Psyche
alle pijlers
Hoe wordt je empathischer?
woensdag 21 mei 2025 om 06:38
Ik ben zelf opgevoed met een vrij hoge mate niet lullen maar poetsen. Tanden op elkaar en doorgaan. Ook was er minder ruimte voor gevoelens. Ondank dat kijk ik terug op een goede jeugd, maar ik wil het met mijn kinderen net anders.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
wielrenster87 wijzigde dit bericht op 21-05-2025 07:10
3.38% gewijzigd
woensdag 21 mei 2025 om 11:40
Mijn partner had zijn vol aan zijn eigen ouders want zijn vader was veel zieker/ernstiger qua kankermeisje85 schreef: ↑21-05-2025 11:31Inmiddels klinkt het niet zozeer belastbaar als wel een beetje verbitterd, eerlijk gezegd.
Jij mag toch ook gewoon voor jezelf opkomen? Dat jij ervoor kiest in de periode voor je bijna-burnout niet aan de bel te trekken, je partner niet om extra hulp te vragen en er achteraf trots op te zijn dat het je is gelukt, maakt toch niet dat iemand die je geen hulp aanbood iets verkeerd heeft gedaan? Of dat een ander iets verkeerd doet door voor zichzelf wél die ruimte te vragen?
Ik heb om beperkte hulp gevraagd aan werkgever en niet gekregen. Deadlines bleven deadlines ondanks dat ik bepaalde periode 1 dag minder per week werkte. En als je die niet haalde werd je daar op af gerekend, terwijl voor een zieke collega van dezelfde leeftijd waar de vader kanker had en zij is uitgevallen vanwege stress alle begrip was.
woensdag 21 mei 2025 om 11:42
Volgens mij is de sleutel van empathie vooral om niet vanuit je zelf of je eigen referentiekader dingen invullen of beredeneren en te accepteren dat iedereen anders op dingen reageert, een andere belastbaarheid heeft, of dingen anders aanpakt. Met daarbij het uitgangspunt: de meeste mensen doen hun best, en hebben goede intenties.
Dus als je collega thuisblijft dan je zus in dezelfde situatie, dan zal die collega dat wel nodig hebben en er nog niet klaar voor zijn, anders zou ze dat echt wel doen.
Dus als je collega thuisblijft dan je zus in dezelfde situatie, dan zal die collega dat wel nodig hebben en er nog niet klaar voor zijn, anders zou ze dat echt wel doen.
woensdag 21 mei 2025 om 11:48
Je klinkt nogal verongelijkt. Dit heeft niets meer met (een gebrek aan) empathie te maken, maar met het feit dat jij je achtergesteld voelt t.o.v. jouw collega. Waarvan je natuurlijk helemaal niet weet waarom die is uitgevallen.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:40Mijn partner had zijn vol aan zijn eigen ouders want zijn vader was veel zieker/ernstiger qua kanker
Ik heb om beperkte hulp gevraagd aan werkgever en niet gekregen. Deadlines bleven deadlines ondanks dat ik bepaalde periode 1 dag minder per week werkte. En als je die niet haalde werd je daar op af gerekend, terwijl voor een zieke collega van dezelfde leeftijd waar de vader kanker had en zij is uitgevallen vanwege stress alle begrip was.
Ik heb het idee dat jij vindt dat mensen hun situatie overdrijven om maar lekker in de ziektewet te kunnen zitten. Terwijl jij bent van "en weer doorrrrr". Je zit vol aannames.
There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.
You know it, and now I'm here.
woensdag 21 mei 2025 om 11:49
Doreia* schreef: ↑21-05-2025 11:23Ik denk dat jij jezelf zó onafhankelijk en zelfstandig hebt opgesteld, dat het niet bij mensen op komt dat dit jouw manier is van hulp vragen.
Tegelijkertijd wordt jij weer bevestigd in wat je al wist: 'ik kan het beter zelf doen, dan weet ik tenminste zeker dat het goed komt en gedaan wordt.'
Ik herken dat wel overigens. Ik maak altijd een krachtige indruk, zelfs als ik instort. En ook ik kan heel moeilijk hulp vragen en dingen uit handen geven.
Een tijdje terug kwamen er op mijn social media allemaal memes voorbij met vrouwen die praktisch onmogelijke dingen helemaal zelf doen.
Toch is het niet sterk; er zit angst achter. Angst voor controleverlies, angst om geen hulp te krijgen, gekwetst te worden.
Vaak met een oorsprong in je jeugd; ouders die óók zijn van het niet lullen maar poetsen, waar weinig aandacht was voor de (emotionele) behoeften van het kind.
•
woensdag 21 mei 2025 om 12:00
Ik snap prima dat TO ervan baalt dat ze op haar werk aangaf dat ze minder belastbaar was, maar dat ze geen hulp ontving. Geen goede begeleiding van haar leidinggevende dus. Het is alleen niet handig om het te vergelijken met de situatie van haar collega. Die was ziekgemeld en heeft hopelijk passende hulp gekregen. Of er daardoor geen ruimte was voor de hulpvraag van TO weet ik niet, maar de hulpvraag van TO had serieus genomen moeten worden. Zie het niet als het een of het ander TO, zie het als jouw vraag en jouw situatie en jouw behoeften, waar aandacht voor moet zijn en een passende reactie.
woensdag 21 mei 2025 om 12:06
Als je hartkloppingen krijgt, bewaak je je grenzen dus niet goed. Dat vind ik helemaal niet sterk. Je “zwakten” durven tonen, vind ik veel sterker.KamilleT schreef: ↑21-05-2025 09:10Ik ben niet jaloers om mensen die snel hun zwakten tonen. Eigenlijk vind ik dat vreselijk irritant, maar aan de andere kant baal ik ervan als ik door anderen wordt behandeld alsof er altijd wel wat bij kan want ik buffel gewoon door. Op een gegeven moment gaat het bij mij ook wringen. Dan krijg ik rare dromen, hartkloppingen en op een gegeven moment moet ik echt twee dagen bijtanken.
Mijn moeder, die een van de sterkste mensen was die ik ken, is overleden met allerlei uitzaaiingen van kanker die nooit is opgemerkt. Tot het einde toe heeft ze de pijn stilgehouden, ging wel van 4, 5, 6 naar meer paracetamol per dag. Daar heb je dus niets aan, want op een gegeven moment breekt dat lichaam (in haar geval bijna letterlijk).
Iemand in mijn omgeving had ook kanker met allerlei uitzaaien, hij heeft nog maar een maand geleefd. Bleek dat hij al een half jaar ervoor bloed overgaf. Niemand wat verteld. Is dat sterk of juist angst?
woensdag 21 mei 2025 om 12:10
Maar ze had geen recht op zorgverlof. Dat is niet bedoeld voor de opvang van je kinderen. Ze mocht vakantiedagen opnemen. Maar dat vond ze niet eerlijk, want collega meldde zich ziek en kreeg wel doorbetaald.aikidoka schreef: ↑21-05-2025 12:00Ik snap prima dat TO ervan baalt dat ze op haar werk aangaf dat ze minder belastbaar was, maar dat ze geen hulp ontving. Geen goede begeleiding van haar leidinggevende dus. Het is alleen niet handig om het te vergelijken met de situatie van haar collega. Die was ziekgemeld en heeft hopelijk passende hulp gekregen. Of er daardoor geen ruimte was voor de hulpvraag van TO weet ik niet, maar de hulpvraag van TO had serieus genomen moeten worden. Zie het niet als het een of het ander TO, zie het als jouw vraag en jouw situatie en jouw behoeften, waar aandacht voor moet zijn en een passende reactie.
woensdag 21 mei 2025 om 12:12
Klopt mijn punt was: ik regel alles en dan krijg je geen 5 dagen doorbetaald terwijl als
Je alles laat vallen want ik trek het emotioneel niet dat mijn moeder kanker heeft krijg je 3 maanden doorbetaald. In feite beloont onze maatschappij zwakte.
Door dit gedoe konden wij de herfstvakantie niet weg want mijn dagen waren op en ik was best doe aan vakantie.
woensdag 21 mei 2025 om 12:16
Oei wat een oordeel.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:12Klopt mijn punt was: ik regel alles en dan krijg je geen 5 dagen doorbetaald terwijl als
Je alles laat vallen want ik trek het emotioneel niet dat mijn moeder kanker heeft krijg je 3 maanden doorbetaald. In feite beloont onze maatschappij zwakte.
Ik vind het helemaal niet zo sterk dat je je zo benadeeld voelt.
Niemand krijgt 5 dagen doorbetaald bij voor opvang kinderen. Mensen krijgen wel doorbetaald als ze ziek zijn, ook jij na je operatie.
woensdag 21 mei 2025 om 12:18
Ja ik was fysiek niet in staat om te werken, trouwens ik heb al snel weer wat uren gemaakt. 3 maanden werken omdat je mentaal niet daartoe in staat bent vanwege een zieke ouder Tsja
woensdag 21 mei 2025 om 12:20
Het recht om je ziek te mogen melden als je ziek bent is geen beloning van zwakte maar een teken van beschaving.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:12Klopt mijn punt was: ik regel alles en dan krijg je geen 5 dagen doorbetaald terwijl als
Je alles laat vallen want ik trek het emotioneel niet dat mijn moeder kanker heeft krijg je 3 maanden doorbetaald. In feite beloont onze maatschappij zwakte.
Door dit gedoe konden wij de herfstvakantie niet weg want mijn dagen waren op en ik was best doe aan vakantie.
En wie langdurig ziek is heeft niet alleen rechten op 'lekker doorbetaald thuis' maar zeker ook plichten. De enige die kan vaststellen of iemand zich terecht ziekmeldt is een arts.
Dat jij als collega denkt te kunnen bepalen of iemand onterecht is ziekgemeld is gaat best ver.
woensdag 21 mei 2025 om 12:20
Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:12Klopt mijn punt was: ik regel alles en dan krijg je geen 5 dagen doorbetaald terwijl als
Je alles laat vallen want ik trek het emotioneel niet dat mijn moeder kanker heeft krijg je 3 maanden doorbetaald. In feite beloont onze maatschappij zwakte.
Door dit gedoe konden wij de herfstvakantie niet weg want mijn dagen waren op en ik was best doe aan vakantie.
Je vergelijkt appels met peren.
TAFKAPML
woensdag 21 mei 2025 om 12:22
Je weet toch nooit wat er allemaal precies speelt? Er is altijd een druppel die de emmer doet overlopen. In dit geval kan dat de ziekte van haar moeder zijn. Je kunt je niet drie maanden ziek melden als je niet ziek bent. tegen die tijd heb je al tig keer controle gekregen. Ik ken mensen die serieus wat mankeren die elke keer gepushed worden om toch weer te gaan werken. Dus als iemand drie maanden doorbetaald krijgt, dan zal er echt wat aan de hand zijn mag ik aannemen.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:12Klopt mijn punt was: ik regel alles en dan krijg je geen 5 dagen doorbetaald terwijl als
Je alles laat vallen want ik trek het emotioneel niet dat mijn moeder kanker heeft krijg je 3 maanden doorbetaald. In feite beloont onze maatschappij zwakte.
Door dit gedoe konden wij de herfstvakantie niet weg want mijn dagen waren op en ik was best doe aan vakantie.
Ik ben ook iemand met best een hoge belastbaarheid. Ik ben overeind gebleven toen de wereld rond me instortte. Dat zie ik niet als een verdienste, maar als een kracht, net zoals een goede gezondheid een kracht is waar je dankbaar voor mag zijn. De meetlat langs anderen leggen die minder belastbaar zijn vind ik eigenlijk niet echt een teken van een "niet lullen maar poetsen" mentaliteit eerlijk gezegd. Misschien moet je gaan leren om beter je grenzen aan te geven.
woensdag 21 mei 2025 om 12:24
Je kunt niet in iemands hoofd kijken. Vaak als iemand uitvalt vanwege psychische klachten, is het combinatie van factoren. Dus en die zieke ouder en werkdruk en enz.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:18Ja ik was fysiek niet in staat om te werken, trouwens ik heb al snel weer wat uren gemaakt. 3 maanden werken omdat je mentaal niet daartoe in staat bent vanwege een zieke ouder Tsja
Die collega moest misschien wel veel zorgen en regelen voor die ouder. Daarnaast misschien last van werkdruk en overlast van buren. Ik noem maar wat. Weet jij veel. Daar mag een bedrijfsarts over oordelen. Niet jij als collega.
You do you.
woensdag 21 mei 2025 om 12:25
woensdag 21 mei 2025 om 12:30
Zou mooi zijn als daar verandering in komt, dat je in geval van nood een x aantal uren opvangverlof kan krijgen (per kind onder de 12 jaar oid). Nu melden mensen zich ziek, omdat ze -net zoals TO nu- weten dat je anders vakantieuren moet inleveren.
woensdag 21 mei 2025 om 12:39
Mensen vinden ziek melden vaak juist onwijs moeilijk.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 11:23Ik werk daar niet meer hoor, maar het valt me op dat je met emotionele behoeftes je geen vragen mag stellen hoelang iets duurt en dat zeker geen grenzen mag stellen qua hoeveel en hoelang mensen nodig hebben.
En het valt wel op dat het makkelijker is om je ziek te melden dan alle ballen hoog te houden.
Pas op met het invullen voor anderen, en met het over één kam scheren van iedereen die zich bv ziek meldt. Misschien is dat bij de een inderdaad een kwestie van zo gemakzuchtig mogelijk doen, maar dat geldt dan niet gelijk voor iedereen.
Je begon je topic met dat je meer empathie wilt (voelen? tonen?) maar ondertussen ben je aan het verdedigen waarom je het leed van andere mensen overdreven vindt. En dat lijkt vooral voort te komen uit dat je zelf een gebrek aan steun ervaren hebt. Daar kunnen die mensen toch ook niets aan doen?
What a nuanced anxiety
woensdag 21 mei 2025 om 12:42
Het is off-topic, maar dat zou inderdaad beter zijn. Als beide ouders fulltime moeten werken (wat toch de wens van de regering is), dan moeten ze ook de faciliteiten daarvoor schapen. Hetzelfde voor mantelzorg. Er bestaat zorgverlof, maar dat is lang niet overal goed geregeld.
woensdag 21 mei 2025 om 12:48
Ben ik me van bewust. Maar wel eentje die ik ontzettend bewonder. Ik ben het absolute tegendeel. Het voordeel is daar dan weer van dat ik nooit moe, oververmoeid of overbelast ben. Maar ik ben daar niet trots op.
woensdag 21 mei 2025 om 12:50
Ik heb me nog nooit ziek gemeld voor opvang kind. En dit was wanneer thuiswerken nog niet bestond. Een van de twee nam vrij.
Mensen met kinderen zijn al minder aantrekkelijk voor werkgevers. Oa vanwege alle extra verlofregelingen. Van mij hoeven daar geen extra uren opvangverlof bij.
woensdag 21 mei 2025 om 12:51
Dat extra werk kan inderdaad vervelend en belastend zijn ja. Maar dan is dus misschien niet zozeer je wens om wat meer zoals anderen te zijn, maar eerder: waarom kunnen anderen niet wat jij doet?Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 10:54Nee maar dan zit je weer weken opgescheept met extra werk.
En een compliment kan er nooit vanaf dat je zelf nooit ziek/zwak/misselijk bent. In de periode dat ik vroeg ik een paar uur minder kon werken moest ik verlof opnemen terwijl iemand anders in eenzelfde situatie 2 maanden ziek mag melden. Dat steekt ergens: als je probeert het zo goed mogelijk te doen wordt als het ware gestraft.
Dat er geen compliment vanaf kan lijkt me een voordeel. Dat houdt in dat het vanzelfsprekend wordt gevonden en dat je anderen niet belast. Lijkt me persoonlijk een van de fijnste dingen die er zijn! Ik gooi zelfs zonder toelichting het bijltje erbij neer.
woensdag 21 mei 2025 om 12:57
Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:12Klopt mijn punt was: ik regel alles en dan krijg je geen 5 dagen doorbetaald terwijl als
Je alles laat vallen want ik trek het emotioneel niet dat mijn moeder kanker heeft krijg je 3 maanden doorbetaald. In feite beloont onze maatschappij zwakte.
Door dit gedoe konden wij de herfstvakantie niet weg want mijn dagen waren op en ik was best doe aan vakantie.
De verongelijktheid spat ervan af.
Meld je gewoon ook lekker ziek dan.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 21 mei 2025 om 12:58
Uiteindelijk blijk je idd toch een gebrek aan empathie te hebben, maar volgens mij wil je dat helemaal niet veranderen, maar vind je eigenlijk dat anderen maar moeten veranderen.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 12:18Ja ik was fysiek niet in staat om te werken, trouwens ik heb al snel weer wat uren gemaakt. 3 maanden werken omdat je mentaal niet daartoe in staat bent vanwege een zieke ouder Tsja
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 21 mei 2025 om 13:00
Dat zou je dus wel moeten zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
