Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
dinsdag 23 september 2025 om 14:15
dinsdag 23 september 2025 om 15:04
dinsdag 23 september 2025 om 16:06
Nee Avo, het was niet fout om te mailen. Eerder schreef je nog dat hapto vaak heel goed rekening houdt met wat je nodig hebt als ze het door heeft. Ik weet vrijwel zeker dat ze het gewoon nog niet gelezen had.
Ik snap dat je het idee hebt dat je nu geld verspilt hebt. Als ik in jouw schoenen stond zou ik dat misschien ook wel denken. Maar vanaf mijn kant nu zie ik het anders. Je bent gegaan, ook al was je heel bang. Dat betekent, dat je alleen al door te gaan, oefent met eerst aangeven wat je nodig hebt, en daarna het contact niet af te kappen of weg te maken, maar toch gaat. Het is alleen heel jammer dat hapto hier nu niet op kon reageren. Dus vanuit mijn optiek heb je zeker geen geld verspilt, ookal is er niet gebeurd wat jouw plan was.
Ik snap dat je het idee hebt dat je nu geld verspilt hebt. Als ik in jouw schoenen stond zou ik dat misschien ook wel denken. Maar vanaf mijn kant nu zie ik het anders. Je bent gegaan, ook al was je heel bang. Dat betekent, dat je alleen al door te gaan, oefent met eerst aangeven wat je nodig hebt, en daarna het contact niet af te kappen of weg te maken, maar toch gaat. Het is alleen heel jammer dat hapto hier nu niet op kon reageren. Dus vanuit mijn optiek heb je zeker geen geld verspilt, ookal is er niet gebeurd wat jouw plan was.
dinsdag 23 september 2025 om 20:51
Oh Avo, wat een zorgen, wat een vol hoofd.
Ik snap het. Het dubbele gevoel, fijn dat niet meer mensen weten, maar hoe moet dit dan?
Heb je gevraagd waarom de GZ-psycholoog niet hoeft? En hoe doen andere mensen dat dan na de opname?
Ik denk dat je dit, misschien met hulp van het tc, wel bespreekbaar moet maken met coach en hapto. Ik denk dat je de opname alleen kan doen met goede back-up erna. Dus dat jullie afspraken moeten maken met coach en hapto, over of zij de nazorg inderdaad op zich kunnen nemen en hoe dat eruit ziet. Afspraken plannen in het vooruit. Beide iedere week zien, misschien de eerste twee weken zelfs vaker?
Ik snap dat het financiële stuk dan belemmerend kan zijn, maar ik denk wel dat áls je de opname doet, je jezelf een eerlijke kans moet geven met voldoende nazorg.
Ik snap het. Het dubbele gevoel, fijn dat niet meer mensen weten, maar hoe moet dit dan?
Heb je gevraagd waarom de GZ-psycholoog niet hoeft? En hoe doen andere mensen dat dan na de opname?
Ik denk dat je dit, misschien met hulp van het tc, wel bespreekbaar moet maken met coach en hapto. Ik denk dat je de opname alleen kan doen met goede back-up erna. Dus dat jullie afspraken moeten maken met coach en hapto, over of zij de nazorg inderdaad op zich kunnen nemen en hoe dat eruit ziet. Afspraken plannen in het vooruit. Beide iedere week zien, misschien de eerste twee weken zelfs vaker?
Ik snap dat het financiële stuk dan belemmerend kan zijn, maar ik denk wel dat áls je de opname doet, je jezelf een eerlijke kans moet geven met voldoende nazorg.
dinsdag 23 september 2025 om 20:54
Avo ik kom je even een knuffel brengen 
Ik kan niet op de juiste woorden komen en ik denk dat Maisnon en anderen het allemaal veel mooier op kunnen schrijven.
Maar wat ik wel nog dacht: zodra je de datum van de opname weet kun je misschien alvast een aantal afspraken plannen voor in de eerste 3 weken bij de poh en coach/hapto. Je komt op dinsdag thuis. Kijk of je dan die week op woensdag en vrijdag een afspraak kunt plannen met de poh en op donderdag met coach of hapto. Week erna ook 2x poh en 1 of 2x coach/hapto, zodat je om de dag iemand ziet. De week erna 1x poh en 1x hapto, als het dan niet goed gaat dan plan je nog een keer extra poh in. Blijkt het allemaal niet nodig, dan zeg je het weer af. Je hoeft het echt niet alleen te doen. Maar als het van te voren al staat, dan is de drempel om hulp te vragen niet zo groot.
In de opname zit ook een opbouw, ze rukken niet vanaf dag 1 de hele beerput open en aan het eind van de week werk je er ook met de behandelaren naartoe dat je weer naar huis moet. Ze laten je niet zomaar kapot naar huis gaan.
En misschien moet je later nog een keer, dat komt vaker voor. Ik ken iemand die 8x is geweest. Nu klinkt dat vast niet heel aantrekkelijk, maar toen ik daar de eerste keer kwam en zij dat vertelde gaf dat me gek genoeg ook vertrouwen: als je ergens 8x terugkomt, dan moet het wel een fijne plek met kundige mensen zijn.
Ik kan niet op de juiste woorden komen en ik denk dat Maisnon en anderen het allemaal veel mooier op kunnen schrijven.
Maar wat ik wel nog dacht: zodra je de datum van de opname weet kun je misschien alvast een aantal afspraken plannen voor in de eerste 3 weken bij de poh en coach/hapto. Je komt op dinsdag thuis. Kijk of je dan die week op woensdag en vrijdag een afspraak kunt plannen met de poh en op donderdag met coach of hapto. Week erna ook 2x poh en 1 of 2x coach/hapto, zodat je om de dag iemand ziet. De week erna 1x poh en 1x hapto, als het dan niet goed gaat dan plan je nog een keer extra poh in. Blijkt het allemaal niet nodig, dan zeg je het weer af. Je hoeft het echt niet alleen te doen. Maar als het van te voren al staat, dan is de drempel om hulp te vragen niet zo groot.
In de opname zit ook een opbouw, ze rukken niet vanaf dag 1 de hele beerput open en aan het eind van de week werk je er ook met de behandelaren naartoe dat je weer naar huis moet. Ze laten je niet zomaar kapot naar huis gaan.
En misschien moet je later nog een keer, dat komt vaker voor. Ik ken iemand die 8x is geweest. Nu klinkt dat vast niet heel aantrekkelijk, maar toen ik daar de eerste keer kwam en zij dat vertelde gaf dat me gek genoeg ook vertrouwen: als je ergens 8x terugkomt, dan moet het wel een fijne plek met kundige mensen zijn.
dinsdag 23 september 2025 om 22:46
Niet naar school geweest. En daar was ze eigenlijk heel verdrietig over.
Morgen weer een nieuwe dag.
Avo, ik snap dat het heel veilig voelt om straks terug te mogen vallen op coach en niet op een nieuw gezicht. Wel pittig, dat er gewoon niemand te vinden is... ik denk dat Bloem haar voorstel best wel goed is: afspraken vooruit plannen, zorgen voor vangnet. Ik hoop dat dat wel lukt.
Morgen weer een nieuwe dag.
Avo, ik snap dat het heel veilig voelt om straks terug te mogen vallen op coach en niet op een nieuw gezicht. Wel pittig, dat er gewoon niemand te vinden is... ik denk dat Bloem haar voorstel best wel goed is: afspraken vooruit plannen, zorgen voor vangnet. Ik hoop dat dat wel lukt.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
dinsdag 23 september 2025 om 23:00
Avo, hoe zou je staan tegenover hulp vragen aan schoonmoeder? Ik meen me te herinneren dat je altijd een fijne klik met haar hebt gehad. Ik weet niet of ze in de buurt woont? Zou het anders en optie zijn om een aantal dagen bij haar te verblijven? Met haar in huis, of anders in haar huis, terwijl zij bij man en de kinderen is. Heeft man wat extra steun, maar checkt ze en paar keer per dag in bij jou door samen te gaan wandelen bijvoorbeeld.
dinsdag 23 september 2025 om 23:06
In hoeverre kan man thuis kinderen opvangen als jij terugkomt en even geknakt bent Avo? Heb je een idee wat je kinderen gaat vertellen over waarom je een week weg bent? Wij hebben destijds verteld dat ik naar een soort ziekenhuis ging waar ze me gingen helpen met mijn volle hoofd. En dat ik als ik terug kwam waarschijnlijk nog erg moe zou zijn en soms in bed zou liggen. Dat was voldoende om me terug te kunnen trekken wanneer dat nodig was. Ze hebben daardoor geen geknakte moeder gezien. Hun dagelijks leven met school en vriendjes liep gewoon door. En ik had me dus even ziekgemeld op werk, dat hielp ook bij het herstel naderhand.
Maar als je echt niet thuis wilt zijn, dan kun je eens kijken naar een respijthuis/logeerhuis in jouw omgeving?
Maar als je echt niet thuis wilt zijn, dan kun je eens kijken naar een respijthuis/logeerhuis in jouw omgeving?
dinsdag 23 september 2025 om 23:09
Selune, ik hoop dat je misschien nog meeleest.
Ik hoop dat je op anoniem gegaan bent om herken-angst.
Niet omdat je ingestort bent of een eindbeslissing gemaakt hebt.
Weet dat je nog welkom bent. Dat je in mijn hart zit.
Dat het bijzonder is dat er iemand is die zo zonder woorden begrijpt... Dezelfde dingen... daardoor sommige zelfde angsten.
Hoewel jij er zoveel meer hebt, zoveel meer hebt moeten doorstaan ook.
Mijn pb staat ook altijd open.
Mocht je ooit onder een andere naam terugkomen en niet meer willen schrijven hier, dan hoop ik dat je me een berichtje doet.
Ik ken geen anderen zoals ik. Zoals jij.
En waar ik mezelf veracht en walgelijk vind, kijk ik tegen jou op.
Hoe je het overleefd hebt, hoe je het volhoudt. Hoe pijnlijk je strijd nu nog steeds is. Waar ik het niet waard ben om ruimte in te nemen, gun ik jou hulp. Doorbreking van je angsten, de ervaring dat sommige mensen echt veilig zijn en met je mee blijven lopen. No matter what.
En ergens geeft me dat ook een beetje hoop.
Dat ik dat zo sterk voel richting jou.
Dat het misschien dan ook mogelijk is dat anderen echt niet van me walgen, oprecht aardig zijn, ik geen sneu goed doel project ben.
Lieve lieve Selune.
Ik weet dat je het niet mag geloven nu. Maar het was niet jouw schuld.
Jij was klein, zij groot en je bent gruwelijk misbruikt en mishandelt.
Dat verdiende je absoluut niet. Hoe stout of slecht je ook was. Niemand verdient wat jij kreeg. Ze hadden met hun gore poten van je af moeten blijven. Van het kleine meisje dat je was, dat ze vermoord hebben. Van het grote meisje dat je werd, dat ze voorgoed beschadigd hebben.
Niet alleen je lijf, maar vooral je ziel, je hoofd en je eigenwaarde.
Je hebt het overleefd, maar lichamelijk, ten koste van jezelf. Ten koste van alles. Alleen je lijf bleef, en een stukje van wie je had kunnen zijn zit daarin gevangen.
Alles zit daarin gevangen. Alles wat was, alles wat nooit heeft kunnen zijn, alle verdriet, alle wanhoop.
Ik weet wat ze deden. Wat je moest doen. Wat je deed.
Wat je voelde, hoe je walgde, de pijn verdreef, lachte.
Hoe je nog meer walgde als het geen pijn deed. De pijn die bevrijdend werd. Je vriend.
De angst van afwachten, de angst van ontdekt worden, de angst dat ze de waarheid spreken, de nog grotere angst dat dat niet zo is.
Het gat van niemand die je beschermde, niemand die vond dat het niet zo mocht, niemand die je troostte. Niemand die je zag en de moeite waard vond om voorop te komen.
Je bent niet alleen meer.
Ik zie je. Ik wil graag luisteren.
Ik kan je niet beschermen, maar als het mocht ging ik aangifte met je doen. Ondanks mn politieangst.
Je hoeft niet meer alleen te zijn.
Ik ga niet weg. Ik ben hier. Ik loop niet van je weg.
Ik kom je graag tegemoet. Ook als je bang bent. Juist als je bang bent.
Zorg goed voor jezelf. Al mag dat niet.
Zorg dan voor mijn soortgenootje.
Laat me zien dat mensen als wij nog wel wat waard zijn.
Ik hoop dat je op anoniem gegaan bent om herken-angst.
Niet omdat je ingestort bent of een eindbeslissing gemaakt hebt.
Weet dat je nog welkom bent. Dat je in mijn hart zit.
Dat het bijzonder is dat er iemand is die zo zonder woorden begrijpt... Dezelfde dingen... daardoor sommige zelfde angsten.
Hoewel jij er zoveel meer hebt, zoveel meer hebt moeten doorstaan ook.
Mijn pb staat ook altijd open.
Mocht je ooit onder een andere naam terugkomen en niet meer willen schrijven hier, dan hoop ik dat je me een berichtje doet.
Ik ken geen anderen zoals ik. Zoals jij.
En waar ik mezelf veracht en walgelijk vind, kijk ik tegen jou op.
Hoe je het overleefd hebt, hoe je het volhoudt. Hoe pijnlijk je strijd nu nog steeds is. Waar ik het niet waard ben om ruimte in te nemen, gun ik jou hulp. Doorbreking van je angsten, de ervaring dat sommige mensen echt veilig zijn en met je mee blijven lopen. No matter what.
En ergens geeft me dat ook een beetje hoop.
Dat ik dat zo sterk voel richting jou.
Dat het misschien dan ook mogelijk is dat anderen echt niet van me walgen, oprecht aardig zijn, ik geen sneu goed doel project ben.
Lieve lieve Selune.
Ik weet dat je het niet mag geloven nu. Maar het was niet jouw schuld.
Jij was klein, zij groot en je bent gruwelijk misbruikt en mishandelt.
Dat verdiende je absoluut niet. Hoe stout of slecht je ook was. Niemand verdient wat jij kreeg. Ze hadden met hun gore poten van je af moeten blijven. Van het kleine meisje dat je was, dat ze vermoord hebben. Van het grote meisje dat je werd, dat ze voorgoed beschadigd hebben.
Niet alleen je lijf, maar vooral je ziel, je hoofd en je eigenwaarde.
Je hebt het overleefd, maar lichamelijk, ten koste van jezelf. Ten koste van alles. Alleen je lijf bleef, en een stukje van wie je had kunnen zijn zit daarin gevangen.
Alles zit daarin gevangen. Alles wat was, alles wat nooit heeft kunnen zijn, alle verdriet, alle wanhoop.
Ik weet wat ze deden. Wat je moest doen. Wat je deed.
Wat je voelde, hoe je walgde, de pijn verdreef, lachte.
Hoe je nog meer walgde als het geen pijn deed. De pijn die bevrijdend werd. Je vriend.
De angst van afwachten, de angst van ontdekt worden, de angst dat ze de waarheid spreken, de nog grotere angst dat dat niet zo is.
Het gat van niemand die je beschermde, niemand die vond dat het niet zo mocht, niemand die je troostte. Niemand die je zag en de moeite waard vond om voorop te komen.
Je bent niet alleen meer.
Ik zie je. Ik wil graag luisteren.
Ik kan je niet beschermen, maar als het mocht ging ik aangifte met je doen. Ondanks mn politieangst.
Je hoeft niet meer alleen te zijn.
Ik ga niet weg. Ik ben hier. Ik loop niet van je weg.
Ik kom je graag tegemoet. Ook als je bang bent. Juist als je bang bent.
Zorg goed voor jezelf. Al mag dat niet.
Zorg dan voor mijn soortgenootje.
Laat me zien dat mensen als wij nog wel wat waard zijn.
avocadeau wijzigde dit bericht op 24-09-2025 14:07
12.08% gewijzigd
woensdag 24 september 2025 om 11:33
Lieve allemaal, sorry sorry voor mijn lange afwezigheid. Ik had even iets moeten laten weten. Ik hapte naar adem en verdronk net niet in??? Geen idee wat me in zijn spiraal hield. En nu voel ik me weer een beetje boven komen drijven. Ik heb zo nu en dan een beetje gelezen. Wat wordt er hard gewerkt, wat worden er moedige stappen genomen en gezet. Wat zijn jullie goed in elkaar steunen, woorden geven en meedenken.
Cadeautje: ik gun je zo een natuurhuisje als landingsplekje na... Met een deurwachter die lief en vertrouwd is maar ook heel goed kan zwijgen, meehopsen en een beetje silly kan doen. Of zo
@Selune: ik hoop je weer te lezen, te ontmoeten. Je bent in mijn gedachten.
Cadeautje: ik gun je zo een natuurhuisje als landingsplekje na... Met een deurwachter die lief en vertrouwd is maar ook heel goed kan zwijgen, meehopsen en een beetje silly kan doen. Of zo
@Selune: ik hoop je weer te lezen, te ontmoeten. Je bent in mijn gedachten.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
