Kinderen
alle pijlers
Abortus of alleenstaand moederschap?
zondag 2 augustus 2009 om 06:42
Hallo forumlezers,
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
Ik zit in een moeilijke situatie. Maar heb al gelezen op internet dat ik niet de enige ben. Toch vraag ik jullie om raad of advies...
Op dit moment ben ik 6 weken zwanger. Ik ben 34 en heb al 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud uit een vorig huwelijk, die ik grotendeels alleen opvoed.
Mijn vriend heeft nooit een kinderwens gehad, maar ook nooit iets hieraan gedaan qua sterilisatie ofzo. Omdat ik niet tegen de hormonen kon ben ik 3 maanden geleden gestopt met de pil (spiraaltje had ik ook al geprobeerd). Mijn vriend zou zich laten steriliseren. Helaas komt dit dus te laat.
Hij wilt nu dat ik een abortus laat plegen. Hij zegt dat hij zielsgelukkig is met mij en mijn 2 kinderen, maar wilt niet een kind van zichzelf erbij. Hij noemt mij onverantwoordelijk als ik het kindje wel zou willen houden. Waarom hij het kindje niet wilt is omdat hij schulden heeft (die hij makkelijk af kon en kan betalen), wilt reizen, al veel mensen heeft verloren waar hij veel van hield, te groot leeftijdsverschil met mijn andere kinderen en angst heeft voor het onbekende. Ik vind dit geen redenen om abortus te laten plegen, ben zelfs altijd tegen abortus geweest indien je zelf voor een kind kunt zorgen (en het niet tijdens een verkrachting, one-nightstand of op tienerleeftijd is verwekt). Dit kind is uit een relatie en liefde ontstaan. Als ongelukje, maar niet totaal ongewenst door mij.
Op dit moment is hij vertrokken, hij heeft al zijn spullen verhuisd en woont nu bij een vriend. Hij zal het kind ook niet willen erkennen. We zijn dus al in een fase dat het uit is en ik heb weinig illusies dat dit zal veranderen.
Omdat ik begin dit jaar mijn eigen bedrijfje (zonder baan ernaast) ben gestart zit ik financieel nog niet rooskleurig. Mijn bedrijf loopt nog niet zo goed dat ik ervan kan leven. Mijn (ex)vriend wilt mij het komende jaar nog wel deels financieel steunen, totdat ik het alleen redt (ik zal er niet totaal van kunnen rondkomen). Maar dat is toch al iets.
Toch is de keus om een baby alleen op te voeden erg groot. Ik voed mijn 2 kinderen al 4 jaar alleen op en dit is best zwaar. Daarnaast heb ik 1,5 jaar geleden een burn-out gehad.
Ik had gehoopt dat mijn vriend zou bijdraaien en beseffen dat we met onze liefde alles konden overwinnen, maar die hoop is nu wel weg.
Mijn ouders zeggen mij te willen steunen, maar mijn moeders gezondheid is ook niet optimaal en ik wil eigenlijk nooit iemand tot last zijn. Ik ben een volwassen vrouw en vind dat je bij je keuzes de consequenties moet aanvaarden.
Het punt is dat naast het verdriet van een relatie die kapot is ik nu dus ook nog de keus moet maken van het houden of weghalen van dit kindje.
Wil ik dit alleen en kan ik dit aan?
En als ik een abortus laat doen, kan ik dat mezelf ooit vergeven?
Liefs Fleur
ps indien jullie verdere vragen hebben zal ik deze graag beantwoorden.
zondag 2 augustus 2009 om 06:48
Als iemand geen kind wil, dan wil ie geen kind. 'k Ben blij dat ik 'n vrouw ben en dat iemand mij dus nooit 'n ongewenst kind in de maag kan splitsen omdat ikzelf de eindbeslissing heb en dus in geval van 'n ongelukje voor abortus zou gaan.
Natuurlijk is het stom dat hij zich niet heeft laten steriliseren, maar waarom stop jij in godsnaam met de pil terwijl hij en/of jij dit nog niet had gedaan?
Je bent verantwoordelijk voor je eigen acties en als jij kost wat 't kost dit klompje cellen wil uitbroeden, dan moet je er ook maar alleen voor opdraaien. Arme arme andere 2 kinderen die ongetwijfeld de dupe worden van deze extra kostenpost. Nog niet gesproken over het feit dat die ook te lijden gaan hebben van zo'n jankblaag in huis.
Natuurlijk is het stom dat hij zich niet heeft laten steriliseren, maar waarom stop jij in godsnaam met de pil terwijl hij en/of jij dit nog niet had gedaan?
Je bent verantwoordelijk voor je eigen acties en als jij kost wat 't kost dit klompje cellen wil uitbroeden, dan moet je er ook maar alleen voor opdraaien. Arme arme andere 2 kinderen die ongetwijfeld de dupe worden van deze extra kostenpost. Nog niet gesproken over het feit dat die ook te lijden gaan hebben van zo'n jankblaag in huis.
zondag 2 augustus 2009 om 06:54
Ik dacht al: kom er maar in Elninjoo.
Hij was er zelf bij toen dit kindje "ontstond", en ik vind het erg laf van hem om voor de gevolgen weg te lopen. Verantwoordelijk voor zijn eigen acties, idd! Een abortus is geen voorbehoedsmiddel, de zwangerschap bestaat al, en jij kan hooguit besluiten om het NIET uit te dragen.
Hij kan jou niet dwingen tot een abortus, en als ik jouw verhaal zo lees zou jij daar ook spijt van krijgen.
Ga voor jezelf na of je jezelf nog een kindje ziet opvoeden. Financieel kost een baby niet veel. Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk gaat krijgen met je bedrijf, als je veel tijd aan je kindje kwijt bent in het begin.
Hij was er zelf bij toen dit kindje "ontstond", en ik vind het erg laf van hem om voor de gevolgen weg te lopen. Verantwoordelijk voor zijn eigen acties, idd! Een abortus is geen voorbehoedsmiddel, de zwangerschap bestaat al, en jij kan hooguit besluiten om het NIET uit te dragen.
Hij kan jou niet dwingen tot een abortus, en als ik jouw verhaal zo lees zou jij daar ook spijt van krijgen.
Ga voor jezelf na of je jezelf nog een kindje ziet opvoeden. Financieel kost een baby niet veel. Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk gaat krijgen met je bedrijf, als je veel tijd aan je kindje kwijt bent in het begin.
zondag 2 augustus 2009 om 06:58
Financieel kost 'n baby niet veel? Excuse me? Een kind kost tot z'n 18e minstens een ton: 1 TON! Kan zij dat ophoesten zonder haar andere kinderen te kort te doen? Zonder hen kansen te ontnemen?
Zij stopt met de pil, dan had zij haar benen bij elkaar moeten houden tot hij zijn sterilisatie had ondergaan. Zij is even schuldig aan dit ongelukje, maar hij wordt voor het onvoldongen feit geplaatst dat zij het wil uitbroeden.
Zij stopt met de pil, dan had zij haar benen bij elkaar moeten houden tot hij zijn sterilisatie had ondergaan. Zij is even schuldig aan dit ongelukje, maar hij wordt voor het onvoldongen feit geplaatst dat zij het wil uitbroeden.
zondag 2 augustus 2009 om 07:09
Een baby kost in de eerste paar jaar van zijn/haar leven bijna niks: de meeste spullen kun je goedkoop krijgen, bijvoorbeeld bij de kringloop. En welke kansen zouden de andere kinderen missen, als het financieel minder zou gaan de komende tijd? Iedereen in NL kan gaan studeren, daar zijn studiebeurzen voor uitgevonden. Tegen de tijd dat dit kindje oud genoeg is om geld te gaan kosten zijn de oudere kinderen oud genoeg voor een bijbaantje. Net als heel veel jongeren in NL.
Ze zijn inderdaan allebei "schuldig" (wat een stom woord in dit geval") aan dit ongelukje. Ze worden ALLEBEI voor het onvoldongen feit van deze zwangerschap geplaatst. TO kan dus niet meer besluiten om niet zwanger te raken. Ze zou kunnen besluiten om niet meer zwanger te willen zijn, maar een abortus is niet hetzelfde als een moedervlekje weg laten halen.
Een abortus is geen logisch gevolg van zwanger raken (ook al lijk jij dat zo te zien Elninjoo). Maar volgens mij zijn al deze argumenten ook al eens langs gekomen in het topic van Glittervisje. Dus wat mij betreft hoeven die niet weer herhaald te worden.
Ze zijn inderdaan allebei "schuldig" (wat een stom woord in dit geval") aan dit ongelukje. Ze worden ALLEBEI voor het onvoldongen feit van deze zwangerschap geplaatst. TO kan dus niet meer besluiten om niet zwanger te raken. Ze zou kunnen besluiten om niet meer zwanger te willen zijn, maar een abortus is niet hetzelfde als een moedervlekje weg laten halen.
Een abortus is geen logisch gevolg van zwanger raken (ook al lijk jij dat zo te zien Elninjoo). Maar volgens mij zijn al deze argumenten ook al eens langs gekomen in het topic van Glittervisje. Dus wat mij betreft hoeven die niet weer herhaald te worden.
zondag 2 augustus 2009 om 07:11
zondag 2 augustus 2009 om 07:15
Niet vervelend bedoelt, maar jij stopt met de pil. hij heeft zich nog niet laten helpen, waarom hebben jullie dan geen condoom gebruikt, of de Morning after gehaald toen bleek dat jullie het condoom waren vergeten. Jullie beiden zijn hier naar mijn mening verantwoordelijk voor. Hoewel ik van mening ben dat abortus altijd de keus van de vrouw is, kan ik me ergens jouw vriend ook voorstellen. Jullie hebben beiden geen verantwoordelijkheid genomen op het moment dat jullie dat wel hadden moeten doen. Nu blijkt dat hij geen verantwoordelijkheid wil nemen voor jullie fouten, is de keus aan jou. Wil je hem zo graag terug dat je bereid bent om een abortus te ondergaan of kun je het aan om alleen voor je kindje te zorgen. Een moeilijke keus die niemand hier voor je kan maken.
zondag 2 augustus 2009 om 07:16
quote:misschicken schreef op 02 augustus 2009 @ 07:09:
Zucht....Nien, wat moet je toch elke keer op die help-ik-ben-bezwangert-topics?Waarom wil je zo graag alleen maar mensen op dit soort topics die geen vuiltje aan de lucht zien en die zeggen tegen TO dat ze het vooral maar moet doen ongeacht de consequenties voor haar 2 andere kinderen en haarzelf? Bang voor 'n tegengeluid?
Zucht....Nien, wat moet je toch elke keer op die help-ik-ben-bezwangert-topics?Waarom wil je zo graag alleen maar mensen op dit soort topics die geen vuiltje aan de lucht zien en die zeggen tegen TO dat ze het vooral maar moet doen ongeacht de consequenties voor haar 2 andere kinderen en haarzelf? Bang voor 'n tegengeluid?
zondag 2 augustus 2009 om 07:18
quote:elninjoo schreef op 02 augustus 2009 @ 07:16:
[...]
Waarom wil je zo graag alleen maar mensen op dit soort topics die geen vuiltje aan de lucht zien en die zeggen tegen TO dat ze het vooral maar moet doen ongeacht de consequenties voor haar 2 andere kinderen en haarzelf? Bang voor 'n tegengeluid?
Neu iedereen mag haar zegje doen, wees niet bevreesd. Maar jouw mening is bekend, echt! En het is zo voorspelbaar dat je het in elk nieuw abortus/ongepland zwanger topic komt loeien.
Ik vraag me af waarom je je er toch elke keer weer op stort?
[...]
Waarom wil je zo graag alleen maar mensen op dit soort topics die geen vuiltje aan de lucht zien en die zeggen tegen TO dat ze het vooral maar moet doen ongeacht de consequenties voor haar 2 andere kinderen en haarzelf? Bang voor 'n tegengeluid?
Neu iedereen mag haar zegje doen, wees niet bevreesd. Maar jouw mening is bekend, echt! En het is zo voorspelbaar dat je het in elk nieuw abortus/ongepland zwanger topic komt loeien.
Ik vraag me af waarom je je er toch elke keer weer op stort?
zondag 2 augustus 2009 om 07:26
Fleur,
Wat een heftige situatie. Ik vind het nogal wat dat je vriend gewoon vertrokken is. Jullie weten het net pas neem ik aan en hij is nu al weg. Ook al wilt je vriend geen kind van zichzelf, hij houdt wel heel veel van jou zegt hij. En als je van iemand houdt laat je die persoon niet zo maar in de steek als er iets gebeurt waar je SAMEN verantwoordelijk voor bent. Je probeert het samen op te lossen en je neemt niet gelijk de benen. Vreselijk zeg. Dat hij jou onverantwoordelijk noemt als je de baby houdt is een opmerking die ik zelf niet niet serieus zou nemen.
Het advies dat ik jou zou geven is: kijk naar wat je zelf wilt. Praat erover met vrienden! Niet per se om hun mening te horen, maar zodat je dingen voor jezelf helder krijgt en je eigen ideeen communiceert. Probeer je niet te veel te laten beinvloeden door je vriend, want wat hij wilt is duidelijk. Het is belangrijk dat jij een keuze kunt maken waar je achter staat. Ik kan me goed voorstellen dat dat heel moeilijk is.
Veel sterkte.
Wat een heftige situatie. Ik vind het nogal wat dat je vriend gewoon vertrokken is. Jullie weten het net pas neem ik aan en hij is nu al weg. Ook al wilt je vriend geen kind van zichzelf, hij houdt wel heel veel van jou zegt hij. En als je van iemand houdt laat je die persoon niet zo maar in de steek als er iets gebeurt waar je SAMEN verantwoordelijk voor bent. Je probeert het samen op te lossen en je neemt niet gelijk de benen. Vreselijk zeg. Dat hij jou onverantwoordelijk noemt als je de baby houdt is een opmerking die ik zelf niet niet serieus zou nemen.
Het advies dat ik jou zou geven is: kijk naar wat je zelf wilt. Praat erover met vrienden! Niet per se om hun mening te horen, maar zodat je dingen voor jezelf helder krijgt en je eigen ideeen communiceert. Probeer je niet te veel te laten beinvloeden door je vriend, want wat hij wilt is duidelijk. Het is belangrijk dat jij een keuze kunt maken waar je achter staat. Ik kan me goed voorstellen dat dat heel moeilijk is.
Veel sterkte.
zondag 2 augustus 2009 om 07:26
Theoretische verhalen over 'schuld' lijken me zinloos in dit stadium. De baby is verwekt en terugblikken over 'hoe het anders gemoeten had' is vrij zinloos.
Elninjoo, dat jij je kennelijk niet kunt inleven in de gevoelens van TO tov abortus zegt natuurlijk niet dat ze deze gevoelens niet serieus moet nemen. Ik begrijp haar gevoelens wel heel goed en zou dit zelf ook zo ervaren.
Mbt. Kosten van kinderen en 'tekort komen'- Ik ken mensen die 4 kinderen hebben in de leeftijd van 4 tot 15, met één (vrij laag) salaris. Deze kinderen komen zeker niets tekort, vooral ook omdat de ouders zeer creatief zijn met het bedenken van leuke uitjes, hobby's e.d. en verder heel handig gebruik maken van voorzieningen die bijvoorbeeld de gemeente biedt. Je bent er nog altijd zelf bij en als je echt betrokken bent bij de leefwereld van je kinderen komen ze niet snel iets te kort hoor.
Mbt. 'jankblaag'- Sneu voor je als je baby's en kinderen zo ziet. Dat zal wel heel wat frustratie opleveren in het dagelijks leven, openbaar vervoer etc.
TO, je hebt het in elk geval al zo ver laten komen dat je vriend/ex is weggegaan. Daar is al redelijk wat moed voor nodig, dus ik denk dat je zelf behoorlijk goed weet wat je wilt. Blijf bij jezelf! en vertrouw op je intuitie. Bij het maken van dit soort keuzes is dat namelijk over het algemeen het beste. (Luister maar eens naar wat hoogleraar psychologie Ap Dijksterhuis hierover zegt in deze uitzending van 'Hart en Ziel' over intuitie: http://www.uitzendinggemi ... e4d8f9c4fe6a16fef5a88d4b7 )
Niemand kan je eigenlijk goed adviseren hierover, omdat het zo persoonlijk is.
Overigens kan je ex wel denken dat hij zo maar gemakkelijk aan iedere verantwoordelijkheid voor zijn kind kan ontsnappen, maar het is maar de vraag in hoeverre dat reëel is. Ik denk dat - als je wilt- je hem weldegelijk mee kunt laten betalen bij het opvoeden van je kind. Er reageren vast nog wel forummers die beter dan ik weten hoe dit juridisch precies in elkaar steekt.
Elninjoo, dat jij je kennelijk niet kunt inleven in de gevoelens van TO tov abortus zegt natuurlijk niet dat ze deze gevoelens niet serieus moet nemen. Ik begrijp haar gevoelens wel heel goed en zou dit zelf ook zo ervaren.
Mbt. Kosten van kinderen en 'tekort komen'- Ik ken mensen die 4 kinderen hebben in de leeftijd van 4 tot 15, met één (vrij laag) salaris. Deze kinderen komen zeker niets tekort, vooral ook omdat de ouders zeer creatief zijn met het bedenken van leuke uitjes, hobby's e.d. en verder heel handig gebruik maken van voorzieningen die bijvoorbeeld de gemeente biedt. Je bent er nog altijd zelf bij en als je echt betrokken bent bij de leefwereld van je kinderen komen ze niet snel iets te kort hoor.
Mbt. 'jankblaag'- Sneu voor je als je baby's en kinderen zo ziet. Dat zal wel heel wat frustratie opleveren in het dagelijks leven, openbaar vervoer etc.
TO, je hebt het in elk geval al zo ver laten komen dat je vriend/ex is weggegaan. Daar is al redelijk wat moed voor nodig, dus ik denk dat je zelf behoorlijk goed weet wat je wilt. Blijf bij jezelf! en vertrouw op je intuitie. Bij het maken van dit soort keuzes is dat namelijk over het algemeen het beste. (Luister maar eens naar wat hoogleraar psychologie Ap Dijksterhuis hierover zegt in deze uitzending van 'Hart en Ziel' over intuitie: http://www.uitzendinggemi ... e4d8f9c4fe6a16fef5a88d4b7 )
Niemand kan je eigenlijk goed adviseren hierover, omdat het zo persoonlijk is.
Overigens kan je ex wel denken dat hij zo maar gemakkelijk aan iedere verantwoordelijkheid voor zijn kind kan ontsnappen, maar het is maar de vraag in hoeverre dat reëel is. Ik denk dat - als je wilt- je hem weldegelijk mee kunt laten betalen bij het opvoeden van je kind. Er reageren vast nog wel forummers die beter dan ik weten hoe dit juridisch precies in elkaar steekt.
zondag 2 augustus 2009 om 07:28
Over de kosten van een baby zit ik persoonlijk niet zo in. Ik heb nog veel spullen bij mijn ouders staan en het meeste geld gaat naar luiers en wat kleding (wat je zo duur kunt maken als je wilt). Pas na een jaar of 5 zal dit veranderen. Zwemles, clubjes, school en daarna studie...dan gaan ze pas echt geld kosten. Maar misschien zit ik er dan wel heel anders bij. Ik heb altijd wel een baan of geld gehad, dus daar zit ik niet het meest over in.
Ook ben ik gek op mijn kinderen en zullen ze nooit aandacht tekort krijgen. Tot nu toe ging er ook geld en aandacht naar mijn vriend.
Ik heb op dit moment alleen erge verdriet over de omstandigheid waarop mijn relatie is verbroken. Dat we elkaar niet kunnen steunen op zo'n moeilijk moment. Ik heb mijn vriend zo vaak gesteund in alles wat hij wilde en juist nu heb ik hem ontzettend hard nodig.
Zoals Sharra zegt: ik kan niet meer besluiten om niet meer zwanger te raken, maar een abortus is niet hetzelfde als een moedervlekje weg laten halen.
Ook ben ik gek op mijn kinderen en zullen ze nooit aandacht tekort krijgen. Tot nu toe ging er ook geld en aandacht naar mijn vriend.
Ik heb op dit moment alleen erge verdriet over de omstandigheid waarop mijn relatie is verbroken. Dat we elkaar niet kunnen steunen op zo'n moeilijk moment. Ik heb mijn vriend zo vaak gesteund in alles wat hij wilde en juist nu heb ik hem ontzettend hard nodig.
Zoals Sharra zegt: ik kan niet meer besluiten om niet meer zwanger te raken, maar een abortus is niet hetzelfde als een moedervlekje weg laten halen.
zondag 2 augustus 2009 om 07:29
zondag 2 augustus 2009 om 07:36
quote:Fleur2010 schreef op 02 August 2009 @ 07:28:
Over de kosten van een baby zit ik persoonlijk niet zo in. Ik heb nog veel spullen bij mijn ouders staan en het meeste geld gaat naar luiers en wat kleding (wat je zo duur kunt maken als je wilt). Pas na een jaar of 5 zal dit veranderen. Zwemles, clubjes, school en daarna studie...dan gaan ze pas echt geld kosten. Maar misschien zit ik er dan wel heel anders bij. Ik heb altijd wel een baan of geld gehad, dus daar zit ik niet het meest over in.
Ik weet niet hoe groot het leeftijdsverschil tussen je kinderen is, maar als er inderdaad redelijk wat jaren tussen ze zit dan komen 'de grote kosten' natuurlijk ook niet allemaal tegelijk.
quote:Ik heb op dit moment alleen erge verdriet over de omstandigheid waarop mijn relatie is verbroken. Dat we elkaar niet kunnen steunen op zo'n moeilijk moment. Ik heb mijn vriend zo vaak gesteund in alles wat hij wilde en juist nu heb ik hem ontzettend hard nodig.Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen. Hoe voel je je qua zwangerschap? Heb je veel last van vermoeidheid, misselijkheid etc.? Dat kan de berg waar je tegenop ziet natuurlijk een stuk hoger doen lijken dan dat hij onder andere omstandigheden geweest zou zijn. Heb je behalve je ouders nog andere mensen met wie je zou kunnen praten? Misschien is het een goed idee om eens samen met een maatschappelijk werker alle financiële en praktische zaken en mogelijkheden op een rijtje te zetten? Misschien krijg je daardoor weer wat meer ruimte in je hoofd.
Over de kosten van een baby zit ik persoonlijk niet zo in. Ik heb nog veel spullen bij mijn ouders staan en het meeste geld gaat naar luiers en wat kleding (wat je zo duur kunt maken als je wilt). Pas na een jaar of 5 zal dit veranderen. Zwemles, clubjes, school en daarna studie...dan gaan ze pas echt geld kosten. Maar misschien zit ik er dan wel heel anders bij. Ik heb altijd wel een baan of geld gehad, dus daar zit ik niet het meest over in.
Ik weet niet hoe groot het leeftijdsverschil tussen je kinderen is, maar als er inderdaad redelijk wat jaren tussen ze zit dan komen 'de grote kosten' natuurlijk ook niet allemaal tegelijk.
quote:Ik heb op dit moment alleen erge verdriet over de omstandigheid waarop mijn relatie is verbroken. Dat we elkaar niet kunnen steunen op zo'n moeilijk moment. Ik heb mijn vriend zo vaak gesteund in alles wat hij wilde en juist nu heb ik hem ontzettend hard nodig.Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen. Hoe voel je je qua zwangerschap? Heb je veel last van vermoeidheid, misselijkheid etc.? Dat kan de berg waar je tegenop ziet natuurlijk een stuk hoger doen lijken dan dat hij onder andere omstandigheden geweest zou zijn. Heb je behalve je ouders nog andere mensen met wie je zou kunnen praten? Misschien is het een goed idee om eens samen met een maatschappelijk werker alle financiële en praktische zaken en mogelijkheden op een rijtje te zetten? Misschien krijg je daardoor weer wat meer ruimte in je hoofd.
zondag 2 augustus 2009 om 07:38
Als ik je posts zo lees, dan heb je je keuze al gemaakt. OK, wettelijk gezien kan en mag je nog een abortus laten plegen maar ik krijg de indruk dat je dat niet wil.
Ben het eens met nut, deze situatie heeft hoe dan ook tot een vertrouwensbreuk geleid en zal altijd tussen jullie in blijven staan. Abortus of niet, je relatie met vriend is stuk.
Distractions zegt het ook heel goed, blijf bij jezelf en volg je eigen gevoel.
Ben het eens met nut, deze situatie heeft hoe dan ook tot een vertrouwensbreuk geleid en zal altijd tussen jullie in blijven staan. Abortus of niet, je relatie met vriend is stuk.
Distractions zegt het ook heel goed, blijf bij jezelf en volg je eigen gevoel.
zondag 2 augustus 2009 om 07:53
quote:Visotsky schreef op 02 augustus 2009 @ 07:36:
Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen. Hoe voel je je qua zwangerschap? Heb je veel last van vermoeidheid, misselijkheid etc.? Dat kan de berg waar je tegenop ziet natuurlijk een stuk hoger doen lijken dan dat hij onder andere omstandigheden geweest zou zijn. Heb je behalve je ouders nog andere mensen met wie je zou kunnen praten? Misschien is het een goed idee om eens samen met een maatschappelijk werker alle financiële en praktische zaken en mogelijkheden op een rijtje te zetten? Misschien krijg je daardoor weer wat meer ruimte in je hoofd.
Ik voel me inderdaad erg moe en misselijk, maar dit kan ook aan de situatie liggen. Verder heb ik pijn in mijn buik, dus misschien gaat het dadelijk nog wel natuurlijk de beslissing.
Ik heb het met verschillende vrienden (mannelijk en vrouwelijk) besproken. De meesten raden me een abortus af. Alhoewel ze mij steunen in elke beslissing die ik neem.
Ik weet ook dat mijn relatie nooit meer goedkomt. Het zal altijd tussen ons blijven staan. Toch is er nog een sprankeltje hoop die graag zou willen dat hij toch bijdraait. Al weet ik dat dit tegen beter is. Er schiet telkens door mijn hoofd....we hadden het zo goed kunnen hebben...
Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen. Hoe voel je je qua zwangerschap? Heb je veel last van vermoeidheid, misselijkheid etc.? Dat kan de berg waar je tegenop ziet natuurlijk een stuk hoger doen lijken dan dat hij onder andere omstandigheden geweest zou zijn. Heb je behalve je ouders nog andere mensen met wie je zou kunnen praten? Misschien is het een goed idee om eens samen met een maatschappelijk werker alle financiële en praktische zaken en mogelijkheden op een rijtje te zetten? Misschien krijg je daardoor weer wat meer ruimte in je hoofd.
Ik voel me inderdaad erg moe en misselijk, maar dit kan ook aan de situatie liggen. Verder heb ik pijn in mijn buik, dus misschien gaat het dadelijk nog wel natuurlijk de beslissing.
Ik heb het met verschillende vrienden (mannelijk en vrouwelijk) besproken. De meesten raden me een abortus af. Alhoewel ze mij steunen in elke beslissing die ik neem.
Ik weet ook dat mijn relatie nooit meer goedkomt. Het zal altijd tussen ons blijven staan. Toch is er nog een sprankeltje hoop die graag zou willen dat hij toch bijdraait. Al weet ik dat dit tegen beter is. Er schiet telkens door mijn hoofd....we hadden het zo goed kunnen hebben...
zondag 2 augustus 2009 om 08:02
quote:misschicken schreef op 02 augustus 2009 @ 07:18:
[...]
Neu iedereen mag haar zegje doen, wees niet bevreesd. Maar jouw mening is bekend, echt! En het is zo voorspelbaar dat je het in elk nieuw abortus/ongepland zwanger topic komt loeien.
Ik vraag me af waarom je je er toch elke keer weer op stort?De meningen van de voorstanders om ongelukjes uit te broeden zijn ook bekend. Die dus ook maar hun mond laten houden? Of vraag je je bij hen niet af waarom die zich er elke keer op storten als er iemand 'n ongelukje komt melden?
[...]
Neu iedereen mag haar zegje doen, wees niet bevreesd. Maar jouw mening is bekend, echt! En het is zo voorspelbaar dat je het in elk nieuw abortus/ongepland zwanger topic komt loeien.
Ik vraag me af waarom je je er toch elke keer weer op stort?De meningen van de voorstanders om ongelukjes uit te broeden zijn ook bekend. Die dus ook maar hun mond laten houden? Of vraag je je bij hen niet af waarom die zich er elke keer op storten als er iemand 'n ongelukje komt melden?
zondag 2 augustus 2009 om 08:05
Het is extra moeilijk om een keuze te maken nu je verdriet hebt om de verbroken relatie en je je waarschijnlijk ook wat wiebelig voelt door alle hormonale veranderingen.
De opmerking die je vriend komt op mij ook over als: proberen jou van mening te doen veranderen met iets waarvan hij weet dat t jou raakt. Het kan nog altijd zijn dat je vriend bijdraait of het goed komt tussen jou en hem, maar dat is even niet belangrijk. Die relatie is niet stabiel en je gevoelens omtrent hem zullen na verloop van tijd anders zijn.
Het gaat nu om jou en je al twee oudere kinderen en het nieuwe kindje. Dat is een deel van jezelf. Die gevoelens zullen er altijd zijn.
Omdat dit je nu zo bezig houdt ben ik wel benieuwd naar hoe dat eigenlijk is gegaan met je vriend? Heeft hij gewoon gezegd: nou, ik pak mn spullen en ben weg, veel succes? Was puur het feit dat je zwanger bent voor hem genoeg reden om weg te gaan of zijn er nog ruzies hierom geweest? Heb jij hem misschien de deur gewezen? Hoe moeten we t ons voorstellen? Speelden er geen andere issues verder? Hoe oud is je vriend?
De opmerking die je vriend komt op mij ook over als: proberen jou van mening te doen veranderen met iets waarvan hij weet dat t jou raakt. Het kan nog altijd zijn dat je vriend bijdraait of het goed komt tussen jou en hem, maar dat is even niet belangrijk. Die relatie is niet stabiel en je gevoelens omtrent hem zullen na verloop van tijd anders zijn.
Het gaat nu om jou en je al twee oudere kinderen en het nieuwe kindje. Dat is een deel van jezelf. Die gevoelens zullen er altijd zijn.
Omdat dit je nu zo bezig houdt ben ik wel benieuwd naar hoe dat eigenlijk is gegaan met je vriend? Heeft hij gewoon gezegd: nou, ik pak mn spullen en ben weg, veel succes? Was puur het feit dat je zwanger bent voor hem genoeg reden om weg te gaan of zijn er nog ruzies hierom geweest? Heb jij hem misschien de deur gewezen? Hoe moeten we t ons voorstellen? Speelden er geen andere issues verder? Hoe oud is je vriend?
zondag 2 augustus 2009 om 08:20
Volgens mij ben je nu al weer alleenstaand moeder. Laten we eerlijk zijn. Die relatie kun je wel afschrijven. Stel je pleegt abortus, dan doe je dat omdat jouw partner dat wenst. Denk je niet dat dit jullie zal achtervolgen in de relatie. Ik vrees dat je het hem op een gegeven moment niet kunt vergeven. Het blijft een leven wat je afbreekt.
Tevens ben je zelf ook verantwoordelijk voor je zwangerschap. Je bent zelf bewust gestopt met anticonceptie en je hebt ook niet de moeite genomen om een condoom om te laten knopen bij je vriend. Kun je zelf leven met een abortus?
Tevens ben je zelf ook verantwoordelijk voor je zwangerschap. Je bent zelf bewust gestopt met anticonceptie en je hebt ook niet de moeite genomen om een condoom om te laten knopen bij je vriend. Kun je zelf leven met een abortus?
zondag 2 augustus 2009 om 08:28
Aan Distractions:
Hij heeft er wel over nagedacht en liet mij ook een paar keer in de waan dat hij het toch wel zag zitten...in ieder geval terug wilde komen. Hij was al tijdelijk even bij zijn vriend in huis. Zo zei hij afgelopen vrijdag dat hij Mara een mooie naam vond, dat hij niet mij of een kind alleen zou kunnen laten. Dat hij wel wilde dat ik toch over een abortus zou nadenken, maar graag met mij en de kinderen op vakantie wilde en terug wilde komen. Het liefst zo snel mogelijk. Zaterdag heeft hij met zijn moeder gesproken (pro-abortus en heel veel invloed op hem). Hierna kreeg ik een totaal andere man aan de telefoon. Nee, hij wilde alleen terug komen om de communicatie open te houden, dat hij me toch wilde overhalen om het weg te laten halen, dat we dat wel aan zouden kunnen en hij me daarin zou steunen.
Ik wilde telkens die hoop niet meer, dus heb ik hem gevraagd waarom hij terug wilde komen...dat was dus om mij over te halen voor een abortus. Waarop het gesprek uit de hand liep en ik hem zijn spullen op heb laten halen. hij is huilend de deur uitgelopen, terwijl het toch een koele man is. Hij is 33 jaar, ook volwassen dus. De uroloog raadde hem sterilisatie af, vanwege de reden die hij opgaf.
Ik moet toegeven dat er (zoals in elke relatie) weleens wat issues waren tussen ons. Hij deed bijna nooit wat in het huishouden, was koopziek en in het eerste jaar van onze relatie is hij een paar keer vreemd gegaan (ook zonder condoom). Toch is houden van een vreemd verschijnsel...je kunt iemand heel veel vergeven, maar ik ben bang dat ik dit niet kan.
Aan Fleurtje:
Als ik heel realistisch ben weet ik dat het zelfs gezelliger zal worden nu, en dat ik niet veel aan hem zou hebben. Betekent niet dat je een gevoel zomaar kunt stoppen. Dat zou ideaal zijn. Het is allemaal nog erg vers en misschien dat ik over een tijdje er anders over denk of voel.
Hij heeft er wel over nagedacht en liet mij ook een paar keer in de waan dat hij het toch wel zag zitten...in ieder geval terug wilde komen. Hij was al tijdelijk even bij zijn vriend in huis. Zo zei hij afgelopen vrijdag dat hij Mara een mooie naam vond, dat hij niet mij of een kind alleen zou kunnen laten. Dat hij wel wilde dat ik toch over een abortus zou nadenken, maar graag met mij en de kinderen op vakantie wilde en terug wilde komen. Het liefst zo snel mogelijk. Zaterdag heeft hij met zijn moeder gesproken (pro-abortus en heel veel invloed op hem). Hierna kreeg ik een totaal andere man aan de telefoon. Nee, hij wilde alleen terug komen om de communicatie open te houden, dat hij me toch wilde overhalen om het weg te laten halen, dat we dat wel aan zouden kunnen en hij me daarin zou steunen.
Ik wilde telkens die hoop niet meer, dus heb ik hem gevraagd waarom hij terug wilde komen...dat was dus om mij over te halen voor een abortus. Waarop het gesprek uit de hand liep en ik hem zijn spullen op heb laten halen. hij is huilend de deur uitgelopen, terwijl het toch een koele man is. Hij is 33 jaar, ook volwassen dus. De uroloog raadde hem sterilisatie af, vanwege de reden die hij opgaf.
Ik moet toegeven dat er (zoals in elke relatie) weleens wat issues waren tussen ons. Hij deed bijna nooit wat in het huishouden, was koopziek en in het eerste jaar van onze relatie is hij een paar keer vreemd gegaan (ook zonder condoom). Toch is houden van een vreemd verschijnsel...je kunt iemand heel veel vergeven, maar ik ben bang dat ik dit niet kan.
Aan Fleurtje:
Als ik heel realistisch ben weet ik dat het zelfs gezelliger zal worden nu, en dat ik niet veel aan hem zou hebben. Betekent niet dat je een gevoel zomaar kunt stoppen. Dat zou ideaal zijn. Het is allemaal nog erg vers en misschien dat ik over een tijdje er anders over denk of voel.
zondag 2 augustus 2009 om 08:32
Van dat gevoel snap ik heel goed, maar toch... Lees die ene alinea nog es zelf, "ik moet toegeven dat...".
Je kunt gevoel niet stopzetten, wél negeren. En dat, zeker gezien die ene alinea, lijkt mij persoonlijk wel een ding om eens te proberen.
Zonder condoom vreemdgaan. Heb je je wel es laten testen?
En dan, zonder condoom... Nam dus wel het risico op een zwangerschap, bij jou of bij iemand anders... Ja, allebei verantwoordelijk, ik weet het, maar jíj loopt er niet voor weg ws. Hij wel. Nare karaktereigenschap waar je niet veel aan zult gaan hebben.
Je kunt gevoel niet stopzetten, wél negeren. En dat, zeker gezien die ene alinea, lijkt mij persoonlijk wel een ding om eens te proberen.
Zonder condoom vreemdgaan. Heb je je wel es laten testen?
En dan, zonder condoom... Nam dus wel het risico op een zwangerschap, bij jou of bij iemand anders... Ja, allebei verantwoordelijk, ik weet het, maar jíj loopt er niet voor weg ws. Hij wel. Nare karaktereigenschap waar je niet veel aan zult gaan hebben.
zondag 2 augustus 2009 om 08:39
Ik neem aan dat je vriend op de hoogte was van het preciese moment dat je met de pil gestopt bent? En ik gok dan maar dat hij zijn verantwoordelijkheid om jou niet zwanger te maken niet heeft genomen door voortaan condooms te gebruiken?
Dan is hij net zo onverantwoordelijk. Maar dat is natuurlijk achteraf-gelul.
Wat hier eigenlijk al door de meesten gezegd is: kies voor hetgeen waar jezelf achter kunt staan en houd geen rekening met hem. Want de kans is inderdaad erg groot dat dit verhaal hoe dan ook altijd tussen jullie in zal blijven staan.
Wat ik wel apart vind is dat zijn moeder zo pro-abortus is. Waarom heeft zij dan wel 1 of meer kinderen? Heeft ze daar dan spijt van? Heeft je vriend dat in zijn jeugd wellicht ook heel erg meegekregen? (speculaties)
Dan is hij net zo onverantwoordelijk. Maar dat is natuurlijk achteraf-gelul.
Wat hier eigenlijk al door de meesten gezegd is: kies voor hetgeen waar jezelf achter kunt staan en houd geen rekening met hem. Want de kans is inderdaad erg groot dat dit verhaal hoe dan ook altijd tussen jullie in zal blijven staan.
Wat ik wel apart vind is dat zijn moeder zo pro-abortus is. Waarom heeft zij dan wel 1 of meer kinderen? Heeft ze daar dan spijt van? Heeft je vriend dat in zijn jeugd wellicht ook heel erg meegekregen? (speculaties)
zondag 2 augustus 2009 om 08:40
