Relaties
alle pijlers
Maak ik dit een te groot issue?
dinsdag 30 september 2025 om 17:54
Geen idee wat ik hiermee wil, even mijn hart luchten? Ik ben er verdrietig onder merk ik.
Partner heeft een pittig jaar achter de rug met overlijden ouder en opname verzorgingshuis andere ouder. Wat ik moeilijk vind, is dat partner the odd one out is in vergelijking met broers en diens partners als het op beslissingen voor ouder (mantelzorg) aankomt. Ik ben het vrijwel steeds eens met de rest en oneens met keuzes die partner maakt of weigert te maken.
Partner deed/doet erg veel voor ouders, maar maakt in mijn ogen keuzes die, in mijn ogen niet per sé het beste voor ouder zijn. Thuiszorg was eerst niet nodig volgens hem omdat ouder het niet wilde, gesprek met casemanager en medisch team waarin er heel duidelijk werd aangestuurd op absoluut aannemen van vrijgekomen plek in verzorgingshuis in de buurt omdat het thuis niet meer houdbaar was, werd door partner eerst structureel geweigerd ("niet nodig, gaat nog prima thuis"). Pas na ellenlange gesprekken, en een time-out in onze relatie, besloot partner overstag te gaan.
Nu met verkoop huis ouder weer, helaas, precies hetzelfde. Ondanks dat huis volgens de zorg een aanhoudende bron van onrust/stress voor betreffende ouder veroorzaakt en ook valse hoop op terugkeer ernaar, wil partner als enige nog niet aan verkopen denken ("kan ik er nu niet bij hebben, in het nieuwe jaar ergens een keer"). Kan daarin ook nauwelijks zelf bij broers aankaarten waarom dit zo moeilijk voor hem is of samen zoeken naar een compromis hierin.
Opmerkingen van mij over dat ik me zorgen maak dat logische emoties van verdriet/verlies misschien nu verstandige beslissingen in de weg zitten en of therapie/hulp een optie is, worden weggewuifd met "dat ik hem niet steun" (waar hij natuurlijk een punt heeft want ik vind zijn beslissingen niet verstandig). Me helemaal er buiten laten heb ik geprobeerd, maar omdat wij als enige op loopafstand van ouder zitten lukt me dat niet (en ergens wil ik ook dit probleem in onze relatie niet negeren/wegdrukken). Tegelijkertijd heb ik ook veel voor mijn schoonouders gedaan.
Het voelt voor mij vooral eenzaam omdat we hierin geen team zijn zoals de rest. Ik ben bang dat ik er in stressvolle situaties niet van op aan kan dat partner dan verstandige beslissingen maakt, ook als die moeilijk zijn of met veel emoties gepaard gaan. Ik vind het ook verdrietig omdat we het buiten dit soort grote gebeurtenissen eigenlijk heel fijn hebben samen, maar hij bij dit soort dingen haast een vreemde voor mij lijkt.
Partner heeft een pittig jaar achter de rug met overlijden ouder en opname verzorgingshuis andere ouder. Wat ik moeilijk vind, is dat partner the odd one out is in vergelijking met broers en diens partners als het op beslissingen voor ouder (mantelzorg) aankomt. Ik ben het vrijwel steeds eens met de rest en oneens met keuzes die partner maakt of weigert te maken.
Partner deed/doet erg veel voor ouders, maar maakt in mijn ogen keuzes die, in mijn ogen niet per sé het beste voor ouder zijn. Thuiszorg was eerst niet nodig volgens hem omdat ouder het niet wilde, gesprek met casemanager en medisch team waarin er heel duidelijk werd aangestuurd op absoluut aannemen van vrijgekomen plek in verzorgingshuis in de buurt omdat het thuis niet meer houdbaar was, werd door partner eerst structureel geweigerd ("niet nodig, gaat nog prima thuis"). Pas na ellenlange gesprekken, en een time-out in onze relatie, besloot partner overstag te gaan.
Nu met verkoop huis ouder weer, helaas, precies hetzelfde. Ondanks dat huis volgens de zorg een aanhoudende bron van onrust/stress voor betreffende ouder veroorzaakt en ook valse hoop op terugkeer ernaar, wil partner als enige nog niet aan verkopen denken ("kan ik er nu niet bij hebben, in het nieuwe jaar ergens een keer"). Kan daarin ook nauwelijks zelf bij broers aankaarten waarom dit zo moeilijk voor hem is of samen zoeken naar een compromis hierin.
Opmerkingen van mij over dat ik me zorgen maak dat logische emoties van verdriet/verlies misschien nu verstandige beslissingen in de weg zitten en of therapie/hulp een optie is, worden weggewuifd met "dat ik hem niet steun" (waar hij natuurlijk een punt heeft want ik vind zijn beslissingen niet verstandig). Me helemaal er buiten laten heb ik geprobeerd, maar omdat wij als enige op loopafstand van ouder zitten lukt me dat niet (en ergens wil ik ook dit probleem in onze relatie niet negeren/wegdrukken). Tegelijkertijd heb ik ook veel voor mijn schoonouders gedaan.
Het voelt voor mij vooral eenzaam omdat we hierin geen team zijn zoals de rest. Ik ben bang dat ik er in stressvolle situaties niet van op aan kan dat partner dan verstandige beslissingen maakt, ook als die moeilijk zijn of met veel emoties gepaard gaan. Ik vind het ook verdrietig omdat we het buiten dit soort grote gebeurtenissen eigenlijk heel fijn hebben samen, maar hij bij dit soort dingen haast een vreemde voor mij lijkt.
dinsdag 30 september 2025 om 19:02
Als ouder thuis wil blijven terwijl een heel medisch team aangeeft dat het niet meer houdbaar is, zou dat team dan wellicht gelijk kunnen hebben?
En hoe groot is dan de kans dat het over een tijdje ineens wel houdbaar is?
Ik heb ze genoeg gezien, ouderen die beweren en vast ook zelf denken dat ze van alles nog wel kunnen terwijl het echt niet meer zo is.
En hoe groot is dan de kans dat het over een tijdje ineens wel houdbaar is?
Ik heb ze genoeg gezien, ouderen die beweren en vast ook zelf denken dat ze van alles nog wel kunnen terwijl het echt niet meer zo is.
dinsdag 30 september 2025 om 19:04
Klinkt alsof hij zich geen raad weet met zijn emoties. Dan lijkt het me het meest zinvol om op dat niveau met hem te praten, in plaats van op het niveau van de logica van zijn beslissingen. Dan voelen jullie je uiteindelijk waarschijnlijk allebei minder eenzaam. Want dat het tot een timeout komt, gaat wel wat ver ja, vooral nu het erop lijkt dat jullie allebei wat in de knoop zitten, gevoelsmatig. Dan moet het gesprek daarover gaan, lijkt me.
dinsdag 30 september 2025 om 19:06
Nou ja, het is natuurlijk wel iets ingewikkelder dan ‘kan wel even wachten’. Er wordt aangegeven dat ouder er last van heeft dat het huis er nog is, en zorgt voor een onterecht idee dat er nog terugkeer mogelijk is. En partner kan er wel nog niet aan toe zijn, maar wellicht zijn broers/zussen dat wel. Waarom zou het tempo van partner dan bepalend moeten zijn?Wombat schreef: ↑30-09-2025 18:51Kan je proberen om hem enkel emotioneel te steunen en uit het beslissingsproces te stappen, dat aan de kinderen te laten?
Schoonouder is veilig en verzorgd, dat is het belangrijkste.
Misschien zit je daarom nog in de doorpakmodus.
Maar je ouderlijk huis verkopen is best een emotionele stap en betreft niet iemands veiligheid. Dus dat kan echt wel wachten. Gun je man ook zijn proces. En gun het hem dat hij zich gesteund voelt daarin.
Het is op zich logisch dat het een pijnlijk proces is, je neemt steeds meer afstand van een levensfase. Maar het klinkt alsof partner wel erg veel moeite heeft met toegeven dat de situatie verandert. Dan kan ik me best voorstellen dat broers/zussen daar op een bepaald moment ook wel klaar mee zijn. Het zal ook niet meehelpen om ouder redelijk naar de situatie te laten kijken.
Dus moeilijke situatie, waarbij ‘gewoon alles rustig op tempo partner’ ook niet altijd de reeele oplossing is.
dinsdag 30 september 2025 om 19:09
En TO heeft natuurlijk inderdaad geen inspraak, maar ‘het gewoon bij de kinderen laten’ is ook lastig als partner zo afwijkt. Wat moet je dan als partner komt klagen dat zijn broers het huis willen verkopen? Mag je dan niet aangeven dat jij ook denkt dat dat wellicht wel beter is, ook als je dat echt denkt? Moet je verplicht meepraten met partner?
Je hebt uiteindelijk uiteraard nul beslissingsrecht, maar je mening er helemaal niet over geven als die zo afwijkt van die van partner, lijkt me best lastig.
Je hebt uiteindelijk uiteraard nul beslissingsrecht, maar je mening er helemaal niet over geven als die zo afwijkt van die van partner, lijkt me best lastig.
dinsdag 30 september 2025 om 19:15
Ik zal het voortaan vriendelijker formuleren. Je hebt gelijk.
dinsdag 30 september 2025 om 19:25
Inderdaad.nausicaa schreef: ↑30-09-2025 19:09En TO heeft natuurlijk inderdaad geen inspraak, maar ‘het gewoon bij de kinderen laten’ is ook lastig als partner zo afwijkt. Wat moet je dan als partner komt klagen dat zijn broers het huis willen verkopen? Mag je dan niet aangeven dat jij ook denkt dat dat wellicht wel beter is, ook als je dat echt denkt? Moet je verplicht meepraten met partner?
Je hebt uiteindelijk uiteraard nul beslissingsrecht, maar je mening er helemaal niet over geven als die zo afwijkt van die van partner, lijkt me best lastig.
Maar volgens mij kun je zowel het gevoel en de wensen van je partner erkennen als aangeven dat jij ook de wensen van de rest van de familie snapt. Een balanceeract, maar niet onmogelijk.
dinsdag 30 september 2025 om 19:26
Binnenshuis wil ik eventueel nog mijn mening geven als partner er zelf om vraagt.nausicaa schreef: ↑30-09-2025 19:09En TO heeft natuurlijk inderdaad geen inspraak, maar ‘het gewoon bij de kinderen laten’ is ook lastig als partner zo afwijkt. Wat moet je dan als partner komt klagen dat zijn broers het huis willen verkopen? Mag je dan niet aangeven dat jij ook denkt dat dat wellicht wel beter is, ook als je dat echt denkt? Moet je verplicht meepraten met partner?
Je hebt uiteindelijk uiteraard nul beslissingsrecht, maar je mening er helemaal niet over geven als die zo afwijkt van die van partner, lijkt me best lastig.
Maar wel met de woorden erbij dat hij met de keuze moet kunnen leven.
Dus dat hij volledig zijn zin doet.
Ik wil niet achteraf verwijten krijgen "tja, van jou moest ik ook maar zo snel mogelijk verkopen terwijl ik daar helemaal nog niet klaar voor was én mijn ouder dat ook niet wou".
Ik heb bejaarden geweten voor wie de (verplichte - meestal door de kinderen) verkoop van hun huis zo'n beetje hun dood betekende.
Dat wil ik sowieso never nooit op mijn geweten hebben.
Om het maar niet te hebben over dat partner ook gewoon mogelijk "zijn thuis" en het huis waar hij jarenlang is opgegroeid kwijt raakt. Naast dat ie 1 ouder al net kwijt is en ouder 2 aan 't kwijtraken is.
De partner die mij op dat moment verplicht om toch maar zo snel mogelijk dat huis te verkopen heeft de verkeerde aan mij.
wissewis wijzigde dit bericht op 30-09-2025 19:29
12.57% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 30 september 2025 om 19:29
dinsdag 30 september 2025 om 19:34
Ik was bij alle acties rondom mijn moeder ook de remmende factor. Zo iemand moet er ook zijn want als het aan mijn zus en tante had gelegen, had ze twee jaar eerder al in een verzorgingshuis gezeten.
Mijn tante heeft geen doorslaggevende stem, alleen mijn zus en ik. Onze partners houden zich op de vlakte en/of steunen hun vrouw.
Mijn tante heeft geen doorslaggevende stem, alleen mijn zus en ik. Onze partners houden zich op de vlakte en/of steunen hun vrouw.
dinsdag 30 september 2025 om 19:37
Dit. Hij lijkt het qua verwerking even niet bij te kunnen benen, en krijgt vervolgens van zijn siblings én zijn vrouw te horen dat hij alles verkeerd aanpakt.jorchugh_jor schreef: ↑30-09-2025 18:11Ook verdrietig voor je partner. Het klinkt of het hem allemaal te veel en te snel is en dat er niemand is die hem daarin steunt.
Ik zou me afzijdig houden qua beslissingen, en me richten op emotionele steun aan je man.
dinsdag 30 september 2025 om 19:37
Nogmaals bedankt voor alle eerlijke reacties, ik laat ze op me inwerken. Terugkijkend denk ik dat mijn bemoeizucht ook is voortgekomen uit het heftige afgelopen jaar, waarin partner en ik samen ook gewoon veel zorg hebben gedragen voor schoonouders en waarin ik ook veel op me heb genomen, deels uit mijzelf en deels op verzoek van partner. In een levensfase met relatief jonge schoonouders waarin iedereen om ons heen volop in de baby's zit. Wanneer de thuiszorg niet kon en partner werkte hielp ik terminaal zieke ouder met de toiletgang, nam bijv. andere ouder mee naar de dokter, heb op verzoek van partner gebeld voor palliatieve sedatie omdat hij dat te zwaar vond, was alleen met partner bij overlijden ouder en heb daarna het overlijden doorgebeld etc. dat soort dingen. Wellicht dus teveel en nu weer zaak om, in ieder geval voor mij een stap terug te doen en er vooral voor partner te zijn.
Ik ga nu even thee zetten voor partner en maar even een welgemeende knuffel geven en verder niks.
Ik ga nu even thee zetten voor partner en maar even een welgemeende knuffel geven en verder niks.
dinsdag 30 september 2025 om 19:39
Je kunt dan zeggen dat je snapt dat het moeilijk voor hem is dat ze zo van mening verschillen en dat ze zo’n verschillend rouwproces hebben.nausicaa schreef: ↑30-09-2025 19:09En TO heeft natuurlijk inderdaad geen inspraak, maar ‘het gewoon bij de kinderen laten’ is ook lastig als partner zo afwijkt. Wat moet je dan als partner komt klagen dat zijn broers het huis willen verkopen? Mag je dan niet aangeven dat jij ook denkt dat dat wellicht wel beter is, ook als je dat echt denkt? Moet je verplicht meepraten met partner?
Je hebt uiteindelijk uiteraard nul beslissingsrecht, maar je mening er helemaal niet over geven als die zo afwijkt van die van partner, lijkt me best lastig.
Je hoeft je niet met de inhoud te bemoeien.
dinsdag 30 september 2025 om 19:41
Maar dat is niet meer relevant. Ouder zit al in een verzorgingshuis.Wombat schreef: ↑30-09-2025 19:02Als ouder thuis wil blijven terwijl een heel medisch team aangeeft dat het niet meer houdbaar is, zou dat team dan wellicht gelijk kunnen hebben?
En hoe groot is dan de kans dat het over een tijdje ineens wel houdbaar is?
Ik heb ze genoeg gezien, ouderen die beweren en vast ook zelf denken dat ze van alles nog wel kunnen terwijl het echt niet meer zo is.
dinsdag 30 september 2025 om 21:08
Lijkt me een goed idee...Timetraveler schreef: ↑30-09-2025 19:37Ik ga nu even thee zetten voor partner en maar even een welgemeende knuffel geven en verder niks.
Je wil over dit soort zaken geen strijd met je partner maar ook niet met je broers/zussen.
dinsdag 30 september 2025 om 21:19
En even inzoomen op dat huis verkopen: heeft dat nou echt zo’n haast? Ik vind het best normaal en logisch om daar even mee te wachten. Ook al is er valse hoop op terugverhuizen, dat lijkt mij niet perse schadelijker dan die hoop opblazen met een verkoop.
Ik zou het in ieder geval heel erg vinden als ons mooie droomhuis binnen no time verkocht wordt als ik 80 plus ben en er niet meer kan wonen. Ook tegen beter weten in, blijft ouder toch de eigenaar van het huis. Dus gevoelsmatig snap ik wel dat partner er niet aan toe is.
Ik zou het in ieder geval heel erg vinden als ons mooie droomhuis binnen no time verkocht wordt als ik 80 plus ben en er niet meer kan wonen. Ook tegen beter weten in, blijft ouder toch de eigenaar van het huis. Dus gevoelsmatig snap ik wel dat partner er niet aan toe is.
solsol wijzigde dit bericht op 30-09-2025 21:20
0.38% gewijzigd
dinsdag 30 september 2025 om 21:20
Timetraveler schreef: ↑30-09-2025 19:37Ik ga nu even thee zetten voor partner en maar even een welgemeende knuffel geven en verder niks.
Goed idee. Ik heb dit een tijdje terug doorgemaakt (in de positie van jouw partner) en ik vond het heel moeilijk dat mijn partner zo enorm op de inhoud zat en tegen dingen in ging, terwijl ik gewoon knuffels en steun wilde.
Na zevenhonderd jaren
dinsdag 30 september 2025 om 21:30
Dit lijkt me ook.Solsol schreef: ↑30-09-2025 21:19En even inzoomen op dat huis verkopen: heeft dat nou echt zo’n haast? Ik vind het best normaal en logisch om daar even mee te wachten. Ook al is er valse hoop op terugverhuizen, dat lijkt mij niet perse schadelijker dan die hoop opblazen met een verkoop.
Ik zou het in ieder geval heel erg vinden als ons mooie droomhuis binnen no time verkocht wordt als ik 80 plus ben en er niet meer kan wonen. Ook tegen beter weten in, blijft ouder toch de eigenaar van het huis. Dus gevoelsmatig snap ik wel dat partner er niet aan toe is.
Ik lees het niet direct in de OP, maar ik zou het zeer merkwaardig vinden als zorgverleners dit soort adviezen zouden geven (over verkoop).
dinsdag 30 september 2025 om 21:40
Dat doen ze ook echt niet. Mijn schoonvader heeft in het verzorgingshuis euthanasie gekregen op,natuurlijk, eigen verzoek. Ik vond daar iets van maar heb mijn mond gehouden. Niet mijn ouder en zijn keuze.En pas toen de datum bekend was heeft hij zelf zijn huis in de verkoop gezet. Zelf de crematie geregeld etc. Dat was wat lastig met de verkoop. Want eerst van de notaris vanalles nodig. Maar goed van geest en het was zijn huis hé, niet het onze.
Afkoelen heeft gewerkt
dinsdag 30 september 2025 om 22:12
Ik ook. Horen ze zich helemaal niet mee te bemoeien. Ze kunnen aangeven dat meneer Jansen het over zijn huis praat en dat hij hoopt dat hij terug kan/emotioneel was over zijn huis.
Maar ze kunnen helemaal niet vaststellen dat verkopen beter is voor meneer Jansen. Dus gepush in die richting is ongepast. Daar gaat meneer Jansen zelf over. Of als dat onmogelijk is, degene die namens hem handelt.
dinsdag 30 september 2025 om 22:17
Hier ook mee eens. Heel fijn dat je zelf ook zoveel hebt bijgedragen to, en dat zal ongetwijfeld ook zwaar zijn geweest. Maar uiteindelijk zijn het zijn ouders en zie ik niet de noodzaak waarom je hem niet zou steunen? Zolang het niet tegen welzijn van ouder ingaat zie ik de haast ook niet zo.
dinsdag 30 september 2025 om 22:30
Mooi, TO!Timetraveler schreef: ↑30-09-2025 19:37Nogmaals bedankt voor alle eerlijke reacties, ik laat ze op me inwerken. Terugkijkend denk ik dat mijn bemoeizucht ook is voortgekomen uit het heftige afgelopen jaar, waarin partner en ik samen ook gewoon veel zorg hebben gedragen voor schoonouders en waarin ik ook veel op me heb genomen, deels uit mijzelf en deels op verzoek van partner. In een levensfase met relatief jonge schoonouders waarin iedereen om ons heen volop in de baby's zit. Wanneer de thuiszorg niet kon en partner werkte hielp ik terminaal zieke ouder met de toiletgang, nam bijv. andere ouder mee naar de dokter, heb op verzoek van partner gebeld voor palliatieve sedatie omdat hij dat te zwaar vond, was alleen met partner bij overlijden ouder en heb daarna het overlijden doorgebeld etc. dat soort dingen. Wellicht dus teveel en nu weer zaak om, in ieder geval voor mij een stap terug te doen en er vooral voor partner te zijn.
Ik ga nu even thee zetten voor partner en maar even een welgemeende knuffel geven en verder niks.
Echt fijn hoe je ook naar andere inzichten opzoek gaat
woensdag 1 oktober 2025 om 04:29
Kan het zijn dat dat huis jou zo in de weg zit dat jij hem daardoor niet kunt steunen? Want zolang dat huis er nog is is er nog de mogelijkheid dat die ouder 'zomaar' weer terug naar dat huis gaat met hulp van jouw man. En daar heb jij helemaal geen zin in, je wil dat man klaar is met al dat zorgen (met alle gevolgen van dien voor hem, jou en jullie relatie), dat hij dat niet weer gaat doen en dat die mogelijkheid afgesneden wordt. Als dat eronder zit snap ik waarom je hem zat te pushen op die verkoop en hem niet kon steunen.
woensdag 1 oktober 2025 om 07:33
Oh dat is ook wel echt veel hoor, wat jij hebt gedaan en opgepakt. Wat lief van je! Logisch dat het dan nu moeilijk is om weer los(ser) te laten.Timetraveler schreef: ↑30-09-2025 19:37Nogmaals bedankt voor alle eerlijke reacties, ik laat ze op me inwerken. Terugkijkend denk ik dat mijn bemoeizucht ook is voortgekomen uit het heftige afgelopen jaar, waarin partner en ik samen ook gewoon veel zorg hebben gedragen voor schoonouders en waarin ik ook veel op me heb genomen, deels uit mijzelf en deels op verzoek van partner. In een levensfase met relatief jonge schoonouders waarin iedereen om ons heen volop in de baby's zit. Wanneer de thuiszorg niet kon en partner werkte hielp ik terminaal zieke ouder met de toiletgang, nam bijv. andere ouder mee naar de dokter, heb op verzoek van partner gebeld voor palliatieve sedatie omdat hij dat te zwaar vond, was alleen met partner bij overlijden ouder en heb daarna het overlijden doorgebeld etc. dat soort dingen. Wellicht dus teveel en nu weer zaak om, in ieder geval voor mij een stap terug te doen en er vooral voor partner te zijn.
Ik ga nu even thee zetten voor partner en maar even een welgemeende knuffel geven en verder niks.
Vind je misschien dat partner hierin wat veel op jou leunt? Dan dat misschien een keer bespreken
Het is zoals het is
woensdag 1 oktober 2025 om 08:01
Ik heb professioneel vaak met deze situatie te maken en ik heb nog nooit meegemaakt dat de familie het ouderlijke huis kort na een verhuis naar een wzc verkoopt. Een enkele keer dat de eigenaar dat zelf beslist .Solsol schreef: ↑30-09-2025 21:19En even inzoomen op dat huis verkopen: heeft dat nou echt zo’n haast? Ik vind het best normaal en logisch om daar even mee te wachten. Ook al is er valse hoop op terugverhuizen, dat lijkt mij niet perse schadelijker dan die hoop opblazen met een verkoop.
Ik zou het in ieder geval heel erg vinden als ons mooie droomhuis binnen no time verkocht wordt als ik 80 plus ben en er niet meer kan wonen. Ook tegen beter weten in, blijft ouder toch de eigenaar van het huis. Dus gevoelsmatig snap ik wel dat partner er niet aan toe is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
