Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
voor wat je schrijft over de relatiepijler.
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:26
Wat fijn Avo dat je dat weer voelt!
En Lucy, wat Selune schrijft is ook heel mooi vind ik. Zou dat kunnen? Dat je een soort middenweg vindt? Ik neem aan dat het gevoel er nog is toch? Wie weet waar jullie mogelijk uitkomen. Maar door het niet te bespreken en niet aan te gaan, weet je het niet. En voor mij komt het dan over als een stukje vermijding. Hoe is dat voor jou?
En Lucy, wat Selune schrijft is ook heel mooi vind ik. Zou dat kunnen? Dat je een soort middenweg vindt? Ik neem aan dat het gevoel er nog is toch? Wie weet waar jullie mogelijk uitkomen. Maar door het niet te bespreken en niet aan te gaan, weet je het niet. En voor mij komt het dan over als een stukje vermijding. Hoe is dat voor jou?
dinsdag 5 augustus 2025 om 12:15
Nog 1 opmerking tussendoor Lucy, doe ermee wat je wil. Ik heb de laatste jaren meerdere keren gehoord dat ik relatiedingen (ook in vriendschappen) eerder mag uitspreken. Op een punt dat ik er zelf nog niet helemaal uit ben, juist dan. Omdat er dan nog ruimte is. Ik heb de neiging om eerst alles helemaal zelf uit te denken, en als ik dan iets op tafel leg, is mijn beslissing al genomen. Terwijl er misschien andere oplossingen waren die ik niet zag, anderen dingen anders hadden willen doen als ze het hadden geweten enz. Ik heb het idee dat ik dat bij jou ook een beetje lees. En ik weet ook niet hoe het dan precies wel moet hè, want ik denk ook altijd: Als ik zelf niet eens weet wat ik wil... Maar over je overwegingen en twijfels praten blijkt wel een goed idee soms. Niet alles alleen uit te denken. Samen kijken hoe ver je komt (en soms is dat nergens 
).
).
dinsdag 5 augustus 2025 om 19:04
Dank jullie voor jullie betrokkenheid.
Selune, dank je voor je lieve post. Het compromis waar je het over hebt, is financieel niet haalbaar. We kunnen er niet even makkelijk een huis bij huren of kopen, zeker niet met 2 studerende kinderen waar we ook onderhoudsplicht hebben
. Maar ik vind het wel een mooie gedachte.
Toen lief vorige jaar zijn functie verloor en we aan het nadenken waren over wat als hij moest gaan solliciteren, kwam dit wel voorbij. Vooral omdat in zijn vakgebied er maar 3 of 4 bedrijven zijn in Nederland die interessant zijn. Dus dan zouden we dit huis verkopen, huis kopen aan de andere kant van Nederland en ik en meis hier een flatje zodat ze haar studie hier kon afmaken (ondertussen gaat ze natuurlijk naar het mbo, dat speelde toen nog niet). En daar werd ik een jaar geleden dus al blij van...
Maar je hebt een punt, denk in mogelijkheden.
Griebus, ik denk dat je de juiste snaar raakt: wat is vluchten en wat is voor mijzelf gaan staan. Waar stel ik een grens vanuit kracht, en waar vermijd ik vooral ongemakkelijkheid. En dat is voor mij nog zo vaag, omdat ik sl snel terecht kom in dat het wel vermijding zal zijn (met de nodige veroordeling naar mijzelf... zie je wel. Ik moet me niet zo aanstellen).
Libe, ook een punt. Maar (ha, maar betekent meestal nee he... of op zijn minst dat het schuurt...) ik heb het idee dat ik tenminste wat duidelijk moet weten wat écht belangrijk is voor me. En waarom. Waarom wil ik weg? Waarom komt man niet meer echt voor in mijn toekomstdromen? Omdat ik hem tijdelijk even niet aardig vindt? Omdat het te moeilijk is? Of omdat ik echt alleen verder wil? Ik wil niet gaan kwetsen, of onnodig dingen overhoop halen, als het alleen maar intern gezeur is vanwege andere factoren waarbij ik droom vanwege vermijding. Ofzo. Snap je?
Het gevaar is dat ik inderdaad alles al uitgedacht heb.
En daarin hebben jullie allemaal gelijk en raakt avo ook een snaar: dit gaan oefenen is zo fucking eng. Want het kan alles op het spel zetten. En het gaat echt ergens over.
En man doet sinds een week zo enorm zijn best, omdat hij echt wel voelt dat het niet lekker bij mij zit. Maar vraagt er ook niet naar. Ook vermijding denk ik: wat niet op tafel ligt, bestaat niet...
Selune, dank je voor je lieve post. Het compromis waar je het over hebt, is financieel niet haalbaar. We kunnen er niet even makkelijk een huis bij huren of kopen, zeker niet met 2 studerende kinderen waar we ook onderhoudsplicht hebben
. Maar ik vind het wel een mooie gedachte.Toen lief vorige jaar zijn functie verloor en we aan het nadenken waren over wat als hij moest gaan solliciteren, kwam dit wel voorbij. Vooral omdat in zijn vakgebied er maar 3 of 4 bedrijven zijn in Nederland die interessant zijn. Dus dan zouden we dit huis verkopen, huis kopen aan de andere kant van Nederland en ik en meis hier een flatje zodat ze haar studie hier kon afmaken (ondertussen gaat ze natuurlijk naar het mbo, dat speelde toen nog niet). En daar werd ik een jaar geleden dus al blij van...
Maar je hebt een punt, denk in mogelijkheden.
Griebus, ik denk dat je de juiste snaar raakt: wat is vluchten en wat is voor mijzelf gaan staan. Waar stel ik een grens vanuit kracht, en waar vermijd ik vooral ongemakkelijkheid. En dat is voor mij nog zo vaag, omdat ik sl snel terecht kom in dat het wel vermijding zal zijn (met de nodige veroordeling naar mijzelf... zie je wel. Ik moet me niet zo aanstellen).
Libe, ook een punt. Maar (ha, maar betekent meestal nee he... of op zijn minst dat het schuurt...) ik heb het idee dat ik tenminste wat duidelijk moet weten wat écht belangrijk is voor me. En waarom. Waarom wil ik weg? Waarom komt man niet meer echt voor in mijn toekomstdromen? Omdat ik hem tijdelijk even niet aardig vindt? Omdat het te moeilijk is? Of omdat ik echt alleen verder wil? Ik wil niet gaan kwetsen, of onnodig dingen overhoop halen, als het alleen maar intern gezeur is vanwege andere factoren waarbij ik droom vanwege vermijding. Ofzo. Snap je?
Het gevaar is dat ik inderdaad alles al uitgedacht heb.
En daarin hebben jullie allemaal gelijk en raakt avo ook een snaar: dit gaan oefenen is zo fucking eng. Want het kan alles op het spel zetten. En het gaat echt ergens over.
En man doet sinds een week zo enorm zijn best, omdat hij echt wel voelt dat het niet lekker bij mij zit. Maar vraagt er ook niet naar. Ook vermijding denk ik: wat niet op tafel ligt, bestaat niet...
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 5 augustus 2025 om 22:07
Avo, wat fijn dat je weer kan genieten van de kleine dingen om je heen.
Lucy, ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik bedoelde niet dat je jezelf niet serieus mag nemen. Juist wel! Ik denk dat je groeit en je heel duidelijk aanvoelt dat de situatie van nu niet is zoals je hem prettig vindt. Maar zoals jezelf zegt, dat de grote vraag is wat er onder zit waardoor het niet prettig meer voelt.
En, dat het goed is om te onderzoeken wat er nog mogelijk is. Zodat je eerlijk kan zeggen dat de (voor jou aanvaardbare en haalbare) opties er niet meer waren, als je toch besluit uit elkaar te gaan. Dat betekent niet dat jij dus maar degene moet zijn die water bij de wijn doet. Misschien wel dat je je beslissing uitstelt tot je nader onderzoek hebt gedaan.
Lucy, ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar ik bedoelde niet dat je jezelf niet serieus mag nemen. Juist wel! Ik denk dat je groeit en je heel duidelijk aanvoelt dat de situatie van nu niet is zoals je hem prettig vindt. Maar zoals jezelf zegt, dat de grote vraag is wat er onder zit waardoor het niet prettig meer voelt.
En, dat het goed is om te onderzoeken wat er nog mogelijk is. Zodat je eerlijk kan zeggen dat de (voor jou aanvaardbare en haalbare) opties er niet meer waren, als je toch besluit uit elkaar te gaan. Dat betekent niet dat jij dus maar degene moet zijn die water bij de wijn doet. Misschien wel dat je je beslissing uitstelt tot je nader onderzoek hebt gedaan.
dinsdag 12 augustus 2025 om 19:11
Ja wat een rust hier. Ik hoop omdat het bij iedereen rustig is. Of omdat iedereen voor pampus ligt vanwege vakantie.
Hier is dat in elk geval wel zo: eindelijk even vrij en ik doe weinig en spendeer veel tijd met mijn naaste die ziek is (maar zich nog kranig houdt en daar genieten we van zolang het kan).
Hoe is het met jou Jahallo?
Hier is dat in elk geval wel zo: eindelijk even vrij en ik doe weinig en spendeer veel tijd met mijn naaste die ziek is (maar zich nog kranig houdt en daar genieten we van zolang het kan).
Hoe is het met jou Jahallo?
This is an unacceptable timeline
zondag 17 augustus 2025 om 21:18
Dus, ik heb morgen de intake. 1,5 uur beeldbellen.
De hele rataplan is thuis, met logees en al. No way dat ik een normaal gesprek kan voeren, laat staan een prive gesprek.
Dus ik denk dat ik morgen om 7 uur naar kantoor vertrek. Om een dagje te gaan werken. En dan een plek te zoeken om me op te sluiten ofzo. Ergens achterin een opberghok, in de kruipruimte, of misschien laat ik de lift wel vastlopen...
Gelukkig vind ik dit zo stressvol dat het niet echt lukt om na te denken en te stressen over wat ik moet zeggen. Hoe ik iets ga zeggen.
Gezien ik dingen niet pratend uit mn waffeltje krijg... Ge weet het drama van de huisarts, coach...
Ik weet dat ik dingen zal moeten verwoorden. Dat het niet het moment is om te roepen dat het allemaal meeviel, gewoon nodig was, voor mijn bestwil, liefdevol bedoeld... Maar het alternatief krijg ik niet uit mn strot.
Ook naar coach heb ik het over 'straf' en 'niet zo leuk' en 'ze deden dingen die ik niet fijn vond'. (als ik zeg 'die ik niet wilde' dan voelt dat als liegen. Want he, ze wilde het toch zelf. Ze lokte het uit. Ze vond het maar wat lekker.)
Zo moeilijk.
De hele rataplan is thuis, met logees en al. No way dat ik een normaal gesprek kan voeren, laat staan een prive gesprek.
Dus ik denk dat ik morgen om 7 uur naar kantoor vertrek. Om een dagje te gaan werken. En dan een plek te zoeken om me op te sluiten ofzo. Ergens achterin een opberghok, in de kruipruimte, of misschien laat ik de lift wel vastlopen...
Gelukkig vind ik dit zo stressvol dat het niet echt lukt om na te denken en te stressen over wat ik moet zeggen. Hoe ik iets ga zeggen.
Gezien ik dingen niet pratend uit mn waffeltje krijg... Ge weet het drama van de huisarts, coach...
Ik weet dat ik dingen zal moeten verwoorden. Dat het niet het moment is om te roepen dat het allemaal meeviel, gewoon nodig was, voor mijn bestwil, liefdevol bedoeld... Maar het alternatief krijg ik niet uit mn strot.
Ook naar coach heb ik het over 'straf' en 'niet zo leuk' en 'ze deden dingen die ik niet fijn vond'. (als ik zeg 'die ik niet wilde' dan voelt dat als liegen. Want he, ze wilde het toch zelf. Ze lokte het uit. Ze vond het maar wat lekker.)
Zo moeilijk.
zondag 17 augustus 2025 om 22:06
Oh Avo, zo stressvol.
Maar... Misschien hoef je het wel helemaal niet op inhouds niveau te hebben over wát er gebeurd is. Zij willen graag weten of jij een kandidaat bent voor hun manier van werken, en jij of zij jou een stap vooruit kunnen helpen.
En daarvoor hoeven ze waarschijnlijk helemaal niet zoveel van de inhoud te weten. Globaal zou zomaar eens genoeg kunnen zijn. Ze willen denk ik vooral weten hoeveel last je hiervan hebt. Dat je er niet over kan praten. Dat je horror maanden hebt van oktober tot eind januari. Dat de kleinste dingen triggers kunnen zijn. Dat je maar met zeer veel moeite in staat bent om 'gewoon' te functioneren in het leven. Dat het jaren redelijk gelukt is, maar dat het nu al jaren steeds moeilijker wordt en dat je niet meer weet hoe nog een winter verder te gaan op deze manier.
Vertel vooral dat je er niet over kan praten, dat je het (nu nog) niet je strot uit krijgt. Maar wees eerlijk over hoeveel last je er van hebt, hoeveel het je kost om je omgeving niets te laten merken. En als je durft, ook (in beperkte woorden) je negatieve ervaringen met eerder hulpverlening, wat je nu allemaal geprobeerd hebt, en je angst voor afwijzing.
Doodeng. Ik weet het. Maar Avo, je mag dit doen. Niemand hoeft je hier toestemming voor te geven, je bent niemand iets verschuldigd. Jij mag beslissen.
Hoe laat mag je morgen?
Nog een toevoeging: als je merkt dat je helemaal niet uit je woorden komt en je het idee hebt dat je daarom geen goed beeld kan geven van de situatie, vraag dan of je later via een beveiligde weg een mail mag sturen met uitleg. Je kan het vaak veel beter op papier zetten dat vertellen, en dat mag je hen ook laten weten. Misschien is die optie er wel.
Maar... Misschien hoef je het wel helemaal niet op inhouds niveau te hebben over wát er gebeurd is. Zij willen graag weten of jij een kandidaat bent voor hun manier van werken, en jij of zij jou een stap vooruit kunnen helpen.
En daarvoor hoeven ze waarschijnlijk helemaal niet zoveel van de inhoud te weten. Globaal zou zomaar eens genoeg kunnen zijn. Ze willen denk ik vooral weten hoeveel last je hiervan hebt. Dat je er niet over kan praten. Dat je horror maanden hebt van oktober tot eind januari. Dat de kleinste dingen triggers kunnen zijn. Dat je maar met zeer veel moeite in staat bent om 'gewoon' te functioneren in het leven. Dat het jaren redelijk gelukt is, maar dat het nu al jaren steeds moeilijker wordt en dat je niet meer weet hoe nog een winter verder te gaan op deze manier.
Vertel vooral dat je er niet over kan praten, dat je het (nu nog) niet je strot uit krijgt. Maar wees eerlijk over hoeveel last je er van hebt, hoeveel het je kost om je omgeving niets te laten merken. En als je durft, ook (in beperkte woorden) je negatieve ervaringen met eerder hulpverlening, wat je nu allemaal geprobeerd hebt, en je angst voor afwijzing.
Doodeng. Ik weet het. Maar Avo, je mag dit doen. Niemand hoeft je hier toestemming voor te geven, je bent niemand iets verschuldigd. Jij mag beslissen.
Hoe laat mag je morgen?
Nog een toevoeging: als je merkt dat je helemaal niet uit je woorden komt en je het idee hebt dat je daarom geen goed beeld kan geven van de situatie, vraag dan of je later via een beveiligde weg een mail mag sturen met uitleg. Je kan het vaak veel beter op papier zetten dat vertellen, en dat mag je hen ook laten weten. Misschien is die optie er wel.
zondag 17 augustus 2025 om 22:18
Kost het me echt zoveel moeite om gewoon te functioneren? Om niets te laten merken aan de omgeving?
Heeft niet iedereen kutdagen waarbij ze al klaar zijn voor ze begonnen? Is niet iedereen regelmatig zichzelf vrolijker en beter voor aan het doen dan hij is?
Dankjewel. Het stelt me wel gerust dat het misschien niet inhoudelijk is, en je idee om te vragen of ik het achteraf mag mailen geeft me wat lucht.
Schrijven lukt inderdaad vaak beter.
De drempel is sowieso heel hoog, want ik heb een enorme hekel aan film/camera of mezelf zien op film.......Trigger... tsja.
Kijken of ik het stukje waar ik zelf te zien ben af kan plakken. Dat deed ik in corona tijd ook, dat scheelde.
(en toen liep mijn camera altijd zooomaaaar vast. gheghe. Maar dat lijkt me nu niet zo netjes)
Heeft niet iedereen kutdagen waarbij ze al klaar zijn voor ze begonnen? Is niet iedereen regelmatig zichzelf vrolijker en beter voor aan het doen dan hij is?
Dankjewel. Het stelt me wel gerust dat het misschien niet inhoudelijk is, en je idee om te vragen of ik het achteraf mag mailen geeft me wat lucht.
Schrijven lukt inderdaad vaak beter.
De drempel is sowieso heel hoog, want ik heb een enorme hekel aan film/camera of mezelf zien op film.......Trigger... tsja.
Kijken of ik het stukje waar ik zelf te zien ben af kan plakken. Dat deed ik in corona tijd ook, dat scheelde.
(en toen liep mijn camera altijd zooomaaaar vast. gheghe. Maar dat lijkt me nu niet zo netjes)
zondag 17 augustus 2025 om 22:42
Ik denk dat het eerlijke antwoord ja is. Ja, het kost jou extra veel moeite om te functioneren in de maatschappij. Niet omdat je lui, een aansteller of stuk bent. Maar omdat je, door wat je hebt meegemaakt, altijd hyper alert bent. Doordat je het hele jaar door in het gewone dagelijkse leven triggers tegenkomt die niet te vermijden zijn. Een politieauto, gefilmd worden (terwijl dat eigenlijk soms handig en nodig is voor je werk?), alle dingen rondom S., en alle aankleding en lekkers wat daarbij hoort, .... (vul de rest maar in). Een groot deel van het jaar lukt het je redelijk om met die triggers om te gaan, totdat het er in de herfst en winter te veel worden en ze te pijnlijk worden. Maar dat kost gruwelijk veel energie. Energie om de triggers te handelen, om je uit bed te slepen na weer een nachtmerrie die aanvoelt alsof je het opnieuw beleefde. Dat is niet een gewone 'iedereen heeft wel eens een kutdag die al klaar is voor hij begon'. Dat is watertrappelen terwijl je de helft van het jaar bijna verzuipt. Je verdient het dat het dat daar iets in veranderd.
zondag 17 augustus 2025 om 22:53
Ga je mee morgen?
Nee, dankje. Ik weet het ergens wel, maar ik wil het niet weten ofzo.
Het moet allemaal wel meevallen, wie ben ik nou.
Dit zo lezen vind ik heel heftig, maar ook ergens begrepen?
Overigens ben ik niet altijd hyperalert en aan het overleven hoor.
Jezus, ik wilde dat ik je morgen mee kon nemen zeg.
Kan ik echt niet bij jou in therapie?
Dankjewel lieve Maisnon. Voor het relativeren en de spiegel die je me toeschuift, maar altijd zo voorzichtig en respectvol. Het raakt me diep.
Nee, dankje. Ik weet het ergens wel, maar ik wil het niet weten ofzo.
Het moet allemaal wel meevallen, wie ben ik nou.
Dit zo lezen vind ik heel heftig, maar ook ergens begrepen?
Overigens ben ik niet altijd hyperalert en aan het overleven hoor.
Jezus, ik wilde dat ik je morgen mee kon nemen zeg.
Kan ik echt niet bij jou in therapie?
Dankjewel lieve Maisnon. Voor het relativeren en de spiegel die je me toeschuift, maar altijd zo voorzichtig en respectvol. Het raakt me diep.
zondag 17 augustus 2025 om 23:30
Fijn dat Maisnon al gereageerd heeft Avo. Wilde hetzelfde zeggen, maar dan in minder mooie bewoordingen en op z'n Lucy's.
Ik wil je even heel erg veel sterkte wensen morgen, stuur je alle moed toe die je nodig hebt
.
(En een slechte dag hebben zo af en toe is iets anders dan moeten overleven op slaappillen en antidroom, omdat zonder te gevaarlijk is... maar eigenlijk weet je dat ook wel he? Of naar werk gaan tijdens de Top en volledig gedissocieerd aankomen bv...)
Ik wil je even heel erg veel sterkte wensen morgen, stuur je alle moed toe die je nodig hebt
.(En een slechte dag hebben zo af en toe is iets anders dan moeten overleven op slaappillen en antidroom, omdat zonder te gevaarlijk is... maar eigenlijk weet je dat ook wel he? Of naar werk gaan tijdens de Top en volledig gedissocieerd aankomen bv...)
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 18 augustus 2025 om 00:37
Het klinkt zo overdreven, dat zonder pillen gevaarlijk is.
Maar ik snap wel dat niet iedereen in december aan de anti droom en de slaappillen zit alsof het snoepjes zijn.
Overigens had ik slaappillen in de planning, maar die deden niet zoveel dus ik heb mijn gehele kledingkast leeggehaald en uitgezocht.
(Gelukkig heb ik er maar een haha, maar het was wel een enorme zooi met spullen van 20 jaar terug, en laarzen van toen ik nog studeerde)
Zo nog maar een poging.
Maar ik snap wel dat niet iedereen in december aan de anti droom en de slaappillen zit alsof het snoepjes zijn.
Overigens had ik slaappillen in de planning, maar die deden niet zoveel dus ik heb mijn gehele kledingkast leeggehaald en uitgezocht.
(Gelukkig heb ik er maar een haha, maar het was wel een enorme zooi met spullen van 20 jaar terug, en laarzen van toen ik nog studeerde)
Zo nog maar een poging.
maandag 18 augustus 2025 om 00:54
Ontzettend spijt en in de rats ondertussen. Zo'n slecht idee dit.
Alles in mij schreeuwt alleen maar dat ik mezelf voor gek ga zetten, dat er niets was om een trauma van te hebben, dat ik gewoon een walgelijke slet ben die smerige leugens vertelt een daar zelf in geloof.
En ik lees Maisnon, en ergens weet ik het, maar dit is sterker. Ik wil morgen niets zeggen, ik kan dit niet.
Het is verraad en niet terecht en ik moet gewoon mn mond houden. Ik eindig nog eens echt op de gesloten afdeling, maar dan voor narcistische dramaqueen die overdrijven en walgelijke leugens verzinnen.
Maar afzeggen is ook geen optie, dat mag niet, dat is ook stout. Je houdt je netjes aan gemaakte afspraken.
En je zadelt je gezin niet op met een boete van 500 euro no show. Egoist.
Ik hoop dat die pillen zo gaan werken, want ik word knettergek en weet niet wat ik met mezelf moet.
Schoonmaken of hardlopen vrees ik..
Alles in mij schreeuwt alleen maar dat ik mezelf voor gek ga zetten, dat er niets was om een trauma van te hebben, dat ik gewoon een walgelijke slet ben die smerige leugens vertelt een daar zelf in geloof.
En ik lees Maisnon, en ergens weet ik het, maar dit is sterker. Ik wil morgen niets zeggen, ik kan dit niet.
Het is verraad en niet terecht en ik moet gewoon mn mond houden. Ik eindig nog eens echt op de gesloten afdeling, maar dan voor narcistische dramaqueen die overdrijven en walgelijke leugens verzinnen.
Maar afzeggen is ook geen optie, dat mag niet, dat is ook stout. Je houdt je netjes aan gemaakte afspraken.
En je zadelt je gezin niet op met een boete van 500 euro no show. Egoist.
Ik hoop dat die pillen zo gaan werken, want ik word knettergek en weet niet wat ik met mezelf moet.
Schoonmaken of hardlopen vrees ik..
maandag 18 augustus 2025 om 06:53
Lieve Avo, heb je nog even kunnen slapen?
Ik snap dat het fout en slecht aanvoelt. En dat mag het ook voelen. Maar jij bent de Avo van nu, en jij mag hulp vragen. Ook als jouw hele lijf nu schreeuwt wat je vroeger is ingestampt (leugenaar, aansteller, verrader). Dat ben je niet. Je bent geen aansteller, je zet jezelf niet voor gek. Je hebt echt veel nare dingen meegemaakt, en je mag daar hulp voor willen. Weet je nog dat je hoofd en lijf altijd zo reageren als je een belangrijke stap zet in jouw proces? Dit voelt onwennig, zo zo fout. Maar dat is het niet! Dit gevoel ebt uiteindelijk weg, het is een combinatie van oude aangeleerde patronen en delen die jou proberen te beschermen.
En ja hoor, ik wil best mee. Online is veilig, dan kan je me niet achteraf vermoorden
Maar ik zal je persoonlijke steunkous zijn straks. Ik ben vrij vandaag, en ben in gedachte bij je.
Moet je lang wachten, of is het gesprek al 's ochtends?
Ik snap dat het fout en slecht aanvoelt. En dat mag het ook voelen. Maar jij bent de Avo van nu, en jij mag hulp vragen. Ook als jouw hele lijf nu schreeuwt wat je vroeger is ingestampt (leugenaar, aansteller, verrader). Dat ben je niet. Je bent geen aansteller, je zet jezelf niet voor gek. Je hebt echt veel nare dingen meegemaakt, en je mag daar hulp voor willen. Weet je nog dat je hoofd en lijf altijd zo reageren als je een belangrijke stap zet in jouw proces? Dit voelt onwennig, zo zo fout. Maar dat is het niet! Dit gevoel ebt uiteindelijk weg, het is een combinatie van oude aangeleerde patronen en delen die jou proberen te beschermen.
En ja hoor, ik wil best mee. Online is veilig, dan kan je me niet achteraf vermoorden
Maar ik zal je persoonlijke steunkous zijn straks. Ik ben vrij vandaag, en ben in gedachte bij je.
Moet je lang wachten, of is het gesprek al 's ochtends?
maandag 18 augustus 2025 om 07:38
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
