Kinderen
alle pijlers
Zorgen om buurkindjes...
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:50
Medeforummers,
Het volgende waar ik al een tijd mee zit:
De buurvrouw van mijn vader is vorig jaar bij haar vriend weggegaan met haar tweeling van nu bijna 3 jaar oud. Ze woont nu alleen met de tweeling en hoe ze met de kinderen omgaat heeft ons altijd zorgen gebaart.
Mijn vader heeft haar echt heel erg veel geholpen omdat zij zelf geen contact met haar vader heeft en haar moeder is niet zo sterk lichamelijk en geestelijk.
Hij heeft veel voor haar geklust, gekookt, boodschappen gedaan, omdat zij zelf met heel andere dingen bezig was. Op zoek naar een nieuwe vriend, maken van sexafspraakjes ed.
Het probleem is dit:
De kinderen wordt nauwelijks naar omgekeken. Ze MOETEN uren op hun kamertje zijn, samen want dat moet bij een tweeling (?) met alle gevolgen van dien; ze bijten, krabben en slaan elkaar tot bloedens toe.
Wij hebben echt onze twijfels of deze kinderen wel regelmatig eten en drinken krijgen. Mijn vader heeft vaak fruithapjes gebracht en later gaf ze toe dat ze die zelf op had gegeten. Er was nooit eten in huis (warm eten)
De kinderen komen nagenoeg nooit buiten, worden altijd in hun kamertje gezet.
Het huis is walgelijk smerig en de kinderen zitten altijd onder de snot en viezigheid. Pampers liet ze in het verleden zo lang omzitten dat hun billetjes helemaal open lagen.
De kinderen kunnen nauwelijks praten, het zijn nog steeds losse woorden, terwijl ze over 3 weken 3 jaar oud worden!
Nu heb ik hier veel met mijn vader over gesproken wat er dan met haar aan de hand is. Ik kan het gewoon niet begrijpen, het lijkt wel of geeft ze helemaal niets om haar kindjes.
Ik word er gewoon helemaal verdrietig van, het zijn zulke lieve kindjes, ze verdienen zoveel beter!
Mijn vader trekt deze zorgen ook allemaal niet meer, heeft het bij het Consultatiebureau al aangekaart toen zij even wegliep om met een man te kunnnen smsen. Ook al zorgen uitgesproken bij de huisarts maar wat kun je nog meer doen in zo'n situatie?
Zelf heb ik er weinig zicht op en kan ook weinig doen, woon zo'n 100 km verderop en heb ook kinderen.
Bedankt alvast!
Het volgende waar ik al een tijd mee zit:
De buurvrouw van mijn vader is vorig jaar bij haar vriend weggegaan met haar tweeling van nu bijna 3 jaar oud. Ze woont nu alleen met de tweeling en hoe ze met de kinderen omgaat heeft ons altijd zorgen gebaart.
Mijn vader heeft haar echt heel erg veel geholpen omdat zij zelf geen contact met haar vader heeft en haar moeder is niet zo sterk lichamelijk en geestelijk.
Hij heeft veel voor haar geklust, gekookt, boodschappen gedaan, omdat zij zelf met heel andere dingen bezig was. Op zoek naar een nieuwe vriend, maken van sexafspraakjes ed.
Het probleem is dit:
De kinderen wordt nauwelijks naar omgekeken. Ze MOETEN uren op hun kamertje zijn, samen want dat moet bij een tweeling (?) met alle gevolgen van dien; ze bijten, krabben en slaan elkaar tot bloedens toe.
Wij hebben echt onze twijfels of deze kinderen wel regelmatig eten en drinken krijgen. Mijn vader heeft vaak fruithapjes gebracht en later gaf ze toe dat ze die zelf op had gegeten. Er was nooit eten in huis (warm eten)
De kinderen komen nagenoeg nooit buiten, worden altijd in hun kamertje gezet.
Het huis is walgelijk smerig en de kinderen zitten altijd onder de snot en viezigheid. Pampers liet ze in het verleden zo lang omzitten dat hun billetjes helemaal open lagen.
De kinderen kunnen nauwelijks praten, het zijn nog steeds losse woorden, terwijl ze over 3 weken 3 jaar oud worden!
Nu heb ik hier veel met mijn vader over gesproken wat er dan met haar aan de hand is. Ik kan het gewoon niet begrijpen, het lijkt wel of geeft ze helemaal niets om haar kindjes.
Ik word er gewoon helemaal verdrietig van, het zijn zulke lieve kindjes, ze verdienen zoveel beter!
Mijn vader trekt deze zorgen ook allemaal niet meer, heeft het bij het Consultatiebureau al aangekaart toen zij even wegliep om met een man te kunnnen smsen. Ook al zorgen uitgesproken bij de huisarts maar wat kun je nog meer doen in zo'n situatie?
Zelf heb ik er weinig zicht op en kan ook weinig doen, woon zo'n 100 km verderop en heb ook kinderen.
Bedankt alvast!
dinsdag 11 augustus 2009 om 09:55
AMK inschakelen. 0900 123 123 0 of zie www.amk-nederland.nl Ze kunnen advies geven, maar je kunt ook je zorgen uitspreken waarna zij onderzoek doen of er hulp nodig is.
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:01
Ja ik maak me ook zorgen om de veiligheid, vorige week was een van de tweeling bijna uit het raam gevallen. Mijn vader wilde er kettinkjes opzetten, had alle gereedschap meegenomen maar hij mocht niet naar boven in het huis. Geen idee waarom niet, misschien een nog grotere bende dan beneden of verbergt ze iets? Ze heeft nu een vriend die precies 2 keer zo oud is en ze weet niks van hem. Ik heb foto's van hem gezien en natuurlijk moet je niet alleen op uiterlijk afgaan maar ik kreeg gewoon een heel naar gevoel bij deze man.
AMK da''s een goeie. Kan dat anoniem? Ben zelf wel een beetje huiverig voor de kinderbescherming en Jeugdzorg. Ik denk zelf eigenlijk aan hulp ter plaatse. Wil zo graag dat zij inziet hoe gezegend ze is met 2 lieve kindjes maar ze laten haar koud...
AMK da''s een goeie. Kan dat anoniem? Ben zelf wel een beetje huiverig voor de kinderbescherming en Jeugdzorg. Ik denk zelf eigenlijk aan hulp ter plaatse. Wil zo graag dat zij inziet hoe gezegend ze is met 2 lieve kindjes maar ze laten haar koud...
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:05
quote:Lotus7 schreef op 11 augustus 2009 @ 10:01:
AMK da''s een goeie. Kan dat anoniem? Ben zelf wel een beetje huiverig voor de kinderbescherming en Jeugdzorg. Ik denk zelf eigenlijk aan hulp ter plaatse. Wil zo graag dat zij inziet hoe gezegend ze is met 2 lieve kindjes maar ze laten haar koud...En hoe dacht je dat die hulp er moet komen dan?
Waarom ben je huiverig voor Jeugdzorg? Ik zou eerder huiverig zijn voor de opvoeding door dit soort moeders.....
Ja, je kan anoniem melden. Maar als het niet is omdat je bang bent bedreigd te worden, zou ik het niet doen. Het is voor ouders heel verwarrend en onwerkelijk als ze niet weten wie de zorgen heeft gemeld.
AMK da''s een goeie. Kan dat anoniem? Ben zelf wel een beetje huiverig voor de kinderbescherming en Jeugdzorg. Ik denk zelf eigenlijk aan hulp ter plaatse. Wil zo graag dat zij inziet hoe gezegend ze is met 2 lieve kindjes maar ze laten haar koud...En hoe dacht je dat die hulp er moet komen dan?
Waarom ben je huiverig voor Jeugdzorg? Ik zou eerder huiverig zijn voor de opvoeding door dit soort moeders.....
Ja, je kan anoniem melden. Maar als het niet is omdat je bang bent bedreigd te worden, zou ik het niet doen. Het is voor ouders heel verwarrend en onwerkelijk als ze niet weten wie de zorgen heeft gemeld.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:10
Jeugdzorg zal nooit de kinderen zomaar meenemen mocht dat je angst zijn. Voordat ze iets kunnen doen moet er namelijk eerst een onderzoek plaats vinden. Het uit huis plaatsen van kinderen is echt een laatste redmiddel. Bovendien zou jij niet degene "zijn die ervoor zorgt" dat de kinderen uit huis geplaatst worden, dat heeft de moeder dan zelf op haar geweten.
En ik durf het bijna niet te zeggen maar ik ben bang dat de situatie nog ernstiger is dan dat je denkt, moeder is vast een ster in dingen verborgen houden.
Sterkte en doe er iets mee!
En ik durf het bijna niet te zeggen maar ik ben bang dat de situatie nog ernstiger is dan dat je denkt, moeder is vast een ster in dingen verborgen houden.
Sterkte en doe er iets mee!
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:13
Snel bellen
Nu heeft jouw vader er nog zicht op en het gaat al te ver.
Als je vader verhuist ofzo dan weet niemand meer van die kinderen, en wil jij over een jaar of 10 lezen dat 2 kinderen van 13 zwaar verwaarloosd en contactgestoord uit huis zijn geplaatst?
Nu heeft jouw vader er nog zicht op en het gaat al te ver.
Als je vader verhuist ofzo dan weet niemand meer van die kinderen, en wil jij over een jaar of 10 lezen dat 2 kinderen van 13 zwaar verwaarloosd en contactgestoord uit huis zijn geplaatst?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:15
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:16
quote:Poezewoes schreef op 11 augustus 2009 @ 10:05:
[...]
En hoe dacht je dat die hulp er moet komen dan?
Waarom ben je huiverig voor Jeugdzorg? Ik zou eerder huiverig zijn voor de opvoeding door dit soort moeders.....
Ja, je kan anoniem melden. Maar als het niet is omdat je bang bent bedreigd te worden, zou ik het niet doen. Het is voor ouders heel verwarrend en onwerkelijk als ze niet weten wie de zorgen heeft gemeld.
Ja je hebt gelijk hoor! Maar ik denk bij die instanties vaak aan uitelkaar gerukte gezinnen ed terwijl er misschien ook andere oplossingen waren geweest.
Ben niet bang om bedreigd te worden door haar. Haar exvriend straat ook in de startblokken om er werk van te maken ( dit is ook geen lieverdje... helaas)
Deze meid is zo eigenwijs en vol van zichzelf. Ze weet het altijd beter en vindt zichzelf eerlijk waar een fantastische moeder!
Een paar maanden geleden had een van de tweeling een handvol medicijnen van haar opgegeten en in het ziekenhuis zeiden ze wat voor een geweldige moeder ze wel niet was?!!!!!???
Ach en zo zijn er zoveel voorbeelden. We hadden zo gehoopt met de hulp van mijn vader zij weer in het gareel te krijgen zou zijn, maar niet dus.
Bedankt voor de reacties!
[...]
En hoe dacht je dat die hulp er moet komen dan?
Waarom ben je huiverig voor Jeugdzorg? Ik zou eerder huiverig zijn voor de opvoeding door dit soort moeders.....
Ja, je kan anoniem melden. Maar als het niet is omdat je bang bent bedreigd te worden, zou ik het niet doen. Het is voor ouders heel verwarrend en onwerkelijk als ze niet weten wie de zorgen heeft gemeld.
Ja je hebt gelijk hoor! Maar ik denk bij die instanties vaak aan uitelkaar gerukte gezinnen ed terwijl er misschien ook andere oplossingen waren geweest.
Ben niet bang om bedreigd te worden door haar. Haar exvriend straat ook in de startblokken om er werk van te maken ( dit is ook geen lieverdje... helaas)
Deze meid is zo eigenwijs en vol van zichzelf. Ze weet het altijd beter en vindt zichzelf eerlijk waar een fantastische moeder!
Een paar maanden geleden had een van de tweeling een handvol medicijnen van haar opgegeten en in het ziekenhuis zeiden ze wat voor een geweldige moeder ze wel niet was?!!!!!???
Ach en zo zijn er zoveel voorbeelden. We hadden zo gehoopt met de hulp van mijn vader zij weer in het gareel te krijgen zou zijn, maar niet dus.
Bedankt voor de reacties!
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:24
Ach, de Telegraaf bericht graag over uit elkaar gerukte gezinnen. Maar de Telegraaf schreef ook dat Elvis nog leeft. Je moet niet alles geloven wat de media schrijft.
Goed dat de vader van de kinderen er ook werk van wil maken, maar laat dat jou niet tegen houden. Hoe meer mensen zorgen melden, hoe sneller er werk van wordt gemaakt.
Goed dat de vader van de kinderen er ook werk van wil maken, maar laat dat jou niet tegen houden. Hoe meer mensen zorgen melden, hoe sneller er werk van wordt gemaakt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:28
Alsjeblieft bel naar een instantie als het amk!!!
Zo triest dit, en als het wle goed zit met d ekinderen dan is er niks aan d ehand maar is het wel zo zorgelijk als jij omschrijft dan lijkt het me noodzakelijk dat er hulp komt!!!
Ik lees deze berichten altijd met kippenvel en tranen in mijn ogen.....
arme kinderen.
Wat heb jij trouwens ene lieve zorgzame vader!!!!
Zo triest dit, en als het wle goed zit met d ekinderen dan is er niks aan d ehand maar is het wel zo zorgelijk als jij omschrijft dan lijkt het me noodzakelijk dat er hulp komt!!!
Ik lees deze berichten altijd met kippenvel en tranen in mijn ogen.....
arme kinderen.
Wat heb jij trouwens ene lieve zorgzame vader!!!!
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:33
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:45
