Gezondheid
alle pijlers
Uitslag onderzoeken vs visie cardioloog
maandag 6 juli 2009 om 09:08
Goedemorgen allemaal,
Mijn moeder is onlangs opgenomen geweest i.v.m pijn op de borstklachten. Sinds een jaar ongeveer heeft zij last van angina pectoris-achtige klachten die de laatste tijd toenamen in aantal (en ook weer afnamen trouwens).
In het ziekenhuis zijn onderzoeken gedaan en diezelfde onderzoeken zijn meerdere keren herhaald, over 3 dagen verspreid. Uit deze onderzoeken kwam niet naar voren dat de klachten daadwerkelijk van het hart kwamen. Onderzoeken die gedaan zijn: ECG, Thoraxfotos en bloedonderzoek.
Gedurende deze dagen ben ik goed op de hoogte gehouden door de cardioloog. Hij vertelde me dat er geen redenen waren dat er iets ernstigs mis is met het hart, er is een iets verdikte hartspier maar daar zouden de klachten niet vandaan komen. De onderzoeken zijn meerdere keren herhaald om hartkwalen uit te sluiten, aldus de cardioloog.
Mijn moeder mocht naar huis met een poliafspraak voor 6 weken na de opname en als toevoeging aan haar nitraatspray een bloedverdummer (Ascal).
Een paar dagen geleden waren wij op de geplande poli-afspraak bij de cardioloog waar zij al eerder was geweest toen haar klachten waren begonnen (een jaar geleden ongeveer) en door wie ze ook weer ontslagen was omdat de klachten destijds stabiel waren. Deze cardioloog vertelde ons dat hij de onderzoeken los laat. Dat veel collegas geneigd zijn zich daar aan vast te houden maar dat hij gezien de risicofactoren van mijn moeder (inmiddels door medicatie stabiele suikerziekte en hogebloeddruk) er vanuit gaat dat het toch haar hart is. Hij wil haar niet catheteriseren omdat hij dan vast "van alles" tegenkomt maar ze nu toch beschermd is door de medicatie. Over een half jaar moet ze terugkomen mits de klachten toenemen. Hij vindt 1x per week een aanval acceptabel, 3x niet. Het vreemde is dat de huisarts 3x per dag prima vind (heeft ze niet overigens) zolang de klachten maar door de nitraatspray verdwijnen.
Ik begrijp de cardioloog dat hij gezien de risicofactoren een andere visie heeft maar wat ik me afvraag is: zeggen onderzoeken dan niets? Er was geen schade aan het hart, iets wat er door vernauwde kransslagaderen wel zou moeten zijn? Ook was er geen zuurstofnood geweest en pomp het hart nog goed.
Ik ben bang voor een stolsel/afsluiting en begrijp eerlijk gezegd niet dat de cardioloog daar verder geen onderzoek naar doet. Ik heb vanochtend gebeld voor een aanvullende afspraak om het e.e.a duidelijk te krijgen maar hij had vandaag en morgen geen plek en gaat dan op vakantie. Ik moet dus nog ruim 2 weken wachten.
Iemand die hier meer van weet en me kan zeggen of onderzoeken idd niets zeggen?
(mijn moeder is niet doodziek hoor, maar toch ben ik wat ongerust, ze is bijna 80).
Dank je wel!
Mijn moeder is onlangs opgenomen geweest i.v.m pijn op de borstklachten. Sinds een jaar ongeveer heeft zij last van angina pectoris-achtige klachten die de laatste tijd toenamen in aantal (en ook weer afnamen trouwens).
In het ziekenhuis zijn onderzoeken gedaan en diezelfde onderzoeken zijn meerdere keren herhaald, over 3 dagen verspreid. Uit deze onderzoeken kwam niet naar voren dat de klachten daadwerkelijk van het hart kwamen. Onderzoeken die gedaan zijn: ECG, Thoraxfotos en bloedonderzoek.
Gedurende deze dagen ben ik goed op de hoogte gehouden door de cardioloog. Hij vertelde me dat er geen redenen waren dat er iets ernstigs mis is met het hart, er is een iets verdikte hartspier maar daar zouden de klachten niet vandaan komen. De onderzoeken zijn meerdere keren herhaald om hartkwalen uit te sluiten, aldus de cardioloog.
Mijn moeder mocht naar huis met een poliafspraak voor 6 weken na de opname en als toevoeging aan haar nitraatspray een bloedverdummer (Ascal).
Een paar dagen geleden waren wij op de geplande poli-afspraak bij de cardioloog waar zij al eerder was geweest toen haar klachten waren begonnen (een jaar geleden ongeveer) en door wie ze ook weer ontslagen was omdat de klachten destijds stabiel waren. Deze cardioloog vertelde ons dat hij de onderzoeken los laat. Dat veel collegas geneigd zijn zich daar aan vast te houden maar dat hij gezien de risicofactoren van mijn moeder (inmiddels door medicatie stabiele suikerziekte en hogebloeddruk) er vanuit gaat dat het toch haar hart is. Hij wil haar niet catheteriseren omdat hij dan vast "van alles" tegenkomt maar ze nu toch beschermd is door de medicatie. Over een half jaar moet ze terugkomen mits de klachten toenemen. Hij vindt 1x per week een aanval acceptabel, 3x niet. Het vreemde is dat de huisarts 3x per dag prima vind (heeft ze niet overigens) zolang de klachten maar door de nitraatspray verdwijnen.
Ik begrijp de cardioloog dat hij gezien de risicofactoren een andere visie heeft maar wat ik me afvraag is: zeggen onderzoeken dan niets? Er was geen schade aan het hart, iets wat er door vernauwde kransslagaderen wel zou moeten zijn? Ook was er geen zuurstofnood geweest en pomp het hart nog goed.
Ik ben bang voor een stolsel/afsluiting en begrijp eerlijk gezegd niet dat de cardioloog daar verder geen onderzoek naar doet. Ik heb vanochtend gebeld voor een aanvullende afspraak om het e.e.a duidelijk te krijgen maar hij had vandaag en morgen geen plek en gaat dan op vakantie. Ik moet dus nog ruim 2 weken wachten.
Iemand die hier meer van weet en me kan zeggen of onderzoeken idd niets zeggen?
(mijn moeder is niet doodziek hoor, maar toch ben ik wat ongerust, ze is bijna 80).
Dank je wel!
maandag 6 juli 2009 om 09:26
Hallo Tjilla,
Ik heb een aantal jaar op de hartrevalidatie gewerkt dus ik weet er wel iets vanaf. Ik ben alleen geen arts of verpleegkundige, dus het is een globaal verhaal. Maar hopelijk kan je er iets mee.
Het beleid van de cardioloog klinkt mij logisch in de oren. Cardiologische onderzoeken zijn momentopnamen. Je moeder heeft uitgebreide onderzoeken gehad en daaruit zijn geen grote zorgen naar voren gekomen. Je kunt de onderzoeken herhalen, maar dan krijg je waarschijnlijk hetzelfde resultaat.
Er zal pas iets veranderen, als er acuut iets gebeurt. En dat voorkom je niet met meer onderzoeken. Wél met medicatie, zoals je moeder nu heeft gekregen. Je geeft aan bang te zijn voor een stolsel oid, maar dat heeft nog niet plaats gevonden. Om het risico daarop te verkleinen, krijgt ze nu Ascal.
Cardiologische klachten kun je slecht voorspellen. je kunt de risico's verkleinen, maar je kunt niet echt preventief ingrijpen, omdat je dan niet weet waar je zou moeten ingrijpen. Bovendien zijn verdergaande onderzoeken ook belastend en nemen weer hun eigen risico's mee.
Heel veel sterkte met je moeder, hopelijk doet ze het het gewoon prima op medicatie!
Ik heb een aantal jaar op de hartrevalidatie gewerkt dus ik weet er wel iets vanaf. Ik ben alleen geen arts of verpleegkundige, dus het is een globaal verhaal. Maar hopelijk kan je er iets mee.
Het beleid van de cardioloog klinkt mij logisch in de oren. Cardiologische onderzoeken zijn momentopnamen. Je moeder heeft uitgebreide onderzoeken gehad en daaruit zijn geen grote zorgen naar voren gekomen. Je kunt de onderzoeken herhalen, maar dan krijg je waarschijnlijk hetzelfde resultaat.
Er zal pas iets veranderen, als er acuut iets gebeurt. En dat voorkom je niet met meer onderzoeken. Wél met medicatie, zoals je moeder nu heeft gekregen. Je geeft aan bang te zijn voor een stolsel oid, maar dat heeft nog niet plaats gevonden. Om het risico daarop te verkleinen, krijgt ze nu Ascal.
Cardiologische klachten kun je slecht voorspellen. je kunt de risico's verkleinen, maar je kunt niet echt preventief ingrijpen, omdat je dan niet weet waar je zou moeten ingrijpen. Bovendien zijn verdergaande onderzoeken ook belastend en nemen weer hun eigen risico's mee.
Heel veel sterkte met je moeder, hopelijk doet ze het het gewoon prima op medicatie!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 juli 2009 om 11:41
Ontzettend bedankt voor jullie reacties!
Ik ben ook zeer content met de cardioloog hoor, het is dus geen twijfel naar hem toe maar meer de twijfel over de onderzoeken.
Ik ben wat ongerust en probeer dat voor mezelf wat in te perken. Mijn moeder is de laatste tijd wat kortademiger , ze is ook COPD patiente en herstellende van een luchtweginfectie. Daarbij dus die angina pectoris klachten waarvan ik het vermoeden heb dat ze niet helemaal eerlijk is over de frequentie...
Bij deze nog een vraag aan Poezewoes en mss ook wel anderen die daar meer van weten: is 3x per week onder de tong spuiten echt extreem veel? Op internet (ik weet het , stom om daar te gaan zoeken) lees je ook verhalen van mensen met stabiele angina die meerdere malen per dag nitraatsprays gebruiken.
Ik ben ook zeer content met de cardioloog hoor, het is dus geen twijfel naar hem toe maar meer de twijfel over de onderzoeken.
Ik ben wat ongerust en probeer dat voor mezelf wat in te perken. Mijn moeder is de laatste tijd wat kortademiger , ze is ook COPD patiente en herstellende van een luchtweginfectie. Daarbij dus die angina pectoris klachten waarvan ik het vermoeden heb dat ze niet helemaal eerlijk is over de frequentie...
Bij deze nog een vraag aan Poezewoes en mss ook wel anderen die daar meer van weten: is 3x per week onder de tong spuiten echt extreem veel? Op internet (ik weet het , stom om daar te gaan zoeken) lees je ook verhalen van mensen met stabiele angina die meerdere malen per dag nitraatsprays gebruiken.
maandag 6 juli 2009 om 12:01
Van medicijnen weet ik niet veel, ik zou niet kunnen zeggen of die frequentie veel of weinig is.
Wachten op een infarct: zo zou ik het niet noemen. Ja, je moeder heeft een verhoogd risico, maar de medicatie is bedoeld om dat risico te verkleinen. Er is echt niet veel over te zeggen of ze op korte termijn een infarct zal krijgen, of misschien wel nooit. Zoals ik al aangaf, cardiologische aandoeningen zijn niet zo voorspelbaar.
Wachten op een infarct: zo zou ik het niet noemen. Ja, je moeder heeft een verhoogd risico, maar de medicatie is bedoeld om dat risico te verkleinen. Er is echt niet veel over te zeggen of ze op korte termijn een infarct zal krijgen, of misschien wel nooit. Zoals ik al aangaf, cardiologische aandoeningen zijn niet zo voorspelbaar.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 juli 2009 om 12:35
Hoi Tjilla,
Zoals Poezewoes al zo mooi verwoordde, onderzoeken zijn momentopnamen en zeggen helaas niet alles. De cardioloog is zorgvuldig en beschermt je moeder extra met medicatie (Ascal). Extra onderzoeken zoals catheterisaties zijn ook risicovol en op dit moment niet nuttig/zeggen niet veel (tenminste dat schat de cardioloog zo in als ik jouw verhaal zo lees). Ik denk dat de cardioloog je verder ook niet kan helpen bij de angst voor een infarct, want ja, dat kan altijd. Hij heeft helaas geen glazen bol! Maar om de risico's allemaal zo klein mogelijk te maken, maakt hij duidelijke afspraken over hoe vaak je moeder pijn mag hebben voordat jullie aan de bel moeten trekken (en is daar dus "strenger" in dan de huisarts) en blijft hij je moeder poliklinisch controleren.
Er zijn helaas geen garanties in het leven (heel pathetisch, maar waar!)
Zoals Poezewoes al zo mooi verwoordde, onderzoeken zijn momentopnamen en zeggen helaas niet alles. De cardioloog is zorgvuldig en beschermt je moeder extra met medicatie (Ascal). Extra onderzoeken zoals catheterisaties zijn ook risicovol en op dit moment niet nuttig/zeggen niet veel (tenminste dat schat de cardioloog zo in als ik jouw verhaal zo lees). Ik denk dat de cardioloog je verder ook niet kan helpen bij de angst voor een infarct, want ja, dat kan altijd. Hij heeft helaas geen glazen bol! Maar om de risico's allemaal zo klein mogelijk te maken, maakt hij duidelijke afspraken over hoe vaak je moeder pijn mag hebben voordat jullie aan de bel moeten trekken (en is daar dus "strenger" in dan de huisarts) en blijft hij je moeder poliklinisch controleren.
Er zijn helaas geen garanties in het leven (heel pathetisch, maar waar!)
maandag 6 juli 2009 om 17:35
Oh wat ben ik blij met jullie reacties!
Ik had echt even wat "relaxtere" meningen nodig.
De uitslagen van de onderzoeken waren voor ons een enorme geruststelling. Dat de cardiologoog wat kritischer was, was even schrikken. Of nou ja, niet echt schrikken maar wat onduidelijk.
Hij verwacht trouwens wel van alles te vinden bij mijn moeder wanneer hij zou gaan cathteriseren, iets waar mijn moeder nogal van schrok. Ik blijf het wat vaag vinden dat hij dat "van alles" dan niet gaat opsporen en behandelen. Ik denk dan aan vernauwingen oid . Hij gaf aan dat hij bij jonge mensen wat sneller onderzoeken start dan bij mensen zoals mijn mijn moeder. De 10 jaar die mijn moeder nog leeft wegen niet op tegen de jaren die jongere mensen nog voor de boeg hebben, zou zei hij. Wat ik ook wel begrijp. Hij gaf ook nog aan dat hij niemand garanties geeft, ook zich zelf niet. Heel realistisch. Al met al denk ik dat we het getroffen hebben met hem.
Fijn Poezewoes en Roosvrouw, dat jullie het zo zien. Dat helpt mij ook een beetje want ik ben erg bang.
En Roosvrouw, ook dat jij zegt dat hij iets "strenger" is dan de huisarts, zou had ik het niet bekeken, meer uitvorg en niet van dat het dan einde verhaal zou zijn.
Ik had echt even wat "relaxtere" meningen nodig.
De uitslagen van de onderzoeken waren voor ons een enorme geruststelling. Dat de cardiologoog wat kritischer was, was even schrikken. Of nou ja, niet echt schrikken maar wat onduidelijk.
Hij verwacht trouwens wel van alles te vinden bij mijn moeder wanneer hij zou gaan cathteriseren, iets waar mijn moeder nogal van schrok. Ik blijf het wat vaag vinden dat hij dat "van alles" dan niet gaat opsporen en behandelen. Ik denk dan aan vernauwingen oid . Hij gaf aan dat hij bij jonge mensen wat sneller onderzoeken start dan bij mensen zoals mijn mijn moeder. De 10 jaar die mijn moeder nog leeft wegen niet op tegen de jaren die jongere mensen nog voor de boeg hebben, zou zei hij. Wat ik ook wel begrijp. Hij gaf ook nog aan dat hij niemand garanties geeft, ook zich zelf niet. Heel realistisch. Al met al denk ik dat we het getroffen hebben met hem.
Fijn Poezewoes en Roosvrouw, dat jullie het zo zien. Dat helpt mij ook een beetje want ik ben erg bang.
En Roosvrouw, ook dat jij zegt dat hij iets "strenger" is dan de huisarts, zou had ik het niet bekeken, meer uitvorg en niet van dat het dan einde verhaal zou zijn.
maandag 6 juli 2009 om 17:35
Oh wat ben ik blij met jullie reacties!
Ik had echt even wat "relaxtere" meningen nodig.
De uitslagen van de onderzoeken waren voor ons een enorme geruststelling. Dat de cardiologoog wat kritischer was, was even schrikken. Of nou ja, niet echt schrikken maar wat onduidelijk.
Hij verwacht trouwens wel van alles te vinden bij mijn moeder wanneer hij zou gaan cathteriseren, iets waar mijn moeder nogal van schrok. Ik blijf het wat vaag vinden dat hij dat "van alles" dan niet gaat opsporen en behandelen. Ik denk dan aan vernauwingen oid . Hij gaf aan dat hij bij jonge mensen wat sneller onderzoeken start dan bij mensen zoals mijn mijn moeder. De 10 jaar die mijn moeder nog leeft wegen niet op tegen de jaren die jongere mensen nog voor de boeg hebben, zou zei hij. Wat ik ook wel begrijp. Hij gaf ook nog aan dat hij niemand garanties geeft, ook zich zelf niet. Heel realistisch. Al met al denk ik dat we het getroffen hebben met hem.
Fijn Poezewoes en Roosvrouw, dat jullie het zo zien. Dat helpt mij ook een beetje want ik ben erg bang.
En Roosvrouw, ook dat jij zegt dat hij iets "strenger" is dan de huisarts, zou had ik het niet bekeken, meer uitvorg en niet van dat het dan einde verhaal zou zijn.
Ik had echt even wat "relaxtere" meningen nodig.
De uitslagen van de onderzoeken waren voor ons een enorme geruststelling. Dat de cardiologoog wat kritischer was, was even schrikken. Of nou ja, niet echt schrikken maar wat onduidelijk.
Hij verwacht trouwens wel van alles te vinden bij mijn moeder wanneer hij zou gaan cathteriseren, iets waar mijn moeder nogal van schrok. Ik blijf het wat vaag vinden dat hij dat "van alles" dan niet gaat opsporen en behandelen. Ik denk dan aan vernauwingen oid . Hij gaf aan dat hij bij jonge mensen wat sneller onderzoeken start dan bij mensen zoals mijn mijn moeder. De 10 jaar die mijn moeder nog leeft wegen niet op tegen de jaren die jongere mensen nog voor de boeg hebben, zou zei hij. Wat ik ook wel begrijp. Hij gaf ook nog aan dat hij niemand garanties geeft, ook zich zelf niet. Heel realistisch. Al met al denk ik dat we het getroffen hebben met hem.
Fijn Poezewoes en Roosvrouw, dat jullie het zo zien. Dat helpt mij ook een beetje want ik ben erg bang.
En Roosvrouw, ook dat jij zegt dat hij iets "strenger" is dan de huisarts, zou had ik het niet bekeken, meer uitvorg en niet van dat het dan einde verhaal zou zijn.
maandag 6 juli 2009 om 18:58
Op zich zegt de arts niets geks. Onderzoeken zijn betrekkelijk en hebben zowel een positief als een negatief voorspellende waarde. Ik zou op geleide van de klachten actie ondernemen. Ik kan mij overigens niet vinden in wat de huisarts zijn visie. Je moeder is op leeftijd maar niet zo oud dat opereren niet meer tot de opties behoort. Ik zou zeggen, bij toename van de klachten, zowel in frequentie als intensiteit, de cardioloog bellen of naar de seh gaan.
maandag 6 juli 2009 om 19:48
Als een kransslagader volledig verstopt is (hartinfarct) dan is dat te zien aan het bloedbeeld (dat minstens 2 maal herhaald moet worden met een aantal uren ertussen).
Zoals de cardioloog al aangeeft dan is je moeder al op leeftijd en als het mogelijk is om de klachten tegen te gaan met medicatie, waarom dan een operatie/ingreep die toch ook weer risico's met zich mee brengt.
Het belangrijkste voor je moeder en jou is dat ze (uiteraard) haar medicatie blijft innemen, haar bloedsuikerwaardes goed in de gaten blijft houden, gezond eet (fruit, groente en vis is het belangrijkst, minder zout en vet komt op de tweede plaats) en proberen om in goede lichamelijke vorm te blijven (is moeilijk met hartklachten en COPD maar absoluut het proberen waard). Rustig aan beginnen, langzaam opbouwen. 3 x 10 minuten en gezellig kunnen praten tijdens een wandeling is beter dan 1 x 30 minuten en helemaal kapot zijn als ze weer thuis komt.
Zoals de cardioloog al aangeeft dan is je moeder al op leeftijd en als het mogelijk is om de klachten tegen te gaan met medicatie, waarom dan een operatie/ingreep die toch ook weer risico's met zich mee brengt.
Het belangrijkste voor je moeder en jou is dat ze (uiteraard) haar medicatie blijft innemen, haar bloedsuikerwaardes goed in de gaten blijft houden, gezond eet (fruit, groente en vis is het belangrijkst, minder zout en vet komt op de tweede plaats) en proberen om in goede lichamelijke vorm te blijven (is moeilijk met hartklachten en COPD maar absoluut het proberen waard). Rustig aan beginnen, langzaam opbouwen. 3 x 10 minuten en gezellig kunnen praten tijdens een wandeling is beter dan 1 x 30 minuten en helemaal kapot zijn als ze weer thuis komt.
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 7 juli 2009 om 12:54
Bedankt!
Ze is vannacht accuut opgenomen omdat de klachten bleven aanhouden en niet weggingen met de nitraatspray. Althans, wel weggingen maar weer terug kwamen. Er zijn inmiddels weer 2 ecgs gemaakt en bloed onderzocht en alles was weer prima in orde. Gelukkig was haar eigen cardioloog op de poli en hij gaat even verder bedenken wat nu te doen. Ze willen iig alle onderzoeken vandaag en morgen nog eens herhalen. Afwachten dus. In het ziekenhuis heeft ze overigens geen aanvallen meer gehad.
Ze is vannacht accuut opgenomen omdat de klachten bleven aanhouden en niet weggingen met de nitraatspray. Althans, wel weggingen maar weer terug kwamen. Er zijn inmiddels weer 2 ecgs gemaakt en bloed onderzocht en alles was weer prima in orde. Gelukkig was haar eigen cardioloog op de poli en hij gaat even verder bedenken wat nu te doen. Ze willen iig alle onderzoeken vandaag en morgen nog eens herhalen. Afwachten dus. In het ziekenhuis heeft ze overigens geen aanvallen meer gehad.
dinsdag 7 juli 2009 om 13:02
dinsdag 7 juli 2009 om 13:08
Oh wat lief zo snel al reacties!
Ik voel me heel dubbel , echt heel vreemd. Aan de ene kant is er duidelijk iets mis gezien de klachten, aan de andere kant zit mijn moeder als een kerngezonde vrouw aan tafel en heeft ze ineens geen klachten meer. Dankzij de uitleg door jullie hier weet ik inmiddels meer over onderzoeken ed maar ik blijf het zo vreem vinden dat de onderzoeken helemaal goed zijn. Als leek zou ik denken dat al die klachten op zn minst zuurstoftekort zouden moeten hebben veroorzaakt. De artsen op de SEH waren meteen al redelijk optimistisch en wilden haar eigenlijk morgen alweer ontslaan, afhankelijk van de uitslag van de resterende onderzoeken. Gelukkig had de cardioloog van mijn moeder toevallig vandaag visite in dit ziekenhuis en toen ik hen zei dat hij iets anders tegen de onderzoeken vs klachten aankijkt, hebben ze meteen met hem overleg gepleegd.
Ik probeer wel optimistisch te blijven, volgens de verpleging hoef ik me nu geen grote zorgen te maken dus dat probeer ik dan maar niet. Maar ik wil haar zo graag nog even houden....
Ik voel me heel dubbel , echt heel vreemd. Aan de ene kant is er duidelijk iets mis gezien de klachten, aan de andere kant zit mijn moeder als een kerngezonde vrouw aan tafel en heeft ze ineens geen klachten meer. Dankzij de uitleg door jullie hier weet ik inmiddels meer over onderzoeken ed maar ik blijf het zo vreem vinden dat de onderzoeken helemaal goed zijn. Als leek zou ik denken dat al die klachten op zn minst zuurstoftekort zouden moeten hebben veroorzaakt. De artsen op de SEH waren meteen al redelijk optimistisch en wilden haar eigenlijk morgen alweer ontslaan, afhankelijk van de uitslag van de resterende onderzoeken. Gelukkig had de cardioloog van mijn moeder toevallig vandaag visite in dit ziekenhuis en toen ik hen zei dat hij iets anders tegen de onderzoeken vs klachten aankijkt, hebben ze meteen met hem overleg gepleegd.
Ik probeer wel optimistisch te blijven, volgens de verpleging hoef ik me nu geen grote zorgen te maken dus dat probeer ik dan maar niet. Maar ik wil haar zo graag nog even houden....
woensdag 8 juli 2009 om 00:50
Tja als een cardioloog zegt dat ie 'vanalles' zal gaan vinden middels een catherisatie...dan kan ik me goed voorstellen dat je daar van schrikt en er nogal wat vraagtekens bij hebt.
Bij een catheterisatie kijken ze naar de kransslagaderen (of ze vernauwd zijn) en eventueel naar de kleppen. Als ze vernauwingen zouden vinden (en die kans is zeer groot blijkbaar) dan kan er gekozen worden voor een conservatieve behandeling (medicatie) een dotterbehandeling (indien dat haalbaar is) of een bypass operatie (omleidingen).
Gezien je moeders leeftijd en met name haar diabetes zal bijvoorbeeld een bypass nogal ingrijpend zijn. Een openhart operatie is niet niks. Er kunnen veel complicaties ontstaan. En er staat een herstel van ongeveer een jaar voor...Een dotterbehandeling zou nog wel kunnen maar dat is ook niet geheel zonder risico. Daarnaast weet ik niet hoe haar nierfunctie is? Want bij een catheterisatie (of bijvoorbeeld een myocardscintigrafie) wordt gebruik gemaakt van contrastvloeistof en dat kan nadelige gevolgen hebben voor mensen die een /verminderde/slechte nierfunctie hebben.
Aangezien ze met de huidige medicatie een behoorlijke kwaliteit in haar leven heeft moet je je dus afvragen of verder onderzoek bij zal gaan dragen aan een verbetering van de huidige kwaliteit. De cardioloog is van mening dat ze momenteel het beste af is met een medicamenteuze behandeling. Ik denk dat dat reeel is zoals jij het verhaal schetst.
Als je ernstig blijft twijfelen dan kan je moeder natuurlijk een second opinion overwegen?
Bij een catheterisatie kijken ze naar de kransslagaderen (of ze vernauwd zijn) en eventueel naar de kleppen. Als ze vernauwingen zouden vinden (en die kans is zeer groot blijkbaar) dan kan er gekozen worden voor een conservatieve behandeling (medicatie) een dotterbehandeling (indien dat haalbaar is) of een bypass operatie (omleidingen).
Gezien je moeders leeftijd en met name haar diabetes zal bijvoorbeeld een bypass nogal ingrijpend zijn. Een openhart operatie is niet niks. Er kunnen veel complicaties ontstaan. En er staat een herstel van ongeveer een jaar voor...Een dotterbehandeling zou nog wel kunnen maar dat is ook niet geheel zonder risico. Daarnaast weet ik niet hoe haar nierfunctie is? Want bij een catheterisatie (of bijvoorbeeld een myocardscintigrafie) wordt gebruik gemaakt van contrastvloeistof en dat kan nadelige gevolgen hebben voor mensen die een /verminderde/slechte nierfunctie hebben.
Aangezien ze met de huidige medicatie een behoorlijke kwaliteit in haar leven heeft moet je je dus afvragen of verder onderzoek bij zal gaan dragen aan een verbetering van de huidige kwaliteit. De cardioloog is van mening dat ze momenteel het beste af is met een medicamenteuze behandeling. Ik denk dat dat reeel is zoals jij het verhaal schetst.
Als je ernstig blijft twijfelen dan kan je moeder natuurlijk een second opinion overwegen?
woensdag 8 juli 2009 om 08:44
Bedankt voor jullie reacties weer!
Mijn moeder heeft vannacht toch weer last gehad. Heel kort maar toch. Ja, ik maak me wel echt zorgen. De aanvallen zijn echt enorm toegenomen de laatste tijd en ik zit met enorm veel vragen. Uit de onderzoeken die inmiddels weer 3x zijn herhaald ( ECG, bloed) is helemaal niets te vinden, zijn zelfs heel goed. Ondanks dat ze COPD heeft is haar zuurstofgehalte 98% wat volgens de arts ook heel goed is.
Maar ja, de medicatie schijnt toch niet helemaal goed te werken anders had ze niet zo vaak de aanvallen gehad denk ik? En dus is kwaliteit van leven ook niet optimaal.
Mijn moeder heeft een verminderde nierfunctie, als sinds ze kind is. Een verkleinde nier meen ik. Ik wist overigens niet dat dotteren erg veel risicos met zich meebrengt. Van een bypass wist ik dat wel.
Ik ben echt ontzettend bang dat er vernauwingen/verstoppingen zijn die niet verholpen kunnen worden want dan is het wachten tot iemand eraan doodgaat, toch?
Weet mss iemand van jullie of je van vernauwde aderen geen schade zou moeten zien in het bloed? Ik weet dat de onderzoeken zelf niets zeggen over de aderen zelf maar ik als leek zou denken dat vernauwde aderen zuurstoftekort naar het hart zouden moeten geven en dat zou je dan toch in bloed of op een ECG terug moeten zien? Iemand?
Mijn moeder heeft vannacht toch weer last gehad. Heel kort maar toch. Ja, ik maak me wel echt zorgen. De aanvallen zijn echt enorm toegenomen de laatste tijd en ik zit met enorm veel vragen. Uit de onderzoeken die inmiddels weer 3x zijn herhaald ( ECG, bloed) is helemaal niets te vinden, zijn zelfs heel goed. Ondanks dat ze COPD heeft is haar zuurstofgehalte 98% wat volgens de arts ook heel goed is.
Maar ja, de medicatie schijnt toch niet helemaal goed te werken anders had ze niet zo vaak de aanvallen gehad denk ik? En dus is kwaliteit van leven ook niet optimaal.
Mijn moeder heeft een verminderde nierfunctie, als sinds ze kind is. Een verkleinde nier meen ik. Ik wist overigens niet dat dotteren erg veel risicos met zich meebrengt. Van een bypass wist ik dat wel.
Ik ben echt ontzettend bang dat er vernauwingen/verstoppingen zijn die niet verholpen kunnen worden want dan is het wachten tot iemand eraan doodgaat, toch?
Weet mss iemand van jullie of je van vernauwde aderen geen schade zou moeten zien in het bloed? Ik weet dat de onderzoeken zelf niets zeggen over de aderen zelf maar ik als leek zou denken dat vernauwde aderen zuurstoftekort naar het hart zouden moeten geven en dat zou je dan toch in bloed of op een ECG terug moeten zien? Iemand?
woensdag 8 juli 2009 om 09:48
Hoi Tjilla,
Zolang het zuurstoftekort niet lang duurt, sterven er geen cellen af (dat is te zien door een enzym in het bloed), het geeft wel pijnklachten (angina). Het ECG is zeg maar een uitprint van de "electrische werking" van het hart.
Een fiets/loopband test is een provocatie test, dan wordt de hartpatient aan de monitor aangesloten en moet zich volgens een bepaald protocol inspannen. De cardioloog kijkt dan of er veranderingen in het ECG optreden, of de patient klachten krijgt, pijn, buiten adem raakt.
Het hart wordt zelf doorbloed door de kransslagaders en die worden gevuld als het hart zich ontspant. Hoe hoger de hartslag, hoe korter de tijd dat de kransslagaders zich vullen.
(shit, moet nu naar m'n werk, ik blijf je postings volgen, succes vandaag).
Zolang het zuurstoftekort niet lang duurt, sterven er geen cellen af (dat is te zien door een enzym in het bloed), het geeft wel pijnklachten (angina). Het ECG is zeg maar een uitprint van de "electrische werking" van het hart.
Een fiets/loopband test is een provocatie test, dan wordt de hartpatient aan de monitor aangesloten en moet zich volgens een bepaald protocol inspannen. De cardioloog kijkt dan of er veranderingen in het ECG optreden, of de patient klachten krijgt, pijn, buiten adem raakt.
Het hart wordt zelf doorbloed door de kransslagaders en die worden gevuld als het hart zich ontspant. Hoe hoger de hartslag, hoe korter de tijd dat de kransslagaders zich vullen.
(shit, moet nu naar m'n werk, ik blijf je postings volgen, succes vandaag).
Snjókorn falla, á allt og alla
woensdag 8 juli 2009 om 09:55
woensdag 8 juli 2009 om 10:03
Tjilla, je moeder is nu in het ziekenhuis dus het lijkt me zinnig om deze vragen op te schrijven en aan de cardioloog te stellen. Je zult hier alleen maar wat globale visies krijgen die niets zeggen over het specifieke geval van jouw moeder. Je kan er op wachten tot je reacties krijgt van 'is er niet dit aan de hand of is er niet dat aan de hand'. Daar ga je alleen maar meer van twijfelen.
Jou angst dat je moeder komt te overlijden is niet irreëel. Je moeder is op leeftijd en heeft een aantal gezondheidsproblemen. Dus ja, ze zal vroeger of later ergens aan dood gaan. Maar of dat aan de hartklachten is, dat kan niemand je voorspellen. Alsje moeder hartproblemen heeft neemt de kans daarop natuurlijk wel toe. Feit is dat de meeste ouderen overlijden door of een aandoening aan het hart, of door kanker. Kort door de bocht gezegd; omdat je nu eenmaal ergens aan overlijdt als je oud bent. De mogelijkheden tot behandelen worden kleiner, omdat een behandeling ook een aanslag op het lichaam is. Zo wordt er bij ouderen vaak geen heftige chemokuur meer ingezet. Niet omdat ze oud zijn en dus niet meer de moeite waard, maar omdat ze eerder aan de chemo zouden overlijden dan aan de kanker. De risico's worden groter dan de kansen.
Ik begrijp dat jij het hier heel erg moeilijk mee hebt. Toch zul je er langzaam aan moeten gaan denken dat ook je moeder het eeuwige leven niet heeft. Is het iets om als je nu toch in het ziekenhuis komt voor je moeder, een gesprek aan te vragen bij het ziekenhuis maatschappelijk werk, om je zorgen en je angsten te bespreken?
Jou angst dat je moeder komt te overlijden is niet irreëel. Je moeder is op leeftijd en heeft een aantal gezondheidsproblemen. Dus ja, ze zal vroeger of later ergens aan dood gaan. Maar of dat aan de hartklachten is, dat kan niemand je voorspellen. Alsje moeder hartproblemen heeft neemt de kans daarop natuurlijk wel toe. Feit is dat de meeste ouderen overlijden door of een aandoening aan het hart, of door kanker. Kort door de bocht gezegd; omdat je nu eenmaal ergens aan overlijdt als je oud bent. De mogelijkheden tot behandelen worden kleiner, omdat een behandeling ook een aanslag op het lichaam is. Zo wordt er bij ouderen vaak geen heftige chemokuur meer ingezet. Niet omdat ze oud zijn en dus niet meer de moeite waard, maar omdat ze eerder aan de chemo zouden overlijden dan aan de kanker. De risico's worden groter dan de kansen.
Ik begrijp dat jij het hier heel erg moeilijk mee hebt. Toch zul je er langzaam aan moeten gaan denken dat ook je moeder het eeuwige leven niet heeft. Is het iets om als je nu toch in het ziekenhuis komt voor je moeder, een gesprek aan te vragen bij het ziekenhuis maatschappelijk werk, om je zorgen en je angsten te bespreken?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 8 juli 2009 om 10:23
Hoi Tjilla,
Ik zou inderdaad ook een lijstje maken met al die vragen die je ons hier stelt. Ze staan er nog dus je kan zo terugscrollen en ze op een rijtje zetten. Hele goede tip van Poezewoes is om ook over je zorgen en je angsten te praten, wat een heel aantal zal de arts gewoon niet weg kunnen nemen en je zal een manier moeten vinden om er mee om te leren gaan. Neemt niet weg dat ik me ontzettend goed kan voorstellen dat je je heel veel zorgen maakt.
PS Nog even iets rechtzetten, been geen Roosvrouw maar Nonovrouw
Ik zou inderdaad ook een lijstje maken met al die vragen die je ons hier stelt. Ze staan er nog dus je kan zo terugscrollen en ze op een rijtje zetten. Hele goede tip van Poezewoes is om ook over je zorgen en je angsten te praten, wat een heel aantal zal de arts gewoon niet weg kunnen nemen en je zal een manier moeten vinden om er mee om te leren gaan. Neemt niet weg dat ik me ontzettend goed kan voorstellen dat je je heel veel zorgen maakt.
PS Nog even iets rechtzetten, been geen Roosvrouw maar Nonovrouw
woensdag 8 juli 2009 om 10:43
Ik ga zeker een lijstje met vragen maken. Mijn moeder belde net en ze willen haar vandaag met ontslag sturen omdat ze niets kunnen vinden,. Ik heb aangegeven dat ik liever heb dat er iets verder gekeken wordt nu, indien mogelijk. Ze gaan later vandaag overleggen.
En ik ben bang ja, ik ben mijn vader ook al kwijt en zou haar graag nog even houden.
Oh, sorry Nonovrouw!!!
Dank weer!
En ik ben bang ja, ik ben mijn vader ook al kwijt en zou haar graag nog even houden.
Oh, sorry Nonovrouw!!!
Dank weer!
woensdag 8 juli 2009 om 12:50
quote:tjilla schreef op 08 juli 2009 @ 10:43:Ik heb aangegeven dat ik liever heb dat er iets verder gekeken wordt nu, indien mogelijk.
Dat wil jij...En dat begrijp ik ergens wel gezien je angst...Maar wat wil je moeder? Wil zij polonaise aan haar lijf? Het is tenslotte haar lijf, haar leven.
Ze heeft diabetes...Een verminderde nierfunctie...en haar hart heeft het af en toe moeilijk (angina pectoris) maar kan het blijkbaar nog aan, aangezien er geen afwijkingen op het ECG/in het bloed gevonden zijn.
Waarom wil je perse dat er verder gezocht wordt? Wat wil je bereiken? Het doel heiligt niet altijd de middelen...
Dat wil jij...En dat begrijp ik ergens wel gezien je angst...Maar wat wil je moeder? Wil zij polonaise aan haar lijf? Het is tenslotte haar lijf, haar leven.
Ze heeft diabetes...Een verminderde nierfunctie...en haar hart heeft het af en toe moeilijk (angina pectoris) maar kan het blijkbaar nog aan, aangezien er geen afwijkingen op het ECG/in het bloed gevonden zijn.
Waarom wil je perse dat er verder gezocht wordt? Wat wil je bereiken? Het doel heiligt niet altijd de middelen...
