Kinderen
alle pijlers
Zoon
donderdag 11 september 2025 om 11:27
Mijn zoon van 19 kan 's ochtends al jaren zijn bed niet uitkomen, omdat hij de hele nacht online zit.
Hij zit op het MBO en hij heeft een geschiedenis van altijd te laat komen, of helemaal niet komen opdagen.
Ook bij de 5 bijbaantjes die hij inmiddels al gehad heeft.
Het was zwaar om hem door het voortgezet onderwijs te krijgen.
Altijd opstaan om hem uit bed te krijgen, want anders bleef hij gewoon liggen. En de tijd in de gaten houden, anders ging hij rustig een uur ontbijten en nog een tijdje op zijn telefoon en daarna een uurtje douchen.
We hebben een aantal keer bij de leerplichtambtenaar gezeten en gesprekken met docenten hierover gehad.
Dan doet hij heel redelijk, zegt dat hij begrijpt dat dit zo niet kan maar er verandert vervolgens niets.
We hebben het er erg vaak met hem over gehad, of hij misschien hulp nodig heeft, zich niet lekker in zijn vel voelt, of wat dan ook.
En we kunnen goed met hem praten en lachen, zijn vader en ik. Hij is niet depressief, heeft geen andere problemen, hij geeft zelf aan dat hij gewoon niet zo'n zin heeft in school of werken. En wat iedereen daarvan vindt, maakt hem niets uit. Hij is wel heel actief met zijn hobby.
Maar nu is dus het nieuwe schooljaar begonnen, (hij wilde deze opleiding zelf doen) en begint het weer van voor af aan.
Zelf vindt hij het allemaal maar overdreven als wij boos worden. Docenten zijn ook allemaal stom, de managers bij de bijbaantjes waren ook allemaal zeikerds.
Buiten dit gedoe om, is het een leuke jongen, hij heeft vrienden, een vriendin en dus een hobby die hij vaak uitvoert.
Maar gisteren was het dus weer raak, hij bleef gewoon in bed liggen want hij was zo moe. (de 1000e keer)
Omringd door vuile vaat.
Hij is erg groot, dus uit bed sleuren gaat niet.
Hij lag daar te stinken om 10:00 dus ik doe zijn gordijnen open, en hij zegt "de gordijnen opendoen gaat echt niet helpen hoor"
Toen werd ik woest en ik heb dus heel hard geschreeuwd tegen hem. En ik heb expres zo'n ranzig bord stuk gegooid op de grond.
En een schaaltje met nootjes knalde door zijn hele kamer. Het was echt akelig en ik voel me er superrot over. Toen heb ik beneden een tijdje zitten janken.
Ik ga het er straks met hem over hebben, dat ik wanhopig werd maar dat mijn reactie niet oke was.
Wat moet ik hiermee? Is dit herkenbaar voor anderen?
Ik kan hem toch niet maar in zijn bed laten liggen en niet naar school laten gaan? Of moet ik dat juist wel doen? Kan dit vanzelf goedkomen?
Vandaag ligt hij dus weer in bed, ik krijg hem er niet uit.
Met iemand praten heeft geen zin, hij laat zich niets vertellen en hij is niet snel onder de indruk.
Hij zit op het MBO en hij heeft een geschiedenis van altijd te laat komen, of helemaal niet komen opdagen.
Ook bij de 5 bijbaantjes die hij inmiddels al gehad heeft.
Het was zwaar om hem door het voortgezet onderwijs te krijgen.
Altijd opstaan om hem uit bed te krijgen, want anders bleef hij gewoon liggen. En de tijd in de gaten houden, anders ging hij rustig een uur ontbijten en nog een tijdje op zijn telefoon en daarna een uurtje douchen.
We hebben een aantal keer bij de leerplichtambtenaar gezeten en gesprekken met docenten hierover gehad.
Dan doet hij heel redelijk, zegt dat hij begrijpt dat dit zo niet kan maar er verandert vervolgens niets.
We hebben het er erg vaak met hem over gehad, of hij misschien hulp nodig heeft, zich niet lekker in zijn vel voelt, of wat dan ook.
En we kunnen goed met hem praten en lachen, zijn vader en ik. Hij is niet depressief, heeft geen andere problemen, hij geeft zelf aan dat hij gewoon niet zo'n zin heeft in school of werken. En wat iedereen daarvan vindt, maakt hem niets uit. Hij is wel heel actief met zijn hobby.
Maar nu is dus het nieuwe schooljaar begonnen, (hij wilde deze opleiding zelf doen) en begint het weer van voor af aan.
Zelf vindt hij het allemaal maar overdreven als wij boos worden. Docenten zijn ook allemaal stom, de managers bij de bijbaantjes waren ook allemaal zeikerds.
Buiten dit gedoe om, is het een leuke jongen, hij heeft vrienden, een vriendin en dus een hobby die hij vaak uitvoert.
Maar gisteren was het dus weer raak, hij bleef gewoon in bed liggen want hij was zo moe. (de 1000e keer)
Omringd door vuile vaat.
Hij is erg groot, dus uit bed sleuren gaat niet.
Hij lag daar te stinken om 10:00 dus ik doe zijn gordijnen open, en hij zegt "de gordijnen opendoen gaat echt niet helpen hoor"
Toen werd ik woest en ik heb dus heel hard geschreeuwd tegen hem. En ik heb expres zo'n ranzig bord stuk gegooid op de grond.
En een schaaltje met nootjes knalde door zijn hele kamer. Het was echt akelig en ik voel me er superrot over. Toen heb ik beneden een tijdje zitten janken.
Ik ga het er straks met hem over hebben, dat ik wanhopig werd maar dat mijn reactie niet oke was.
Wat moet ik hiermee? Is dit herkenbaar voor anderen?
Ik kan hem toch niet maar in zijn bed laten liggen en niet naar school laten gaan? Of moet ik dat juist wel doen? Kan dit vanzelf goedkomen?
Vandaag ligt hij dus weer in bed, ik krijg hem er niet uit.
Met iemand praten heeft geen zin, hij laat zich niets vertellen en hij is niet snel onder de indruk.
donderdag 11 september 2025 om 23:15
Tuurlijk joh. Waar haal je die wijsheid in Godsnaam vandaan. Psychologie van de koude grond. Doe eens wat linkjes naar wetenschappelijk onderzoek als bewijs voor deze nogal bijzondere stelling.NomenNescio schreef: ↑11-09-2025 18:59Sterker nog, ik denk dat je juist mínder kan als je steeds van verantwoordelijkheden wordt weggehouden en dat depressies onder jongeren mogelijk zelfs wel ontstaan of verergerd worden door een ontbrekend gevoel van verantwoordelijkheid en nut hebben. Iedereen moet zich nuttig voelen. Zonder het gevoel dat je nuttig bent, raken mensen vaak depressief. Daarom is een kind weghouden van taken en verantwoordelijkheden meestal ook niet iets dat ze op de lange termijn gelukkig maakt. We hebben allemaal een doel nodig en allemaal willen we belangrijk zijn (voor iets of iemand).
Ik zou je kind dan ook vertellen dat hij welkom is om een youtube ster te zijn en slapend rijk te worden met een of andere handel als hij op eigen benen staat. Maar zolang hij onder jullie dak woont, er verwachtingen van hem zijn die liggen in OFWEL een studie volgen en deze ook écht volgen en halen. En anders gaat hij werken. Meer smaakjes zijn er niet. En bedenk je goed to dat er vast stoornissen zouden kunnen zijn, waarvoor je nu een verklaring zoekt voor je zoon. Maar weet ook dat er eeuwenlang geen sprake was dat soort stoornissen en mensen het daar ook mee te doen hadden. Dan moet je creatief worden en naar een oplossing zoeken waar je mee kunt leven en tóch een rol pakt in de maatschappij. Maar in je bed liggen stinken zonder iets bij te dragen is dat niet. En met 19 jaar mag je daar best van op de hoogte zijn en naar beginnen te handelen.
I am free, yes, I'm free, now I'm on my way...
vrijdag 12 september 2025 om 00:03
Geen idee of het mosterd is… bij die van mij was het nog een beetje erger dan bij jou, hij is op zn 15e in zn bed gaan liggen en kwam er 3 jaar niet meer uit, behalve om om 1700 op te staan, te gaan ontbijten als ik bijna wilde gaan koken en vertrok dan naar buiten om te gaan hangen. Geen middelbare school diploma. Was vreselijk en ik begrijp waar je doorheen gaat.
Bij ons heeft het FAST traject wonderen gedaan. Gesprekken met ons en hem. Wij hebben afstand genomen, en hij heeft de tijd gekregen om stappen te maken.
Vlak voor zn 18e ging het licht aan.
Toen de druk wegviel dat hij naar school moest en zelf mocht gaan kiezen wat hij wilde doen, en ook niet het gevoel meer had dat hij het voor ons deed maar voor zichzelf draaide het helemaal om.
Baantje gezocht en daar intern een MBO2 opleiding gedaan. We zijn nu 2 jaar verder en start hij dit jaar met een MBO4 opleiding. Daarnaast werkt hij met veel plezier 36 uur in de week, sport hij 3x per week en heeft een hele leuke vriendin.
Hij doet het voor zichzelf en niet voor ons, toen hij voelde dat hij zelf mocht bepalen wat hij wilde doen ging de knop om.
Hou vol TO, het komt goed!
Bij ons heeft het FAST traject wonderen gedaan. Gesprekken met ons en hem. Wij hebben afstand genomen, en hij heeft de tijd gekregen om stappen te maken.
Vlak voor zn 18e ging het licht aan.
Toen de druk wegviel dat hij naar school moest en zelf mocht gaan kiezen wat hij wilde doen, en ook niet het gevoel meer had dat hij het voor ons deed maar voor zichzelf draaide het helemaal om.
Baantje gezocht en daar intern een MBO2 opleiding gedaan. We zijn nu 2 jaar verder en start hij dit jaar met een MBO4 opleiding. Daarnaast werkt hij met veel plezier 36 uur in de week, sport hij 3x per week en heeft een hele leuke vriendin.
Hij doet het voor zichzelf en niet voor ons, toen hij voelde dat hij zelf mocht bepalen wat hij wilde doen ging de knop om.
Hou vol TO, het komt goed!
vrijdag 12 september 2025 om 00:58
Taskmaster schreef: ↑12-09-2025 00:51Jij kan nog steeds niet lezen begrijp ik. Of je bent gewoon dom. Of allebei. Ik denk allebei.
Ah, het zwaktebod. Heel intelligent.
vrijdag 12 september 2025 om 01:04
Ik merk het juist niet eigenlijk. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik niet moet zeggen dat ik ADD/ADHD heb. Bijna niemand weet het ook, behalve hele goeie vriendinnen.Solsol schreef: ↑11-09-2025 23:01Oh dat idee heb ik juist niet, eerder tegenovergesteld. Ik vind het juist allemaal heel woke de laatste tijd, met ruimte voor alles en iedereen, en waarbij ook heel veel mensen gefaciliteerd worden die eigenlijk gewoon een schop onder hun kont nodig hebben. Met mental health days en ziekmelden als ze een x slecht geslapen hebben.
Ik vind dat dat heel erg de aandacht afleidt van mensen die echt sociale en of mentale problemen hebben, erg jammer.
Mijn man kreeg overigens ook mental health dagen op werk en dat werkte aardig goed. Volgens mij heeft hij er uiteindelijk maar 1 in 2 jaar opgenomen maar het feit dat het kon was al fijn. Er zat wel een maximum aan, ik dacht 5.
vrijdag 12 september 2025 om 08:59
Dat is redelijk algemeen bekend. Er zijn bijvoorbeeld onderzoeken waaruit blijkt dat ouderen die iets te verzorgen hebben, zoals een parkietje, langer leven dan ouderen die dat niet hebben.
Een groot probleem in de psychiatrie is bijvoorbeeld het hospitaliseren van mensen. Door alle verantwoordelijkheid weg te nemen, kunnen ze zich niet meer handhaven in de maatschappij.
Er is ook zat te vinden over dat je kinderen teveel kunt verzorgen. Dat je ze niet helpt als je dingen voor ze doet die ze zelf zouden moeten kunnen.
https://www.nwa-jeugd.nl/nieuws/is-een- ... -kinderen/
vrijdag 12 september 2025 om 09:21
Sure.Claire45 schreef: ↑11-09-2025 21:20Mensen die rijk worden, en er zijn er genoeg, liggen echt niet wakker van een studieschuld en de kosten van de OV-jaarkaart. Daar lachen ze om - dat is nou juist de lol van rijk worden. Of denk jij dat die schulden zo traumatisch zijn dat helemaal niemand meer creatief kan denken en een gat in de markt kan vinden?
Ik gok dat deze jongen daar dus helemaal niet van gaat lachen als hij het zelf moet betalen en zijn ouders dat dus niet op zich gaan nemen.
Als je dat meteen duidelijk maakt met de getallen erbij, kijken of hij lacht.
Hij mag zijn eerst verdiende geld zo naar DUO gaan sturen, je zit zo aan 10/12K voor 4 jaar normaal collegegeld en jaarkaart OV voor 2/3 jaar.
vrijdag 12 september 2025 om 09:21
En eens. Zo 'woke' is het allemaal niet. Was dat maar waar.Elsy schreef: ↑12-09-2025 01:04Ik merk het juist niet eigenlijk. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik niet moet zeggen dat ik ADD/ADHD heb. Bijna niemand weet het ook, behalve hele goeie vriendinnen.
Mijn man kreeg overigens ook mental health dagen op werk en dat werkte aardig goed. Volgens mij heeft hij er uiteindelijk maar 1 in 2 jaar opgenomen maar het feit dat het kon was al fijn. Er zat wel een maximum aan, ik dacht 5.
vrijdag 12 september 2025 om 09:22
Het is een andere discussie wat de juiste leeftijd is om uit huis te gaan. Maar ik denk ook dat je de tijdsgeest mee mag nemen. Onze ouders of grootouders kwamen ook vaak uit een generatie waarbij je gewoon op een gegeven moment volwassen moest worden zijn en richting trouwen moest gaan om je eigen leven te gaan leiden. Het enige kind dat thuis bleef wonen (vaak dochter), werd geacht de zorgtaken op zich te nemen.
Dus als je die generatie in ogenschouw neemt, dan was opvoeden idd klaar op een bepaalde leeftijd en zal er niet veel begrip zijn geweest voor blijven plakken omdat het kan, omdat je brave kinderen bent. Er werd gewoonweg anders tegen volwassenheid aangekeken en die volwassenheid had je een stuk jonger dan nu.
vrijdag 12 september 2025 om 09:29
Op basis van de informatie die TO hier geeft kun je toch helemaal niet vaststellen dat er sprake is van curlingouders en hospitalisatie en weet ik wat nog meer? Ze helpt haar zoon met opstaan ja, maar je hebt geen idee hoe het er verder aan toe gaat in huize TO. Ik smeer wel eens een boterham voor mijn kind maar hij is nog steeds niet verworden tot hulpeloos wezen hoor.Dropdrop schreef: ↑12-09-2025 08:59Dat is redelijk algemeen bekend. Er zijn bijvoorbeeld onderzoeken waaruit blijkt dat ouderen die iets te verzorgen hebben, zoals een parkietje, langer leven dan ouderen die dat niet hebben.
Een groot probleem in de psychiatrie is bijvoorbeeld het hospitaliseren van mensen. Door alle verantwoordelijkheid weg te nemen, kunnen ze zich niet meer handhaven in de maatschappij.
Er is ook zat te vinden over dat je kinderen teveel kunt verzorgen. Dat je ze niet helpt als je dingen voor ze doet die ze zelf zouden moeten kunnen.
https://www.nwa-jeugd.nl/nieuws/is-een- ... -kinderen/
Onze harten bleven branden door de liefdesvlam
vrijdag 12 september 2025 om 09:30
Gelukkig waren ook vroeger niet alle ouders harteloos, en in geen enkele tijdsgeest is dat goed te praten.NomenNescio schreef: ↑12-09-2025 09:22Het is een andere discussie wat de juiste leeftijd is om uit huis te gaan. Maar ik denk ook dat je de tijdsgeest mee mag nemen. Onze ouders of grootouders kwamen ook vaak uit een generatie waarbij je gewoon op een gegeven moment volwassen moest worden zijn en richting trouwen moest gaan om je eigen leven te gaan leiden. Het enige kind dat thuis bleef wonen (vaak dochter), werd geacht de zorgtaken op zich te nemen.
Dus als je die generatie in ogenschouw neemt, dan was opvoeden idd klaar op een bepaalde leeftijd en zal er niet veel begrip zijn geweest voor blijven plakken omdat het kan, omdat je brave kinderen bent. Er werd gewoonweg anders tegen volwassenheid aangekeken en die volwassenheid had je een stuk jonger dan nu.
vrijdag 12 september 2025 om 09:32
@solsol, dat is eerder ook mijn beeld. Ik heb helemaal niet het gevoel dat er geen ruimte is voor vergevingsgezindheid, zoals Margje schrijft. Er zullen zeker mensen zijn die niet zo vergevingsgezind zijn vanwege redenen.Solsol schreef: ↑11-09-2025 23:01Oh dat idee heb ik juist niet, eerder tegenovergesteld. Ik vind het juist allemaal heel woke de laatste tijd, met ruimte voor alles en iedereen, en waarbij ook heel veel mensen gefaciliteerd worden die eigenlijk gewoon een schop onder hun kont nodig hebben. Met mental health days en ziekmelden als ze een x slecht geslapen hebben.
Ik vind dat dat heel erg de aandacht afleidt van mensen die echt sociale en of mentale problemen hebben, erg jammer.
Maar over het algemeen vind ik de wereld -in tegenstelling tot de wereld waarin ik opgroeide, deels jaren 70, maar ook opgegroeid bij grootouders die nog waren blijven hangen in de jaren 50- dat er vreselijk veel ziektes en aandoeningen en labels zijn.
Ik kan me niet omdraaien of ik krijg alweer een label van iemand overhandigd. Ja, ik doe zo, want ik heb zus. Of ik kan niet dit, want ik heb B. Allemaal fantastisch hoor, maar in een oerwoud aan diagnoses en gedachten en meningen waar iedereen respect voor moet hebben en rekening mee moet houden, is dit wel een over the top individualistische samenleving aan het worden.
Dat was Nederland altijd al tov andere landen, maar het wordt met het decennium extremer. Alles draait om moi moi moi (en de diagnoses die je meebrengt). En als het om moi draait, dan krijg je ook mensen die niet zo moi-minded zijn. Of die net zo gericht zijn op het eigen ik, dat er geen ruimte is voor jouw ik. Dat kan ook.
vrijdag 12 september 2025 om 09:37
Dit is zo'n basic kennisdomein, daar zijn vele studies over gepubliceerd.
Dus doe je best eens en slinger je internet aan, ipv een ander het werk voor je te willen laten doen. Jij twijfelt, dus zoek JIJ het maar op.
vrijdag 12 september 2025 om 10:09
Ik las de TO en dacht even dat het een oud topic van mezelf was, van zo'n 14 jaar geleden. Inclusief uitdeslofschieterij.
TO: mijn zoon was echt e x a c t hetzelfde. En ik was, volgens mijn omgeving, ook een "slappe hap". Mijn zoon was geen rotkind, hij was zelfs echt gezellig in huis, maar niet in beweging te krijgen. Aan school had hij een hartgrondige hekel en hij was er vaker niet dan wel en als hij er was, was hij zelden op tijd. Mijn andere kinderen kregen dezelfde opvoeding en waren heel anders, dus ik hoopte maar dat het niet aan mijn beroerde opvoedingsskills zou liggen.
14 jaar later: school heeft hij nooit afgemaakt, maar hij is gaan werken als vrachtwagenchauffeur en inmiddels vader van een dochter van 6. Hij is alleenstaand en heeft een 50/50 goedlopend co-ouderschap met de moeder van zijn kind, en hij plooit zijn werktijden om zijn dochter heen. Op de dagen dat zijn kind bij haar moeder is, staat hij zonder moeite om 4 uur 's nachts op om eerst te sporten en dan aan zijn dienst te beginnen. Hij woont bij mij in de buurt, dus ik zie hem vaak en ik vind hem 1 van de leukste vaders die ik ken.
Moraal van het verhaal: soms is gewoon vertrouwen op je kind helemaal zo gek nog niet.
TO: mijn zoon was echt e x a c t hetzelfde. En ik was, volgens mijn omgeving, ook een "slappe hap". Mijn zoon was geen rotkind, hij was zelfs echt gezellig in huis, maar niet in beweging te krijgen. Aan school had hij een hartgrondige hekel en hij was er vaker niet dan wel en als hij er was, was hij zelden op tijd. Mijn andere kinderen kregen dezelfde opvoeding en waren heel anders, dus ik hoopte maar dat het niet aan mijn beroerde opvoedingsskills zou liggen.
14 jaar later: school heeft hij nooit afgemaakt, maar hij is gaan werken als vrachtwagenchauffeur en inmiddels vader van een dochter van 6. Hij is alleenstaand en heeft een 50/50 goedlopend co-ouderschap met de moeder van zijn kind, en hij plooit zijn werktijden om zijn dochter heen. Op de dagen dat zijn kind bij haar moeder is, staat hij zonder moeite om 4 uur 's nachts op om eerst te sporten en dan aan zijn dienst te beginnen. Hij woont bij mij in de buurt, dus ik zie hem vaak en ik vind hem 1 van de leukste vaders die ik ken.
Moraal van het verhaal: soms is gewoon vertrouwen op je kind helemaal zo gek nog niet.
vrijdag 12 september 2025 om 10:14
Het moet geweldig zijn om te denken dat jij beter weet hoe mijn jeugd verlopen is dan ikzelf. Ik wou dat ik gezegend was met dezelfde combinatie van hilarische zelfoverschatting en belabberde leesvaardigheid.NomenNescio schreef: ↑12-09-2025 09:22Het is een andere discussie wat de juiste leeftijd is om uit huis te gaan. Maar ik denk ook dat je de tijdsgeest mee mag nemen. Onze ouders of grootouders kwamen ook vaak uit een generatie waarbij je gewoon op een gegeven moment volwassen moest worden zijn en richting trouwen moest gaan om je eigen leven te gaan leiden. Het enige kind dat thuis bleef wonen (vaak dochter), werd geacht de zorgtaken op zich te nemen.
Dus als je die generatie in ogenschouw neemt, dan was opvoeden idd klaar op een bepaalde leeftijd en zal er niet veel begrip zijn geweest voor blijven plakken omdat het kan, omdat je brave kinderen bent. Er werd gewoonweg anders tegen volwassenheid aangekeken en die volwassenheid had je een stuk jonger dan nu.
Si abra la puerta hay lobos.
vrijdag 12 september 2025 om 10:21
Ik heb er meer kennis van dan jij.NomenNescio schreef: ↑12-09-2025 09:37Dit is zo'n basic kennisdomein, daar zijn vele studies over gepubliceerd.
Dus doe je best eens en slinger je internet aan, ipv een ander het werk voor je te willen laten doen. Jij twijfelt, dus zoek JIJ het maar op.
I am free, yes, I'm free, now I'm on my way...
vrijdag 12 september 2025 om 10:33
Er is helemaal geen ruimte voor iedereen. Er zijn twee smaken: of je mankeert niks en kunt dan dus alles, of je kunt niet alles en dan moet daar een diagnose voor komen anders nemen we het niet serieus.Solsol schreef: ↑11-09-2025 23:01Oh dat idee heb ik juist niet, eerder tegenovergesteld. Ik vind het juist allemaal heel woke de laatste tijd, met ruimte voor alles en iedereen, en waarbij ook heel veel mensen gefaciliteerd worden die eigenlijk gewoon een schop onder hun kont nodig hebben. Met mental health days en ziekmelden als ze een x slecht geslapen hebben.
Ik vind dat dat heel erg de aandacht afleidt van mensen die echt sociale en of mentale problemen hebben, erg jammer.
Dat er verschillen zijn tussen mensen wordt helemaal niet meer gezien, laat staan gewaardeerd.
Als er echt ruimte was voor iedereen waren al die diagnoses niet nodig.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 10:41
NomenNescio schreef: ↑11-09-2025 21:29en als jouw zoon geen stoornissen heeft (op basis van wat je van hem schrijft, netwerk, leuk en sociaal, alleen nogal gericht op makkelijk rijk worden en internet verslaaft) kan een realitycheck best helpen.
Zie je het verband niet tussen deze twee zinnen?NomenNescio schreef: ↑12-09-2025 09:32
Ik kan me niet omdraaien of ik krijg alweer een label van iemand overhandigd. Ja, ik doe zo, want ik heb zus.
Zonder diagnose moet iemand alles (aan)kunnen. Mede daarom groeit het aantal diagnoses.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 10:44
Ik bedoel vergevingsgezindheid onder andere puur op het vlak van basisbehofeten. Sociale zekerheid is helemaal afgebroken en betaalbare volkshuisvesting blijft maar verder afgebroken worden (in andere tijden stond het er ook beroerd voor ja, maar toen was er niet decennia lange stilstand vanuit de politiek) . Jongeren ervaren niet voor niets een hogere druk om te presteren dan ooit.
Al die stropopredeneringen over woke en andere radicaal rechtse clichés van het grootkapitaal veranderen daar niets aan.
Al die stropopredeneringen over woke en andere radicaal rechtse clichés van het grootkapitaal veranderen daar niets aan.
vrijdag 12 september 2025 om 10:49
MargjeM schreef: ↑12-09-2025 10:44Ik bedoel vergevingsgezindheid onder andere puur op het vlak van basisbehofeten. Sociale zekerheid is helemaal afgebroken en betaalbare volkshuisvesting . Jongeren ervaren niet voor niets een hogere druk om te presteren dan ooit.
Al die stropopredeneringen over woke en andere radicaal rechtse clichés van het grootkapitaal veranderen daar niets aan.
De prestatiedruk die jongeren ervaren is een enorm probleem. Het aantal jongeren met een depressie (dus niet lui, geen dipje, geen aandachttrekkerij) is torenhoog. De zelfmoordcijfers zijn alarmerend.
Onze jongeren hebben het echt zwaar. Daar is helemaal niets woke aan. En dan kunnen wij boomers, generatie X-ers en milennials roepen wat wij ervan vinden en dat ze slechts een schop onder de kont nodig hebben (want tja, wij gingen op ons 19e immers ook fluitend de wijde wereld in, not), er is echt wat aan de hand in dit land.
I am free, yes, I'm free, now I'm on my way...
vrijdag 12 september 2025 om 10:52
Wat een maffe aannames lees ik. Wij zijn een heel normaal, zelfs leuk gezin.
Van achterover leunen is geen sprake, we zijn beiden altijd enorm betrokken bij onze kinderen. We helpen ze, maar stimuleren ze ook om zelf hun dingen op te pakken en een baantje te zoeken.
En hoe je eigen jeugd was, bepaalt ook hoe je zelf gaat opvoeden denk ik.
Ik was net zo'n hoopje ellende als Solomio toen ik uit huis ging. Mijn ouders pushten mij altijd om dingen zelf te doen, zelfstandig te worden, en ik moest kostgeld betalen van mijn bijbaantje. Het voelde erg eenzaam allemaal, ik was nog helemaal niet klaar voor alles.
Ik ben jarenlang zo gigantisch verloren geweest, het was alleen maar overleven terwijl leeftijdgenoten leuke studies of banen gingen doen.
Daar heb ik uiteindelijk hulp voor gezocht, maar ik zal altijd zacht naar mijn kinderen blijven. (behalve eergisteren dan
)
Ik denk dat iedereen wel dingen anders kan doen in de opvoeding, wie doet het nou helemaal perfect? Ook de mensen die hier superconsequent zijn zullen vervelende dingen met hun kinderen hebben.
Maar mijn zoon is vandaag iig zelf opgestaan en naar school gegaan dus mijn dag is goed.
Van achterover leunen is geen sprake, we zijn beiden altijd enorm betrokken bij onze kinderen. We helpen ze, maar stimuleren ze ook om zelf hun dingen op te pakken en een baantje te zoeken.
En hoe je eigen jeugd was, bepaalt ook hoe je zelf gaat opvoeden denk ik.
Ik was net zo'n hoopje ellende als Solomio toen ik uit huis ging. Mijn ouders pushten mij altijd om dingen zelf te doen, zelfstandig te worden, en ik moest kostgeld betalen van mijn bijbaantje. Het voelde erg eenzaam allemaal, ik was nog helemaal niet klaar voor alles.
Ik ben jarenlang zo gigantisch verloren geweest, het was alleen maar overleven terwijl leeftijdgenoten leuke studies of banen gingen doen.
Daar heb ik uiteindelijk hulp voor gezocht, maar ik zal altijd zacht naar mijn kinderen blijven. (behalve eergisteren dan
)Ik denk dat iedereen wel dingen anders kan doen in de opvoeding, wie doet het nou helemaal perfect? Ook de mensen die hier superconsequent zijn zullen vervelende dingen met hun kinderen hebben.
Maar mijn zoon is vandaag iig zelf opgestaan en naar school gegaan dus mijn dag is goed.
anoniem_68c5761bc092b wijzigde dit bericht op 12-09-2025 10:53
0.17% gewijzigd
vrijdag 12 september 2025 om 10:52
Fantasy schreef: ↑12-09-2025 10:49De prestatiedruk die jongeren ervaren is een enorm probleem. Het aantal jongeren met een depressie (dus niet lui, geen dipje, geen aandachttrekkerij) is torenhoog. De zelfmoordcijfers zijn alarmerend.
Onze jongeren hebben het echt zwaar. Daar is helemaal niets woke aan. En dan kunnen wij boomers, generatie X-ers en milennials roepen wat wij ervan vinden en dat ze slechts een schop onder de kont nodig hebben (want tja, wij gingen op ons 19e immers ook fluitend de wijde wereld in, not), er is echt wat aan de hand in dit land.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 12 september 2025 om 10:54
Yakuzakiko schreef: ↑12-09-2025 10:52Wat een maffe aannames lees ik. Wij zijn een heel normaal, zelfs leuk gezin.
Van achterover leunen is geen sprake, we zijn beiden altijd enorm betrokken bij onze kinderen. We helpen ze, maar stimuleren ze ook om zelf hun dingen op te pakken en een baantje te zoeken.
En hoe je eigen jeugd was, bepaalt ook hoe je zelf gaat opvoeden denk ik.
Ik was net zo'n hoopje ellende als Solomio toen ik uit huis ging. Mijn ouders pushten mij altijd om dingen zelf te doen, zelfstandig te worden, en ik moest kostgeld betalen van mijn bijbaantje. Het voelde erg eenzaam allemaal, ik was nog helemaal niet klaar voor alles.
Ik ben jarenlang zo gigantisch verloren geweest, het was alleen maar overleven terwijl leeftijdgenoten leuke studies of banen gingen doen.
Daar heb ik uiteindelijk hulp voor gezocht, maar ik zal altijd zacht naar mijn kinderen blijven. (behalve eergisteren dan
Ik denk dat iedereen wel dingen anders kan doen in de opvoeding, wie doet het nou helemaal perfect? Ook de mensen die hier superconsequent zijn zullen hun vervelende dingen met hun kinderen hebben.
Maar mijn zoon is vandaag iig zelf opgestaan en naar school gegaan dus mijn dag is goed.
Ik denk eigenlijk dat veel mensen gewoon een slecht geheugen hebben en 'vergeten' hoe zwaar het was.
Fijn dat zoon naar school is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
vrijdag 12 september 2025 om 11:00
Het is lastig om te bepalen wie 'echte' sociale en mentale problemen hebben.Solsol schreef: ↑11-09-2025 23:01Oh dat idee heb ik juist niet, eerder tegenovergesteld. Ik vind het juist allemaal heel woke de laatste tijd, met ruimte voor alles en iedereen, en waarbij ook heel veel mensen gefaciliteerd worden die eigenlijk gewoon een schop onder hun kont nodig hebben. Met mental health days en ziekmelden als ze een x slecht geslapen hebben.
Ik vind dat dat heel erg de aandacht afleidt van mensen die echt sociale en of mentale problemen hebben, erg jammer.
Daarom worden meer mensen 'gefaciliteerd' dan jij (en veel anderen) wenselijk vinden. Daar ontkom je niet aan.
Ik snap overigens niet hoe het af moet leiden van die echte problemen. Dat verband zie ik niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
