Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
maandag 18 augustus 2025 om 08:20
Nee, dit is echt een heel goed idee. Je zorgt goed voor jezelf door rustig daar te gaan zitten.
En als je daar wel iemand tegen komt die vraagt wat je er doet, dat zeg je gewoon eerlijk: ik moest een belangrijk gesprek voeren en thuis stikte hebt van de mensen. Dus kwam even gebruik maken van de rust hier, heerlijk. Doei, en tot .....!
En als je daar wel iemand tegen komt die vraagt wat je er doet, dat zeg je gewoon eerlijk: ik moest een belangrijk gesprek voeren en thuis stikte hebt van de mensen. Dus kwam even gebruik maken van de rust hier, heerlijk. Doei, en tot .....!
maandag 18 augustus 2025 om 08:39
maandag 18 augustus 2025 om 09:11
maandag 18 augustus 2025 om 10:18
Gesprek was intens.
Vriendelijke man die heel direct was en reageerde.
Ontzettend concrete vragen stelde die ik niet kon beantwoorden. Overing op ja-nee. en exact wilde weten wie (hoe leg je dat uit), waar mn ouders waren, waarom een kind alleen is. Daar een mening over had. Wat concrete triggers zijn. Oh, en waarom dan. En veel orakelde over sterk en vreselijk en dapper en gunnen.
Hij was echt hele lief en vast heel kundig, maar ik voelde me zo ontzettend incompetent en schuldig en schaamde me kapot. Te bang en schaam om de vragen te kunnen zeggen wat hij wilde horen.
Uiteindelijk de type-functie gebruikt omdat hij bleef vragen wie.
Ik voelde me heel heel heel erg in het nauw gedreven.
Door de vragen, door de vele complimenten en door wat hij zei over ouders, hoe hij concreet dingen benoemde...
Hij was wel heel duidelijk. Groen licht voor klinische opname. Volgende intakes staan gepland. En daarna mag ik nog een keer komen. En nog een keer. (euh?)
Ik moet 'alleen' een BIG psycholoog regelen... Nazorg.
Coach kreeg alle lof, maar was geen optie als nazorg.
Dus. Volgende drempel.... afspraak huisarts.... zucht.
Vriendelijke man die heel direct was en reageerde.
Ontzettend concrete vragen stelde die ik niet kon beantwoorden. Overing op ja-nee. en exact wilde weten wie (hoe leg je dat uit), waar mn ouders waren, waarom een kind alleen is. Daar een mening over had. Wat concrete triggers zijn. Oh, en waarom dan. En veel orakelde over sterk en vreselijk en dapper en gunnen.
Hij was echt hele lief en vast heel kundig, maar ik voelde me zo ontzettend incompetent en schuldig en schaamde me kapot. Te bang en schaam om de vragen te kunnen zeggen wat hij wilde horen.
Uiteindelijk de type-functie gebruikt omdat hij bleef vragen wie.
Ik voelde me heel heel heel erg in het nauw gedreven.
Door de vragen, door de vele complimenten en door wat hij zei over ouders, hoe hij concreet dingen benoemde...
Hij was wel heel duidelijk. Groen licht voor klinische opname. Volgende intakes staan gepland. En daarna mag ik nog een keer komen. En nog een keer. (euh?)
Ik moet 'alleen' een BIG psycholoog regelen... Nazorg.
Coach kreeg alle lof, maar was geen optie als nazorg.
Dus. Volgende drempel.... afspraak huisarts.... zucht.
maandag 18 augustus 2025 om 10:35
Wat knap dat je je erdoorheen heb weten te slaan avo. En dat je de typfunctie hebt gebruikt.
En ik snap ap dat het triggerde, dat er zoveel is waar je nog niet aan toe bent, wat triggert, en dat het gesprek naar was. Dat snap ik heel goed.
Wat jammer dat coach geen optie is als nazorg, vooral omdat ze al zo veilig voor je is.
En misschien kun je het niet horen nu maar wat ben ik ontzettend trots op je dat je dit aangaat. Ook als je systeem schreeuwt hoe onveilig dit is. Of misschien juist daarom wel.
Enig idee wat de wachttijd is tot opname? En wanneer mag je weer naar coach/hapto?
En ik snap ap dat het triggerde, dat er zoveel is waar je nog niet aan toe bent, wat triggert, en dat het gesprek naar was. Dat snap ik heel goed.
Wat jammer dat coach geen optie is als nazorg, vooral omdat ze al zo veilig voor je is.
En misschien kun je het niet horen nu maar wat ben ik ontzettend trots op je dat je dit aangaat. Ook als je systeem schreeuwt hoe onveilig dit is. Of misschien juist daarom wel.
Enig idee wat de wachttijd is tot opname? En wanneer mag je weer naar coach/hapto?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 18 augustus 2025 om 10:38
Wow Avo, wat ben je ontzettend, ontzettend dapper geweest. Wat knap dat je je staande hebt weten te houden en het gesprek door bent gekomen.
Ik weet niet of een gesprek als dit ooit echt goed had kunnen voelen, maar het lijkt me heel lastig dat je je weer heel erg terug voelde in vroeger. In moeten, moeten meewerken, je niet goed genoeg voelen.
Mijn gedachtes:
Je hebt het goed genoeg gedaan. Ook al vond je het heel moeilijk, eng en (enigszins) gedwongen, je hebt duidelijk weten te maken dat het heel naar was vroeger. Ze snappen goed genoeg dat het zo naar was dat een klinische opname gerechtvaardigd is. Je bent dus geen aansteller, je hebt hele nare dingen meegemaakt.
Ik snap het, maar ingewikkeld dat ze een big geregistreerde psycholoog vragen als nazorg. Dat betekent niet dat coach niet meer betrokken mag zijn, maar wel dat er ook iemand anders mee moet kijken. Heeft coach misschien nog ideeën of kent zij mensen?
Daarnaast kan ik me voorstellen dat wij je dapper en knap noemen, maar dat je jezelf misschien wel niet zo voelt.
Je mag nu boos zijn, bang zijn, twijfelen, jezelf ontzettend stom vinden. Dat is ok. Dit was heel ingewikkeld, en je hebt het toch maar gedaan.
Ik weet niet of een gesprek als dit ooit echt goed had kunnen voelen, maar het lijkt me heel lastig dat je je weer heel erg terug voelde in vroeger. In moeten, moeten meewerken, je niet goed genoeg voelen.
Mijn gedachtes:
Je hebt het goed genoeg gedaan. Ook al vond je het heel moeilijk, eng en (enigszins) gedwongen, je hebt duidelijk weten te maken dat het heel naar was vroeger. Ze snappen goed genoeg dat het zo naar was dat een klinische opname gerechtvaardigd is. Je bent dus geen aansteller, je hebt hele nare dingen meegemaakt.
Ik snap het, maar ingewikkeld dat ze een big geregistreerde psycholoog vragen als nazorg. Dat betekent niet dat coach niet meer betrokken mag zijn, maar wel dat er ook iemand anders mee moet kijken. Heeft coach misschien nog ideeën of kent zij mensen?
Daarnaast kan ik me voorstellen dat wij je dapper en knap noemen, maar dat je jezelf misschien wel niet zo voelt.
Je mag nu boos zijn, bang zijn, twijfelen, jezelf ontzettend stom vinden. Dat is ok. Dit was heel ingewikkeld, en je hebt het toch maar gedaan.
maandag 18 augustus 2025 om 11:18
Het stomme is dat ik eigenlijk niets gezegd heb over naar en vroeger.
Alleen wat ja en nee gehakkeld.
Hij vroeg wat ik hoopte van de behandeling. Weer durven slapen in de winter, dus geen nachtmerries meer. Niet meer zo bang zijn continue, minder herbelevingen.
Dat kon ik wel antwoorden.
Daar ging hij op aan.
En op de slaapmedicatie.
Het voelt inderdaad niet dapper. Het voelt vreselijk, alsof ik net mijn leven weggegooid heb, alles kapot gemaakt heb.
En tegelijkertijd flakkert er een klein beetje hoop. Is het echt echt trauma? Mag het er echt echt zijn? Zouden de winters beter kunnen worden?
Ik zie hapto volgende week dinsdag en coach volgende week woensdag.
Intake 2 ook dinsdag.
Dus ik heb wat te vertellen aan coach volgende week. :p
Alleen wat ja en nee gehakkeld.
Hij vroeg wat ik hoopte van de behandeling. Weer durven slapen in de winter, dus geen nachtmerries meer. Niet meer zo bang zijn continue, minder herbelevingen.
Dat kon ik wel antwoorden.
Daar ging hij op aan.
En op de slaapmedicatie.
Het voelt inderdaad niet dapper. Het voelt vreselijk, alsof ik net mijn leven weggegooid heb, alles kapot gemaakt heb.
En tegelijkertijd flakkert er een klein beetje hoop. Is het echt echt trauma? Mag het er echt echt zijn? Zouden de winters beter kunnen worden?
Ik zie hapto volgende week dinsdag en coach volgende week woensdag.
Intake 2 ook dinsdag.
Dus ik heb wat te vertellen aan coach volgende week. :p
maandag 18 augustus 2025 om 11:32
Poeh. Dat wordt een pittige week. Wanneer moet je weer beginnen met werken?
En ik vind het fijn te lezen dat er wat hoop gloort. En ja lieve Avo. Het is echt trauma.
En ik vind het fijn te lezen dat er wat hoop gloort. En ja lieve Avo. Het is echt trauma.
lucy wijzigde dit bericht op 18-08-2025 11:40
7.52% gewijzigd
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 18 augustus 2025 om 11:38
Ha, na volgende week ben je wel toe aan een weekje vakantie denk ik 
Wat ik net al schreef: je hebt het goed genoeg gedaan. Het is ok.
En ja, zij vinden je niet gek, geen aansteller, geen luiwammes die een schop onder haar kind moet krijgen. Zij vinden dat je terecht last hebt van de hele nare dingen die je hebt meegemaakt. En als dat je zo beïnvloed, dan noemen we dat trauma. Dat heb jij. Dat is kut. Maar je mag het echt zo noemen.
Is er misschien een mogelijkheid dat je voor de tweede intake een mail stuurt met dingen die je nu misschien had willen zeggen, maar niet gedaan hebt? Dan hoef je misschien minder zelf te vertellen, maar kan je meer bevestigen.
Wat ik net al schreef: je hebt het goed genoeg gedaan. Het is ok.
En ja, zij vinden je niet gek, geen aansteller, geen luiwammes die een schop onder haar kind moet krijgen. Zij vinden dat je terecht last hebt van de hele nare dingen die je hebt meegemaakt. En als dat je zo beïnvloed, dan noemen we dat trauma. Dat heb jij. Dat is kut. Maar je mag het echt zo noemen.
Is er misschien een mogelijkheid dat je voor de tweede intake een mail stuurt met dingen die je nu misschien had willen zeggen, maar niet gedaan hebt? Dan hoef je misschien minder zelf te vertellen, maar kan je meer bevestigen.
maandag 18 augustus 2025 om 12:00
Lucy: volgende week. 
Maisnon: er zijn geen dingen die ik had willen zeggen. Vooral dingen die ik liever niet had willen zeggen.
Jullie zijn lief.
Ik ben echt afgedraaid nu.
Moet voor volgende intakegesprek 8 heftige dingen opschrijven die ik aan wil pakken daar.
Wat een opdracht. En moet ik dat dan gaan benoemen?
Dat kan ik denk ik niet...
Maisnon: er zijn geen dingen die ik had willen zeggen. Vooral dingen die ik liever niet had willen zeggen.
Jullie zijn lief.
Ik ben echt afgedraaid nu.
Moet voor volgende intakegesprek 8 heftige dingen opschrijven die ik aan wil pakken daar.
Wat een opdracht. En moet ik dat dan gaan benoemen?
Dat kan ik denk ik niet...
maandag 18 augustus 2025 om 12:29
Misschien kan 1 ding zijn: erover leren praten, hardop leren zeggen wat er gebeurd is?
Dat moeten zwijgen is volgens mij namelijk enorm heftig voor je. En maakt al het andere nog zwaarder
Dat moeten zwijgen is volgens mij namelijk enorm heftig voor je. En maakt al het andere nog zwaarder
lucy wijzigde dit bericht op 18-08-2025 12:30
38.79% gewijzigd
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 18 augustus 2025 om 12:30
Oeh, dat is een hele pittige opdracht ja. Maar weet je, ik denk dat je het wel kan.
Het is vreselijk om er zo in te moeten duiken. Te nadenken over wat was, in plaats van het zoveel mogelijk te proberen te vermijden.
Maar ik denk dat je, diep vanbinnen, wel weet welke van de situaties voor jou, voor kleine Avo, voor puber Avo, het naarste waren. Of die waar je nu nog de meeste gevolgen van ondervindt.
Maar ik snap dat het vreselijk is om hier iets over op te moeten schrijven.
Het is vreselijk om er zo in te moeten duiken. Te nadenken over wat was, in plaats van het zoveel mogelijk te proberen te vermijden.
Maar ik denk dat je, diep vanbinnen, wel weet welke van de situaties voor jou, voor kleine Avo, voor puber Avo, het naarste waren. Of die waar je nu nog de meeste gevolgen van ondervindt.
Maar ik snap dat het vreselijk is om hier iets over op te moeten schrijven.
maandag 18 augustus 2025 om 21:57
Ik kreeg ooit een vergelijkbare opdracht. Wat ik het lastigste vond was dat ik dacht (/ het gevoel had) dat het de heftigste gebeurtenissen moesten zijn en ik geen idee had hoe ik dat moest "bepalen" en of dan wat ik heftig vond of waarvan ik dacht dat anderen dat zouden vinden enzovoorts. Ik heb toen, met hulp van mijn toenmalige therapeut, een lijstje gemaakt van de grootste triggers (op dat moment!) en (zover ik het wist) de gebeurtenissen die daarbij hoorden. Dat was uiteindelijk best een goed uitgangspunt (ook al heeft het het niet opgelost voor mij).
Ik heb toen ook de triggers benoemd i.p.v. de gebeurtenissen heel diep uitgewerkt.
Ik heb toen ook de triggers benoemd i.p.v. de gebeurtenissen heel diep uitgewerkt.
Forever is a hell of a long time
maandag 18 augustus 2025 om 22:40
Dankje Selune, dat is misschien wel een idee.
Ik merk dat ik moet luisteren, en het goed doen, maar dat het zweet me al uitbreekt bij het idee dat ik het erover moet hebben.
Bij coach heb ik wat dingetjes verteld. omfloerst. met meer zwijgen dan praten en half cryptisch. (jaja, ik weet dat avo en weinig woorden ongeloofwaardig is...)
Maar niet waar de nachtmerries precies over gaan.
Ik heb de neiging 'veiligere' dingen te kiezen. Waar de schaamte en angst minder groot voor is.
Maar goed, ik wil natuurlijk van december problematiek af, dus het is verstandig om daar momenten van te kiezen. Dan is kijken naar grote triggers of vaste nachtmerries wel een goede.
Luus, ik kwam er vandaag achter dat moeten zwijgen eigenlijk ook heel fijn is.
Mogen zwijgen. Ik kan het dus nog steeds niet, net als vroeger...
Ik heb nu alleen niet in paniek afgekapt of gelogen.
Ergens is het heel eenzaam. Maar de angst als het erover gaat. Ik kan niet zijn als iemand het weet. Ofzo.
Bij coach gaat dat nu. Maar nog steeds, elke keer, ben ik gespannen. Bang dat ze deze keer wel zal zien, zal walgen, me niet meer zal willen. Ik weet eigenlijk niet eens precies waar ik bang voor ben. Ik weet alleen dat ik haar niet goed aan kan kijken, scan, afwacht, probeer te voelen of het nog oke is, of ze nog is wie ik hoop dat ze is. Terwijl ik ondertussen weet dat ze niet wegloopt, niet walgt.
Ik kan er nog steeds niet op vertrouwen ofzo. Of wel, maar toch ook niet?
Vandaag ook, ik weet dat ik gewoon die woorden moet zeggen.
Wie. Hij had iedereen opgenoemd. Familie. Leerkrachten. Buren. Van een hobby.
Ik schudden. Wie dan. Bij wie laten ouders een klein kind zomaar alleen zonder toezicht. Toen kon ik helemaal niets meer zeggen. Het ging gewoon niet.
Er was niets te zeggen. Ik wist dat de woorden 'sint en piet' zouden moeten zijn.
Maar ik kon het niet eens denken. Ik kon alleen maar verstijfd zitten en bang zijn omdat ik niet deed wat hij vroeg. Geen antwoord gaf. Maar dat ging niet.
En nu nog denk ik, ja, dan had ik dat gezegd, dan had hij gezegd 'sorrie? Wat zei je?' en 'kan je dat uitleggen'.
Nu vroeg hij hoe zij zomaar met mij alleen konden zijn.
Ik ben daar nooit zo mee bezig geweest. Het was logisch. Het was zo.
Ik was stout, en stoute kinderen krijgen de roe.
Ik wil niet nadenken over waarom ze met mij alleen waren.
Ik wil niet dat hij zei dat mijn ouders me hadden moeten beschermen en nare dingen over ze zei. Ik vond het vreselijk dat hij maar bleef benoemen dat het vreselijk was en dat ik leed.
Ik merk dat ik moet luisteren, en het goed doen, maar dat het zweet me al uitbreekt bij het idee dat ik het erover moet hebben.
Bij coach heb ik wat dingetjes verteld. omfloerst. met meer zwijgen dan praten en half cryptisch. (jaja, ik weet dat avo en weinig woorden ongeloofwaardig is...)
Maar niet waar de nachtmerries precies over gaan.
Ik heb de neiging 'veiligere' dingen te kiezen. Waar de schaamte en angst minder groot voor is.
Maar goed, ik wil natuurlijk van december problematiek af, dus het is verstandig om daar momenten van te kiezen. Dan is kijken naar grote triggers of vaste nachtmerries wel een goede.
Luus, ik kwam er vandaag achter dat moeten zwijgen eigenlijk ook heel fijn is.
Mogen zwijgen. Ik kan het dus nog steeds niet, net als vroeger...
Ik heb nu alleen niet in paniek afgekapt of gelogen.
Ergens is het heel eenzaam. Maar de angst als het erover gaat. Ik kan niet zijn als iemand het weet. Ofzo.
Bij coach gaat dat nu. Maar nog steeds, elke keer, ben ik gespannen. Bang dat ze deze keer wel zal zien, zal walgen, me niet meer zal willen. Ik weet eigenlijk niet eens precies waar ik bang voor ben. Ik weet alleen dat ik haar niet goed aan kan kijken, scan, afwacht, probeer te voelen of het nog oke is, of ze nog is wie ik hoop dat ze is. Terwijl ik ondertussen weet dat ze niet wegloopt, niet walgt.
Ik kan er nog steeds niet op vertrouwen ofzo. Of wel, maar toch ook niet?
Vandaag ook, ik weet dat ik gewoon die woorden moet zeggen.
Wie. Hij had iedereen opgenoemd. Familie. Leerkrachten. Buren. Van een hobby.
Ik schudden. Wie dan. Bij wie laten ouders een klein kind zomaar alleen zonder toezicht. Toen kon ik helemaal niets meer zeggen. Het ging gewoon niet.
Er was niets te zeggen. Ik wist dat de woorden 'sint en piet' zouden moeten zijn.
Maar ik kon het niet eens denken. Ik kon alleen maar verstijfd zitten en bang zijn omdat ik niet deed wat hij vroeg. Geen antwoord gaf. Maar dat ging niet.
En nu nog denk ik, ja, dan had ik dat gezegd, dan had hij gezegd 'sorrie? Wat zei je?' en 'kan je dat uitleggen'.
Nu vroeg hij hoe zij zomaar met mij alleen konden zijn.
Ik ben daar nooit zo mee bezig geweest. Het was logisch. Het was zo.
Ik was stout, en stoute kinderen krijgen de roe.
Ik wil niet nadenken over waarom ze met mij alleen waren.
Ik wil niet dat hij zei dat mijn ouders me hadden moeten beschermen en nare dingen over ze zei. Ik vond het vreselijk dat hij maar bleef benoemen dat het vreselijk was en dat ik leed.
maandag 18 augustus 2025 om 22:58
Super knap hoe je de intake gedaan hebt Avo! Ik ben echt zo trots op je!
Ik moest voor de 2e intake ook een lijst maken van de gebeurtenissen/beelden/triggers waar ik het meeste last van had. Dan doen ze niet om te bepalen of het erg genoeg/echt trauma is maar om te kijken met welk beeld je gaat starten daar. Welke daarna komt, of ze binnen hetzelfde ‘cluster’ vallen of over een ander trauma gaan. Dat doen ze ook om van te voren samen een beetje te bepalen wat haalbaar is in 8 dagen. Zo lieten ze mij op basis van dat lijstje eigenlijk gelijk al weten dat het teveel zou zijn voor 1 opname, zodat ik niet teleurgesteld zou zijn na afloop of het gevoel zou hebben dat ik het niet goed had gedaan. En op de dag dat je daar start kijken ze samen met jou of op dat moment nog steeds de herinnering waar je het meeste last van hebt bovenaan staat en anders kun je de volgorde nog veranderen. Misschien haalt dat de druk van ‘een goed lijstje’ moeten maken er een beetje af.
Ik hoefde die herinneringen ook niet te omschrijven tijdens de intake toen dat niet lukte, één of twee woorden was ook genoeg. Het ging erom dat ik wist welke herinnering bij dat woord hoorde en waar ik dus in de sessie exposure/EMDR op zou gaan doen. Ik heb in de intake ook veel gebruik gemaakt van typen in de chat.
Fijn dat de 2e intake volgende week al is. Pas goed op jezelf, je verdient geen straf, wel dekentjes. Die liggen voor je klaar in de tuin. Ik kom bij je zitten als je dat fijn vindt, zo ver weg of dichtbij als voor jou goed voelt.
Ik moest voor de 2e intake ook een lijst maken van de gebeurtenissen/beelden/triggers waar ik het meeste last van had. Dan doen ze niet om te bepalen of het erg genoeg/echt trauma is maar om te kijken met welk beeld je gaat starten daar. Welke daarna komt, of ze binnen hetzelfde ‘cluster’ vallen of over een ander trauma gaan. Dat doen ze ook om van te voren samen een beetje te bepalen wat haalbaar is in 8 dagen. Zo lieten ze mij op basis van dat lijstje eigenlijk gelijk al weten dat het teveel zou zijn voor 1 opname, zodat ik niet teleurgesteld zou zijn na afloop of het gevoel zou hebben dat ik het niet goed had gedaan. En op de dag dat je daar start kijken ze samen met jou of op dat moment nog steeds de herinnering waar je het meeste last van hebt bovenaan staat en anders kun je de volgorde nog veranderen. Misschien haalt dat de druk van ‘een goed lijstje’ moeten maken er een beetje af.
Ik hoefde die herinneringen ook niet te omschrijven tijdens de intake toen dat niet lukte, één of twee woorden was ook genoeg. Het ging erom dat ik wist welke herinnering bij dat woord hoorde en waar ik dus in de sessie exposure/EMDR op zou gaan doen. Ik heb in de intake ook veel gebruik gemaakt van typen in de chat.
Fijn dat de 2e intake volgende week al is. Pas goed op jezelf, je verdient geen straf, wel dekentjes. Die liggen voor je klaar in de tuin. Ik kom bij je zitten als je dat fijn vindt, zo ver weg of dichtbij als voor jou goed voelt.
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 18-08-2025 23:49
5.27% gewijzigd
maandag 18 augustus 2025 om 22:58
Sorrie. Mag ik nog even tegen jullie aankletsen?
Zo kan ik dat. En zoals nu vind ik het wel eenzaam, al die drukte in mijn hoofd. Alle verwarring.
Hij vroeg bij EMDR hoe we dat deden. Vingers, geluid, lamp. Meestal vingers, dat met de lamp niet zo lukte. Oh, wat lukt er niet dan? Ehm, ik raakte ervan in paniek en de weg kwijt. Paniek van zo'n balk met flitsen? Is dat een trigger dan? Doet het je ergens aan denken? Het doet je ergens aan denken he? *stilte* Waaraan? *stilte*
Waaraan kan zo'n balk met licht je nou doen denken? *langere stilte* 'hij stond op een statief. Dat triggerde me en deed me denken aan een ander statief'.
Daar vroeg hij verder niets meer op door.
Later, na de vragen over wie, hoe lang, al die tijd dezelfde, wisten je ouders dat. EN nog 1000 andere vragen Vroeg hij ineens 'zeg, dat statief. Dat hoort bij een camera. Werd je gebruikt voor k**derp***o?
Nee. Nee toch? Toch? Ik kon niet meer ademen. Denken. 'Werd er beeldmateriaal gemaakt' toen heb ik geknikt.
Maar het galmt. Dat woord.
Zij hadden seks met me. Soms filmden foto ze me. Soms mochten anderen.
Maar.
Ik word gek...
Ik ben boos. Ik ben woest op alles wat hij zei. Zomaar zei. Zomaar vroeg.
Hoe hij dingen benoemde alsof het logishce feiten waren.
Wie is hij om dat te bepalen. Om het zo te noemen. Om zo aan te dringen.
Woest op de directe vragen. Wanhopig dat ik ze moest beantwoorden. Moet beantwoorden. Dat zijn woorden, zijn vragen nu in mijn hoofd zitten.
Zo was het niet.
Hij maakt er iets vreselijks van. Grote Verschrikkelijke woorden.
Dat mag niet. Hij mag geen nare dingen zeggen.
Zo kan ik dat. En zoals nu vind ik het wel eenzaam, al die drukte in mijn hoofd. Alle verwarring.
Hij vroeg bij EMDR hoe we dat deden. Vingers, geluid, lamp. Meestal vingers, dat met de lamp niet zo lukte. Oh, wat lukt er niet dan? Ehm, ik raakte ervan in paniek en de weg kwijt. Paniek van zo'n balk met flitsen? Is dat een trigger dan? Doet het je ergens aan denken? Het doet je ergens aan denken he? *stilte* Waaraan? *stilte*
Waaraan kan zo'n balk met licht je nou doen denken? *langere stilte* 'hij stond op een statief. Dat triggerde me en deed me denken aan een ander statief'.
Daar vroeg hij verder niets meer op door.
Later, na de vragen over wie, hoe lang, al die tijd dezelfde, wisten je ouders dat. EN nog 1000 andere vragen Vroeg hij ineens 'zeg, dat statief. Dat hoort bij een camera. Werd je gebruikt voor k**derp***o?
Nee. Nee toch? Toch? Ik kon niet meer ademen. Denken. 'Werd er beeldmateriaal gemaakt' toen heb ik geknikt.
Maar het galmt. Dat woord.
Zij hadden seks met me. Soms filmden foto ze me. Soms mochten anderen.
Maar.
Ik word gek...
Ik ben boos. Ik ben woest op alles wat hij zei. Zomaar zei. Zomaar vroeg.
Hoe hij dingen benoemde alsof het logishce feiten waren.
Wie is hij om dat te bepalen. Om het zo te noemen. Om zo aan te dringen.
Woest op de directe vragen. Wanhopig dat ik ze moest beantwoorden. Moet beantwoorden. Dat zijn woorden, zijn vragen nu in mijn hoofd zitten.
Zo was het niet.
Hij maakt er iets vreselijks van. Grote Verschrikkelijke woorden.
Dat mag niet. Hij mag geen nare dingen zeggen.
maandag 18 augustus 2025 om 23:08
Het leest zo logisch, Avo. Jij mag het niet denken, jij mag het niet voelen en je mag het al helemaal niet vertellen. En dan gebruikt een wildvreemde die woorden. Zomaar, zonder schaamte. Pats. Precies daar waar het raakt.
Mag ik je vertellen hoe ik het als buitenstaander lees? Ik lees het alsof je hebt gesproken met iemand die het snapt. Iemand die jou gelooft, die zich niet laat afschepen, die niet mee bang is voor datgene wat jij het meeste vreest. Iemand die je kan helpen.
Ik vind dat hoopvol. Voor jou moet dat bijna onverdraaglijk zijn.
Ik vind je zo dapper.
Mag ik je vertellen hoe ik het als buitenstaander lees? Ik lees het alsof je hebt gesproken met iemand die het snapt. Iemand die jou gelooft, die zich niet laat afschepen, die niet mee bang is voor datgene wat jij het meeste vreest. Iemand die je kan helpen.
Ik vind dat hoopvol. Voor jou moet dat bijna onverdraaglijk zijn.
Ik vind je zo dapper.
maandag 18 augustus 2025 om 23:12
Dankjewel Bloem.
Aan de ene kant ben ik inderdaad bang dat ik alsnog afgekeurd zal worden, aan de andere kant ben ik bang om iets 'echts' te vertellen en wil ik ze afschepen met een kleinigheidje. Vermijden wsl... De angst is zo groot.
Hoe deed jij dat? Hoe zeg je het toch?
Het idee dat het met kernwoorden mag lucht wel een beetje op.
1. ik zal zachtjes doen 2. begin 3. de zak 4. hij gaat dood 5.overgeven 6. buiten spelen 7.grijns Zoiets is dus oke denk je?
Dat is niet zo ontzettend bedreigend.
Moet je er wel nog iets over vertellen? Buiten de angst, ik vind het zo'n genant verhaal. 'Wie heeft je bestolen' 'Jan Klaassen'. Koekkoek...
Iedereen weet toch dat die niet echt bestaat. Dat een kindervriend.... dat...
Hoe slecht ben je dan...
Dankjewel Bloem.
Ik vind het zo knap dat jij dit gedaan hebt. Het gewoon fucking gedaan hebt.
Hoe dan.
Aan de ene kant ben ik inderdaad bang dat ik alsnog afgekeurd zal worden, aan de andere kant ben ik bang om iets 'echts' te vertellen en wil ik ze afschepen met een kleinigheidje. Vermijden wsl... De angst is zo groot.
Hoe deed jij dat? Hoe zeg je het toch?
Het idee dat het met kernwoorden mag lucht wel een beetje op.
1. ik zal zachtjes doen 2. begin 3. de zak 4. hij gaat dood 5.overgeven 6. buiten spelen 7.grijns Zoiets is dus oke denk je?
Dat is niet zo ontzettend bedreigend.
Moet je er wel nog iets over vertellen? Buiten de angst, ik vind het zo'n genant verhaal. 'Wie heeft je bestolen' 'Jan Klaassen'. Koekkoek...
Iedereen weet toch dat die niet echt bestaat. Dat een kindervriend.... dat...
Hoe slecht ben je dan...
Dankjewel Bloem.
Ik vind het zo knap dat jij dit gedaan hebt. Het gewoon fucking gedaan hebt.
Hoe dan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
