Relaties
alle pijlers
Long Distance Relationship (LDR) nr.12
maandag 10 augustus 2009 om 23:14
Alsjeblieft, blijf zo'n soort grappen en dingen enzo schrijven, ik vind ze heerlijk, echt. Het voelt nml. alsof ik in 'n soort soap zit. Jullie kennen ze vast niet, want ik vermoed geen arabische tv thuis (wij 1 zender, ik veto 'n schotel), maar heeft iemand ooit 'n marokkaanse, egyptische, koeweitse oidse soap gezien? De hoeveelheid drama en de hoeveelheid drama-uitingen zijn ongelooflijk. Ik heb 't vandaag allemaal live meegemaakt.
Als jullie deze verhalen beu zijn hoor ik het wel hè, ik zit er nu even helemaal vol van en moet 't af en toe kwijt aan iemand (dates met vriendinnen staan gepland hoor, de rest van de week. Alleen vandaag en morgen niet).
Eerst leeftijden:
Zus: 48
Nicht: 24 (geloof ik)
Man van nicht: ook 24 (geloof ik).
We waren dus vandaag op 't vliegveld, man van nicht checkt z'n 2 te zware tassen in (heeft heggescharen en ander tuingereedschap meegenomen want Marokko is een achterlijk land waar ze dat niet hebben ). Heeft verder nog 'n megazware en veel te grote handbagagetas bij zich en een ander tasje met z'n papieren. Omdat er overal duidelijk staat dat er maar 1 handbagagestuk mee mag, hangt ie dat kleine tasje schuin om z'n schouder, (winter)jas (echt!) aan, helemaal tot z'n kin dichtgeritst zodat ze het kleine tasje niet zien en dan naar de controle. Wij intussen buiten naar de auto. Hij laat zijn mobiele achter bij nicht die in de 5 minuten dat we naar buiten lopen 3x wordt gebeld zonder dat ze opneemt want het is zijn broer. Ze flipt volledig (echt! Veel te hoog en hard praten, bijna schreeuwen, heel veel drama, ik schaam me dood) dat ie nu al voor de 3e keer belt terwijl al lang is geregeld hoe man wordt opgehaald op 't vliegveld en dat die broer dat ook weet. Telefoon gaat weer over, nu wel opgenomen, andere kant pissig dat er 3x niet werd opgenomen, deze kant lulverhaal dat ze op het toilet was, drama drama drama.
R. pakt telefoon en legt uit dat man al door de controle is en niet meer te bereiken. Nicht flipt na 't telefoontje nog even door en ik had 't idee dat ik in 'n film zat. Heb het nog even erger gemaakt door te zeggen dat ik niet snap waar ze nu problemen over maken (waarom neemt zij niet gewoon de telefoon op en zegt op een normale toon dat hij niet meer bereikbaar is? Dan is er toch helemaal niks aan de hand?). Nee, er is echt 'n dráma aan de gang. De familie van haar man is debiel, waar slaat het op dat hij tot 3x toe achter elkaar blijft bellen?! (ik hou wijselijk m'n mond, we zijn zaterdagmiddag ook door haar voor iedere scheet gebeld toen ze zelf naar 't vliegveld vertrokken) Ik snap het nu nog steeds niet. Ik rij naar huis want R.'s ogen vallen dicht, ondertussen wordt het drama nog 4x op hoog volume in de auto nagedaan, ik voel 'n enorme koppijn opkomen.
We rijden in Maastricht, vlak voor we de snelweg op gaan, en nicht vraagt of we de snelweg op gaan of dat er nog een afslag is. Ik: we gaan over 1 minuut de snelweg op ja, en er is nog een afslag. Zij: moeten we nu hier de snelweg op? Ik: ja, om thuis te komen moeten we de snelweg op. Zij: kunnen we er niet meer af? Ik: ja, natuurlijk kunnen we er af (ik denk bij mezelf: WAT wil je nou???). R doet z'n ogen open: volgens mij wil ze naar 't toilet. Zij: ja. Ik denk: ZEG DAT DAN!!! Tjezus! Hoe moeilijk is dat?? Afgedraaid naar tankstation, nicht naar toilet. We staan voor de MacD, vraagt R. aan zus: heb je honger, wil je iets eten bij de MacD? Nee, met een zacht zielig stemmetje, ik heb geen honger. Dus ik vraag zelf (want echt mega-opgefokt, ken mezelf niet terug, heb 't op dat moment niet in de gaten) aan R: WAT!? WIL JE NU NAAR DE MAC?? Hij: NEE!!
Gezellig dus. Thuis. R. pissig dat ik uitviel, ik had 't serieus op dat moment niet in de gaten, pas achteraf toen ie 't zei wel. Goedgemaakt want niks aan de hand, effe gegeten en ik ben met hem gaan pitten. Dames achter msn.
Op 'n gegeven moment weer dramatisch hard gepraat en gedoe, wij staan op, nicht in paniek want haar man is vermist. VERMIST!!! Haar vader is naar vliegveld gegaan om hem op te halen (een uur te vroeg sowieso), heeft twee uur gewacht en toen was man er nog steeds niet. Nog langer gewacht, geen man. Vader naar allerlei balies en douane, die zeiden dat ’t vliegtuig al lang was geland, bagage uitgegeven en iedereen weg. In de tussentijd had haar vader naar huis gebeld en aan andere dochter uitgelegd wat er aan de hand was, en andere dochter zat met nicht hier achter msn. Grote paniek, man is vermist!!! Nicht begint meteen te panieken dat ze had gezien dat haar man naar een andere vrouw had gekeken en dat hij met haar mee was gegaan, of dat hij daar op het vliegveld in slaap was gevallen en dat hij ’n rare kerel was en blablabla drama drama drama. Ik had zoiets ‘waarschijnlijk is er iets met z’n bagage, de douanecontrole duurt daar altijd heel lang’. Nee! Echt niet! Hij is met een andere vrouw mee gegaan, en ik geloof ‘m echt niet, met wat voor verhalen hij ook aankomt straks!
Uiteindelijk heeft haar vader hem ergens om laten roepen en kwam ie er aan. Bleek z’n bagage er idd niet te zijn.
Tja, dat kan gebeuren. Is mijzelf ook een paar keer gebeurd, ik heb niet het idee dat ik daar zelf iets aan kon doen, maar uiteraard is dat bij hem anders, het was zijn eigen schuld, had ie maar dit of dat, pfff, weet ik veel. Ongelooflijk.
Ik snap dit hele gebeuren echt niet, en al die drama kan ik allemaal niet aan, wat ’n ongelooflijk gedoe om niks. Ik stond straks op het punt van uitvallen, ’s middags onder ’t eten toen ’t de hele tijd in ’t arabisch ging was ik er helemaal klaar mee. Heb gezegd dat ik ’t echt niet gaaf vond dat er geen woord Frans wordt gesproken (en ze spreken het allebei beter dan ik hoor, het is niet dat er niet mee te communiceren is, we hebben alleen totaal geen raakvlakken in gespreksonderwerpen) en dat ik het idee had dat ik bezoek was in m’n eigen huis, maar voor ik die laatste zin kon uitspreken werd er aangebeld en toen ik terugkwam was ’t moment voorbij.
En weet je wat ’t is, op zich zijn ze heel lief hoor, maar ik heb er gewoon geen raakvlakken mee, geen enkele. Ze gaan ook niet zitten wachten tot ze bediend worden o.i.d., ze verwachten ook niet dat ik voor ze ga rennen, maar er komt gewoon geen actie (behalve poetsen & afwassen) uit zichzelf. Doodvermoeiend.
En dan nog het vragenuurtje.
De sleutel: er zijn maar 2 sleutels daar in huis terwijl ze er met z'n 4en wonen. Waarom man die sleutel mee heeft genomen weet ik niet, maar als hij gaat werken overdag neemt ie 'm iig niet mee dus nicht kan gewoon naar buiten. Er moet alleen wel iemand thuis zijn als haar man thuis komt van z'n werk, anders kan ie er niet in. Waarom ze niet gewoon 2 sleutels bij maken? Geen idee. Misschien wel nooit aan gedacht.
En als man 'm kwijt raakt, is er nog 1 over. Die komt volgende week zondag naar huis.
Basic sex, geen idee waarom ik 't zo noemde. Zin in iets uitgebreids of anders (bank, keuken, badkamer, noem maar op) is geen optie, het is schijnbaar niet de bedoeling om ergens van te genieten tijdens de ramadan. Niet heel leuk, dan heb ik 't liever niet (even voor de duidelijkheid: R. is geen wrede kerel die vindt dat ie recht heeft op sex, ook als ik niet wil), maar afgelopen 2 jaar heb ik 't wel heel anders ervaren dan de rest van 't jaar. Minder leuk.
Ze houden zich aan de zonsondergang in Europa, ik heb nog niet opgezocht hoe laat dat straks is, vermoed rond 21.00 uur. R. heeft dit jaar wel geluk, omdat ie 's nachts werkt. Scheelt toch 'n stuk dag dat ie niet eet (hij kent genoeg mensen in Marokko die tijdens de ramadan hun dag-nacht-ritme omdraaien, dat bestaat voor hemzelf echt niet, maar hier kan ie nu niks aan doen en dat is wel 'n fijne bijkomstigheid).
Heb nog nooit zo'n lang verhaal geschreven geloof ik.
En, tot slot:
Er komen GÉÉN foto's van de fuchsia jurk. Punt.
Als jullie deze verhalen beu zijn hoor ik het wel hè, ik zit er nu even helemaal vol van en moet 't af en toe kwijt aan iemand (dates met vriendinnen staan gepland hoor, de rest van de week. Alleen vandaag en morgen niet).
Eerst leeftijden:
Zus: 48
Nicht: 24 (geloof ik)
Man van nicht: ook 24 (geloof ik).
We waren dus vandaag op 't vliegveld, man van nicht checkt z'n 2 te zware tassen in (heeft heggescharen en ander tuingereedschap meegenomen want Marokko is een achterlijk land waar ze dat niet hebben ). Heeft verder nog 'n megazware en veel te grote handbagagetas bij zich en een ander tasje met z'n papieren. Omdat er overal duidelijk staat dat er maar 1 handbagagestuk mee mag, hangt ie dat kleine tasje schuin om z'n schouder, (winter)jas (echt!) aan, helemaal tot z'n kin dichtgeritst zodat ze het kleine tasje niet zien en dan naar de controle. Wij intussen buiten naar de auto. Hij laat zijn mobiele achter bij nicht die in de 5 minuten dat we naar buiten lopen 3x wordt gebeld zonder dat ze opneemt want het is zijn broer. Ze flipt volledig (echt! Veel te hoog en hard praten, bijna schreeuwen, heel veel drama, ik schaam me dood) dat ie nu al voor de 3e keer belt terwijl al lang is geregeld hoe man wordt opgehaald op 't vliegveld en dat die broer dat ook weet. Telefoon gaat weer over, nu wel opgenomen, andere kant pissig dat er 3x niet werd opgenomen, deze kant lulverhaal dat ze op het toilet was, drama drama drama.
R. pakt telefoon en legt uit dat man al door de controle is en niet meer te bereiken. Nicht flipt na 't telefoontje nog even door en ik had 't idee dat ik in 'n film zat. Heb het nog even erger gemaakt door te zeggen dat ik niet snap waar ze nu problemen over maken (waarom neemt zij niet gewoon de telefoon op en zegt op een normale toon dat hij niet meer bereikbaar is? Dan is er toch helemaal niks aan de hand?). Nee, er is echt 'n dráma aan de gang. De familie van haar man is debiel, waar slaat het op dat hij tot 3x toe achter elkaar blijft bellen?! (ik hou wijselijk m'n mond, we zijn zaterdagmiddag ook door haar voor iedere scheet gebeld toen ze zelf naar 't vliegveld vertrokken) Ik snap het nu nog steeds niet. Ik rij naar huis want R.'s ogen vallen dicht, ondertussen wordt het drama nog 4x op hoog volume in de auto nagedaan, ik voel 'n enorme koppijn opkomen.
We rijden in Maastricht, vlak voor we de snelweg op gaan, en nicht vraagt of we de snelweg op gaan of dat er nog een afslag is. Ik: we gaan over 1 minuut de snelweg op ja, en er is nog een afslag. Zij: moeten we nu hier de snelweg op? Ik: ja, om thuis te komen moeten we de snelweg op. Zij: kunnen we er niet meer af? Ik: ja, natuurlijk kunnen we er af (ik denk bij mezelf: WAT wil je nou???). R doet z'n ogen open: volgens mij wil ze naar 't toilet. Zij: ja. Ik denk: ZEG DAT DAN!!! Tjezus! Hoe moeilijk is dat?? Afgedraaid naar tankstation, nicht naar toilet. We staan voor de MacD, vraagt R. aan zus: heb je honger, wil je iets eten bij de MacD? Nee, met een zacht zielig stemmetje, ik heb geen honger. Dus ik vraag zelf (want echt mega-opgefokt, ken mezelf niet terug, heb 't op dat moment niet in de gaten) aan R: WAT!? WIL JE NU NAAR DE MAC?? Hij: NEE!!
Gezellig dus. Thuis. R. pissig dat ik uitviel, ik had 't serieus op dat moment niet in de gaten, pas achteraf toen ie 't zei wel. Goedgemaakt want niks aan de hand, effe gegeten en ik ben met hem gaan pitten. Dames achter msn.
Op 'n gegeven moment weer dramatisch hard gepraat en gedoe, wij staan op, nicht in paniek want haar man is vermist. VERMIST!!! Haar vader is naar vliegveld gegaan om hem op te halen (een uur te vroeg sowieso), heeft twee uur gewacht en toen was man er nog steeds niet. Nog langer gewacht, geen man. Vader naar allerlei balies en douane, die zeiden dat ’t vliegtuig al lang was geland, bagage uitgegeven en iedereen weg. In de tussentijd had haar vader naar huis gebeld en aan andere dochter uitgelegd wat er aan de hand was, en andere dochter zat met nicht hier achter msn. Grote paniek, man is vermist!!! Nicht begint meteen te panieken dat ze had gezien dat haar man naar een andere vrouw had gekeken en dat hij met haar mee was gegaan, of dat hij daar op het vliegveld in slaap was gevallen en dat hij ’n rare kerel was en blablabla drama drama drama. Ik had zoiets ‘waarschijnlijk is er iets met z’n bagage, de douanecontrole duurt daar altijd heel lang’. Nee! Echt niet! Hij is met een andere vrouw mee gegaan, en ik geloof ‘m echt niet, met wat voor verhalen hij ook aankomt straks!
Uiteindelijk heeft haar vader hem ergens om laten roepen en kwam ie er aan. Bleek z’n bagage er idd niet te zijn.
Tja, dat kan gebeuren. Is mijzelf ook een paar keer gebeurd, ik heb niet het idee dat ik daar zelf iets aan kon doen, maar uiteraard is dat bij hem anders, het was zijn eigen schuld, had ie maar dit of dat, pfff, weet ik veel. Ongelooflijk.
Ik snap dit hele gebeuren echt niet, en al die drama kan ik allemaal niet aan, wat ’n ongelooflijk gedoe om niks. Ik stond straks op het punt van uitvallen, ’s middags onder ’t eten toen ’t de hele tijd in ’t arabisch ging was ik er helemaal klaar mee. Heb gezegd dat ik ’t echt niet gaaf vond dat er geen woord Frans wordt gesproken (en ze spreken het allebei beter dan ik hoor, het is niet dat er niet mee te communiceren is, we hebben alleen totaal geen raakvlakken in gespreksonderwerpen) en dat ik het idee had dat ik bezoek was in m’n eigen huis, maar voor ik die laatste zin kon uitspreken werd er aangebeld en toen ik terugkwam was ’t moment voorbij.
En weet je wat ’t is, op zich zijn ze heel lief hoor, maar ik heb er gewoon geen raakvlakken mee, geen enkele. Ze gaan ook niet zitten wachten tot ze bediend worden o.i.d., ze verwachten ook niet dat ik voor ze ga rennen, maar er komt gewoon geen actie (behalve poetsen & afwassen) uit zichzelf. Doodvermoeiend.
En dan nog het vragenuurtje.
De sleutel: er zijn maar 2 sleutels daar in huis terwijl ze er met z'n 4en wonen. Waarom man die sleutel mee heeft genomen weet ik niet, maar als hij gaat werken overdag neemt ie 'm iig niet mee dus nicht kan gewoon naar buiten. Er moet alleen wel iemand thuis zijn als haar man thuis komt van z'n werk, anders kan ie er niet in. Waarom ze niet gewoon 2 sleutels bij maken? Geen idee. Misschien wel nooit aan gedacht.
En als man 'm kwijt raakt, is er nog 1 over. Die komt volgende week zondag naar huis.
Basic sex, geen idee waarom ik 't zo noemde. Zin in iets uitgebreids of anders (bank, keuken, badkamer, noem maar op) is geen optie, het is schijnbaar niet de bedoeling om ergens van te genieten tijdens de ramadan. Niet heel leuk, dan heb ik 't liever niet (even voor de duidelijkheid: R. is geen wrede kerel die vindt dat ie recht heeft op sex, ook als ik niet wil), maar afgelopen 2 jaar heb ik 't wel heel anders ervaren dan de rest van 't jaar. Minder leuk.
Ze houden zich aan de zonsondergang in Europa, ik heb nog niet opgezocht hoe laat dat straks is, vermoed rond 21.00 uur. R. heeft dit jaar wel geluk, omdat ie 's nachts werkt. Scheelt toch 'n stuk dag dat ie niet eet (hij kent genoeg mensen in Marokko die tijdens de ramadan hun dag-nacht-ritme omdraaien, dat bestaat voor hemzelf echt niet, maar hier kan ie nu niks aan doen en dat is wel 'n fijne bijkomstigheid).
Heb nog nooit zo'n lang verhaal geschreven geloof ik.
En, tot slot:
Er komen GÉÉN foto's van de fuchsia jurk. Punt.
anoniem_35750 wijzigde dit bericht op 10-08-2009 23:16
Reden: onmisbare smiley toegevoegd
Reden: onmisbare smiley toegevoegd
% gewijzigd
maandag 10 augustus 2009 om 23:29
Es: leuk, die lesgeefplannen.
Op wat voor soort functies wil je nu trouwens gaan solliciteren?
Nemo: nog effe doorbijten! Hoewel 't een zeer jaloersmakende baan is kan ik me ook wel voorstellen dat je er gewoon genoeg van hebt af en toe. Vooral de weinige tijd voor jezelf en weken achter elkaar uit rugzak leven, niet de mogelijkheid om 'n boek uit de kast te pakken wat je wil gaan lezen of cd-tje te luisteren waar je precies op dat moment zin in hebt, of gewoon in real life je eigen vrienden of familie zien gaat wel tegenstaan denk ik.
Waarom heb je minder met Vietnam? Ligt dat aan 't land, of aan de mensen?
Kjong: nog nieuws? (vast niet, stomme vraag, anders had hier 'n hele pagina WHOEHOEOEOEHOE gestaan)
Cadi & Ine: vergeet niet wat foto's te maken als bewijs! Ik vind 't verdacht stil vanuit jullie nu, de liefde is toch nog niet bekoeld? Hoe lang blijf je nog?
Marg: in welk opzicht geen stabiliteit & zekerheid? Qua baan? Liefde? Land? Woonruimte?
Is 't gras -niet alleen letterlijk- nu groener in NL? Jij wil gewoon alles veel te snel, echt. Gaat goedkomen, alleen die crisis is wel effe balen tussendoor.
Op wat voor soort functies wil je nu trouwens gaan solliciteren?
Nemo: nog effe doorbijten! Hoewel 't een zeer jaloersmakende baan is kan ik me ook wel voorstellen dat je er gewoon genoeg van hebt af en toe. Vooral de weinige tijd voor jezelf en weken achter elkaar uit rugzak leven, niet de mogelijkheid om 'n boek uit de kast te pakken wat je wil gaan lezen of cd-tje te luisteren waar je precies op dat moment zin in hebt, of gewoon in real life je eigen vrienden of familie zien gaat wel tegenstaan denk ik.
Waarom heb je minder met Vietnam? Ligt dat aan 't land, of aan de mensen?
Kjong: nog nieuws? (vast niet, stomme vraag, anders had hier 'n hele pagina WHOEHOEOEOEHOE gestaan)
Cadi & Ine: vergeet niet wat foto's te maken als bewijs! Ik vind 't verdacht stil vanuit jullie nu, de liefde is toch nog niet bekoeld? Hoe lang blijf je nog?
Marg: in welk opzicht geen stabiliteit & zekerheid? Qua baan? Liefde? Land? Woonruimte?
Is 't gras -niet alleen letterlijk- nu groener in NL? Jij wil gewoon alles veel te snel, echt. Gaat goedkomen, alleen die crisis is wel effe balen tussendoor.
maandag 10 augustus 2009 om 23:36
Ooit deelde ik een huis in TR met een nieuwbakken echtpaar.
Hij was de hele dag aan het werk.
Zij zat de heeeele dag thuis. Op hem te wachten.
(Ik vind ze verschrikkelijk, die Turkse wijven met die aanstellerige hoge meisjesstemmetjes)
Ze irriteerde mij.
Maar wat kon ik doen?
Niks!
Maar het jeukte.
Dus ik moest iéts.
Ik ben haar gek gaan maken.
Al haar lelijke kitsch die ze op de bruiloft had meegekregen, en wat ze vanaf haar 9de jaar aan het sparen was geweest om gezelligheid in huis te brengen voor als ze later getrouwd was, (denk wit porseleinen beeldjes met kanten roesjes erop gelijmd, of geurende zoetroze knuffelbeestjes die je nog niet eens ín het dashboard van je auto wil hebben) nam ik onder handen.
Ik verplaatste het allemaal 1cm.
Om de dag.
Zij stofde, en zette het preciés neer waar het 'hoorde'. En ik verplaatste het, 1cm.
Als ik geirriteerd ben en nergens wat van kan zeggen, dan zij ook. Want wie neemt haar nou serieus als ze klaagt dat iets (lélijks) 1cm verschoven is?
Eerlijk oversteken.
Hij was de hele dag aan het werk.
Zij zat de heeeele dag thuis. Op hem te wachten.
(Ik vind ze verschrikkelijk, die Turkse wijven met die aanstellerige hoge meisjesstemmetjes)
Ze irriteerde mij.
Maar wat kon ik doen?
Niks!
Maar het jeukte.
Dus ik moest iéts.
Ik ben haar gek gaan maken.
Al haar lelijke kitsch die ze op de bruiloft had meegekregen, en wat ze vanaf haar 9de jaar aan het sparen was geweest om gezelligheid in huis te brengen voor als ze later getrouwd was, (denk wit porseleinen beeldjes met kanten roesjes erop gelijmd, of geurende zoetroze knuffelbeestjes die je nog niet eens ín het dashboard van je auto wil hebben) nam ik onder handen.
Ik verplaatste het allemaal 1cm.
Om de dag.
Zij stofde, en zette het preciés neer waar het 'hoorde'. En ik verplaatste het, 1cm.
Als ik geirriteerd ben en nergens wat van kan zeggen, dan zij ook. Want wie neemt haar nou serieus als ze klaagt dat iets (lélijks) 1cm verschoven is?
Eerlijk oversteken.
dinsdag 11 augustus 2009 om 01:39
Die cm is erg goed (en die beeldjes, die ken ik).
RP: vertel, doe dan effe alleen iets over jezelf i.p.v. op iedereen reageren. Reis voorbij? Hoe staat 't met de verdere plannen? En waar is Carlos?
Heb heeeeerlijk in m'n eentje House op de bank liggen kijken, de Fgezusters zijn al 'n tijdje geleden gaan slapen. Het is net of ik hier gewoon weer woon. Helaas geen wijn in huis (heb gesnakt naar alcohol vandaag, dat is toch niet normaal?!) en helaas R. naar z'n werk.
Heb vanavond koffie gedronken, daar kan ik duidelijk helemaal niet tegen.
RP: vertel, doe dan effe alleen iets over jezelf i.p.v. op iedereen reageren. Reis voorbij? Hoe staat 't met de verdere plannen? En waar is Carlos?
Heb heeeeerlijk in m'n eentje House op de bank liggen kijken, de Fgezusters zijn al 'n tijdje geleden gaan slapen. Het is net of ik hier gewoon weer woon. Helaas geen wijn in huis (heb gesnakt naar alcohol vandaag, dat is toch niet normaal?!) en helaas R. naar z'n werk.
Heb vanavond koffie gedronken, daar kan ik duidelijk helemaal niet tegen.
dinsdag 11 augustus 2009 om 07:32
Isiss:
Ik ben in mn favo guesthouse (voor de laatste keer mss wel écht de laatste keer), Dat is het guesthouse in Bangkok met kleine kamertjes, met alleen een bed erin, gedeelde douche en zelfs de electriciteit (alleen op de gang) moet je delen. Maar het is hier oh zó schoon! En relaxed. En ik had geluk dit keer, ik zit níet op de 5e verdieping en hoef dus niet 10 trappen op met 30 graden en 90% luchtvochtigheid. Nee ik zit op de 2e en heb 1 van de 3 single kamers met éigen badkamer voor 5 euries. Ik ben blij.
Tot zover de situatieschets van de kamer. Ik lig hier op het bed, met de fan boven mn hoofd op standje hoog en de deur open naar de gang/ trappengat met mn laptop voor mn neus. En werkelijk waar: ik lig compleet in een deuk om het verhaal (en ik hou van deze smileys) Ze horen me op de 5e lachen dat weet ik zeker.
Isiss: het is hilarisch als je er zelf niet in zit!
Af en toe zijn er van die "verhaallijnen" hier (kjong in de overgang, Isiss die naar marokko gaat om een punt achter de relatie met R te zetten, Rianne met Carlos enz enz) daar wil je gewoon meer van weten en je wacht echt op hét moment! Nu is dat moment dat jij gaat zeggen: ik word gek in mijn eigen huis! Je houdt ons nog even in spanning doordat de bel ging (typisch verloop van een soap), maar ik kijk uit naar de volgende delen!
Ik heb niks met Vietnam vanwege de mensen. Vóóral vanwege die mensen die ik het liefst over het algemeen aan hun oren over balies wil trekken en omdat ik vind dat er in het zuiden niks leuks te beleven is. Maar stop het land vol met mensen uit Laos en het zou al een hele verbetering zijn!
Ik ben in mn favo guesthouse (voor de laatste keer mss wel écht de laatste keer), Dat is het guesthouse in Bangkok met kleine kamertjes, met alleen een bed erin, gedeelde douche en zelfs de electriciteit (alleen op de gang) moet je delen. Maar het is hier oh zó schoon! En relaxed. En ik had geluk dit keer, ik zit níet op de 5e verdieping en hoef dus niet 10 trappen op met 30 graden en 90% luchtvochtigheid. Nee ik zit op de 2e en heb 1 van de 3 single kamers met éigen badkamer voor 5 euries. Ik ben blij.
Tot zover de situatieschets van de kamer. Ik lig hier op het bed, met de fan boven mn hoofd op standje hoog en de deur open naar de gang/ trappengat met mn laptop voor mn neus. En werkelijk waar: ik lig compleet in een deuk om het verhaal (en ik hou van deze smileys) Ze horen me op de 5e lachen dat weet ik zeker.
Isiss: het is hilarisch als je er zelf niet in zit!
Af en toe zijn er van die "verhaallijnen" hier (kjong in de overgang, Isiss die naar marokko gaat om een punt achter de relatie met R te zetten, Rianne met Carlos enz enz) daar wil je gewoon meer van weten en je wacht echt op hét moment! Nu is dat moment dat jij gaat zeggen: ik word gek in mijn eigen huis! Je houdt ons nog even in spanning doordat de bel ging (typisch verloop van een soap), maar ik kijk uit naar de volgende delen!
Ik heb niks met Vietnam vanwege de mensen. Vóóral vanwege die mensen die ik het liefst over het algemeen aan hun oren over balies wil trekken en omdat ik vind dat er in het zuiden niks leuks te beleven is. Maar stop het land vol met mensen uit Laos en het zou al een hele verbetering zijn!
dinsdag 11 augustus 2009 om 07:43
Oh ja, Marg: ik vind het wel een heel depressief artikel! Zulke dingen lees ik uit principe niet eens. Ik ben echt van mening dat als je niet depressief al bent dat de media daar wel voor zorgt. Je moet gewoon kijken naar wat je wél hebt. Jij behoort gewoon niet tot die procenten en jij hebt wél een baan en een leuke vent en een huis enz enz. Zulke dingen niet meer zoeken en niet meer lezen hoor, heb je niks aan!
dinsdag 11 augustus 2009 om 08:13
Kjong, die centimeter!!!!!!!!!!!! Meesterlijk!!!
Wat een soap Isiss, bij dat debielerige rellerige kan ik me wel wat voorstellen, zo was het in Guatemala ook vaak, en in het laatste huis waar ik een kamer had was het één van de redenen om te vertrekken (woonden allemaal Bolivianen) wát een drama! de kerels deden daar trouwens net zo goed mee.
quote:isiss schreef op 10 augustus 2009 @ 23:29:
Marg: in welk opzicht geen stabiliteit & zekerheid? Qua baan? Liefde? Land? Woonruimte?
Is 't gras -niet alleen letterlijk- nu groener in NL? Jij wil gewoon alles veel te snel, echt. Gaat goedkomen, alleen die crisis is wel effe balen tussendoor.
Ja qua al die dingen eigenlijk. Ja ik wil alles veel te snel dat weet ik en dat realiseer ik me ook wel hoor!!!! Alleen ik wil misschien dingen sneller dan normaal en in Spanje gaat het langzamer dan normaal dus dan wordt die kloof nog groter
Dat soort artikelen maken je wel negatief dat klopt, in Spanje staan ze elke dag / week in de krant. "Weer historisch dieptepunt qua banen / loon / woonruimte / hypotheken / toekomst voor jongeren / enzovoort". Ik heb de salarisverhoging niet gekregen (we hebben het er ook nog niet over gehad) dus nu moet ik daar weer achteraan ga ik meteen doen als ik terug ben (vooral om te voorkomen dat het straks via mail gaat heb ik nu nog niets gedaan). Als ik dat heb kan ik verhuizen naar iets wat ik in elk geval een beetje huiselijk kan maken, en dan heb ik al veel voor elkaar denk ik.
Tegelijkertijd probeer ik ook vooruit te komen in het werk, ik werk hier natuurlijk pas vier maanden en ik krijg ook wel elke keer meer verantwoordelijkheden en uitdagingen dus dat gaat ook wel goed komen.
En idd. het gras is hier heel groen, of in elk geval, het leven is hier gemakkelijk. Niet voor iedereen, dat snap ik wel, maar als ik zo naar familie en vrienden kijk die ik bezocht heb, komt weleens de gedachte bij me op dat het toch wel véél makkelijker geweest was als ik gewoon hier werk en huis had gezocht. Niet qua persoonlijk leven ofzo, want ik snap wel dat het daar overal goed of minder goed kan gaan, natuurlijk, alleen de rand-omstandigheden zijn gewoon gemakkelijker, en dan hoef je daar minder op te focussen en je minder druk over te maken, en dan kan je je energie richten op 'leukere' dingen.
Maargoed, stiekem denk ik dat het nu ook heel snel kan gaan, qua alles, qua carrière, en persoonlijk leven. Ik ben er wel klaar voor in elk geval . Binnen een jaar ofzo kan nu alles veel veranderd zijn!
Wat een soap Isiss, bij dat debielerige rellerige kan ik me wel wat voorstellen, zo was het in Guatemala ook vaak, en in het laatste huis waar ik een kamer had was het één van de redenen om te vertrekken (woonden allemaal Bolivianen) wát een drama! de kerels deden daar trouwens net zo goed mee.
quote:isiss schreef op 10 augustus 2009 @ 23:29:
Marg: in welk opzicht geen stabiliteit & zekerheid? Qua baan? Liefde? Land? Woonruimte?
Is 't gras -niet alleen letterlijk- nu groener in NL? Jij wil gewoon alles veel te snel, echt. Gaat goedkomen, alleen die crisis is wel effe balen tussendoor.
Ja qua al die dingen eigenlijk. Ja ik wil alles veel te snel dat weet ik en dat realiseer ik me ook wel hoor!!!! Alleen ik wil misschien dingen sneller dan normaal en in Spanje gaat het langzamer dan normaal dus dan wordt die kloof nog groter
Dat soort artikelen maken je wel negatief dat klopt, in Spanje staan ze elke dag / week in de krant. "Weer historisch dieptepunt qua banen / loon / woonruimte / hypotheken / toekomst voor jongeren / enzovoort". Ik heb de salarisverhoging niet gekregen (we hebben het er ook nog niet over gehad) dus nu moet ik daar weer achteraan ga ik meteen doen als ik terug ben (vooral om te voorkomen dat het straks via mail gaat heb ik nu nog niets gedaan). Als ik dat heb kan ik verhuizen naar iets wat ik in elk geval een beetje huiselijk kan maken, en dan heb ik al veel voor elkaar denk ik.
Tegelijkertijd probeer ik ook vooruit te komen in het werk, ik werk hier natuurlijk pas vier maanden en ik krijg ook wel elke keer meer verantwoordelijkheden en uitdagingen dus dat gaat ook wel goed komen.
En idd. het gras is hier heel groen, of in elk geval, het leven is hier gemakkelijk. Niet voor iedereen, dat snap ik wel, maar als ik zo naar familie en vrienden kijk die ik bezocht heb, komt weleens de gedachte bij me op dat het toch wel véél makkelijker geweest was als ik gewoon hier werk en huis had gezocht. Niet qua persoonlijk leven ofzo, want ik snap wel dat het daar overal goed of minder goed kan gaan, natuurlijk, alleen de rand-omstandigheden zijn gewoon gemakkelijker, en dan hoef je daar minder op te focussen en je minder druk over te maken, en dan kan je je energie richten op 'leukere' dingen.
Maargoed, stiekem denk ik dat het nu ook heel snel kan gaan, qua alles, qua carrière, en persoonlijk leven. Ik ben er wel klaar voor in elk geval . Binnen een jaar ofzo kan nu alles veel veranderd zijn!
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:08
Zou je niet eerst een kijken waar die enorme onrust vandaan komt Marg?
Weer verhuizen, een oog naar ander werk, etc.
JIJ maakt dat het niet stabiel is. Niet het land waar je in leeft.
Ik begrijp dat jij je wensen (de fouten verbeteren) graag verwoord, en nog liever snel omgezet ziet in daden die die verbetering brengen, maar het leven is niet perfect. Welk huis dan ook niet, en geen enkele baan, en iets dynamisch als een relatie al helemaal niet.
Anderen noemen het Charlotte. Ik vind het maar manisch gedrag.
Mijn broer vond Vietnam ook niet zo geweldig. Maar kwam wel met 3 maatpakken voor 25¤ per stuk terug, en toen vondtie ze wel ok.
Maar euh...
"kjong in de overgang, Isiss die naar marokko gaat om een punt achter de relatie met R te zetten, Rianne met Carlos.." ?????
Weer verhuizen, een oog naar ander werk, etc.
JIJ maakt dat het niet stabiel is. Niet het land waar je in leeft.
Ik begrijp dat jij je wensen (de fouten verbeteren) graag verwoord, en nog liever snel omgezet ziet in daden die die verbetering brengen, maar het leven is niet perfect. Welk huis dan ook niet, en geen enkele baan, en iets dynamisch als een relatie al helemaal niet.
Anderen noemen het Charlotte. Ik vind het maar manisch gedrag.
Mijn broer vond Vietnam ook niet zo geweldig. Maar kwam wel met 3 maatpakken voor 25¤ per stuk terug, en toen vondtie ze wel ok.
Maar euh...
"kjong in de overgang, Isiss die naar marokko gaat om een punt achter de relatie met R te zetten, Rianne met Carlos.." ?????
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:34
quote:kjong schreef op 11 augustus 2009 @ 10:08:
.
Mijn broer vond Vietnam ook niet zo geweldig. Maar kwam wel met 3 maatpakken voor 25¤ per stuk terug, en toen vondtie ze wel ok.
Maar euh...
"kjong in de overgang, Isiss die naar marokko gaat om een punt achter de relatie met R te zetten, Rianne met Carlos.." ?????
Daarom vind ik Vietnam dus wél leuk! Ik ga dit keer terug komen met 3 paar pumps en een paar adidas gympen
En wat ik bedoel met dat daarna is dat allemaal "verhaallijnen" zijn waar ik dan meer van wil lezen. Ik begon te lezen toen de dokter dacht dat jij in de overgang zat en je zwanger bleek te zijn! Ik heb me echt in 1000 bochten gewrongen om weer in een internetcafe te lezen hoe het verder zou gaan. Dat had ik ook met Isiss toen ze het wilde gaan uitmaken. En nu vind ik bv het verhaal over Carlos zo leuk. snappie?
.
Mijn broer vond Vietnam ook niet zo geweldig. Maar kwam wel met 3 maatpakken voor 25¤ per stuk terug, en toen vondtie ze wel ok.
Maar euh...
"kjong in de overgang, Isiss die naar marokko gaat om een punt achter de relatie met R te zetten, Rianne met Carlos.." ?????
Daarom vind ik Vietnam dus wél leuk! Ik ga dit keer terug komen met 3 paar pumps en een paar adidas gympen
En wat ik bedoel met dat daarna is dat allemaal "verhaallijnen" zijn waar ik dan meer van wil lezen. Ik begon te lezen toen de dokter dacht dat jij in de overgang zat en je zwanger bleek te zijn! Ik heb me echt in 1000 bochten gewrongen om weer in een internetcafe te lezen hoe het verder zou gaan. Dat had ik ook met Isiss toen ze het wilde gaan uitmaken. En nu vind ik bv het verhaal over Carlos zo leuk. snappie?
dinsdag 11 augustus 2009 om 12:31
Isiss ging het uitmaken, ik weet niet waarom (hij toonde te weinig initiatief ofzo.....?) en ging toen op stel en sprong halsoverkop naar Marokko, zonder hem wat te zeggen. Dat bleek de beste zet ever, ze gingen er helemaal voor samen, nouja, en daarna kwam er natuurlijk het huwelijksaanzoek, het huwelijk, en daarna de verhuizing. Volgens mij schreef Isiss toen nog bij vrouwen met een Marokkaanse partner, ik volgde het niet zo goed merk ik want ik kan het helemaal niet spannend vertellen. Maar dat was het toen Echt Wel.
Ik vind die verhaallijn van Carlos ook heel erg leuk trouwens . Jouw eigen verhalen volg ik trouwens ook graag Nemo!
Kjong, ik denk dat vooral dat huis dus wel belangrijk is. Mijn appartement is gewoon helemaal niet gezellig of comfortabel, de meubels zijn allemaal van een ander, er hangt niets aan de muur alleen nietszeggende dingen, het is héél erg klein (+- 30 m2 en dan schat ik het nog ruim geloof ik).
Het klinkt misschien wel sneu dat zoiets zo belangrijk is maar ik merk dat ik daar nu wél behoefte aan heb, ik woon al sinds mijn zeventiende niet meer thuis en altijd in zo'n dump, ik ben een heel huiselijk iemand ik hou van gezelligheid, mensen over de vloer, knusheid, enzovoort. Het is niet dat ik me doodongelukkig voel hoor, ik laat er mijn levensgeluk niet van afhangen ofzo. Maar het is wel de volgende stap voor mij. Het voelt zo tijdelijk, waar ik nu woon, het is echt helemaal niet "eigen".
Ik ben trouwens niet naar een andere baan aan het kijken hoor. Ik denk wel dat ik over anderhalf jaar dit saai vind maar nu helemáál niet, het is een interessante baan, dat zou ik ook vinden als ik hem in Nederland had zeg maar.
Ik wil wel snel veel dat weet ik ook wel van mezelf, maar aan de andere kant ga ik volgens mij ook stapje voor stapje. Een halfjaar geleden was ik blij dat ik op mezelf woonde, en was prioriteit 1 een 'echte' baan vinden. Nu heb ik dat, en dan komt nou het volgende aan bod: een 'echt' huis vinden. Ik heb nog een héél lijstje met wat ik nog allemaal wil, dat klopt . Maar dat geeft niet zo denk ik, ik weet wel dat ik niet gauw tevreden ben, maar dan boek je tenminste resultaten, het is niet iets wat ik hoognodig aan mezelf wil veranderen ofzo. Manisch vind ik lichtelijk overdreven
Ik vind die verhaallijn van Carlos ook heel erg leuk trouwens . Jouw eigen verhalen volg ik trouwens ook graag Nemo!
Kjong, ik denk dat vooral dat huis dus wel belangrijk is. Mijn appartement is gewoon helemaal niet gezellig of comfortabel, de meubels zijn allemaal van een ander, er hangt niets aan de muur alleen nietszeggende dingen, het is héél erg klein (+- 30 m2 en dan schat ik het nog ruim geloof ik).
Het klinkt misschien wel sneu dat zoiets zo belangrijk is maar ik merk dat ik daar nu wél behoefte aan heb, ik woon al sinds mijn zeventiende niet meer thuis en altijd in zo'n dump, ik ben een heel huiselijk iemand ik hou van gezelligheid, mensen over de vloer, knusheid, enzovoort. Het is niet dat ik me doodongelukkig voel hoor, ik laat er mijn levensgeluk niet van afhangen ofzo. Maar het is wel de volgende stap voor mij. Het voelt zo tijdelijk, waar ik nu woon, het is echt helemaal niet "eigen".
Ik ben trouwens niet naar een andere baan aan het kijken hoor. Ik denk wel dat ik over anderhalf jaar dit saai vind maar nu helemáál niet, het is een interessante baan, dat zou ik ook vinden als ik hem in Nederland had zeg maar.
Ik wil wel snel veel dat weet ik ook wel van mezelf, maar aan de andere kant ga ik volgens mij ook stapje voor stapje. Een halfjaar geleden was ik blij dat ik op mezelf woonde, en was prioriteit 1 een 'echte' baan vinden. Nu heb ik dat, en dan komt nou het volgende aan bod: een 'echt' huis vinden. Ik heb nog een héél lijstje met wat ik nog allemaal wil, dat klopt . Maar dat geeft niet zo denk ik, ik weet wel dat ik niet gauw tevreden ben, maar dan boek je tenminste resultaten, het is niet iets wat ik hoognodig aan mezelf wil veranderen ofzo. Manisch vind ik lichtelijk overdreven
dinsdag 11 augustus 2009 om 12:44
jaaa dat was heel spannend toen! En dat idd ook nog toen Isiss bij dat andere topic schreef. Ik denk dat ze het verhaal nog wel heeft, of niet Isiss?
R liet niks meer horen. En toen dacht Isiss het is uit, maar ze wilde het zeker weten en dus ging ze idd zoals Marg verteld opeens halsoverkop naar Marokko zonder dat hij het wist. Iedereen in spanning. Maar hij had niks door. Dat zij zo dacht. Hahaha, ik zat op het puntje van mijn stoel.
Ook toen bij jou Kjong. Toen benik hier mee gaan lezen, ik vond het zó spannend. Toen je scheef dat je zwanger was viel mijn bek open, ik weet niet aan hoeveel mensen ik dat verhaal wel niet heb verteld (en nog steeds Het fijne is dat het straks kan eindigen met: en toen eindelijk na heel veel jaren is hij naar NL gekomen en nu leven ze al heel lang en gelukkig samen in NL
R liet niks meer horen. En toen dacht Isiss het is uit, maar ze wilde het zeker weten en dus ging ze idd zoals Marg verteld opeens halsoverkop naar Marokko zonder dat hij het wist. Iedereen in spanning. Maar hij had niks door. Dat zij zo dacht. Hahaha, ik zat op het puntje van mijn stoel.
Ook toen bij jou Kjong. Toen benik hier mee gaan lezen, ik vond het zó spannend. Toen je scheef dat je zwanger was viel mijn bek open, ik weet niet aan hoeveel mensen ik dat verhaal wel niet heb verteld (en nog steeds Het fijne is dat het straks kan eindigen met: en toen eindelijk na heel veel jaren is hij naar NL gekomen en nu leven ze al heel lang en gelukkig samen in NL
dinsdag 11 augustus 2009 om 13:08
Ja ik snap wat je bedoelt Nemo, dat je op het puntje van je stoel zit, van: hoe gaat dít nu verder!!!!
Weet je dat ik van Isiss een smsje kreeg toen jij die mailert had ontmoet (ik herinner me nog: bolussen). Zo spannend hahaha. Jij vond het toen eigenlijk net niks en ik hoopte zo dat je bij zou draaien. Zo stom eigenlijk, want dat hoop je gewoon voor de mooiigheid van het verhaal
Weet je dat ik van Isiss een smsje kreeg toen jij die mailert had ontmoet (ik herinner me nog: bolussen). Zo spannend hahaha. Jij vond het toen eigenlijk net niks en ik hoopte zo dat je bij zou draaien. Zo stom eigenlijk, want dat hoop je gewoon voor de mooiigheid van het verhaal
dinsdag 11 augustus 2009 om 16:40
Nemo: 't spannende verhaal van toen heb ik niet meer, ik ben pas later begonnen met de linkjes naar topics opslaan, helaas.
't Was spannend, het is toch goedgekomen en 't eindresultaat telt, daar houden we 't op.
R. is op pad met de Fgezusters. Ik ben thuisgebleven onder 't mom van boek lezen voor m'n werk (wat overigens geen smoes is maar ik echt tussen de bedrijven door aan 't doen ben).
Ik heb ze vanochtend meegenomen naar de Appie en de Hema en ervoor gezorgd dat nicht nog leuke sale-lingerie heeft gekocht bij de vrienden van de Hema. Onbegrijpelijk, maar ze had geen flauw idee wat haar bh-maat is of hoe bh-maten uberhaupt werken (ze bleef zeggen dat ze maat 36-38 van kleding heeft, en ik bleef zeggen dat dat niet voor bh's geldt), ze zal toch wel bh's dragen? Haha, en nu heeft ze er één op zicht gekocht: op armlengte voor zich gehouden en zo beoordeeld dat ie zou passen.
Ze is nu een jaar hier en ze is zo compleet onwetend, zo raar om te zien. Soms komen er zo'n gekke dingen naar boven zoals die bh-maten, of dat iedereen bv. belasting betaalt "mijn schoonvader zegt altijd dat ie maar 1000 euro in de maand verdient maar toen ik een keer een kopie moest maken van zijn loonstrook zag ik dat er veel meer op stond". Tja, dat heet bruto en netto salaris, en belasting betalen. Zij heeft vanaf dat moment gedacht dat hij over zijn salaris loog (wat best kan zijn, 1000 euro is bizar weinig voor iemand die 40 jaar werkt in Fr lijkt me) maar afgezien daarvan, het altijd uitgaan van het negatieve, dat mensen niet eerlijk zijn of slecht in hun zin hebben, ik vind het bizar. En dramatisch. Ze wil zo graag de verstandige getrouwde vrouw uithangen, terwijl het eigenlijk zo'n onzelfstandig kind is wat totaal niet weet wat er in de wereld gebeurt. Wat alleen kan napapagaaien wat andere (marokkanen) zeggen of doen. Eigen mening bestaat niet, om gek van te worden.
Nemo: je hebt zelf ook voor goeie spannende vervolgverhalen gezorgd hoor! Habibi was zeer spannend. Mailert trouwens ook.
Es: wanneer krijg je je bul? Wordt 't 'n standaard nieuwe feestdag in je agenda?
Kjong: heeft Kman 'n afspraak????
Marg: ik ben ook wel benieuwd, waar zit het eigenlijke pijnpunt? Heeft dat met niet-samenwonen te maken? Zou het schelen als je samen 'n gezellig appartementje hebt waar je je wel thuis kunt gaan voelen met zelf uitgezochte (kringloop/gekregen) meubels?
't Was spannend, het is toch goedgekomen en 't eindresultaat telt, daar houden we 't op.
R. is op pad met de Fgezusters. Ik ben thuisgebleven onder 't mom van boek lezen voor m'n werk (wat overigens geen smoes is maar ik echt tussen de bedrijven door aan 't doen ben).
Ik heb ze vanochtend meegenomen naar de Appie en de Hema en ervoor gezorgd dat nicht nog leuke sale-lingerie heeft gekocht bij de vrienden van de Hema. Onbegrijpelijk, maar ze had geen flauw idee wat haar bh-maat is of hoe bh-maten uberhaupt werken (ze bleef zeggen dat ze maat 36-38 van kleding heeft, en ik bleef zeggen dat dat niet voor bh's geldt), ze zal toch wel bh's dragen? Haha, en nu heeft ze er één op zicht gekocht: op armlengte voor zich gehouden en zo beoordeeld dat ie zou passen.
Ze is nu een jaar hier en ze is zo compleet onwetend, zo raar om te zien. Soms komen er zo'n gekke dingen naar boven zoals die bh-maten, of dat iedereen bv. belasting betaalt "mijn schoonvader zegt altijd dat ie maar 1000 euro in de maand verdient maar toen ik een keer een kopie moest maken van zijn loonstrook zag ik dat er veel meer op stond". Tja, dat heet bruto en netto salaris, en belasting betalen. Zij heeft vanaf dat moment gedacht dat hij over zijn salaris loog (wat best kan zijn, 1000 euro is bizar weinig voor iemand die 40 jaar werkt in Fr lijkt me) maar afgezien daarvan, het altijd uitgaan van het negatieve, dat mensen niet eerlijk zijn of slecht in hun zin hebben, ik vind het bizar. En dramatisch. Ze wil zo graag de verstandige getrouwde vrouw uithangen, terwijl het eigenlijk zo'n onzelfstandig kind is wat totaal niet weet wat er in de wereld gebeurt. Wat alleen kan napapagaaien wat andere (marokkanen) zeggen of doen. Eigen mening bestaat niet, om gek van te worden.
Nemo: je hebt zelf ook voor goeie spannende vervolgverhalen gezorgd hoor! Habibi was zeer spannend. Mailert trouwens ook.
Es: wanneer krijg je je bul? Wordt 't 'n standaard nieuwe feestdag in je agenda?
Kjong: heeft Kman 'n afspraak????
Marg: ik ben ook wel benieuwd, waar zit het eigenlijke pijnpunt? Heeft dat met niet-samenwonen te maken? Zou het schelen als je samen 'n gezellig appartementje hebt waar je je wel thuis kunt gaan voelen met zelf uitgezochte (kringloop/gekregen) meubels?
anoniem_35750 wijzigde dit bericht op 11-08-2009 16:41
Reden: gek haakje weg
Reden: gek haakje weg
% gewijzigd
dinsdag 11 augustus 2009 om 17:06
Pff vermoeiend!!! Wel lekker dat je een dagje alleen bent. Gek zeg, dat die vrouw eigenlijk zelfstandig over wil komen, maar het in in werkelijkheid niet is. Misschien valt er nog wel wat terrein te winnen deze weken...... (zei zij positief....)? Als je gewoon nooit ergens over voorgelicht bent, hoe moet je het dan weten...
Wat betreft behamaten, dat is in Spanje ook níet te doen. Een keer kwam ik in een winkel en ik zag alleen omtrek-maten, dus ik vroeg aan de verkoopster waar ik de cupmaten kon zien...? Oh zegt ze, het is allemaal B.
Ok bedankt. Doei.
Als ik het met andere vrouwen heb over omtrekmaat en cupmaat kijken ze me vaak heel onbegrijpend aan en zeggen dan ook 'ik draag maat 38!'. Heel gek.
Ik denk dat het niet eens zozeer met samenwonen te maken heeft, want ik verwacht dat ik echt dolgelukkig zal zijn in een leuk appartementje (hoeft niet groot, maar wel met een huiskamer en een slaapkamer in elk geval, keuken mag best in een hoek in de huiskamer zijn zeg maar dat is geen probleem) wat ik een beetje eigen kan maken. Ik hoef ook echt geen nieuwe meubels, maar wel dat ik het zelf wat gezelliger kan maken. Ik heb in mijn huidige appartement niet eens een zithoek en ook geen eettafel. Eén van de twee zou toch al een grote vooruitgang zijn .
Ik denk dat samenwonen vanzelf wel komt eigenlijk, en ik wil daar vooral niet over zeuren, maar ik denk dat ik het ook helemaal niet erg zou vinden als we niet samen zouden wonen maar dat ik in elk geval in mijn huis mensen kan ontvangen, en dat het gezellig is om daar te zijn, niet alleen een bed en een douche, want dat gevoel heb ik nu zelf.
Wat betreft behamaten, dat is in Spanje ook níet te doen. Een keer kwam ik in een winkel en ik zag alleen omtrek-maten, dus ik vroeg aan de verkoopster waar ik de cupmaten kon zien...? Oh zegt ze, het is allemaal B.
Ok bedankt. Doei.
Als ik het met andere vrouwen heb over omtrekmaat en cupmaat kijken ze me vaak heel onbegrijpend aan en zeggen dan ook 'ik draag maat 38!'. Heel gek.
Ik denk dat het niet eens zozeer met samenwonen te maken heeft, want ik verwacht dat ik echt dolgelukkig zal zijn in een leuk appartementje (hoeft niet groot, maar wel met een huiskamer en een slaapkamer in elk geval, keuken mag best in een hoek in de huiskamer zijn zeg maar dat is geen probleem) wat ik een beetje eigen kan maken. Ik hoef ook echt geen nieuwe meubels, maar wel dat ik het zelf wat gezelliger kan maken. Ik heb in mijn huidige appartement niet eens een zithoek en ook geen eettafel. Eén van de twee zou toch al een grote vooruitgang zijn .
Ik denk dat samenwonen vanzelf wel komt eigenlijk, en ik wil daar vooral niet over zeuren, maar ik denk dat ik het ook helemaal niet erg zou vinden als we niet samen zouden wonen maar dat ik in elk geval in mijn huis mensen kan ontvangen, en dat het gezellig is om daar te zijn, niet alleen een bed en een douche, want dat gevoel heb ik nu zelf.
dinsdag 11 augustus 2009 om 17:08
Ik wil het in elk geval niet van het samenwonen af laten hangen, ik wil gewoon zelf iets hebben waarin ik me thuisvoel. Als dat over een tijdje met hem is is dat prima, en als dat (nog) niet zo is, dan voel ik me in elk geval toch lekker in mijn huis. En als hij nooit wil, nouja dan dump ik hem natuurlijk tegen die tijd Maar zover zal het wel niet komen.
dinsdag 11 augustus 2009 om 17:29
dinsdag 11 augustus 2009 om 17:46
Oh, haha, oké, die bh-maten zijn voor mij vanzelfsprekend, heb blijkbaar nog nooit 'n bh gekocht in 'n ander land.
Marg: nee, aan (her)opvoeden van nicht ga ik niet beginnen. Geen zin in, ik blijf gewoon vrolijk hier verder klagen. Maandag weer werken, terug naar 't andere moeilijke geval uitdaging (niet voor de openbaarheid hier), ik doe er één tegelijk. En aangezien ik die andere vanaf volgende week weer 40 uur in de week zie, en deze maar 'n paar keer per jaar 'n weekend (of langer), leg ik m'n prioriteit bij 't dagelijkse probleem.
Is 't lastig om 'n leukere & betaalbare woonruimte te vinden dan je nu hebt? Misschien wat verder uit 't centrum. Kan me goed voorstellen dat je idd mensen te eten wil kunnen vragen of gewoon meer ruimte hebben.
Nemo: die mailert is echt 'n sukkel ja!
Marg: nee, aan (her)opvoeden van nicht ga ik niet beginnen. Geen zin in, ik blijf gewoon vrolijk hier verder klagen. Maandag weer werken, terug naar 't andere moeilijke geval uitdaging (niet voor de openbaarheid hier), ik doe er één tegelijk. En aangezien ik die andere vanaf volgende week weer 40 uur in de week zie, en deze maar 'n paar keer per jaar 'n weekend (of langer), leg ik m'n prioriteit bij 't dagelijkse probleem.
Is 't lastig om 'n leukere & betaalbare woonruimte te vinden dan je nu hebt? Misschien wat verder uit 't centrum. Kan me goed voorstellen dat je idd mensen te eten wil kunnen vragen of gewoon meer ruimte hebben.
Nemo: die mailert is echt 'n sukkel ja!
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:27
Oh Isiss, wat briljant. Als ik je niet zo leuk gevonden had, had ik gehoopt dat de sleutels kwijt zouden raken en wij voor eeuwig voorzien zouden worden van briljante verhalen.
Misschien kunnen we de puntje-van-je-stoel-verhalen bundelen en een soort boek uitbrengen. Of mag ik de rechten voor mijn eerste boek? Ik ben er nog altijd van overtuigd dat ik schrijfster ben, die alleen nog een boek moet schrijven.
Weten jullie dat ik bijna weg ga? Het is echt al heel snel. Schrok er vandaag nog even van. Moet nog een huurder, mijn 10-rittenkaart bij de sportschool opmaken en dat wordt passen en meten want heb natuurlijk ook genoeg sociale dingetjes in de planning. Maar goed, da's een beetje een luxe probleem.
Hmm, Nemo dus Vietnam is geen aanrader?
Misschien kunnen we de puntje-van-je-stoel-verhalen bundelen en een soort boek uitbrengen. Of mag ik de rechten voor mijn eerste boek? Ik ben er nog altijd van overtuigd dat ik schrijfster ben, die alleen nog een boek moet schrijven.
Weten jullie dat ik bijna weg ga? Het is echt al heel snel. Schrok er vandaag nog even van. Moet nog een huurder, mijn 10-rittenkaart bij de sportschool opmaken en dat wordt passen en meten want heb natuurlijk ook genoeg sociale dingetjes in de planning. Maar goed, da's een beetje een luxe probleem.
Hmm, Nemo dus Vietnam is geen aanrader?
