Psyche
alle pijlers
Hoe wordt je empathischer?
woensdag 21 mei 2025 om 06:38
Ik ben zelf opgevoed met een vrij hoge mate niet lullen maar poetsen. Tanden op elkaar en doorgaan. Ook was er minder ruimte voor gevoelens. Ondank dat kijk ik terug op een goede jeugd, maar ik wil het met mijn kinderen net anders.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
wielrenster87 wijzigde dit bericht op 21-05-2025 07:10
3.38% gewijzigd
woensdag 21 mei 2025 om 10:07
Solomio schreef: ↑21-05-2025 08:53Ik vind het vooral storend dat het snowflake genoend wordt.
Eerst hebben we met man en macht geprobeerd een iets 'zachtere' omgang met onze kinderen te creëren, omdat wij allemasl nog opgevoed zijn met de 'niet lullen maar poetsen'-mentaliteit en we gemerkt gebben dat dat tot veel ellende kan leiden.
Vervolgens hebben we nu jongere generaties die veel beter hun grenzen in de gaten houden.
Omslag gelukt zou je denken.
Maar nee, nu krijgt diezelfde generatie commentaar omdat ze niet meer die 'niet lullen maar poetsen'-mentaliteit hebben.
Ik vind het juist goed dat deze generatie beter hun grenzen kan bewaken. Tegelijkertijd vind ik dat sommigen daarin wat doorslaan. Ik heb er twee in mijn omgeving: eentje wentelt zich in (zelf)medelijden. Ze vindt het heerlijk om aandacht te krijgen en melkt al haar problemen en pijntjes uit. De ander is inderdaad wat minder belastbaar. Alles is teveel, ze is om de haverklap ziek en als je haar spreekt is alles heel moeilijk. Nooit positief, ze ziet in alles een probleem. Beiden zuigen de energie uit me (en ik ben daarin niet alleen). Ik probeer echt om empathie te tonen, maar het kost me moeite.
Ik denk dat er aan beide kanten van het spectrum excessen zijn: mensen die altijd maar doorgaan en dat ook verwachten van anderen en mensen die overal een probleem van maken en niets kunnen hebben. Ik vraag me wel af hoeveel empathie we moeten hebben voor die excessen. Moeten we altijd maar empathie voor iedereen hebben? Altijd?
woensdag 21 mei 2025 om 10:26
Ik ben helemaal niet hard voor mezelf, of van het type altijd maar schouders eronder en doorgaan.
Maar ik ben tegelijkertijd ook niet iemand die met veel dingen zit. Het voelt voor mij dus ook helemaal niet als schouders eronder en door. Ik ervaar veel dingen veel lichter dan anderen, heb ik soms het idee. Ik voel me oprecht zelden heel verdrietig.
Ik zie dat anderen dingen heel anders ervaren, en dat is prima, daar ben je mens voor, iedereen is anders. Maar zelf ken ik het niet zo. Ook niet van dingen die ik samen met anderen heb meegemaakt.
Maar ik ben tegelijkertijd ook niet iemand die met veel dingen zit. Het voelt voor mij dus ook helemaal niet als schouders eronder en door. Ik ervaar veel dingen veel lichter dan anderen, heb ik soms het idee. Ik voel me oprecht zelden heel verdrietig.
Ik zie dat anderen dingen heel anders ervaren, en dat is prima, daar ben je mens voor, iedereen is anders. Maar zelf ken ik het niet zo. Ook niet van dingen die ik samen met anderen heb meegemaakt.
woensdag 21 mei 2025 om 10:33
Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 09:53Ik kan redelijk zacht voor mezelf zijn en weet heel goed waar ik behoefte aan heb, maar dat is vaak niet wentelen in verdriet of blijven hangen/praten of gevoelens maar tijd alleen of juist heel veel sporten.
Dat andere instorten vanwege een overleden hond dat kan ik mij inderdaad weinig bij vooorstellen
‘Wentelen in verdriet’ en ‘blijven hangen in…’ is een ontzettend oordeel. Wat houdt jou tegen om je in te leven in de ander en wat diens behoeften zijn?
•
woensdag 21 mei 2025 om 10:41
Klopt, denk toch gedrill uit mijn jeugd: verdriet en verlies hoort bij het leven, daar staan je bij stil maar naar een bepaalde periode gaat het leven door. En je wint er zo weinig mee om daar bij stil te blijven staan continu.
Mijn schoonvader had dus kanker, net als mijn moeder. Dat is spannend, daar hebben we het af en toe over, maar verder gaat het leven door. Maar we hebben gewoon doorgewerkt, leuke dingen met kinderen gedaan en ik tussendoor nog een ingrijpende operatie gehad, toen ben ik voor fysiek herstel thuisgeweest van werk maar zodra het kon weer gedaan qua werk en huishouden.
Ja ik had weken langer thuis kunnen blijven om te komen en te netflixen, maar dat is niet eens bij me opgekomen. Die als iemand zich ziekmeld ofis omdat een ouder kanker denk ik, hoezo?
woensdag 21 mei 2025 om 10:49
Maar het is toch helemaal niet erg als een andere persoon andere behoeftes heeft? De manier waarop jij er mee omgaat is oké, de manier waarop een ander ermee omgaat ook.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 10:41
Ja ik had weken langer thuis kunnen blijven om te komen en te netflixen, maar dat is niet eens bij me opgekomen. Die als iemand zich ziekmeld of compleet overstuur is omdat een ouder kanker denk ik, hoezo?
Daar hoef je toch eigenlijk niks van te vinden?
woensdag 21 mei 2025 om 10:54
Nee maar dan zit je weer weken opgescheept met extra werk
. En een compliment kan er nooit vanaf dat je zelf nooit ziek/zwak/misselijk bent. In de periode dat ik vroeg ik een paar uur minder kon werken moest ik verlof opnemen terwijl iemand anders in eenzelfde situatie 2 maanden ziek mag melden. Dat steekt ergens: als je probeert het zo goed mogelijk te doen wordt als het ware gestraft.
woensdag 21 mei 2025 om 10:54
Nee maar dan zit je weer weken opgescheept met extra werk
. En een compliment kan er nooit vanaf dat je zelf nooit ziek/zwak/misselijk bent. In de periode dat ik vroeg ik een paar uur minder kon werken moest ik verlof opnemen terwijl iemand anders in eenzelfde situatie 2 maanden ziek mag melden. Dat steekt ergens: als je probeert het zo goed mogelijk te doen wordt als het ware gestraft.
woensdag 21 mei 2025 om 11:00
Geloof me, dat heb ik jarenlang geprobeerd. De behoefte is aandacht en medelijden, geen hulp, geen oplossingen. En als er niet genoeg aandacht is, is er boosheid waardoor er weer aandacht wordt opgeëist. Ik kan niet aan de behoefte voldoen om altijd maar aandacht te geven. En als mij dat een koele bitch maakt, dan is dat maar zo. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die gelukkig worden van een relatie waarin aandacht geven en medelijden maar één kant op gaat.
woensdag 21 mei 2025 om 11:07
En 'doorzetter' is weer een oordeel. En al dat doorzetten heeft TO op de rand van een burn-out gebracht.
Ook mensen die minder belastbaar zijn kunnen enorme doorzetters zijn.
Maar al is iemand geen doorzetter, ook niks mis mee.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 21 mei 2025 om 11:11
Je profileert blijkbaar alleen je kracht goed.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 10:54Nee maar dan zit je weer weken opgescheept met extra werk
En een compliment kan er nooit vanaf dat je zelf nooit ziek/zwak/misselijk bent. In de periode dat ik vroeg ik een paar uur minder kon werken moest ik verlof opnemen terwijl iemand anders in eenzelfde situatie 2 maanden ziek mag melden. Dat steekt ergens: als je probeert het zo goed mogelijk te doen wordt als het ware gestraft.
En je eist niet met dezelfde kracht, zorg en ruimte voor jezelf.
Dat klinkt niet alsof je alleen maar sterk en no nonsense bent, maar jezelf wegcijfert.
Als jij in een vergelijkbare situatie geen zorg krijgt van je werkgever en een ander wel en jij accepteert dat en zet alle zeilen bij om het mogelijk te maken, dan kan 'de baas' concluderen dat jij het niet nodig had.
Je hoeft je niet aan te stellen en te huilen en zeuren om zorg.
Je kunt heel sterk en stevig aangeven: dit heb ik nu nodig, wat jij vraagt is onmogelijk.
woensdag 21 mei 2025 om 11:14
Aiii.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 10:54Nee maar dan zit je weer weken opgescheept met extra werk
En een compliment kan er nooit vanaf dat je zelf nooit ziek/zwak/misselijk bent. In de periode dat ik vroeg ik een paar uur minder kon werken moest ik verlof opnemen terwijl iemand anders in eenzelfde situatie 2 maanden ziek mag melden. Dat steekt ergens: als je probeert het zo goed mogelijk te doen wordt als het ware gestraft.
Die ga je van mij ook nooit krijgen omdat je gezond en sterk bent.
Wat niet wegneemt dat ik vind dat je ook in zware periodes minder zou moeten kunnen werken om ziekte te voorkomen in plaats van ziek te moeten zijn om minder te kunnen werken. Bij ons heet dat zorgverlof of bijzonder verlof en krijg je dat gewoon.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 21 mei 2025 om 11:15
Nee hoor ik heb expliciet gevraagd om minder werk en zorgverlof omdat we een dag geen opvang hadden doordat mijn moeder niet kon oppassen. Nee ik mocht vakantieverlof opnemen en mijn takenpakket werd niet aangepast.Dropdrop schreef: ↑21-05-2025 11:11Je profileert blijkbaar alleen je kracht goed.
En je eist niet met dezelfde kracht, zorg en ruimte voor jezelf.
Dat klinkt niet alsof je alleen maar sterk en no nonsense bent, maar jezelf wegcijfert.
Als jij in een vergelijkbare situatie geen zorg krijgt van je werkgever en een ander wel en jij accepteert dat en zet alle zeilen bij om het mogelijk te maken, dan kan 'de baas' concluderen dat jij het niet nodig had.
Je hoeft je niet aan te stellen en te huilen en zeuren om zorg.
Je kunt heel sterk en stevig aangeven: dit heb ik nu nodig, wat jij vraagt is onmogelijk.
Volgende keer meld ik mij gewoon ziek dan krijg ik 100% doorbetaald en hoef ik niet te stressen qua opvang en werk afkrijgen. Schijnbaar is geaccepteerd als je het gooit op emotionele belastbaarheid.
woensdag 21 mei 2025 om 11:16
Waarom zou je een compliment moeten krijgen als je nooit ziek/zwak/misselijk bent?Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 10:54Nee maar dan zit je weer weken opgescheept met extra werk
En een compliment kan er nooit vanaf dat je zelf nooit ziek/zwak/misselijk bent. In de periode dat ik vroeg ik een paar uur minder kon werken moest ik verlof opnemen terwijl iemand anders in eenzelfde situatie 2 maanden ziek mag melden. Dat steekt ergens: als je probeert het zo goed mogelijk te doen wordt als het ware gestraft.
Het is niet alsof dat een prestatie is. Het is gewoon heel veel geluk hebben.
woensdag 21 mei 2025 om 11:20
Blijkbaar heeft jouw leidinggevende net zo weinig empathie met jouw situatie als jij hebt met anderen.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:15Nee hoor ik heb expliciet gevraagd om minder werk en zorgverlof omdat we een dag geen opvang hadden doordat mijn moeder niet kon oppassen. Nee ik mocht vakantieverlof opnemen en mijn takenpakket werd niet aangepast.
Volgende keer meld ik mij gewoon ziek dan krijg ik 100% doorbetaald en hoef ik niet te stressen qua opvang en werk afkrijgen. Schijnbaar is geaccepteerd als je het gooit op emotionele belastbaarheid.
There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.
You know it, and now I'm here.
woensdag 21 mei 2025 om 11:20
Je bent dus niet assertief.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:15Nee hoor ik heb expliciet gevraagd om minder werk en zorgverlof omdat we een dag geen opvang hadden doordat mijn moeder niet kon oppassen. Nee ik mocht vakantieverlof opnemen en mijn takenpakket werd niet aangepast.
Volgende keer meld ik mij gewoon ziek dan krijg ik 100% doorbetaald en hoef ik niet te stressen qua opvang en werk afkrijgen. Schijnbaar is geaccepteerd als je het gooit op emotionele belastbaarheid.
Eerst stel je je afhankelijk op en nu wraakzuchtig. Beide geen uitingen van een emotioneel volwassen mens.
woensdag 21 mei 2025 om 11:22
Maar zorgverlof is voor de zorg voor een zieke en niet voor de opvang van een kind. Het is logisch dat je het daarvoor niet in kunt zetten.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:15Nee hoor ik heb expliciet gevraagd om minder werk en zorgverlof omdat we een dag geen opvang hadden doordat mijn moeder niet kon oppassen. Nee ik mocht vakantieverlof opnemen en mijn takenpakket werd niet aangepast.
Volgende keer meld ik mij gewoon ziek dan krijg ik 100% doorbetaald en hoef ik niet te stressen qua opvang en werk afkrijgen. Schijnbaar is geaccepteerd als je het gooit op emotionele belastbaarheid.
woensdag 21 mei 2025 om 11:23
Ik denk dat jij jezelf zó onafhankelijk en zelfstandig hebt opgesteld, dat het niet bij mensen op komt dat dit jouw manier is van hulp vragen.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:15Nee hoor ik heb expliciet gevraagd om minder werk en zorgverlof omdat we een dag geen opvang hadden doordat mijn moeder niet kon oppassen. Nee ik mocht vakantieverlof opnemen en mijn takenpakket werd niet aangepast.
Volgende keer meld ik mij gewoon ziek dan krijg ik 100% doorbetaald en hoef ik niet te stressen qua opvang en werk afkrijgen. Schijnbaar is geaccepteerd als je het gooit op emotionele belastbaarheid.
Tegelijkertijd wordt jij weer bevestigd in wat je al wist: 'ik kan het beter zelf doen, dan weet ik tenminste zeker dat het goed komt en gedaan wordt.'
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 21 mei 2025 om 11:23
Ik werk daar niet meer hoor, maar het valt me op dat je met emotionele behoeftes je geen vragen mag stellen hoelang iets duurt en dat zeker geen grenzen mag stellen qua hoeveel en hoelang mensen nodig hebben.
En het valt wel op dat het makkelijker is om je ziek te melden dan alle ballen hoog te houden.
woensdag 21 mei 2025 om 11:25
Werkgever had mij ook bijzonder verlof kunnen geven voor 5 dagen want daar ing het om. Een collega in eenzelfde situatie meldt zich enkele maanden ziek. Ik weet het rationeel dat het wettelijk zo werkt maar het voelt krom.
woensdag 21 mei 2025 om 11:29
Omdat je het gewoonweg niet kan weten.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:23Ik werk daar niet meer hoor, maar het valt me op dat je met emotionele behoeftes je geen vragen mag stellen hoelang iets duurt en dat zeker geen grenzen mag stellen qua hoeveel en hoelang mensen nodig hebben.
En het valt wel op dat het makkelijker is om je ziek te melden dan alle ballen hoog te houden.
Het is voor iedereen anders, hoeveel tijd iemand nodig heeft om een levensgebeurtenis te verwerken.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 21 mei 2025 om 11:31
Inmiddels klinkt het niet zozeer belastbaar als wel een beetje verbitterd, eerlijk gezegd.
Jij mag toch ook gewoon voor jezelf opkomen? Dat jij ervoor kiest in de periode voor je bijna-burnout niet aan de bel te trekken, je partner niet om extra hulp te vragen en er achteraf trots op te zijn dat het je is gelukt, maakt toch niet dat iemand die je geen hulp aanbood iets verkeerd heeft gedaan? Of dat een ander iets verkeerd doet door voor zichzelf wél die ruimte te vragen?
Jij mag toch ook gewoon voor jezelf opkomen? Dat jij ervoor kiest in de periode voor je bijna-burnout niet aan de bel te trekken, je partner niet om extra hulp te vragen en er achteraf trots op te zijn dat het je is gelukt, maakt toch niet dat iemand die je geen hulp aanbood iets verkeerd heeft gedaan? Of dat een ander iets verkeerd doet door voor zichzelf wél die ruimte te vragen?
woensdag 21 mei 2025 om 11:33
Dat begrijp ik, dat het krom voelt. Je werkgever snapt blijkbaar niet dat je terugkrijgt wat je geeft. MWielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:25Werkgever had mij ook bijzonder verlof kunnen geven voor 5 dagen want daar ing het om. Een collega in eenzelfde situatie meldt zich enkele maanden ziek. Ik weet het rationeel dat het wettelijk zo werkt maar het voelt krom.
Maar het is niet handig om het te vergelijken met de ziekmelding van je collega. Langdurig ziek zijn is zeker niet leuk of vrijblijvend, er komt een bedrijfsarts aan te pas die vaststelt of je echt ziek bent en er zitten verplichtingen aan vast. Blijkbaar was je collega echt ziek.
woensdag 21 mei 2025 om 11:34
Je klinkt nogal verwijtend. Realiseer je je dat het ook gewoon 'mazzel' is dat jij wel alle ballen hoog kunt houden?Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:23Ik werk daar niet meer hoor, maar het valt me op dat je met emotionele behoeftes je geen vragen mag stellen hoelang iets duurt en dat zeker geen grenzen mag stellen qua hoeveel en hoelang mensen nodig hebben.
En het valt wel op dat het makkelijker is om je ziek te melden dan alle ballen hoog te houden.
Het klinkt wel alsof je best iets eerder een grens mag trekken, maar je realiseren dat nu eenmaal niet iedereen hetzelfde is lijkt me zeer aan te raden.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
