Gezondheid
alle pijlers
Uitslag onderzoeken vs visie cardioloog
maandag 6 juli 2009 om 09:08
Goedemorgen allemaal,
Mijn moeder is onlangs opgenomen geweest i.v.m pijn op de borstklachten. Sinds een jaar ongeveer heeft zij last van angina pectoris-achtige klachten die de laatste tijd toenamen in aantal (en ook weer afnamen trouwens).
In het ziekenhuis zijn onderzoeken gedaan en diezelfde onderzoeken zijn meerdere keren herhaald, over 3 dagen verspreid. Uit deze onderzoeken kwam niet naar voren dat de klachten daadwerkelijk van het hart kwamen. Onderzoeken die gedaan zijn: ECG, Thoraxfotos en bloedonderzoek.
Gedurende deze dagen ben ik goed op de hoogte gehouden door de cardioloog. Hij vertelde me dat er geen redenen waren dat er iets ernstigs mis is met het hart, er is een iets verdikte hartspier maar daar zouden de klachten niet vandaan komen. De onderzoeken zijn meerdere keren herhaald om hartkwalen uit te sluiten, aldus de cardioloog.
Mijn moeder mocht naar huis met een poliafspraak voor 6 weken na de opname en als toevoeging aan haar nitraatspray een bloedverdummer (Ascal).
Een paar dagen geleden waren wij op de geplande poli-afspraak bij de cardioloog waar zij al eerder was geweest toen haar klachten waren begonnen (een jaar geleden ongeveer) en door wie ze ook weer ontslagen was omdat de klachten destijds stabiel waren. Deze cardioloog vertelde ons dat hij de onderzoeken los laat. Dat veel collegas geneigd zijn zich daar aan vast te houden maar dat hij gezien de risicofactoren van mijn moeder (inmiddels door medicatie stabiele suikerziekte en hogebloeddruk) er vanuit gaat dat het toch haar hart is. Hij wil haar niet catheteriseren omdat hij dan vast "van alles" tegenkomt maar ze nu toch beschermd is door de medicatie. Over een half jaar moet ze terugkomen mits de klachten toenemen. Hij vindt 1x per week een aanval acceptabel, 3x niet. Het vreemde is dat de huisarts 3x per dag prima vind (heeft ze niet overigens) zolang de klachten maar door de nitraatspray verdwijnen.
Ik begrijp de cardioloog dat hij gezien de risicofactoren een andere visie heeft maar wat ik me afvraag is: zeggen onderzoeken dan niets? Er was geen schade aan het hart, iets wat er door vernauwde kransslagaderen wel zou moeten zijn? Ook was er geen zuurstofnood geweest en pomp het hart nog goed.
Ik ben bang voor een stolsel/afsluiting en begrijp eerlijk gezegd niet dat de cardioloog daar verder geen onderzoek naar doet. Ik heb vanochtend gebeld voor een aanvullende afspraak om het e.e.a duidelijk te krijgen maar hij had vandaag en morgen geen plek en gaat dan op vakantie. Ik moet dus nog ruim 2 weken wachten.
Iemand die hier meer van weet en me kan zeggen of onderzoeken idd niets zeggen?
(mijn moeder is niet doodziek hoor, maar toch ben ik wat ongerust, ze is bijna 80).
Dank je wel!
Mijn moeder is onlangs opgenomen geweest i.v.m pijn op de borstklachten. Sinds een jaar ongeveer heeft zij last van angina pectoris-achtige klachten die de laatste tijd toenamen in aantal (en ook weer afnamen trouwens).
In het ziekenhuis zijn onderzoeken gedaan en diezelfde onderzoeken zijn meerdere keren herhaald, over 3 dagen verspreid. Uit deze onderzoeken kwam niet naar voren dat de klachten daadwerkelijk van het hart kwamen. Onderzoeken die gedaan zijn: ECG, Thoraxfotos en bloedonderzoek.
Gedurende deze dagen ben ik goed op de hoogte gehouden door de cardioloog. Hij vertelde me dat er geen redenen waren dat er iets ernstigs mis is met het hart, er is een iets verdikte hartspier maar daar zouden de klachten niet vandaan komen. De onderzoeken zijn meerdere keren herhaald om hartkwalen uit te sluiten, aldus de cardioloog.
Mijn moeder mocht naar huis met een poliafspraak voor 6 weken na de opname en als toevoeging aan haar nitraatspray een bloedverdummer (Ascal).
Een paar dagen geleden waren wij op de geplande poli-afspraak bij de cardioloog waar zij al eerder was geweest toen haar klachten waren begonnen (een jaar geleden ongeveer) en door wie ze ook weer ontslagen was omdat de klachten destijds stabiel waren. Deze cardioloog vertelde ons dat hij de onderzoeken los laat. Dat veel collegas geneigd zijn zich daar aan vast te houden maar dat hij gezien de risicofactoren van mijn moeder (inmiddels door medicatie stabiele suikerziekte en hogebloeddruk) er vanuit gaat dat het toch haar hart is. Hij wil haar niet catheteriseren omdat hij dan vast "van alles" tegenkomt maar ze nu toch beschermd is door de medicatie. Over een half jaar moet ze terugkomen mits de klachten toenemen. Hij vindt 1x per week een aanval acceptabel, 3x niet. Het vreemde is dat de huisarts 3x per dag prima vind (heeft ze niet overigens) zolang de klachten maar door de nitraatspray verdwijnen.
Ik begrijp de cardioloog dat hij gezien de risicofactoren een andere visie heeft maar wat ik me afvraag is: zeggen onderzoeken dan niets? Er was geen schade aan het hart, iets wat er door vernauwde kransslagaderen wel zou moeten zijn? Ook was er geen zuurstofnood geweest en pomp het hart nog goed.
Ik ben bang voor een stolsel/afsluiting en begrijp eerlijk gezegd niet dat de cardioloog daar verder geen onderzoek naar doet. Ik heb vanochtend gebeld voor een aanvullende afspraak om het e.e.a duidelijk te krijgen maar hij had vandaag en morgen geen plek en gaat dan op vakantie. Ik moet dus nog ruim 2 weken wachten.
Iemand die hier meer van weet en me kan zeggen of onderzoeken idd niets zeggen?
(mijn moeder is niet doodziek hoor, maar toch ben ik wat ongerust, ze is bijna 80).
Dank je wel!
donderdag 16 juli 2009 om 14:09
donderdag 16 juli 2009 om 14:27
Fijn om te horen dat het met je moeder goed gaat. Probeer ook van het contact te genieten meid. Want stel nu, dat ze maar kort zou hebben (tenslotte weten we allemaal niet wanneer het onze tijd is) dan heb je die tijd ingevuld met angst en dat is zó zonde!
Goed dat je haptonomie gaat proberen, hopelijk helpt je dat om de boel positiever te draaien. Is anders angstdempende medicatie op natuurlijke basis niet wat voor je?
Goed dat je haptonomie gaat proberen, hopelijk helpt je dat om de boel positiever te draaien. Is anders angstdempende medicatie op natuurlijke basis niet wat voor je?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 16 juli 2009 om 15:32
[quote]Enigme schreef op 16 juli 2009 @ 14:09:
Alles is al zo'n beetje gezegd Tjilla. Fijn dat je moeder in goede doen is. Dat moet je wat rust geven..Maar wil nog wel ff kwijt dat jeje eigen onrust niet moet projecteren op je 80 jarige moeder. Dat weet je zelf natuurlijk ook wel maar serieus...Ze is hoogbejaard...give her a break
[/quote]
Ja, dat weet ik. En ik ga ontzettend mijn best doen om relaxter te worden. Maar angst is wel echt iets heel naars vind ik.
Alles is al zo'n beetje gezegd Tjilla. Fijn dat je moeder in goede doen is. Dat moet je wat rust geven..Maar wil nog wel ff kwijt dat jeje eigen onrust niet moet projecteren op je 80 jarige moeder. Dat weet je zelf natuurlijk ook wel maar serieus...Ze is hoogbejaard...give her a break
[/quote]Ja, dat weet ik. En ik ga ontzettend mijn best doen om relaxter te worden. Maar angst is wel echt iets heel naars vind ik.
donderdag 16 juli 2009 om 15:38
quote:Poezewoes schreef op 16 juli 2009 @ 14:27:
Fijn om te horen dat het met je moeder goed gaat. Probeer ook van het contact te genieten meid. Want stel nu, dat ze maar kort zou hebben (tenslotte weten we allemaal niet wanneer het onze tijd is) dan heb je die tijd ingevuld met angst en dat is zó zonde!
Ik probeer te genieten maar een serieuse vraag, hoe doe je dat? Ik heb de komende dagen wat leuke dingen gepland met vriendinnen maar hell wat zie ik er tegenop omdat de gedachten aan mijn moeder me konstant bezig houden. Ik weet nu al dat ik tig keer ga bellen om te vragen hoe het gaat. Hoe graag ik dat ook niet zou willen doen. Serieus, hoe doe je dat?
Goed dat je haptonomie gaat proberen, hopelijk helpt je dat om de boel positiever te draaien. Is anders angstdempende medicatie op natuurlijke basis niet wat voor je?
Bestaat dat? Ik heb van mijn HA wel eens oxazepam gekregen maar daar werd ik enorm sloom van. Ik ga eens even googlen...(ben ik erg goed in )
Bedankt!
Fijn om te horen dat het met je moeder goed gaat. Probeer ook van het contact te genieten meid. Want stel nu, dat ze maar kort zou hebben (tenslotte weten we allemaal niet wanneer het onze tijd is) dan heb je die tijd ingevuld met angst en dat is zó zonde!
Ik probeer te genieten maar een serieuse vraag, hoe doe je dat? Ik heb de komende dagen wat leuke dingen gepland met vriendinnen maar hell wat zie ik er tegenop omdat de gedachten aan mijn moeder me konstant bezig houden. Ik weet nu al dat ik tig keer ga bellen om te vragen hoe het gaat. Hoe graag ik dat ook niet zou willen doen. Serieus, hoe doe je dat?
Goed dat je haptonomie gaat proberen, hopelijk helpt je dat om de boel positiever te draaien. Is anders angstdempende medicatie op natuurlijke basis niet wat voor je?
Bestaat dat? Ik heb van mijn HA wel eens oxazepam gekregen maar daar werd ik enorm sloom van. Ik ga eens even googlen...(ben ik erg goed in )
Bedankt!
vrijdag 17 juli 2009 om 07:44
Ik ben toevallig net bezig met een boek over mindfullness. Omdat therapie eerder niet echt heeft geholpen had ik maar aanvaard dat ik nu eenmaal ben zoals ik ben. Toch moet er iets gebeuren vandaar mijn zoektocht naar andere dingen.
De komende dagen is het de bedoeling dat ik allemaal leuke dingen ga doen met vriendinnen. Ik heb er enorm zin in maar ondertussen toch ook bang. Spookt nu weer volledig de bloedarmoede door mn hoofd en ben ik bang voor een telefoontje dat ik terug kan komen omdat mn moeder weer naar het ziekenhuis is gebracht. Toch ga ik echt echt echt proberen te genieten! Alleen weet ik serieus niet zo goed hoe dat moet.
Qwertu, wat vreselijk als ik lees over je zwangerschap. Dat is toch wel van wat andere orde dan angst om je moeder van 80. Ik schaam me echt een beetje...\
Bedankt allemaal weer!
De komende dagen is het de bedoeling dat ik allemaal leuke dingen ga doen met vriendinnen. Ik heb er enorm zin in maar ondertussen toch ook bang. Spookt nu weer volledig de bloedarmoede door mn hoofd en ben ik bang voor een telefoontje dat ik terug kan komen omdat mn moeder weer naar het ziekenhuis is gebracht. Toch ga ik echt echt echt proberen te genieten! Alleen weet ik serieus niet zo goed hoe dat moet.
Qwertu, wat vreselijk als ik lees over je zwangerschap. Dat is toch wel van wat andere orde dan angst om je moeder van 80. Ik schaam me echt een beetje...\
Bedankt allemaal weer!
vrijdag 17 juli 2009 om 07:44
Ik ben toevallig net bezig met een boek over mindfullness. Omdat therapie eerder niet echt heeft geholpen had ik maar aanvaard dat ik nu eenmaal ben zoals ik ben. Toch moet er iets gebeuren vandaar mijn zoektocht naar andere dingen.
De komende dagen is het de bedoeling dat ik allemaal leuke dingen ga doen met vriendinnen. Ik heb er enorm zin in maar ondertussen toch ook bang. Spookt nu weer volledig de bloedarmoede door mn hoofd en ben ik bang voor een telefoontje dat ik terug kan komen omdat mn moeder weer naar het ziekenhuis is gebracht. Toch ga ik echt echt echt proberen te genieten! Alleen weet ik serieus niet zo goed hoe dat moet.
Qwertu, wat vreselijk als ik lees over je zwangerschap. Dat is toch wel van wat andere orde dan angst om je moeder van 80. Ik schaam me echt een beetje...\
Bedankt allemaal weer!
De komende dagen is het de bedoeling dat ik allemaal leuke dingen ga doen met vriendinnen. Ik heb er enorm zin in maar ondertussen toch ook bang. Spookt nu weer volledig de bloedarmoede door mn hoofd en ben ik bang voor een telefoontje dat ik terug kan komen omdat mn moeder weer naar het ziekenhuis is gebracht. Toch ga ik echt echt echt proberen te genieten! Alleen weet ik serieus niet zo goed hoe dat moet.
Qwertu, wat vreselijk als ik lees over je zwangerschap. Dat is toch wel van wat andere orde dan angst om je moeder van 80. Ik schaam me echt een beetje...\
Bedankt allemaal weer!
dinsdag 28 juli 2009 om 17:02
Het is best goed met me gegaan de afgelopen week. En met mijn moeder ook redelijk goed, op incidenteel een aanvalletje na. We hebben elkaar alleen telefonisch gesproken, even niet op elkaars lip heeft ook goed gedaan.
Maarrr, einde van de week hebben we een afspraak bij de internist ivm de bloedarmoede en daar ben ik heel bang voor. Hoe dichterbij het komt hoe banger. Ik ben zo bang dat ze allemaal nare maag en darmonderzoeken gaan doen wat ook weer meer stress oplevert en dan de uitslagen ervan die wel es mis zouden kunnenj zijn.
Bah, nu gaat het weer de verkeerde kant op....
Maarrr, einde van de week hebben we een afspraak bij de internist ivm de bloedarmoede en daar ben ik heel bang voor. Hoe dichterbij het komt hoe banger. Ik ben zo bang dat ze allemaal nare maag en darmonderzoeken gaan doen wat ook weer meer stress oplevert en dan de uitslagen ervan die wel es mis zouden kunnenj zijn.
Bah, nu gaat het weer de verkeerde kant op....
donderdag 30 juli 2009 om 17:16
Ik hoop dat er nog iemand meeleest hier...
Vandaag zijn we bij de internist geweest ivm de bloedarmoede. Hij vindt dat er een endoscopie gemaakt moet worden omdat het een teken is dat mijn moeder ergens bloedt. Dat dat ws de maag of de dikke darm is. Ze heeft verder geen klachten behalve heel erg veel opboeren en ja, als je dan googled......Bovendien kunnen die hartklachten daar ook vandaan komen.
Ik ben zo bang, zo ontzettend bang.... Ik weet me even geen raad meer....
Vandaag zijn we bij de internist geweest ivm de bloedarmoede. Hij vindt dat er een endoscopie gemaakt moet worden omdat het een teken is dat mijn moeder ergens bloedt. Dat dat ws de maag of de dikke darm is. Ze heeft verder geen klachten behalve heel erg veel opboeren en ja, als je dan googled......Bovendien kunnen die hartklachten daar ook vandaan komen.
Ik ben zo bang, zo ontzettend bang.... Ik weet me even geen raad meer....
donderdag 30 juli 2009 om 22:59
ik snap dat je ongerust bent. Maar je moeder is echt ziek, hoe sneller ze weten wat er speelt, hoe beter. De darm en maagonderzoeken vallen om te ondergaan best mee, er zijn veel horrorverhalen over, maar de meeste mensen accepteren die slangen best wel.
Sterkte Tjilla!
Sterkte Tjilla!
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 31 juli 2009 om 01:05
Ik herken jouw angsten zo goed, het had een verhaal van mij kunnen zijn. Mijn beide ouders zijn inmiddels overleden, maar ik had destijds ook heel veel angsten als ze gezondheidsproblemen hadden. Het was heel overheersend en ik kon nergens meer van genieten en had constant het gevoel of het zwaard van damocles boven mijn hoofd hing.
Maar nu in jouw geval kan ik het nuchter en van een afstand bekijken. Een vriendin van mij is vorig jaar overleden aan darmkanker en die had toch hele andere klachten dan je moeder. Ze had veel buikkrampen en moeilijkheden met de ontlasting. Aan de andere kant ken ik een vrouw die bloedarmoede had/heeft en na een endoscopie bleek dat ze een zweertje had in de dikke darm. Het hoeft dus niet altijd heel ernstig te zijn. Misschien heeft ze wel een maagzweer waardoor ze bloed verliest.
Trouwens 80 jaar vind ik echt niet hoogbejaard. Ik werk in een woonzorgcentrum voor ouderen en zie daar zoveel mensen die veel ouder zijn, dat iemand van 80 een van de jonkes is hihihi.
Maar nu in jouw geval kan ik het nuchter en van een afstand bekijken. Een vriendin van mij is vorig jaar overleden aan darmkanker en die had toch hele andere klachten dan je moeder. Ze had veel buikkrampen en moeilijkheden met de ontlasting. Aan de andere kant ken ik een vrouw die bloedarmoede had/heeft en na een endoscopie bleek dat ze een zweertje had in de dikke darm. Het hoeft dus niet altijd heel ernstig te zijn. Misschien heeft ze wel een maagzweer waardoor ze bloed verliest.
Trouwens 80 jaar vind ik echt niet hoogbejaard. Ik werk in een woonzorgcentrum voor ouderen en zie daar zoveel mensen die veel ouder zijn, dat iemand van 80 een van de jonkes is hihihi.
vrijdag 31 juli 2009 om 16:05
Mensen hebben ook vaak bloedarmoede door maagzweren of ontstekingen. Dat zijn zaken die prima op te lossen zijn met medicatie. Wanneer krijgt ze de onderzoeken?
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 31 juli 2009 om 16:50
Dat weten we nog niet. Volgende week belt de arts voor de bloeduitslagen, hij wilde nml nog 1x HB en van alles prikken. Ergens volgende week zullen we dan een afspraak maken voor het onderzoek.
Ja, ik weet ook van de ontstekingen en de zweren maar dan zou je toch pijn moeten hebben en dat heeft mijn moeder niet dus vandaar dat ik zo bang ben.
Ja, ik weet ook van de ontstekingen en de zweren maar dan zou je toch pijn moeten hebben en dat heeft mijn moeder niet dus vandaar dat ik zo bang ben.
vrijdag 31 juli 2009 om 18:10
nee hoor, daar heb je niet altijd pijn bij. Hoe dan ook, jij kan op dit moment niet meer doen dan lief zijn voor je moeder. Zorgen maken heeft geen zin.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
vrijdag 31 juli 2009 om 18:14
quote:tjilla schreef op 31 juli 2009 @ 16:50:
Ja, ik weet ook van de ontstekingen en de zweren maar dan zou je toch pijn moeten hebben en dat heeft mijn moeder niet dus vandaar dat ik zo bang ben.
Ik moest zo'n 1,5 jaar geleden bloed kotsen en had 'n verminderde eetlust en had daarbij totaal geen pijn. Was gewoon 'n maagzweer en dat ging over met medicijnen.
Dus hopelijk is het voor je moeder ook zoiets onschuldigs.
Ja, ik weet ook van de ontstekingen en de zweren maar dan zou je toch pijn moeten hebben en dat heeft mijn moeder niet dus vandaar dat ik zo bang ben.
Ik moest zo'n 1,5 jaar geleden bloed kotsen en had 'n verminderde eetlust en had daarbij totaal geen pijn. Was gewoon 'n maagzweer en dat ging over met medicijnen.
Dus hopelijk is het voor je moeder ook zoiets onschuldigs.
zaterdag 1 augustus 2009 om 01:45
zaterdag 1 augustus 2009 om 10:00
Ik vertelde een collega , die weet van mn moeder, over het onderzoek wat ze gaat krijgen (ze vroeg hoe het was). Vervolgens zei ze: Oh dan heeft ze darmkanker. Slik...Ja, zei ze nog, dat denk ik echt. Nou is zij niet-nederlandse en mss kwam het door haar accent wat anders over maar toch.
En ja, begon ik natuurlijk weer te piekeren want idd, ze heeft wel eens verstopping of moeilijk kunnen. 2 jaar geleden is er om die reden een bovenbuikecho gemaakt die toen gelukkig goed was. Pffff.
Weet trouwens iemand of je van Prednison bloedarmoede kan krijgen? Mijn moeder heeft in de periode dat haar ijzergehalte daalde een enorme stoorkuur Predison gehad. Eerst via het infuus en daarna nog 2 weken afbouwen met pillen. Ze heeft toen ook even zwarte ontlasting gehad maar dat ging snel weer weg. Ik vroeg die internist nog of je mss bloedarmoede kan krijgen van Ascal (was even vergeten van Prednison te vragen) en hij zei dat dat kan maar dat je dan al ergens moet bloeden.Iemand die hier iets over weet?
Donderdag krijgen we de uitslag van het huidige HB en ben zo bang dat het nog meer gedaald is. Zou het ook kunnen dat het spontaan hersteld?
Nou ja, ik probeer wat geruster te worden....
En ja, begon ik natuurlijk weer te piekeren want idd, ze heeft wel eens verstopping of moeilijk kunnen. 2 jaar geleden is er om die reden een bovenbuikecho gemaakt die toen gelukkig goed was. Pffff.
Weet trouwens iemand of je van Prednison bloedarmoede kan krijgen? Mijn moeder heeft in de periode dat haar ijzergehalte daalde een enorme stoorkuur Predison gehad. Eerst via het infuus en daarna nog 2 weken afbouwen met pillen. Ze heeft toen ook even zwarte ontlasting gehad maar dat ging snel weer weg. Ik vroeg die internist nog of je mss bloedarmoede kan krijgen van Ascal (was even vergeten van Prednison te vragen) en hij zei dat dat kan maar dat je dan al ergens moet bloeden.Iemand die hier iets over weet?
Donderdag krijgen we de uitslag van het huidige HB en ben zo bang dat het nog meer gedaald is. Zou het ook kunnen dat het spontaan hersteld?
Nou ja, ik probeer wat geruster te worden....
zaterdag 1 augustus 2009 om 12:24
Joh schei eens uit met dat paniekerige gedoe en wacht gewoon de onderzoeken af. Hier heb je toch helemaal niets aan? De klachten van je moeder passen bij misschien wel 50 (of nog meer) aandoeningen van onschuldig toch ernstig. En de enige die er uitsluitsel over kan geven is een arts.
Ik vind echt dat je er obsessief mee bezig bent.
Ik vind echt dat je er obsessief mee bezig bent.
