Kinderen
alle pijlers
Door school verdacht van kindermishandeling
donderdag 22 mei 2025 om 23:35
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar ik moet dit kwijt. Misschien herkennen sommigen van jullie zich hierin, misschien kan iemand me helpen of gewoon even luisteren. Want ik voel me verscheurd.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:54
Precies!EHV1981 schreef: ↑23-05-2025 10:53Hier ben ik het wel mee eens. De school handelt in het belang van de kinderen en hier hebben 2 kinderen van hetzelfde gezin verontrustende dingen gemeld. Daar moeten ze wel mee aan de slag om te laten bepalen of het echt is of fantasie van de kinderen. Stel dat ze niks hadden gedaan en er was wel echt sprake van mishandeling.
Ik zou mij meer druk maken over de kinderen. Waar komt het vandaan dat ze dit gezegd hebben.
vrijdag 23 mei 2025 om 10:56
Wat ontzettend rot. Ik zou zeker een gesprek met school/BSO aanvragen om hierover te praten.
Ik zou willen weten wat er precies door de kinderen is gezegd en op welk moment. Zodat je kunt afleiden hoe waar de opmerkingen van je kind(eren) vandaan kwamen.
Ik weet echt niet wat Veilig Thuis verkeerd deed? Jullie hebben met ze gesproken, zij concludeerden dat er niks aan de hand was en de zaak is gesloten. Wat hadden ze meer kunnen doen?
Ik zou willen weten wat er precies door de kinderen is gezegd en op welk moment. Zodat je kunt afleiden hoe waar de opmerkingen van je kind(eren) vandaan kwamen.
Ik weet echt niet wat Veilig Thuis verkeerd deed? Jullie hebben met ze gesproken, zij concludeerden dat er niks aan de hand was en de zaak is gesloten. Wat hadden ze meer kunnen doen?
vrijdag 23 mei 2025 om 11:00
Ik wilde het niet meteen opmerken, maar ik vind ook wel TO, dat je héél erg overkomt als iemand wiens ego gedeukt is, iemand die zwaar beledigd is, haar naam gezuiverd wil zien, en excuses verlangt. Tot juridische stappen aan toe..
Ik kan me enerzijds de drang naar dat stuk rechtvaardigheid best voorstellen, maar mis anderzijds ook wel het belang van het welzijn van je kinderen.
Ik kan me enerzijds de drang naar dat stuk rechtvaardigheid best voorstellen, maar mis anderzijds ook wel het belang van het welzijn van je kinderen.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:05
Volgens mij gaat het TO om de houding van school en niet per se van Veilig Thuis.Nova schreef: ↑23-05-2025 10:56Wat ontzettend rot. Ik zou zeker een gesprek met school/BSO aanvragen om hierover te praten.
Ik zou willen weten wat er precies door de kinderen is gezegd en op welk moment. Zodat je kunt afleiden hoe waar de opmerkingen van je kind(eren) vandaan kwamen.
Ik weet echt niet wat Veilig Thuis verkeerd deed? Jullie hebben met ze gesproken, zij concludeerden dat er niks aan de hand was en de zaak is gesloten. Wat hadden ze meer kunnen doen?
TO: ik zou eerst eens een gesprek inplannen met school om met elkaar in gesprek te gaan. Deze stap lijk je volledig over te slaan. Wanneer jouw vertrouwen weg is in school/medewerkers, zou ik uitkijken naar een andere school/opvang voor de kinderen. Vertrouwen lijkt me toch wel essentieel. Heb je naderhand nog met je kinderen gepraat hierover?
Dat er emoties bij TO komen kijken, is in mijn ogen niet heel gek. Het verwijt dat ze in huilen uitbarst...tja, niet iedereen heeft op zo'n moment de emoties even goed onder controle.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:09
Dan heb ik dat verkeerd begrepen.Aneso schreef: ↑23-05-2025 11:05Volgens mij gaat het TO om de houding van school en niet per se van Veilig Thuis.
TO: ik zou eerst eens een gesprek inplannen met school om met elkaar in gesprek te gaan. Deze stap lijk je volledig over te slaan. Wanneer jouw vertrouwen weg is in school/medewerkers, zou ik uitkijken naar een andere school/opvang voor de kinderen. Vertrouwen lijkt me toch wel essentieel. Heb je naderhand nog met je kinderen gepraat hierover?
En helemaal eens met je tweede alinea.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:09
vooropgesteld, ik vind het goed dat school alert is op signalen, want je wil ook geen situatie dat een kind waar echt iets mis is door de vingers glipt.Hallodaar schreef: ↑23-05-2025 11:00Ik wilde het niet meteen opmerken, maar ik vind ook wel TO, dat je héél erg overkomt als iemand wiens ego gedeukt is, iemand die zwaar beledigd is, haar naam gezuiverd wil zien, en excuses verlangt. Tot juridische stappen aan toe..
Ik kan me enerzijds de drang naar dat stuk rechtvaardigheid best voorstellen, maar mis anderzijds ook wel het belang van het welzijn van je kinderen.
Maar in alle eerlijkheid: ik zou ook beledigd zijn, als mensen waar ik al jaren een goede verstandhouding mee had opeens dachten dat ik mijn kind mishandelde. Dus dat TO gekrenkt is snap ik wel. Juridische stappen zou ik niet nemen, maar ik zou wel in gesprek gaan hierover, zowel met school, maar ook met de kinderen, waarom hebben ze dit gezegd?
vrijdag 23 mei 2025 om 11:17
Toen ik dit topic gisteravond las, kwam dit ook in mij op.Bontebok schreef: ↑23-05-2025 10:51En dit is ook precies wat ze moeten doen. En jij barst in janken uit???? Overigens zie ik dat je jezelf verdedigt door te zeggen dat de kinderen er netjes uitzien en geen blauwe plekken hebben. Maar kindermishandeling is bijvoorbeeld ook: emotionele verwaarlozing, psychische mishandeling, onvoorspelbaar of inconsequent gedrag of ouders die ruzie maken. Dat jij zo met je eigen emoties bezig bent vind ik echt bijzonder en eerlijk gezegd een rood vlaggetje.
Ben al een poos bezig om een juiste reactie te formuleren, want ik wil geen verkeerde dingen zeggen/suggereren.
Ben ook blij dat school iig iets ondernomen heeft, de afwerking kan anders en daar moet je over in gesprek.
Juridische bijstand inschakelen vind ik persoonlijk erg hysterisch
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 23 mei 2025 om 11:25
Waarom zou de school excuses moeten maken?
Ik snap dat het pijn doet om dit mee te maken, echt wel. En ook dat je het fijn vindt om nog een gesprek te hebben om het na te bespreken, en daar had de school proactiever in moeten zijn.
Maar ik zie niet in waarom ze excuses moeten maken voor het feit dat ze signalen serieus namen en doorgaven aan de instantie die er verstand van heeft, om te kijken of er actie moest worden ondernomen. Je doet net alsof ze jullie al veroordeeld hadden, maar wat ze deden is enkel het doorgeven aan de experts. In mijn ogen is dat net zo als dat ze je kind naar de EHBO zouden brengen als het zegt dat het ernstige hoofdpijn heeft na een val. Daarvan weten ze ook niet zeker of het waar is, maar daar gaan ze ook niet rustig bij staan afwachten omdat het ook de fantasie van het kindje kan zijn.
Dat ze signalen serieus nemen ondanks dat ze al jaren een goede band met jullie hebben, vind ik juist positief eerlijk gezegd. Het is niet zo dat mishandeling, zeker ook emotionele verwaarlozing, alleen voorkomt bij horkerige tokkies.
Ik snap dat het pijn doet om dit mee te maken, echt wel. En ook dat je het fijn vindt om nog een gesprek te hebben om het na te bespreken, en daar had de school proactiever in moeten zijn.
Maar ik zie niet in waarom ze excuses moeten maken voor het feit dat ze signalen serieus namen en doorgaven aan de instantie die er verstand van heeft, om te kijken of er actie moest worden ondernomen. Je doet net alsof ze jullie al veroordeeld hadden, maar wat ze deden is enkel het doorgeven aan de experts. In mijn ogen is dat net zo als dat ze je kind naar de EHBO zouden brengen als het zegt dat het ernstige hoofdpijn heeft na een val. Daarvan weten ze ook niet zeker of het waar is, maar daar gaan ze ook niet rustig bij staan afwachten omdat het ook de fantasie van het kindje kan zijn.
Dat ze signalen serieus nemen ondanks dat ze al jaren een goede band met jullie hebben, vind ik juist positief eerlijk gezegd. Het is niet zo dat mishandeling, zeker ook emotionele verwaarlozing, alleen voorkomt bij horkerige tokkies.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:29
Ik zou bijna denken dat dit drukt op een oude pijn of angst bij jou, en dat het sindsdien beter gaat op dit gebied, maar dat je het daarom extra vervelend vindt dat deze melding is gedaan.
Misschien zit ik helemaal verkeerd, maar ik denk dat de OP niet het hele verhaal is - ook gezien hoe heftig je reageert, met die rechtsbijstand en zo erbij.
Misschien zit ik helemaal verkeerd, maar ik denk dat de OP niet het hele verhaal is - ook gezien hoe heftig je reageert, met die rechtsbijstand en zo erbij.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:33
Om de verhoudingen weer een beetje recht te trekken?
Nu zou ik persoonlijk geen excuses maken voor iets waar ik geen spijt van heb maar ik zou wel even een gesprek aangaan met de ouders waarin ik duidelijk maak waarom ik gehandeld heb zoals ik handelde en vertellen dat ik de situatie heel naar vind. Wat er nu lijkt te gebeuren is dat niemand hier meer iets over zegt en dat kan niet wenselijk zijn voor de sfeer en het vertrouwen.
Hier laat school dus wel degelijk iets liggen.
.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:34
Wat een lastige situatie zeg. Maar wat ik een beetje mis voor de volledigheid in dit verhaal is of de kinderen misschien wel een punt hebben maar dat de context gewoon anders is. En of je wel met de kinderen hebt gesproken hierover?
Kind loopt te jengelen: ouder zegt, stop nou eens met zaniken en jammeren.
Kind doet iets van stout is en gaat met de derde waarschuwing op de trap.
Kind zit maar te miepen over dat het eten niet lekker is. Wil niks. Ouders: we gaan niks anders voor je maken, je eet maar wat de pot schaft en ander heb je vanavond wel honger in je buik als je gaat slapen.
Ik vind dat echt geen schokkende dingen om eerlijk te zijn. Bij kinderen moet je gewoon af en toe streng en duidelijk zijn.
Mijn zoon ging ook wel eens op de trap om af te koelen. Erna een knuffel en een gesprekje en was het weer goed.
Ik zou dus van school wel verwachten dat ze je vertellen in welke context dingen zijn gezegd.
Kinderen kunnen soms heel nonchalant dingen vertellen die voor een volwassene even de oren doen klapperen.
Dat school je nu met de nek aankijkt, terwijl VT heeft gezegd dat alles in orde is, zou ik ook niet tof vinden. Niet alleen jij moet de kinderen een fijne jeugd geven. De school heeft ook die verantwoordelijkheid!
De rechtsbijstand inschakelen is denk ik overigens wel een teken dat je niet meer aan wil sturen op een goede verstandhouding en een open gesprek. Misschien tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe school.
Kind loopt te jengelen: ouder zegt, stop nou eens met zaniken en jammeren.
Kind doet iets van stout is en gaat met de derde waarschuwing op de trap.
Kind zit maar te miepen over dat het eten niet lekker is. Wil niks. Ouders: we gaan niks anders voor je maken, je eet maar wat de pot schaft en ander heb je vanavond wel honger in je buik als je gaat slapen.
Ik vind dat echt geen schokkende dingen om eerlijk te zijn. Bij kinderen moet je gewoon af en toe streng en duidelijk zijn.
Mijn zoon ging ook wel eens op de trap om af te koelen. Erna een knuffel en een gesprekje en was het weer goed.
Ik zou dus van school wel verwachten dat ze je vertellen in welke context dingen zijn gezegd.
Kinderen kunnen soms heel nonchalant dingen vertellen die voor een volwassene even de oren doen klapperen.
Dat school je nu met de nek aankijkt, terwijl VT heeft gezegd dat alles in orde is, zou ik ook niet tof vinden. Niet alleen jij moet de kinderen een fijne jeugd geven. De school heeft ook die verantwoordelijkheid!
De rechtsbijstand inschakelen is denk ik overigens wel een teken dat je niet meer aan wil sturen op een goede verstandhouding en een open gesprek. Misschien tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe school.
trien31 wijzigde dit bericht op 23-05-2025 11:36
9.80% gewijzigd
vrijdag 23 mei 2025 om 11:34
Dat zegt natuurlijk echt helemaal niks. Wat een heftige reactie die rechtsbijstand, wat denk je daarmee te bereiken?Momofgirls1990 schreef: ↑22-05-2025 23:58We hebben onze rechtsbijstandsverzekering ingeschakeld. Zij gaan het nu juridisch uitzoeken. Die jurist zei ook, je bent niet alleen. We krijgen heel veel dit soort zaken aangemeld.
Onze kinderen zijn nooit te laat, zien er altijd netjes en verzorgd, hebben geen blauwe plekken. Krijgen altijd goed gevulde trommeltjes mee. We zijn altijd heel goed bereikbaar en benaderbaar. We komen daar al vanaf dat de oudste baby is. Als we echt kindermishandelaar zijn dan hadden ze toch allang wat moeten merken. Er is gewoon helemaal niks van waar.
En ze baseren alles op een gesprekje tussen een bso medewerker en mijn 4 jarige dochter. Waarvan ik niet weet wat er precies is gezegd en wat mijn dochter precies zei en wat de medewerker precies zei. Want dat wordt niet vertelt als ik erom vraag. Onze jarenlange relatie wordt in 1 klap van tafel geveegd. Alsof dat niks betekent.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:37
Dat een school leert dat ze op een normale manier met ouders om moet gaan. Ze zijn door school beschuldigd van kindermishandeling en dat blijkt onterecht. Dan kan die melding bij Veilig Thuis nog zo terecht zijn, je hebt als school daarna een verantwoordelijkheid om het gesprek met de ouders aan te gaan, empathie te tonen, uit te leggen waarom die melding is gedaan en te overleggen over een goede aanpak om met de fantaserende kinderen om te gaan. Ouders compleet negeren kan de school echt niet maken.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:39
Maar dan ga je toch als eerste stap met elkaar in gesprek?Inelly schreef: ↑23-05-2025 11:37Dat een school leert dat ze op een normale manier met ouders om moet gaan. Ze zijn door school beschuldigd van kindermishandeling en dat blijkt onterecht. Dan kan die melding bij Veilig Thuis nog zo terecht zijn, je hebt als school daarna een verantwoordelijkheid om het gesprek met de ouders aan te gaan, empathie te tonen, uit te leggen waarom die melding is gedaan en te overleggen over een goede aanpak om met de fantaserende kinderen om te gaan. Ouders compleet negeren kan de school echt niet maken.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:40
Laat ik voorop stellen dat het belang van mijn kinderen altijd voorop staat en dat ze niet mishandeld worden op wat voor een manier en vorm dan ook. Ik weet ik zeker dat mijn man dit niet doet.
En ik twijfel niet aan dat de medewerkers goede intenties hadden en tuurlijk is het fijn dat ze mijn kind serieus nemen. Ik zeg ook niet dat dat ze helemaal niks hadden moeten doen.
Maar naar mijn mening had dit echt anders gekund. Ik ben zeker niet gekrenkt. Maar wel gekwetst en dat mag.
En ik twijfel niet aan dat de medewerkers goede intenties hadden en tuurlijk is het fijn dat ze mijn kind serieus nemen. Ik zeg ook niet dat dat ze helemaal niks hadden moeten doen.
Maar naar mijn mening had dit echt anders gekund. Ik ben zeker niet gekrenkt. Maar wel gekwetst en dat mag.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:41
En daar moet de rechtsbijstand mee helpen in plaats van dat je gewoon even de telefoon oppakt en een afspraak maakt met de directie? Ja kan, natuurlijk...Inelly schreef: ↑23-05-2025 11:37Dat een school leert dat ze op een normale manier met ouders om moet gaan. Ze zijn door school beschuldigd van kindermishandeling en dat blijkt onterecht. Dan kan die melding bij Veilig Thuis nog zo terecht zijn, je hebt als school daarna een verantwoordelijkheid om het gesprek met de ouders aan te gaan, empathie te tonen, uit te leggen waarom die melding is gedaan en te overleggen over een goede aanpak om met de fantaserende kinderen om te gaan. Ouders compleet negeren kan de school echt niet maken.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:44
Maar een rechtsbijstand schakel je toch in om je recht te halen? Dan is de tijd van praten toch al voorbij?Momofgirls1990 schreef: ↑23-05-2025 11:40Laat ik voorop stellen dat het belang van mijn kinderen altijd voorop staat en dat ze niet mishandeld worden op wat voor een manier en vorm dan ook. Ik weet ik zeker dat mijn man dit niet doet.
En ik twijfel niet aan dat de medewerkers goede intenties hadden en tuurlijk is het fijn dat ze mijn kind serieus nemen. Ik zeg ook niet dat dat ze helemaal niks hadden moeten doen.
Maar naar mijn mening had dit echt anders gekund. Ik ben zeker niet gekrenkt. Maar wel gekwetst en dat mag.
En kan het zijn dat wat de kinderen zeggen eigenlijk niet vreemd is maar in een normale opvoedkundige manier? Het kan toch bij twee kinderen los van elkaar niet alleen fantasie zijn lijkt me.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:45
Overigens heeft mijn oudste dochter alleen bevestigd dat ze nooit zou mogen huilen en dat papa en mama boos zouden worden. Al dat andere was tijdens een ander gesprek gezegd waar zij niet bij was en dus ook niet heeft bevestigd. En zo deden ze het wel doen voor komen. Ook toen ik om duidelijkheid vroeg. En dat vind ik niet kloppen.
Ook hadden ze na het eerste gesprek al met ons in gesprek kunnen gaan. Dat is ook niet gedaan.
Prima dat je je zorgen maakt en dat je er wat mee moet dat snap ik, maar doe het dan wel goed en zorgvuldig.
Ook hadden ze na het eerste gesprek al met ons in gesprek kunnen gaan. Dat is ook niet gedaan.
Prima dat je je zorgen maakt en dat je er wat mee moet dat snap ik, maar doe het dan wel goed en zorgvuldig.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:46
De laatste tien reacties gaan volledig voorbij aan de meldcode. Zomaar een melding bij veilig thuis doen mag een school niet. Niet zonder eerst met de ouders te spreken, ténzij het dusdanig verontrustend is dat school echt acuut vreest voor de veiligheid van de kinderen als ze die middag naar huis gaan. Dat was niet aan de orde, dus school is buiten het boekje gegaan. En dat mag niet. TO staat mijns inziens volledig in haar recht om hier een punt van te maken inclusief rechtsbijstand. School is een professionele organisatie en heeft hier (helaas) ongetwijfeld vaker mee te maken, ook in situaties waar wel meer speelt, en school heeft zich daarin aan de regels te houden. Die regels zijn er niet voor niks!
Iemand noemde het voorbeeld van de EHBO.. school neemt als het goed is ook nooit jouw kind mee naar een arts. Het is een heel goed voorbeeld. Dan word jij als ouder gebeld en ga jij met kind naar de arts. School mag dit niet. Tenzij levensgevaar en ambulance enzo natuurlijk, maar dan licht je de ouders onmiddellijk in, medische handelingen gaan alleen met toestemming van de ouders. Je belt de ouders dan tegelijk met dat je 112 belt.
Iemand noemde het voorbeeld van de EHBO.. school neemt als het goed is ook nooit jouw kind mee naar een arts. Het is een heel goed voorbeeld. Dan word jij als ouder gebeld en ga jij met kind naar de arts. School mag dit niet. Tenzij levensgevaar en ambulance enzo natuurlijk, maar dan licht je de ouders onmiddellijk in, medische handelingen gaan alleen met toestemming van de ouders. Je belt de ouders dan tegelijk met dat je 112 belt.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:47
Ik zou mij ook lam geschrokken zijn. En als de school/BSO het hier zo bij laat hangen, dan was ik al op zoek naar een andere plaats. Vertrouwen zou bij mij compleet weg zijn. (Ik heb alleen in gevallen van fysieke mishandeling/seksueel misbruik meegemaakt dat er stappen werden overgeslagen in de meldcode binnen het onderwijs). Ik zou ook vragen om een gesprek. Ik denk niet dat de rechtsbijstand hier wat in kan betekenen maar ik vermoed dat het al fijn was om even je verhaal te kunnen doen (of alvast gecontacteerd voordat VT concludeerde dat er geen reden tot zorg was).
Overigens vind ik het heel bijzonder dat nogal wat mensen denken dat een vier- of vijfjarige dit soort dingen ‘niet zomaar’ vertelt. Ten eerste missen we compleet de context waarin iets is gezegd. Ten tweede kan ik zo een heel topic vullen met voorbeelden van kleuters waarin fantasie en werkelijkheid dooreen lopen.
Mijn eigen zoon heeft eens verteld ‘op zijn navel geslagen te zijn door zijn stiefvader’. Nu zijn wij als ouders niet gescheiden dus er is geen stiefvader. Bij doorvragen bleek dat hij van de babyfoto van zijn neefje met daarop zichtbaar een forse navelbreuk in zijn hoofd had ‘bewerkt’ tot ‘dat moet naar binnen geduwd worden’. De stiefvader kwam vermoed ik om de hoek omdat vlak ervoor vaderdag was geweest en zijn tafelgenootje twee cadeautjes maakte voor zowel pa als stiefpa. Iets wat mijn zoon thuis vertelde niet eerlijk te vinden want hij had maar één vader en Jopie had er twee.
Zoon werd op die leeftijd ook gruwelijk mishandeld door de gymleraar die altijd ‘zo hard kneep dat er allemaal bloed was’. De arme man in kwestie hield zoon alleen losjes bij de bovenarm vast om hem over de drempel te helpen bij het klimrek. Er was geen bloed te zien noch enige blauwe plek.
Overigens vind ik het heel bijzonder dat nogal wat mensen denken dat een vier- of vijfjarige dit soort dingen ‘niet zomaar’ vertelt. Ten eerste missen we compleet de context waarin iets is gezegd. Ten tweede kan ik zo een heel topic vullen met voorbeelden van kleuters waarin fantasie en werkelijkheid dooreen lopen.
Mijn eigen zoon heeft eens verteld ‘op zijn navel geslagen te zijn door zijn stiefvader’. Nu zijn wij als ouders niet gescheiden dus er is geen stiefvader. Bij doorvragen bleek dat hij van de babyfoto van zijn neefje met daarop zichtbaar een forse navelbreuk in zijn hoofd had ‘bewerkt’ tot ‘dat moet naar binnen geduwd worden’. De stiefvader kwam vermoed ik om de hoek omdat vlak ervoor vaderdag was geweest en zijn tafelgenootje twee cadeautjes maakte voor zowel pa als stiefpa. Iets wat mijn zoon thuis vertelde niet eerlijk te vinden want hij had maar één vader en Jopie had er twee.
Zoon werd op die leeftijd ook gruwelijk mishandeld door de gymleraar die altijd ‘zo hard kneep dat er allemaal bloed was’. De arme man in kwestie hield zoon alleen losjes bij de bovenarm vast om hem over de drempel te helpen bij het klimrek. Er was geen bloed te zien noch enige blauwe plek.
vrijdag 23 mei 2025 om 11:50
Ik weet niet wat haar verwachtingen zijn van de rechtsbijstand, jij kennelijk wel?Minik schreef: ↑23-05-2025 11:46De laatste tien reacties gaan volledig voorbij aan de meldcode. Zomaar een melding bij veilig thuis doen mag een school niet. Niet zonder eerst met de ouders te spreken, ténzij het dusdanig verontrustend is dat school echt acuut vreest voor de veiligheid van de kinderen als ze die middag naar huis gaan. Dat was niet aan de orde, dus school is buiten het boekje gegaan. En dat mag niet. TO staat mijns inziens volledig in haar recht om hier een punt van te maken inclusief rechtsbijstand. School is een professionele organisatie en heeft hier (helaas) ongetwijfeld vaker mee te maken, ook in situaties waar wel meer speelt, en school heeft zich daarin aan de regels te houden. Die regels zijn er niet voor niks!
Iemand noemde het voorbeeld van de EHBO.. school neemt als het goed is ook nooit jouw kind mee naar een arts. Het is een heel goed voorbeeld. Dan word jij als ouder gebeld en ga jij met kind naar de arts. School mag dit niet. Tenzij levensgevaar en ambulance enzo natuurlijk, maar dan licht je de ouders onmiddellijk in, medische handelingen gaan alleen met toestemming van de ouders. Je belt de ouders dan tegelijk met dat je 112 belt.
Ik lees alleen maar dat ze gekwetst is en erkenning en excuses wil. Ik lees nergens dat ze melding wil maken van het verkeerde handelen van de school.
Dus mijn vraagt blijft, waarom niet een afspraak met school maken?
vrijdag 23 mei 2025 om 11:55
Dit is ook gebeurt, lees de OP maar goed.
VT is gebeld maar er was nog géén melding gemaakt, school liet wél weten dat ze dat van plan waren. Pas na het gesprek met de ouders is er een officiële melding gemaakt.
Volgens mij heeft school precies volgens het boekje gehandeld.
.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:05
Maar de gesprekken vonden plaats op de bso met bso medewerker na schooltijd. Zowel school als de bso hebben beide een eigen meldcode. De bso heeft geen gesprek met mij gevoerd , dat heeft school gedaan. Dus de bso heeft zeker weten de meldcode niet goed gevoerd.
Rechtsbijstandsverzekering heb ik ingeschakeld omdat ik wil weten wat mijn rechten zijn. En of de meldcode goed is gevolgd. En dat gesprek komt er zeker, maar wel als ik goed ben geïnformeerd over mijn rechten.
Rechtsbijstandsverzekering heb ik ingeschakeld omdat ik wil weten wat mijn rechten zijn. En of de meldcode goed is gevolgd. En dat gesprek komt er zeker, maar wel als ik goed ben geïnformeerd over mijn rechten.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:12
Hier zeg je het heel mooi:
"Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren."
dat is de insteek voor het gesprek dat je gaat voeren met de directie en zorgcoordinator.
En houd goed voor ogen, wat je doel is: kinderen op school houden?
Sta dan ook open voor hun verhaal en excuses
Als je al besloten hebt, een andere school te zoeken, dan ga je er stellig in. Neem een jurist mee, vraag inzage in de overdracht etc.
"Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren."
dat is de insteek voor het gesprek dat je gaat voeren met de directie en zorgcoordinator.
En houd goed voor ogen, wat je doel is: kinderen op school houden?
Sta dan ook open voor hun verhaal en excuses
Als je al besloten hebt, een andere school te zoeken, dan ga je er stellig in. Neem een jurist mee, vraag inzage in de overdracht etc.
vrijdag 23 mei 2025 om 12:15
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
