Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
woensdag 10 september 2025 om 23:20
SeluneWat een prachtige omschrijving van wat je voelt.
Dat je voelt.
Dapper zo.
Ook al voelt dat misschien anders.
Ik krijg de rillingen en koud van je donkerste duister.
Wat ik zo ten alle tijden probeer te vermijden. Me zo bang maakt. Daar zit jij in.
Vreselijk.
Ik wil graag een snoer lampjes laten zakken.
Ze gloeien van warmte die ik erin gestopt heb.
Lampjes met lief.
Ze komen vast niet tot het diepste duister.
Maar misschien kun je ze van beneden af en toe zien oplichten. Als visuele herinnering dat het er wel is. Licht en warmte. Ergens.
Iets om naartoe te kijken.
Ooit leefde je de hel.
Moest je wat je niet wilde, kreeg je niet wat je nodig had. Nu zit de hel in jou.
In ons.
We raken m niet kwijt.
Maar hij schijnt minder naar te zijn met licht.
donderdag 11 september 2025 om 13:50
Wat me vooral opvalt ID, is dat je bang bent dat anderen vinden dat je niet presteert. Dat je niet functioneert. En dat je daarmee bang bent om te zeuren.
Heb je ooit ergens binnen je werk van leidinggevenden begrepen dat je niet functioneert en/of dat je zeurt?
Wat ik verder lees is dat de verwachtingen te hoog zijn en een grote groep met dusdanig niveauverschil moeilijk te hanteren is, zeker zonder klassenasistenten en met stoorzenders onder de leerlingen. Is dit wel iets dat je op deze manier bij een leidinggevende neer kan leggen?
En kun he voor jezelf de lat wat lager gaN leggen? Dat je ervaren bent, maakt niet dat je het onmogelijke moet kunnen. Dus hoe kun je ervoor zorgen dat je les kunt geven, onder deze omstandigheden een voldoende kan scoren (ipv een goed of een uitmuntend) en dat je geen slapeloze nachten hebt? Waar kun he milder naar jezelf zijn en waar kun je de verantwoordelijkheid neerleggen waar deze hoort?
Heb je ooit ergens binnen je werk van leidinggevenden begrepen dat je niet functioneert en/of dat je zeurt?
Wat ik verder lees is dat de verwachtingen te hoog zijn en een grote groep met dusdanig niveauverschil moeilijk te hanteren is, zeker zonder klassenasistenten en met stoorzenders onder de leerlingen. Is dit wel iets dat je op deze manier bij een leidinggevende neer kan leggen?
En kun he voor jezelf de lat wat lager gaN leggen? Dat je ervaren bent, maakt niet dat je het onmogelijke moet kunnen. Dus hoe kun je ervoor zorgen dat je les kunt geven, onder deze omstandigheden een voldoende kan scoren (ipv een goed of een uitmuntend) en dat je geen slapeloze nachten hebt? Waar kun he milder naar jezelf zijn en waar kun je de verantwoordelijkheid neerleggen waar deze hoort?
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
donderdag 11 september 2025 om 16:52
Kut met peren Lucy.
Jij ervaart grenzen aan je mogelijkheden. Daar is dat zuurstofmasker voor: zorgen voor jezelf, en dan ook beter kunnen zorgen voor dochter (wat niet hetzelfde is als het kunnen oplossen - het klinkt als een lastige situatie waarin ook de experts zoekende zijn).
Wat jouw ouders deden ging denk ik verder dan een noodzakelijk masker opzetten. Het klinkt meer alsof zij überhaupt niet met jouw nood bezig waren. Daarin ben je in elk geval al anders.
Jij ervaart grenzen aan je mogelijkheden. Daar is dat zuurstofmasker voor: zorgen voor jezelf, en dan ook beter kunnen zorgen voor dochter (wat niet hetzelfde is als het kunnen oplossen - het klinkt als een lastige situatie waarin ook de experts zoekende zijn).
Wat jouw ouders deden ging denk ik verder dan een noodzakelijk masker opzetten. Het klinkt meer alsof zij überhaupt niet met jouw nood bezig waren. Daarin ben je in elk geval al anders.
This is an unacceptable timeline
donderdag 11 september 2025 om 18:48
Ik begrijp je angst Lucy, dat je het ook met goede intenties als ouder fout kan doen, kan beschadigen.
In deze situatie met Meis (nog even los van alle andere op zichzelf al moeilijke dingen waar je mee te dealen hebt) geldt echter lijkt mij eigenlijk het omgkeerde: je kunt het niet helemaal goed doen. Dit is iets wat jou als gewoon, liefdevol maar feilbaar mens, boven de pet gaat. Daarin ben je niet de enige. Er zijn ook niet voor niets meerdere professionals bij betrokken. En Meis heeft twee ouders hè. En als ik me goed herinner ook iets van trauma toch?
De manier waarop jij over je schuld praat, de onwrikbaarheid van dat beeld op dit moment en de link met trauma, dat lijkt me juist een goede kandidaat voor emdr.
Geloof je echt dat jij hetzelfde bent als je ouders/moeder? Zijn er geen verschillen?
In deze situatie met Meis (nog even los van alle andere op zichzelf al moeilijke dingen waar je mee te dealen hebt) geldt echter lijkt mij eigenlijk het omgkeerde: je kunt het niet helemaal goed doen. Dit is iets wat jou als gewoon, liefdevol maar feilbaar mens, boven de pet gaat. Daarin ben je niet de enige. Er zijn ook niet voor niets meerdere professionals bij betrokken. En Meis heeft twee ouders hè. En als ik me goed herinner ook iets van trauma toch?
De manier waarop jij over je schuld praat, de onwrikbaarheid van dat beeld op dit moment en de link met trauma, dat lijkt me juist een goede kandidaat voor emdr.
Geloof je echt dat jij hetzelfde bent als je ouders/moeder? Zijn er geen verschillen?
This is an unacceptable timeline
donderdag 11 september 2025 om 19:44
Ik denk van wel.
En het is oke dat jij nog niet toe bent aan het anders zien.
Ik hoop dat emdr je daarbij gaat helpen.
En je zal vast fouten gemaakt hebben.
Ze zullen zich vast wel eens niet gezien gevoeld hebben. Bang geweest zijn. Het zal niet perfect geweest zijn.
Maar dat is wel even heel ander niveautje dan je ouders.
Misschien moet je de vraag eens omdraaien.
Wat maakt je zo bang aan het idee dat dit niet aan jou ligt?
Dat je het dan ook niet kan fixen en goedmaken?
En het is oke dat jij nog niet toe bent aan het anders zien.
Ik hoop dat emdr je daarbij gaat helpen.
En je zal vast fouten gemaakt hebben.
Ze zullen zich vast wel eens niet gezien gevoeld hebben. Bang geweest zijn. Het zal niet perfect geweest zijn.
Maar dat is wel even heel ander niveautje dan je ouders.
Misschien moet je de vraag eens omdraaien.
Wat maakt je zo bang aan het idee dat dit niet aan jou ligt?
Dat je het dan ook niet kan fixen en goedmaken?
donderdag 11 september 2025 om 21:50
Das een mooie om eens met je huidige psych te bespreken dan misschien. 
En die angst snap ik wel.
Het alternatief dat het niet door het gedrag van je moeder komt is kut.
jammer dat je van jezelf moet kiezen tussen de schuld voor vroeger OF de schuld voor Meis dragen. Misschien hoef je er geen een te houden?
Ooit zei iemand tegen me: zij kunnen geen verantwoordelijkheid nemen, jij houdt de schuld angstvallig vast en bij je. Ze hoeven er niets mee.
Als jij er een stapje vanaf doet, komt hij vanzelf tussen jullie in te liggen.
Het gaf me een ontzettend inzicht, en daarna kotste ik de rest van de dag mijn lurven uit mijn lijf van ellende.
En die angst snap ik wel.
Het alternatief dat het niet door het gedrag van je moeder komt is kut.
jammer dat je van jezelf moet kiezen tussen de schuld voor vroeger OF de schuld voor Meis dragen. Misschien hoef je er geen een te houden?
Ooit zei iemand tegen me: zij kunnen geen verantwoordelijkheid nemen, jij houdt de schuld angstvallig vast en bij je. Ze hoeven er niets mee.
Als jij er een stapje vanaf doet, komt hij vanzelf tussen jullie in te liggen.
Het gaf me een ontzettend inzicht, en daarna kotste ik de rest van de dag mijn lurven uit mijn lijf van ellende.
zaterdag 13 september 2025 om 16:53
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
