Relaties
alle pijlers
Co-ouderschap; omgaan met overweldigend gemis zoontje
zondag 2 augustus 2009 om 12:15
Dag allemaal,
Sinds een week is de relatiebreuk definitief. Praktisch gezien verandert er niet zo veel. Wij woonden al niet samen, en ons zoontje was de ene helft van de week bij mij, de andere helft bij hem. We waren samen in het ene, dan wel andere huis.
Wat dus mist is de aanwezigheid van vriend en zoontje. Maar eigenlijk meer een manier van leven. Samen te zijn, in een gezin. De relatie was niet goed, maar bood me een directe mogeijkheid op liefde, ook al werd deze niet ingevuld. Ik moet mijn hoop en dromen hieromtrent laten varen, dat doet vreselijk pijn.
Maar het moeilijkste vind ik dat ik mijn zoontje niet meer dagelijks kan zien. Ik mis hem gruwelijk. Ik raak ervan in paniek.
Ik kom pas tot rust als hij hier weer is, bij me. Als ik denk aan de dag dat ik hem weer weg moet brengen verstikt dat me.
Ik weet dat ik hem los moet laten. Hij heeft zijn eigen leven. Zijn vader is net zo belangrijk als ik. Ik probeer me over de dagen dat ik hem niet zie heen te tillen door te denken aan de dag dat ik hem weer wél zie. Maar het is me dit weekend allemaal teveel. De situatie is zo pijnlijk; én een relatiebreuk, én mijn zoontje niet zien. Mijn moeder ligt ook in het ziekenhuis.
Het maakt me angstig en erg verdrietig.
Eerder deze week, heb ik voor mezelf een plan de campagne opgesteld:
-zolder ombouwen tot atelier, schilderen
-veel contact met vriendinnen zoeken
-destructieve gedachten ombuigen dmv schrijven in een dagboek
Ik wil hier doorheen komen, ik wil verder. Maar hoe ga ik ervoor zorgen dat het ook echt goed voelt, wanneer alles in mij het uitschreeuwt van gemis? Hoe doen andere vrouwen dit?
Sinds een week is de relatiebreuk definitief. Praktisch gezien verandert er niet zo veel. Wij woonden al niet samen, en ons zoontje was de ene helft van de week bij mij, de andere helft bij hem. We waren samen in het ene, dan wel andere huis.
Wat dus mist is de aanwezigheid van vriend en zoontje. Maar eigenlijk meer een manier van leven. Samen te zijn, in een gezin. De relatie was niet goed, maar bood me een directe mogeijkheid op liefde, ook al werd deze niet ingevuld. Ik moet mijn hoop en dromen hieromtrent laten varen, dat doet vreselijk pijn.
Maar het moeilijkste vind ik dat ik mijn zoontje niet meer dagelijks kan zien. Ik mis hem gruwelijk. Ik raak ervan in paniek.
Ik kom pas tot rust als hij hier weer is, bij me. Als ik denk aan de dag dat ik hem weer weg moet brengen verstikt dat me.
Ik weet dat ik hem los moet laten. Hij heeft zijn eigen leven. Zijn vader is net zo belangrijk als ik. Ik probeer me over de dagen dat ik hem niet zie heen te tillen door te denken aan de dag dat ik hem weer wél zie. Maar het is me dit weekend allemaal teveel. De situatie is zo pijnlijk; én een relatiebreuk, én mijn zoontje niet zien. Mijn moeder ligt ook in het ziekenhuis.
Het maakt me angstig en erg verdrietig.
Eerder deze week, heb ik voor mezelf een plan de campagne opgesteld:
-zolder ombouwen tot atelier, schilderen
-veel contact met vriendinnen zoeken
-destructieve gedachten ombuigen dmv schrijven in een dagboek
Ik wil hier doorheen komen, ik wil verder. Maar hoe ga ik ervoor zorgen dat het ook echt goed voelt, wanneer alles in mij het uitschreeuwt van gemis? Hoe doen andere vrouwen dit?
zondag 2 augustus 2009 om 17:23
quote:rosanna08 schreef op 02 augustus 2009 @ 17:11:
[...]Paloma, ik snap dat je het goed bedoelt, maar ik denk dat het heel lastig is om hier als niet/ouder op te reageren, je kunt alleen leuke theorieèn er op los laten.Het is helemaal niet lastig om hier als niet ouder op te reageren, Dat ik een gevoelige snaar raak is denk ik meer aan de orde.
[...]Paloma, ik snap dat je het goed bedoelt, maar ik denk dat het heel lastig is om hier als niet/ouder op te reageren, je kunt alleen leuke theorieèn er op los laten.Het is helemaal niet lastig om hier als niet ouder op te reageren, Dat ik een gevoelige snaar raak is denk ik meer aan de orde.
zondag 2 augustus 2009 om 17:27
Ik heb niet alles gelezen en de situatie is niet hetzelfde, maar ik wil toch even reageren.
Ik ben nu 8 maanden alleen en in het begin vond ik de tijd zonder kinderen afschuwlijk. Daarna had ik het met studie zo druk, dat het wel goed uitkwam als ik alleen was, want dan kon ik lekker doorwerken en hoefde alleen te stoppen als ik wat ging eten, even gauw-gauw. De vrije weekenden vulden zich langzaamaan met vriendinnen die alleen zijn. Die ik daarvoor dus eigenlijk nooit zag in een weekend. Daardoor zijn nieuwe vriendschappen ontstaan! Nu kan ik echt genieten van de vrije tijd. Ik ben niet meer overwegend boos of verdrietig, maar beter in balans.
Soms zie ik er vooraf wel tegenop, maar als ze dan weg zijn vind ik dat meestal lekker. 's Morgens in een leeg huis wakker worden en in een leeg huis gaan slapen blijf ik wel vreemd en niet echt prettig vinden.
Hopelijk geeft je dit een beetje een beeld. Mijn kinderen zijn wel ouder (pubers), dat kan schelen, maar mijn liefdesverdriet was/is overweldigend intens na 16 jaar huwelijk...
Ik ben nu 8 maanden alleen en in het begin vond ik de tijd zonder kinderen afschuwlijk. Daarna had ik het met studie zo druk, dat het wel goed uitkwam als ik alleen was, want dan kon ik lekker doorwerken en hoefde alleen te stoppen als ik wat ging eten, even gauw-gauw. De vrije weekenden vulden zich langzaamaan met vriendinnen die alleen zijn. Die ik daarvoor dus eigenlijk nooit zag in een weekend. Daardoor zijn nieuwe vriendschappen ontstaan! Nu kan ik echt genieten van de vrije tijd. Ik ben niet meer overwegend boos of verdrietig, maar beter in balans.
Soms zie ik er vooraf wel tegenop, maar als ze dan weg zijn vind ik dat meestal lekker. 's Morgens in een leeg huis wakker worden en in een leeg huis gaan slapen blijf ik wel vreemd en niet echt prettig vinden.
Hopelijk geeft je dit een beetje een beeld. Mijn kinderen zijn wel ouder (pubers), dat kan schelen, maar mijn liefdesverdriet was/is overweldigend intens na 16 jaar huwelijk...
zondag 2 augustus 2009 om 17:42
zondag 2 augustus 2009 om 17:52
Ivy Rosa
Ik ben ook aan het dubben of mijn idee dat zoontje deze week naar mij gaat ipv naar BSO niet verwarrend is voor hem. Wel had ik bedacht dat ik wil aanbieden dat ik met hem naar het strand ga. Zo van, het wordt mooi weer, beter idee om naar het strand te gaan dan naar BSO.
Ik weet niet waarom ex dit niet persé de meest logische oplossing vindt. Vermoedelijk wil hij liever voor het weekend vrij gaan, om dit weekend vrij voor mij op te heffen.
Ik stel voor dat ik graag naar het strand ga met zoontje. Als hij dat niet wil, dan accepteer ik dat maar. Ook omdat ik dus niet zeker weet wat nou beter is voor zoontje.
Verder vind ik alle reacties /goede raad van erg waardevol, ook die van mensen zonder kinderen. Heel erg bedankt!
Pem, reacties zoals die van jou geven me wat moed. Echt geloven dat het voor mij ook zo zal gaan doe ik nog niet, maar dat zal er wel bij horen.
Ik voel me ietsje beter. Iets minder wanhopig. Nu vanavond mezelf nog overeind houden.
Palomo, ik ga proberen het te doen zoals je schreef.
Ik ben ook aan het dubben of mijn idee dat zoontje deze week naar mij gaat ipv naar BSO niet verwarrend is voor hem. Wel had ik bedacht dat ik wil aanbieden dat ik met hem naar het strand ga. Zo van, het wordt mooi weer, beter idee om naar het strand te gaan dan naar BSO.
Ik weet niet waarom ex dit niet persé de meest logische oplossing vindt. Vermoedelijk wil hij liever voor het weekend vrij gaan, om dit weekend vrij voor mij op te heffen.
Ik stel voor dat ik graag naar het strand ga met zoontje. Als hij dat niet wil, dan accepteer ik dat maar. Ook omdat ik dus niet zeker weet wat nou beter is voor zoontje.
Verder vind ik alle reacties /goede raad van erg waardevol, ook die van mensen zonder kinderen. Heel erg bedankt!
Pem, reacties zoals die van jou geven me wat moed. Echt geloven dat het voor mij ook zo zal gaan doe ik nog niet, maar dat zal er wel bij horen.
Ik voel me ietsje beter. Iets minder wanhopig. Nu vanavond mezelf nog overeind houden.
Palomo, ik ga proberen het te doen zoals je schreef.
zondag 2 augustus 2009 om 17:54
zondag 2 augustus 2009 om 18:05
quote:rosanna08 schreef op 02 augustus 2009 @ 17:42:
[...]en het nut daarvan is???Dat windowsvista uit haar comfort zone komt van het denken dat zij geen invloed heeft op wat er met haar en haar zoontje in de toekomst zal gebeuren. Windowsvista heeft morele kracht nodig die haar sterker en daardoor gebalanceerder maakt, geen morele steun die haar nog meer in haar verdriet doet zwelgen.
[...]en het nut daarvan is???Dat windowsvista uit haar comfort zone komt van het denken dat zij geen invloed heeft op wat er met haar en haar zoontje in de toekomst zal gebeuren. Windowsvista heeft morele kracht nodig die haar sterker en daardoor gebalanceerder maakt, geen morele steun die haar nog meer in haar verdriet doet zwelgen.
zondag 2 augustus 2009 om 18:17
dinsdag 4 augustus 2009 om 00:16
Beste Paloma,
i.p.v. commentaar te leveren op IvyRosa kun je je beter verbazen en bezighouden met de uitspraak van yayaatje " .....juist omdat ex zoonlief nu maar af en toe ziet kan hij een leuke vader voor hem zijn, een veel leukere vader dan wanneer zoonlief hem elke dag ziet.....".
Deze vrouw heeft het niet begrepen, zij zal bepalen wanneer papa een leuke vader is.
Vraag dat over 20 jaar maar eens aan zoonlief, die dan niet meer weet dat mama en hij het altijd leuk hadden maar wel dat hij op gezette tijden papa zag...en niet te vergeten dat papa waarschijnlijk erg veel buikpijn heeft van deze "gezette" tijden waarbij hij wel verplicht is om leuk te doen om het gemis toch enigzins te compenseren.
En zonder kids is het erg makkelijk te oordelen over deze situaties........probeer maar eens banden te plakken zonder bandenplakspullen!!!!!!!!
Het advies bij papa is bij papa, bij mama is bij mama en bij de BSO is bij de BSO vind ik persoonlijk super.... dat geeft echt heel veel rust voor je kinderen. Dan weten ze precies waar ze aan toe zijn en geeft het hen de structuur die ze nodig hebben.
En van co-ouderschap in goede banen wordt geen kind minder........en... wat misschien wel even belangrijk is ...geen ouder ongelukkiger als hij/zij het beste met de kids voor heeft, ooit heb je samen boven de wieg gehangen en nu moet je het zo proberen op te lossen dat iedereen zo gelukkig mogelijk verder kan met zijn/ haar leven!
i.p.v. commentaar te leveren op IvyRosa kun je je beter verbazen en bezighouden met de uitspraak van yayaatje " .....juist omdat ex zoonlief nu maar af en toe ziet kan hij een leuke vader voor hem zijn, een veel leukere vader dan wanneer zoonlief hem elke dag ziet.....".
Deze vrouw heeft het niet begrepen, zij zal bepalen wanneer papa een leuke vader is.
Vraag dat over 20 jaar maar eens aan zoonlief, die dan niet meer weet dat mama en hij het altijd leuk hadden maar wel dat hij op gezette tijden papa zag...en niet te vergeten dat papa waarschijnlijk erg veel buikpijn heeft van deze "gezette" tijden waarbij hij wel verplicht is om leuk te doen om het gemis toch enigzins te compenseren.
En zonder kids is het erg makkelijk te oordelen over deze situaties........probeer maar eens banden te plakken zonder bandenplakspullen!!!!!!!!
Het advies bij papa is bij papa, bij mama is bij mama en bij de BSO is bij de BSO vind ik persoonlijk super.... dat geeft echt heel veel rust voor je kinderen. Dan weten ze precies waar ze aan toe zijn en geeft het hen de structuur die ze nodig hebben.
En van co-ouderschap in goede banen wordt geen kind minder........en... wat misschien wel even belangrijk is ...geen ouder ongelukkiger als hij/zij het beste met de kids voor heeft, ooit heb je samen boven de wieg gehangen en nu moet je het zo proberen op te lossen dat iedereen zo gelukkig mogelijk verder kan met zijn/ haar leven!
dinsdag 4 augustus 2009 om 00:28
quote:paloma schreef op 02 augustus 2009 @ 18:05:
[...]
Dat windowsvista uit haar comfort zone komt van het denken dat zij geen invloed heeft op wat er met haar en haar zoontje in de toekomst zal gebeuren. Windowsvista heeft morele kracht nodig die haar sterker en daardoor gebalanceerder maakt, geen morele steun die haar nog meer in haar verdriet doet zwelgen.
Hier ga je ergens mank Paloma, met een scheiding raak je namelijk een heel belangrijk deel invloed kwijt als het gaat om de kinderen. Dat is nou eenmaal zo en daar verander je helemaal niks aan.
Er is niks ter wereld wat je zo raakt als je kinderen of het gemis daarvan. Het heeft tijd nodig om aan een dergelijke nieuwe wending in je leven een positieve draai te geven.
Verder is morele steun en het toelaten van verdriet heel erg belangrijk om uiteindelijk enigszins stabiel, met een ervaring rijker uit de strijd te komen!
[...]
Dat windowsvista uit haar comfort zone komt van het denken dat zij geen invloed heeft op wat er met haar en haar zoontje in de toekomst zal gebeuren. Windowsvista heeft morele kracht nodig die haar sterker en daardoor gebalanceerder maakt, geen morele steun die haar nog meer in haar verdriet doet zwelgen.
Hier ga je ergens mank Paloma, met een scheiding raak je namelijk een heel belangrijk deel invloed kwijt als het gaat om de kinderen. Dat is nou eenmaal zo en daar verander je helemaal niks aan.
Er is niks ter wereld wat je zo raakt als je kinderen of het gemis daarvan. Het heeft tijd nodig om aan een dergelijke nieuwe wending in je leven een positieve draai te geven.
Verder is morele steun en het toelaten van verdriet heel erg belangrijk om uiteindelijk enigszins stabiel, met een ervaring rijker uit de strijd te komen!
dinsdag 4 augustus 2009 om 00:43
quote:lovemum schreef op 04 augustus 2009 @ 00:16:
Beste Paloma,
i.p.v. commentaar te leveren op IvyRosa kun je je beter verbazen en bezighouden met de uitspraak van yayaatje " .....juist omdat ex zoonlief nu maar af en toe ziet kan hij een leuke vader voor hem zijn, een veel leukere vader dan wanneer zoonlief hem elke dag ziet.....".
Deze vrouw heeft het niet begrepen, zij zal bepalen wanneer papa een leuke vader is.
Vraag dat over 20 jaar maar eens aan zoonlief, die dan niet meer weet dat mama en hij het altijd leuk hadden maar wel dat hij op gezette tijden papa zag...en niet te vergeten dat papa waarschijnlijk erg veel buikpijn heeft van deze "gezette" tijden waarbij hij wel verplicht is om leuk te doen om het gemis toch enigzins te compenseren.Misschien moet jij Yayaatjes verhaal een beetje beter lezen voor je zo'n nare uitspraak doet. Zo als jij het neer zet, heeft ze het zeker niet bedoeld.
Beste Paloma,
i.p.v. commentaar te leveren op IvyRosa kun je je beter verbazen en bezighouden met de uitspraak van yayaatje " .....juist omdat ex zoonlief nu maar af en toe ziet kan hij een leuke vader voor hem zijn, een veel leukere vader dan wanneer zoonlief hem elke dag ziet.....".
Deze vrouw heeft het niet begrepen, zij zal bepalen wanneer papa een leuke vader is.
Vraag dat over 20 jaar maar eens aan zoonlief, die dan niet meer weet dat mama en hij het altijd leuk hadden maar wel dat hij op gezette tijden papa zag...en niet te vergeten dat papa waarschijnlijk erg veel buikpijn heeft van deze "gezette" tijden waarbij hij wel verplicht is om leuk te doen om het gemis toch enigzins te compenseren.Misschien moet jij Yayaatjes verhaal een beetje beter lezen voor je zo'n nare uitspraak doet. Zo als jij het neer zet, heeft ze het zeker niet bedoeld.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 4 augustus 2009 om 00:47
quote:paloma schreef op 02 augustus 2009 @ 18:05:
[...]
Dat windowsvista uit haar comfort zone komt van het denken dat zij geen invloed heeft op wat er met haar en haar zoontje in de toekomst zal gebeuren. Windowsvista heeft morele kracht nodig die haar sterker en daardoor gebalanceerder maakt, geen morele steun die haar nog meer in haar verdriet doet zwelgen.Comfort zone? Volgens mij zit WV niet echt in een comfort zone hoor....
Paloma, no offence, maar je hebt geen idee waar je over praat. Ik heb hier nog geen reacties gezien die WV zouden stimuleren in het zwelgen in haar verdriet. En ik heb WV ook nog niet zien zwelgen in haar verdriet of de behoefte daaraan zien posten.
[...]
Dat windowsvista uit haar comfort zone komt van het denken dat zij geen invloed heeft op wat er met haar en haar zoontje in de toekomst zal gebeuren. Windowsvista heeft morele kracht nodig die haar sterker en daardoor gebalanceerder maakt, geen morele steun die haar nog meer in haar verdriet doet zwelgen.Comfort zone? Volgens mij zit WV niet echt in een comfort zone hoor....
Paloma, no offence, maar je hebt geen idee waar je over praat. Ik heb hier nog geen reacties gezien die WV zouden stimuleren in het zwelgen in haar verdriet. En ik heb WV ook nog niet zien zwelgen in haar verdriet of de behoefte daaraan zien posten.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 4 augustus 2009 om 09:04
Ik denk echt dat de zoon beter af is bij moeder dan bij een BSO. Er is niets mis met een BSO, maar bij mamma zijn is nog veel fijner.
Dat hij dan verdrietig is bij afscheid nemen? Ach, dat verdriet zit er toch wel...dat komt er dan alleen maar uit. Het is voor de ouders makkelijker dat verdriet niet te hoeven zien.
Maar ik zou nooit me kind naar een BSO brengen alleen maar om zijn pappie niet te kwetsen.
Dat hij dan verdrietig is bij afscheid nemen? Ach, dat verdriet zit er toch wel...dat komt er dan alleen maar uit. Het is voor de ouders makkelijker dat verdriet niet te hoeven zien.
Maar ik zou nooit me kind naar een BSO brengen alleen maar om zijn pappie niet te kwetsen.
dinsdag 4 augustus 2009 om 09:12
Ook ik heb dit moet doorstaan.Elke keer als hij de kinderen kwam halen (en dat was om het weekend) zat ik achter mijn putertje met een fles drank..en deed niks anders dan de nieuwssite's in de gaten houden.Ik was echt bang dat hij ze wat aan zou doen en maakte mezelf helemaal gek.
Nu zijn we bijna 3 jaar verder...de kinderen zijn op dit moment voor 2 weken naar hun vader.En ik geef het toe..het blijft vreemd...maar toch went het wel.Als mijn kids er niet zijn dan ga ik poetsen in huis...lekker met de honden naar het bos..extra tijd aan mezelf besteden (lekker maskertje op enz) en ik ga lekker de stad in ofzo.
Iemand schreef hier al over de balans..en dat vind ik eigenlijk heel mooi gezegd.Ik heb de balans hierin dus ook gevonden.
Wat de discussie over de BSO betreft..ik ben ook van mening dat een kind beter bij zijn of haar ouders kan zijn dan op de BSO.Het verhaal dat je hem dan uit zijn of haar ritme haalt vind ik een beetje overdreven...HET IS VAKANTIE!!!!
Nu zijn we bijna 3 jaar verder...de kinderen zijn op dit moment voor 2 weken naar hun vader.En ik geef het toe..het blijft vreemd...maar toch went het wel.Als mijn kids er niet zijn dan ga ik poetsen in huis...lekker met de honden naar het bos..extra tijd aan mezelf besteden (lekker maskertje op enz) en ik ga lekker de stad in ofzo.
Iemand schreef hier al over de balans..en dat vind ik eigenlijk heel mooi gezegd.Ik heb de balans hierin dus ook gevonden.
Wat de discussie over de BSO betreft..ik ben ook van mening dat een kind beter bij zijn of haar ouders kan zijn dan op de BSO.Het verhaal dat je hem dan uit zijn of haar ritme haalt vind ik een beetje overdreven...HET IS VAKANTIE!!!!
woensdag 5 augustus 2009 om 00:56
Windows; ik voel zo met je mee. Ik voel nu nog (10 jaar na de scheiding) hoe erg het was om de kinderen te missen, en dat terwijl de scheiding voor een groot deel van mij kwam.
Ik liet alle spullen van de kinderen precies zo liggen als ze ze hadden achtergelaten, ik kon hun kamers nauwelijks inlopen zonder buikpijn te krijgen en kroop het liefst onder de dekens.
Ik herinner me ook dat ik dan bijvoorbeeld maar naar de stad ging en me in de Hema zo vreemd voelde zonder de kinderen (alsof ik er tijdens mijn huwelijk nooit alleen kwam..haha), dat ik wel wilde rondschreeuwen dat ik toch eigenlijk ook kinderen had hoor.
.
Maar, iedereen zegt het eigenlijk al: het went, het wordt zelfs een luxe gevoel. Als je tenminste het gevoel hebt dat je kind het goed heeft bij zn vader. En daar lijkt het bij jou zeker op.
Ik heb trouwens ook nog een periode gehad dat ik me schuldig voelde, omdat ik er eigenlijk ook best van genoot als ze er een poosje niet waren. Tot ik me realiseerde dat daar echt helemaal niemand wat aan had.
Toen ben ik gewoon ongegeneerd volop gaan genieten van uren de krant lezen en late avondjes.
Natuurlijk is bij moeder beter dan bij BSO, maar dan zou ik de dagen met zn vader gewoon helemaal ruilen, dat gewissel per dag bevalt mijn kinderen ook niet.
(en ze zijn nu oud genoeg om te vertellen hoe het voor ze is.)
Het blijkt uit alles dat duidelijkheid en zo weinig mogelijk gewissel het rustigst voor hen is. (we doen al 10 jaar echt 50-50 trouwens.)
Sterkte, je verdriet is gewoon de oervrouw in je. Het klopt niet als je jong uit het zicht is. Eigenlijk heel gezond,
je zoon mag blij met je zijn. Maar geef hem overzicht en duidelijkheid en rust, ook al gaat het nu soms even volledig tegen dat oergevoel in.
Ik liet alle spullen van de kinderen precies zo liggen als ze ze hadden achtergelaten, ik kon hun kamers nauwelijks inlopen zonder buikpijn te krijgen en kroop het liefst onder de dekens.
Ik herinner me ook dat ik dan bijvoorbeeld maar naar de stad ging en me in de Hema zo vreemd voelde zonder de kinderen (alsof ik er tijdens mijn huwelijk nooit alleen kwam..haha), dat ik wel wilde rondschreeuwen dat ik toch eigenlijk ook kinderen had hoor.
.Maar, iedereen zegt het eigenlijk al: het went, het wordt zelfs een luxe gevoel. Als je tenminste het gevoel hebt dat je kind het goed heeft bij zn vader. En daar lijkt het bij jou zeker op.
Ik heb trouwens ook nog een periode gehad dat ik me schuldig voelde, omdat ik er eigenlijk ook best van genoot als ze er een poosje niet waren. Tot ik me realiseerde dat daar echt helemaal niemand wat aan had.
Toen ben ik gewoon ongegeneerd volop gaan genieten van uren de krant lezen en late avondjes.
Natuurlijk is bij moeder beter dan bij BSO, maar dan zou ik de dagen met zn vader gewoon helemaal ruilen, dat gewissel per dag bevalt mijn kinderen ook niet.
(en ze zijn nu oud genoeg om te vertellen hoe het voor ze is.)
Het blijkt uit alles dat duidelijkheid en zo weinig mogelijk gewissel het rustigst voor hen is. (we doen al 10 jaar echt 50-50 trouwens.)
Sterkte, je verdriet is gewoon de oervrouw in je. Het klopt niet als je jong uit het zicht is. Eigenlijk heel gezond,
je zoon mag blij met je zijn. Maar geef hem overzicht en duidelijkheid en rust, ook al gaat het nu soms even volledig tegen dat oergevoel in.
woensdag 5 augustus 2009 om 17:42
Misschien moet jij Yayaatjes verhaal een beetje beter lezen voor je zo'n nare uitspraak doet. Zo als jij het neer zet, heeft ze het zeker niet bedoeld.
Het is niet naar bedoeld poezewoes, maar het is aan de kinderen te bepalen of papa een leuke vader was/is en niet aan de moeders, dat soort commentaar moet je inslikken omwille van een goede harmonie tussen beide ouders!
dat bedoel ik er mee.
Het is niet naar bedoeld poezewoes, maar het is aan de kinderen te bepalen of papa een leuke vader was/is en niet aan de moeders, dat soort commentaar moet je inslikken omwille van een goede harmonie tussen beide ouders!
dat bedoel ik er mee.
woensdag 5 augustus 2009 om 19:48
quote:lovemum schreef op 05 augustus 2009 @ 17:42:
Misschien moet jij Yayaatjes verhaal een beetje beter lezen voor je zo'n nare uitspraak doet. Zo als jij het neer zet, heeft ze het zeker niet bedoeld.
Het is niet naar bedoeld poezewoes, maar het is aan de kinderen te bepalen of papa een leuke vader was/is en niet aan de moeders, dat soort commentaar moet je inslikken omwille van een goede harmonie tussen beide ouders!
dat bedoel ik er mee.Toch heeft Poezewoes gelijk,je hebt de strekking of niet goed gelezen of niet begrepen, Yayaatje weet wel degelijk of de vader van haar kind een leuke vader kan zijn voor het kind of niet en ik zou niet weten waarom ze het hier niet mag schrijven,of dacht je dat haar kind hier zit mee te lezen?
Misschien moet jij Yayaatjes verhaal een beetje beter lezen voor je zo'n nare uitspraak doet. Zo als jij het neer zet, heeft ze het zeker niet bedoeld.
Het is niet naar bedoeld poezewoes, maar het is aan de kinderen te bepalen of papa een leuke vader was/is en niet aan de moeders, dat soort commentaar moet je inslikken omwille van een goede harmonie tussen beide ouders!
dat bedoel ik er mee.Toch heeft Poezewoes gelijk,je hebt de strekking of niet goed gelezen of niet begrepen, Yayaatje weet wel degelijk of de vader van haar kind een leuke vader kan zijn voor het kind of niet en ik zou niet weten waarom ze het hier niet mag schrijven,of dacht je dat haar kind hier zit mee te lezen?
vrijdag 7 augustus 2009 om 00:38
Dank, voor jullie bepleitingen op mijn uitspraak dat ik wel degelijk denk te kunnen oordelen dat ex beslist een betere vader voor zoon is wanneer hij hem maar af en toe ziet, dan wanneer hij hem dagelijks om zich heen heeft.
Ik heb lang genoeg ex dagelijks in zijn vaderrol gezien (toen wij nog getrouwd waren) om deze opmerking te plaatsen. Ik heb gezien hoe hij zich gedroeg richting zoon, dag in dag uit (zoon die hele dagen werd binnengehouden als ik aan het werk was en papa was - werkeloos - thuis, omdat papa geen zin had om zich aan te kleden. Zoon die uren aan een stuk in de kinderstoel voor de tv werd geplaatst zodat papa boven achter internet kon, zoon (en ik) die gigantisch op ons lazer kregen wanneer zoon in de zandbak had gespeeld en er nog wat zand in zijn kleren zat waardoor 'de vloer beschadigde'. En zo kan ik nog wel even doorgaan).
Zelfs nu, nu ex zoon dus op gezette tijden ziet heeft ex bewezen allesbehalve een goede vader voor zoon te zijn. Ex die nog altijd laaiend op mij is en dusdanig kwaad dat hij zoonlief vertelt dat hij binnenkort een andere papa gaat krijgen, omdat mama toch wel snel een ander vriendje zal hebben. Zoon helemaal overstuur. Die wil helemaal geen andere papa!! En net wanneer zoon weer enigszins is gerustgesteld nadat ik ontelbare keren heb uitgelegd dat hij hier niet bang voor hoeft te zijn (hij heeft maar 1 papa en dat blijft ALTIJD zijn papa), presteert het ex het gewoon weer opnieuw. Uit woede naar mij zegt hij opnieuw hetzelfde tegen zoon, om er ditmaal aan toe te voegen: 'Maar als mama een nieuw vriendje krijgt, dan rijdt papa mama dood!'
Nee....echt een fijne vader is hij, zelfs nu hij zoon dus nog maar beperkt ziet.
(dus vertel mij alsjeblieft niet dat ik niet in de positie ben om dergelijke uitspraken te doen)
Ik heb lang genoeg ex dagelijks in zijn vaderrol gezien (toen wij nog getrouwd waren) om deze opmerking te plaatsen. Ik heb gezien hoe hij zich gedroeg richting zoon, dag in dag uit (zoon die hele dagen werd binnengehouden als ik aan het werk was en papa was - werkeloos - thuis, omdat papa geen zin had om zich aan te kleden. Zoon die uren aan een stuk in de kinderstoel voor de tv werd geplaatst zodat papa boven achter internet kon, zoon (en ik) die gigantisch op ons lazer kregen wanneer zoon in de zandbak had gespeeld en er nog wat zand in zijn kleren zat waardoor 'de vloer beschadigde'. En zo kan ik nog wel even doorgaan).
Zelfs nu, nu ex zoon dus op gezette tijden ziet heeft ex bewezen allesbehalve een goede vader voor zoon te zijn. Ex die nog altijd laaiend op mij is en dusdanig kwaad dat hij zoonlief vertelt dat hij binnenkort een andere papa gaat krijgen, omdat mama toch wel snel een ander vriendje zal hebben. Zoon helemaal overstuur. Die wil helemaal geen andere papa!! En net wanneer zoon weer enigszins is gerustgesteld nadat ik ontelbare keren heb uitgelegd dat hij hier niet bang voor hoeft te zijn (hij heeft maar 1 papa en dat blijft ALTIJD zijn papa), presteert het ex het gewoon weer opnieuw. Uit woede naar mij zegt hij opnieuw hetzelfde tegen zoon, om er ditmaal aan toe te voegen: 'Maar als mama een nieuw vriendje krijgt, dan rijdt papa mama dood!'
Nee....echt een fijne vader is hij, zelfs nu hij zoon dus nog maar beperkt ziet.
(dus vertel mij alsjeblieft niet dat ik niet in de positie ben om dergelijke uitspraken te doen)
