
Hoe combineren jullie werk en moederschap
vrijdag 30 mei 2025 om 18:00
Hoi allemaal,
Ik ben Saskia, moeder van twee jonge kinderen (3 en 1 jaar oud) en ik werk momenteel 28 uur per week. En eerlijk gezegd… ik vind het soms echt pittig om alles te combineren. Het gevoel dat ik op werk niet alles geef, maar thuis ook niet de leukste versie van mezelf ben. Alsof ik altijd tekortschiet.
Ik ben benieuwd hoe andere moeders dit doen.
Hoe hebben jullie een balans gevonden tussen werk, gezin en jezelf?
Hebben jullie dingen veranderd (minder gaan werken, ander werk gezocht, hulp ingeschakeld)?
Wat zijn jullie grootste tips of inzichten?
Alle input is welkom. Het zou me al helpen om te weten dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt.
Liefs,
Saskia
Ik ben nog vrij nieuw hier – haha – en doe nu voor het eerst mijn hart een beetje open. Eerlijk gezegd kwam ik hier uit een moment van frustratie. Het leek alsof de mensen om mij heen het allemaal wél lukt. En ik? Ik voelde me vooral overweldigd.
Ik zit niet op social media en dacht: laat ik hier eens kijken. Nou, wat een openbaring! Wat een geweldige tips van iedereen hier – er gaat echt een wereld voor me open.
Thuis doen mijn partner en ik het best goed samen. Ik werk parttime, hij is ondernemer en vaak aan het werk. Ik zou zeggen dat de verdeling bij ons ongeveer 60-40 is. Hij brengt de kinderen naar school, heeft een halve vrije dag op vrijdag, doet boodschappen en sport en spel is echt zijn ding.
Toch merk ik dat ik het mezelf vaak onnodig moeilijk maak. Ik ben het type dat zelfs wil dat de kraamhulp zich op haar gemak voelt: “Blijf maar lekker zitten hoor, ik zet de koffie wel.”
Een schoonmaakhulp? Ik dacht altijd: Joh, kom op, dat is toch veel te duur? En ook een beetje decadent? Zielig voor de schoonmaakster misschien zelfs?
Boodschappen doen? Pff… vaak geen trek in wat we in huis hebben, dus dan fietsen we samen naar de supermarkt met de kinderen, en dan verzinnen we weer wat. Knus, maar ook onhandig. En ja, regelmatig doe ik gewoon boodschappen met de kids erbij.
Nooit gedacht dat ik ooit op een forum zou zitten – maar ik heb er zóveel aan. Wat een steun en inzichten. Echt, bedankt voor jullie tips. Er is iets in mij veranderd: ik mag het mezelf makkelijker maken. Het hoeft niet allemaal perfect. En ik hoef het ook niet allemaal alleen te doen.
Ik ben Saskia, moeder van twee jonge kinderen (3 en 1 jaar oud) en ik werk momenteel 28 uur per week. En eerlijk gezegd… ik vind het soms echt pittig om alles te combineren. Het gevoel dat ik op werk niet alles geef, maar thuis ook niet de leukste versie van mezelf ben. Alsof ik altijd tekortschiet.
Ik ben benieuwd hoe andere moeders dit doen.
Hoe hebben jullie een balans gevonden tussen werk, gezin en jezelf?
Hebben jullie dingen veranderd (minder gaan werken, ander werk gezocht, hulp ingeschakeld)?
Wat zijn jullie grootste tips of inzichten?
Alle input is welkom. Het zou me al helpen om te weten dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt.
Liefs,
Saskia
Ik ben nog vrij nieuw hier – haha – en doe nu voor het eerst mijn hart een beetje open. Eerlijk gezegd kwam ik hier uit een moment van frustratie. Het leek alsof de mensen om mij heen het allemaal wél lukt. En ik? Ik voelde me vooral overweldigd.
Ik zit niet op social media en dacht: laat ik hier eens kijken. Nou, wat een openbaring! Wat een geweldige tips van iedereen hier – er gaat echt een wereld voor me open.
Thuis doen mijn partner en ik het best goed samen. Ik werk parttime, hij is ondernemer en vaak aan het werk. Ik zou zeggen dat de verdeling bij ons ongeveer 60-40 is. Hij brengt de kinderen naar school, heeft een halve vrije dag op vrijdag, doet boodschappen en sport en spel is echt zijn ding.
Toch merk ik dat ik het mezelf vaak onnodig moeilijk maak. Ik ben het type dat zelfs wil dat de kraamhulp zich op haar gemak voelt: “Blijf maar lekker zitten hoor, ik zet de koffie wel.”
Een schoonmaakhulp? Ik dacht altijd: Joh, kom op, dat is toch veel te duur? En ook een beetje decadent? Zielig voor de schoonmaakster misschien zelfs?
Boodschappen doen? Pff… vaak geen trek in wat we in huis hebben, dus dan fietsen we samen naar de supermarkt met de kinderen, en dan verzinnen we weer wat. Knus, maar ook onhandig. En ja, regelmatig doe ik gewoon boodschappen met de kids erbij.
Nooit gedacht dat ik ooit op een forum zou zitten – maar ik heb er zóveel aan. Wat een steun en inzichten. Echt, bedankt voor jullie tips. Er is iets in mij veranderd: ik mag het mezelf makkelijker maken. Het hoeft niet allemaal perfect. En ik hoef het ook niet allemaal alleen te doen.
sasisinhaarsas wijzigde dit bericht op 03-06-2025 22:44
54.10% gewijzigd
donderdag 10 juli 2025 om 11:58
Er zijn hier al eindeloos veel topics geweest over taakverdeling en de derde shift, en waarom dat vaak nog steeds oneerlijk verdeeld is. Wat mij opvalt is dat het blijkbaar hoe dan ook de verantwoordelijkheid van de vrouw is: óf de vrouw is verantwoordelijk voor de uitvoering van vrijwel alle taken thuis, óf de vrouw is er verantwoordelijk voor dat er een eerlijke verdeling is met haar partner. Waar blijven de mannen die hun eerlijke portie van de zorgtaken komen opeisen?
Maar los daarvan: mijn man en ik hebben (na jarenlang strijden van mijn kant) inmiddels een vrij gelijkwaardige verdeling van werk- en zorgtaken. Maar nog steeds vind ik de combinatie werk en gezin behoorlijk zwaar. En ook mijn man loopt regelmatig op z’n tandvlees. Nederland is niet ingericht op gezinnen waarin beide ouders veel werken.
Maar los daarvan: mijn man en ik hebben (na jarenlang strijden van mijn kant) inmiddels een vrij gelijkwaardige verdeling van werk- en zorgtaken. Maar nog steeds vind ik de combinatie werk en gezin behoorlijk zwaar. En ook mijn man loopt regelmatig op z’n tandvlees. Nederland is niet ingericht op gezinnen waarin beide ouders veel werken.
vrijdag 11 juli 2025 om 08:28
Procne schreef: ↑10-07-2025 11:58Er zijn hier al eindeloos veel topics geweest over taakverdeling en de derde shift, en waarom dat vaak nog steeds oneerlijk verdeeld is. Wat mij opvalt is dat het blijkbaar hoe dan ook de verantwoordelijkheid van de vrouw is: óf de vrouw is verantwoordelijk voor de uitvoering van vrijwel alle taken thuis, óf de vrouw is er verantwoordelijk voor dat er een eerlijke verdeling is met haar partner. Waar blijven de mannen die hun eerlijke portie van de zorgtaken komen opeisen?
Maar los daarvan: mijn man en ik hebben (na jarenlang strijden van mijn kant) inmiddels een vrij gelijkwaardige verdeling van werk- en zorgtaken. Maar nog steeds vind ik de combinatie werk en gezin behoorlijk zwaar. En ook mijn man loopt regelmatig op z’n tandvlees. Nederland is niet ingericht op gezinnen waarin beide ouders veel werken.
Ik hoop dat dat in volgende generaties steeds beter zal gaan. De huidige vaders kregen in hun eigen opvoeding nog mee dat dat een taak voor de moeder was. De huidige kinderen krijgen in hun opvoeding al meer en meer mee dat vaders al die dingen ook kunnen.
Ik hoop dat mijn zoons genoeg hebben gezien dat hun vader ook verantwoordelijk was voor een deel van de derde shift en dat ze dat dus ook oppakken op hun eigen initiatief.
vrijdag 11 juli 2025 om 08:59
Dat valt nog tegen hoor wat de jongens nu mee krijgen: in hoeveel gezinnen werkt de moeder meer dan de vader of evenveel? En dan heb ik nog niets eens over wie het meeste verdient.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑11-07-2025 08:28Ik hoop dat dat in volgende generaties steeds beter zal gaan. De huidige vaders kregen in hun eigen opvoeding nog mee dat dat een taak voor de moeder was. De huidige kinderen krijgen in hun opvoeding al meer en meer mee dat vaders al die dingen ook kunnen.
Ik hoop dat mijn zoons genoeg hebben gezien dat hun vader ook verantwoordelijk was voor een deel van de derde shift en dat ze dat dus ook oppakken op hun eigen initiatief.
Ik woon in een witte hogeropgeleide randstedelijke bubbel en hier is het op zijn hoogst 25%. En er zijn net zoveel vrouwen fulltime thuis.
vrijdag 11 juli 2025 om 09:02
Het gaat niet (alleen) om evenveel werken, maar vooral om evenveel zorgen.Wielrenster87 schreef: ↑11-07-2025 08:59Dat valt nog tegen hoor wat de jongens nu mee krijgen: in hoeveel gezinnen werkt de moeder meer dan de vader of evenveel? En dan heb ik nog niets eens over wie het meeste verdient.
Ik woon in een witte hogeropgeleide randstedelijke bubbel en hier is het op zijn hoogst 25%. En er zijn net zoveel vrouwen fulltime thuis.
vrijdag 11 juli 2025 om 09:07
Dat is 0% gok ik. Evenveel zorgen is een utopie.Hotgirlsummer schreef: ↑11-07-2025 09:02Het gaat niet (alleen) om evenveel werken, maar vooral om evenveel zorgen.
vrijdag 11 juli 2025 om 09:24
Nou ja, de arts op het consultatiebureau hield destijds stug vol dat mijn kind onder behandeling van een specialist in het ziekenhuis was. Toen ik zei dat dat echt niet zo was, suggereerde ze dat ik er misschien niet bij was. Aangezien ik haar net verteld had dat mijn kind maar 1 ouder heeft, heb ik toch hartelijk gelachen om het idee dat mijn 8 weken oude baby zelf een afspraak had gemaakt en zichzelf erheen gerold had of zo.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑11-07-2025 08:29Ik zal mijn baby vertellen dat hij vanaf nu zijn afspraken bij het consultatiebureau zelf moet onthouden.....
vrijdag 11 juli 2025 om 09:54
Het hoeft ook niet precies 50/50 natuurlijk. Als het 40/60 is ben je al aardig op weg. Een vader die 40% doet maakt makkelijker de stap naar veel meer dan een vader die nauwelijks iets doet.
vrijdag 11 juli 2025 om 10:03
Ik denk dat de verdeling er niet eens zo toe doet (niet helemaal niet, maar ook niet alleen). Maar het feit dat mannen alle taken ook gewoon doen, al is het af en toe. Mijn moeder kookte bij ons thuis, die houdt van koken, maar vader vind er niks aan. Maar als mijn moeder er een keer niet was, kookte mijn vader gewoon. Dan hoefden we niet ineens naar de snackbar omdat een man dat niet zou kunnen of zo. Ik weet nog wel dat klasgenoten dat altijd heel bijzonder vonden. ‘Oh, kan jouw vader koken?’. Ja natuurlijk, hij is een normale volwassen man met een aardige baan. Dan kun je ook koken. Ik heb dus nooit het idee gehad dat koken een vrouwentaak was, alleen dat het handiger is als degene die er lol in heeft het doet.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑11-07-2025 09:54Het hoeft ook niet precies 50/50 natuurlijk. Als het 40/60 is ben je al aardig op weg. Een vader die 40% doet maakt makkelijker de stap naar veel meer dan een vader die nauwelijks iets doet.
En datzelfde geldt voor heel veel dingen. Het gaat er niet per se om dat alles 50/50 verdeeld is, het gaat er om dat het beeld niet standaard is dat mannen iets niet kunnen of horen te doen. Welke keuzes mensen dan onderling maken, moeten ze zelf weten. Een goede vriendin van mij is chirurg. Die werkt echt heel veel. Haar man is degene die hun kind naar school bracht en ophaalde, degene die gebeld werd als hij ziek was, en degene die zorgde dat er boodschappen in huis waren. Niet omdat het mannen-taken waren, maar omdat dat in hun samenstelling van banen en leven het meest logische was/is. Dat is ook iets waar ze het uitgebreid over gehad hebben voordat het kind kwam. Daar lijkt me niet veel mis mee, ook al zijn de zorgtaken zeker niet 50/50 bij hen.
vrijdag 11 juli 2025 om 10:30
Het helpt wel idd. Mijn vader bracht mij naar school in de jaren 90, dat was een uitzondering. Net als dat hij mij 1x in de week ophaalde. Daardoor was het voor normaal dat vaders ook zorgen.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑11-07-2025 09:54Het hoeft ook niet precies 50/50 natuurlijk. Als het 40/60 is ben je al aardig op weg. Een vader die 40% doet maakt makkelijker de stap naar veel meer dan een vader die nauwelijks iets doet.
Maar qua mentale last moet er echt nog een verandering komen, dat voorbeeld heb ik nog nooit gehad en krijgt mijn zoon nog te weinig.
zaterdag 12 juli 2025 om 07:49
Ik ben het met je eens. Sommige dingen doe ik nu ook niet meer. Cadeautjes van zijn kant van de familie of zijn vrienden begin ik niet meer over. Moet hij zelf regelen. Ons kind had een id bewijs nodigProcne schreef: ↑10-07-2025 11:58Er zijn hier al eindeloos veel topics geweest over taakverdeling en de derde shift, en waarom dat vaak nog steeds oneerlijk verdeeld is. Wat mij opvalt is dat het blijkbaar hoe dan ook de verantwoordelijkheid van de vrouw is: óf de vrouw is verantwoordelijk voor de uitvoering van vrijwel alle taken thuis, óf de vrouw is er verantwoordelijk voor dat er een eerlijke verdeling is met haar partner. Waar blijven de mannen die hun eerlijke portie van de zorgtaken komen opeisen?
Maar los daarvan: mijn man en ik hebben (na jarenlang strijden van mijn kant) inmiddels een vrij gelijkwaardige verdeling van werk- en zorgtaken. Maar nog steeds vind ik de combinatie werk en gezin behoorlijk zwaar. En ook mijn man loopt regelmatig op z’n tandvlees. Nederland is niet ingericht op gezinnen waarin beide ouders veel werken.
vanwege vakantie. Heb dat 3 maanden van te voren gezegd. Puntje bij paaltje moet er een spoed id van gemaakt worden met extra kosten (die hij dan wel betaald heeft). Kleding kopen doe ik wel, ik denk dat hij het aan z’n moeder anders zou uitbesteden (en die smaak ligt mijlenver van die van mij).
Als kind naar school gaat mag hij in de klassenapp. Ik heb een hekel aan groepsapps.
Ik laat man tegenwoordig altijd naar cb gaan, bewonderenswaardig hoe snel hij dan terug is altijd

Nederland is inderdaad niet ingericht voor beide ouders om te werken. Behalve de wachtlijsten kdv en bso ook alles wat nog meer gevraagd wordt door de scholen om te helpen. Dan ook nog een groeiende vraag naar mantelzorgen. En als je dan meer gaat werken word je gestraft want ga je er financieel zelfs op achteruit
zondag 13 juli 2025 om 09:41
Ik zeg dat ook weleens tegen mijn babyKaarsjevoordesfeer schreef: ↑11-07-2025 08:29Ik zal mijn baby vertellen dat hij vanaf nu zijn afspraken bij het consultatiebureau zelf moet onthouden.....
Als ik er helemaal klaar mee ben
zondag 13 juli 2025 om 09:52
Maar goed on a serious note
Hier is t inderdaad andersom. Ik de hoofdkostwinner, man meer flexibel. Toch ligt de 3e shift voor een groot deel bij mij ondanks veeeeeeele gesprekken hierover (en de bijbehorende stress daarvan)
Ik heb dan inderdaad weleens gezegd dat iedereen zichzelf helpt maar dat werkt natuurlijk niet. Ik ben ook weleens boos geworden omdat de taak van t avondeten bij man lag, ik me er bewust niet mee had bemoeid en toen kregen de kinderen friet voorgeschoteld op een random doordeweekse dag waarbij er gewoon gekookt (had kunnen) worden.
Inmiddels hebben wij daarin best een goeie modus gevonden.
Man bleek “prestatiedruk” te ervaren als hij belast was met de kinder- en 3e shift taken. Kon dan ertegenop zien een “goede” maaltijd op tafel te zetten. Ik heb een X aangegeven dat het me geen biet interesseert wat er op tafel komt, als het maar geen frituur is. Kale pasta met tomaten vind ik ook prima op de ergste opvang/werkdagen
Man deed dat een keer, kinderen aten enthousiast (mijn kinderen zijn moeilijke eters), ik at t zelf ook en iedereen blij. Sindsdien doet hij meer uit zichzelf voor t avondeten.
Wat betreft het denkwerk van de 3e shift heb ik geaccepteerd dat t gewoon bij mij ligt, ookal ben ik het meest weg en werk de langste uren.
Dat vind ik inmiddels prima omdat ik het mezelf dan heb gegund om gewoon de opdrachten uit te delen.
Bijv: tandarts afspraak met zoon. Ik plan het gewoon (wij hebben een gezamenlijke agenda die ik kan checken)
Kost mij dus maar 1 telefoontje en dan zeg ik tegen man: jij brengt zoon dan en dan naar de tandarts.
Of: “juf heeft cadeautje nodig. Zoek en bestel iets op deze en deze site, dont care wat het is”
Dit werkt prima voor ons
Hier is t inderdaad andersom. Ik de hoofdkostwinner, man meer flexibel. Toch ligt de 3e shift voor een groot deel bij mij ondanks veeeeeeele gesprekken hierover (en de bijbehorende stress daarvan)
Ik heb dan inderdaad weleens gezegd dat iedereen zichzelf helpt maar dat werkt natuurlijk niet. Ik ben ook weleens boos geworden omdat de taak van t avondeten bij man lag, ik me er bewust niet mee had bemoeid en toen kregen de kinderen friet voorgeschoteld op een random doordeweekse dag waarbij er gewoon gekookt (had kunnen) worden.
Inmiddels hebben wij daarin best een goeie modus gevonden.
Man bleek “prestatiedruk” te ervaren als hij belast was met de kinder- en 3e shift taken. Kon dan ertegenop zien een “goede” maaltijd op tafel te zetten. Ik heb een X aangegeven dat het me geen biet interesseert wat er op tafel komt, als het maar geen frituur is. Kale pasta met tomaten vind ik ook prima op de ergste opvang/werkdagen
Man deed dat een keer, kinderen aten enthousiast (mijn kinderen zijn moeilijke eters), ik at t zelf ook en iedereen blij. Sindsdien doet hij meer uit zichzelf voor t avondeten.
Wat betreft het denkwerk van de 3e shift heb ik geaccepteerd dat t gewoon bij mij ligt, ookal ben ik het meest weg en werk de langste uren.
Dat vind ik inmiddels prima omdat ik het mezelf dan heb gegund om gewoon de opdrachten uit te delen.
Bijv: tandarts afspraak met zoon. Ik plan het gewoon (wij hebben een gezamenlijke agenda die ik kan checken)
Kost mij dus maar 1 telefoontje en dan zeg ik tegen man: jij brengt zoon dan en dan naar de tandarts.
Of: “juf heeft cadeautje nodig. Zoek en bestel iets op deze en deze site, dont care wat het is”
Dit werkt prima voor ons
zondag 13 juli 2025 om 10:09
Ook wel weer typisch dat zelfs als de man minder werkt, de vrouw dit soort dingen eerst moet aankondigen/zeggen voordat de man het doet.-April- schreef: ↑13-07-2025 09:52Maar goed on a serious note
Hier is t inderdaad andersom. Ik de hoofdkostwinner, man meer flexibel. Toch ligt de 3e shift voor een groot deel bij mij ondanks veeeeeeele gesprekken hierover (en de bijbehorende stress daarvan)
Ik heb dan inderdaad weleens gezegd dat iedereen zichzelf helpt maar dat werkt natuurlijk niet. Ik ben ook weleens boos geworden omdat de taak van t avondeten bij man lag, ik me er bewust niet mee had bemoeid en toen kregen de kinderen friet voorgeschoteld op een random doordeweekse dag waarbij er gewoon gekookt (had kunnen) worden.
Inmiddels hebben wij daarin best een goeie modus gevonden.
Man bleek “prestatiedruk” te ervaren als hij belast was met de kinder- en 3e shift taken. Kon dan ertegenop zien een “goede” maaltijd op tafel te zetten. Ik heb een X aangegeven dat het me geen biet interesseert wat er op tafel komt, als het maar geen frituur is. Kale pasta met tomaten vind ik ook prima op de ergste opvang/werkdagen
Man deed dat een keer, kinderen aten enthousiast (mijn kinderen zijn moeilijke eters), ik at t zelf ook en iedereen blij. Sindsdien doet hij meer uit zichzelf voor t avondeten.
Wat betreft het denkwerk van de 3e shift heb ik geaccepteerd dat t gewoon bij mij ligt, ookal ben ik het meest weg en werk de langste uren.
Dat vind ik inmiddels prima omdat ik het mezelf dan heb gegund om gewoon de opdrachten uit te delen.
Bijv: tandarts afspraak met zoon. Ik plan het gewoon (wij hebben een gezamenlijke agenda die ik kan checken)
Kost mij dus maar 1 telefoontje en dan zeg ik tegen man: jij brengt zoon dan en dan naar de tandarts.
Of: “juf heeft cadeautje nodig. Zoek en bestel iets op deze en deze site, dont care wat het is”
Dit werkt prima voor ons
zondag 13 juli 2025 om 10:15
Zeer typisch. En vroeger trok ik hierdoor de haren uit mn hoofd van frustratie. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand dat niet kan handelen
Maar man heeft de discussie jaren terug al doodgeslagen door te zeggen dat “dit gewoon echt zijn ding niet is” en bood in return aan meer huishoudelijke taken te doen. Wat ik dan ook van hem verwacht
zondag 13 juli 2025 om 10:17
Jup. Daarom word ik altijd een beetje kriegel van dat ‘vrouwen moeten meer gaan werken.’ Nou ik denk dat wel duidelijk is dat daar de oplossing niet ligt. Mannen gaan daardoor niet automatisch meer zorgen.
zondag 13 juli 2025 om 10:23
100% dit. Maar dat gaat nooit veranderen zolang met name de mannen de dienst uitmaken in de hogere regionen werkgeversHotgirlsummer schreef: ↑13-07-2025 10:17Jup. Daarom word ik altijd een beetje kriegel van dat ‘vrouwen moeten meer gaan werken.’ Nou ik denk dat wel duidelijk is dat daar de oplossing niet ligt. Mannen gaan daardoor niet automatisch meer zorgen.
zondag 13 juli 2025 om 10:31
In principe kan dat natuurlijk ook prima. De een verdeeld de onderwerpen (bijvoorbeeld alles met betrekking tot sport en vriendjes zijn voor vader, dokters tandarts en school voor moeder), de ander de taken (jij zegt dat het moet gebeuren, man voert uit). Dat kan ook, en is nog steeds gewoon een verdeling, mits je het dan ook los kunt laten en het alsnog gebeurd. Als jij de afspraak met de tandarts moet maken, die in de agenda zet en meldt, de ochtend van tevoren moet zeggen dat ze dus naar de tandarts moeten, en man vervolgens vijf minuten van tevoren belt welke tandarts zoon eigenlijk heeft, dan is het geen verdeling van taken. Want dan blijf jij feitelijk verantwoordelijk voor de taak ‘kind naar tandarts’.-April- schreef: ↑13-07-2025 10:15Zeer typisch. En vroeger trok ik hierdoor de haren uit mn hoofd van frustratie. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand dat niet kan handelen
Maar man heeft de discussie jaren terug al doodgeslagen door te zeggen dat “dit gewoon echt zijn ding niet is” en bood in return aan meer huishoudelijke taken te doen. Wat ik dan ook van hem verwacht
Maar als het na jouw mededeling dat de afspraak er is klaar is, en je er dan op vertrouwd dat het gebeurt, en het dus geen werkgeheugen meer bij jou inneemt, dan is de taak ook verdeeld natuurlijk.
zondag 13 juli 2025 om 10:31
Heeft hij op zijn werk ook een functie waarbij hij nooit iets zelfstandig hoeft op te lossen?-April- schreef: ↑13-07-2025 10:15Zeer typisch. En vroeger trok ik hierdoor de haren uit mn hoofd van frustratie. Ik kon gewoon niet begrijpen dat iemand dat niet kan handelen
Maar man heeft de discussie jaren terug al doodgeslagen door te zeggen dat “dit gewoon echt zijn ding niet is” en bood in return aan meer huishoudelijke taken te doen. Wat ik dan ook van hem verwacht
zondag 13 juli 2025 om 10:45
zondag 13 juli 2025 om 10:47
In de praktijk hier moest dit inderdaad gebeuren. De naam van de tandarts/consultatiebureau, het adres, de inhoud van de luiertas. Daar werd ik ook gek van.nausicaa schreef: ↑13-07-2025 10:31In principe kan dat natuurlijk ook prima. De een verdeeld de onderwerpen (bijvoorbeeld alles met betrekking tot sport en vriendjes zijn voor vader, dokters tandarts en school voor moeder), de ander de taken (jij zegt dat het moet gebeuren, man voert uit). Dat kan ook, en is nog steeds gewoon een verdeling, mits je het dan ook los kunt laten en het alsnog gebeurd. Als jij de afspraak met de tandarts moet maken, die in de agenda zet en meldt, de ochtend van tevoren moet zeggen dat ze dus naar de tandarts moeten, en man vervolgens vijf minuten van tevoren belt welke tandarts zoon eigenlijk heeft, dan is het geen verdeling van taken. Want dan blijf jij feitelijk verantwoordelijk voor de taak ‘kind naar tandarts’.
Maar als het na jouw mededeling dat de afspraak er is klaar is, en je er dan op vertrouwd dat het gebeurt, en het dus geen werkgeheugen meer bij jou inneemt, dan is de taak ook verdeeld natuurlijk.
Maar hier is t dan gelukkig wel zo dat man het zelf afhandelt als hij het 1 keer heeft gedaan. Tandarts en consultatiebureau en logopedie blijven namelijk natuurlijk telkens dezelfde instanties op dezelfde plek….. dus is man er 1x geweest dan loopt het wel.
Ook man is inmiddels een ervaren ouder nu we 2 kids verder zijn
zondag 13 juli 2025 om 10:50
Maar nu komt zwemles eraan en dan weet ik dat t ook op mijn conto komt dat ik moet zorgen dat kind op de wachtlijst komt en het zwembad uitkiezen etc.
Ik vind dat oké. Vind t ook leuk om dat voor de kids te doen. En in feite verschilt t niet veel met mn taken op het werk (iedereen aansturen, al het beleid maken en overal eindverantwoordelijk voor zijn). Dus dezelfde efficiëntie gebruik ik thuis ook lol.
Ik weet dat als man eenmaal met kind in het zwembad is geweest dat ik t kan loslaten
Ik vind dat oké. Vind t ook leuk om dat voor de kids te doen. En in feite verschilt t niet veel met mn taken op het werk (iedereen aansturen, al het beleid maken en overal eindverantwoordelijk voor zijn). Dus dezelfde efficiëntie gebruik ik thuis ook lol.
Ik weet dat als man eenmaal met kind in het zwembad is geweest dat ik t kan loslaten
zondag 13 juli 2025 om 10:50
En een jammerlijk achtergebleven mannelijke emancipatieMargjeM schreef: ↑13-07-2025 10:45Dat vrouwen gemiddeld genomen (er zullen uiteraard uitzonderingen zijn) geen enorme achterstand hebben op het gebied van hun aandeel in het huishouden als ze gaan samenwonen zonder eerst op zichzelf te hebben gewoond zegt al genoeg hoor.
Het is gewoon onwil/gewapende incompetentie.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in