Relaties
alle pijlers
Ongevraagde afwijzing
maandag 27 juli 2009 om 14:23
Dames,
Als man voel ik me wat vreemd op dit forum, maar dat is gelijk ook de reden. Ik zou graag de mening horen van vrouwen op wat mij overkwam en ik werkelijk niet kan duiden.
Een paar maanden geleden kwam ik een vrouw (V.) tegen tijdens een cursus, jonger dan ik (31; ik ben 38). Het contact was leuk en later belde en mailde ze mij. Dat contact bleef oppervlakkig en dat was wat mij betreft bewust. Mijn (lange) relatie was net geeindigd en ik was zeker niet toe aan iets nieuws. Later nam V weer contact op. Ze had een probleem met een lastige, opdringerige man en wilde ook advies over sollicitaties. Ik heb daar de tijd voor genomen, ook al was dit tijdens werktijd. gelukkig kan ik als zelfstandige mijn tijd zelf indelen, maar toch, het was allemaal wel tijdens werktijd. Toen V 'stuk' zat heb ik aangeboden om even langs te komen om haar gedachten te verzetten. Ik heb me daarbij wel afstand gehouden en (eerlijk) zonder bijbedoelingen van mij. Eigenlijk vond ik het allemaal wat overtrokken, maar wilde het wel serieus nemen omdat het voor haar wel een probleem was. Later belde ze mij na een sollicitatie en wilde bij bij langs komen (dat was de eerste keer). Ook weer tijdens werktijd en mijn huis was nogal een rommel (man alleen, he) dus aanvankelijk hield ik het af, maar stemde later in omdat ik weer niet onaardig wilde zijn. We dronken een kopje thee en tijdens ons gesprek krijgt ze het bericht dat zij de baan heeft. Ik was blij voor haar, maar toen ze vroeg of ik het met haar wilde vieren heb ik wel moeten zeggen dat ik nog moest werken. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje opgelaten; wie was ik om dit nu met haar te vieren?
Diezefde avond heb ik haar nog gebeld om te horen hoe e.e.a. verder was verlopen. Ze vroeg of ik toch nog lang wilde komen, maar zei dat ze bezoek kreeg van een vriend (die een 'flesje' meenam). De volgende dag heb ik haar nog gemaild, gewoon aardig gevraagd wanneer ze zou beginnen etc.. Ik kreeg geen antwoord en een paar dagen later heb ik gemaild of alles goed was. Daarop kreeg ik per email een reactie met de opmerking dat er toch geen aanleiding was om te vermoeden dat het niet goed zou gaan. Ik heb daarop gereageerd door te schrijven dat ik het wat gek vond dat ik eerst veel werd gebeld en gemaild maar vervolgens niets hoorde en dat mijn vraag toch niet zo vreemd was en alleen goed bedoeld. Daarop kreeg ik plotseling het bericht, dat ze toch wel heel duidelijk wilde maken, dat ze het bij vriendschap wilde houden en dat het in haar verleden wel vaker gebeurde dat een man wel verliefd werd en zij dat niet was.
Ik was echt verrast en eerlijk gezegd best geergerd. Ik had had belangstelling getoond in haar wel en wee, maar heb (werkelijk) niets van iets anders laten blijken. En die gevoelens had (en heb) ik ook niet.Bovendien kwam al het contact van haar kant en heb ik nooit zelf contact opgenomen, alleen maar gereageerd. En toch was ik geraakt en het voelde alsof ik een 'blauwtje' had gelopen.
Ik begrijp hier werkelijk niets van. Ik neem geen initiatief, neem de tijd en ben een luisterend oor geweest. Waar komt dit vandaan? Ik denk dat ik oud en wijs genoeg ben en genoeg ervaring heb met (lange) relaties, maar dit kan ik echt niet duiden. ben ik toch een beetje naief? Heb ik onbewust toch een verwachting gewekt. Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien.
Als man voel ik me wat vreemd op dit forum, maar dat is gelijk ook de reden. Ik zou graag de mening horen van vrouwen op wat mij overkwam en ik werkelijk niet kan duiden.
Een paar maanden geleden kwam ik een vrouw (V.) tegen tijdens een cursus, jonger dan ik (31; ik ben 38). Het contact was leuk en later belde en mailde ze mij. Dat contact bleef oppervlakkig en dat was wat mij betreft bewust. Mijn (lange) relatie was net geeindigd en ik was zeker niet toe aan iets nieuws. Later nam V weer contact op. Ze had een probleem met een lastige, opdringerige man en wilde ook advies over sollicitaties. Ik heb daar de tijd voor genomen, ook al was dit tijdens werktijd. gelukkig kan ik als zelfstandige mijn tijd zelf indelen, maar toch, het was allemaal wel tijdens werktijd. Toen V 'stuk' zat heb ik aangeboden om even langs te komen om haar gedachten te verzetten. Ik heb me daarbij wel afstand gehouden en (eerlijk) zonder bijbedoelingen van mij. Eigenlijk vond ik het allemaal wat overtrokken, maar wilde het wel serieus nemen omdat het voor haar wel een probleem was. Later belde ze mij na een sollicitatie en wilde bij bij langs komen (dat was de eerste keer). Ook weer tijdens werktijd en mijn huis was nogal een rommel (man alleen, he) dus aanvankelijk hield ik het af, maar stemde later in omdat ik weer niet onaardig wilde zijn. We dronken een kopje thee en tijdens ons gesprek krijgt ze het bericht dat zij de baan heeft. Ik was blij voor haar, maar toen ze vroeg of ik het met haar wilde vieren heb ik wel moeten zeggen dat ik nog moest werken. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje opgelaten; wie was ik om dit nu met haar te vieren?
Diezefde avond heb ik haar nog gebeld om te horen hoe e.e.a. verder was verlopen. Ze vroeg of ik toch nog lang wilde komen, maar zei dat ze bezoek kreeg van een vriend (die een 'flesje' meenam). De volgende dag heb ik haar nog gemaild, gewoon aardig gevraagd wanneer ze zou beginnen etc.. Ik kreeg geen antwoord en een paar dagen later heb ik gemaild of alles goed was. Daarop kreeg ik per email een reactie met de opmerking dat er toch geen aanleiding was om te vermoeden dat het niet goed zou gaan. Ik heb daarop gereageerd door te schrijven dat ik het wat gek vond dat ik eerst veel werd gebeld en gemaild maar vervolgens niets hoorde en dat mijn vraag toch niet zo vreemd was en alleen goed bedoeld. Daarop kreeg ik plotseling het bericht, dat ze toch wel heel duidelijk wilde maken, dat ze het bij vriendschap wilde houden en dat het in haar verleden wel vaker gebeurde dat een man wel verliefd werd en zij dat niet was.
Ik was echt verrast en eerlijk gezegd best geergerd. Ik had had belangstelling getoond in haar wel en wee, maar heb (werkelijk) niets van iets anders laten blijken. En die gevoelens had (en heb) ik ook niet.Bovendien kwam al het contact van haar kant en heb ik nooit zelf contact opgenomen, alleen maar gereageerd. En toch was ik geraakt en het voelde alsof ik een 'blauwtje' had gelopen.
Ik begrijp hier werkelijk niets van. Ik neem geen initiatief, neem de tijd en ben een luisterend oor geweest. Waar komt dit vandaan? Ik denk dat ik oud en wijs genoeg ben en genoeg ervaring heb met (lange) relaties, maar dit kan ik echt niet duiden. ben ik toch een beetje naief? Heb ik onbewust toch een verwachting gewekt. Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien.
maandag 27 juli 2009 om 16:45
maandag 27 juli 2009 om 16:50
ik denk dat zij gewoon in haar ego gekrenkt is omdat je vast wel hebt laten blijven dat je alleen vriendschappelijk met haar om wilde gaan...en daardoor stuurt ze zo'n mailtje.
en ergens krenkt jou dat weer een beetje in je ego... want idd, je hebt een afwijzing te pakken en ook al heb je niet eens een aanbod gedaan, afwijzingen zijn nooit leuk...
en ergens krenkt jou dat weer een beetje in je ego... want idd, je hebt een afwijzing te pakken en ook al heb je niet eens een aanbod gedaan, afwijzingen zijn nooit leuk...
maandag 27 juli 2009 om 18:48
maandag 27 juli 2009 om 23:43
quote:rider schreef op 27 juli 2009 @ 16:42:
[...]
Klassiek gevalletje van Hysterisch Wijf. Helemaal gelijk heb je vind ik hahaha. Ik hou wel van attente mannen! En idd zoals sommigen hier al zeiden zij misschien ook en dan de eerste willen zijn die 'uitspreekt' dat er toch geen sprake kan zijn van verliefdheid. Ach jaaaa
[...]
Klassiek gevalletje van Hysterisch Wijf. Helemaal gelijk heb je vind ik hahaha. Ik hou wel van attente mannen! En idd zoals sommigen hier al zeiden zij misschien ook en dan de eerste willen zijn die 'uitspreekt' dat er toch geen sprake kan zijn van verliefdheid. Ach jaaaa
dinsdag 28 juli 2009 om 00:36
quote:Jaschenca schreef op 28 juli 2009 @ 00:03:
Nou Max38, wat vind je van de reacties? Tis een beetje stil aan jouw kant, of ben je ietwat overrompeld?
Ik ben het overigens met iedereen eens, gevalletje egodeuk, en om alvast met het uitdeuken te beginnen hangt ze jou een dumpsprookje op.Inderdaad Jaschenka, ik ben er een beetje stil van. Dit is de eerste keer dat ik iets op een forum plaats en het verbaast me echt (in positieve zin) dat zo veel mensen hun mening willen delen. Ik stel dat zeer op prijs. Het zou kunnen dat het zo is als de meesten denken en misschien heb ik het gewoon niet door gehad. Inderdaad een beetje naief dan. Maar eigenlijk voel ik me wel een beetje gepakt en dat is weer een deukje in mijn ego. Zoals ik al zei, het voelt net als een blauwtje lopen. En omdat dat gevoel er was, ging ik weer aan mezelf twijfelen. En wat ook een mogelijkheid is, is dat ze erg op zoek was, meerdere pijlen op haar boog had en toen de ander wel toeschietelijk was even snel mij afkapte maar dan vanuit haar intenties. Hoe het ook is (van haar zal ik het zeker niet horen), het is een vervelende ervaring.
Nou Max38, wat vind je van de reacties? Tis een beetje stil aan jouw kant, of ben je ietwat overrompeld?
Ik ben het overigens met iedereen eens, gevalletje egodeuk, en om alvast met het uitdeuken te beginnen hangt ze jou een dumpsprookje op.Inderdaad Jaschenka, ik ben er een beetje stil van. Dit is de eerste keer dat ik iets op een forum plaats en het verbaast me echt (in positieve zin) dat zo veel mensen hun mening willen delen. Ik stel dat zeer op prijs. Het zou kunnen dat het zo is als de meesten denken en misschien heb ik het gewoon niet door gehad. Inderdaad een beetje naief dan. Maar eigenlijk voel ik me wel een beetje gepakt en dat is weer een deukje in mijn ego. Zoals ik al zei, het voelt net als een blauwtje lopen. En omdat dat gevoel er was, ging ik weer aan mezelf twijfelen. En wat ook een mogelijkheid is, is dat ze erg op zoek was, meerdere pijlen op haar boog had en toen de ander wel toeschietelijk was even snel mij afkapte maar dan vanuit haar intenties. Hoe het ook is (van haar zal ik het zeker niet horen), het is een vervelende ervaring.
