Relaties
alle pijlers
22 en nog nooit...
dinsdag 28 juli 2009 om 17:53
...een relatie gehad. Dit, terwijl al mijn vriendinnen (op 1 na) al meerdere relaties gehad hebben. Ik heb welgeteld 1 scharrel gehad, op mijn 19e. Na hem ben ik nooit meer iemand tegengekomen die ik echt leuk vond. En dus niet eens meer gezoend of iets. Wat meespeelt, is dat ik een verleden heb wat ik nooit echt een plekje heb kunnen geven, waardoor ik jarenlang een hele hoge muur om me heen gehad heb. Niet alleen in de liefde, maar bijvoorbeeld ook in de klas (nog steeds). Ik was ook altijd heel erg alleen, had nooit meer dan 1 of 2 vrienden. Mijn tienertijd heb ik gewoonweg overgeslagen, in de zin dat ik in die tijd niet (zoals leeftijdsgenootjes) de wereld kon gaan ontdekken. Dat ben ik nu aan het inhalen. Ik zit in therapie om weer echt verder te gaan met mijn leven en het verleden achter me te laten. En ik heb nu ook veel meer vrienden, met wie ik leuke dingen kan doen. Maar in de liefde gebeurd er gewoon helemaal niks. Ik schaam me ervoor, als ik me bedenk dat bijna iedereen van mijn leeftijd weleens een relatie gehad heeft. En ik ben ook bang dat het gewoon nooit zal komen. Dit, omdat ik dus in 3 jaar tijd nog steeds niemand tegengekomen ben. Het lijkt wel of ik steeds meer het vertrouwen dat het ooit nog zal gebeuren kwijt raak...
Ik kom eigenlijk nooit op dit forum. Maar juist doordat de doelgroep hier wat ouder is dan op het forum waar ik altijd kom (yes), wilde ik graag mijn verhaal hier kwijt. Ook omdat ik misschien stiekem hoop op reacties van vrouwen die ooit, op mijn leeftijd, in dezelfde situatie zaten en daarna toch nog iemand tegen zijn gekomen.
Ik kom eigenlijk nooit op dit forum. Maar juist doordat de doelgroep hier wat ouder is dan op het forum waar ik altijd kom (yes), wilde ik graag mijn verhaal hier kwijt. Ook omdat ik misschien stiekem hoop op reacties van vrouwen die ooit, op mijn leeftijd, in dezelfde situatie zaten en daarna toch nog iemand tegen zijn gekomen.
donderdag 30 juli 2009 om 08:45
Dromertje,je volgt al therapie misschien is het een goed idee om dit ook daar eens te bespreken.
Ik denk dat je therapeut je vast en zeker wel wat nuttige tips kan geven hoe je je wat meer voor anderen kunt openstellen.
Ja gaat straks stage lopen dus ook daar kan het nuttig zijn.
Je hebt een hele hoge muur om je heen (herkenbaar) en ja dat straal je natuurlijk ook uit naar andere mensen.
Mensen die jou niet kennen en dus niet weten wat jou verleden is voelen aan dat jij liever hebt dat ze niet bij je in de buurt komen..
Die muur daar moet dus iets aan gedaan worden,al gaat dat niet van de 1 op de andere dag.
Ik denk dat je therapeut je vast en zeker wel wat nuttige tips kan geven hoe je je wat meer voor anderen kunt openstellen.
Ja gaat straks stage lopen dus ook daar kan het nuttig zijn.
Je hebt een hele hoge muur om je heen (herkenbaar) en ja dat straal je natuurlijk ook uit naar andere mensen.
Mensen die jou niet kennen en dus niet weten wat jou verleden is voelen aan dat jij liever hebt dat ze niet bij je in de buurt komen..
Die muur daar moet dus iets aan gedaan worden,al gaat dat niet van de 1 op de andere dag.
donderdag 30 juli 2009 om 23:02
quote:Dromertje87 schreef op 29 juli 2009 @ 23:33:
Ik begrijp nu inderdaad wel wat je bedoeld. Maar, als ik zo terugdenk aan de afgelopen (lange) tijd, ben ik eigenlijk nog geen één keer een jongen tegengekomen met wie ik ook maar vriendschappelijk omga. Ja, afgezien van de jongens in mijn klas dan. Hoewel met hun ook niet allemaal. Hmm, ook dit is misschien, nu ik er zo over nadenk, eigenlijk weer een reden waarom het niet zo heel vreemd is dat ik nog nooit een relatie gehad heb.
Goed dat je zo over jezelf aan het nadenken bent, fijn om meer inzichten te hebben toch? Vriendschappelijk contact, juist met jongens, heeft volgens mij veel met die muur te maken waar je over schrijft. Zou een nieuw aandachtspunt kunnen zijn. Je bewust worden van je eigen gedrag is zooo belangrijk.
Wat betreft die hobby's, ik heb het afgelopen jaar al cursussen Urban Dance, Digitale fotografie en Columns schrijven gevolgd. Daar moet ik wel bij zeggen dat mijn medecursisten niet tot de doelgroep behoorden waar ik op zou vallen (vrouw of te oude man). Maar ik zou daarnaast niet weten wat ik nog meer zou kunnen doen. Internet zie ik zelf verder niet zo zitten. Aankomend schooljaar krijg ik het trouwens heel druk ivm die stage, en dan zal er ook veel minder tijd overblijven om cursussen te gaan volgen.
Die cursussen klinken leuk! Maar ik kan me voorstellen dat je medecursisten tot andere doelgroepen behoorden. Je zou, als je er in de toekomst meer behoefte aan hebt, wel manieren kunnen verzinnen om met gelijkgestemde jongens in contact te komen. Maar eerst je stage! Wat voor soort stage is het? Denk je daar veel (leuke) mensen/mannen te leren kennen? En werk je eigenlijk? Héél veel mensen komen hun vriend/vriendin via het werk tegen, waaronder ondergetekende.
Ik zou inderdaad wel meer moeten leren om mijn blik naar buiten te richten. Zoals ik al vertelde, heb ik een hele hoge muur om me heen. En dit uit zich ook in mijn lichaamshouding, bijvoorbeeld op straat. Dan vermijd ik vaak het hebben van oogcontact.
Bewust hierbij stilstaan is al heel wat. En dan bedoel ik niet meteen op een flirtmanier (al kan het geen kwaad misschien ) maar geïnteresseerd naar de mensen om je heen kijken kan de muur van binnenuit misschien wat doen afbrokkelen. Ik ben van nature heel nieuwsgierig en ben meestal erg op anderen gericht dus kan me niet helemaal in je inleven, maar het is het proberen misschien waard?
Wat vind je van het idee van Superstar? Dit onderwerp bespreekbaar maken tijdens je therapie?
Ik begrijp nu inderdaad wel wat je bedoeld. Maar, als ik zo terugdenk aan de afgelopen (lange) tijd, ben ik eigenlijk nog geen één keer een jongen tegengekomen met wie ik ook maar vriendschappelijk omga. Ja, afgezien van de jongens in mijn klas dan. Hoewel met hun ook niet allemaal. Hmm, ook dit is misschien, nu ik er zo over nadenk, eigenlijk weer een reden waarom het niet zo heel vreemd is dat ik nog nooit een relatie gehad heb.
Goed dat je zo over jezelf aan het nadenken bent, fijn om meer inzichten te hebben toch? Vriendschappelijk contact, juist met jongens, heeft volgens mij veel met die muur te maken waar je over schrijft. Zou een nieuw aandachtspunt kunnen zijn. Je bewust worden van je eigen gedrag is zooo belangrijk.
Wat betreft die hobby's, ik heb het afgelopen jaar al cursussen Urban Dance, Digitale fotografie en Columns schrijven gevolgd. Daar moet ik wel bij zeggen dat mijn medecursisten niet tot de doelgroep behoorden waar ik op zou vallen (vrouw of te oude man). Maar ik zou daarnaast niet weten wat ik nog meer zou kunnen doen. Internet zie ik zelf verder niet zo zitten. Aankomend schooljaar krijg ik het trouwens heel druk ivm die stage, en dan zal er ook veel minder tijd overblijven om cursussen te gaan volgen.
Die cursussen klinken leuk! Maar ik kan me voorstellen dat je medecursisten tot andere doelgroepen behoorden. Je zou, als je er in de toekomst meer behoefte aan hebt, wel manieren kunnen verzinnen om met gelijkgestemde jongens in contact te komen. Maar eerst je stage! Wat voor soort stage is het? Denk je daar veel (leuke) mensen/mannen te leren kennen? En werk je eigenlijk? Héél veel mensen komen hun vriend/vriendin via het werk tegen, waaronder ondergetekende.
Ik zou inderdaad wel meer moeten leren om mijn blik naar buiten te richten. Zoals ik al vertelde, heb ik een hele hoge muur om me heen. En dit uit zich ook in mijn lichaamshouding, bijvoorbeeld op straat. Dan vermijd ik vaak het hebben van oogcontact.
Bewust hierbij stilstaan is al heel wat. En dan bedoel ik niet meteen op een flirtmanier (al kan het geen kwaad misschien ) maar geïnteresseerd naar de mensen om je heen kijken kan de muur van binnenuit misschien wat doen afbrokkelen. Ik ben van nature heel nieuwsgierig en ben meestal erg op anderen gericht dus kan me niet helemaal in je inleven, maar het is het proberen misschien waard?
Wat vind je van het idee van Superstar? Dit onderwerp bespreekbaar maken tijdens je therapie?
vrijdag 31 juli 2009 om 20:30
Sorry dames, het is er toch niet van gekomen om vanmiddag te reageren.
@Superstar, er moet zeker iets aan die muur gebeuren. Gaat inderdaad alleen niet van de ene op de andere dag, maar ik ben ermee bezig dmv die therapie.
Ik heb mijn therapeute weleens verteld dat ik ermee zit dat ik nog nooit een relatie gehad heb. Maar zij vroeg meer door waarom ik er nou zo mee zat. Wat zij uit mijn antwoorden concludeerde, is dat het komt doordat ik het gevoel heb 'weer achter te lopen' op leeftijdsgenoten. Dat dát de reden is dat ik ermee zit. Omdat ik dus niet het leven had zoals andere tieners, van de wereld ontdekken. En nu mijn leeftijdsgenootjes bezig zijn met relaties, heb ik ook dat nog nooit gehad. Het is zeker een belangrijke reden voor mij om er mee te zitten. Verder heeft ze me niet echt tips gegeven ofzo. Maar misschien kan ik het haar de volgende keer wel weer voorleggen, in de hoop om tips te krijgen. Hoewel... de belangrijkste tip is eigenlijk werken aan mijn muurtje, en dat doe ik al.
Het is zeker zo dat mensen aanvoelen dat ik liever niet heb dat ze in mijn buurt komen, door de muur die ik om me heen heb. Hoewel...aanvoelen? Eigenlijk zou ik me juist heel graag wat meer open willen stellen voor anderen. Maar ik heb al zo lang die muur om me heen, dat ik er nu gewoon wat meer tijd en aandacht (dmv therapie) voor nodig heb om dat weer te kunnen.
@Ann Liv, wat betreft het hebben (of eigenlijk juist niet hebben) van vriendschap met mannen: het is niet zo dat ik me voor vriendschap met hun meer afsluit dan voor vriendschap met vrouwen. Maar ik begeef me gewoon vaker tussen de vrouwen. Zowel door mijn opleiding (ik doe een maatschappelijke opleiding, logisch dat daar minder mannen te vinden zijn), als door mijn bezigheden buiten schooltijd om. Zo vertelde ik je al over de cursussen die ik het afgelopen schooljaar gevolgd heb, waar geen mannen van mijn leeftijd te vinden zijn. En bij veel activiteiten die ik met mijn vriendinnen en kennissen onderneem, word je gewoon minder snel aangesproken door een onbekende, en doe je dat zelf ook niet zo snel. Denk bijvoorbeeld aan het bezoeken van een bioscooop, uit eten gaan enz.
Ik ga volgend jaar stage lopen bij een organisatie voor allochtone vrouwen (vrouwen ja, alweer ), waar dmv cursussen, voorlichtingen ed gewerkt wordt aan hun emancipatieproces en ontwikkeling. Maar het is wel werk waarvoor ik naar verschillende plekken in de stad zal moeten, bijvoorbeeld buurthuizen, zelforganisaties, scholen, kerken, moskeeen en zelfs speeltuinverenigingen haha! En waarbij ik ook veel contacten zal moeten leggen. Ik kan me dus toch niet voorstellen dat ik volgend jaar dan alweer alleen met vrouwen te maken krijg. Het mag dan misschien wel de doelgroep zijn waar we ons op richten, maar dat neemt niet weg dat naar bovenstaande locaties zeker niet alleen maar vrouwen gaan.
Ik probeer soms wel meer oogcontact te maken, maar ik vind het wel moeilijk. Omdat ik me al heel snel 'afgewezen' voel, en die afwijzing liever vermijd. Ook in het maken van oogcontact. Neemt niet weg dat ik het moet blijven proberen natuurlijk.
@Superstar, er moet zeker iets aan die muur gebeuren. Gaat inderdaad alleen niet van de ene op de andere dag, maar ik ben ermee bezig dmv die therapie.
Ik heb mijn therapeute weleens verteld dat ik ermee zit dat ik nog nooit een relatie gehad heb. Maar zij vroeg meer door waarom ik er nou zo mee zat. Wat zij uit mijn antwoorden concludeerde, is dat het komt doordat ik het gevoel heb 'weer achter te lopen' op leeftijdsgenoten. Dat dát de reden is dat ik ermee zit. Omdat ik dus niet het leven had zoals andere tieners, van de wereld ontdekken. En nu mijn leeftijdsgenootjes bezig zijn met relaties, heb ik ook dat nog nooit gehad. Het is zeker een belangrijke reden voor mij om er mee te zitten. Verder heeft ze me niet echt tips gegeven ofzo. Maar misschien kan ik het haar de volgende keer wel weer voorleggen, in de hoop om tips te krijgen. Hoewel... de belangrijkste tip is eigenlijk werken aan mijn muurtje, en dat doe ik al.
Het is zeker zo dat mensen aanvoelen dat ik liever niet heb dat ze in mijn buurt komen, door de muur die ik om me heen heb. Hoewel...aanvoelen? Eigenlijk zou ik me juist heel graag wat meer open willen stellen voor anderen. Maar ik heb al zo lang die muur om me heen, dat ik er nu gewoon wat meer tijd en aandacht (dmv therapie) voor nodig heb om dat weer te kunnen.
@Ann Liv, wat betreft het hebben (of eigenlijk juist niet hebben) van vriendschap met mannen: het is niet zo dat ik me voor vriendschap met hun meer afsluit dan voor vriendschap met vrouwen. Maar ik begeef me gewoon vaker tussen de vrouwen. Zowel door mijn opleiding (ik doe een maatschappelijke opleiding, logisch dat daar minder mannen te vinden zijn), als door mijn bezigheden buiten schooltijd om. Zo vertelde ik je al over de cursussen die ik het afgelopen schooljaar gevolgd heb, waar geen mannen van mijn leeftijd te vinden zijn. En bij veel activiteiten die ik met mijn vriendinnen en kennissen onderneem, word je gewoon minder snel aangesproken door een onbekende, en doe je dat zelf ook niet zo snel. Denk bijvoorbeeld aan het bezoeken van een bioscooop, uit eten gaan enz.
Ik ga volgend jaar stage lopen bij een organisatie voor allochtone vrouwen (vrouwen ja, alweer ), waar dmv cursussen, voorlichtingen ed gewerkt wordt aan hun emancipatieproces en ontwikkeling. Maar het is wel werk waarvoor ik naar verschillende plekken in de stad zal moeten, bijvoorbeeld buurthuizen, zelforganisaties, scholen, kerken, moskeeen en zelfs speeltuinverenigingen haha! En waarbij ik ook veel contacten zal moeten leggen. Ik kan me dus toch niet voorstellen dat ik volgend jaar dan alweer alleen met vrouwen te maken krijg. Het mag dan misschien wel de doelgroep zijn waar we ons op richten, maar dat neemt niet weg dat naar bovenstaande locaties zeker niet alleen maar vrouwen gaan.
Ik probeer soms wel meer oogcontact te maken, maar ik vind het wel moeilijk. Omdat ik me al heel snel 'afgewezen' voel, en die afwijzing liever vermijd. Ook in het maken van oogcontact. Neemt niet weg dat ik het moet blijven proberen natuurlijk.
vrijdag 31 juli 2009 om 21:05
Is echt niet raar hoor, als je op je 22e nooit een relatie gehad hebt.
Ik word volgende week 27 en heb ook nooit een echte relatie gehad. Wel scharrels, langdurige scharrels, goede-vrienden-waarmee-ik-nooit-een-relatie-heb-gehad, one night stands, heftige-liefdes-in-het-buitenland.
Maar een gewone relatie van meerdere maanden met toekomstplannen enzo... nee, dat niet.
Ik kan me wel voorstellen dat je het gevoel hebt dat je achterloopt. Dat je wilt kunnen meepraten over 'vriendjes'. Maar er is zoveel meer in het leven!
Als je veel te verwerken hebt, is het heel goed dat je daar nu mee aan de slag gaat.
Er was al iets genoemd over internetdaten, weet niet of je daar al iets op gereageerd had. Misschien is het een optie.
Het gekke is... ik heb niet het gevoel dat ik heel veel gemist heb. Wel in de zin van iemand-die-je-steunt, dat wel, maar dat kunnen vrienden ook doen.
Soms spreek ik mensen die heel lang een relatie gehad hebben (vanaf jonge leeftijd) en als het uit gaat zeggen: Zonde, wat heb ik veel gemist die jaren. Die hebben de vrijheid gemist ofzo, of de ervaringen van het vrijgezel zijn.
Dat muurtje, dat ken ik wel. Volgens mij ben je best goed bezig!
Ik word volgende week 27 en heb ook nooit een echte relatie gehad. Wel scharrels, langdurige scharrels, goede-vrienden-waarmee-ik-nooit-een-relatie-heb-gehad, one night stands, heftige-liefdes-in-het-buitenland.
Maar een gewone relatie van meerdere maanden met toekomstplannen enzo... nee, dat niet.
Ik kan me wel voorstellen dat je het gevoel hebt dat je achterloopt. Dat je wilt kunnen meepraten over 'vriendjes'. Maar er is zoveel meer in het leven!
Als je veel te verwerken hebt, is het heel goed dat je daar nu mee aan de slag gaat.
Er was al iets genoemd over internetdaten, weet niet of je daar al iets op gereageerd had. Misschien is het een optie.
Het gekke is... ik heb niet het gevoel dat ik heel veel gemist heb. Wel in de zin van iemand-die-je-steunt, dat wel, maar dat kunnen vrienden ook doen.
Soms spreek ik mensen die heel lang een relatie gehad hebben (vanaf jonge leeftijd) en als het uit gaat zeggen: Zonde, wat heb ik veel gemist die jaren. Die hebben de vrijheid gemist ofzo, of de ervaringen van het vrijgezel zijn.
Dat muurtje, dat ken ik wel. Volgens mij ben je best goed bezig!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 31 juli 2009 om 21:09
Ah, ik zie nu je reactie op het internetdaten, dat je dat niet echt ziet zitten.
Ik vraag me een beetje af: je wilt niet daten via internet, je gaat niet zo graag uit... wordt het dan niet lastig iemand te ontmoeten?
Je kan wel een leuke jongen op straat zien maar daar ga je meestal niet zomaar achteraan.
Of bij de bakker... of de supermarkt... is mij nog nooit gelukt daar iemand te vinden
Misschien is sport of dansen een idee?
Je hebt op internet ook nieuwe-mensen-leren-kennen. Dan zie je ze dus live en het is meer bedoeld voor nieuwe vriendschappen, niet als date. (maar er kan zomaar wat leuks tussen zitten)
Ik vraag me een beetje af: je wilt niet daten via internet, je gaat niet zo graag uit... wordt het dan niet lastig iemand te ontmoeten?
Je kan wel een leuke jongen op straat zien maar daar ga je meestal niet zomaar achteraan.
Of bij de bakker... of de supermarkt... is mij nog nooit gelukt daar iemand te vinden
Misschien is sport of dansen een idee?
Je hebt op internet ook nieuwe-mensen-leren-kennen. Dan zie je ze dus live en het is meer bedoeld voor nieuwe vriendschappen, niet als date. (maar er kan zomaar wat leuks tussen zitten)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 31 juli 2009 om 21:59
Lieve dromertje, jouw verhaal is heel herkenbaar. Als tiener was ik echt een buitenbeentje. Ik had geen aansluiting bij mijn klasgenoten en was altijd erg op mezelf. Het heeft een hele tijd geduurt voordat ik wat meer uit mijn schulp kwam.
Voor mij was het keerpunt toen ik 25 werd, een vaste baan had en net een huis had gekocht. Ik was daar zo trots op, dat ik ineens ook voor een hoop andere dingen open ging staan. Na enig nadenken heb ik toen besloten dat een oosterse vechtsport me erg interessant leek. Ik heb daar veel over mezelf geleerd, maar ook leuke mensen leren kennen.
Het heeft nog even geduurd voordat ik toe was aan een relatie, maar met 29 jaar had ik dan toch mijn eerste vriendje. En hij hoewel hij iets ouder is, ben ik ook zijn eerste vriendin. Drie jaar verder zijn we nog steeds gek op elkaar en gaan we volgend jaar zelfs trouwen.
Je hoeft niet het standaard pad te volgen. Als dingen niet zo lopen als volgens het boekje, wil dat niet zeggen dat je uiteindelijk alleen en eenzaam achterblijft. Er zijn echt meer mensen zoals jij, die in hun eigen tempo hun geluk vinden.
Mijn advies is om eerst te kijken hoe je je als persoon wilt ontwikkelen. Als je daar naar handelt, zit je lekker in je vel. En loop je als leuke bijkomstigheid ook nog eens meer kans iemand tegen te komen met wie je een klik hebt.
Veel geluk, en heb vertrouwen in jezelf!
Voor mij was het keerpunt toen ik 25 werd, een vaste baan had en net een huis had gekocht. Ik was daar zo trots op, dat ik ineens ook voor een hoop andere dingen open ging staan. Na enig nadenken heb ik toen besloten dat een oosterse vechtsport me erg interessant leek. Ik heb daar veel over mezelf geleerd, maar ook leuke mensen leren kennen.
Het heeft nog even geduurd voordat ik toe was aan een relatie, maar met 29 jaar had ik dan toch mijn eerste vriendje. En hij hoewel hij iets ouder is, ben ik ook zijn eerste vriendin. Drie jaar verder zijn we nog steeds gek op elkaar en gaan we volgend jaar zelfs trouwen.
Je hoeft niet het standaard pad te volgen. Als dingen niet zo lopen als volgens het boekje, wil dat niet zeggen dat je uiteindelijk alleen en eenzaam achterblijft. Er zijn echt meer mensen zoals jij, die in hun eigen tempo hun geluk vinden.
Mijn advies is om eerst te kijken hoe je je als persoon wilt ontwikkelen. Als je daar naar handelt, zit je lekker in je vel. En loop je als leuke bijkomstigheid ook nog eens meer kans iemand tegen te komen met wie je een klik hebt.
Veel geluk, en heb vertrouwen in jezelf!
zaterdag 1 augustus 2009 om 21:15
@Moonlight 82, heb je er echt geen moeite mee dat je nog nooit een relatie gehad hebt, en ook nooit moeite mee gehad? Dat vind ik echt knap (als je er geen moeite mee hebt bedoel ik dan). Je zegt dat jij dat muurtje ook wel kent. Is dat de reden dat je nooit echt een relatie gehad hebt of is daar een andere reden voor?
Door vragen die ik ook al van andere meiden hier gehad heb, realiseer ik me dat ik inderdaad een leven leid waarin het moeilijk is om een leuke jongen tegen te komen. Doordat ik me vaak alleen maar tussen de vrouwen begeef, en áls ik dan op een locatie ben waar ook mannen te vinden zijn, zijn dat vaak locaties waar je een onbekende niet zo snel aanspreekt. Wat jij dus ook al noemde.
Ik heb afgelopen schooljaar wel dansles gevolgd, maar ook daar waren (afgezien van sommige docenten) op 1 jongere jongen na alleen maar vrouwen. En verder ben ik niet zo sportief.
Ik heb weleens de website van nmlk bezocht, maar wat mij tegenstond is dat de gemiddelde leeftijd daar geloof ik best hoog ligt. Ik ga toch liever met leeftijdsgenoten om, of net een paar jaar ouder. Maar een verschil van bijvoorbeeld 8 jaar vind ik echt te groot.
@Spiddermouse, mooi om jouw verhaal te lezen. Mooi verhaal. Geeft ook zeker hoop.
Ergens ben ik ook wel bang dat, als ik iemand tegenkom en ik hem vertel dat ik nog nooit een relatie gehad heb, hij dat vreemd zal vinden. Het was denk ik voor jou ook veel makkelijker om daarvoor uit te komen doordat je vriend ook nog nooit een relatie gehad heeft? Of wist je dat toen nog niet? En wat vond je ervan, toen hij het jou voor het eerst vertelde? Wat is de reden dat hij nog nooit een relatie gehad heeft? Misschien stel ik wel te persoonlijke vragen hoor. Dan moet je dat gewoon zeggen.
Door vragen die ik ook al van andere meiden hier gehad heb, realiseer ik me dat ik inderdaad een leven leid waarin het moeilijk is om een leuke jongen tegen te komen. Doordat ik me vaak alleen maar tussen de vrouwen begeef, en áls ik dan op een locatie ben waar ook mannen te vinden zijn, zijn dat vaak locaties waar je een onbekende niet zo snel aanspreekt. Wat jij dus ook al noemde.
Ik heb afgelopen schooljaar wel dansles gevolgd, maar ook daar waren (afgezien van sommige docenten) op 1 jongere jongen na alleen maar vrouwen. En verder ben ik niet zo sportief.
Ik heb weleens de website van nmlk bezocht, maar wat mij tegenstond is dat de gemiddelde leeftijd daar geloof ik best hoog ligt. Ik ga toch liever met leeftijdsgenoten om, of net een paar jaar ouder. Maar een verschil van bijvoorbeeld 8 jaar vind ik echt te groot.
@Spiddermouse, mooi om jouw verhaal te lezen. Mooi verhaal. Geeft ook zeker hoop.
Ergens ben ik ook wel bang dat, als ik iemand tegenkom en ik hem vertel dat ik nog nooit een relatie gehad heb, hij dat vreemd zal vinden. Het was denk ik voor jou ook veel makkelijker om daarvoor uit te komen doordat je vriend ook nog nooit een relatie gehad heeft? Of wist je dat toen nog niet? En wat vond je ervan, toen hij het jou voor het eerst vertelde? Wat is de reden dat hij nog nooit een relatie gehad heeft? Misschien stel ik wel te persoonlijke vragen hoor. Dan moet je dat gewoon zeggen.
zaterdag 1 augustus 2009 om 21:50
Dromertje, ik herken wel wat van je verhaal. Ben zelf 23 en de 'eeuwige single'. Voelt idd een beetje alsof iedereen al 10 passen voorloopt... Maar de meesten om me heen zeggen toch ook dat alles op z'n tijd komt... Ben nu sinds een maandje met een aardige jongen aan het chatten via MSN en hyves. Op die manier lijkt mijn 'muur' wel iets minder...
zaterdag 1 augustus 2009 om 22:20
Ergens ben ik ook wel bang dat, als ik iemand tegenkom en ik hem vertel dat ik nog nooit een relatie gehad heb, hij dat vreemd zal vinden.
Misschien (en dan heb je de goede) ziet hij enkel een prachtige meid, waar hij vreselijk dol op is en kriebels van in zijn buik krijgt. Bij wie hij graag wil zijn, waarvan hij hoopt haar nooit kwijt te raken, waarbij de vraag 'heeft ze ooit gedate' niet van belang is. Vergelijken gebeurt vrij automatisch, maar ieder voordeel heeft zijn nadeel en andersom... Minder ervaring? Misschien..maar zeker niet minder kansen! Zie jezelf juist als diamantje, je wordt langzaam geslepen (awel, je bent zelf donders hard aan het polijsten meid!) en weldra zul je schitteren... Ik gun het je van harte
(Ook hier, muurtje, 22, geen relatie, wil best..maar gelooft ook in : komt tijd... met oogkleppen op en een vertekend zelfbeeld gaat het sowieso niet werken..Immers, als ik zelf nog niet kan geloven/voelen dat ik leuk genoeg ben...hoe kan ik dan een ander geloven die dit vindt, hoe kan ik dan zien dát hij dat vindt..hoe vertrouw ik hem..in plaats van enkel vanuit onzekerheid te gaan ontkennen of op zoek te gaan naar bevestiging...zo'n soort relatie wil ik allerminst.. Eerst aan mijzelf werken, dan komt het hopelijk vanzelf. Soms steekt het, maar het is niet de enige wijze om gelukkig te zijn.. En al wil ik best graag, ik geloof niet dat ik er al geheel open voor sta.. Jij wel?)
Misschien (en dan heb je de goede) ziet hij enkel een prachtige meid, waar hij vreselijk dol op is en kriebels van in zijn buik krijgt. Bij wie hij graag wil zijn, waarvan hij hoopt haar nooit kwijt te raken, waarbij de vraag 'heeft ze ooit gedate' niet van belang is. Vergelijken gebeurt vrij automatisch, maar ieder voordeel heeft zijn nadeel en andersom... Minder ervaring? Misschien..maar zeker niet minder kansen! Zie jezelf juist als diamantje, je wordt langzaam geslepen (awel, je bent zelf donders hard aan het polijsten meid!) en weldra zul je schitteren... Ik gun het je van harte
(Ook hier, muurtje, 22, geen relatie, wil best..maar gelooft ook in : komt tijd... met oogkleppen op en een vertekend zelfbeeld gaat het sowieso niet werken..Immers, als ik zelf nog niet kan geloven/voelen dat ik leuk genoeg ben...hoe kan ik dan een ander geloven die dit vindt, hoe kan ik dan zien dát hij dat vindt..hoe vertrouw ik hem..in plaats van enkel vanuit onzekerheid te gaan ontkennen of op zoek te gaan naar bevestiging...zo'n soort relatie wil ik allerminst.. Eerst aan mijzelf werken, dan komt het hopelijk vanzelf. Soms steekt het, maar het is niet de enige wijze om gelukkig te zijn.. En al wil ik best graag, ik geloof niet dat ik er al geheel open voor sta.. Jij wel?)
zaterdag 1 augustus 2009 om 22:20
Dromertje, ik was precies hetzelfde. Op school liepen gewoon niet mijn types rond, niet qua vrienden en niet qua vriendjes. Ik had hoogstens een paar 'vrienden' (lees: mensen waarmee je een beetje kletst in de pauze). Op mijn nieuwe opleiding vond ik ineens het soort mensen waarmee het wél klikte, maar ook daar had ik alleen een paar flirts (dat was al heel wat voor mij). Ik had het al opgegeven, ik was blij dat ik een paar leuke vrienden had ontmoet en niet meer als muurbloempje te boek stond (integendeel...).
En toen ineens was ie er. Kende 'm al jaren, nooit bij nagedacht. Ik denk dat ik eerst een beetje van hem ging houden en toen pas verliefd werd - dan weet je dat het goed zit. Ik geloofde er niks van op het begin, dat soort dingen gebeuren mij niet. Maar het gebeurde wel en ik wist vanaf het begin dat het goed zat.
Mijn advies is dus; probeer je er geen zorgen over te maken en het van je af te zetten. Anders kom je alleen maar in rare one-night-stands en f*ckbuddy-vriendschappen terecht, en dat heeft niks met relaties te maken. Als je denkt 'eindelijk iemand' maar het voelt ergens niet helemaal goed: niet doen. Je hoeft niet alle kansen op een relatie aan te grijpen.
Gewoon omgaan met mensen waar je een goed gevoel bij hebt, en als je het het minst verwacht, loop je er tegenaan. Het klinkt makkelijker dan het is, maar zo ging het bij mij. Achteraf had ik me er dus nooit zorgen over hoeven maken.
En toen ineens was ie er. Kende 'm al jaren, nooit bij nagedacht. Ik denk dat ik eerst een beetje van hem ging houden en toen pas verliefd werd - dan weet je dat het goed zit. Ik geloofde er niks van op het begin, dat soort dingen gebeuren mij niet. Maar het gebeurde wel en ik wist vanaf het begin dat het goed zat.
Mijn advies is dus; probeer je er geen zorgen over te maken en het van je af te zetten. Anders kom je alleen maar in rare one-night-stands en f*ckbuddy-vriendschappen terecht, en dat heeft niks met relaties te maken. Als je denkt 'eindelijk iemand' maar het voelt ergens niet helemaal goed: niet doen. Je hoeft niet alle kansen op een relatie aan te grijpen.
Gewoon omgaan met mensen waar je een goed gevoel bij hebt, en als je het het minst verwacht, loop je er tegenaan. Het klinkt makkelijker dan het is, maar zo ging het bij mij. Achteraf had ik me er dus nooit zorgen over hoeven maken.
zaterdag 1 augustus 2009 om 22:26
quote:Dromertje87 schreef op 01 augustus 2009 @ 21:15:
Ik ga toch liever met leeftijdsgenoten om, of net een paar jaar ouder. Maar een verschil van bijvoorbeeld 8 jaar vind ik echt te groot.
Sluit niet te snel zaken uit, blijf met een open vizier om je heen kijken. Vriend en ik schelen 9 jaar, maar we passen bij elkaar. En dan is het gewoon goed. Het zou vast niet hebben gewerkt met elke man die 9 jaar ouder is, maar ook niet met elke man die even oud is.
Volgens mij ben je goed op weg om je open te stellen en anderen (vooral mannen) toe te laten. Want dat is het belangrijkste in jouw geval denk ik te lezen. Een relatie kun je niet afdwingen, maar dat moet je ook niet willen lijkt me. Veel succes met je pogingen om leuke mensen/mannen te leren kennen en met je stage. En geniet van ál het leuks dat op je pad gaat komen!
Ik ga toch liever met leeftijdsgenoten om, of net een paar jaar ouder. Maar een verschil van bijvoorbeeld 8 jaar vind ik echt te groot.
Sluit niet te snel zaken uit, blijf met een open vizier om je heen kijken. Vriend en ik schelen 9 jaar, maar we passen bij elkaar. En dan is het gewoon goed. Het zou vast niet hebben gewerkt met elke man die 9 jaar ouder is, maar ook niet met elke man die even oud is.
Volgens mij ben je goed op weg om je open te stellen en anderen (vooral mannen) toe te laten. Want dat is het belangrijkste in jouw geval denk ik te lezen. Een relatie kun je niet afdwingen, maar dat moet je ook niet willen lijkt me. Veel succes met je pogingen om leuke mensen/mannen te leren kennen en met je stage. En geniet van ál het leuks dat op je pad gaat komen!
zaterdag 1 augustus 2009 om 23:21
Of ik het erg vind...
Soms wel. De laatste keer dat ik een jongen tegenkwam met wie het leuk leek te zijn (we hadden al heel lang contact en 'gingen' wel met elkaar maar t was niet echt relatie te noemen), was hij degene die er een punt achter zette. En toen had ik wel het idee: waarom lukt het ook nooooooit....!? Ga je denken aan leuke jongen X met wie het nooit wat geworden is, leuke jongen Y met wie het nooit wat geworden is en ben je ineens heel zielig...
Maar over het algemeen vind ik juist dat mijn vrijgezellenbestaan me veel zelfstandigheid gebracht heeft. Ben paar keer alleen verhuisd en heb zelf nieuwe starten moeten maken. Eigen boontjes doppen, blabla.
Soms zie ik meiden die al tig jaar samenwonen (vaak ook nog meteen vanuit ouderlijk huis) en die kunnen geen hamer vasthouden. Raken in paniek als vriendje een weekend weg is, dat soort dingen. Laat staan dat ze alleen op vakantie durven.
Maar misschien is mijn situatie wel wat anders dan de jouwe. Ik heb wel veel 'contact' gehad met jongens, maar t was nooit een stabiele relatie te noemen. Er zijn ook wel jongens geweest die mij leuk vonden maar ik hen niet. En andersom dus ook. Ik heb ook wel gewoon mannen in mijn vriendenkring, niet alleen vriendinnen. Als ik een feest geef is de verhouding man / vrouw bijna 50-50 denk ik (okay misschien iets meer dames)
Mijn muurtje... ja, heeft er wel mee te maken. Maar ook het feit dat ik best selectief ben.
Ik wil echt een klik, echt dezelfde golflengte. Niet iedereen snapt mijn humor. Niet iedereen deelt mijn interesses.
En soms is het ook gewoon een kwestie geweest van slechte timing.
Zoals anderen zeggen: je bent gewoon de juiste nog niet tegengekomen.
En ik vraag me af wat er gebeurt als ik 'hem' wel tegenkom. Want ik ben zo gewend alleen aan mezelf te denken. Maar komt tijd, komt raad... dat zien we vanzelf!
Soms wel. De laatste keer dat ik een jongen tegenkwam met wie het leuk leek te zijn (we hadden al heel lang contact en 'gingen' wel met elkaar maar t was niet echt relatie te noemen), was hij degene die er een punt achter zette. En toen had ik wel het idee: waarom lukt het ook nooooooit....!? Ga je denken aan leuke jongen X met wie het nooit wat geworden is, leuke jongen Y met wie het nooit wat geworden is en ben je ineens heel zielig...
Maar over het algemeen vind ik juist dat mijn vrijgezellenbestaan me veel zelfstandigheid gebracht heeft. Ben paar keer alleen verhuisd en heb zelf nieuwe starten moeten maken. Eigen boontjes doppen, blabla.
Soms zie ik meiden die al tig jaar samenwonen (vaak ook nog meteen vanuit ouderlijk huis) en die kunnen geen hamer vasthouden. Raken in paniek als vriendje een weekend weg is, dat soort dingen. Laat staan dat ze alleen op vakantie durven.
Maar misschien is mijn situatie wel wat anders dan de jouwe. Ik heb wel veel 'contact' gehad met jongens, maar t was nooit een stabiele relatie te noemen. Er zijn ook wel jongens geweest die mij leuk vonden maar ik hen niet. En andersom dus ook. Ik heb ook wel gewoon mannen in mijn vriendenkring, niet alleen vriendinnen. Als ik een feest geef is de verhouding man / vrouw bijna 50-50 denk ik (okay misschien iets meer dames)
Mijn muurtje... ja, heeft er wel mee te maken. Maar ook het feit dat ik best selectief ben.
Ik wil echt een klik, echt dezelfde golflengte. Niet iedereen snapt mijn humor. Niet iedereen deelt mijn interesses.
En soms is het ook gewoon een kwestie geweest van slechte timing.
Zoals anderen zeggen: je bent gewoon de juiste nog niet tegengekomen.
En ik vraag me af wat er gebeurt als ik 'hem' wel tegenkom. Want ik ben zo gewend alleen aan mezelf te denken. Maar komt tijd, komt raad... dat zien we vanzelf!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 2 augustus 2009 om 00:59
Het is absoluut niet raar dat je nog geen vriend hebt gehad! Ik ben zelf 24 en nu al 4 jaar vrijgezel. Mijn eerste (en laatste) relatie duurde maar enkele maanden en dat werd ook nooit serieus. Nu heb ik wel iemand ontmoet en een beetje mee afgesproken maar ik merk dat dat best moeilijk gaat omdat ik (ook) een muurtje heb opgebouwd in de afgelopen jaren. Er zijn maar een paar mannen die dat muurtje kunnen afbreken... of erdoor heen kunnen lopen. Die kom je ook niet zomaar tegen.
Maar toch geloof ik erin dat het goed komt. Ook voor jou. Zoiets moet helemaal vanzelf gaan. Het is heel belangrijk dat je tevreden met jezelf bent, en daar werk je ook aan las ik. Maak je geen zorgen dat je nog niemand ontmoet hebt die leuk genoeg is. Tot die tijd kun je genieten van leuke flirts en de aandacht die erbij komt kijken. Maar daarvoor moet je er wel een beetje op uit! Een open blik is daarbij heel belangrijk, dat ben ik met Ann Liv eens.
Succes!
Maar toch geloof ik erin dat het goed komt. Ook voor jou. Zoiets moet helemaal vanzelf gaan. Het is heel belangrijk dat je tevreden met jezelf bent, en daar werk je ook aan las ik. Maak je geen zorgen dat je nog niemand ontmoet hebt die leuk genoeg is. Tot die tijd kun je genieten van leuke flirts en de aandacht die erbij komt kijken. Maar daarvoor moet je er wel een beetje op uit! Een open blik is daarbij heel belangrijk, dat ben ik met Ann Liv eens.
Succes!
zondag 2 augustus 2009 om 11:51
@Dromertje, ik geef graag antwoord op je vragen. Het was wel een beetje lastig om te bepalen wanneer ik zou vertellen dat ik nog nooit eerder een relatie had gehad. En heb het ook nog best lang uitgesteld. Maar na een paar maanden kwam de boel in zo'n stroomversnelling dat ik de behoefte kreeg om het tempo iets naar beneden bij te stellen. Toen heb ik hem ook verteld dat dit allemaal nieuw voor mij was en dat ik daardoor iets meer tijd nodig had voordat ik aan bepaalde dingen toe was. Toen heeft hij bekend dat ik ook zijn eerste relatie was, maar dat hij in zijn enthousiasme er juist helemaal voor wilde gaan. Hij begreep dat ik iets meer ruimte nodig had en we hebben toen samen een balans gevonden.
De bekentenis schepte meteen een band, waardoor we de hele relatie heel erg open over onze onzekerheden zijn geweest. Dat heeft heel positief uitgepakt want mannen kunnen vaak heel weinig met subtiele hints. Het voordeel is geweest dat we elkaar hebben kunnen "ontdekken", maar ik neem aan dat ook meer ervaren mensen hun onzekerheden hebben.
Mijn vriend is trouwens een stereotype ICT-er. Hij is geweldig met apparaten, maar vrouwen vindt hij een groot mysterie Hij uit zijn emoties erg moeilijk en het is niet echt een "smooth talker". Ik vermoed dat hij hierdoor niet eerder een relatie heeft gehad.
De bekentenis schepte meteen een band, waardoor we de hele relatie heel erg open over onze onzekerheden zijn geweest. Dat heeft heel positief uitgepakt want mannen kunnen vaak heel weinig met subtiele hints. Het voordeel is geweest dat we elkaar hebben kunnen "ontdekken", maar ik neem aan dat ook meer ervaren mensen hun onzekerheden hebben.
Mijn vriend is trouwens een stereotype ICT-er. Hij is geweldig met apparaten, maar vrouwen vindt hij een groot mysterie Hij uit zijn emoties erg moeilijk en het is niet echt een "smooth talker". Ik vermoed dat hij hierdoor niet eerder een relatie heeft gehad.
zondag 2 augustus 2009 om 12:17
Overigens vind ik dat iemand die echt bij je past, in staat is enigszins door het muurtje heen te prikken.
Niet in het extreme natuurlijk: als jij geen woord zegt kun je niet verwachten dat hij je leert kennen. Maar als jij over bepaalde dingen niet makkelijk praat en hij weet de juiste vragen te stellen... dan heb je wel de goede te pakken, denk ik.
Ik weet nog dat ik ooit in een cafe was, met vrienden. 1 van die jongens voelde zich klote, relatie net uit, etc. Hij wilde graag een spel doen. Ik had daar niet zoveel behoefte aan, maar hij zag er zo verrot uit dat ik dacht: laten we die jongen een plezier doen. Wij een tijdje zitten dobbelen met 2 jongens en ik. Deed alsof ik het leuk vond. Vriend C zei achteraf: ja dat was een leuke avond, jij hebt je ook goed vermaakt he, blablabla.
Vriend J (die zich dus zo kut voelde) zei diezelfde avond op MSN: "Sorry dat ik voorstelde te gaan *spelletje* Het was duidelijk te zien dat je alleen meedeed om mij een plezier te doen. Vind ik heel rot."
Huh? Weg muurtje. Dat raakte me echt toen.
Je maakt het wel makkelijker als het muurtje niet te dik is natuurlijk. Maar een beetje selectief zijn bij de mannen is niet erg. Iemand die jou totaal niet aanvoelt past ook gewoon niet echt bij je.
Niet in het extreme natuurlijk: als jij geen woord zegt kun je niet verwachten dat hij je leert kennen. Maar als jij over bepaalde dingen niet makkelijk praat en hij weet de juiste vragen te stellen... dan heb je wel de goede te pakken, denk ik.
Ik weet nog dat ik ooit in een cafe was, met vrienden. 1 van die jongens voelde zich klote, relatie net uit, etc. Hij wilde graag een spel doen. Ik had daar niet zoveel behoefte aan, maar hij zag er zo verrot uit dat ik dacht: laten we die jongen een plezier doen. Wij een tijdje zitten dobbelen met 2 jongens en ik. Deed alsof ik het leuk vond. Vriend C zei achteraf: ja dat was een leuke avond, jij hebt je ook goed vermaakt he, blablabla.
Vriend J (die zich dus zo kut voelde) zei diezelfde avond op MSN: "Sorry dat ik voorstelde te gaan *spelletje* Het was duidelijk te zien dat je alleen meedeed om mij een plezier te doen. Vind ik heel rot."
Huh? Weg muurtje. Dat raakte me echt toen.
Je maakt het wel makkelijker als het muurtje niet te dik is natuurlijk. Maar een beetje selectief zijn bij de mannen is niet erg. Iemand die jou totaal niet aanvoelt past ook gewoon niet echt bij je.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 2 augustus 2009 om 17:42
Hoi Dromertje,
Ik ben ook een klein beetje een "laatbloeier", had mn eerste vriendje (en nu mn man en vader van ons dochtertje) op mn 21ste ontmoet.
Bij mij in mn vriendinnenkring was ik juist de allereerste met een serieuze relatie. Ik ben nu 30 en een groot deel van mn vriendenkring is single. Het ligt er dus ook een beetje aan wie er in je omgeving zit.
Schaam je niet! Het is echt niet zo raar.
Ik ben ook een klein beetje een "laatbloeier", had mn eerste vriendje (en nu mn man en vader van ons dochtertje) op mn 21ste ontmoet.
Bij mij in mn vriendinnenkring was ik juist de allereerste met een serieuze relatie. Ik ben nu 30 en een groot deel van mn vriendenkring is single. Het ligt er dus ook een beetje aan wie er in je omgeving zit.
Schaam je niet! Het is echt niet zo raar.
zondag 2 augustus 2009 om 18:48
Bij mijn vrienden/kennissenkring gaat het trouwens een beetje met vlagen. Soms lijken de meesten bezet te zijn, dan komt er weer een 'golf' dat er zomaar weer een paar relaties uit zijn.
Niet dat iedereen maar wat aanrommelt hoor. Maar onlangs zijn 2 bekenden bij hun vriend weggegaan na samenwonen etc, en die zijn dan ook weer single en in feite net zo ver als ik.
t Is trouwens wel leuk als je vriendinnen hebt waarvan een paar single zijn. Sta je toch even anders in het leven: makkelijker spontaan wat afspreken, dates evalueren, speculeren over 'de man'.
Niet dat je nu vriendinnen moet aansporen weer single te worden hoor
Maar t zou zomaar kunnen dat jij over 3 jaar gesettled bent terwijl iemand anders dan juist weer single is.
Niet dat iedereen maar wat aanrommelt hoor. Maar onlangs zijn 2 bekenden bij hun vriend weggegaan na samenwonen etc, en die zijn dan ook weer single en in feite net zo ver als ik.
t Is trouwens wel leuk als je vriendinnen hebt waarvan een paar single zijn. Sta je toch even anders in het leven: makkelijker spontaan wat afspreken, dates evalueren, speculeren over 'de man'.
Niet dat je nu vriendinnen moet aansporen weer single te worden hoor
Maar t zou zomaar kunnen dat jij over 3 jaar gesettled bent terwijl iemand anders dan juist weer single is.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 2 augustus 2009 om 19:07
Dag Dromertje,
Ik begrijp goed dat je je ervoor schaamt. Soms schaam ik mijzelf ook wat, dat zijn van die buien, nadat anderen vragen hebben gesteld of uitgangspunten hebben gesteld ('dan ben je niet normaal!'). Dat brengt me soms aan het twijfelen.
Wat anderen al zeggen: omdat je 'een muurtje' om je heen hebt, straal je ook afstandelijkheid uit en is de kans op een relatie ook minder. Zo werkt het bij mij wel. Maar verschil is, ik zit er niet op te wachten (op dit moment) en jij wel. Dat lijkt me moeilijk... Vooral omdat je een leuke jongen niet kan afdwingen. Ik denk zelfs, hoe harder je zoekt, hoe meer teleurgesteld je raakt omdat het maar niet lukt.
Verliefd zijn is in mijn ervaringen vervelend. Ik was namelijk tussen 10 en 20 jaar, echt heel verlegen. Ik schaamde me vreselijk als ik iemand leuk vond. Dus ik vertelde dat niemand, en durfde sowieso al niet meer te praten met de persoon. Zo was verliefd zijn voor mij echt klote, omdat ik alleen maar kon dromen en schrijven, en huilen in mijn bed als een andere meid succes had bij die ene jongen! Draaaama.
Ik heb wel een paar keer gezoend. Maar dat deed ik meer, omdat ik het gedaan wilde hebben, om te ervaren en dat was dat.
Verder heb ik alleen maar mensen afgewezen die interesse hadden. Omdat ik ze allemaal niet leuk vond, gewoon, geen klik.
En nu zit ik er niet meer zo mee als eerder. Ik maakte me jaren terug vreselijk druk. Want ik was al laat, nog nooit gezoend. Anderen hadden vriendjes, anderen waren ontmaagd, ik liep achter.
Zonde om me daar over op te winden.
Wanneer ik echt een leuke jongen tegen kom heeft hij gewoon de eer om de eerste te zijn.
Ik begrijp goed dat je je ervoor schaamt. Soms schaam ik mijzelf ook wat, dat zijn van die buien, nadat anderen vragen hebben gesteld of uitgangspunten hebben gesteld ('dan ben je niet normaal!'). Dat brengt me soms aan het twijfelen.
Wat anderen al zeggen: omdat je 'een muurtje' om je heen hebt, straal je ook afstandelijkheid uit en is de kans op een relatie ook minder. Zo werkt het bij mij wel. Maar verschil is, ik zit er niet op te wachten (op dit moment) en jij wel. Dat lijkt me moeilijk... Vooral omdat je een leuke jongen niet kan afdwingen. Ik denk zelfs, hoe harder je zoekt, hoe meer teleurgesteld je raakt omdat het maar niet lukt.
Verliefd zijn is in mijn ervaringen vervelend. Ik was namelijk tussen 10 en 20 jaar, echt heel verlegen. Ik schaamde me vreselijk als ik iemand leuk vond. Dus ik vertelde dat niemand, en durfde sowieso al niet meer te praten met de persoon. Zo was verliefd zijn voor mij echt klote, omdat ik alleen maar kon dromen en schrijven, en huilen in mijn bed als een andere meid succes had bij die ene jongen! Draaaama.
Ik heb wel een paar keer gezoend. Maar dat deed ik meer, omdat ik het gedaan wilde hebben, om te ervaren en dat was dat.
Verder heb ik alleen maar mensen afgewezen die interesse hadden. Omdat ik ze allemaal niet leuk vond, gewoon, geen klik.
En nu zit ik er niet meer zo mee als eerder. Ik maakte me jaren terug vreselijk druk. Want ik was al laat, nog nooit gezoend. Anderen hadden vriendjes, anderen waren ontmaagd, ik liep achter.
Zonde om me daar over op te winden.
Wanneer ik echt een leuke jongen tegen kom heeft hij gewoon de eer om de eerste te zijn.
maandag 3 augustus 2009 om 22:03
Excuses voor deze late reactie. Het is er niet van gekomen eerder te reageren.
@sasje, bedankt voor je reactie. Ik hoop dat het wat word met die jongen! Zijn jullie al van plan om eens af te spreken? Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen?
@babbelientje, je hebt gelijk. De 'juiste mannen' knappen niet af op het feit dat ik nog nooit een relatie heb gehad. Ze mogen het best even 'raar' vinden, maar als ze daarom meteen op mij afknappen als persoon zijn ze mij eigenlijk ook niet waard. Maar toch...Lijkt me gewoon moeilijk om te vertellen.
Dus jij zit eigenlijk een beetje in dezelfde situatie als ik, als ik het zo lees. Goed hoe jij daarover denkt, hoe je ermee omgaat. En om op je vraag in te gaan, door de muur om me heen lijk ik er minder voor open te staan dan ik zou willen. Of laat ik het zo zeggen: ik sta er wel voor open, maar ik stél me er gewoon minder voor open.
@Pandora, mooi om jouw verhaal te lezen. En je hebt gelijk. Ik moet niet zomaar voor de eerste de beste gaan, om maar iemand te hebben. Ik weet heel goed dat er mensen zijn die dat wel doen. Heb ook van dichtbij zo iemand meegemaakt. Maar ik ben het typ niet dat zomaar van de 1 naar de ander gaat. Ook al zou ik best wel iemand willen, dan nog ligt de drempel voor mij veels te hoog om dan maar voor een willekeurig persoon te gaan zodat ik maar iemand heb. En eigenlijk is dat maar goed ook.
@Ann Liv, even over het leeftijdsverschil. Ik bedoelde eigenlijk dat ik het verschil van 8 jaar in een vriendschap te veel vind, maar in een relatie vind ik dat al helemaal. Het is niet zo dat ik 8 jaar, of meer per defenitie te veel vindt. Maar wel in mijn situatie. Ik studeer nog, woon in een studentenhuis en doordat ik mijn tienertijd eigenlijk overgeslagen heb kom ik op te veel vlakken nog te veel 'net kijken' om een relatie aan te kunnen met iemand die zoveel ouder is. Ik denk niet dat zo'n relatie dan gelijkwaardig is. En dat is voor mij wel een belangrijke reden, om geen relatie aan te gaan met iemand die 8 jaar ouder is. Misschien, als ik straks 25 ben en een stuk verder in mijn leven, dat ik het verschil van 8 jaar dan helemaal niet te groot vindt.
@Ananas, wat leuk dat je nu wel iemand ontmoet hebt! Hoe bedoel je dat je 'een beetje' met hem afgesproken hebt? En waar heb je hem eigenlijk leren kennen? Bedankt voor je bemoedigende woorden!
@Spiddermouse, leuk om je antwoorden te lezen. Het lijkt me inderdaad dat het het allemaal wat makkelijker maakt als je vriend ook nog nooit een relatie gehad heeft. En natuurlijk ga ik niet voor 'zomaar iemand'. Daarvoor heb ik ook nog te veel eigenwaarde.
@Nonovrouw, je verteld dat jij als eerste in je vriendenkring een serieuze relatie heeft terwijl jij toen al 21 was. Waren je vrienden dan een stuk jonger dan jij of waren zij allemaal echt zo oud toen ze hun eerste serieuze relatie kregen?
@IrisH, het is niet zo dat ik hard zoek hoor. Ik zou best wel eens een relatie willen hebben, maar ik onderneem geen activiteiten om maar iemand te ontmoeten. Misschien zou ik dat juist iets meer moeten doen. Maar dan nog zou ik niets willen doen wat ik niet leuk vind, om maar iemand tegen te komen.
Ik herken wel wat jij over jezelf schrijft, die verlegenheid. Dit jaar zat er een jongen in mijn klas die echt ontzettend mooi was. Ik weet dat ik lang niet de enige was die dat vond. En ik vond hem niet eens leuk, wel een symphatieke jongen maar niet iemand waar ik vlinders van in mijn buik kreeg. Maar ik liep echt met een hele wijde boog om hem heen, en wist me echt geen houding te geven als hij in mijn buurt kwam. Echt stom eigenlijk...
Wel heel goed van je hoe jij in de situatie staat, waarin jij je bevindt!
@Moon Light, je hebt zeker gelijk dat alleen zijn je ook veel meer zelfstandigheid geeft. Ik herken wat jij zegt, over sommige meiden met een vriend. Zo ging ik vorig jaar in de klas ook goed om met 2 van zulke meiden. Ontzettend afhankelijk, hun vriend was bij wijzen van spreken hun wereld. En nog steeds. 1 van hen gaat nu uit haar ouderlijk huis, meteen met haar vriend samenwonen. Ze hebben geloof ik zelfs het huis gekocht waar ze gaan wonen. Dat terwijl ze ook nog maar 21 is ofzo. Daar ben ik zeker niet jarloers op. Wat dat betreft ben ik heel blij, dat ik wel heb geleerd om zelfstandig te zijn. Mijn eigen ding te moeten, maar zeker ook te kúnnen doen.
Dat jij selectief bent, is ook helemaal niet verkeerd. Zo lang het maar niet doorslaat. Zo heb ik een vriendin, mijn enige vriendin die ook nog nooit een relatie gehad heeft, die een man al afwijst omdat ze hem heeft leren kennen doordat hij in het ziekenhuis terecht kwam waar zij als verpleegster werkt. Dus alleen omdat het contact begon als 'zakelijk'. En zo is er elke keer wel iets waardoor ze een jongen geen kans geeft. Maar als het bij jou puur is dat je gewoon een man wilt met wie je op dezelfde golflengte zit, is dat alleen maar goed. Want dat is ook gewoon heel belangrijk.
Je hebt ook gelijk als je zegt dat een man wel enigszins door mijn muurtje heen moet kunnen komen. Anders zou hij inderdaad geen succes voor mij zijn. En het is zeker niet zo dat ik bijna geen woord terugzeg als iemand tegen mij praat. Zeker niet één op één. Er zijn zelfs mensen die mij beschrijven als 'spontaan'. Het ligt gewoon heel erg aan de situatie waarin ik iemand leer kennen. In de klas ben ik bijvoorbeeld veel stiller dan wanneer ik gewoon met iemand samen ben.
Wat betreft dat spel, ook al had je er geen zin in en was dat onbewust ook wel aan je te merken, je hebt je er wel toe overgezet om dat spel te gaan doen. Om die jongen maar een plezier te doen. Eigenlijk is dat toch ook wel heel lief!
3 vriendinnen van mij zijn trouwens wel single hoor. Maar slechts 1 van hen, is dat net als ik al heel haar leven. Dát is waar ik mee zit. Niet dat al mijn vriendinnen een relatie zouden hebben ofzo, maar wel dat ze er tenminste bijna allemaal al één of meer gehad hebben.
@sasje, bedankt voor je reactie. Ik hoop dat het wat word met die jongen! Zijn jullie al van plan om eens af te spreken? Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen?
@babbelientje, je hebt gelijk. De 'juiste mannen' knappen niet af op het feit dat ik nog nooit een relatie heb gehad. Ze mogen het best even 'raar' vinden, maar als ze daarom meteen op mij afknappen als persoon zijn ze mij eigenlijk ook niet waard. Maar toch...Lijkt me gewoon moeilijk om te vertellen.
Dus jij zit eigenlijk een beetje in dezelfde situatie als ik, als ik het zo lees. Goed hoe jij daarover denkt, hoe je ermee omgaat. En om op je vraag in te gaan, door de muur om me heen lijk ik er minder voor open te staan dan ik zou willen. Of laat ik het zo zeggen: ik sta er wel voor open, maar ik stél me er gewoon minder voor open.
@Pandora, mooi om jouw verhaal te lezen. En je hebt gelijk. Ik moet niet zomaar voor de eerste de beste gaan, om maar iemand te hebben. Ik weet heel goed dat er mensen zijn die dat wel doen. Heb ook van dichtbij zo iemand meegemaakt. Maar ik ben het typ niet dat zomaar van de 1 naar de ander gaat. Ook al zou ik best wel iemand willen, dan nog ligt de drempel voor mij veels te hoog om dan maar voor een willekeurig persoon te gaan zodat ik maar iemand heb. En eigenlijk is dat maar goed ook.
@Ann Liv, even over het leeftijdsverschil. Ik bedoelde eigenlijk dat ik het verschil van 8 jaar in een vriendschap te veel vind, maar in een relatie vind ik dat al helemaal. Het is niet zo dat ik 8 jaar, of meer per defenitie te veel vindt. Maar wel in mijn situatie. Ik studeer nog, woon in een studentenhuis en doordat ik mijn tienertijd eigenlijk overgeslagen heb kom ik op te veel vlakken nog te veel 'net kijken' om een relatie aan te kunnen met iemand die zoveel ouder is. Ik denk niet dat zo'n relatie dan gelijkwaardig is. En dat is voor mij wel een belangrijke reden, om geen relatie aan te gaan met iemand die 8 jaar ouder is. Misschien, als ik straks 25 ben en een stuk verder in mijn leven, dat ik het verschil van 8 jaar dan helemaal niet te groot vindt.
@Ananas, wat leuk dat je nu wel iemand ontmoet hebt! Hoe bedoel je dat je 'een beetje' met hem afgesproken hebt? En waar heb je hem eigenlijk leren kennen? Bedankt voor je bemoedigende woorden!
@Spiddermouse, leuk om je antwoorden te lezen. Het lijkt me inderdaad dat het het allemaal wat makkelijker maakt als je vriend ook nog nooit een relatie gehad heeft. En natuurlijk ga ik niet voor 'zomaar iemand'. Daarvoor heb ik ook nog te veel eigenwaarde.
@Nonovrouw, je verteld dat jij als eerste in je vriendenkring een serieuze relatie heeft terwijl jij toen al 21 was. Waren je vrienden dan een stuk jonger dan jij of waren zij allemaal echt zo oud toen ze hun eerste serieuze relatie kregen?
@IrisH, het is niet zo dat ik hard zoek hoor. Ik zou best wel eens een relatie willen hebben, maar ik onderneem geen activiteiten om maar iemand te ontmoeten. Misschien zou ik dat juist iets meer moeten doen. Maar dan nog zou ik niets willen doen wat ik niet leuk vind, om maar iemand tegen te komen.
Ik herken wel wat jij over jezelf schrijft, die verlegenheid. Dit jaar zat er een jongen in mijn klas die echt ontzettend mooi was. Ik weet dat ik lang niet de enige was die dat vond. En ik vond hem niet eens leuk, wel een symphatieke jongen maar niet iemand waar ik vlinders van in mijn buik kreeg. Maar ik liep echt met een hele wijde boog om hem heen, en wist me echt geen houding te geven als hij in mijn buurt kwam. Echt stom eigenlijk...
Wel heel goed van je hoe jij in de situatie staat, waarin jij je bevindt!
@Moon Light, je hebt zeker gelijk dat alleen zijn je ook veel meer zelfstandigheid geeft. Ik herken wat jij zegt, over sommige meiden met een vriend. Zo ging ik vorig jaar in de klas ook goed om met 2 van zulke meiden. Ontzettend afhankelijk, hun vriend was bij wijzen van spreken hun wereld. En nog steeds. 1 van hen gaat nu uit haar ouderlijk huis, meteen met haar vriend samenwonen. Ze hebben geloof ik zelfs het huis gekocht waar ze gaan wonen. Dat terwijl ze ook nog maar 21 is ofzo. Daar ben ik zeker niet jarloers op. Wat dat betreft ben ik heel blij, dat ik wel heb geleerd om zelfstandig te zijn. Mijn eigen ding te moeten, maar zeker ook te kúnnen doen.
Dat jij selectief bent, is ook helemaal niet verkeerd. Zo lang het maar niet doorslaat. Zo heb ik een vriendin, mijn enige vriendin die ook nog nooit een relatie gehad heeft, die een man al afwijst omdat ze hem heeft leren kennen doordat hij in het ziekenhuis terecht kwam waar zij als verpleegster werkt. Dus alleen omdat het contact begon als 'zakelijk'. En zo is er elke keer wel iets waardoor ze een jongen geen kans geeft. Maar als het bij jou puur is dat je gewoon een man wilt met wie je op dezelfde golflengte zit, is dat alleen maar goed. Want dat is ook gewoon heel belangrijk.
Je hebt ook gelijk als je zegt dat een man wel enigszins door mijn muurtje heen moet kunnen komen. Anders zou hij inderdaad geen succes voor mij zijn. En het is zeker niet zo dat ik bijna geen woord terugzeg als iemand tegen mij praat. Zeker niet één op één. Er zijn zelfs mensen die mij beschrijven als 'spontaan'. Het ligt gewoon heel erg aan de situatie waarin ik iemand leer kennen. In de klas ben ik bijvoorbeeld veel stiller dan wanneer ik gewoon met iemand samen ben.
Wat betreft dat spel, ook al had je er geen zin in en was dat onbewust ook wel aan je te merken, je hebt je er wel toe overgezet om dat spel te gaan doen. Om die jongen maar een plezier te doen. Eigenlijk is dat toch ook wel heel lief!
3 vriendinnen van mij zijn trouwens wel single hoor. Maar slechts 1 van hen, is dat net als ik al heel haar leven. Dát is waar ik mee zit. Niet dat al mijn vriendinnen een relatie zouden hebben ofzo, maar wel dat ze er tenminste bijna allemaal al één of meer gehad hebben.
maandag 3 augustus 2009 om 23:46
quote:Dromertje87 schreef op 03 augustus 2009 @ 22:03:
Wat betreft dat spel, ook al had je er geen zin in en was dat onbewust ook wel aan je te merken, je hebt je er wel toe overgezet om dat spel te gaan doen. Om die jongen maar een plezier te doen. Eigenlijk is dat toch ook wel heel lief!
Die jongen was ook heel bijzonder, daar deed ik het dus wel een beetje voor
Maar het verbaasde me vooral dat hij er doorheen prikte: dat hij zag dat ik het voor hem deed. Meestal als ik doe alsof ik het naar mijn zin heb, geloven mensen ook echt dat ik het naar mijn zin heb
Met die jongen heeft er wel iets gespeeld een tijdje, voornamelijk via MSN toen hij in t buitenland zat en ik in NL. Maar we hebben allebei neiging tot depressiviteit dus goed dat het nooit echt wat geworden is. Zouden we samen in de goot beland zijn...
Jammer he, van die vriendinnen voor wie Vriend 'alles' is... Zeker als ze nooit (zonder vriend) op zichzelf gaan wonen leren ze bepaalde dingen ws nooit zelf aan te pakken.
Een vriendin van mij was op haar 18e al verloofd etc. Huis gekocht, trouwplannen, blabla. Later ging dat uit, na nog een paar relaties is ze tegenwoordig single met eigen huis. Ik vind haar nu veel leuker
Wat betreft dat spel, ook al had je er geen zin in en was dat onbewust ook wel aan je te merken, je hebt je er wel toe overgezet om dat spel te gaan doen. Om die jongen maar een plezier te doen. Eigenlijk is dat toch ook wel heel lief!
Die jongen was ook heel bijzonder, daar deed ik het dus wel een beetje voor
Maar het verbaasde me vooral dat hij er doorheen prikte: dat hij zag dat ik het voor hem deed. Meestal als ik doe alsof ik het naar mijn zin heb, geloven mensen ook echt dat ik het naar mijn zin heb
Met die jongen heeft er wel iets gespeeld een tijdje, voornamelijk via MSN toen hij in t buitenland zat en ik in NL. Maar we hebben allebei neiging tot depressiviteit dus goed dat het nooit echt wat geworden is. Zouden we samen in de goot beland zijn...
Jammer he, van die vriendinnen voor wie Vriend 'alles' is... Zeker als ze nooit (zonder vriend) op zichzelf gaan wonen leren ze bepaalde dingen ws nooit zelf aan te pakken.
Een vriendin van mij was op haar 18e al verloofd etc. Huis gekocht, trouwplannen, blabla. Later ging dat uit, na nog een paar relaties is ze tegenwoordig single met eigen huis. Ik vind haar nu veel leuker
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 3 augustus 2009 om 23:58
Hey dromertje,
Ontmoet in de kroeg, maar weet niet of het wat wordt. Ben wel bij hem thuis geweest al en ik vind hem heel gezellig maar we zijn een beetje op een punt dat het alle kanten op kan gaan dus ik zie wel.
Ik ben ook eigenlijk wel happy als vrijgezel. Waar ik wel echt een hekel aan heb is als mensen zo raar reageren als ze vragen naar mijn vriend en ik zeg dat ik er geen heb. Als ik dan zeg dat ik er al 4 jaar geen meer heb, krijg je reacties als "Wat??! Jij??!?!? Nou daar snap ik helemaal niets van! Jij bent zo'n leuke meid.."
Niet dat ik daardoor een vriend wil maar vaak vind ik die opmerkingen niet leuk en ze worden alleen maar vervelender. Frustrerend dat het ideaalbeeld blijkbaar zo verschilt van de situatie van mij op dit moment waar ik ook gelukkig mee ben.
Veel vriendinnen van mij hebben trouwens een vriend. Eentje is net weer vrijgezel nadat ze vanaf haar 16e drie lange relaties heeft gehad. Nu ze vrijgezel is, slaat ze helemaal door en ligt ze iedere week met een andere kerel in bed. Hierdoor is ze dit jaar al 3 keer bij de GGD en dokter geweest (ze 'vergeet' het weleens veilig te doen).
Kijk, en daar hebben wij dan geen last van omdat het vrijgezellen bestaan voor ons niet zo nieuw en zo enorm spannend meer is Hoewel een leuke flirt altijd welkom is natuurlijk!
Ontmoet in de kroeg, maar weet niet of het wat wordt. Ben wel bij hem thuis geweest al en ik vind hem heel gezellig maar we zijn een beetje op een punt dat het alle kanten op kan gaan dus ik zie wel.
Ik ben ook eigenlijk wel happy als vrijgezel. Waar ik wel echt een hekel aan heb is als mensen zo raar reageren als ze vragen naar mijn vriend en ik zeg dat ik er geen heb. Als ik dan zeg dat ik er al 4 jaar geen meer heb, krijg je reacties als "Wat??! Jij??!?!? Nou daar snap ik helemaal niets van! Jij bent zo'n leuke meid.."
Niet dat ik daardoor een vriend wil maar vaak vind ik die opmerkingen niet leuk en ze worden alleen maar vervelender. Frustrerend dat het ideaalbeeld blijkbaar zo verschilt van de situatie van mij op dit moment waar ik ook gelukkig mee ben.
Veel vriendinnen van mij hebben trouwens een vriend. Eentje is net weer vrijgezel nadat ze vanaf haar 16e drie lange relaties heeft gehad. Nu ze vrijgezel is, slaat ze helemaal door en ligt ze iedere week met een andere kerel in bed. Hierdoor is ze dit jaar al 3 keer bij de GGD en dokter geweest (ze 'vergeet' het weleens veilig te doen).
Kijk, en daar hebben wij dan geen last van omdat het vrijgezellen bestaan voor ons niet zo nieuw en zo enorm spannend meer is Hoewel een leuke flirt altijd welkom is natuurlijk!
dinsdag 4 augustus 2009 om 13:55
hallo,
ik ga hier een record breken. Ik ben 29 jaar, bijna 30 en heb nog nooit een relatie gehad.
Wat vind ik dit toch een raar en naar topic, ik word er helemaal ongemakkelijk van. Het gaat hier alleen maar over schaamte, en hoe het vertellen aan een toekomstig vriendje.
mensen toch, moet ik me dus beschaamd voelen omdat ik nog nooit een relatie heb gehad, heb ik iets misdaan of zo? Waaruit bestaat dat gevoel van schaamte ? Dat zou ik wel eens willen weten. En waarom zou ik maanden moeten wachten om het aan een eventueel toekomstige partner te vertellen ?
Door dit topic voel ik me precies een eng wezen dat zich vreselijk moet schamen. Persoonlijk kijk ik liever naar de toekomst, mijn verleden kan ik toch niet meer veranderen.
ik ga hier een record breken. Ik ben 29 jaar, bijna 30 en heb nog nooit een relatie gehad.
Wat vind ik dit toch een raar en naar topic, ik word er helemaal ongemakkelijk van. Het gaat hier alleen maar over schaamte, en hoe het vertellen aan een toekomstig vriendje.
mensen toch, moet ik me dus beschaamd voelen omdat ik nog nooit een relatie heb gehad, heb ik iets misdaan of zo? Waaruit bestaat dat gevoel van schaamte ? Dat zou ik wel eens willen weten. En waarom zou ik maanden moeten wachten om het aan een eventueel toekomstige partner te vertellen ?
Door dit topic voel ik me precies een eng wezen dat zich vreselijk moet schamen. Persoonlijk kijk ik liever naar de toekomst, mijn verleden kan ik toch niet meer veranderen.
dinsdag 4 augustus 2009 om 15:40
Ik ben 29 en heb ook nog nooit een relatie gehad. Het is er gewoon nog nooit van gekomen.
Nu zal ik wel raar zijn, want ik zit er eigenlijk nauwelijks mee.
Ik ga er eigenlijk alleen maar over nadenken als iemand ernaar vraagt en mij dan bestempelt als "raar" of zoiets. Dan kan ik me wel even rot voelen, maar dat komt dan dus vooral door wat anderen er soms van vinden. Dan ga je je afvragen of je echt zo raar bent.
Zelf vind ik het niet raar, er staat geen leeftijd voor zulke dingen.
Nu zal ik wel raar zijn, want ik zit er eigenlijk nauwelijks mee.
Ik ga er eigenlijk alleen maar over nadenken als iemand ernaar vraagt en mij dan bestempelt als "raar" of zoiets. Dan kan ik me wel even rot voelen, maar dat komt dan dus vooral door wat anderen er soms van vinden. Dan ga je je afvragen of je echt zo raar bent.
Zelf vind ik het niet raar, er staat geen leeftijd voor zulke dingen.
