Iemand uit de groep 'gooien'

Oh ja en als de "kritiek" uit tweede hand is dan heb je geen enkel recht van spreken. Het moet wel gedrag zijn wat je zelf hebt waargenomen en waar je je aan gestoord hebt

Jij doet schijnheilig, de groep is geen persoon

quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 juli 2009 @ 00:38:

[...]



Dat je gezamenlijk een cursus hebt gevolgd geeft niemand het recht op - langdurige - vriendschappen ; die ontstaan wel of die ontstaan niet .



Precies!



Een aantal posters zeggen dat je mensen een kans moet geven om zich te ontwikkelen. Waarom? Dat is toch niet jouw verantwoordelijkheid? Volgens mij gaat het om een volwassen vrouw, en die moet haar eigen leven vormgeven. En als ze niet bij het groepje van TO past, dan past ze vast wel ergens anders bij. Het is net alsof we het over iemand hebben die gered moet worden, alsof ze zielig is. Dat lijkt me helemaal geen goede benadering.



Het rechtstreeks zeggen, zoals Meds zegt, lijkt me uitermate pijnlijk en niet nodig. Wat heeft ze daar nou aan? Dat iemand eerlijk is (want eerlijkheid is toch zo'n goede eigenschap )? En dan? Het gaat niet om gedrag wat aan te passen is, ze past er gewoon niet bij. En als je dat op die manier tegen haar zegt, zal ze het gevoel hebben dat ze iets verkeerd heeft gedaan. Op de rest van de relatiepijler is iedereen er altijd zo vol van dat je mensen niet kan veranderen. Dat lukt hier dus ook niet, en dan kan je beter afscheid van elkaar nemen dan het krampachtig verbeteren of zelfs de botte boer uithangen en zeggen dat je iemand niet moet.



AliceV: op jouw vraag terugkomend (paar pagina's terug): ik heb me er wel rot over gevoeld, maar het is een heel dubbel gevoel. Je wilt namelijk niet afgewezen worden (wie wel?) Ook niet door mensen die je zelf eigenlijk maar zozo vindt. Dat heeft wel mijn ego geraakt, ja. Maar aan de andere kant, zo leuk vond ik het ook niet met hen (ik nam ook nooit initiatief etc) dus eigenlijk mis ik er niks aan. Als ik ze nu tegenkom dan kunnen we gewoon over koetjes en kalfjes praten en is er verder geen vervelend gevoel meer. Ik had zelf ook kunnen vragen waarom ik niet werd uitgenodigd, maar die pijnlijke antwoorden ga ik mezelf niet aandoen. Ik heb genoeg andere leuke contacten.

Over verplichtingen in een vriendschap gesproken: ik sluit zelfs huidige kennisen buiten met bepaalde dingen. Iedereen vind dat heel normaal. Ik ben ooit opgenomen in een vriendengroep die elkaar al heel lang kende. Het is heel leuk als groep bij elkaar, maar ik heb met bepaalde mensen veel contact (ook buiten de groep om) en met anderen helemaal niet (van beide kanten niet). Als ik mijn verjaardag vier, dan nodig ik ook maar een aantal van die groep uit. Ten eerste omdat ik, als ik de hele groep zou uitnodigen, ik niemand anders kan uitnodigen omdat het huis dan al vol is, en ten tweede omdat ik nu eenmaal met de anderen niks persoonlijks heb. Dat ga ik echter niet tegen ze zeggen (ik ga je niet uitnodigen voor mijn verjaardag hoor!). Waarom? Ik vind ze best leuk als ik ze bij iemand anders thuis ontmoet, maar alleen omdat ze toevallig bij die groep horen ben ik verplicht om ze allemaal leuk te vinden (of te doen alsof, of mijn best te doen om ze leuk te gaan vinden)? Het is duidelijk zo, andersom nodigen zij mij ook niet altijd uit, en niemand doet er moeilijk over of voelt zich afgewezen. Als ik het bespreekbaar zou maken (ik vind hullie leuker dan zullie) dan zou het veel pijnlijker zijn en een wissel op de hele groep trekken.



Over of de vrouw uit het groepje van TO erachter komt: als het een groep is die later is ontstaan en er geen gezamelijke kennisen enzo aan vast hangen, hoe kan ze er dan ooit achter komen dat jullie zonder haar afspreken? Dit omdat het anders pijnlijk voor haar zou zijn om het via-via te horen. Maar dat zal denk ik niet snel gebeuren bij een groep die pas net bestaat.

Hoi Alice,



Ik heb dit topic vanaf het begin gelezen. De profiel en de kenmerken daarvan komt veel overeen met een persoon N uit mijn eigen omgeving. Van nature ben ik ook niet zo assertief.



Door het contact met N heb ik wel geleerd om duidelijker te zijn naar de persoon in kwestie (zonder de persoon zelf aan te vallen)





quote:

IrisH schreef op 29 juli 2009 @ 19:06:

Als ze 'wat raars' doet, kan je toch ter plekke reageren en opheldering vragen als individu?



Als ze wat pikt zeg je 'hee dat is van mij, afblijven' en als ze een gênant verhaal verteld zeg je 'nou dat hoef ik niet te horen'.



Spreek haar aan op haar gedrag en niet op haar als persoon.

Dat heb ik immers ook gedaan richting persoon N. Ze zag het niet uit zichzelf, maar daardoor was ze wel bereid dit gedrag te corrigeren.





quote:

blijfgewoonbianca schreef op 30 juli 2009 @ 00:38:

[...]



Dat je gezamenlijk een cursus hebt gevolgd geeft niemand het recht op - langdurige - vriendschappen ; die ontstaan wel of die ontstaan niet



Juist, dit soort contacten hebben nog geen 'verleden' met elkaar zoals in jullie situatie. Doodbloeden is idg niet zo erg.



AliceV 30-07-2009:



Moonlight, ook bedankt voor je reactie.

Hmm... ja, een paar mensen van de groep hebben haar ook 1 op 1 meegemaakt en die hebben juist slechtere ervaringen met haar (dat ze afspraken niet nakomt, zomaar iets meeneemt alsof het een kadootje is, gaat flirten met hun partner, en nog wat vrij egoistische acties.)

Ze is zeker ook niet verlegen, toont nauwelijks interesse in anderen en praat alleen over zichzelf, op een nogal emotieloze toon.

Ik ben geen psych maar ze vertoon zoveel raar gedrag dat ik ga vermoeden dat er wel meer aan de hand moet zijn. Maar wat het ook is, het maakt niet uit, we zijn geen hulpverleners tenslotte.



Ik wilde daar eigenlijk niet allemaal zo over uitweiden maar ik snap dat het anders overkomt alsof wij haar verkeerd inschatten of een elitair clubje zijn of zo.



Ik krijg de indruk n.a.v jouw post dat persoon X het niet door heeft. Daar kan idd een verleden achter zitten. Iedereen heeft een rugzak.

Dit is zo herkenbaar met persoon N uit mijn eigen omgeving. Ik heb het laten doodbloeden. Ergens heeft ze gelukkig ook wel door dat het niet klikt. Ze heeft zelfs met mijn partner staan flirten (aai over de bol en aanrakingen) Ook deze persoon EIGENT zich spullen toe die oorspronkelijk niet van haar zijn. Na een diep gesprek kwam naar boven wat voor frustraties ze heeft -jaloezie op anderen m.b.t bezit, relaties enz.



29-07-2009



Ik vond het ook opvallend wat je schreef over het als een verplichting zien; Ze is wel degene die het vaakst niet kan komen, ze neemt nooit initiatief en de laatste keer was ze ook de eerste die weer wegging. Toeval misschien, maar misschien ook niet.



Misschien wil ze ook niet, zoals je al eerder geconcludeerd hebt. Je kan ook rustig vragen waarom ze eerder weg gaat als ze weer aanstalten maakt om eerder weg te gaan.





Daarnaast (maar dat kwam pas naar buiten bij die ene ontmoeting zonder haar) zijn er ook nog wel wat vervelende dingen gebeurd bij een paar mensen van de groep die niet zo assertief zijn en haar er niet op hebben aangeproken. Het zou idd het beste zijn als ze dat wel hadden gedaan, of alsnog doen. Maar er speelt dus nog wel meer.



Waarom hebben jullie het door laten 'sudderen' ? Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het zal zijn en zal de confrontatie een keer als een bom barsten.

Alle frustraties worden dan op tafel gegooid met alle emotionele bijverschijnselen. Dan is het kwaad al geschied.

quote:Jaja007 schreef op 30 juli 2009 @ 10:58:

[fgcolor=#CC2B60]Hoi Alice,





Spreek haar aan op haar gedrag en niet op haar als persoon.

Dat heb ik immers ook gedaan richting persoon N. Ze zag het niet uit zichzelf, maar daardoor was ze wel bereid dit gedrag te corrigeren.



Maar al[fgcolor=#0000B3]s je al besloten hebt dat je het niet gezellig vindt met die persoon, waarom dan nog extra moeite erin steken? Straks gaat zij zich aanpassen (veel moeite doen) en blijkt ze alsnog niet bij de groep te passen, qua persoonlijkheid. Dan is het nog lulliger om iemand de wacht aan te zeggen, ze heeft immers haar best gedaan om er iets aan te doen. Daarmee heeft ze gevoelsmatig nog meer rechten om erbij te horen. Maar soms klikt het gewoon niet, er bestaat niet iets als ' recht' op vriendschap.





[[/fgcolor]fgcolor=#CC2B60]Juist, dit soort contacten hebben nog geen 'verleden' met elkaar zoals in jullie situatie. Doodbloeden is idg niet zo erg.[/fgcolor]



Precies, je zegt het zelf al. Laten doodbloeden is in dit geval het beste.





[fgcol[/fgcolor]or=#CC2B60]Misschien wil ze ook niet, zoals je al eerder geconcludeerd hebt. Je kan ook rustig vragen waarom ze eerder weg gaat als ze weer aanstalten maakt om eerder weg te gaan.[/fgcolor]



Maar zou je ooit een eerlijk antwoord krijgen in zo'n situatie? Zou iemand, ten overstaande van een groep, zeggen dat ze het niet zo leuk vindt en liever naar huis gaat? Ze zal zeggen dat ze moe is, vroeg op moet, morgen nog een drukke dag heeft o.i.d. Ik geloof echt niet dat mensen altijd zo eerlijk zijn. Want het is veel te pijlijk en absoluut niet nodig om elkaar dat aan te doen. Je hebt toch het recht om bepaalde mensen niet leuk te vinden? Maar dan probeer je je daar zo voorzichtig mogelijk uit te redden. Niet komen, eerder weggaan etc, volgens mij heeft die dame er zelf ook helemaal niet zo'n zin in maar doet ze mee omdat het ' zo hoort' .

Maar als je al besloten hebt dat je het niet gezellig vindt met die persoon, waarom dan nog extra moeite erin steken? Straks gaat zij zich aanpassen (veel moeite doen) en blijkt ze alsnog niet bij de groep te passen, qua persoonlijkheid. Dan is het nog lulliger om iemand de wacht aan te zeggen, ze heeft immers haar best gedaan om er iets aan te doen. Daarmee heeft ze gevoelsmatig nog meer rechten om erbij te horen. Maar soms klikt het gewoon niet, er bestaat niet iets als ' recht' op vriendschap.



Daar heb je wel een punt in Sjoba. Dat kan idd moeilijker worden.





Een uitzondering is (wat in mijn geval met persoon N gebeurde) dat ik de persoon in kwestie met andere ogen ging zien. Ik heb haar rugzak gezien, na gesprekken. Er is altijd een reden voor iemands gedrag en geen excuus om die gedragspatroon. Sommige hebben nu eenmaal sturing nodig bij sociale emotionele ontwikkelingen die ze vanuit hun opvoeding door omstandigheden onvoldoende hebben gekregen, - erfelijkheid en milieu. Dit heeft ook helemaal niets met waardevol en uniek te maken. Ieder mens IS waardevol en uniek en NIET volmaakt. Het klikt of het klikt niet. Klaar als een klontje.



Na gesprekken hebben we onze contacten op beloop laten gaan en intussen is het al een beetje verwatert.

Juist door de gesprekken heeft ze ook wel ervaren dat de klik niet DE klik is.

Er zijn geen spanningen tussen ons. Als we elkaar zien, dan praten we 'bij'. Maar er zijn nu eenmaal dieptedingen die ik met persoon N absoluut niet zou willen bespreken. Dat hoeft ze ook niet te weten.





Verder maak ik uit OP op dat persoon X zelf ook geen initiatieven neemt.

Alice, als ze dat doet dan zegt dat toch ook wat over haar intenties?

Daar heb je wel een punt in Sjoba. Dat kan idd moeilijker worden.





Een uitzondering is (wat in mijn geval met persoon N gebeurde) dat ik de persoon in kwestie met andere ogen ging zien. Ik heb haar rugzak gezien, na gesprekken. Er is altijd een reden voor iemands gedrag en geen excuus om die gedragspatroon. Sommige hebben nu eenmaal sturing nodig bij sociale emotionele ontwikkelingen die ze vanuit hun opvoeding door omstandigheden onvoldoende hebben gekregen, - erfelijkheid en milieu. Dit heeft ook helemaal niets met waardevol en uniek te maken. Ieder mens IS waardevol en uniek en NIET volmaakt. Het klikt of het klikt niet. Klaar als een klontje.



[/quote]



Precies Jaja! Soms past het gewoon niet, omdat je beiden een andere achtergrond hebt. Jij hebt er ook voor gekozen om het te laten doodbloeden na een aantal gesprekken. Ik kan me niet voorstellen dat je, zoals bij een sollicitatie, het laatste gesprek hebt afgesloten met de woorden: ' laten we maar tot de conclusie komen dat we niet bij elkaar passen en dat hier onze wegen scheiden'. Dat zeg je gewoon niet. Als beiden geen behoefte hebben aan contact dan gebeurt er ook van beide kanten niks meer en verwatert het vanzelf.

Wat een onzin zeg van sommigen hier; waarom zou je niet even met de rest kunnen bespreken dat iemand in de groep je niet ligt? Ben je dan meteen naar en een slecht mens?



Het zou pas raar zijn als je het er níet over hebt en ineens zelf zegt: 'Ik wil je er niet meer bij.' Terwijl de rest niet weet waar je het over hebt.



Ik vind het goed dat jullie het besproken hebben, zo weet iedereen van de rest hoe die erover denkt. Zo kunnen jullie met z'n allen vast ook wel bedenken wat een goed besluit is. Voor mij zou dat zijn: 1 of 2 vrouwen uit de groep die op een rustig moment even met haar praten en zeggen dat ze zich op een zodanige manier gedraagt dat jullie dat lastig vinden. En dat jullie graag zouden zien dat ze zich een beetje probeert aan te passen.

En ik ben het inderdaad eens met de vorige reacties. Je hoeft haar niet te redden of te veranderen; past ze er niet bij. Jammer dan.



Ook als iemand iets vreselijks heeft meegemaakt en dáárom zo geworden is hoeft dat geen reden te zijn om toch vriendinnen te worden. Het is erg voor diegene maar dat is niet meteen een goede reden om toch maar vrienden te worden.

quote:Jeanjacq schreef op 30 juli 2009 @ 14:02:

Wat een onzin zeg van sommigen hier; waarom zou je niet even met de rest kunnen bespreken dat iemand in de groep je niet ligt? Ben je dan meteen naar en een slecht mens?

Nee hoor en je kan het ook best met de rest bespreken maar om dan vervolgens als collectief iemand buitensluiten of de schone schijn ophouden is niet fair en niet constructief.



Het zou pas raar zijn als je het er níet over hebt en ineens zelf zegt: 'Ik wil je er niet meer bij.' Terwijl de rest niet weet waar je het over hebt.

Dat is niet raar. Het ligt eraan hoe je het brengt. Je kan niet zeggen: ik wil je er niet meer bij" Je kan wel zeggen, "ik stoor me aan je vanwege die en die gebeurtenis, en daarom heb ik besloten dat ik niet meer met je wil afspreken". Als het initiatief dan van jou uit komt weet ze dat ze geen uitnodiging hoeft te verwachten en als een ander het initiatief neemt en haar toch uitnodigt, dan kan je zelf de verantwoording nemen door niet te komen



Ik vind het goed dat jullie het besproken hebben, zo weet iedereen van de rest hoe die erover denkt. Zo kunnen jullie met z'n allen vast ook wel bedenken wat een goed besluit is. Voor mij zou dat zijn: 1 of 2 vrouwen uit de groep die op een rustig moment even met haar praten en zeggen dat ze zich op een zodanige manier gedraagt dat jullie dat lastig vinden. En dat jullie graag zouden zien dat ze zich een beetje probeert aan te passen.Dat vind ik belachelijk, 1 of 2 vrouwen die namens het "collectief" iemand de les lezen? Walgelijk

quote:AliceV schreef op 30 juli 2009 @ 01:09:

[...]



Heb je gelijk in, maar ik ben de enige die hier post.

En het probleem gaat juist om de groep. Ik zie haar als we met de groep afspreken en dan het is leuker zonder haar dan met haar.

Dit topic is mijn initiatief om te zoeken naar een manier om dit op te lossen.

Ik spreek namens de groep maar dat is ook een kwestie van Nederlands, 'ik en de rest van de groep' is wat langer dan 'we'.

Maar je hebt wel gelijk dat er door de laatste bespreking dat wij-zij gevoel is ontstaan.... Daarom wil ik deze situatie ook oplossen.

Ik ben heel benieuwd wie het zwarte schaap wordt als zij uit het groepje is. Kom je dat ook nog even melden? Kan ook zijn dat we jou moeten troosten. Ik bedoel als jij als enige pas zoooo laat hoort dat ze haar niet moeten zal er met jouw gedrag ook wel iets mis zijn... Volgens dat groepje dan he.

Helemaal eens met Meds.



Ik vind je trouwens hier overkomen alsof je heel wat beter bent dan een ander. Misschien bedoel je het niet zo, maar je schrijft het wel in die stijl op. Zij is raar, er zal vast vanalles met haar aan de hand zijn.



Verder zou ik inderdaad ophouden met namens "de groep" te spreken. De mensen waar je je achter verschuild, maar waar je tegelijkertijd over zegt dat je ze eigenlijk helemaal nog niet zo goed kent. Wie weet zitten er daar wel meer tussen die toch niet helemaal bij je passen. Allemaal prima, maar ben dan wel eerlijk. Je bent er nu achter dat deze ene vrouw niet jouw type is. Zeg dat dan eerlijk. Daar kan ze pas wat mee. Niet met toch maar af blijven spreken, en dan quasi beleefd blijven doen.



Gewoon zeggen dat je er achter bent gekomen dat ze je type toch niet echt is, en dat jij ervoor kiest haar niet meer uit te nodigen wanneer jij nog iets met "de groep" organiseert. Wat de rest van "de groep" met haar doet, moeten ze zichzelf maar uitzoeken.



Het hele verhaal komt nu op mij over als wij tegen zij, en dat vind ik absoluut niet eerlijk en zelfs gemeen!

xx

quote:wohman schreef op 30 juli 2009 @ 16:28:

Helemaal eens met Meds.





Je bent er nu achter dat deze ene vrouw niet jouw type is. Zeg dat dan eerlijk. Daar kan ze pas wat mee. Niet met toch maar af blijven spreken, en dan quasi beleefd blijven doen.



Gewoon zeggen dat je er achter bent gekomen dat ze je type toch niet echt is, en dat jij ervoor kiest haar niet meer uit te nodigen wanneer jij nog iets met "de groep" organiseert. Wat de rest van "de groep" met haar doet, moeten ze zichzelf maar uitzoeken.







Maar waarom moet dat dan expliciet gezegd worden? Kan iemand me uitleggen wat de meerwaarde is van eerlijk, recht in iemands gezicht, zeggen dat je elkaars type niet bent? Daar doe je mensen toch ook pijn mee? Ik zou me echt geen houding weten te geven en het ook helemala niet waarderen.

Serieus, als ik een tijdje met een groepje afspreek, en een van de leden komt op een gegeven moment naar me toe om te zeggen dat ze vindt dat we niet bij elkaar passen en dat zij mij DUS niet meer gaat uitnodigen, dan zou ik echt helemaal klaar zijn met die persoon. En dus met de groep, wat het zal duidelijk zijn dat de groep erachter staat. Wat is er mis met laten doodbloeden? Heeft echt iedereen hier zijn niet goedlopende vriendschappen op die manier ' uitgemaakt' ? Ik heb echt tientallen vrienden die ik niet meer zie, dat is gewoon vanzelf zo gegroeid. Je houdt op een gegeven moment op om moeite voor iemand te doen,gewoon omdat dat zo voelt, en als dat wederzijds is, dan groei je langzaam uit elkaar. Het zou wat zijn als ik iedereen actief te vriend moest houden, dan had ik nu nog vrienden van de basisschool, middelbare school, studie en vorige banen moeten onderhouden. Dat is niet realistisch, maar om nou te zeggen dat ik ze bewust heb opgebeld om dat even te melden?

Nou, als het om echte vriendschappen gaat die gewoon doodbloeden om wat voor reden dan ook, prima. Meestal is het dan wederzijds wel duidelijk dat het niet meer zo klikt.



Maar in dit geval zijn deze vrouwen nog aan het aftasten of ze een vriendschap met elkaar willen aangaan. En spreken dus regelmatig af. Vindt je het niet ook hatelijk om dan gewoon 1 persoon niet meer uit te nodigen? Of stiekem te gaan afspreken met elkaar? Als zij er dan alsnog achter komt, dan is dat toch ook een klap in dr gezicht? Dan zal ze zich ook afvragen wat ze verkeerd gedaan heeft.



Dan vind ik het veel eerlijker om in deze fase gewoon eerlijk te zeggen dat je er achter gekomen bent dat in ieder geval jij niet past bij haar.

.

quote:jolief schreef op 30 juli 2009 @ 16:34:

alice, ik heb zo het vermoeden dat je in Almere woont?Grappig, ik dacht zelf eerder aan Uilenstede.

quote:wohman schreef op 30 juli 2009 @ 18:07:

Nou, als het om echte vriendschappen gaat die gewoon doodbloeden om wat voor reden dan ook, prima. Meestal is het dan wederzijds wel duidelijk dat het niet meer zo klikt.



Maar in dit geval zijn deze vrouwen nog aan het aftasten of ze een vriendschap met elkaar willen aangaan. En spreken dus regelmatig af. Vindt je het niet ook hatelijk om dan gewoon 1 persoon niet meer uit te nodigen? Of stiekem te gaan afspreken met elkaar? Als zij er dan alsnog achter komt, dan is dat toch ook een klap in dr gezicht? Dan zal ze zich ook afvragen wat ze verkeerd gedaan heeft.



Dan vind ik het veel eerlijker om in deze fase gewoon eerlijk te zeggen dat je er achter gekomen bent dat in ieder geval jij niet past bij haar.



En hoe zie jij dat voor je, als je je de situatie probeert voor te stellen? Is dat niet een hele rare situatie?



We kennen elkaar nauwelijks, en dan ga jij zeggen: "Hee alles leuk en aardig, maar ik ga jou voortaan niet meer bellen, want volgens mij klikken we niet zo". ik zou echt van mijn stoel vallen van verbazing en iritatie.



Eerlijk is geen religie hoor.

Nijn en Sjoba,

Natuurlijk is eerlijk niet zaligmakend, maar dood laten bloeden is een illusie, want de ander vraagt zich natuurlijk af wat er mis is gegaan.

Meds,



Ik denk echt niet dat de persoon zich afvraagt waar het fout is gegaan. Zoals TO al zegt, ze toont zelf nooit initiatief en ze gaat vaak eerder weg of komt helemaal niet. Grote kans dat ze het zelf ook niet helemaal bij haar vindt passen.

Er zijn geen gezamelijke kennissen waarvan ze het zou kunnen horen.

En als ze het zich afvraagt, dan kan ze daar toch zelf actie voor nemen? Bellen om te vragen waarom ze al zolang niks gehoord heeft?



Ik heb het zelf vaak genoeg meegemaakt, je spreekt af met een groepje collega's buiten het werk en er ontstaat een leuk vriendengroepje. Je krijgt een andere baan en ineens verwaterd de vriendschap. Maar die oud-collega's gaan mij echt niet bellen en zeggen: ' hee, je hebt nu een andere baan, dus je hoort er niet meer bij' . Zo gaan dingen gewoon, en ik denk dat dat bij het leven hoort. Mensen komen, mensen gaan, en de mensen die ik zelf interessant en dierbaar vindt, daar doe ik moeite voor. En gelukkig is dat wederzijds. En als het niet wederzijds is, dan is het jammer (voor mij) maar dat betekent dat je elkaar niet ligt en dat het dus ook niks meer zal worden (op een bepaald niveau) Maar door mensen actief af te kappen haal je meteen alle mogelijke vormen van communicatie weg, je ontneemt mensen de kans om als kennisen met elkaar door te gaan die elkaar groeten op straat en waar je een kletspraatje mee maakt. Ik ga anderen niet actief afkappen, ze verdwijnen gewoon van toneel, heel langzaam. En als ze dat erg vinden, dan moeten zij daar zelf wat aan doen. Als mensen mij zouden vertellen dat ze net meer bij mij pasten en daarom de relatie op een laag pitje zouden zetten, dan kunnen ze wat mij betreft de boom in. Dan zou ik ze ook geen gedag meer zeggen op straat of de moeite nemen voor een gesprekje. Wat denken ze wel!



Heb jij echt geen kennisen die je soms op straat tegenkomt, waarmee je het gesprek steevast afsluit met: ' we moeten weer eens wat gaan drinken' ' ja, moeten we doen!' . En als je doorloopt weet je allebei dat geen van beiden het initiatief hiervoor gaat nemen?

quote:AliceV schreef op 29 juli 2009 @ 18:45:



Moeten we eerlijk tegen haar zeggen dat we haar er niet meer bij willen? Moeten we stiekem zonder haar gaan afspreken? Of moeten we haar er maar bij houden en beleefd blijven doen?

Ik zie in ieder geval geen heil in een 'goed gesprek' om dingen te veranderen en haar erbij te houden. Het is ook niet een ding dat vervelend aan haar is. Ik zou zeggen: GROW UP

Alice, waarom keer je het niet om? Hoe kan ik iemand die niet lekker ligt in onze groep alsnog betrekken bij de club?

Als je dan namens jezelf met haar spreekt en goede voorbeelden geeft van dingen die je zijn opgevallen (Meds), dan komt er misschien een verhaal uit waar je wat mee kan (Jaja). Misschien kun jij wat veranderen, misschien is zij bereid wat te veranderen. Als dat niet zo is zal dat ook blijken, maar dan heb je het in ieder geval een kans gegeven.

quote:thakinka schreef op 31 juli 2009 @ 11:13:

Alice, waarom keer je het niet om? Hoe kan ik iemand die niet lekker ligt in onze groep alsnog betrekken bij de club?

Als je dan namens jezelf met haar spreekt en goede voorbeelden geeft van dingen die je zijn opgevallen (Meds), dan komt er misschien een verhaal uit waar je wat mee kan (Jaja). Misschien kun jij wat veranderen, misschien is zij bereid wat te veranderen. Als dat niet zo is zal dat ook blijken, maar dan heb je het in ieder geval een kans gegeven.Maar waarom is TO verplicht dat te doen? Waarom is TO verantwoordelijk voor het betrekken van iemand die, door haar eigen gedrag en persoonlijkheid, buiten de boot valt? Ze is toch niet zielig? Alsof we het over een zwerfkatje hebben dat we niet binnen willen laten. Het lijkt wel een doodzonde om bepaalde mensen niet als vriend te willen. Zoals bgb al een paar pagina's geleden zei: waarom mag je niet kieskeurig zijn met wie je je tijd doorbrengt?



Soms klikt het niet met iemand. En TO heeft dat ervaren en is op zoek naar een manier om daarmee om te gaan. Niet om te proberen om het contact te herstellen, maar om het af te breken.