Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
vrijdag 1 augustus 2025 om 21:18
Ik snap je hoor Lucy. Ik weet ook niet hoe relevant het is voor jouw situatie, wat ik schreef. Omdat je al zo lang in een patroon zit met z'n tweeën. En ik snap heel goed dat jij meer ruimte wil. Nodig hebt. Mag innemen. Heel goed juist. Maar wel iets waar je man aan zal moeten wennen ja. En misschien wel of niet zal willen wennen.
GriebusDus, wat goed gezegd van dat voorschot. Ik herken dat! Ik kan nu dus 'oefenen' met de nieuwe date omdat ik nog niet aan hem gehecht ben. Ik durf dan beter een grens aan te geven, maar ga er elke keer vanuit dat ie dan wel zal afhaken. Iedere keer weer verrast als ie juist goed reageert.
GriebusDus, wat goed gezegd van dat voorschot. Ik herken dat! Ik kan nu dus 'oefenen' met de nieuwe date omdat ik nog niet aan hem gehecht ben. Ik durf dan beter een grens aan te geven, maar ga er elke keer vanuit dat ie dan wel zal afhaken. Iedere keer weer verrast als ie juist goed reageert.
vrijdag 1 augustus 2025 om 21:18
Lucy, zoals ik je nu lees klinkt het eigenlijk alsof je zelf al besloten hebt dat dit niet meer gaat werken.
Ik weet niet of dat echt zo is, of dat het voor jou gewoon ook ok zou zijn als jouw groeiproces er voor zal zorgen dat jullie uiteindelijk niet meer samen blijven?
Ik snap heel goed dat je de dingen die je leert wil kunnen gebruiken in je relatie. Of eigenlijk, dat de relatie misschien niet meer mogelijk is als er geen ruimte is voor jouw nieuwe ontwikkeling. Dat vind ik een krachtige boodschap aan jezelf. Aan de andere kant snap ik man ook. Als iets jarenlang op een bepaalde manier gegaan is, kost verandering tijd. Jij bent hier al lang mee aan de slag, hebt therapie en begeleiding om dit te leren. Man moet zien om te gaan met de gevolgen daarvan, en loopt als het ware steeds een beetje achter de feiten aan. Jij verandert eerst, hij moet zich aanpassen. En ik snap dat jij het nodig hebt dat hij zich aanpast, dit is ook een terechte vraag. Maar in hoeverre is dit voor man duidelijk? In hoeverre weet hij hoe moeilijk het voor jou is dat hij weinig bereid lijkt in te leveren? En in hoeverre krijgt hij de ruimte om ook te oefenen met nieuw gedrag? Ik hoeverre mag hij zijn weg vinden in de nieuw dynamiek? Ik snap dat je het liefste zou hebben dat hij juichend aan de kant staat om jouw ontwikkeling te verwelkomen. En misschien doet hij dat ook (deels) wel. Maar we zijn ook allemaal mensen, en veel mensen vinden verandering moeilijk. Zeker als het jou zelf iets kost. Dat is geen mooie eigenschap, maar wel menselijk.
Daarom snap ik je therapeut heel erg. Haar boodschap is misschien wel: probeer samen te ontwikkelen, hem mee te nemen. Denk je dat daar nog een mogelijkheid zit?
Ik weet niet of dat echt zo is, of dat het voor jou gewoon ook ok zou zijn als jouw groeiproces er voor zal zorgen dat jullie uiteindelijk niet meer samen blijven?
Ik snap heel goed dat je de dingen die je leert wil kunnen gebruiken in je relatie. Of eigenlijk, dat de relatie misschien niet meer mogelijk is als er geen ruimte is voor jouw nieuwe ontwikkeling. Dat vind ik een krachtige boodschap aan jezelf. Aan de andere kant snap ik man ook. Als iets jarenlang op een bepaalde manier gegaan is, kost verandering tijd. Jij bent hier al lang mee aan de slag, hebt therapie en begeleiding om dit te leren. Man moet zien om te gaan met de gevolgen daarvan, en loopt als het ware steeds een beetje achter de feiten aan. Jij verandert eerst, hij moet zich aanpassen. En ik snap dat jij het nodig hebt dat hij zich aanpast, dit is ook een terechte vraag. Maar in hoeverre is dit voor man duidelijk? In hoeverre weet hij hoe moeilijk het voor jou is dat hij weinig bereid lijkt in te leveren? En in hoeverre krijgt hij de ruimte om ook te oefenen met nieuw gedrag? Ik hoeverre mag hij zijn weg vinden in de nieuw dynamiek? Ik snap dat je het liefste zou hebben dat hij juichend aan de kant staat om jouw ontwikkeling te verwelkomen. En misschien doet hij dat ook (deels) wel. Maar we zijn ook allemaal mensen, en veel mensen vinden verandering moeilijk. Zeker als het jou zelf iets kost. Dat is geen mooie eigenschap, maar wel menselijk.
Daarom snap ik je therapeut heel erg. Haar boodschap is misschien wel: probeer samen te ontwikkelen, hem mee te nemen. Denk je dat daar nog een mogelijkheid zit?
vrijdag 1 augustus 2025 om 21:54
Dat snap ik ook heel goed Maisnon. Dat het daar schuurt. Ik neem het hem ook niet kwalijk. Want ik ben degene die niet meer doet zoals ik altijd deed. En ik heb geen invloed op zijn gedrag. Ik kan alleen invloed hebben op het mijne, en keuzes gaan maken die mij helpen.
Ik weet niet of dat de boodschap was van de psych, eerlijk gezegd. Meer: ga oefenen, want wat heb je nog te verliezen? Maar misschien heb je gelijk hoor. Was dat wel haar boodschap en heb ik die gemist.
Heeft dit nog een (eerlijke) kans? Ik weet het eerlijk gezegd niet. En dat is geen verkapte nee. Er speelt zoveel. Onze verschillende woonwens. Zijn wens om weer in het buitenland te gaan werken (en wonen?). Het niet op een lijn zitten met meis. Zijn manier van met mijn aandoening (en daarmee met mij) omgaan.
En als ik droom, komt hij er niet meer in voor. Op funda zoeken naar 3-kamer flatjes maakt me blij. Denken aan geen rekening meer hoeven houden met maakt me blij. En dat heb ik echt nooit eerder gehad.
En misschien heeft Griebus wel gelijk. Is het vermijding. Angst om de strijd aan te gaan. Niet alleen een grens stellen, maar ook de rotzooi die hoort bij een ander patroon aannemen dat de ander niet gewend is. Strijd, ruzie. En daar ben ik echt ongelofelijk slecht in. Want dat is per definitie mijn schuld, en nu nog meer. Alleen verder gaan, daarmee vermijd ik messy en zoeken en strijd en ruimte innemen maar hem toch ook ruimte moeten geven en compromissen moeten sluiten. En dat lijkt absoluut makkelijker dan dat allemaal wel aangaan. Ofzo.
Hm. Fuck.
Messy hoort zeker ook bij grenzen gaan stellen...? In plaats van weglopen en de deur dicht trekken?
Ik weet niet of dat de boodschap was van de psych, eerlijk gezegd. Meer: ga oefenen, want wat heb je nog te verliezen? Maar misschien heb je gelijk hoor. Was dat wel haar boodschap en heb ik die gemist.
Heeft dit nog een (eerlijke) kans? Ik weet het eerlijk gezegd niet. En dat is geen verkapte nee. Er speelt zoveel. Onze verschillende woonwens. Zijn wens om weer in het buitenland te gaan werken (en wonen?). Het niet op een lijn zitten met meis. Zijn manier van met mijn aandoening (en daarmee met mij) omgaan.
En als ik droom, komt hij er niet meer in voor. Op funda zoeken naar 3-kamer flatjes maakt me blij. Denken aan geen rekening meer hoeven houden met maakt me blij. En dat heb ik echt nooit eerder gehad.
En misschien heeft Griebus wel gelijk. Is het vermijding. Angst om de strijd aan te gaan. Niet alleen een grens stellen, maar ook de rotzooi die hoort bij een ander patroon aannemen dat de ander niet gewend is. Strijd, ruzie. En daar ben ik echt ongelofelijk slecht in. Want dat is per definitie mijn schuld, en nu nog meer. Alleen verder gaan, daarmee vermijd ik messy en zoeken en strijd en ruimte innemen maar hem toch ook ruimte moeten geven en compromissen moeten sluiten. En dat lijkt absoluut makkelijker dan dat allemaal wel aangaan. Ofzo.
Hm. Fuck.
Messy hoort zeker ook bij grenzen gaan stellen...? In plaats van weglopen en de deur dicht trekken?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
vrijdag 1 augustus 2025 om 22:05
Yep. En dat is kut. En moeilijk.
En weet je, ook als je beslist weg te gaan is het messy. Er is geen clean cut tussen nu en de toekomst. Ook als je beslist weg te gaan is er veel gedoe. Jullie zijn nog steeds samen ouders van meis.
Dat zegt niet dat je niet mag dromen van iets anders, dat je niet weg mag gaan als dat is wat je uiteindelijk echt wil.
De vraag is alleen (en dit is geen oordeel vanuit mij) of je jezelf goed kan aankijken als je beslist weg te gaan zonder jullie samen een echte kans gegeven te hebben in deze nieuwe dynamiek van jullie relatie. En hoe 'een echte kans geven' eruit ziet weet ik niet. Maar zonder messy kom je er niet vrees ik.
En weet je, ook als je beslist weg te gaan is het messy. Er is geen clean cut tussen nu en de toekomst. Ook als je beslist weg te gaan is er veel gedoe. Jullie zijn nog steeds samen ouders van meis.
Dat zegt niet dat je niet mag dromen van iets anders, dat je niet weg mag gaan als dat is wat je uiteindelijk echt wil.
De vraag is alleen (en dit is geen oordeel vanuit mij) of je jezelf goed kan aankijken als je beslist weg te gaan zonder jullie samen een echte kans gegeven te hebben in deze nieuwe dynamiek van jullie relatie. En hoe 'een echte kans geven' eruit ziet weet ik niet. Maar zonder messy kom je er niet vrees ik.
vrijdag 1 augustus 2025 om 23:01
vrijdag 1 augustus 2025 om 23:13
@lucy ik denk dat systeem therapie juist heel goed voor jullie beiden nu is.
Deze therapie kan ook bij man zijn ogen openen. Maar juist ook een conclusie opleveren van oké wij kunnen geen partners meer zijn door alle ontwikkelingen maar nog wel goede ouders.
Ik en man hebben ook systeemtherapie gehad en dat heeft man en mij heel veel inzichten gegeven mijn grens is nu ook echt mijn grens.( en niet zoals vroeger een grens trekken en dan nog 10 stappen er over heen doen om iedereen gelukkig te maken)
En als ik aangeef dat ik ergens om 16 uur wil zijn en man geeft geen andere tijd aan met een duidelijke rede waarom het niet kan stap ik om 16 uur in de auto en ga dan komt hij maar later met zijn eigen auto enzo. ( en dat is ook met na huis gaan ik rij dus ik bepaal ( ga na huis op de afgesproken tijd) wil je niet mee oké regel je zelf vervoer terug)
En man heeft hier door ook geleerd om duidelijk te zijn, wat willen we wat kunnen we en hoe kunnen we elkaar en ons gezin in balans houden.
Deze therapie kan ook bij man zijn ogen openen. Maar juist ook een conclusie opleveren van oké wij kunnen geen partners meer zijn door alle ontwikkelingen maar nog wel goede ouders.
Ik en man hebben ook systeemtherapie gehad en dat heeft man en mij heel veel inzichten gegeven mijn grens is nu ook echt mijn grens.( en niet zoals vroeger een grens trekken en dan nog 10 stappen er over heen doen om iedereen gelukkig te maken)
En als ik aangeef dat ik ergens om 16 uur wil zijn en man geeft geen andere tijd aan met een duidelijke rede waarom het niet kan stap ik om 16 uur in de auto en ga dan komt hij maar later met zijn eigen auto enzo. ( en dat is ook met na huis gaan ik rij dus ik bepaal ( ga na huis op de afgesproken tijd) wil je niet mee oké regel je zelf vervoer terug)
En man heeft hier door ook geleerd om duidelijk te zijn, wat willen we wat kunnen we en hoe kunnen we elkaar en ons gezin in balans houden.
..
vrijdag 1 augustus 2025 om 23:43
Nee, ik vind het geen rare vragen.
Ik hou van mijn man. En van mijn kinderen. En van vrienden. Ik merk dat omdat ik wil dat ze het beter gaat dan mij. Omdat ik bereid ben voor hen wel op te komen en voor ze te vechten. Omdat ik hun belang boven het mijne stel. Omdat ik ze (meestal) graag in de buurt heb.
Ik denk dat ik het alleen beter zou doen, omdat ik dan niet constant "aan" sta maar kan ontspannen. Omdat als ik helemaal alleen ben, ik mijzelf best okee kan vinden. Terwijl ik dat zelden vind in gezelschap met anderen. Omdat ik 2x alleen op vakantie ben geweest en daar intens van heb genoten. En omdat ik denk dat ik ook niet echt makkelijk ben voor anderen, juist vanwege mijn gebrek aan zelfliefde, depressies, en minderwaardigheidsgevoel.
Verbinden vind ik een lastige. Ik denk dat ik mij verbind, maar weet het niet echt zeker.
Ik hou van mijn man. En van mijn kinderen. En van vrienden. Ik merk dat omdat ik wil dat ze het beter gaat dan mij. Omdat ik bereid ben voor hen wel op te komen en voor ze te vechten. Omdat ik hun belang boven het mijne stel. Omdat ik ze (meestal) graag in de buurt heb.
Ik denk dat ik het alleen beter zou doen, omdat ik dan niet constant "aan" sta maar kan ontspannen. Omdat als ik helemaal alleen ben, ik mijzelf best okee kan vinden. Terwijl ik dat zelden vind in gezelschap met anderen. Omdat ik 2x alleen op vakantie ben geweest en daar intens van heb genoten. En omdat ik denk dat ik ook niet echt makkelijk ben voor anderen, juist vanwege mijn gebrek aan zelfliefde, depressies, en minderwaardigheidsgevoel.
Verbinden vind ik een lastige. Ik denk dat ik mij verbind, maar weet het niet echt zeker.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 2 augustus 2025 om 07:46
@Avo ik denk dat een combinatie. Dat hij niet genoeg doorhad hoe hoog het zat, maar dat hij ook zeker niet verwacht had dat ik bereid was de stekker eruit te trekken en dat hij toch besefte dat hij dat niet wilde. Waar ik in de tijd alleen geleerd heb dat ik dat moeilijk vind, maar ook 'makkelijker', heeft hij geleerd dat hij lender samen dan alleen is. Dat speelt hier ook wel mee.
Forever is a hell of a long time
zaterdag 2 augustus 2025 om 09:45
dinsdag 5 augustus 2025 om 08:04
Wat fijn avo!! Wat fijn dat de wereld niet meer alleen uit grijstinten bestaat 
.
Hier blijft het gesprek met jullie van afgelopen vrijdag in mijn hoofd rondzingen. Omdat het maakt dat ik niet meer weet wat ik mag voelen. Of hoe serieus ik dat gevoel dan moet nemen.
Sinds ik bij de lichaamsgericht therapeut loop, begin ik langzaam te voelen. En begin ik ook langzaam te voelen wat ik wil. En dat het leven dat ik nu heb een heel goed leven is. Maar misschien niet het leven dat ik zou willen.
Het klinkt misschien stom, maar ik heb thuis nooit iets mogen vinden. Nooit iets mogen voelen. Ik moest me aanpassen en meebewegen. En dat is precies wat ik de afgelopen 28 jaar in deze relatie heb gedaan. We hebben zijn dromen waargemaakt. We zijn zijn leven gaan leven. En ik ben steeds een beetje meer verdwenen. Niet omdat hij dat van mij vroeg, maar omdat ik geleerd heb dat dat is wat je doet als je van iemand houdt: zijn behoeften voor die vsn jezelf zetten.
En nu ik meer bij mijzelf kom, merk ik dat waar ik gelukkig van word, mijlenver afligt van waar ik ben. Maar hoe sluit je compromissen als de droom van de één een huisje zonder buren in het bos is met een grote tuin, en van de ander een appartement met hooguit een balkon in de stad? De een in de provincie wil wonen en de ander in de randstad? De een nog het liefst een paar jaar wordt uitgezonden naar het buitenland, de ander voor een non-profit organisatie zou willen werken in Nederland en niet meer haar baan wil opgeven (even los van de vraag of ik beter word natuurlijk...)?
En het zijn dingen die ik moet bespreken, maar ergens ben ik op zoek in mijn hoofd en lijf naar mijn eigen grenzen. Want door de keuzes die ik gemaakt heb zit ik in dat huis met die grote tuin zonder buren. Heb jk een leuke baan met fijn collega's en een betere leidinggevende dan ik me ooit kon wensen. Heb ik leuke vrienden en woon ik in de provincie. En ben ik gerechtigd om mijn huwelijk op te blazen omdat ik tot de conclusie kom dat ik andere keuzes had willen maken? Niet omdat ik niet meer van mijn man hou, maar omdat ik andere dingen in het leven wil?
En wat is dat dan eigenlijk: andere dingen in het leven willen? Want ik heb een goed leven, dus wat zeur ik nou?
(Nog) niet gaan praten: daar zit een stik vermijding. Omdat ik er voor mijzelf niet uit ben of mijn verlangens er mogen zijn en gerechtigd zijn. En ik geloof dat ik ergens dit in schematherapie wil doen, dat er een derde bij is ofzo.
Maar goed. Vermijding en weggaan, of het aangaan en dan alsnog weggaan. Of niet zeuren en doorgaan. Het voelt een beetje alsof dat de keuzes zijn.
(En dit hoort zeker op derelatiepijler...? Dan gaat het advies sowieso zijn: scheiden
)
. Hier blijft het gesprek met jullie van afgelopen vrijdag in mijn hoofd rondzingen. Omdat het maakt dat ik niet meer weet wat ik mag voelen. Of hoe serieus ik dat gevoel dan moet nemen.
Sinds ik bij de lichaamsgericht therapeut loop, begin ik langzaam te voelen. En begin ik ook langzaam te voelen wat ik wil. En dat het leven dat ik nu heb een heel goed leven is. Maar misschien niet het leven dat ik zou willen.
Het klinkt misschien stom, maar ik heb thuis nooit iets mogen vinden. Nooit iets mogen voelen. Ik moest me aanpassen en meebewegen. En dat is precies wat ik de afgelopen 28 jaar in deze relatie heb gedaan. We hebben zijn dromen waargemaakt. We zijn zijn leven gaan leven. En ik ben steeds een beetje meer verdwenen. Niet omdat hij dat van mij vroeg, maar omdat ik geleerd heb dat dat is wat je doet als je van iemand houdt: zijn behoeften voor die vsn jezelf zetten.
En nu ik meer bij mijzelf kom, merk ik dat waar ik gelukkig van word, mijlenver afligt van waar ik ben. Maar hoe sluit je compromissen als de droom van de één een huisje zonder buren in het bos is met een grote tuin, en van de ander een appartement met hooguit een balkon in de stad? De een in de provincie wil wonen en de ander in de randstad? De een nog het liefst een paar jaar wordt uitgezonden naar het buitenland, de ander voor een non-profit organisatie zou willen werken in Nederland en niet meer haar baan wil opgeven (even los van de vraag of ik beter word natuurlijk...)?
En het zijn dingen die ik moet bespreken, maar ergens ben ik op zoek in mijn hoofd en lijf naar mijn eigen grenzen. Want door de keuzes die ik gemaakt heb zit ik in dat huis met die grote tuin zonder buren. Heb jk een leuke baan met fijn collega's en een betere leidinggevende dan ik me ooit kon wensen. Heb ik leuke vrienden en woon ik in de provincie. En ben ik gerechtigd om mijn huwelijk op te blazen omdat ik tot de conclusie kom dat ik andere keuzes had willen maken? Niet omdat ik niet meer van mijn man hou, maar omdat ik andere dingen in het leven wil?
En wat is dat dan eigenlijk: andere dingen in het leven willen? Want ik heb een goed leven, dus wat zeur ik nou?
(Nog) niet gaan praten: daar zit een stik vermijding. Omdat ik er voor mijzelf niet uit ben of mijn verlangens er mogen zijn en gerechtigd zijn. En ik geloof dat ik ergens dit in schematherapie wil doen, dat er een derde bij is ofzo.
Maar goed. Vermijding en weggaan, of het aangaan en dan alsnog weggaan. Of niet zeuren en doorgaan. Het voelt een beetje alsof dat de keuzes zijn.
(En dit hoort zeker op derelatiepijler...? Dan gaat het advies sowieso zijn: scheiden
)
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 5 augustus 2025 om 08:36
Misschien zit het compromis meer in out of the box denken? Een stadappartementje, met andere baan (t.z.t.) voor jou en in de weekenden samen in dat boshuis. Of jij hier in een appartementje en je man nog een paar jaar naar het buitenland? Of samen naar het buitenland, maar dan wel in een land waar jij bij een mooie non-profit mag weken en daar een fijn appartement.
Dat je pas nu begint te voelen en ontdekken wat jij wilt is heel herkenbaar in ieder geval. Ook doe ook heel veel 'omdat een ander dat wil'. Zal ik altijd vragen wat wil jij, waar heb je zin in enz. Ik dacht altijd dat het mij niets uitmaakt, maar het is vooral het goed willen doen voor de ander, geen fouten mogen maken, de wensen van de ander wel erkennen en die zon belangrijk. Wat ik wilde bestond niet, ik was er, maar moest niet ook nog wensen hebben.
En ik zou het niet op relatie zetten inderdaad, want binnen 10 reacties is je vent een engerd, moet jij vluchten en had je vorige eeuw al moeten scheiden. Niet perse in deze volgorde
Wat fijn Avo! Als je maar weet dat je niet mag zijn of dat nu met kleur of in grijstinten of op zwart is, jij hoort hier en mag er altijd zijn.
Dat je pas nu begint te voelen en ontdekken wat jij wilt is heel herkenbaar in ieder geval. Ook doe ook heel veel 'omdat een ander dat wil'. Zal ik altijd vragen wat wil jij, waar heb je zin in enz. Ik dacht altijd dat het mij niets uitmaakt, maar het is vooral het goed willen doen voor de ander, geen fouten mogen maken, de wensen van de ander wel erkennen en die zon belangrijk. Wat ik wilde bestond niet, ik was er, maar moest niet ook nog wensen hebben.
En ik zou het niet op relatie zetten inderdaad, want binnen 10 reacties is je vent een engerd, moet jij vluchten en had je vorige eeuw al moeten scheiden. Niet perse in deze volgorde
Wat fijn Avo! Als je maar weet dat je niet mag zijn of dat nu met kleur of in grijstinten of op zwart is, jij hoort hier en mag er altijd zijn.
selune wijzigde dit bericht op 05-08-2025 08:46
9.23% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
dinsdag 5 augustus 2025 om 08:38
Lucy, ik denk dat het allemaal legitieme uitkomsten zijn, en ook dat het misschien fijn is om dat uit te zoeken met een derde erbij.
Omdat het allemaal nog zo nieuw is, dat voelen wat je nodig hebt en daar voor gaan staan. Omdat je misschien wel hulp nodig hebt om te onderscheiden wat voor jezelf opkomen is, en wat wegvluchten is. Omdat man misschien ook hulp nodig heeft om te leren luisteren naar een partner die wél weet wat ze wil.
En als het inderdaad klaar blijkt te zijn tussen jullie, helpt het je wellicht om met meer kracht en zelfvertrouwen aan een ander, eigen leven te beginnen.
Omdat het allemaal nog zo nieuw is, dat voelen wat je nodig hebt en daar voor gaan staan. Omdat je misschien wel hulp nodig hebt om te onderscheiden wat voor jezelf opkomen is, en wat wegvluchten is. Omdat man misschien ook hulp nodig heeft om te leren luisteren naar een partner die wél weet wat ze wil.
En als het inderdaad klaar blijkt te zijn tussen jullie, helpt het je wellicht om met meer kracht en zelfvertrouwen aan een ander, eigen leven te beginnen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
