Relaties
alle pijlers
Relatie met getrouwde man, voor wie kiest hij??
vrijdag 24 juli 2009 om 20:43
Sinds tien maanden heb ik een affaire met een getrouwde man.
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
vrijdag 24 juli 2009 om 22:42
Ik heb de rest van de reacties niet gelezen, maar ik durf te wedden dat de lijst met smoezen al langs is gekomen? Je post lijkt daarop gebaseerd te zijn. De top 10 komt geloof ik voorbij, maar ik ken de lijst niet uit mijn hoofd.
Hij zal nooit voor jou kiezen.
Bemoedigende woorden: geen
Tip: kap ermee en ga een vrij iemand zoeken.
Zo, ga ik nu kijken hoe erg mosterd ik ben.
Hij zal nooit voor jou kiezen.
Bemoedigende woorden: geen
Tip: kap ermee en ga een vrij iemand zoeken.
Zo, ga ik nu kijken hoe erg mosterd ik ben.
vrijdag 24 juli 2009 om 22:47
vrijdag 24 juli 2009 om 22:51
quote:gelukkigmeisje schreef op 24 juli 2009 @ 22:48:
Orchidea....als jij zooo'n mooie lijst heb samengesteld....hoop ik niet dat je een giga ervringsdeskundige bent :DHa ha nee gelukkig niet. Ik houd mij daar van verre teveel in mijn omgeving gezien wat het met je kan doen. Lijst zwerft al heel lang op het viva forum rond voor al degene die er zijn ingetrapt en de ogen geopend moeten worden zullen we maar zeggen.
Orchidea....als jij zooo'n mooie lijst heb samengesteld....hoop ik niet dat je een giga ervringsdeskundige bent :DHa ha nee gelukkig niet. Ik houd mij daar van verre teveel in mijn omgeving gezien wat het met je kan doen. Lijst zwerft al heel lang op het viva forum rond voor al degene die er zijn ingetrapt en de ogen geopend moeten worden zullen we maar zeggen.
vrijdag 24 juli 2009 om 22:55
vrijdag 24 juli 2009 om 22:56
quote:Digitalis schreef op 24 juli 2009 @ 22:55:
Neeeej Sprank, niet met losweekmotieven!!! Nee zeg, totaal niet. Ik ben niet naief genoeg (vind ik vaak jammer, in dit geval niet) om in zulke zaken te geloven hoor. En hou niet van het laffe type. Een man die negatief over z'n vrouw praat vind ik sowieso heel erg not done.Phew... order restored
Neeeej Sprank, niet met losweekmotieven!!! Nee zeg, totaal niet. Ik ben niet naief genoeg (vind ik vaak jammer, in dit geval niet) om in zulke zaken te geloven hoor. En hou niet van het laffe type. Een man die negatief over z'n vrouw praat vind ik sowieso heel erg not done.Phew... order restored
vrijdag 24 juli 2009 om 23:31
Poe hee.... Mutsie wordt hier wel behoorlijk afgebrand. Even de andere kant van het verhaal belichten vanuit persoonlijk perspectief.
Mensen kunnen, doodsimpel, verliefd worden op elkaar. Ja, ook getrouwde/gebonden mensen. Mijn vriend had ook een relatie toen wij verliefd op elkaar werden. En die relatie liep ook al een poos niet zo lekker. Dat kan gebeuren. Sommige mensen gaan dan uit elkaar, anderen blijven nog een poosje aanmodderen en weer anderen gaan er keihard aan werken. Feit is wel dat mensen waarbij de vlam in de relatie nogal gedoofd is, misschien sneller "vatbaar" zijn voor gevoelens voor een ander.
Zo ook bij mijn vriend. We konden er niets aan doen en werden gewoon hartstikke verliefd. Natuurlijk niet van de een op de andere dag, maar het gebeurde wel snel. En daar heeft hij het erg moeilijk mee gehad. Want ook een relatie van bijna 10 jaar verbreek je niet van de een op de andere dag.
Ik heb me altijd afzijdig gehouden van zijn relatie. Nooit mee bemoeid en ook vooral nooit gepushed of gevraagd wanneer hij nou eens een beslissing maakte. Ik vond dat zijn verantwoordelijkheid en hij moest doen waar hij zich goed bij voelde, net als dat ik ook mijn eigen sores had.
Voor mezelf had ik besloten dat ik van hem hield maar dat als het me te veel pijn ging doen, dat ik er dan mee zou stoppen. En dat ik dat op het moment zelf wel zou voelen. Dat heb ik hem nooit verteld, ik vond dat als een ultimatum klinken en daar houd ik niet van dus ik hield het heel erg bij mezelf. Als hij met mij verder wilde dan kon dat, als hij daaraan twijfelde of niet "over de brug kwam" en het ging mij opbreken, dan was het mijn verantwoordelijkheid. Voor mijn eigen gevoel en dus ook voor de acties en conclusies die ik daaruit zou trekken.
Lang verhaal kort, hij heeft uiteindelijk niet zo lang doorgemodderd gelukkig. Al vrij snel kwam hij tot de conclusie dat zijn relatie niet goed zat, anders was hij nooit zo verliefd op een ander geworden. Hij heeft er op zijn moment een punt achter gezet. Juist in die periode heb ik hem zoveel mogelijk met rust gelaten. Maar hij weigerde mij los te laten en betrok me eerlijk bij zijn verwarrende en af en toe ook verdrietige gevoelens die eerste tijd.
Inmiddels zijn we 10 jaar verder. En ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat onze relatie goed zit en dat hij mij nooit bedonderd heeft. Wat anderen ook mogen zeggen over: "Als hij het eerder heeft gedaan, zal hij jou ook bedonderen."
Dat hoeft echt niet zo te zijn. Nog regelmatig vertelt mijn vriend me hoe blij hij is dat hij mij is tegen gekomen en hoe blij hij is dat hij toen de juiste keuze heeft gemaakt. (Al was het misschien anders gelopen als hij kinderen had gehad met zijn ex, dat weet ik niet).
Moraal van het verhaal: In verreweg de meeste gevallen trekt de minnares aan het kortste eind en is de man in kwestie op weinig anders uit dan een avontuurtje. Maar er zijn situaties waarin, heel simpel, sprake is van verliefdheid. Die omslaat in houden van. En waarbij de minnares uiteindelijk de vriendin wordt. Zonder dat ook dat een relatie wordt waarin bedrogen wordt.
Mijn advies aan Mutsie: Hou het vooral bij jezelf. Wees trouw aan je eigen gevoelens. Als je twijfelt aan zijn oprechtheid trek dan je eigen conclusies. Net als bij een "normale" relatie eigenlijk. En als je toch een ultimatum gaat stellen, doe dat dan voor jezelf en laat hem daarbuiten. Pushen werkt niet. Niet bij een gebonden man maar ook niet bij een vrije man. Houd het bij jezelf.
Mensen kunnen, doodsimpel, verliefd worden op elkaar. Ja, ook getrouwde/gebonden mensen. Mijn vriend had ook een relatie toen wij verliefd op elkaar werden. En die relatie liep ook al een poos niet zo lekker. Dat kan gebeuren. Sommige mensen gaan dan uit elkaar, anderen blijven nog een poosje aanmodderen en weer anderen gaan er keihard aan werken. Feit is wel dat mensen waarbij de vlam in de relatie nogal gedoofd is, misschien sneller "vatbaar" zijn voor gevoelens voor een ander.
Zo ook bij mijn vriend. We konden er niets aan doen en werden gewoon hartstikke verliefd. Natuurlijk niet van de een op de andere dag, maar het gebeurde wel snel. En daar heeft hij het erg moeilijk mee gehad. Want ook een relatie van bijna 10 jaar verbreek je niet van de een op de andere dag.
Ik heb me altijd afzijdig gehouden van zijn relatie. Nooit mee bemoeid en ook vooral nooit gepushed of gevraagd wanneer hij nou eens een beslissing maakte. Ik vond dat zijn verantwoordelijkheid en hij moest doen waar hij zich goed bij voelde, net als dat ik ook mijn eigen sores had.
Voor mezelf had ik besloten dat ik van hem hield maar dat als het me te veel pijn ging doen, dat ik er dan mee zou stoppen. En dat ik dat op het moment zelf wel zou voelen. Dat heb ik hem nooit verteld, ik vond dat als een ultimatum klinken en daar houd ik niet van dus ik hield het heel erg bij mezelf. Als hij met mij verder wilde dan kon dat, als hij daaraan twijfelde of niet "over de brug kwam" en het ging mij opbreken, dan was het mijn verantwoordelijkheid. Voor mijn eigen gevoel en dus ook voor de acties en conclusies die ik daaruit zou trekken.
Lang verhaal kort, hij heeft uiteindelijk niet zo lang doorgemodderd gelukkig. Al vrij snel kwam hij tot de conclusie dat zijn relatie niet goed zat, anders was hij nooit zo verliefd op een ander geworden. Hij heeft er op zijn moment een punt achter gezet. Juist in die periode heb ik hem zoveel mogelijk met rust gelaten. Maar hij weigerde mij los te laten en betrok me eerlijk bij zijn verwarrende en af en toe ook verdrietige gevoelens die eerste tijd.
Inmiddels zijn we 10 jaar verder. En ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat onze relatie goed zit en dat hij mij nooit bedonderd heeft. Wat anderen ook mogen zeggen over: "Als hij het eerder heeft gedaan, zal hij jou ook bedonderen."
Dat hoeft echt niet zo te zijn. Nog regelmatig vertelt mijn vriend me hoe blij hij is dat hij mij is tegen gekomen en hoe blij hij is dat hij toen de juiste keuze heeft gemaakt. (Al was het misschien anders gelopen als hij kinderen had gehad met zijn ex, dat weet ik niet).
Moraal van het verhaal: In verreweg de meeste gevallen trekt de minnares aan het kortste eind en is de man in kwestie op weinig anders uit dan een avontuurtje. Maar er zijn situaties waarin, heel simpel, sprake is van verliefdheid. Die omslaat in houden van. En waarbij de minnares uiteindelijk de vriendin wordt. Zonder dat ook dat een relatie wordt waarin bedrogen wordt.
Mijn advies aan Mutsie: Hou het vooral bij jezelf. Wees trouw aan je eigen gevoelens. Als je twijfelt aan zijn oprechtheid trek dan je eigen conclusies. Net als bij een "normale" relatie eigenlijk. En als je toch een ultimatum gaat stellen, doe dat dan voor jezelf en laat hem daarbuiten. Pushen werkt niet. Niet bij een gebonden man maar ook niet bij een vrije man. Houd het bij jezelf.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 24 juli 2009 om 23:59
Denk dat het een beetje om de toon ging winterdip. Verliefd worden kan altijd, dat is geheel menselijk. Alleen het begint met een 'grap' en vervolgens zet ze zichzelf neer als een soort slachtoffer. Want puberende kinderen en een slecht huwelijk en zij moet maar wachten. Tja dan kan je, lijkt me ook geheel menselijk, reacties verwachten.
zaterdag 25 juli 2009 om 00:05
quote:roosies schreef op 24 juli 2009 @ 23:59:
Denk dat het een beetje om de toon ging winterdip. Verliefd worden kan altijd, dat is geheel menselijk. Alleen het begint met een 'grap' en vervolgens zet ze zichzelf neer als een soort slachtoffer. Want puberende kinderen en een slecht huwelijk en zij moet maar wachten. Tja dan kan je, lijkt me ook geheel menselijk, reacties verwachten.
Ik heb niet alles gelezen moet ik eerlijk zeggen. Ik zag alleen die aannames en voor de hand liggende reacties alweer voorbij komen dus ik wilde even een tegengeluid geven. Het KAN ook anders namelijk. En niet iedere man die vreemdgaat hoeft een op avontuurtjesjacht, oneerlijke klootzak te zijn of stelselmatig "eens, dus altijd" vreemd te zijn gegaan. (Toegegeven, de meesten wel )
Maar ik vind wel dat je als 'minnares' heel eerlijk moet zijn. Vooral naar jezelf. Denk dat inderdaad verreweg de meesten zich een rad voor ogen laten draaien en bij teleurstellende (maar te verwachten) resultaten verongelijkt gaan zitten mokken. Da's gewoon dom en naief.
Denk dat het een beetje om de toon ging winterdip. Verliefd worden kan altijd, dat is geheel menselijk. Alleen het begint met een 'grap' en vervolgens zet ze zichzelf neer als een soort slachtoffer. Want puberende kinderen en een slecht huwelijk en zij moet maar wachten. Tja dan kan je, lijkt me ook geheel menselijk, reacties verwachten.
Ik heb niet alles gelezen moet ik eerlijk zeggen. Ik zag alleen die aannames en voor de hand liggende reacties alweer voorbij komen dus ik wilde even een tegengeluid geven. Het KAN ook anders namelijk. En niet iedere man die vreemdgaat hoeft een op avontuurtjesjacht, oneerlijke klootzak te zijn of stelselmatig "eens, dus altijd" vreemd te zijn gegaan. (Toegegeven, de meesten wel )
Maar ik vind wel dat je als 'minnares' heel eerlijk moet zijn. Vooral naar jezelf. Denk dat inderdaad verreweg de meesten zich een rad voor ogen laten draaien en bij teleurstellende (maar te verwachten) resultaten verongelijkt gaan zitten mokken. Da's gewoon dom en naief.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 25 juli 2009 om 00:47
zaterdag 25 juli 2009 om 01:19
@ Winterdip Goed dat je ook het verhaal van een andere kant belicht. Maar hoe lang duurde het voordat jouw vriend voor jou koos? Toch wel minder dan 5 maanden denk ik.
Ik denk dat jouw verhaal goed aangeeft op welke manier een man WEL voor zijn minnares kiest. Bij de minnaar van TO zet ik daarentegen mijn vraagtekens.
Deze man heeft het wellicht overwogen om voor haar te kiezen, hij heeft zijn vrouw verteld dat hij verliefd is op een ander en is (tijdeijk?) ergens anders gaan wonen (ervan uitgaand dat het waar is wat hij zegt).
Maar nu is hij duidelijk terug aan het krabbelen, hij zet alle stapjes om weer terug te keren naar zijn huwelijk. Die mogelijkheid heeft hij ook nog omdat zijn vrouw alleen maar denkt dat hij verliefd is, niet dat hij vreemdgaat. Hij kan zo weer zijn huwelijk in stappen, en TO is hij de eerste excuses aan het oplepelen (kinderen) over waarom hij dat straks waarschijnlijk gaat doen.
Als hij echt voor TO wilde kiezen, had hij dat allang gedaan.
Ik denk dat jouw verhaal goed aangeeft op welke manier een man WEL voor zijn minnares kiest. Bij de minnaar van TO zet ik daarentegen mijn vraagtekens.
Deze man heeft het wellicht overwogen om voor haar te kiezen, hij heeft zijn vrouw verteld dat hij verliefd is op een ander en is (tijdeijk?) ergens anders gaan wonen (ervan uitgaand dat het waar is wat hij zegt).
Maar nu is hij duidelijk terug aan het krabbelen, hij zet alle stapjes om weer terug te keren naar zijn huwelijk. Die mogelijkheid heeft hij ook nog omdat zijn vrouw alleen maar denkt dat hij verliefd is, niet dat hij vreemdgaat. Hij kan zo weer zijn huwelijk in stappen, en TO is hij de eerste excuses aan het oplepelen (kinderen) over waarom hij dat straks waarschijnlijk gaat doen.
Als hij echt voor TO wilde kiezen, had hij dat allang gedaan.
zaterdag 25 juli 2009 om 08:02
Eens met Alice V.
Bij TO is de volgorde gewoon anders (=fout). Natuurlijk kun je verliefd worden op iemand anders als je een relatie hebt. Maar dan kun je eerst kijken of die gevoelens stand houden (en zo ja, het er met je huidige partner over hebben) voordat je meteen met diegene het bed in duikt.
En als dat dan 1x gebeurt, naja. Maar dat je iemand eerst 10 maanden lang belazert en dan gaat kiezen... Dat lijkt dan meer op een gevalletje van geen oude schoenen weggooien etc, zoals hier al eerder genoemd.
En daarbij, in eerste instantie waren ze niet verliefd op elkaar. Ze wilden gewoon een 'spannend avontuurtje', terwijl ze beiden een relatie hadden. En nu moet TO gewoon op de blaren zitten.
Vind overigens wel eens dat de man in kwestie verantwoordelijk is voor zijn huwelijk.
Bij TO is de volgorde gewoon anders (=fout). Natuurlijk kun je verliefd worden op iemand anders als je een relatie hebt. Maar dan kun je eerst kijken of die gevoelens stand houden (en zo ja, het er met je huidige partner over hebben) voordat je meteen met diegene het bed in duikt.
En als dat dan 1x gebeurt, naja. Maar dat je iemand eerst 10 maanden lang belazert en dan gaat kiezen... Dat lijkt dan meer op een gevalletje van geen oude schoenen weggooien etc, zoals hier al eerder genoemd.
En daarbij, in eerste instantie waren ze niet verliefd op elkaar. Ze wilden gewoon een 'spannend avontuurtje', terwijl ze beiden een relatie hadden. En nu moet TO gewoon op de blaren zitten.
Vind overigens wel eens dat de man in kwestie verantwoordelijk is voor zijn huwelijk.
zaterdag 25 juli 2009 om 11:29
Jullie weten allemaal wel precies hoe hij in elkaar zit. Vind ik eerlijk gezegd een beetje kortzichtig. Natuurlijk zal het vaak zo gaan zoals jullie beschrijven, maar ook heel vaak niet! Vandeweek was ik 5 jaar getrouwd met mijn vroegere minnaar. En ook hij heeft heel erg getwijfeld, met name voor zn kinderen. Want als man laat je alles in de steek, je huis, je kinderen, huisdieren noem het maar op. Logisch dat je dan lang twijfelt of je dat er allemaal voor over hebt om gelijk in een nieuwe relatie te stappen. Maar Mutsie, ondertussen gaat jouw leven wel door he. Doe zelf lekker waar je zin in hebt en ga niet zitten wachten. Waarschijnlijk zit hij ook niet te wachten op een afhankelijk mutsie.
