Relaties
alle pijlers
Terugkerende problemen, nu voorbij hoop ik!
dinsdag 22 april 2025 om 12:15
Ik heb een lange relatie, we zijn al 27 jaar bij elkaar waarvan 24 jaar getrouwd. We hebben 2 volwassen kinderen. Nu is het al heel lang dat de zin in seks binnen onze relatie heel verschillend is. Waarschijnlijk altijd al. Al is het wel meer geworden. Eerder kon de spanning erg oplopen als ik (weer) eens aangaf geen zin te hebben. Ik had dan zoveel spanning doordat het dan daarna zo’n ijzige spanning was tussen ons. Wij hebben ook al heel lang (15 jaar?) een afspraak (mijn initiatief) dat er alleen seks in het weekend is in principe. Dit omdat ik in bed spanning voelde dat mijn man seks wou en ik niet. Dit heeft mij geholpen dat ik in ieder geval doordeweeks rustig kon slapen. Het lijkt als ik dit opschrijf dat ik nooit zin heb gehad in seks in deze relatie, dat is niet zo. Maar de zin is wel steeds minder geworden, en is nu zo’n beetje weg. Wel vind ik strelen fijn, zonder dat het echt seksueel wordt.
Het is zo dat ik dan geregeld maar wel seks had omdat ik die spanning die er anders zou zijn erger vond. De meeste ruzies bij ons gingen hierover. Nu heb ik mijn man na de voorlaatste ruzie uitgelegd dat hij het niet persoonlijk moet nemen , dat het niet aan hem ligt maar dat het oa aan de hormonen ligt (overgang). Ik merkte dat dat erg had geholpen en hij er begrip voor had als ik niet iedere week seks wou. Dit was voor mij veel prettiger, niet dat ik meer zin had maar voelde me ontspannener. Maar nu is het geescaleerd doordat het al een tijd rustig was en mijn man wist dat ik geen seks wou maar toch tussen mijn benen graaide. Ik liet dit niet toe en we gingen slapen. De volgende dag hadden we er niet over gepraat. Maar die avond in bed reageerde ik zonder dat ik het door had te fel omdat mijn man tegen mij aan wou liggen maar ik dat niet wou. Dit gedrag kwam wel vaker voor, achteraf had ik ook mondiger moeten reageren.
Dat ik zo fel reageerde kwam door die avond ervoor en iets van ca 8 jaar terug.
Toen lagen wij in bed, ik wou geen seks. Draaide mij om om te gaan slapen. Er was geen ruzie toen oid. Ik ben toen door mijn man verkracht. Niet met geweld maar hij hield me wel stevig vast. Daarna zijn we gaan slapen, toen niet erover gehad. Maar wel de volgende dag. Ik had hem oa gezegd weet je wel dat het een verkrachting is en dat dat strafbaar is? Ik weet nog dat hij toen heel kwaad werd op mij omdat ik hem als een verkrachter zag. Daarna hebben we denk ik ca een week ruzie erover gehad. Het kwam weer goed doordat hij op een gegeven moment zei dat het hem speet. Dat ik hem heel dierbaar was etc. Hij zei dat hij zich er niks van herinnerde ( door de drank). Nu nu het zo geescaleerd is zei hij eerst ook dat hij zich niks meer herinnert ervan. Wat mij ook een kwaad gevoel geeft en gaf! Nu kwam hij er later op terug en zei hij dat hij heel diep had nagedacht en hij wel een moment herinnerde dat hij dacht bij zichzelf “ we zijn al zo lang bij elkaar, ik druk nu letterlijk en figuurlijk door. Wij hebben ondertussen ook een seksuoloog/therapeut ingeschakeld. Dit omdat ik erge twijfels heb of ik nog verder wil in deze relatie. En die twijfels zijn nog niet weg. We hebben wel veel hulp gehad van deze seksuoloog/therapeut. Zij is vooral seksuoloog en heeft ons aangeraden om naar een relatietherapeut te gaan.
Ik merk aan alles dat mijn man wel veel van mij houdt. Ik zie ook echt verdriet bij hem. Zelf heb ik natuurlijk ook veel verdriet ervan. Ik ben nu alleen 3 weken in ons appartement in Italie ipv samen. De laatste week komen ook onze kinderen en schoonzoon. Ik voel me heel alleen maar vind het aan de andere kant ook weer fijn om mijn eigen gang te gaan. En de rust is ook weer fijn!
Mijn gevoel is dat ik het nog wil proberen met mijn man met de tips van de seksuoloog. Dat betekend geen seks als ik het niet wil en ook op de manier hoe ik het wil ( geen penetratieseks bijvoorbeeld). Ik wil kijken hoe dit gaat als we het in de praktijk brengen. Mijn man wil dit ook hij wil alles wel doen om het huwelijk stand te laten houden. Zelf hou ik nog steeds veel van mijn man, maar ik twijfel wel of ik genoeg van hem hou om verder met hem te gaan. Ik wou dat ik heel duidelijk het antwoord voelde! Ik had ook niet gedacht dat dit mij nog steeds zo dwars zat wat er 8 jaar geleden was gebeurd. Ik moet vooral goed bij mijzelf voelen wat ik wil, het probleem is dat het erg wisselt bij mij. Volgens de therapeut is dat normaal.
Wij hebben natuurlijk een hele geschiedenis samen. Ook deelden en deden we verder haast alles samen. En zal ik hem ook erg missen etc. Ik voel pijn als ik eraan denk dat we uit elkaar gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vaak aan scheiden gedacht heb en denk… Wij zoeken een “nieuwe” relatietherapeut. Hopenlijk komen we er dan uit. Mijn man wil zeker verder met mij. Maar wat wil ik? Ik hoop dat ik daar uit kom!
Ben benieuwd hoe anderen hier tegen aan kijken.
Het is zo dat ik dan geregeld maar wel seks had omdat ik die spanning die er anders zou zijn erger vond. De meeste ruzies bij ons gingen hierover. Nu heb ik mijn man na de voorlaatste ruzie uitgelegd dat hij het niet persoonlijk moet nemen , dat het niet aan hem ligt maar dat het oa aan de hormonen ligt (overgang). Ik merkte dat dat erg had geholpen en hij er begrip voor had als ik niet iedere week seks wou. Dit was voor mij veel prettiger, niet dat ik meer zin had maar voelde me ontspannener. Maar nu is het geescaleerd doordat het al een tijd rustig was en mijn man wist dat ik geen seks wou maar toch tussen mijn benen graaide. Ik liet dit niet toe en we gingen slapen. De volgende dag hadden we er niet over gepraat. Maar die avond in bed reageerde ik zonder dat ik het door had te fel omdat mijn man tegen mij aan wou liggen maar ik dat niet wou. Dit gedrag kwam wel vaker voor, achteraf had ik ook mondiger moeten reageren.
Dat ik zo fel reageerde kwam door die avond ervoor en iets van ca 8 jaar terug.
Toen lagen wij in bed, ik wou geen seks. Draaide mij om om te gaan slapen. Er was geen ruzie toen oid. Ik ben toen door mijn man verkracht. Niet met geweld maar hij hield me wel stevig vast. Daarna zijn we gaan slapen, toen niet erover gehad. Maar wel de volgende dag. Ik had hem oa gezegd weet je wel dat het een verkrachting is en dat dat strafbaar is? Ik weet nog dat hij toen heel kwaad werd op mij omdat ik hem als een verkrachter zag. Daarna hebben we denk ik ca een week ruzie erover gehad. Het kwam weer goed doordat hij op een gegeven moment zei dat het hem speet. Dat ik hem heel dierbaar was etc. Hij zei dat hij zich er niks van herinnerde ( door de drank). Nu nu het zo geescaleerd is zei hij eerst ook dat hij zich niks meer herinnert ervan. Wat mij ook een kwaad gevoel geeft en gaf! Nu kwam hij er later op terug en zei hij dat hij heel diep had nagedacht en hij wel een moment herinnerde dat hij dacht bij zichzelf “ we zijn al zo lang bij elkaar, ik druk nu letterlijk en figuurlijk door. Wij hebben ondertussen ook een seksuoloog/therapeut ingeschakeld. Dit omdat ik erge twijfels heb of ik nog verder wil in deze relatie. En die twijfels zijn nog niet weg. We hebben wel veel hulp gehad van deze seksuoloog/therapeut. Zij is vooral seksuoloog en heeft ons aangeraden om naar een relatietherapeut te gaan.
Ik merk aan alles dat mijn man wel veel van mij houdt. Ik zie ook echt verdriet bij hem. Zelf heb ik natuurlijk ook veel verdriet ervan. Ik ben nu alleen 3 weken in ons appartement in Italie ipv samen. De laatste week komen ook onze kinderen en schoonzoon. Ik voel me heel alleen maar vind het aan de andere kant ook weer fijn om mijn eigen gang te gaan. En de rust is ook weer fijn!
Mijn gevoel is dat ik het nog wil proberen met mijn man met de tips van de seksuoloog. Dat betekend geen seks als ik het niet wil en ook op de manier hoe ik het wil ( geen penetratieseks bijvoorbeeld). Ik wil kijken hoe dit gaat als we het in de praktijk brengen. Mijn man wil dit ook hij wil alles wel doen om het huwelijk stand te laten houden. Zelf hou ik nog steeds veel van mijn man, maar ik twijfel wel of ik genoeg van hem hou om verder met hem te gaan. Ik wou dat ik heel duidelijk het antwoord voelde! Ik had ook niet gedacht dat dit mij nog steeds zo dwars zat wat er 8 jaar geleden was gebeurd. Ik moet vooral goed bij mijzelf voelen wat ik wil, het probleem is dat het erg wisselt bij mij. Volgens de therapeut is dat normaal.
Wij hebben natuurlijk een hele geschiedenis samen. Ook deelden en deden we verder haast alles samen. En zal ik hem ook erg missen etc. Ik voel pijn als ik eraan denk dat we uit elkaar gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik wel vaak aan scheiden gedacht heb en denk… Wij zoeken een “nieuwe” relatietherapeut. Hopenlijk komen we er dan uit. Mijn man wil zeker verder met mij. Maar wat wil ik? Ik hoop dat ik daar uit kom!
Ben benieuwd hoe anderen hier tegen aan kijken.
woensdag 23 april 2025 om 10:07
Als je vertrouwen geschaad is heb je tijd nodig, heel veel tijd en heel veel geduld en ruimte om het vertrouwen te herstellen áls dat al mogelijk is. Degene wiens vertrouwen geschaad is beslist wanneer het geheeld is, niét de dader. Je man zou een houding aan moeten nemen die 100% veilig is, waarin jij altijd, constant, veel en vaak mag vertellen wat hij fout heeft gedaan en wat dat met jou deed. En nog een keer en nog een keer. Als hij daar niet toe bereid is is hij niet veilig en wordt hij het ook niet.
Het is verdrietig maar deze relatie is over. Ik vind mezelf heel man-minded op dit vrouwenforum maar bij jouw postings lees ik alleen maar weerstand en afkeer.
Na 25 jaar mag je je vrouw niet verkrachten omdat je denkt dat het wel kan, hij meet zichzelf privileges aan die niet van hem zijn, jouw lijf is niet van hem.
En nu is hij van mening dat het maar eens over moet zijn met al die ouwe koeien want hij doet toch zo zijn best en als jij nog steeds verdrietig bent vindt hij wat afstand wel een goed idee, met ander woorden....vrouw kook in je eigen sop gaar en geef maar een seintje als je weer normaal kan doen.
Ik kan het niet mooier maken, dit is klaar.
.
woensdag 23 april 2025 om 11:03
Rooss4.0 schreef: ↑23-04-2025 10:07Als je vertrouwen geschaad is heb je tijd nodig, heel veel tijd en heel veel geduld en ruimte om het vertrouwen te herstellen áls dat al mogelijk is. Degene wiens vertrouwen geschaad is beslist wanneer het geheeld is, niét de dader. Je man zou een houding aan moeten nemen die 100% veilig is, waarin jij altijd, constant, veel en vaak mag vertellen wat hij fout heeft gedaan en wat dat met jou deed. En nog een keer en nog een keer. Als hij daar niet toe bereid is is hij niet veilig en wordt hij het ook niet.
Het is verdrietig maar deze relatie is over. Ik vind mezelf heel man-minded op dit vrouwenforum maar bij jouw postings lees ik alleen maar weerstand en afkeer.
Na 25 jaar mag je je vrouw niet verkrachten omdat je denkt dat het wel kan, hij meet zichzelf privileges aan die niet van hem zijn, jouw lijf is niet van hem.
En nu is hij van mening dat het maar eens over moet zijn met al die ouwe koeien want hij doet toch zo zijn best en als jij nog steeds verdrietig bent vindt hij wat afstand wel een goed idee, met ander woorden....vrouw kook in je eigen sop gaar en geef maar een seintje als je weer normaal kan doen.
Ik kan het niet mooier maken, dit is klaar.
Mooie post Roos, ben het er helemaal mee eens ook!
Live Life to the fullest
woensdag 23 april 2025 om 11:04
Roos verwoordt het heel helder. Vast niet leuk om te horen/lezen. Als ik zo de tijdlijn lees dan zul je rond de 50 zijn en heb je nog heel wat jaartjes om er iets leuks van te maken.
Jouw kinderen zijn volwassen dus die taak is volbracht. Jouw tijd is nu aangebroken. Daar kun je best wat hulp/therapie bij gebruiken maar dan voor jezelf.
De tijd is geweest om het je man naar de zin te maken. Daar mag je nu mee stoppen.
Jouw kinderen zijn volwassen dus die taak is volbracht. Jouw tijd is nu aangebroken. Daar kun je best wat hulp/therapie bij gebruiken maar dan voor jezelf.
De tijd is geweest om het je man naar de zin te maken. Daar mag je nu mee stoppen.
Laat je innerlijke tokkie stralen (gepikt van Explorista)
woensdag 23 april 2025 om 12:05
Ik denk ook dat het over is.
Maar ik ben niet zo negatief over je man als de andere posters hier. Nee, wat hij doet/heeft gedaan is zeker niet fraai.
Maar wat jij doet, OOK niet. Want je man is dus al 25 jaar ontevreden over jullie seksleven en pas NU hebben jullie hulp ingeschakeld. Dat had echt veel eerder gemoeten. En nu is het denk ik te laat voor jullie samen, maar niet te laat om nog te ervaren hoe het is om een relatie te hebben met een partner die in bed bij je past. Dat gun ik jou, maar je man ook.
Maar ik ben niet zo negatief over je man als de andere posters hier. Nee, wat hij doet/heeft gedaan is zeker niet fraai.
Maar wat jij doet, OOK niet. Want je man is dus al 25 jaar ontevreden over jullie seksleven en pas NU hebben jullie hulp ingeschakeld. Dat had echt veel eerder gemoeten. En nu is het denk ik te laat voor jullie samen, maar niet te laat om nog te ervaren hoe het is om een relatie te hebben met een partner die in bed bij je past. Dat gun ik jou, maar je man ook.
woensdag 23 april 2025 om 12:13
Ik vraag me af of je van zoiets kunt herstellen. Een relatie is gebouwd op een fundament van 100% vertrouwen. Als dat fundament beschadigd is geraakt en het heeft heel erg lang (jaren en jaren) door kunnen etteren, denk ik niet dat je daarvan terug kunt komen.
Maar goed, dat is een uitspraak dat niet in beton gegoten staat.
Ik denk dat voor jou nu weinig anders overblijft om te kijken of jullie de relatie die jullie kennen kunnen herdefiniëren, als niemand van jullie fysiek uit elkaar wilt wonen. Dat je besluit om als huisgenoten, misschien zelfs vrienden, verder te gaan, mits jullie elkaars ruimte kunnen respecteren. Dan worden er idd aparte slaapkamers gecreëerd en misschien kom jij dan tot ontspanning in zijn bijzijn. Als die ontspanning terugkeert, kun je hem misschien weer op onderdelen plezierig gezelschap vinden. Maar dan vind jij de rust. Maar je man ook denk ik. Jij bent dan nl. niet meer zijn huwelijkspartner waarop hij nog hoeft te hopen ooit weer een seksleven mee te krijgen. Hij kan dit buiten de deur proberen te zoeken. Maar niet meer bij jou.
Zou zo'n ontwikkeling bespreekbaar zijn voor jullie?
woensdag 23 april 2025 om 14:14
Het is een goede tip. Maar voor mij is het niks om met mijn man samen te wonen. En dat hij dan iemand buiten de deur heeft voor de seks.
Ik dacht/denk dat samen blijven met intimieit, maar dan zonder penetratieseks eventueel wel wat zou zijn. Maar daar twijfel ik ook erg aan of dat wel haalbaar is.
Eerst maar eens met de (nieuwe)therapie beginnen!
Ik dacht/denk dat samen blijven met intimieit, maar dan zonder penetratieseks eventueel wel wat zou zijn. Maar daar twijfel ik ook erg aan of dat wel haalbaar is.
Eerst maar eens met de (nieuwe)therapie beginnen!
woensdag 23 april 2025 om 14:18
Dit is trouwens wel te herstellen, maar ik gok niet met TO's partner.
Dit komt alleen goed, als de dader, heel goed begrijpt dat alleen HIJ volkomen fout zat. En dat het slachtoffer door heeft, dat zij slachtoffer is. En dat de dader totaal gemeende excuses biedt, en begrijpt, dat er maar 1 persoon is, die nu het tempo bepaalt, dat is het slachtoffer. En dat hij daarin volgt en ondersteunt, zoals zij het nodig heeft. En NOOIT klaar is, met dat zij behoefte het er over te hebben.
Alleen dan, komt het goed.
Dit komt alleen goed, als de dader, heel goed begrijpt dat alleen HIJ volkomen fout zat. En dat het slachtoffer door heeft, dat zij slachtoffer is. En dat de dader totaal gemeende excuses biedt, en begrijpt, dat er maar 1 persoon is, die nu het tempo bepaalt, dat is het slachtoffer. En dat hij daarin volgt en ondersteunt, zoals zij het nodig heeft. En NOOIT klaar is, met dat zij behoefte het er over te hebben.
Alleen dan, komt het goed.
woensdag 23 april 2025 om 14:19
Ik heb een tip tegen de stress. Gooi de stressfactor je leven uit, het werkt, echt en ik spreek uit ervaring.
Een oude vos leer je geen nieuwe kunstjes, je man is wie hij is en hij doet het zoals hij het doet. En eigenlijk.... is seks jullie hele relatieleven al een issue, hoe fijn zou het zijn om daar ein-de-lijk van verlost te zijn. Ook voor hem want dan kan hij het invullen zoals hij het wenst, al dan niet betaald.
.
woensdag 23 april 2025 om 14:20
Jullie matchen niet in behoeftes en hebben dat blijkbaar nooit gedaan. Op het moment dat je loslaat dat je allebei hetzelfde in de relatie moet staan, komt er ruimte voor jou om te leven naar jouw behoeften. Maar ook voor hem om te leven naar zijn behoeften (vooropgesteld dat hij uberhaupt een vrouw onder die condities aan de haak kan slaan, want dat is voor mannen een stuk lastiger).
Maar goed, jullie zullen samen een modus moeten kunnen vinden. Maar het kán ook zijn dat hij niet op deze manier verder wil en dat jij druk blijft voelen.
Maar goed, jullie zullen samen een modus moeten kunnen vinden. Maar het kán ook zijn dat hij niet op deze manier verder wil en dat jij druk blijft voelen.
woensdag 23 april 2025 om 14:23
dit soort oplossingen werken alleen in hele stabiele relatiesNomenNesci0 schreef: ↑23-04-2025 12:13Ik vraag me af of je van zoiets kunt herstellen. Een relatie is gebouwd op een fundament van 100% vertrouwen. Als dat fundament beschadigd is geraakt en het heeft heel erg lang (jaren en jaren) door kunnen etteren, denk ik niet dat je daarvan terug kunt komen.
Maar goed, dat is een uitspraak dat niet in beton gegoten staat.
Ik denk dat voor jou nu weinig anders overblijft om te kijken of jullie de relatie die jullie kennen kunnen herdefiniëren, als niemand van jullie fysiek uit elkaar wilt wonen. Dat je besluit om als huisgenoten, misschien zelfs vrienden, verder te gaan, mits jullie elkaars ruimte kunnen respecteren. Dan worden er idd aparte slaapkamers gecreëerd en misschien kom jij dan tot ontspanning in zijn bijzijn. Als die ontspanning terugkeert, kun je hem misschien weer op onderdelen plezierig gezelschap vinden. Maar dan vind jij de rust. Maar je man ook denk ik. Jij bent dan nl. niet meer zijn huwelijkspartner waarop hij nog hoeft te hopen ooit weer een seksleven mee te krijgen. Hij kan dit buiten de deur proberen te zoeken. Maar niet meer bij jou.
Zou zo'n ontwikkeling bespreekbaar zijn voor jullie?
zeker niet bij TO
woensdag 23 april 2025 om 14:34
Wat bedoel je eigenlijk met je topictitel?
Ik lees in je verhaal eigenlijk heel veel twijfel, enerzijds zeg je een aantal keren dat je erg twijfelt of je verder wil, anderzijds zeg je een aantal keren dat je het met die therapie enzo wel wil proberen. Ik zou voor jezelf therapie zoeken en achterhalen wat je wil. Met een weekje weg en zo'n man hijgend in je nek ("weet je al of je verder wil?"), kom je denk ik ook nergens.
Ik lees in je verhaal eigenlijk heel veel twijfel, enerzijds zeg je een aantal keren dat je erg twijfelt of je verder wil, anderzijds zeg je een aantal keren dat je het met die therapie enzo wel wil proberen. Ik zou voor jezelf therapie zoeken en achterhalen wat je wil. Met een weekje weg en zo'n man hijgend in je nek ("weet je al of je verder wil?"), kom je denk ik ook nergens.
woensdag 23 april 2025 om 15:51
On spot verwoord.Rooss4.0 schreef: ↑23-04-2025 10:07Als je vertrouwen geschaad is heb je tijd nodig, heel veel tijd en heel veel geduld en ruimte om het vertrouwen te herstellen áls dat al mogelijk is. Degene wiens vertrouwen geschaad is beslist wanneer het geheeld is, niét de dader. Je man zou een houding aan moeten nemen die 100% veilig is, waarin jij altijd, constant, veel en vaak mag vertellen wat hij fout heeft gedaan en wat dat met jou deed. En nog een keer en nog een keer. Als hij daar niet toe bereid is is hij niet veilig en wordt hij het ook niet.
Het is verdrietig maar deze relatie is over. Ik vind mezelf heel man-minded op dit vrouwenforum maar bij jouw postings lees ik alleen maar weerstand en afkeer.
Na 25 jaar mag je je vrouw niet verkrachten omdat je denkt dat het wel kan, hij meet zichzelf privileges aan die niet van hem zijn, jouw lijf is niet van hem.
En nu is hij van mening dat het maar eens over moet zijn met al die ouwe koeien want hij doet toch zo zijn best en als jij nog steeds verdrietig bent vindt hij wat afstand wel een goed idee, met ander woorden....vrouw kook in je eigen sop gaar en geef maar een seintje als je weer normaal kan doen.
Ik kan het niet mooier maken, dit is klaar.
woensdag 23 april 2025 om 16:17
Jullie allebei. Maar eerst apart van elkaar, lijkt mij.
Hartstikke leuk dat hij in de praktijk kan brengen ( of laten ) wat de seksuologe hem verteld heeft, hoor , maar ik zou willen weten waarom hij het gedaan heeft en dat hij leert zijn impulsen te beheersen.
En wat dacht je van wat verwerking voor jou ? https://www.tijdschriftgedragstherapie. ... ff2024.svg
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 april 2025 om 16:37
Inderdaad , ik vind ook dat je het goed verwoord. Ik neem het mee…
woensdag 23 april 2025 om 18:20
Nietveelmaargenoeg schreef: ↑23-04-2025 12:05Ik denk ook dat het over is.
Maar ik ben niet zo negatief over je man als de andere posters hier. Nee, wat hij doet/heeft gedaan is zeker niet fraai.
Maar wat jij doet, OOK niet. Want je man is dus al 25 jaar ontevreden over jullie seksleven en pas NU hebben jullie hulp ingeschakeld. Dat had echt veel eerder gemoeten. En nu is het denk ik te laat voor jullie samen, maar niet te laat om nog te ervaren hoe het is om een relatie te hebben met een partner die in bed bij je past. Dat gun ik jou, maar je man ook.
Verkrachting en aanranding is "niet fraai"?! Koekoek
. En in dezelfde adem nog even beweren dat wat TO 'doet' OOK niet fraai is. Waar haal je het vandaan.
woensdag 23 april 2025 om 21:06
Wat mijn man bijvoorbeeld heeft gehoord van de seksuoloog is dat tussen mijn benen grijpen respectloos gedrag is als hij wist dat ik geen seks wou. Hij dacht toen dat ik het voor mij niet echt een probleem was, hij had niet door dat het respectloos was. . Ik had het toen ook meer van mij af moeten bijten. Alleen denk ik ook van en dan nog. Dat doe je toch gewoon niet. We appen er nu over over het hoe en waarom hij over mijn grenzen ging. Maar ik weet ook niet of ik vrede met zo’n antwoord heb. Nog veel te praten hierover…
woensdag 23 april 2025 om 22:22
Ik lees veel ellende en niets tot weinig leuks over hem. Hij houdt veel van je en hij wil alles doen: blijkt dat echt ergens uit of zegt hij dat in therapie?
En omgekeerd: houd jij nog echt van hem of is vooral het idee heel eng om na zoveel jaar uit elkaar te gaan?
(Wat heel begrijpelijk zou zijn trouwens. Maar pff wat een stress veroorzaakt hij constant bij jou. Ik kan me haast niet voorstellen dat uit elkaar gaan stressvoller zou zijn.)
En omgekeerd: houd jij nog echt van hem of is vooral het idee heel eng om na zoveel jaar uit elkaar te gaan?
(Wat heel begrijpelijk zou zijn trouwens. Maar pff wat een stress veroorzaakt hij constant bij jou. Ik kan me haast niet voorstellen dat uit elkaar gaan stressvoller zou zijn.)
woensdag 23 april 2025 om 22:25
En echt: hij had niet door dat zich als een holbewoner gedragen respectloos is.
Sorry maar dat is toch idioot. ‘O goh, nooit bij stilgestaan dat mijn vrouw als mijn eigendom beschouwen en halen waar ik recht op meen te hebben eigenlijk respectloos is.’
Dan is hij of oerdom of ongelooflijk aan het liegen. Ik weet niet wat erger is.
Sorry maar dat is toch idioot. ‘O goh, nooit bij stilgestaan dat mijn vrouw als mijn eigendom beschouwen en halen waar ik recht op meen te hebben eigenlijk respectloos is.’
Dan is hij of oerdom of ongelooflijk aan het liegen. Ik weet niet wat erger is.
woensdag 23 april 2025 om 22:52
Is je man laag van begrip? Heeft hij hersenletsel of andere zaken waardoor deze kwartjes niet in het juiste gleufje terecht komen?
Want dat hij niet snapt dat het graaien tussen wiens benen dan ook behalve die van hemzelf als redelijk niet-normaal wordt gezien door hem dat deugt natuurlijk van geen kant.
En als hij het echt niet snapt kun je altijd nog even met hem afspreken dat hij bij jou niet doet wat hij bij de postbode ook niet doen. Graai je die ongevraagd tussen de benen? Nee? Dan bij mij ook niet. Kun je dat onthouden, man?
rooss4.0 wijzigde dit bericht op 23-04-2025 23:46
0.29% gewijzigd
.
woensdag 23 april 2025 om 23:05
Serieus, wtf.Moos2 schreef: ↑23-04-2025 21:06Wat mijn man bijvoorbeeld heeft gehoord van de seksuoloog is dat tussen mijn benen grijpen respectloos gedrag is als hij wist dat ik geen seks wou. Hij dacht toen dat ik het voor mij niet echt een probleem was, hij had niet door dat het respectloos was. . Ik had het toen ook meer van mij af moeten bijten. Alleen denk ik ook van en dan nog. Dat doe je toch gewoon niet. We appen er nu over over het hoe en waarom hij over mijn grenzen ging. Maar ik weet ook niet of ik vrede met zo’n antwoord heb. Nog veel te praten hierover…
Is je man achterlijk? En na de verkrachting boos worden op jou, daarna niet meer weten en gewoon verdergaan met zijn gegraai en opdringerij.
Als hij zijn behoeftejes maar verzadigd krijgt, hij geeft niets om jou.
Hij zou zijn ogen uit zijn kop moeten janken.
woensdag 23 april 2025 om 23:47
Echt TO, als hij op zijn leeftijd, na 25 jaar huwelijk, nog een therapeut nodig heeft om het basisprincipe van lichamelijke integriteit aan hem uit te leggen gaat het hem gewoon echt niet worden. Echt niet. Jij hoeft niet beter van je af te leren bijten, hij moet zijn gore poten thuishouden als jij te kennen geeft niet into te zijn. Punt. Geen excuus voor ongewild graaigedrag of wat dan ook. Nooit.
Ik gun je wel een goede therapeut om voor jezelf na te gaan hoe het in godsnaam kan dat jij hier zo lang mee onder 1 dak bent blijven leven.
Ik gun je wel een goede therapeut om voor jezelf na te gaan hoe het in godsnaam kan dat jij hier zo lang mee onder 1 dak bent blijven leven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
