Psyche
alle pijlers
Hoe wordt je empathischer?
woensdag 21 mei 2025 om 06:38
Ik ben zelf opgevoed met een vrij hoge mate niet lullen maar poetsen. Tanden op elkaar en doorgaan. Ook was er minder ruimte voor gevoelens. Ondank dat kijk ik terug op een goede jeugd, maar ik wil het met mijn kinderen net anders.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
Dit heeft ertoe geleid dat ik hoge belastbaarheid heb (en waarschijnlijk heb ik ook meer energie dan een gemiddeld persoon), maar ook bijna een burn-out heb gehad, maar dat is toch net goed gegaan doordat ik veel kan hebben (letterlijke woorden van mijn coach 2 jaar geleden: er zijn weinig mensen die onder deze omstandigheden overeind blijven). Ik heb toen in een jaar tijd ook veel op mijn bordje gehad zowel zelf, als zieke ouders etc.
In het dagelijks leven merk dat ik het toch lastig vind wat de belastbaarheid is van anderen en ik ben bang dat ik dat ook bij mijn kinderen gaan doen en dat wil ik niet. Vorige week had ik weer zo’n moment dat ik mij van geen kwaad bewust was, maar toch iets heel onhandigs deed: een collega heeft ongeveer 3 maanden een zwangerschap moeten afbreken met 4,5 maand, ik vroeg dus wanneer kom ze weer koffie doen? Ik kreeg (denk ik terecht) de wind van voren dat het nog veel te vroeg daarvoor was. Tsja, ik bedoelde er geen kwaad mee: een nichtje van mij en een vriendin waren na in eenzelfde situatie weer nagenoeg fulltime aan het werk na 6 a 7 weken. Dus ik dacht ik zit wel aan de veilige kant met die vraag.
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
En ik maak vaker dat soort missers: dat mensen veel zwaarder aan gebeurtenissen tillen dan ik kan inschatten en ik zou zo graag mijn kinderen dat goed leren, maar hoe doe je dat. En ook mijn kinderen willen leren dat alle gevoelens er mogen zijn.
wielrenster87 wijzigde dit bericht op 21-05-2025 07:10
3.38% gewijzigd
woensdag 21 mei 2025 om 06:50
woensdag 21 mei 2025 om 06:50
Je lijkt je al aardig bewust van je valkuilen.
Daarmee kun je al veel veranderen.
Je kunt empathie ook veinzen, gewoon omdat je geleerd hebt dat veel mensen bepaalde dingen moeilijk vinden. Dan kun je jezelf gewoon aanleren om te luisteren en 'goh, wat rot' te zeggen.
Niet iedereen is even empathisch, daar heb je het (deels) maar mee te doen.
Naar je kinderen toe is dat denk ik sowieso een constante zoektocht, voor iedereen.
Soms kan het enorm helpen om gevoelens niet teveel aandacht en ruimte geven, soms werkt dat averechts.
Daarin heb je het ook maar te doen met wat jij te bieden hebt en wat je kind nodig heeft.
Je bent je al bewust van je 'tekort'komingen daarin. Wat mij betreft: beetje opletten en 'trucjes' aanleren doet wrsch al veel goed.
Daarmee kun je al veel veranderen.
Je kunt empathie ook veinzen, gewoon omdat je geleerd hebt dat veel mensen bepaalde dingen moeilijk vinden. Dan kun je jezelf gewoon aanleren om te luisteren en 'goh, wat rot' te zeggen.
Niet iedereen is even empathisch, daar heb je het (deels) maar mee te doen.
Naar je kinderen toe is dat denk ik sowieso een constante zoektocht, voor iedereen.
Soms kan het enorm helpen om gevoelens niet teveel aandacht en ruimte geven, soms werkt dat averechts.
Daarin heb je het ook maar te doen met wat jij te bieden hebt en wat je kind nodig heeft.
Je bent je al bewust van je 'tekort'komingen daarin. Wat mij betreft: beetje opletten en 'trucjes' aanleren doet wrsch al veel goed.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 21 mei 2025 om 07:18
Ik weet niet of ik dit gebrek aan empathie vind hoor. Je vind het wel rot voor haar toch.
Je gaat er alleen anders mee om (niet lullen maar poetsen).
En kop koffie drinken na 3 maanden is toch niet gek. Thuis zitten maakt deze situatie ook niet beter.
Maar inderdaad beter om gewoon je mond te houden in deze situaties.
Je gaat er alleen anders mee om (niet lullen maar poetsen).
En kop koffie drinken na 3 maanden is toch niet gek. Thuis zitten maakt deze situatie ook niet beter.
Maar inderdaad beter om gewoon je mond te houden in deze situaties.
woensdag 21 mei 2025 om 07:20
Als ze (voor zichzelf) tegen problemen aanloopt met je huidige coping ja. Als je het voelt dan voel je het, dan moet je het niet verdringen. Maar als je gewoon zelf makkelijk over dingen heen stapt, moet je dat dan per se veranderen?Lila-Linda schreef: ↑21-05-2025 06:40In therapie en eerst maar eens leren empathie voor jezelf op te brengen
Ik denk vooral (als ik het zo lees) dat TO een beetje te koop loopt met de easy-breezy ik-(en familie) doe-niet-zo-moeilijk attitude, en dat dat op verzet stuit.
woensdag 21 mei 2025 om 07:30
Te koop lopen denk ik niet, maar ik reageer anders dan gemiddeld of ik moet steeds nadenken wat gemiddeld is en dat vergeet ik soms wel. Als je een heel ander referentiekader heb dan moet je veel schakelen.Charlie591 schreef: ↑21-05-2025 07:20Als ze (voor zichzelf) tegen problemen aanloopt met je huidige coping ja. Als je het voelt dan voel je het, dan moet je het niet verdringen. Maar als je gewoon zelf makkelijk over dingen heen stapt, moet je dat dan per se veranderen?
Ik denk vooral (als ik het zo lees) dat TO een beetje te koop loopt met de easy-breezy ik-(en familie) doe-niet-zo-moeilijk attitude, en dat dat op verzet stuit.
woensdag 21 mei 2025 om 07:40
Mss is je idee van empathie ook niet juist.Wielrenster87 schreef: ↑21-05-2025 07:30Te koop lopen denk ik niet, maar ik reageer anders dan gemiddeld of ik moet steeds nadenken wat gemiddeld is en dat vergeet ik soms wel. Als je een heel ander referentiekader heb dan moet je veel schakelen.
Je realiseren dat jij gezegend bent met meer energie dan anderen is denk ik hierin belangrijk.
Ik heb zelf het idee dat empathie meer een aangeleerd mechanisme is over hoe je omgaat met de gevoelens van anderen.
Je hoeft het zelf niet te voelen om er begrip voor op te brengen.
Dus je realiseren dat anderen anders reageren is al heel wat.
Ikzelf heb ook niet altijd geduld met gemiep van anderen, maar die anderen vinden mss wel weer dat ik over andere dingen miep.
Na 3 maanden een keer koffie komen drinken is volgens mij juist heel erg goed, dus lijkt me niet zo heel gek om dat voor te stellen.
Overigens is niemand gemiddeld, dus ook jij bent niet uniek.
Die gedachte heeft mij erg geholpen bij het accepteren van mijn eigenaardigheden.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 21 mei 2025 om 07:46
Ik denk dat het begint met proberen om niet teveel te spiegelen aan jezelf. Door niet meteen te vergelijken met hoe je iets zelf zou opvatten of aanpakken. Iedereen is anders, en dat mag. Iemand met een lagere belastbaarheid dan jij is daardoor geen zwakker of slechter persoon.
Mensen met weinig empathie (niet perse gezegd dat jij dat bent) redeneren enkel vanuit zichzelf, zonder te beseffen dat andere mensen weer anders redeneren.
Mensen met weinig empathie (niet perse gezegd dat jij dat bent) redeneren enkel vanuit zichzelf, zonder te beseffen dat andere mensen weer anders redeneren.
woensdag 21 mei 2025 om 07:46
Heel veel mensen krijgen geen therapie na een heftige of minder heftige gebeurtenis. Therapie is niet de heilige graal waarmee alle problemen in je leven verdwijnen ofzo.
Hier wordt ook heel vaak ga in therapie geschreven, op bais van 3 regels op. Bijzonder vind ik dat altijd.
Mensen die boos worden omdat je geen therapie hebt gehad? Vaag. Ik zou ze gewoon zeggen dat therapie nergens voor nodig was omdat je prima functioneert.
Eigenlijk begrijp ik niet wat het probleem is. De meeste mensen zeggen wel eens iets onhandigs. En dan word je gecorrigeerd en gaat het leven door. Je opvoeding heeft daar weinig mee te maken.
Empathie gaat over jezelf verplaatsen in de ander. Als je dat meer wil doen, dan kan je er vandaag nog mee starten. Iets vanuit het perspectief van de ander proberen te bekijken is geen hogere wiskunde.
Hier wordt ook heel vaak ga in therapie geschreven, op bais van 3 regels op. Bijzonder vind ik dat altijd.
Mensen die boos worden omdat je geen therapie hebt gehad? Vaag. Ik zou ze gewoon zeggen dat therapie nergens voor nodig was omdat je prima functioneert.
Eigenlijk begrijp ik niet wat het probleem is. De meeste mensen zeggen wel eens iets onhandigs. En dan word je gecorrigeerd en gaat het leven door. Je opvoeding heeft daar weinig mee te maken.
Empathie gaat over jezelf verplaatsen in de ander. Als je dat meer wil doen, dan kan je er vandaag nog mee starten. Iets vanuit het perspectief van de ander proberen te bekijken is geen hogere wiskunde.
woensdag 21 mei 2025 om 07:48
Dit ja. Als ik je post lees, dan lijkt het bijna alsof "dat je veel kan hebben" iets is om trots op te zijn (zie bijvoorbeeld ook de quote van je coach), terwijl je zelf ook schrijft dat je net niet een burnout hebt gehad. Dan ben je dus in de periode daarvoor al erg overbelast geweest, maar heb je dat zelf kennelijk niet echt door gehad of in ieder geval ben je gewoon doorgegaan, toch? Een burnout heb je immers niet van de ene op de andere dag. Dat lijkt me dan toch iets om bij stil te staan, in plaats van blij te zijn dat je die burnout niet hebt gehad. Ik kan me niet voorstellen dat je je de periode daarvoor lekker hebt gevoeld. En over voelen gesproken: ik denk dat empathie (of het nou voor jezelf of de ander is) daarin schuilt. Vragen als: 'waarom vind ik dat ik altijd door moet gaan en wat vind ik van kwetsbaarheid', zijn misschien interessant, omdat die je wellicht ook verder helpen bij het contact met je kinderen.Lila-Linda schreef: ↑21-05-2025 06:40In therapie en eerst maar eens leren empathie voor jezelf op te brengen
woensdag 21 mei 2025 om 07:48
Heel herkenbaar dit. Ik reageer meestal wel empathisch, ondanks dat ik regelmatig denkbeeldig mijn wenkbrauwen optrek. Ik denk overigens dat veel mensen dat wel eens doen hoor. En vaak vind ik het ook wel vervelend voor die persoon dat ze zich zo voelen, al kan ik me er zelf weinig bij voorstellen. Dat lijk jij ook te hebben gezien je OP?
woensdag 21 mei 2025 om 07:52
Het klinkt alsof het niet per se is dat je niet empatisch bent.
Ik herken het wel, ben ook meer een doener dan een gevoelsmens. En ik heb dat verschil zeker ook bij vriendinnen gezien. Sommige bleven meer hangen in het gevoel, daar kan ik dan weinig mee. Na een tijd is het wel klaar denk ik dan. Maar er was ook altijd een vriendin die meer op mij leek die ook sneller overschakelde. Wat trouwens niet betekent dat wij geen gevoelens hebben maar het lijkt meer op eerder accepteren van het gevoel of er iets mee doen.
De situatie die je beschrijft vind ik de reactie een beetje overdreven, maar zit het hem misschien er in dat die persoon meer op de hoogte was van hoe het nu gaat met de collega? En jij dat dus niet wist. Volgende keer is het handiger om van een open vraag te vertrekken 'hoe gaat het nu met haar?' dat geeft ruimte voor de ervaring en eventueel gevoelens voor die persoon.
Je bewust zijn van dit verschil is denk ik het belangrijkst en dat lijk je te zijn. En dan moet je dus wel af en toe polsen of iets oke gaat en daarvoor dus die open vragen bij gebruiken. Het lijkt me dat je dan al een eind komt. Uiteindelijk is iedereen anders en die openheid helpt dat te overbruggen.
Ik herken het wel, ben ook meer een doener dan een gevoelsmens. En ik heb dat verschil zeker ook bij vriendinnen gezien. Sommige bleven meer hangen in het gevoel, daar kan ik dan weinig mee. Na een tijd is het wel klaar denk ik dan. Maar er was ook altijd een vriendin die meer op mij leek die ook sneller overschakelde. Wat trouwens niet betekent dat wij geen gevoelens hebben maar het lijkt meer op eerder accepteren van het gevoel of er iets mee doen.
De situatie die je beschrijft vind ik de reactie een beetje overdreven, maar zit het hem misschien er in dat die persoon meer op de hoogte was van hoe het nu gaat met de collega? En jij dat dus niet wist. Volgende keer is het handiger om van een open vraag te vertrekken 'hoe gaat het nu met haar?' dat geeft ruimte voor de ervaring en eventueel gevoelens voor die persoon.
Je bewust zijn van dit verschil is denk ik het belangrijkst en dat lijk je te zijn. En dan moet je dus wel af en toe polsen of iets oke gaat en daarvoor dus die open vragen bij gebruiken. Het lijkt me dat je dan al een eind komt. Uiteindelijk is iedereen anders en die openheid helpt dat te overbruggen.
woensdag 21 mei 2025 om 07:54
Het komt met de jaren, of niet. Ik heb mezelf aangewend om bij situaties die empathie vereisen iets dergelijks te zeggen. Wat rot voor je, vervelend zeg, dat valt niet mee, sterkte, etc.
Voor je kinderen is het belangrijk om te beseffen dat afhaken altijd een optie is en dat je niet door hoeft tot het bittere eind. Ook heel handig om te beseffen dat niet iedereen even belastbaar is en dat een lage belastbaarheid vooral vervelend is voor die persoon.
Voor je kinderen is het belangrijk om te beseffen dat afhaken altijd een optie is en dat je niet door hoeft tot het bittere eind. Ook heel handig om te beseffen dat niet iedereen even belastbaar is en dat een lage belastbaarheid vooral vervelend is voor die persoon.
woensdag 21 mei 2025 om 08:09
Ja dat klopt en ik neig er naar te denken: je kunt blijven miepen/erin hangen maar dat lost zo weinig op.Socie schreef: ↑21-05-2025 07:48Heel herkenbaar dit. Ik reageer meestal wel empathisch, ondanks dat ik regelmatig denkbeeldig mijn wenkbrauwen optrek. Ik denk overigens dat veel mensen dat wel eens doen hoor. En vaak vind ik het ook wel vervelend voor die persoon dat ze zich zo voelen, al kan ik me er zelf weinig bij voorstellen. Dat lijk jij ook te hebben gezien je OP?
woensdag 21 mei 2025 om 08:12
Klopt, maar met 2 jonge kinderen en nwt een nieuwe baan had ik voor mijn gevoel ook niet de ruimte om dingen te laten vallen. Hulp was vanwege een soort perfect storm in de omgeving lastig, dus ik het (wellicht het onterechte) idee dat ik doormoest terwijl ik in andere omstandigheden wel een aantal weken verlof had opgenomen of partner het thuis voor 90% had laten doen maar dat was praktisch toen voor mijn gevoel niet haalbaar. En ja ik ben ergens ook wel trots dat ik dat geflikt heb en toch ook al was het heel laat toen het weer kon aan de belmeisje85 schreef: ↑21-05-2025 07:48Dit ja. Als ik je post lees, dan lijkt het bijna alsof "dat je veel kan hebben" iets is om trots op te zijn (zie bijvoorbeeld ook de quote van je coach), terwijl je zelf ook schrijft dat je net niet een burnout hebt gehad. Dan ben je dus in de periode daarvoor al erg overbelast geweest, maar heb je dat zelf kennelijk niet echt door gehad of in ieder geval ben je gewoon doorgegaan, toch? Een burnout heb je immers niet van de ene op de andere dag. Dat lijkt me dan toch iets om bij stil te staan, in plaats van blij te zijn dat je die burnout niet hebt gehad. Ik kan me niet voorstellen dat je je de periode daarvoor lekker hebt gevoeld. En over voelen gesproken: ik denk dat empathie (of het nou voor jezelf of de ander is) daarin schuilt. Vragen als: 'waarom vind ik dat ik altijd door moet gaan en wat vind ik van kwetsbaarheid', zijn misschien interessant, omdat die je wellicht ook verder helpen bij het contact met je kinderen.
Heb getrokken.
woensdag 21 mei 2025 om 08:20
Het is goed om te beseffen dat mensen verschillen, en mensen niet te veroordelen omdat ze anders/gevoeliger/minder belastbaar zijn dan jij. Mensen kunnen zich daar ook beschaamd en veroordeeld over voelen en dat maakt opmerkingen erover gauw aankomen als kwetsend.
Andersom hoef jij ook niet hetzelfde te zijn als iedereen. Als jij na een heftige gebeurtenis voelt dat je er geen last van hebt, hoef je echt niet in therapie omdat een ander dat wel zou doen. Het is dan ook meer gebrek aan empathie bij de ander dat ze jou daarin niet begrijpen en juist veroordelen.
Alleen als je merkt dat je eigenlijk überhaupt weinig voelt en dat ook niet zou mogen van jezelf (te merken aan dat je bijvoorbeeld tegen jezelf zegt dat je niet moet zeuren over een zieke ouder want jij bent zelf niet ziek, of dat je emoties als verdriet nooit wil laten zien) loop je het risico dat je wel degelijk last hebt van dingen en dat wegdrukt, dat kan je op den duur gaan opbreken. Maar dat hoeft niet zo te zijn.
Andersom hoef jij ook niet hetzelfde te zijn als iedereen. Als jij na een heftige gebeurtenis voelt dat je er geen last van hebt, hoef je echt niet in therapie omdat een ander dat wel zou doen. Het is dan ook meer gebrek aan empathie bij de ander dat ze jou daarin niet begrijpen en juist veroordelen.
Alleen als je merkt dat je eigenlijk überhaupt weinig voelt en dat ook niet zou mogen van jezelf (te merken aan dat je bijvoorbeeld tegen jezelf zegt dat je niet moet zeuren over een zieke ouder want jij bent zelf niet ziek, of dat je emoties als verdriet nooit wil laten zien) loop je het risico dat je wel degelijk last hebt van dingen en dat wegdrukt, dat kan je op den duur gaan opbreken. Maar dat hoeft niet zo te zijn.
What a nuanced anxiety
woensdag 21 mei 2025 om 08:25
Waarom zijn mensen boos op jou over jouw eigen ervaringen?
Als je naar anderen toe over hun problemen een starre niet zeuren houding hebt, dan snap ik het wel maar je geeft dit aan:
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
Waarom denk jij dat jij dan meer empathie moet leren te hebben? Dit is hoe jij het hebt ervaart.
Kijk, ik snap dat mensen niet op prijs stellen dat als een ander iets aangeeft over een nare ervaring van hen en jij bijvoorbeeld dan zegt dat jij ook zoiets heb meegemaakt en dat het allemaal wel meeviel, dat mensen daar niet zo blij van worden.
Maar mbt dit voorbeeld, ik snap het niet, waar bemoeien zij zich mee?
Als je naar anderen toe over hun problemen een starre niet zeuren houding hebt, dan snap ik het wel maar je geeft dit aan:
3 jaar geleden is mijn zoontje geboren en hij was blauw want geboorte ging niet goed, gelukkig heeft hij hier niks aan overgehouden. Dat was schrikken, maar ik heb geen therapie gehad of iets dergelijks gehad om het te verwerken dat vinden ook veel mensen verbazend, soms reageren ze daar ook soort van boos op. En dan zeg ik maar het viel wel mee, dan trap ik weer onbedoeld weer op tenen.
Waarom denk jij dat jij dan meer empathie moet leren te hebben? Dit is hoe jij het hebt ervaart.
Kijk, ik snap dat mensen niet op prijs stellen dat als een ander iets aangeeft over een nare ervaring van hen en jij bijvoorbeeld dan zegt dat jij ook zoiets heb meegemaakt en dat het allemaal wel meeviel, dat mensen daar niet zo blij van worden.
Maar mbt dit voorbeeld, ik snap het niet, waar bemoeien zij zich mee?
woensdag 21 mei 2025 om 08:26
Ik herken het wel wat. Niet dat ik nou zo keihard voor mezelf ben maar ik kan wat horkerig uit de hoek komen terwijl ik voor (in mijn ogen) werkelijke problemen heb een bijna onuitputtelijke bron van empathie ben.
Ik hoef dit van mezelf niet te veranderen, ik vind het prima zoals het is. Als ik de omgeving hoor oooh-en en aaah-en bij een ingeslapen hondje hou ik gewoon mijn mond. En als ik een verkeerde opmerking maak zeg ik sorry en leg ik uit dat ik het zo niet bedoeld heb.
Waarom zou je totaal tegen je natuur in een empathie veinzen die je helemaal niet voelt?
Ik hoef dit van mezelf niet te veranderen, ik vind het prima zoals het is. Als ik de omgeving hoor oooh-en en aaah-en bij een ingeslapen hondje hou ik gewoon mijn mond. En als ik een verkeerde opmerking maak zeg ik sorry en leg ik uit dat ik het zo niet bedoeld heb.
Waarom zou je totaal tegen je natuur in een empathie veinzen die je helemaal niet voelt?
.
woensdag 21 mei 2025 om 08:32
Ik vind dat je gewoon moet blijven zoals je bent. Mensen zijn er in soorten en maten, en het is juist goed dat er ook mensen zijn die makkelijk over iets heenstappen. Als tegenwicht van mensen die dat niet doen. Er is geen goed en fout hierin.
Misschien een beetje bijschaven hier en daar, en inderdaad je kinderen leren dat ze niet altijd tot het einde hoeven doorgaan.
Mensen die boos op je zijn, omdat jij makkelijker over iets heen stapt, dat heeft met henzelf te maken. Niet met jou.
De valkuil is misschien, ik zeg niet dat jij zo bent, dat jij weinig begrip voor anderen kunt hebben als je iets meemaakt wat een ander ook meemaakt, waar jij makkelijk overheen stapte, en de ander heeft daar langer tijd voor nodig. Besef dat ieder is zoals hij is en ieder heeft een andere veerkracht, karakter en bagage.
Misschien een beetje bijschaven hier en daar, en inderdaad je kinderen leren dat ze niet altijd tot het einde hoeven doorgaan.
Mensen die boos op je zijn, omdat jij makkelijker over iets heen stapt, dat heeft met henzelf te maken. Niet met jou.
De valkuil is misschien, ik zeg niet dat jij zo bent, dat jij weinig begrip voor anderen kunt hebben als je iets meemaakt wat een ander ook meemaakt, waar jij makkelijk overheen stapte, en de ander heeft daar langer tijd voor nodig. Besef dat ieder is zoals hij is en ieder heeft een andere veerkracht, karakter en bagage.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
woensdag 21 mei 2025 om 08:36
Ik lees nu een paar keer dat je je kinderen kunt bijbrengen dat ze niet altijd door hoeven te gaan, maar als je iemand bent die dat wel altijd doet, dan kan je dat nog zo vaak zeggen, maar dan zien de kinderen feitelijk iets anders. Als je ze iets mee wil geven, zal je daarin zelf voorop moeten gaan. Met alleen zeggen, kom je er meestal niet.
woensdag 21 mei 2025 om 08:39
Iedereen reageert anders op een situatie. Voor de een kan het na drie maanden veel te vroeg zijn, een ander snakt misschien naar wat afleiding of een luisterend oor, en een derde wil gewoon aan de slag en het er niet meer over hebben. En dan kan het ook nog verschil maken hoe diegene zich op dat moment voelt: had je het haar op een ander moment gevraagd, dan had je misschien een andere reactie gekregen. Ik denk daarom dat het niet zozeer met empathie te maken heeft. Je leeft mee, maar inschatten wat iemand nodig heeft is moeilijk, zeker als je haar niet heel goed kent. Je kunt je vraag beter anders formuleren in zo'n geval. Dus niet: "wanneer gaan we een bakkie doen", maar "Zou je zin hebben/het fijn vinden om wat af te spreken?"
Trek het je in ieder geval niet teveel persoonlijk aan.
Trek het je in ieder geval niet teveel persoonlijk aan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
