Kinderen
alle pijlers
Bloeding maar toch nog een hartje.....
dinsdag 14 juli 2009 om 13:44
Vorige week stelde ik een vraag voor mijn beste vriendin die zwanger is van haar eerste kind, die vraag ging over de vlokkentest of de vruchtwaterpunctie.
Afgelopen zaterdag kreeg mijn vriendin een bloeding, een hele heftige, en het gaat nog steeds door. De bloeding gaat gepaard met kramp en ook stolsels.
Gisteren heeft ze in het ziekenhuis een echo laten maken en toen bleek er toch een hartje te kloppen. Blijdschap natuurlijk, de groei van het kindje lag ook op schema en als je je de baarmoeder voorstelt als een cirkel dan ligt de baby op twee uur en de plas bloed (excuus voor de plastische beschrijving) op zeven uur. Men noemt het een 'hematoom' in het ziekenhuis.
Er kan niets worden gedaan behalve hopen dat de baby het gaat redden.
Nu is mijn vriendin heel benieuwd naar ervaringen van anderen. Zijn er vrouwen die ook bloedingen hadden, eventueel ook zo'n hematoom en die haar kunnen vertellen hoe dat bij hun is verdergegaan?
Mijn vriendin is het meest nuchtere, rationele en reële mens wat ik ken, dus ook graag de niet zo goede ervaringen zijn erg welkom. 'Tell it like it is', is haar motto zo'n beetje
Hoe ging dat bij jullie na een bloeding en dan toch nog een hartslag en dus leven?
We kijken weer uit naar jullie reacties, het vorige topic heeft haar ook fantastisch geholpen.
Afgelopen zaterdag kreeg mijn vriendin een bloeding, een hele heftige, en het gaat nog steeds door. De bloeding gaat gepaard met kramp en ook stolsels.
Gisteren heeft ze in het ziekenhuis een echo laten maken en toen bleek er toch een hartje te kloppen. Blijdschap natuurlijk, de groei van het kindje lag ook op schema en als je je de baarmoeder voorstelt als een cirkel dan ligt de baby op twee uur en de plas bloed (excuus voor de plastische beschrijving) op zeven uur. Men noemt het een 'hematoom' in het ziekenhuis.
Er kan niets worden gedaan behalve hopen dat de baby het gaat redden.
Nu is mijn vriendin heel benieuwd naar ervaringen van anderen. Zijn er vrouwen die ook bloedingen hadden, eventueel ook zo'n hematoom en die haar kunnen vertellen hoe dat bij hun is verdergegaan?
Mijn vriendin is het meest nuchtere, rationele en reële mens wat ik ken, dus ook graag de niet zo goede ervaringen zijn erg welkom. 'Tell it like it is', is haar motto zo'n beetje
Hoe ging dat bij jullie na een bloeding en dan toch nog een hartslag en dus leven?
We kijken weer uit naar jullie reacties, het vorige topic heeft haar ook fantastisch geholpen.
woensdag 12 augustus 2009 om 21:47
woensdag 12 augustus 2009 om 21:52
quote:eleonora schreef op 07 augustus 2009 @ 11:33:
Tante Détje, ze zei dat ze jouw topic hier leest. Geinig he? Ze vindt jou en Djoels zo leuk en vindt jouw topic het enige echt leuke zwangerschapstopic om te lezen op het forum
.
Kun je die weer in de zakken van je positietuinbroek stoppen!
Tante Lé, je had het me al langs andere onsympathieke weg laten weten, maar bij deze ook nog even: het zit in die positie-pocket hoor!
Erg fijn van de combi-uitslag, en nu hopen dat de Knoeperd zich thuis blijft voelen in zijn stulpje (en elke week de vleesboom even bewatert met wat Pokon ).
Groeten aan je vriendin!
*wappert gelijk een kushand naar Djoels*
Tante Détje, ze zei dat ze jouw topic hier leest. Geinig he? Ze vindt jou en Djoels zo leuk en vindt jouw topic het enige echt leuke zwangerschapstopic om te lezen op het forum
.
Kun je die weer in de zakken van je positietuinbroek stoppen!
Tante Lé, je had het me al langs andere onsympathieke weg laten weten, maar bij deze ook nog even: het zit in die positie-pocket hoor!
Erg fijn van de combi-uitslag, en nu hopen dat de Knoeperd zich thuis blijft voelen in zijn stulpje (en elke week de vleesboom even bewatert met wat Pokon ).
Groeten aan je vriendin!
*wappert gelijk een kushand naar Djoels*
tia.dalma wijzigde dit bericht op 12-08-2009 21:53
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
donderdag 13 augustus 2009 om 12:20
Esmee, meid, wat heftig! Jeeminee, ik ken helemaal niet één zo'n verhaal! En nu een gezond kindje?
Hoe is het trouwens met jou nu?
Hoi eleonora,
Het is alweer 4 jaar geleden,mijn zoontje kwam heel slecht ter wereld Tegen een adem stilstand aan,maar heeft zich heel snel bewezen en mocht na 1 week al mee naar huis (was toen pas 36 weken eigenlijk).
Bij mij heeft het een hele grote impact gehad ,3maanden ziekenhuis met nog kinderen thuis is eigenlijk onmenselijk,maar ik had geen keus,ik bloede bijna constant en voordat ik het wist had ik weer een transfusie nodig,mede omdat je niet weet hoe erg een volgende bloeding is en je toch wat op pijl moet zitten met je Hb.
Mijn geluk is ook geweest dat mijn baarmoeder al wat zwangers happen achter de rug had,zo kon ook mijn zoontje toch nog groeien (lag helemaal dwars boven in de baarmoeder)en gelukkig is m,n baarmoeder onder al het bloedverlies vrij rustig gebleven.
Maar tot op de dag van vandaag blijft het een groot wonder.
Ik was wel erg exstreem,ivm verklevingen in de baarmoederholte daardoor geopereerd,de kans op zwangerschap uitdragen was al niet groot en ik was ook al 38.
Hoe gaat het nu met je vriendin en hoever is ze?
groetjes esmee
Hoe is het trouwens met jou nu?
Hoi eleonora,
Het is alweer 4 jaar geleden,mijn zoontje kwam heel slecht ter wereld Tegen een adem stilstand aan,maar heeft zich heel snel bewezen en mocht na 1 week al mee naar huis (was toen pas 36 weken eigenlijk).
Bij mij heeft het een hele grote impact gehad ,3maanden ziekenhuis met nog kinderen thuis is eigenlijk onmenselijk,maar ik had geen keus,ik bloede bijna constant en voordat ik het wist had ik weer een transfusie nodig,mede omdat je niet weet hoe erg een volgende bloeding is en je toch wat op pijl moet zitten met je Hb.
Mijn geluk is ook geweest dat mijn baarmoeder al wat zwangers happen achter de rug had,zo kon ook mijn zoontje toch nog groeien (lag helemaal dwars boven in de baarmoeder)en gelukkig is m,n baarmoeder onder al het bloedverlies vrij rustig gebleven.
Maar tot op de dag van vandaag blijft het een groot wonder.
Ik was wel erg exstreem,ivm verklevingen in de baarmoederholte daardoor geopereerd,de kans op zwangerschap uitdragen was al niet groot en ik was ook al 38.
Hoe gaat het nu met je vriendin en hoever is ze?
groetjes esmee
donderdag 13 augustus 2009 om 13:32
quote:Inad schreef op 12 augustus 2009 @ 21:47:
Precies, thuis juist voordeel vanwege de psychologische factor. Maar als jij van thuis bevallen juist angstig wordt is dat ontspannend element natuurlijk juist niet van toepassing.
Ik ga nog steeds voor thuis, over ongeveer 5 weken uitgerekend.inad, dat klopt natuurlijk, en ik moet eerlijk zeggen, door dat topic van jou ben ik erg aan het twijfelen wat ik nou wil. Rationeel weet ik dat het even veilig is, en misschien zelfs veiliger in mijn geval, emotioneel moet ik nog even omschakelen, maar ja, ik heb nog even... Jij succes met afwachten! en met thuis bevallen natuurlijk.
Precies, thuis juist voordeel vanwege de psychologische factor. Maar als jij van thuis bevallen juist angstig wordt is dat ontspannend element natuurlijk juist niet van toepassing.
Ik ga nog steeds voor thuis, over ongeveer 5 weken uitgerekend.inad, dat klopt natuurlijk, en ik moet eerlijk zeggen, door dat topic van jou ben ik erg aan het twijfelen wat ik nou wil. Rationeel weet ik dat het even veilig is, en misschien zelfs veiliger in mijn geval, emotioneel moet ik nog even omschakelen, maar ja, ik heb nog even... Jij succes met afwachten! en met thuis bevallen natuurlijk.
donderdag 13 augustus 2009 om 17:45
Hoi,
hier ook een 'ervaringsdeskundige'
In januari - met 13 weken zwanger - wakker geworden in grote plas bloed; wist zeker dat het een miskraam was. Op de spoedeisende hulp bleek dat niet zo te zijn; ik was verbaasd! Enige wat we konden doen was afwachten. De twee nachten daarna zelfde verhaal. Angst alom, stress en onzekerheid! Echo op de 3e dag liet hematoom zien. Ander woord voor stolsel en de gyn noemde het ook wel vergelijkbaar met een blauwe plek / bloeduitstorting. Oorzaak was waarschijnlijk een bloedvat aan de placenta dat was gesprongen, De uitkomst was afhankelijk van of het een belangrijk bloedvat was; eentje waar de baby zijn essentiele stoffen uit putte, of kon hij ook met de rest wel verder... De baby was helemaal op schema qua groei, dus die leek het niet erg te vinden. Punt was ook dat het stolsel niet áchter de placenta mocht raken, want bij placentaloslating is het helaas ook einde zwangerschap. Ik heb 6 weken in de onzekerheid gezeten, maar met 20 weken zwangerschap (en verlies van stolsels en bruin bloed) werd het beeld op de echo weer normaal en bleek het hematoom netjes verdwenen.
Vandaag een maand geleden heb ik een kerngezonde zoon op de wereld gezet! Gelukkig heb ik nog kunnen genieten van een verder vrij onbezorgde zwangerschap. Hopelijk ligt dat voor je vriendin ook in het verschiet.
Ik heb indertijd ook veel gegoogled naar dit onderwerp (wat je soms beter niet kunt doen...) afgezien van een paar reacties op andere fora: over het algemeen loopt het wel goed af was mijn conclusie. Het komt vaker voor dan je denkt (al is het vaak ook een verhaal van gevoelige baarmoederhals, wat dus anders is dan een hematoom, dat ín je baarmoeder zit!).
Maar die onzekerheid is vreselijk. Veel sterkte voor je vriendin. Ik ben benieuwd hoe het nu is.
Petra
hier ook een 'ervaringsdeskundige'
In januari - met 13 weken zwanger - wakker geworden in grote plas bloed; wist zeker dat het een miskraam was. Op de spoedeisende hulp bleek dat niet zo te zijn; ik was verbaasd! Enige wat we konden doen was afwachten. De twee nachten daarna zelfde verhaal. Angst alom, stress en onzekerheid! Echo op de 3e dag liet hematoom zien. Ander woord voor stolsel en de gyn noemde het ook wel vergelijkbaar met een blauwe plek / bloeduitstorting. Oorzaak was waarschijnlijk een bloedvat aan de placenta dat was gesprongen, De uitkomst was afhankelijk van of het een belangrijk bloedvat was; eentje waar de baby zijn essentiele stoffen uit putte, of kon hij ook met de rest wel verder... De baby was helemaal op schema qua groei, dus die leek het niet erg te vinden. Punt was ook dat het stolsel niet áchter de placenta mocht raken, want bij placentaloslating is het helaas ook einde zwangerschap. Ik heb 6 weken in de onzekerheid gezeten, maar met 20 weken zwangerschap (en verlies van stolsels en bruin bloed) werd het beeld op de echo weer normaal en bleek het hematoom netjes verdwenen.
Vandaag een maand geleden heb ik een kerngezonde zoon op de wereld gezet! Gelukkig heb ik nog kunnen genieten van een verder vrij onbezorgde zwangerschap. Hopelijk ligt dat voor je vriendin ook in het verschiet.
Ik heb indertijd ook veel gegoogled naar dit onderwerp (wat je soms beter niet kunt doen...) afgezien van een paar reacties op andere fora: over het algemeen loopt het wel goed af was mijn conclusie. Het komt vaker voor dan je denkt (al is het vaak ook een verhaal van gevoelige baarmoederhals, wat dus anders is dan een hematoom, dat ín je baarmoeder zit!).
Maar die onzekerheid is vreselijk. Veel sterkte voor je vriendin. Ik ben benieuwd hoe het nu is.
Petra
woensdag 21 oktober 2009 om 20:34
Ik ben ook wel benieuwd hoe het is nu...
Ik heb zojuist te horen gekregen dat er bij mij ook een hematoom gevonden is. Ik werd ook gek van de bloedingen elke keer. Geen heftige bloedingen, maar plots vanuit het niets een 'warme scheut' tussen mijn benen en daana een beetje bruinverlies en dat is het dan. Ik heb het nu al voor de vierde keer deze zwngerschap gehad in ik wordt gek van de zorgen. Hematoom is 3 cm lang, is dat veel? Weet iemand dat? Maar zit aan de andere kant dan de placenta en buiten de baarmoeder. De gyn zegt dat het geen kwaad ben, maar WAAR zit dat zorgenknopje bij mij? Ik zou zo graag de knop omdraaien en genieten. Ik ben nu bijna 12 weken ver trouwens.
Ik heb zojuist te horen gekregen dat er bij mij ook een hematoom gevonden is. Ik werd ook gek van de bloedingen elke keer. Geen heftige bloedingen, maar plots vanuit het niets een 'warme scheut' tussen mijn benen en daana een beetje bruinverlies en dat is het dan. Ik heb het nu al voor de vierde keer deze zwngerschap gehad in ik wordt gek van de zorgen. Hematoom is 3 cm lang, is dat veel? Weet iemand dat? Maar zit aan de andere kant dan de placenta en buiten de baarmoeder. De gyn zegt dat het geen kwaad ben, maar WAAR zit dat zorgenknopje bij mij? Ik zou zo graag de knop omdraaien en genieten. Ik ben nu bijna 12 weken ver trouwens.
donderdag 22 oktober 2009 om 12:36
Heee meiden....
Sorry dat ik niet meer gepost heb, ik kan op deze pijler de topics altijd zo moeilijk terugvinden.....
Het blijft spannend bij mijn vriendin. Ze is inmiddels 22 weken zwanger, wie had dat ooit kunnen denken?
Het bloeden is gestopt, de vleesboom is niet meer te zien maar ze heeft wel al eiwitten in haar urine gehad en ze mag niks meer, behalve rust houden dus. Haar bloeddruk was een week geleden torenhoog. Heel eng.
Wel is ze nu 'medisch' (natuurlijk) en ze staat onder strenge controle (elke week) van een gynaecoloog. Het is voor haar heel moeilijk om zich te ontspannen, slapen is nog steeds een drama en ze heeft bloeddrukverlagende middelen om de boel rustig te houden. Het lieve mens heeft nou niet bepaald een ontspannen zwangerschap maar goed, de baby is er nog steeds.
We kijken met spanning uit naar het moment dat de baby levensvatbaar is, nog zes weken dus en dan, als het écht moet, zou hij/zij geboren kunnen worden. Tot die tijd is het nog duimen, medicijnen slikken en vooral rust houden....
Wat lief dat jullie nog aan haar denken, poeh, ik zal haar meteen vertellen dat jullie nog steeds met haar meeleven. Heel erg lief en attent!
Sorry dat ik niet meer gepost heb, ik kan op deze pijler de topics altijd zo moeilijk terugvinden.....
Het blijft spannend bij mijn vriendin. Ze is inmiddels 22 weken zwanger, wie had dat ooit kunnen denken?
Het bloeden is gestopt, de vleesboom is niet meer te zien maar ze heeft wel al eiwitten in haar urine gehad en ze mag niks meer, behalve rust houden dus. Haar bloeddruk was een week geleden torenhoog. Heel eng.
Wel is ze nu 'medisch' (natuurlijk) en ze staat onder strenge controle (elke week) van een gynaecoloog. Het is voor haar heel moeilijk om zich te ontspannen, slapen is nog steeds een drama en ze heeft bloeddrukverlagende middelen om de boel rustig te houden. Het lieve mens heeft nou niet bepaald een ontspannen zwangerschap maar goed, de baby is er nog steeds.
We kijken met spanning uit naar het moment dat de baby levensvatbaar is, nog zes weken dus en dan, als het écht moet, zou hij/zij geboren kunnen worden. Tot die tijd is het nog duimen, medicijnen slikken en vooral rust houden....
Wat lief dat jullie nog aan haar denken, poeh, ik zal haar meteen vertellen dat jullie nog steeds met haar meeleven. Heel erg lief en attent!
donderdag 22 oktober 2009 om 12:45
Ik werd getriggerd door een ander "bloedings'topic en moest ineens weer aan jouw vriendin denken, vandaar.
Goh, het blijft dus spannend. Nu 22 weken, levensreddend handelen begint bij 26 weken dus dat is nog 4 weken. Vanaf 25 weken kijken ze het nog even aan maar dan behandelen ze ook al. Inderdaad liggen de kansen hoger als de kleine nog tot minstens 6 weken blijft zitten.
Ik verdeel die 6 weken even over kleinere porties omdat dat misschien voor je vriendin beter te behapstukken is. Zo werkte het voor mij althans.
Wens haar sterkte en beterschap.
Goh, het blijft dus spannend. Nu 22 weken, levensreddend handelen begint bij 26 weken dus dat is nog 4 weken. Vanaf 25 weken kijken ze het nog even aan maar dan behandelen ze ook al. Inderdaad liggen de kansen hoger als de kleine nog tot minstens 6 weken blijft zitten.
Ik verdeel die 6 weken even over kleinere porties omdat dat misschien voor je vriendin beter te behapstukken is. Zo werkte het voor mij althans.
Wens haar sterkte en beterschap.
Poep, wie heeft jou gescheten?
