Gezondheid
alle pijlers
Burnout - wie ook?
maandag 6 oktober 2025 om 10:22
Ik heb een burnout. Al een tijdje, ik ben sinds eind maart ziek thuis. Begin september gestart met reïntegratie op het werk, en nu een flinke terugval. Vanochtend dus maar weer volledig ziekgemeld......
Zijn er hier meer mensen met een burnout die willen meekletsen in dit topic? Ik merk dat ik het soms best eenzaam vind alleen thuis. En hoewel ik een geweldige man, fantastische kinderen, lieve familie en fijne vrienden heb, begrijpen zij toch niet helemaal waar ik nu doorheen ga.
Heb jij ook een burnout, ben je overbelast of overspannen? Wees welkom om mee te schrijven!
Zijn er hier meer mensen met een burnout die willen meekletsen in dit topic? Ik merk dat ik het soms best eenzaam vind alleen thuis. En hoewel ik een geweldige man, fantastische kinderen, lieve familie en fijne vrienden heb, begrijpen zij toch niet helemaal waar ik nu doorheen ga.
Heb jij ook een burnout, ben je overbelast of overspannen? Wees welkom om mee te schrijven!
zaterdag 1 november 2025 om 08:47
Ivm herkenbaarheid houd ik het vaag. Er zijn dingen van de bedrijfsarts en de leidinggevende die niet kunnen en mogen. Ik vraag me af of ze zich hier echt niet van bewust zijn dat ze hun boekje te buiten gaan of dat dit tactiek is. Hopen dat ik hier werk van maak zodat er een conflict onstaat en ze nu zo van me af komen. Hier blijven wil en kan ik niet maar ik ben nu ziek en zo lang ik ziek ben moeten ze me salaris betalen en dat kan misschien nog wel poosje het geval zijn. Triest dat dit gedoe ook nog speelt naast de burn out wat ook al veel energie kost. Maar ik laat me niet zo maar buiten spel zetten ook omdat ik hier al heel lang werk.
maandag 3 november 2025 om 09:33
Heb de vakbond ingeschakeld. Helaas zetten die erg in op reïntegratie tzt terwijl ik heel duidelijk heb aangegeven niet naar deze werkgever terug te kunnen en willen. Er zijn dingen gebeurd die ook gewoon juridisch niet kunnen en daar gaan zij volledig aan voorbij. Terwijl dat juist is waarom ik niet terug wil. Zij zetten in op met elkaar praten en dan komt alles weer goed. Met een partij die je niet vertrouwt kun je praten tot je er bij neer valt maar dat gaat nooit meer wat worden.derooiekater schreef: ↑01-11-2025 12:15Huilebalk
Heb je rechtsbijstand of ben je lid van de vakbond? Misschien kan je daar advies in winnen over of het wel of niet mag.
maandag 3 november 2025 om 15:37
Pas wel op dat je je wettelijke verplichting wel na komt anders zal werkgever zn kans zien en jou ontslaan..Huilebalk schreef: ↑03-11-2025 09:33Heb de vakbond ingeschakeld. Helaas zetten die erg in op reïntegratie tzt terwijl ik heel duidelijk heb aangegeven niet naar deze werkgever terug te kunnen en willen. Er zijn dingen gebeurd die ook gewoon juridisch niet kunnen en daar gaan zij volledig aan voorbij. Terwijl dat juist is waarom ik niet terug wil. Zij zetten in op met elkaar praten en dan komt alles weer goed. Met een partij die je niet vertrouwt kun je praten tot je er bij neer valt maar dat gaat nooit meer wat worden.
maandag 3 november 2025 om 15:42
Heel herkenbaar voor mij, zo voelt het/gaat het bij mij ook. Mijn bedrijfsarts heeft niet volledig, want dat kunnen ze niet, maar wel klein beetje gezegd dat het niet netjes is wat er gebeurd. Genoeg voor mij om er werk van te maken puur voor mijn eigen toekomst, maar het is pittig, erg pittig.Huilebalk schreef: ↑01-11-2025 08:47Ivm herkenbaarheid houd ik het vaag. Er zijn dingen van de bedrijfsarts en de leidinggevende die niet kunnen en mogen. Ik vraag me af of ze zich hier echt niet van bewust zijn dat ze hun boekje te buiten gaan of dat dit tactiek is. Hopen dat ik hier werk van maak zodat er een conflict onstaat en ze nu zo van me af komen. Hier blijven wil en kan ik niet maar ik ben nu ziek en zo lang ik ziek ben moeten ze me salaris betalen en dat kan misschien nog wel poosje het geval zijn. Triest dat dit gedoe ook nog speelt naast de burn out wat ook al veel energie kost. Maar ik laat me niet zo maar buiten spel zetten ook omdat ik hier al heel lang werk.
Huilebalk, zou juridisch advies inwinnen. Om duidelijkheid te krijgen over de situatie. Je wilt niet terug schrijf je eerder en doorgaan sloopt je op een gegeven moment ook.
Iets anders, maar ik vraag mij dan soms wel eens af als je voor HR werkt hé, of die persoon ook zo omgaat als vrienden of familie in een moeilijke periode of tijd zitten. Uiteindelijk heb je natuurlijk een rol in een bedrijf, maar je bent ook mens toch. Ik heb misschien een rooskleurig idee bij HR, maar die zouden toch wel iets meer empathie moeten hebben als een leidinggevende bijvoorbeeld.
sunflower_cookie wijzigde dit bericht op 03-11-2025 15:47
9.14% gewijzigd
maandag 3 november 2025 om 16:05
Omdat ik over hulp van de vakbond vrij negatieve ervaringen had gehoord had ik ook al een arbeidsrecht advocaat de kwestie voorgelegd. Die was duidelijk dat er dingen gebeurden die niet konden en de werkgever flink de fout in ging. Na die tijd ben ik ziek geworden en komt dat nu er ook nog bij. Wat mij stoort is dat er nu alleen op mijn ziekte gefocust wordt door de bond en werkgever dus wegkomt met hun praktijken. Terwijl mijn ziek zijn wel zeker iets heeft te maken met wat werkgever heeft geflikt. Ik ben al heel lang vakbondslid en dan heb je recht op bijstand maar overweeg nu wel alles voor te leggen aan de advocaat om te kijken hoe die er nu in staat.
donderdag 13 november 2025 om 10:17
Poosje stille meelezer, allereerst sterkte voor jullie allen hier.
Wat een ellende , hopelijk komt er ruimte voor weer wat licht
En waarom stil? Het gaat met mij al poosje niet zo lekker , maar burn-out lijkt me echt te groot maar er moet wel iets veranderen denk ik.
Officieel werk ik 20 uur pw in de zorg met grote verantwoordelijkheden (deels waar, deels maak ik het ook mijn verantwoordelijkheid), maar er zit ook veel scheef in werkverdeling , ik deins niet weg voor veel werk, blijkbaar wel voor als werk vooral bestaat uit machteloosheid voelen (ik probeer ergens grip te pakken door meer te gaan werken… maar dat helpt niet)
De laatste 2 maanden werk ik elk moment mogelijk vanuit huis (lees dutjes baby en kind op school). Als ik niet werk, ben ik thuis aan het zorgen en sinds paar weken mantelzorg elders. Helaas op werk iets heftigs gebeurd en dat lijkt nu druppel te zijn.
Gisteren voor eerst niet vanuit huis gewerkt, want dinsdag huilen om werk en man die zei dit gaat echt niet goed zo, pak morgen even rust.
toen dut baby kind op school en man heeft in middag even boel overgenomen. Voelde ik me enorm onrustig, opgejaagd, hartslag omhoog, piekeren en vervolgens huilen. Nu opnieuw maar zonder het huilen . Is dit herkenbaar? Is dit het begin?
En met de kennis van nu? Wat zouden jullie gedaan hebben op dit punt?
Als jullie prettiger vinden dan nieuw topic open, dan doe ik dat uiteraard.
Wat een ellende , hopelijk komt er ruimte voor weer wat licht
En waarom stil? Het gaat met mij al poosje niet zo lekker , maar burn-out lijkt me echt te groot maar er moet wel iets veranderen denk ik.
Officieel werk ik 20 uur pw in de zorg met grote verantwoordelijkheden (deels waar, deels maak ik het ook mijn verantwoordelijkheid), maar er zit ook veel scheef in werkverdeling , ik deins niet weg voor veel werk, blijkbaar wel voor als werk vooral bestaat uit machteloosheid voelen (ik probeer ergens grip te pakken door meer te gaan werken… maar dat helpt niet)
De laatste 2 maanden werk ik elk moment mogelijk vanuit huis (lees dutjes baby en kind op school). Als ik niet werk, ben ik thuis aan het zorgen en sinds paar weken mantelzorg elders. Helaas op werk iets heftigs gebeurd en dat lijkt nu druppel te zijn.
Gisteren voor eerst niet vanuit huis gewerkt, want dinsdag huilen om werk en man die zei dit gaat echt niet goed zo, pak morgen even rust.
toen dut baby kind op school en man heeft in middag even boel overgenomen. Voelde ik me enorm onrustig, opgejaagd, hartslag omhoog, piekeren en vervolgens huilen. Nu opnieuw maar zonder het huilen . Is dit herkenbaar? Is dit het begin?
En met de kennis van nu? Wat zouden jullie gedaan hebben op dit punt?
Als jullie prettiger vinden dan nieuw topic open, dan doe ik dat uiteraard.
donderdag 13 november 2025 om 10:28
Welkom Okkie. Het huilen, opgejaagd zijn en hoge hartslag is voor mij herkenbaar. Ook dat je doorgaat tot er iets gebeurt wat net dat laatste zetje is. Het laatste zetje was voor mij zo heftig dat werken niet meer ging en ik dus thuis ben gebleven. Dat het burn out werd genoemd door de huisarts was wel confronterend maar blijkbaar had ik het nodig dat het een naam kreeg. Dat ik me niet aanstelde ofzo. Ik zie nog steeds niet de ernst in volgens de POH want toen ik noemde nu al zo lang thuis te zijn gaf POH aan dat het in deze situatie helemaal nog niet lang is en ik qua herstel nog steeds aan het begin sta. Misschien moet je toch eens langs de huisarts gaan met je klachten.
donderdag 13 november 2025 om 11:35
Hoi Okkie, het vele huilen, de onrust, het steeds maar doorgaan en alles aanpakken herken ik. Ik lees veel vermoeidheid in je bericht.
Zou een afspraak maken bij de huisarts en je rust gaan pakken zo ver mogelijk.
Voor mij was de druppel dat mijn lichaam zelf stopte, ik kreeg van alles paniek aanvallen. Zelfs een simpele wandeling met de hond was moeilijk.
Wat betreft voor mij heb ik gekozen om zelf de stekker uit de re-integratie te trekken en niet mee te gaan met vervroegd spoor 2 (is ook bepaald dat dit niet nodig is). Ik ben het gesprek met bedrijf aangegaan (met jurist) om tot een overeenkomst te komen.
Ik merk helaas wel dat zolang het proces nog loopt ik veel gedachtes heb, vooral over had ik dit niet toch nog een keer moeten zeggen/vragen. Uiteindelijk is het doel hier weg te kunnen, maar ik ben ook wel boos. Het geheimzinnige en liegen terwijl jezelf weet dat er dingen niet kloppen. Helaas zal ik toch nooit eerlijk antwoord krijgen.
Het is zo raar hoe sommige bedrijven met hun herstellende werknemers omgaan. Je wordt als een zak stront behandeld. Zal het fijn zijn dit vervelende boek dicht te doen en de eer bij mijzelf te houden.
Zou een afspraak maken bij de huisarts en je rust gaan pakken zo ver mogelijk.
Voor mij was de druppel dat mijn lichaam zelf stopte, ik kreeg van alles paniek aanvallen. Zelfs een simpele wandeling met de hond was moeilijk.
Wat betreft voor mij heb ik gekozen om zelf de stekker uit de re-integratie te trekken en niet mee te gaan met vervroegd spoor 2 (is ook bepaald dat dit niet nodig is). Ik ben het gesprek met bedrijf aangegaan (met jurist) om tot een overeenkomst te komen.
Ik merk helaas wel dat zolang het proces nog loopt ik veel gedachtes heb, vooral over had ik dit niet toch nog een keer moeten zeggen/vragen. Uiteindelijk is het doel hier weg te kunnen, maar ik ben ook wel boos. Het geheimzinnige en liegen terwijl jezelf weet dat er dingen niet kloppen. Helaas zal ik toch nooit eerlijk antwoord krijgen.
Het is zo raar hoe sommige bedrijven met hun herstellende werknemers omgaan. Je wordt als een zak stront behandeld. Zal het fijn zijn dit vervelende boek dicht te doen en de eer bij mijzelf te houden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
