Terugkerende problemen, nu voorbij hoop ik!

Ik heb een lange relatie, we zijn al 27 jaar bij elkaar waarvan 24 jaar getrouwd. We hebben 2 volwassen kinderen. Nu is het al heel lang dat de zin in seks binnen onze relatie heel verschillend is. Waarschijnlijk altijd al. Al is het wel meer geworden. Eerder kon de spanning erg oplopen als ik (weer) eens aangaf geen zin te hebben. Ik had dan zoveel spanning doordat het dan daarna zo’n ijzige spanning was tussen ons. Wij hebben ook al heel lang (15 jaar?) een afspraak (mijn initiatief) dat er alleen seks in het weekend is in principe. Dit omdat ik in bed spanning voelde dat mijn man seks wou en ik niet. Dit heeft mij geholpen dat ik in ieder geval doordeweeks rustig kon slapen. Het lijkt als ik dit opschrijf dat ik nooit zin heb gehad in seks in deze relatie, dat is niet zo. Maar de zin is wel steeds minder geworden, en is nu zo’n beetje weg. Wel vind ik strelen fijn, zonder dat het echt seksueel wordt.
Het is zo dat ik dan geregeld maar wel seks had omdat ik die spanning die er anders zou zijn erger vond. De meeste ruzies bij ons gingen hierover. Nu heb ik mijn man na de voorlaatste ruzie uitgelegd dat hij het niet persoonlijk moet nemen , dat het niet aan hem ligt maar dat het oa aan de hormonen ligt (overgang). Ik merkte dat dat erg had geholpen en hij er begrip voor had als ik niet iedere week seks wou. Dit was voor mij veel prettiger, niet dat ik meer zin had maar voelde me ontspannener. Maar nu is het geescaleerd doordat het al een tijd rustig was en mijn man wist dat ik geen seks wou maar toch tussen mijn benen graaide. Ik liet dit niet toe en we gingen slapen. De volgende dag hadden we er niet over gepraat. Maar die avond in bed reageerde ik zonder dat ik het door had te fel omdat mijn man tegen mij aan wou liggen maar ik dat niet wou. Dit gedrag kwam wel vaker voor, achteraf had ik ook mondiger moeten reageren.
Dat ik zo fel reageerde kwam door die avond ervoor en iets van ca 8 jaar terug.
Toen lagen wij in bed, ik wou geen seks. Draaide mij om om te gaan slapen. Er was geen ruzie toen oid. Ik ben toen door mijn man verkracht. Niet met geweld maar hij hield me wel stevig vast. Daarna zijn we gaan slapen, toen niet erover gehad. Maar wel de volgende dag. Ik had hem oa gezegd weet je wel dat het een verkrachting is en dat dat strafbaar is? Ik weet nog dat hij toen heel kwaad werd op mij omdat ik hem als een verkrachter zag. Daarna hebben we denk ik ca een week ruzie erover gehad. Het kwam weer goed doordat hij op een gegeven moment zei dat het hem speet. Dat ik hem heel dierbaar was etc. Hij zei dat hij zich er niks van herinnerde ( door de drank). Nu nu het zo geescaleerd is zei hij eerst ook dat hij zich niks meer herinnert ervan. Wat mij ook een kwaad gevoel geeft en gaf! Nu kwam hij er later op terug en zei hij dat hij heel diep had nagedacht en hij wel een moment herinnerde dat hij dacht bij zichzelf “ we zijn al zo lang bij elkaar, ik druk nu letterlijk en figuurlijk door. Wij hebben ondertussen ook een seksuoloog/therapeut ingeschakeld. Dit omdat ik erge twijfels heb of ik nog verder wil in deze relatie. En die twijfels zijn nog niet weg. We hebben wel veel hulp gehad van deze seksuoloog/therapeut. Zij is vooral seksuoloog en heeft ons aangeraden om naar een relatietherapeut te gaan.
Ik merk aan alles dat mijn man wel veel van mij houdt. Ik zie ook echt verdriet bij hem. Zelf heb ik natuurlijk ook veel verdriet ervan. Ik ben nu alleen 3 weken in op vakantie ipv samen. De laatste week komen ook onze kinderen en schoonzoon. Ik voel me heel alleen maar vind het aan de andere kant ook weer fijn om mijn eigen gang te gaan. En de rust is ook weer fijn!
Mijn gevoel is dat ik het nog wil proberen met mijn man met de tips van de seksuoloog. Dat betekend geen seks als ik het niet wil en ook op de manier hoe ik het wil ( geen penetratieseks bijvoorbeeld). Ik wil kijken hoe dit gaat als we het in de praktijk brengen. Mijn man wil dit ook hij wil alles wel doen om het huwelijk stand te laten houden. Zelf hou ik nog steeds veel van mijn man, maar ik twijfel wel of ik genoeg van hem hou om verder met hem te gaan. Ik wou dat ik heel duidelijk het antwoord voelde! Ik had ook niet gedacht dat dit mij nog steeds zo dwars zat wat er 8 jaar geleden was gebeurd. Ik moet vooral goed bij mijzelf voelen wat ik wil, het probleem is dat het erg wisselt bij mij. Volgens de therapeut is dat normaal.
Wij hebben natuurlijk een hele geschiedenis samen. Ook deelden en deden we verder haast alles samen. En zal ik hem ook erg missen etc. Ik voel pijn als ik eraan denk dat we uit elkaar gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vaak aan scheiden gedacht heb en denk… Wij zoeken een “nieuwe” relatietherapeut. Hopenlijk komen we er dan uit. Mijn man wil zeker verder met mij. Maar wat wil ik? Ik hoop dat ik daar uit kom!
Ben benieuwd hoe anderen hier tegen aan kijken.

Een fling, ja snap de gedachte. Maar ik denk dat als ik bij mijn man weg ga ik heel lang klaar ben met mannen vooral wat seks betreft. Maar goed je weet nooit. Maar ik ga ook niet kwaad met kwaad vergelden...

Ja we dachten dat we een goed huwelijk hadden ondanks dit grote ding. Maar hierdoor hadden we wel steeds terugkerende problemen op seksgebied. En ik ben in de overgang/menopauze dus dachten dat dat ook meespeelde vooral.. Ik denk goed weggestopt. Had er inderdaad beter eerder uit moeten komen!

Wat positief is is dat wij veel samen deden. Einden wandelen en veel praten over alles (behalve dat) wat ons bezig houdt. Ook steunt hij mij erg met de zeer slechte relatie met mijn ouders.
Andersom steun ik hem ook met allerlei dingen. Ook gingen/gaan we geregeld samen in het weekend ergens wat borrelen. Wat heel gezellig is. Samen naar italiaanse les geweest etc etc. Vorig jaar na een zoektocht van ca 1,5 jaar een appartement gekocht in Italië. Zo is er nog veel meer...
Ook heeft hij mij nu naar Schiphol gebracht s'ochtends vroeg. Hij had het emotioneel zwaar toen we echt afscheid moesten nemen. En bleef op een afstand mij volgen. We zwaaiden steeds af en toe naar elkaar tot het niet meer kon.

[...]

Ik heb vannacht na weer een slechte nachtrust mijn man geappt dat het mij toch beter lijkt om apart te wonen. Dat ik denk aan een scheiding. Met heel veel pijn voor mezelf maar ook voor hem. Maar ik vind het erg ingewikkeld en moeilijk worden om nog samen in een huis te wonen nu. Ik dacht eerst nog aan alleen apart slapen.
Nu had hij geappt dat hij er toch wel van schrikt en alles wel wil doen om het huwelijk te redden. Of we mischien konden bellen of zelfs dat hij naar mij toe kan gaan.
Ik heb geantwoord dat ik therapie en rust nodig heb. En dat wat gebeurd is gebeurd is en niet terug te draaien is.

Hij schreef oa in de laatste app dat hij van mij houdt met alles wat hij heeft en dat hij voor mij het allerbeste wil en mij een sterke en prachtige vrouw vind en dat ik het beste verdien in de toekomst.

Zo moeilijk nu alles!
Maar goed het zal vast ook weer rustiger worden.

Ik heb gezegd dat ik toch meer aan scheiden denk, maar heb nog zeker de beslissing niet genomen. Eerst therapie etc. We zaten toch al een hele tijd te denken van apart wonen nu of alleen apart slapen. Een paar weken geleden had mijn man al bijna iets getekend om te huren om apart te gaan wonen maat toen toch nog teruggedraaid.
Ja het klopt de gedachtes gaan alle kanten op al een hele tijd, heel naar! En 1 vriendin en onze kinderen weten van dit alles. Maar verder nog niemand, maar dat zal nu veranderen..
Mijn man had toen dus bijna wat gehuurd maar toen teruggedraaid. Maar die plek leek hem toen aan te spreken. Die was nog vrij, voor ik weg ging had hij gezegd dat hij binnen 1 of max 2 wk wou weten als ik liever alleen in ons huis wou zitten als ik terug kwam. Dan kon hij daar nog terecht, nu blijkt het toch een te lange reistijd te zijn voor zijn werk ed.

Ja dat doe ik ook, veel bewegen, schilderen. En overmorgen komen mijn kinderen en schoonzoon.

Attraverso schreef: ↑

24-04-2025 06:54

Als ik het zo lees waren jullie in gezamenlijk overleg beter al veel langer uit elkaar gegaan. Verschillende behoefte aan seks is absoluut een goede reden, ook al zit de rest wel goed.
Je bent er bijna helemaal klaar mee maar toch zal uit elkaar zijn niet makkelijk zijn.
Denk niet 'ik ga een tijd rustig alleen blijven en zal wel nog een fijne man tegen komen' want zo gaat het lang niet altijd.
Als ik zo lees hoe jullie huwelijk is, naast de zwarte wolk die boven jullie hoofd hangt, durf ik niet met een gerust hart zeggen dat je blij gaat zijn met je beslissing. Ik weet niet hoe je sociaal netwerk is, of je enkele goede vriendinnen hebt of makkelijk vriendinnen maakt en leuke hobby's hebt die je samen met mensen doet. Je hebt nog niet in je eentje geleefd.

Ik lees dit bericht en vraag me af hoe je dit bedoeld. Ik ben echt bewust dat het een hele moeilijke tijd wordt mits is beslis te gaan scheiden. En dat er heel veel veranderd, dus veel stress etc. Het lijkt alsof je het afraadt om daarom te scheiden? Of vat ik het verkeerd op?

Nee, eerlijk gezegd als we uit elkaar zouden gaan dan hoef ik ook een hele tijd geen partner En mocht het ervan komen dan denk ik liever een lat relatie. Ja, mijn sociale netwerk is helaas niet heel groot. Moet ik ook aan werken. Maar ik ben ook niet iemand die heel veel mensen nodig heeft. Maar ja nu is het inderdaad meer vervelend!

Attraverso schreef: ↑

25-04-2025 07:48

Ik raad je helemaal niets aan. Ik begrijp je gevoel dat je misschien wel weg wil volledig. Het is makkelijk om van hieruit te zeggen 'ga weg'. Maar ik weet dat het niet altijd makkelijk is. Niet alleen uit eigen ervaring maar ook door de mensen die ik ontmoet tijdens mijn job.
Je zal rond mijn leeftijd zitten vermoed ik. Jullie doen als ik het zo lees veel/alles samen en hij doet veel voor jou. Daarom vraag ik je of je een sociaal netwerk hebt, makkelijk contacten legt. Dat zal het veel makkelijker maken om op je eigen benen te gaan staan. Denk niet dat je een tijdje op adem wil komen en dan binnen een paar jaar een nieuwe partner zal vinden. Die foute bedenking hebben veel mensen gemaakt. Dat kan gebeuren maar misschien ook helemaal niet.
Ik zie om me heen zelfs dat het meer niet dan wel gebeurt.