Relaties
alle pijlers
Iemand uit de groep 'gooien'
woensdag 29 juli 2009 om 18:45
Sinds iets meer dan een jaar spreek ik regelmatig af met een klein groepje. Nu we elkaar wat beter leren kennen, blijkt dat een vrouw nogal buiten de groep valt. Ze is een heel ander type dan de rest, en gedraagt zich daarnaast ongeinteresseerd en soms nogal asociaal (ze pikt b.v. iets in dat voor de hele groep bedoeld is, en komt plots met rare genante verhalen)
Iedereen doet nu beleefd vriendelijk tegen haar, maar als ze er toevallig niet bij kan zijn, zijn we allemaal een beetje opgelucht.
Ik hoop dat dit nu niet te bot overkomt, maar we zijn dus geen jarenlange vrienden en we zijn geen therapeutische opvang groep, we komen gewoon bij elkaar voor de gezelligheid, en met haar is het eigenlijk een stuk minder gezellig.
Maar we weten ook allemaal hoe naar het voelt om buitengesloten te worden door een groep, en daarom blijft iedereen lief en aardig tegen haar doen. Maar ook dat voelt niet goed, hartstikke schijnheilig natuurlijk...
Maar ja, wat nu?
Moeten we eerlijk tegen haar zeggen dat we haar er niet meer bij willen? Moeten we stiekem zonder haar gaan afspreken? Of moeten we haar er maar bij houden en beleefd blijven doen?
Ik zie in ieder geval geen heil in een 'goed gesprek' om dingen te veranderen en haar erbij te houden. Het is ook niet een ding dat vervelend aan haar is.
Ik vraag me soms af of ze niet een psychische stoornis of een of ander trauma heeft, wat haar vreemde gedrag zou verklaren (er zijn nog veel meer rare dingen dan die ik noemde) maar ja, we zijn niet haar hulpverleners of zo.
Maar hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?
Iedereen doet nu beleefd vriendelijk tegen haar, maar als ze er toevallig niet bij kan zijn, zijn we allemaal een beetje opgelucht.
Ik hoop dat dit nu niet te bot overkomt, maar we zijn dus geen jarenlange vrienden en we zijn geen therapeutische opvang groep, we komen gewoon bij elkaar voor de gezelligheid, en met haar is het eigenlijk een stuk minder gezellig.
Maar we weten ook allemaal hoe naar het voelt om buitengesloten te worden door een groep, en daarom blijft iedereen lief en aardig tegen haar doen. Maar ook dat voelt niet goed, hartstikke schijnheilig natuurlijk...
Maar ja, wat nu?
Moeten we eerlijk tegen haar zeggen dat we haar er niet meer bij willen? Moeten we stiekem zonder haar gaan afspreken? Of moeten we haar er maar bij houden en beleefd blijven doen?
Ik zie in ieder geval geen heil in een 'goed gesprek' om dingen te veranderen en haar erbij te houden. Het is ook niet een ding dat vervelend aan haar is.
Ik vraag me soms af of ze niet een psychische stoornis of een of ander trauma heeft, wat haar vreemde gedrag zou verklaren (er zijn nog veel meer rare dingen dan die ik noemde) maar ja, we zijn niet haar hulpverleners of zo.
Maar hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?
woensdag 29 juli 2009 om 20:39
woensdag 29 juli 2009 om 20:53
Het mooie van een vriendengroep vind ik vaak juist de diversiteit, ieder is anders, en soms hou ik van de irritante gewoontes van mijn vrienden, omdat hen dat zo uniek maakt ook als ze me soms bij wijze van spreken het bloed onder de nagels vandaan halen.
Als het nog een vriendenclub in wording is en jullie leren elkaar nu beetje bij beetje beter kennen en je beseft dat zij andere interesses heeft dan de rest van de groep (zoals jij zegt dat jullie weinig gemeen blijken te hebben), dan zal het gebrek aan wederzijdse klik bij haar vast ook wel bestaan. Laat het maar gewoon op zijn beloop, als het niet klikt wil ze misschien vanzelf niet meer met jullie afspreken.
Iemand uit de groep stoten is echt naar, kwetsend. En zo erg kan het toch niet zijn dat dat nodig is?
Als het nog een vriendenclub in wording is en jullie leren elkaar nu beetje bij beetje beter kennen en je beseft dat zij andere interesses heeft dan de rest van de groep (zoals jij zegt dat jullie weinig gemeen blijken te hebben), dan zal het gebrek aan wederzijdse klik bij haar vast ook wel bestaan. Laat het maar gewoon op zijn beloop, als het niet klikt wil ze misschien vanzelf niet meer met jullie afspreken.
Iemand uit de groep stoten is echt naar, kwetsend. En zo erg kan het toch niet zijn dat dat nodig is?
woensdag 29 juli 2009 om 21:20
Ik heb natuurlijk allang voorvoeld dat er iets aan de hand was. Het gekke is dat men ook zo over jou denkt TO, toen jij er de vorige keer namelijk niet bij was, was het ook een stuk lolliger dan wanneer je er wel bent. En daar hebben we het uitvoerig over gehad.
Dat ik aan de haal ging met die man terwijl jullie allemaal met hem wilden, daar kan ik niks aan doen. Want dan moeten jullie ook initiatief nemen, en als iedereen uit zijn neus gaat eten, tja dan ga ik er met de buit vandoor.
Excuses voor mijn gedetailleerde beschrijving van die steenpuist in mijn lies, ik wist niet dat jullie er aanstoot aan namen, omdat iedereen heel hard moest lachen
Dat ik aan de haal ging met die man terwijl jullie allemaal met hem wilden, daar kan ik niks aan doen. Want dan moeten jullie ook initiatief nemen, en als iedereen uit zijn neus gaat eten, tja dan ga ik er met de buit vandoor.
Excuses voor mijn gedetailleerde beschrijving van die steenpuist in mijn lies, ik wist niet dat jullie er aanstoot aan namen, omdat iedereen heel hard moest lachen
woensdag 29 juli 2009 om 22:01
Wat een fijn groepje zeg. Een onderdeel van volwassen zijn en relaties met elkaar aangaan (als vrienden of kennissen) is praten, eerlijk zijn. Als ik mij aan het gedrag van een vriendin stoor dan zeg ik dat gewoon. ik vind het erg gemeen om iemand uit te sluiten, zonder ook maar geprobeert te hebben of het kan veranderen. Misschien heeft zij niet door wat ze zegt, heeft zij een ander referentiekader, etc. Bah :puke: , ik zou niet graag in een "groepje vrienden"willen zitten, waar ik zomaar zonder op mijn "fouten"te worden gewezen, wordt afgeserveerd.
woensdag 29 juli 2009 om 22:14
Nog even voor alle duidelijkheid; het gaat dus niet om een vriendengroep, of collega's of familie, of mensen die min of meer verplicht samen komen.
We hebben elkaar via een cursus leren kennen, en toen die afgelopen was bleven we af en toe afspreken, in eerste instantie om wat te kletsen over wat we geleerd hadden op de cursus etc. maar langzaamaan werd het ook weer persoonlijker want tussen de meesten klikte het gewoon goed. Op een na dus.
En we zijn helemaal niet achterbaks bezig geweest, ik snap wel dat dat zo lijkt nu, maar we kenden elkaar allemaal niet zo goed, en iedereen deden gewoon aardig tegen iedereen, dus ook tegen haar.
En nee, ik heb haar nog niet aangesproken op haar gedrag, maar zo vreemd is dat toch niet? Iedereen doet of zegt wel eens wat raars, je kent elkaar nog niet zo lang, weet niet hoe je dat moet inschatten (is het een grapje?) en denkt 'laat maar'.
Pas toen ze er laatst weer niet was, kwam opeens het gesprek erop en toen bleek eigenlijk dat we toch wel erg verschillen en dat iedereen het leuker zonder dan met haar vond.
Het maakt ook niet zoveel uit waarom, er zijn vast genoeg andere mensen die haar hartstikke leuk vinden, maar met dit groepje klikt het gewoon niet.
Maar jullie hebben wel gelijk dat het vals is om dit achter haar rug om te beslissen en haar er zomaar 'uit te gooien'.
Het is ook laf en daarom wil ik ook niet zo doorgaan. Want straks spreken we weer af en wat dan? Ik wil niet toneel gaan spelen, en daarom heb ik dit topic geopend.
Maar is het niet kwetsender voor haar om dit eerlijk te vertellen?
Als we haar niet meer van nieuwe afspraken op de hoogte houden zal ze denken dat de anderen ook niet meer afspreken (ze is niet degene die initiatief daartoe neemt).
We hebben elkaar via een cursus leren kennen, en toen die afgelopen was bleven we af en toe afspreken, in eerste instantie om wat te kletsen over wat we geleerd hadden op de cursus etc. maar langzaamaan werd het ook weer persoonlijker want tussen de meesten klikte het gewoon goed. Op een na dus.
En we zijn helemaal niet achterbaks bezig geweest, ik snap wel dat dat zo lijkt nu, maar we kenden elkaar allemaal niet zo goed, en iedereen deden gewoon aardig tegen iedereen, dus ook tegen haar.
En nee, ik heb haar nog niet aangesproken op haar gedrag, maar zo vreemd is dat toch niet? Iedereen doet of zegt wel eens wat raars, je kent elkaar nog niet zo lang, weet niet hoe je dat moet inschatten (is het een grapje?) en denkt 'laat maar'.
Pas toen ze er laatst weer niet was, kwam opeens het gesprek erop en toen bleek eigenlijk dat we toch wel erg verschillen en dat iedereen het leuker zonder dan met haar vond.
Het maakt ook niet zoveel uit waarom, er zijn vast genoeg andere mensen die haar hartstikke leuk vinden, maar met dit groepje klikt het gewoon niet.
Maar jullie hebben wel gelijk dat het vals is om dit achter haar rug om te beslissen en haar er zomaar 'uit te gooien'.
Het is ook laf en daarom wil ik ook niet zo doorgaan. Want straks spreken we weer af en wat dan? Ik wil niet toneel gaan spelen, en daarom heb ik dit topic geopend.
Maar is het niet kwetsender voor haar om dit eerlijk te vertellen?
Als we haar niet meer van nieuwe afspraken op de hoogte houden zal ze denken dat de anderen ook niet meer afspreken (ze is niet degene die initiatief daartoe neemt).
woensdag 29 juli 2009 om 22:21
quote:AliceV schreef op 29 juli 2009 @ 22:14:
Maar is het niet kwetsender voor haar om dit eerlijk te vertellen?
Als we haar niet meer van nieuwe afspraken op de hoogte houden zal ze denken dat de anderen ook niet meer afspreken (ze is niet degene die initiatief daartoe neemt).
Sorry AliceV, ik heb het gevoel dat je nu voor jezelf probeert goed te praten waarom je niet eerlijk tegen haar bent, zogenaamd omdat je bang bent haar te kwetsen...
Het lijkt me het beste om zodra ze "in jouw ogen onwenselijk gedrag" vertoont haar hierop aan te spreken.
Uit een groepje gooien klinkt in mijn oren wel heel erg als middelbaar school gedrag.
Maar is het niet kwetsender voor haar om dit eerlijk te vertellen?
Als we haar niet meer van nieuwe afspraken op de hoogte houden zal ze denken dat de anderen ook niet meer afspreken (ze is niet degene die initiatief daartoe neemt).
Sorry AliceV, ik heb het gevoel dat je nu voor jezelf probeert goed te praten waarom je niet eerlijk tegen haar bent, zogenaamd omdat je bang bent haar te kwetsen...
Het lijkt me het beste om zodra ze "in jouw ogen onwenselijk gedrag" vertoont haar hierop aan te spreken.
Uit een groepje gooien klinkt in mijn oren wel heel erg als middelbaar school gedrag.
woensdag 29 juli 2009 om 22:30
Alice dat maakt niet uit, ik heb nu het idee dat je het als een excuus gebruikt dat je niet eerlijk tegen haar hoeft te zijn, want het is immers geen familie, vriendin, etc. In mijn ogen behandel je iedereen met respect en daar getuigd jullie actie echt niet van.
heb jij je wel eens afgevraagd waarom ze zo doet, heb je het haar gevraagd? misschien is ze wel hardstikke onzeker, of voelt ze aan dat jullie haar niet mogen. waarom zou ze gelijk een stoornis hebben? je bent geen deskundige, die stempel mag je haar niet geven!
jullie zijn wel achterbaks geweest, je hebt achter haar rug om over haar gepraat. waarom heb je er op dat moment niks van gezegd. iets in de trant van ho, ik vind het niet fijn om over iemand anders te praten waar die persoon niet bij is, wat de anderen dan doen, dat moeten ze zelf weten, maar zo zorg jij ervoor dat jij zuiver bezig blijft.
ik snap niet dat je de ernst, van haar niet laten weten wanneer er een afspraak is, zo ontzettend gemeen is. ik word daar persoonlijk pislink van, ik kan niet tegen onrecht en als je mij ergens woest mee krijgt.
tuurlijk is het pijnlijk om haar te moeten vertellen dat je haar niet leuk vind, maar haar niks laten weten is nog veel pijnlijker, want dit soort dingen komen altijd uit. want je weet niet wie zij allemaal kent, vroeg of laat komt ze het te weten.
stap van het idee af dat jullie als groep iets moeten doen, want dit is niet juist. jij kan wel wat doen, namelijk een gesprek met haar aangaan en haar vertellen wat je dwars zit. en haar dan ook een kans geven om daar wat mee te doen. zie je hier uberhaupt geen heil in. tja dan vind ik dat jij maar uit het groepje moet stappen, want jij hebt een probleem, niet zij!
heb jij je wel eens afgevraagd waarom ze zo doet, heb je het haar gevraagd? misschien is ze wel hardstikke onzeker, of voelt ze aan dat jullie haar niet mogen. waarom zou ze gelijk een stoornis hebben? je bent geen deskundige, die stempel mag je haar niet geven!
jullie zijn wel achterbaks geweest, je hebt achter haar rug om over haar gepraat. waarom heb je er op dat moment niks van gezegd. iets in de trant van ho, ik vind het niet fijn om over iemand anders te praten waar die persoon niet bij is, wat de anderen dan doen, dat moeten ze zelf weten, maar zo zorg jij ervoor dat jij zuiver bezig blijft.
ik snap niet dat je de ernst, van haar niet laten weten wanneer er een afspraak is, zo ontzettend gemeen is. ik word daar persoonlijk pislink van, ik kan niet tegen onrecht en als je mij ergens woest mee krijgt.
tuurlijk is het pijnlijk om haar te moeten vertellen dat je haar niet leuk vind, maar haar niks laten weten is nog veel pijnlijker, want dit soort dingen komen altijd uit. want je weet niet wie zij allemaal kent, vroeg of laat komt ze het te weten.
stap van het idee af dat jullie als groep iets moeten doen, want dit is niet juist. jij kan wel wat doen, namelijk een gesprek met haar aangaan en haar vertellen wat je dwars zit. en haar dan ook een kans geven om daar wat mee te doen. zie je hier uberhaupt geen heil in. tja dan vind ik dat jij maar uit het groepje moet stappen, want jij hebt een probleem, niet zij!
woensdag 29 juli 2009 om 22:54
Jeetje, iedereen is wel roomser dan de paus hier.. Ik kan me voorstellen dat het heel erg moeilijk is om rechtstreeks tegen iemand te zeggen dat zijn / haar gedrag je niet aanstaat. Helemaal als je met een groep bent, je wilt iemand ook niet openlijk ' terecht wijzen' (als ik dat zou doen zou ik me pas echt superieur aan iemand voelen) En als je een gelegenheid hebt om het prive te zeggen is het moment misschien al voorbij en staat het ook zo raar om op een opmerking terug te komen.
Ik heb het zelf van de andere kant meegemaakt, ik ben ' uit de groep gegooid' zonder dat ik het zelf wist. Ik had een groepje overgehouden uit een verenigingsbestuur, waar we na het bestuursjaar af en toe mee afspraken. Hoewel het met mij en de rest nooit echt goed geklikt heeft op het persoonlijke vlak konden we in dat jaar wel goed samenwerken. Als we elkaar zagen was het steevast: ' we moeten weer eens afspreken'. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat de anderen dat inderdaad deden, zonder mij.
Eerst voelde ik me heel erg naar, sociale uitsluiting voelt heel heftig. Je voelt je afgewezen, en dat is nooit leuk, zelfs niet als het niet je echte vrienden zijn. Maar aan de andere kant, hebben de personen na dat bestuursjaar een verplichting om met mij om te blijven gaan? Nee dus. Blijkbaar lagen we elkaar niet zo, en vonden ze het wel leuk zonder mij. Voor mij pijnlijk om achter te komen (ik zag toevallig foto's van een gezamelijk uitje) maar diep in mijn hart wist ik ook wel dat als ze mij wel gevraagd hadden dat dat: a) geweest was uit plichtsgevoel, en b) ik mee was gegaan uit plichtsgevoel. Uiteindelijk heeft niemand daar wat aan. Als ze het echter keihard in mijn gezicht hadden gezegd ( ' we vinden het leuker zonder jou' ) had ik daar echt een veel vervelender gevoel aan over gehouden. Als ik ze nu tegen kom op een feestje kunnen we nog gewoon met elkaar praten op een kennissen-niveau, en anders had ik ze liever niet meer gezien denk ik. Eerlijkheid is op dat moment echt een overgewaardeerde eigenschap.
Misschien heeft zij ook wel het idee dat ze moet komen omdat ze nu een soort verplichting naar jullie heeft, of kan ze moeilijk nee zeggen. Als ze het echt heel leuk vindt met jullie zou ze ook zelf initiatief kunnen nemen in plaats van af te wachten.
Pas geleden was er trouwens een topic over een meisje dat een vriendin wilde kwijtraken die heel aanhoudend was, daar vonden veel mensen ook dat je best iemand uit je vriendenkring mag ' schrappen' als blijkt dat je niet langer bij elkaar past. Je bent toch geen bodemloze put wat vrienden betreft? Soms klikt het gewoon niet meer, moeten we elkaar dan allemaal uit een misplaatst plichtsgevoel maar blijven onderhouden?
Mijn advies; gewoon laten doodbloeden. Kijk wat er gebeurt als jullie haar niet uitnodigen. Als ze jullie mist neemt ze vanzelf weel contact op en dan kan je altijd nog het moeilijke gesprek aangaan. Maar misschien vind zij het op deze manier ook wel makkelijk om van jullie af te komen.
Ik heb het zelf van de andere kant meegemaakt, ik ben ' uit de groep gegooid' zonder dat ik het zelf wist. Ik had een groepje overgehouden uit een verenigingsbestuur, waar we na het bestuursjaar af en toe mee afspraken. Hoewel het met mij en de rest nooit echt goed geklikt heeft op het persoonlijke vlak konden we in dat jaar wel goed samenwerken. Als we elkaar zagen was het steevast: ' we moeten weer eens afspreken'. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat de anderen dat inderdaad deden, zonder mij.
Eerst voelde ik me heel erg naar, sociale uitsluiting voelt heel heftig. Je voelt je afgewezen, en dat is nooit leuk, zelfs niet als het niet je echte vrienden zijn. Maar aan de andere kant, hebben de personen na dat bestuursjaar een verplichting om met mij om te blijven gaan? Nee dus. Blijkbaar lagen we elkaar niet zo, en vonden ze het wel leuk zonder mij. Voor mij pijnlijk om achter te komen (ik zag toevallig foto's van een gezamelijk uitje) maar diep in mijn hart wist ik ook wel dat als ze mij wel gevraagd hadden dat dat: a) geweest was uit plichtsgevoel, en b) ik mee was gegaan uit plichtsgevoel. Uiteindelijk heeft niemand daar wat aan. Als ze het echter keihard in mijn gezicht hadden gezegd ( ' we vinden het leuker zonder jou' ) had ik daar echt een veel vervelender gevoel aan over gehouden. Als ik ze nu tegen kom op een feestje kunnen we nog gewoon met elkaar praten op een kennissen-niveau, en anders had ik ze liever niet meer gezien denk ik. Eerlijkheid is op dat moment echt een overgewaardeerde eigenschap.
Misschien heeft zij ook wel het idee dat ze moet komen omdat ze nu een soort verplichting naar jullie heeft, of kan ze moeilijk nee zeggen. Als ze het echt heel leuk vindt met jullie zou ze ook zelf initiatief kunnen nemen in plaats van af te wachten.
Pas geleden was er trouwens een topic over een meisje dat een vriendin wilde kwijtraken die heel aanhoudend was, daar vonden veel mensen ook dat je best iemand uit je vriendenkring mag ' schrappen' als blijkt dat je niet langer bij elkaar past. Je bent toch geen bodemloze put wat vrienden betreft? Soms klikt het gewoon niet meer, moeten we elkaar dan allemaal uit een misplaatst plichtsgevoel maar blijven onderhouden?
Mijn advies; gewoon laten doodbloeden. Kijk wat er gebeurt als jullie haar niet uitnodigen. Als ze jullie mist neemt ze vanzelf weel contact op en dan kan je altijd nog het moeilijke gesprek aangaan. Maar misschien vind zij het op deze manier ook wel makkelijk om van jullie af te komen.
woensdag 29 juli 2009 om 23:13
Natuurlijk Sjoba, is het moeilijk om rechtstreeks tegen iemand te zeggen dat zijn/haar gedrag je stoort maar om het dan maar te laten... en dan vooral nog onder het mom dat je bang bent dat je eerlijkheid die ander teveel zal kwetsen...
Ik zou liever te horen krijgen wat in mijn gedrag storend overkomt dan na een paar maanden erachter te komen dat "het groepje" wel regelmatig bij elkaar is geweest maar mij dus niet heeft gevraagd.
Ik zou liever te horen krijgen wat in mijn gedrag storend overkomt dan na een paar maanden erachter te komen dat "het groepje" wel regelmatig bij elkaar is geweest maar mij dus niet heeft gevraagd.
woensdag 29 juli 2009 om 23:16
oei Mariannanas, dat is zo, mijn topic titel klinkt inderdaad erg gemeen.... Ik snap wel de boze reacties die dat oproept, ook al ligt het de waarheid genuanceerder.
Ik heb dit topic ook geopend omdat ik er zelf zo'n naar gevoel bij had. Ik heb het zelf ook vaak meegemaakt dat ik degene was die buiten werd gesloten door een groep (ik moest erg lachen om de reactie van Meds) . Het is heel raar om opeens aan de andere kant te staan, en ik wil haar daarom ook helemaal niet dat gevoel geven en zo gemeen zijn.
Ik denk dat het daarom ook wat te lang onderhuids heeft doorgesudderd, ook bij anderen. Iedereen bleef gewoon lief en aardig tegen haar doen en haar erbij betrekken, ook al was dat eigenlijk helemaal niet zo gezellig.
Ik weet dat er nu waarschijnlijk een beeld van een stel 'mean girls' ontstaat die het op een zielig meisje gemunt heeft, maar zo zit het niet echt. Ik denk dat we allemaal geprobeerd hebben om het leuk met zijn allen te hebben, alleen met haar lukte dat niet. Er is geen klik.
Het gaat ook niet zozeer om specifiek gedrag van haar dat nog te veranderen zou zijn. Tussen de anderen groeien vriendschappen, met haar niet. Niet omdat we haar buitensluiten, maar omdat het gewoon niet gebeurd.
Daarnaast (maar dat kwam pas naar buiten bij die ene ontmoeting zonder haar) zijn er ook nog wel wat vervelende dingen gebeurd bij een paar mensen van de groep die niet zo assertief zijn en haar er niet op hebben aangeproken. Het zou idd het beste zijn als ze dat wel hadden gedaan, of alsnog doen. Maar er speelt dus nog wel meer.
newstylista; ik ben dus niet de enige die een 'probleem' met haar heeft, dat is het juist. Maar je hebt wel gelijk dat het het eerlijkste is om eerlijk te zijn tegen haar.
Wat ik met mijn familie/collega bedoelde , was dat veel advies hier gericht was om een manier te vinden om nog normaal met haar om te kunnen gaan. Maar dat is niet nodig, we spreken alleen met elkaar af omdat we dat gezellig vinden. Als het niet gezellig is doen we dat gewoon niet meer.
Maar ik snap wat je bedoelt, dat ze nog wel het recht heeft op eerlijkheid waarom we niet meer haar erbij willen hebben.
Ik wilde het dus eigenlijk laten doodbloeden/stiekem afspreken maar dat is wel vals, daar hebben jullie gelijk in. En helemaal als ze er achter komt. Ik ga eens goed nadenken over hoe ik eerlijk tegen haar kan zijn.
Ik heb dit topic ook geopend omdat ik er zelf zo'n naar gevoel bij had. Ik heb het zelf ook vaak meegemaakt dat ik degene was die buiten werd gesloten door een groep (ik moest erg lachen om de reactie van Meds) . Het is heel raar om opeens aan de andere kant te staan, en ik wil haar daarom ook helemaal niet dat gevoel geven en zo gemeen zijn.
Ik denk dat het daarom ook wat te lang onderhuids heeft doorgesudderd, ook bij anderen. Iedereen bleef gewoon lief en aardig tegen haar doen en haar erbij betrekken, ook al was dat eigenlijk helemaal niet zo gezellig.
Ik weet dat er nu waarschijnlijk een beeld van een stel 'mean girls' ontstaat die het op een zielig meisje gemunt heeft, maar zo zit het niet echt. Ik denk dat we allemaal geprobeerd hebben om het leuk met zijn allen te hebben, alleen met haar lukte dat niet. Er is geen klik.
Het gaat ook niet zozeer om specifiek gedrag van haar dat nog te veranderen zou zijn. Tussen de anderen groeien vriendschappen, met haar niet. Niet omdat we haar buitensluiten, maar omdat het gewoon niet gebeurd.
Daarnaast (maar dat kwam pas naar buiten bij die ene ontmoeting zonder haar) zijn er ook nog wel wat vervelende dingen gebeurd bij een paar mensen van de groep die niet zo assertief zijn en haar er niet op hebben aangeproken. Het zou idd het beste zijn als ze dat wel hadden gedaan, of alsnog doen. Maar er speelt dus nog wel meer.
newstylista; ik ben dus niet de enige die een 'probleem' met haar heeft, dat is het juist. Maar je hebt wel gelijk dat het het eerlijkste is om eerlijk te zijn tegen haar.
Wat ik met mijn familie/collega bedoelde , was dat veel advies hier gericht was om een manier te vinden om nog normaal met haar om te kunnen gaan. Maar dat is niet nodig, we spreken alleen met elkaar af omdat we dat gezellig vinden. Als het niet gezellig is doen we dat gewoon niet meer.
Maar ik snap wat je bedoelt, dat ze nog wel het recht heeft op eerlijkheid waarom we niet meer haar erbij willen hebben.
Ik wilde het dus eigenlijk laten doodbloeden/stiekem afspreken maar dat is wel vals, daar hebben jullie gelijk in. En helemaal als ze er achter komt. Ik ga eens goed nadenken over hoe ik eerlijk tegen haar kan zijn.
woensdag 29 juli 2009 om 23:19
Als je iemand op fout gedrag wijst, dan vind ik dat niet kwetsend (nou ja, moet je het wel op een goede manier bregen natuurlijk). Je hebt best kans dat zij zich niet bewust is van wat zij in jullie ogen fout doet.
En je kunt wel met de rest van de groep gaan afspreken zonder haar, maar daar zal zij toch wel achter komen. En als ik in haar plaats stond, zou ik daar dan onzeker van worden.
En je kunt wel met de rest van de groep gaan afspreken zonder haar, maar daar zal zij toch wel achter komen. En als ik in haar plaats stond, zou ik daar dan onzeker van worden.
woensdag 29 juli 2009 om 23:24
Oh sjoba, ik zie nu je bericht pas.
Jouw situatie is idd precies hetzelfde als deze. Ik ben nou eigenlijk wel verrast door jouw mening erover.
Ik vond het ook opvallend wat je schreef over het als een verplichting zien; Ze is wel degene die het vaakst niet kan komen, ze neemt nooit initiatief en de laatste keer was ze ook de eerste die weer wegging. Toeval misschien, maar misschien ook niet.
Maar hadden jouw collega's nog op een andere manier eerlijk tegen je kunnen zijn? Het op een vriendelijke manier kunnen brengen? Was dit voor jou echt de beste oplossing?
Jouw situatie is idd precies hetzelfde als deze. Ik ben nou eigenlijk wel verrast door jouw mening erover.
Ik vond het ook opvallend wat je schreef over het als een verplichting zien; Ze is wel degene die het vaakst niet kan komen, ze neemt nooit initiatief en de laatste keer was ze ook de eerste die weer wegging. Toeval misschien, maar misschien ook niet.
Maar hadden jouw collega's nog op een andere manier eerlijk tegen je kunnen zijn? Het op een vriendelijke manier kunnen brengen? Was dit voor jou echt de beste oplossing?
woensdag 29 juli 2009 om 23:25
Ik sluit me aan bij Sjoba, ik zou het zelf ook vervelender vinden als keihard in mijn gezicht zou worden gezegd dat ze je niet moeten in het groepje. Ik zou het ook niet leuk vinden om er achter te komen dat er achter je rug om wordt afgesproken, maar hier zou ik sneller overheen zijn. Ik vind sommige hier ook een beetje hypocriet, heeft niemand ooit een vriendschap laten doodbloeden...dat is toch hetzelfde.
woensdag 29 juli 2009 om 23:26
Ruby, ik schat in dat het niet een kwestie is van "storend gedrag" aanpassen en alles klikt weer als een tierelier.
Het klikt gewoon niet. Heeft dus ook niet zoveel zin om iemand met haar "storende gedrag" te confronteren.
Ik zou, net als Sjoba, veel beledigder zijn als mensen mij recht in mijn smoel zeggen dat ik niet okee ben. Ik vind het veel plezieriger om langzaamaan te merken dat het doodgebloed is. Dan kan ik ook nog de eer aan mijzelf houden; ik vond hun ook niet zo leuk (bijvoorbeeld), dus prima zo.
Ik bedoel; als ik zou mogen kiezen....
Het klikt gewoon niet. Heeft dus ook niet zoveel zin om iemand met haar "storende gedrag" te confronteren.
Ik zou, net als Sjoba, veel beledigder zijn als mensen mij recht in mijn smoel zeggen dat ik niet okee ben. Ik vind het veel plezieriger om langzaamaan te merken dat het doodgebloed is. Dan kan ik ook nog de eer aan mijzelf houden; ik vond hun ook niet zo leuk (bijvoorbeeld), dus prima zo.
Ik bedoel; als ik zou mogen kiezen....
woensdag 29 juli 2009 om 23:31
quote:Jole schreef op 29 juli 2009 @ 23:19:
Als je iemand op fout gedrag wijst, dan vind ik dat niet kwetsend (nou ja, moet je het wel op een goede manier bregen natuurlijk). Je hebt best kans dat zij zich niet bewust is van wat zij in jullie ogen fout doet.
En je kunt wel met de rest van de groep gaan afspreken zonder haar, maar daar zal zij toch wel achter komen. En als ik in haar plaats stond, zou ik daar dan onzeker van worden.Maar het is geen specifiek fout gedrag? Het is gewoon ander gedrag dan de andere dames hebben. Hoe kwetsend is het als je daar op aangesproken wordt: ''Jij gedraagt je naar een lagere klasse dan wij doen en daar hebben we niks mee?''
Als je iemand op fout gedrag wijst, dan vind ik dat niet kwetsend (nou ja, moet je het wel op een goede manier bregen natuurlijk). Je hebt best kans dat zij zich niet bewust is van wat zij in jullie ogen fout doet.
En je kunt wel met de rest van de groep gaan afspreken zonder haar, maar daar zal zij toch wel achter komen. En als ik in haar plaats stond, zou ik daar dan onzeker van worden.Maar het is geen specifiek fout gedrag? Het is gewoon ander gedrag dan de andere dames hebben. Hoe kwetsend is het als je daar op aangesproken wordt: ''Jij gedraagt je naar een lagere klasse dan wij doen en daar hebben we niks mee?''
woensdag 29 juli 2009 om 23:34
woensdag 29 juli 2009 om 23:37
Sjoba, ik vind dat je het precies hebt verwoord zoals ik het ook voel. Sommige relaties laat je gewoon liever van beide kanten doodbloeden dan recht voor je raap te horen te krijgen dat ze je niet moeten (want zo'n idee had je zelf ook al wat, alleen bleven ze zo gastvrij doen..). Als die vrouw zelf ook al geen inititatieven neemt, heeft ze misschien toch niet zo'n bord voor haar kop en voelt ze zich zelf ook niet helemaal top tussen de groep.
woensdag 29 juli 2009 om 23:37
Ik heb het meegemaakt dat ik aan de kant gezet werd zonder opgaaf van reden. Nee, gewoon genegeerd worden. Ik heb zo vaak gedacht: 'Ik had nog liever gehad dat je me huid vol schold'. Maar goed, dat is natuurlijk ook voor iedereen anders.
Maar TO, als ik je laatste post zo lees, dan komt dat bij mij ook wel een beetje over alsof het haar zelf eigenlijk niet zo interesseert.
Maar TO, als ik je laatste post zo lees, dan komt dat bij mij ook wel een beetje over alsof het haar zelf eigenlijk niet zo interesseert.
woensdag 29 juli 2009 om 23:38
quote:Nijntje schreef op 29 juli 2009 @ 23:26:
Ruby, ik schat in dat het niet een kwestie is van "storend gedrag" aanpassen en alles klikt weer als een tierelier.
Het klikt gewoon niet. Heeft dus ook niet zoveel zin om iemand met haar "storende gedrag" te confronteren.
Ik zou, net als Sjoba, veel beledigder zijn als mensen mij recht in mijn smoel zeggen dat ik niet okee ben. Ik vind het veel plezieriger om langzaamaan te merken dat het doodgebloed is. Dan kan ik ook nog de eer aan mijzelf houden; ik vond hun ook niet zo leuk (bijvoorbeeld), dus prima zo.
Ik bedoel; als ik zou mogen kiezen....
Mee eens. Geloof er ook helemaal niets van dat iedereen het eerlijk zou zeggen tijdens een gesprek dat ze 'met haar aangegaan zijn'. Ik zou dat ook zeker niet wenselijk vinden, zo'n tribunaal. Bovendien komt het nogal arrogant over, wie zegt dat ze 'die groep' leuk vindt, misschien zit ze erbij omdat ze het als een verplichting voelt. Je weet het niet.
Ik zou het laten doodbloeden en me er niet al te druk om maken, TO.
Ruby, ik schat in dat het niet een kwestie is van "storend gedrag" aanpassen en alles klikt weer als een tierelier.
Het klikt gewoon niet. Heeft dus ook niet zoveel zin om iemand met haar "storende gedrag" te confronteren.
Ik zou, net als Sjoba, veel beledigder zijn als mensen mij recht in mijn smoel zeggen dat ik niet okee ben. Ik vind het veel plezieriger om langzaamaan te merken dat het doodgebloed is. Dan kan ik ook nog de eer aan mijzelf houden; ik vond hun ook niet zo leuk (bijvoorbeeld), dus prima zo.
Ik bedoel; als ik zou mogen kiezen....
Mee eens. Geloof er ook helemaal niets van dat iedereen het eerlijk zou zeggen tijdens een gesprek dat ze 'met haar aangegaan zijn'. Ik zou dat ook zeker niet wenselijk vinden, zo'n tribunaal. Bovendien komt het nogal arrogant over, wie zegt dat ze 'die groep' leuk vindt, misschien zit ze erbij omdat ze het als een verplichting voelt. Je weet het niet.
Ik zou het laten doodbloeden en me er niet al te druk om maken, TO.
