Relaties
alle pijlers
Contact met ouder, gesprek, hoe?
dinsdag 28 oktober 2025 om 10:18
Ik heb de afgelopen twee jaar het contact met mijn vader op een laag pitje gehad. Ik woon in het buitenland, dus dat ging zonder grote gebaren, ik belde gewoon niet vaak meer met hem.
In die twee jaar heb ik veel (schema)therapie gehad ter behandeling van depressie. Ik heb geleerd patronen uit mijn jeugd te doorbreken, en te herkennen dat er een straffende ouder in mij opspeelt waarmee ik mezelf de put in praat (straffende ouder is een begrip uit de schematherapie, maar het komt bij mij inderdaad ook daadwerkelijk vanuit de rol van mijn ouders richting mij als kind).
Vorige week deed ik een leuke aankondiging naar familie, en daarop kreeg ik een bericht van mijn vader dat hij vond dat we moesten praten omdat ons contact zo veranderd is.
En nu slaap ik al dagen slecht. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Mijn vader is veeleisend, afkeurend, en heeft me in donkere tijden geen support geboden. Ik weet diep van binnen wel dat hij van me houdt, maar hij uit dat eerder in ongenoegen dan in aanmoediging of warmte. Nu ook weer, het lijkt meer alsof hij gekrenkt is dat hij niet bovenaan mijn prioriteiten staat en dat hij daarom meer contact wil, dan dat hij echt geïnteresseerd is in hoe het met me gaat.
Wie heeft er advies? Ik ben eindelijk weer in balans, heb eindelijk weer het gevoel mijn leven een beetje onder controle te hebben. Ik heb daar keihard voor moeten werken de afgelopen twee jaar. Ik wil het niet kwijt, ik wil niet weer dat gevoel waardeloos te zijn, niet weer de slapeloze nachten. Ik vertelde mezelf dat ik het contact met mijn vader weer aan zou halen als ik me daar sterk genoeg voor zou voelen, maar dat ik daar nog niet was. Nu zit ik er ineens middenin, en weet ik niet wat ik moet doen.
In die twee jaar heb ik veel (schema)therapie gehad ter behandeling van depressie. Ik heb geleerd patronen uit mijn jeugd te doorbreken, en te herkennen dat er een straffende ouder in mij opspeelt waarmee ik mezelf de put in praat (straffende ouder is een begrip uit de schematherapie, maar het komt bij mij inderdaad ook daadwerkelijk vanuit de rol van mijn ouders richting mij als kind).
Vorige week deed ik een leuke aankondiging naar familie, en daarop kreeg ik een bericht van mijn vader dat hij vond dat we moesten praten omdat ons contact zo veranderd is.
En nu slaap ik al dagen slecht. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Mijn vader is veeleisend, afkeurend, en heeft me in donkere tijden geen support geboden. Ik weet diep van binnen wel dat hij van me houdt, maar hij uit dat eerder in ongenoegen dan in aanmoediging of warmte. Nu ook weer, het lijkt meer alsof hij gekrenkt is dat hij niet bovenaan mijn prioriteiten staat en dat hij daarom meer contact wil, dan dat hij echt geïnteresseerd is in hoe het met me gaat.
Wie heeft er advies? Ik ben eindelijk weer in balans, heb eindelijk weer het gevoel mijn leven een beetje onder controle te hebben. Ik heb daar keihard voor moeten werken de afgelopen twee jaar. Ik wil het niet kwijt, ik wil niet weer dat gevoel waardeloos te zijn, niet weer de slapeloze nachten. Ik vertelde mezelf dat ik het contact met mijn vader weer aan zou halen als ik me daar sterk genoeg voor zou voelen, maar dat ik daar nog niet was. Nu zit ik er ineens middenin, en weet ik niet wat ik moet doen.
dinsdag 28 oktober 2025 om 10:26
Als het goed is heb je met schematherapie geleerd hoe je een situatie als deze kan aanvliegen. Blijkbaar word je toch helemaal verlamd door het beroep van je vader op jou.
Probeer uit deze verlamming te stappen en de technieken toe te passen om tot je eigen antwoord te komen. Je gezonde volwassene weet denk ik echt wel wat je moet en wilt doen.
Een zin in je OP viel met speciaal op: "Ik vertelde mezelf dat ik het contact met mijn vader weer aan zou halen als ik me daar sterk genoeg voor zou voelen, maar dat ik daar nog niet was."
Waarom zou je het contact weer aanhalen? Moest dat van jezelf? Wilde je dat zelf?
Probeer uit deze verlamming te stappen en de technieken toe te passen om tot je eigen antwoord te komen. Je gezonde volwassene weet denk ik echt wel wat je moet en wilt doen.
Een zin in je OP viel met speciaal op: "Ik vertelde mezelf dat ik het contact met mijn vader weer aan zou halen als ik me daar sterk genoeg voor zou voelen, maar dat ik daar nog niet was."
Waarom zou je het contact weer aanhalen? Moest dat van jezelf? Wilde je dat zelf?
dinsdag 28 oktober 2025 om 10:43
stokbootje schreef: ↑28-10-2025 10:18Vorige week deed ik een leuke aankondiging naar familie, en daarop kreeg ik een bericht van mijn vader dat hij vond dat we moesten praten omdat ons contact zo veranderd is.
En nu slaap ik al dagen slecht. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Mijn vader is veeleisend, afkeurend, en heeft me in donkere tijden geen support geboden. Ik weet diep van binnen wel dat hij van me houdt, maar hij uit dat eerder in ongenoegen dan in aanmoediging of warmte. Nu ook weer, het lijkt meer alsof hij gekrenkt is dat hij niet bovenaan mijn prioriteiten staat en dat hij daarom meer contact wil, dan dat hij echt geïnteresseerd is in hoe het met me gaat.
Hij wil iets en het lijkt erop dat jij geen andere reactie weet dan in de houding te springen. Er is nog een andere optie hè? Je mag gewoon zeggen dat jij er geen behoefte aan hebt (nu) om hierover in gesprek te gaan.
Dat hij het wél wil mag, maar daar hoef jij dus niets mee. Ik begrijp dat het van alles in je oproept hoor, maar je bent er duidelijk niet aan toe, dus dat mag óók. Het is jouw keuze of je op zijn verzoek/eis ingaat of niet.
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:00
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:07
Hm ja, goeie observaties.. ik verval inderdaad weer in het oude gevoel van 'het juiste' moeten doen (in de ogen van mijn vader) en me schuldig voelen als ik iets anders wil.
Dat ik me niet sterk genoeg voelde om hem weer meer in mijn leven te hebben komt denk ik wel voort uit dat ik weet dat ik nog niet goed genoeg tegenwicht kan bieden in een confrontatie, zoals nu. Als ik hem op afstand hou kan ik de schuldgevoelens ook op afstand houden, dan is het netjes verpakt en kan ik het aan als het af en toe bovenkomt. Maar nu het zo rechtstreeks naar me gericht is, vind ik dat nog te moeilijk en verval ik in oud gedrag en gevoel.
Een van de redenen waarom ik me niet gewoon wegdraai en hem zeg dat ik nu niet in gesprek wil, is dat ik weet dat dat waarschijnlijk drama gaat geven. En kerst komt eraan, dan ben ik in Nederland, en ik wil dan niet dat alles ingewikkeld is. Ook voor de rest van mijn familie. Het liefst had ik het gewoon rustig uitgezeten, zonder golven te maken. Maar die optie lijkt nu weg, en meegaan in wat mijn vader wil is de makkelijkste manier om alles weer te bedaren. Maar dat wringt met wat ik geleerd heb in therapie en met wie ik wil zijn.
Dat ik me niet sterk genoeg voelde om hem weer meer in mijn leven te hebben komt denk ik wel voort uit dat ik weet dat ik nog niet goed genoeg tegenwicht kan bieden in een confrontatie, zoals nu. Als ik hem op afstand hou kan ik de schuldgevoelens ook op afstand houden, dan is het netjes verpakt en kan ik het aan als het af en toe bovenkomt. Maar nu het zo rechtstreeks naar me gericht is, vind ik dat nog te moeilijk en verval ik in oud gedrag en gevoel.
Een van de redenen waarom ik me niet gewoon wegdraai en hem zeg dat ik nu niet in gesprek wil, is dat ik weet dat dat waarschijnlijk drama gaat geven. En kerst komt eraan, dan ben ik in Nederland, en ik wil dan niet dat alles ingewikkeld is. Ook voor de rest van mijn familie. Het liefst had ik het gewoon rustig uitgezeten, zonder golven te maken. Maar die optie lijkt nu weg, en meegaan in wat mijn vader wil is de makkelijkste manier om alles weer te bedaren. Maar dat wringt met wat ik geleerd heb in therapie en met wie ik wil zijn.
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:14
Maar je kunt niet sturen hoe het gaat zijn met kerst, en wie wat doet en wie waardoor gekwetst is.stokbootje schreef: ↑28-10-2025 11:07En kerst komt eraan, dan ben ik in Nederland, en ik wil dan niet dat alles ingewikkeld is.
Jij kunt je eigen pad kiezen en je eigen grenzen stellen, dat je geen zin hebt in contact. Maar je kunt niet afdwingen dat het gezellig en ongecompliceerd is met kerst.
Dat is aan de ene kant bevrijdend, dat je je niet verantwoordelijk hoeft te voelen voor wat anderen doen. Aan de andere kant is het ook een stukje van het loslaten van de kindrol en het nemen van de volwassenenrol; het kan gebeuren dat anderen gekwetst of boos zijn door iets wat jij doet en die gevoelens kun je niet allemaal beheersen of voorkomen.
Harba lorifa
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:21
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:40
En als je nou eens gewoon helemaal niks doet? Je gaat niet in op zijn verzoek en je vertelt ook niet dat je geen behoefte hebt aan gesprek. Je gaat naar de familie met kerst en ook daar doe je helemaal niks. Een hand, een "fijn kerstfeest pa" en dat is het.
En wat hij doet doet hij en dat laat je gewoon gaan, daar heb je toch geen invloed op.
Je hoofd maakt het groot, het is niet groot.
En wat hij doet doet hij en dat laat je gewoon gaan, daar heb je toch geen invloed op.
Je hoofd maakt het groot, het is niet groot.
.
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:43
Je hebt hard gewerkt, maar nu komt het praktijk gedeelte van de therapie.
Je problemen zijn niet magisch opgelost, je hebt wel geleerd dat je bij je eigen oordeel mag blijven en grenzen aan kan geven.
Hoe dat eruit moet zien, weet alleen jij.
Waarom wil je eigenlijk weer meer contact met je vader? Wat haal jij daar uit?
Je problemen zijn niet magisch opgelost, je hebt wel geleerd dat je bij je eigen oordeel mag blijven en grenzen aan kan geven.
Hoe dat eruit moet zien, weet alleen jij.
Waarom wil je eigenlijk weer meer contact met je vader? Wat haal jij daar uit?
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:57
Is het dan liefde?stokbootje schreef: ↑28-10-2025 10:18Ik weet diep van binnen wel dat hij van me houdt, maar hij uit dat eerder in ongenoegen
Voor mij hielp het om zulke zelfbedachte definities van liefde te schrappen en te vervangen door: dat is dus geen liefde. Durf je dat aan, te erkennen dat je vader jou dus geen liefde heeft gegeven (heeft kunnen geven)?
Anders blijven we als volwassenen altijd in dat sprookje geloven en een heel verkeerd beeld houden van wat liefde is. Dat ondermijnt je eigenwaarde, je persoonlijke relaties en zelfs je werkrelaties en -prestaties op dagelijkse basis.
dinsdag 28 oktober 2025 om 11:59
Ik heb wel ervaring met deze situatie, mijn beide ouders deden zulke verzoeken om contact, eentje ging daarna ook nog dood zonder dat ik erop in ben gegaan.
Ik voelde me diep schuldig, maar anderen tegemoetkomen vanuit schuldgevoel was juist één van de grootste vormen van zelfsabotage in mijn leven waar ik mee wilde stoppen.
Uiteraard is dit soort keuzes heel erg persoonlijk en niemand weet wat in jouw situatie het beste is. Voor mezelf wist ik dat ik dit soort beproevingen niet aan kon destijds en ook niet aan wilde gaan.
Ik voelde me diep schuldig, maar anderen tegemoetkomen vanuit schuldgevoel was juist één van de grootste vormen van zelfsabotage in mijn leven waar ik mee wilde stoppen.
Uiteraard is dit soort keuzes heel erg persoonlijk en niemand weet wat in jouw situatie het beste is. Voor mezelf wist ik dat ik dit soort beproevingen niet aan kon destijds en ook niet aan wilde gaan.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:05
Lastig TO. Wat ik in reacties op dit soort topics vaak mis is hoe je nu toewerkt naar een wel leuke situatie. De tips zijn vaak in deze trant, dat jij er niets mee hoeft, dat je grenzen aan mag geven, dat je het contact niet aan hoeft te gaan. maar dat leidt dan ook niet tot de situatie die je wel wil.
Ik lees mee, ben benieuwd of er nog iets anders aanbevolen wordt.
Ik lees mee, ben benieuwd of er nog iets anders aanbevolen wordt.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:18
(niet quoten aub)
Wat de situatie wat extra complex maakt, is dat ik twee minderjarige halfsiblings heb. Zij zijn heel belangrijk voor mij. Mijn volwassen siblings zullen wel min of meer kunnen begrijpen dat er een conflict is tussen mijn vader en mij, maar mijn jonge siblings niet, ik ben bang dat zij in een enorm loyaliteitsconflict zouden komen.
Daarom is geen contact, of drama met kerst, iets wat ik wil voorkomen.
Ik ben trouwens ook nog wel bezig met accepteren dat mijn vader waarschijnlijk nooit zal veranderen, en ik dus ook nooit de liefde en aanmoediging zal krijgen die ik zoek. Gelukkig is de band met mijn moeder (ouders zijn gescheiden) wel goed. Hoewel dat op zichzelf alweer olie op het vuur is denk ik, dat ik wel close met mijn moeder ben maar niet met mijn vader.. mijn hele volwassen leven tot 2 jaar terug bestond uit vooral maar eerlijk mijn aandacht en tijd verdelen tussen beide ouders. Daar ben ik mee gestopt, en dat is denk ik de aanleiding van het conflict tussen mijn vader en mij.
Wat de situatie wat extra complex maakt, is dat ik twee minderjarige halfsiblings heb. Zij zijn heel belangrijk voor mij. Mijn volwassen siblings zullen wel min of meer kunnen begrijpen dat er een conflict is tussen mijn vader en mij, maar mijn jonge siblings niet, ik ben bang dat zij in een enorm loyaliteitsconflict zouden komen.
Daarom is geen contact, of drama met kerst, iets wat ik wil voorkomen.
Ik ben trouwens ook nog wel bezig met accepteren dat mijn vader waarschijnlijk nooit zal veranderen, en ik dus ook nooit de liefde en aanmoediging zal krijgen die ik zoek. Gelukkig is de band met mijn moeder (ouders zijn gescheiden) wel goed. Hoewel dat op zichzelf alweer olie op het vuur is denk ik, dat ik wel close met mijn moeder ben maar niet met mijn vader.. mijn hele volwassen leven tot 2 jaar terug bestond uit vooral maar eerlijk mijn aandacht en tijd verdelen tussen beide ouders. Daar ben ik mee gestopt, en dat is denk ik de aanleiding van het conflict tussen mijn vader en mij.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:24
Dit is iets dat ik te pijnlijk vind om vrede mee te kunnen hebben. Ik heb de afgelopen jaren nieuwe dingen geleerd over mijn vader en zijn relatie met mijn moeder en stiefmoeder, en die vind ik heel, heel moeilijk te verteren. Dat mijn vader, de helft van mijn genenpakket, zo is. Ik moet blijven geloven dat er ook goeds in hem is en in zijn acties. En ik heb het ook heel vaak heel gezellig met hem gehad. Maar toen vond ik het nog normaal dat hij oordeelde over alles. Nu voel ik daar verzet tegen, en ik kan het niet zomaar naast me neerleggen.bijtie schreef: ↑28-10-2025 11:57Is het dan liefde?
Voor mij hielp het om zulke zelfbedachte definities van liefde te schrappen en te vervangen door: dat is dus geen liefde. Durf je dat aan, te erkennen dat je vader jou dus geen liefde heeft gegeven (heeft kunnen geven)?
Anders blijven we als volwassenen altijd in dat sprookje geloven en een heel verkeerd beeld houden van wat liefde is. Dat ondermijnt je eigenwaarde, je persoonlijke relaties en zelfs je werkrelaties en -prestaties op dagelijkse basis.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:28
Pinaco schreef: ↑28-10-2025 16:05Lastig TO. Wat ik in reacties op dit soort topics vaak mis is hoe je nu toewerkt naar een wel leuke situatie. De tips zijn vaak in deze trant, dat jij er niets mee hoeft, dat je grenzen aan mag geven, dat je het contact niet aan hoeft te gaan. maar dat leidt dan ook niet tot de situatie die je wel wil.
Ik lees mee, ben benieuwd of er nog iets anders aanbevolen wordt.
Die is er niet. Er komt geen leuke situatie of een situatie die je wel wil als het gaat om iemand waar je geen fijne band mee kunt hebben. Niet als je blijft pleasen en niet als je je grenzen aangeeft. Dat is een illusie/utopie en zolang je daaraan vast blijft houden doe je jezelf eigenlijk altijd geweld aan.
Het beste waar je op kunt hopen is een situatie waarin je de rest van de familie kunt zien zonder al teveel last te hebben van degene waar de band slecht mee is.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:31
Nee dat vrees ik ook, maar ik snap wel dat dat eigenlijk is wat ze zoekt. Lastig inderdaad.S-Groot schreef: ↑28-10-2025 16:28Die is er niet. Er komt geen leuke situatie of een situatie die je wel wil als het gaat om iemand waar je geen fijne band mee kunt hebben. Niet als je blijft pleasen en niet als je je grenzen aangeeft. Dat is een illusie/utopie en zolang je daaraan vast blijft houden doe je jezelf eigenlijk altijd geweld aan.
Het beste waar je op kunt hopen is een situatie waarin je de rest van de familie kunt zien zonder al teveel last te hebben van degene waar de band slecht mee is.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:33
stokbootje schreef: ↑28-10-2025 16:24Dit is iets dat ik te pijnlijk vind om vrede mee te kunnen hebben. Ik heb de afgelopen jaren nieuwe dingen geleerd over mijn vader en zijn relatie met mijn moeder en stiefmoeder, en die vind ik heel, heel moeilijk te verteren. Dat mijn vader, de helft van mijn genenpakket, zo is. Ik moet blijven geloven dat er ook goeds in hem is en in zijn acties. En ik heb het ook heel vaak heel gezellig met hem gehad. Maar toen vond ik het nog normaal dat hij oordeelde over alles. Nu voel ik daar verzet tegen, en ik kan het niet zomaar naast me neerleggen.
Het kan ook naast elkaar (blijven) bestaan. Je herinneringen waarin je het gezellig met hem hebt gehad en de persoon die je nu bent, met de schade die voortkomt uit veel van zijn andere gedrag waardoor je nu geen contact op kunt brengen met hem.
Hij is een 'genenpakket' maar ook een pakket met zijn eigen ervaringen waar hij wellicht net zo goed nogal schade opgelopen heeft, met alle gevolgen van dien. En jij mag ervoor kiezen om je niet meer (of zo min mogelijk) te omringen met zijn gedrag, omdat het jou teveel schaadt (en hij geen verantwoording neemt voor zijn eigen gedrag).
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:34
Mocht je besluiten contact met je vader op te nemen , dan zou ik dat telefonisch doen en zo snel mogelijk ( niet binnen nu en 10 minuten, maar ik bedoel niet uitstellen tot je bijna gaat).
Als je belt is er misschien toch nog wat gevoelsmatige afstand tussen jullie. En kun je het gesprek makkelijker beëindigen als het heel lastig wordt. Daarnaast kan je vader jouw gezicht/emoties niet zien.
Als je het té lastig vindt anders zelfs misschien via Whats app of mail. Dan kun je erover nadenken na iedere reactie.
En waarom snel? Zodat je weer helemaal kunt stabiliseren voordat je vertrekt.
Als je niks doet gaat je vader er gegarandeerd om vragen zodra je hem ziet. Als je zelf reageert hou jij de regie over wanneer en hoe!
Als je belt is er misschien toch nog wat gevoelsmatige afstand tussen jullie. En kun je het gesprek makkelijker beëindigen als het heel lastig wordt. Daarnaast kan je vader jouw gezicht/emoties niet zien.
Als je het té lastig vindt anders zelfs misschien via Whats app of mail. Dan kun je erover nadenken na iedere reactie.
En waarom snel? Zodat je weer helemaal kunt stabiliseren voordat je vertrekt.
Als je niks doet gaat je vader er gegarandeerd om vragen zodra je hem ziet. Als je zelf reageert hou jij de regie over wanneer en hoe!
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:37
@TO: Denk je dat je je vader kunt laten weten wat er bij jou speelt? Dat je therapie hebt (gehad), aan de slag bent gegaan met patronen waarin je verzeild bent geraakt en dat je nog niet weet hoe je dat moet gebruiken in de relatie die je met hem hebt?
Dan is hij in ieder geval op de hoogte. Als hij daar niets mee kan, dan is dat vervelend. Maar dat geeft jou ook weer inzicht in hoe nu verder (of hij welwillend is om mee te bewegen, of niet).
Dan is hij in ieder geval op de hoogte. Als hij daar niets mee kan, dan is dat vervelend. Maar dat geeft jou ook weer inzicht in hoe nu verder (of hij welwillend is om mee te bewegen, of niet).
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:42
Nee zo zwart-wit is het niet. Als de ander ook wil is er wel wat mogelijk, maar dan moet die ander wel nog leerbaar zijn daarin. Niet iedereen is even leerbaar (en met de leeftijd neemt dat ook af, zeker als je het hebt over een jaar of 70 en ouder én het vroeger nooit hebt geleerd/toegepast) en als ik TO's verhaal lees klinkt haar vader als iemand die zelf niet bepaald openstaat om dingen anders te doen. In elk geval is TO er nu niet aan toe om te kijken of hij dat wel is.
En hoe moeizamer de band is en hoe moeizamer het gedrag van de ander is, hoe minder kans dat er nog een goede band uitkomt. Het helpt wel als je zelf al je verwachtingen van die ander loslaat, maar dan moet je dus eerst loslaten dat je ooit de ouder zult krijgen die je gewild (of zelfs nodig) had. Dan kan er mogelijk nog een andere vorm van een band ontstaan.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:47
Dat vind ik nogal een aanname. En dat zie ik in dit soort topics best vaak voorkomen.
Terwijl het voor zowel TO als vader het onderzoeken waard is, of er nog wat van te maken is.
Er helemaal niet over communiceren is raar. Vader wordt dan kansloos aan de zijlijn gepareerd.
TO moet het helemaal op haar eigen tempo en eigen manier doen, maar volgens mij heeft zij wel de wens om naar een situatie toe te werken waarin er nog sprake is van contact en omgang. Ook ivm de siblings die ze later noemt.
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:54
stokbootje schreef: ↑28-10-2025 16:18Daarom is geen contact, of drama met kerst, iets wat ik wil voorkomen.
Het is ook gewoon een ingewikkelde situatie. Kun je niet zeggen dat voor jou meer contact op dit moment helaas niet gaat/lukt? En het daarbij laten?
dinsdag 28 oktober 2025 om 16:57
Pinaco schreef: ↑28-10-2025 16:47Dat vind ik nogal een aanname. En dat zie ik in dit soort topics best vaak voorkomen.
Terwijl het voor zowel TO als vader het onderzoeken waard is, of er nog wat van te maken is.
Er helemaal niet over communiceren is raar. Vader wordt dan kansloos aan de zijlijn gepareerd.
TO moet het helemaal op haar eigen tempo en eigen manier doen, maar volgens mij heeft zij wel de wens om naar een situatie toe te werken waarin er nog sprake is van contact en omgang. Ook ivm de siblings die ze later noemt.
Maar niet nu, ze vindt zichzelf daar nu nog niet klaar voor. Misschien komt dat later nog, of misschien lukt het haar alsnog om daar bij zichzelf nu doorheen te duwen.
Ik zeg ook helemaal niet dat je het maar helemaal nooit moet proberen, maar mijn reacties gaan in principe wel over de situatie van TO, die aangeeft dat ze hier nu niet klaar voor is.
dinsdag 28 oktober 2025 om 17:00
Misschien begrijp ik jouw post verkeerd hoor. Maar je reageert op mij met:
Die is er niet. Er komt geen leuke situatie of een situatie die je wel wil als het gaat om iemand waar je geen fijne band mee kunt hebben. Niet als je blijft pleasen en niet als je je grenzen aangeeft. Dat is een illusie/utopie en zolang je daaraan vast blijft houden doe je jezelf eigenlijk altijd geweld aan.
Daarin schrijf je het weg alsof het later ook niet gaat gebeuren. En dat bedoel ik: Dat er in dergelijke adviezen zo weinig ruimte is voor hoe dan wel. Maar in je latere posts lees ik enige nuance.
Die is er niet. Er komt geen leuke situatie of een situatie die je wel wil als het gaat om iemand waar je geen fijne band mee kunt hebben. Niet als je blijft pleasen en niet als je je grenzen aangeeft. Dat is een illusie/utopie en zolang je daaraan vast blijft houden doe je jezelf eigenlijk altijd geweld aan.
Daarin schrijf je het weg alsof het later ook niet gaat gebeuren. En dat bedoel ik: Dat er in dergelijke adviezen zo weinig ruimte is voor hoe dan wel. Maar in je latere posts lees ik enige nuance.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
