossen, niet mijn probleem.' (slecht idee om me op dit forum aan te melden, nu ga ik jou weer advies geven, haha! )
Maar ik vraag me nu ook af of jij, omdat je zo goed kan luisteren, ook extra veel mensen met problemen aantrekt. Misschien moet je dat soort types die alleen maar hun hart bij je komen luchten, ook wat meer uit je buurt houden. Als je voornamelijk met dat soort mensen omgaat, is het niet zo raar dat ze je veel energie kosten!
Ik probeer mezelf dat wat af te leren en vaker te denken 'dat moeten ze zelf maar oplossen, niet mijn probleem.' (slecht idee om me op dit forum aan te melden, nu ga ik jou weer advies geven, haha! )
Maar ik vraag me nu ook af of jij, omdat je zo goed kan luisteren, ook extra veel mensen met problemen aantrekt. Misschien moet je dat soort types die alleen maar hun hart bij je komen luchten, ook wat meer uit je buurt houden. Als je voornamelijk met dat soort mensen omgaat, is het niet zo raar dat ze je veel energie kosten!
