Tips: hoe buren te vragen of jaccuzzi uit kan

Sinds een paar dagen hoor ik een afzuiger-achtig geluid als ik in de tuin ben. Omdat ik het niet kon thuisbrengen en het maar aan de gang bleef (nu al zeker twee dagen onafgebroken), heb ik een blik over de schutting geworpen in de tuin van onze buren. Ik zag een (opblaas)jaccuzzi staan, direct achter tegen het huis en daar komt dat geluid vandaan, een paar meter van ons terras af. Het is niet enorm hard, maar wel te vergelijken met een afzuiger die aanslaat als je in de badkamer of wc bent. Geen fijn geluid om lekker bij buiten te zitten. Ik heb er nog niks van gezegd, omdat ik ervan uitging dat het niet dagen aan zou houden. Vorig jaar hadden ze het bad ook buiten staan, maar toen achter in de tuin en ik hoorde er alleen af en toe geluid van. Dat is uiteraard geen probleem. Maar inmiddels maak ik het groter en groter in mijn hoofd en ben ik bang dat ze het verder de hele zomer zo aan laten staan. Lekker buiten eten bijvoorbeeld is nu ook niet te doen. Ik heb de buurvrouw al uitgenodigd voor een wijntje, wat we nog steeds een zouden drinken, zodat ze het hopelijk zelf dan hoort als we buiten gaan zitten. Ze heeft daar nog niet op gereageerd (gisteren appje gestuurd). Maar ik weet niet goed hoe ik het aan moet kaarten. Ik ben nogal bang om voor zeur versleten te worden. Een paar jaar terug bleek de buurman dat te vinden (terwijl ik nog nooit over iets had geklaagd) en kwam opeens een hele stortvloed en boosheid eruit bij hem, terwijl hij ook nog nooit ergens iets over had gezegd. Daarom ben ik nu zo huiverig. Burengedoe kost veel te veel energie. Hoe zouden jullie dit oplossen? Maar zo laten en niet meer buiten gaan zitten? Of toch bespreken en, zo ja, tips voor bewoordingen?

Natuurlijk zijn adviezen en reacties welkom. Maar 'je gaat alle kanten op' en 'je zou beter naar jezelf kijken', dat weet ik natuurlijk zelf ook. Ik heb de behoefte mijn frustraties te delen als die er zijn, dat heb ik in dit topic bovenmatig gedaan. Natuurlijk moet er met de buren gesproken worden als de situatie zich opnieuw voordoet. Hopelijk kunnen jullie ook een beetje begrijpen dat ik dat niet direct wilde doen na het app-contact, ik wil niet te pushy overkomen en ventileer mijn frustraties hier. Nu er geen geluidsoverlast is en ik weer rustig, lijkt het voor mijzelf ook allemaal zo enorm uitvergroot. Maar ik heb voel hier ook wel minder filter natuurlijk, anoniem en wel, dan in het daadwerkelijke dagelijkse leven. Enfin, ik kom wellicht over als een hysterisch type dat niet weet wat ze wil en gruwelijk overdrijft, dat kan ik me voorstellen. In het dagelijks leven zien mensen mij over het algemeen als behoorlijk evenwichtig, doordacht en relaxt, echt

Canis-Felis, zeker is dat iets om te onderzoeken. Ik ben niet vies van zelfreflectie.
Ik voel de behoefte om een topic te openen als er zich een heikele of verwarrende kwestie in mijn leven en/of gedachten afspeelt. Om het te ventileren en uiteraard ook graag zinvolle adviezen en reacties te krijgen. Als het allemaal naar wens gaat voel ik die behoefte natuurlijk minder. Dus mijn evenwichtige kant komt hier vast en zeker minder prominent naar voren

Nja, de strijdbijl tussen mij en de buurman heb ik verder nooit echt opgepakt en die leek ook min of meer begraven, al voel ik jegens hem wel een hete vrede zeg maar. Dat onbehouwen gedrag met dat incident toen in de tuin en het geschreeuw dat ik regelmatig hoor vergeet ik niet. Maar ik ben sindsdien ook gewoon bij ze op kraamvisite geweest bijvoorbeeld, en mijn man heeft samen met de buurman een flink werk aan de voortuinen gedaan. Dus de negatieve spanningen die er zijn, zijn tussen mij en de buurman.

Kaatje_Ka, de kar helemaal alleen trekken niet, maar wel grotendeels. Mijn man is een heel ander type dan ik, sowieso een binnenvetter en veel minder gevoelig voor geluidsprikkels. En zeer conflictmijdend. En ook minder creatief en ondernemend, haha. We zijn gewoon echt tegenpolen maar hebben het desondanks al 25 jaar goed samen. Initiatieven voor de meer ingrijpende zaken des levens komen van mij.

Hoe je in je vel zit bepaalt inderdaad ook enorm hoe je overlast ervaart. Vanochtend werd ik vroeger dan bedoeld wakker (had tot na drieën in de nacht gewerkt), dus ik kon een uurtje lekker relaxen. Maar toen begon de hond weer. Ik heb er even over gezucht en heb toen met de belastingadviseur afgesproken dat ik langs zou komen en ben weggegaan. Vorige week zou ik er ontzettend chagrijnig van zijn geworden. Nu mijn zoons vrees ik, want de een ligt ziek op bed en van de ander hoorde ik de wekker al een paar keer af gaan, dus die was ook al wakker.