Lekker gecompliceerd, en nu?

Je hebt op jonge leeftijd veel meegemaakt. Het is niet gek dat dat er opeen gegeven moment uitkomt en dat je dan minder goed functioneert.



Even praktisch: kun je niet gewoon afspraken maken met je vriend? Samen leuke dingen doen? Aandacht voor elkaar? Samen het huishouden verdelen, gewoon een lijstje op de koelkast hangen en dan afstrepen.

Dag lampenkap. Ik begrijp dat de dingen die je hebt meegemaakt een zware impact op je hebben, maar persoonlijk vind ik dat je verhaal wel erg druipt van het zelfmedelijden.

Die slachtofferrol kan misschien veilig aanvoelen en je hebt ook best reden om je verdrietig te voelen, maar je moet je wel realiseren dat je er hiermee uiteindelijk niet komt.

Je zult je zelf bijeen moeten rapen om er wat van te kunnen maken. Uiteraard kun je daar steun bij krijgen van bv ggz en ook van je partner, maar je zult het zelf moeten initiëren. Je kunt niet op de bank gaan liggen afwachten tot iemand de brokstukken komt oprapen.

Wellicht heeft het computer gedrag van je vriend ook te maken met het 'als een zoutzak op de bank hangen' van jouw kant. Ik kan me voorstellen dat het voor hem zo niet erg uitnodigend is om bij je te gaan zitten.

Ok ff concreet waar je, denk ik, iets aan hebt.



Je hebt een hoop meegemaakt waar je nu hulp voor zoekt. Heel goed. Alleen...



Pak niet alles in 1 keer. Verleden is belangrijk, de toekomst is nog belangrijker. Als je al je shit over je heen laat komen is dat niet te handelen. Een zekere nuchterheid tussen de komende emoties is zeker aan te raden. Controle kan je namelijk in zekere zin heus wel uitoefenen.



Stel vast wat voor jou belangrijk is en leef er naar. Communiceer dit naar je vriend (en leef er naar)

Maak je doelen overzichtelijk en concreet. Verleden verwerken, heel goed, maar werk/studie/verplichtingen gaan ook door. Geef ruimte voor beide zaken.



Overzicht, rust, reinheid en regelmaat zullen voor jou heel belangrijk zijn. Laat een psych als coach functioneren.



Ik denk wel dat je daarmee heel goed verder kan komen. Want als je kijkt naar het positieve van het verhaal... je hebt jezelf WEL overeind gehouden. Dat is waar het om draait. In hele moeilijke tijden heb jij alles aan jezelf gehad. Nu is merendeel van de ellende voorbij en kan je het herbeleven of maak jij je eigen toekomst.



Sterkte!

quote:lampenkap schreef op 24 augustus 2009 @ 11:08:

Mijn vriend vind het erg moeilijk om mijn zo te zien en weet vaak ook niet wat hij met mij (zoutzak op bank) aan moet. Waar de schoen nu echt knelt is dat feit dat mijn vriend getrouwd is met zijn computer. Nu weet ik dat hij altijd graag computerde maar ik zag dat niet als probleem. Nu is het toch wel een probleem. Door zijn vele uren per dag gecomputer voel ik mij nog 'allener' op de wereld en ga je denken dat de pestkoppen op school toch gelijk hadden.





Het computergedrag van je vriend is helemaal niet waar de schoen nu knelt. En naast dat het aanpakken daarvan nooit het echte probleem op zal kunnen lossen, is het ook nogeens heel erg oneerlijk om je vriend de schuld te geven van jouw ongelukkigheid.



Je schrijft een heel verhaal over hoe zwaar je het voor je kiezen hebt gehad in het leven tot nu toe. Al deze narigheid heeft tot gevolg dat je een verkeerd zelfbeeld hebt en daardoor veel behoefte aan bevestiging.



Die grote behoefte aan bevestiging is iets dat hoort bij JOU.

Er is op de wereld NIEMAND verplicht om deze behoefte te vervullen, ook je vriend niet.



Het is heel makkelijk om de schuld neer te leggen bij je vriend. Maar zo werkt het niet. Je schuift hiermee namelijk een verantwoordelijkheid van jou af op hem. Als jij door trauma's uit het verleden moeite hebt om je geborgen en gewaardeerd te voelen, dan zul je zèlf (bij voorbeeld door middel van therapie) moeten leren deze gevoelens wèl toe te laten.



Dat is niet makkelijk. En het zal je naast veel moeite waarschijnlijk ook nog wel de nodige tranen opleveren omdat het erg confronterend zal zijn. Maar het is wel de enige route die mogelijk uitkomt bij geluk.



Ik vind dat je je erg egoïstisch en naar opstelt jegens je vriend.

Haaal een flesje wijn, stokbroodje, ga lekker zitten, gezellig muziekje aan, en praaat met elkaar.



Maak het leuk, niets gaat vanzelf. Begin met praten, en leuke dingen doen.



Zoek een baan/ hobby waar je plezier in hebt, durf te genieten.



Heel goed dat je hulp hebt gezocht, ga zo door!

quote:sprankelend schreef op 24 augustus 2009 @ 11:24:

[...]





Het computergedrag van je vriend is helemaal niet waar de schoen nu knelt. En naast dat het aanpakken daarvan nooit het echte probleem op zal kunnen lossen, is het ook nogeens heel erg oneerlijk om je vriend de schuld te geven van jouw ongelukkigheid.



Je schrijft een heel verhaal over hoe zwaar je het voor je kiezen hebt gehad in het leven tot nu toe. Al deze narigheid heeft tot gevolg dat je een verkeerd zelfbeeld hebt en daardoor veel behoefte aan bevestiging.



Die grote behoefte aan bevestiging is iets dat hoort bij JOU.

Er is op de wereld NIEMAND verplicht om deze behoefte te vervullen, ook je vriend niet.



Het is heel makkelijk om de schuld neer te leggen bij je vriend. Maar zo werkt het niet. Je schuift hiermee namelijk een verantwoordelijkheid van jou af op hem. Als jij door trauma's uit het verleden moeite hebt om je geborgen en gewaardeerd te voelen, dan zul je zèlf (bij voorbeeld door middel van therapie) moeten leren deze gevoelens wèl toe te laten.



Dat is niet makkelijk. En het zal je naast veel moeite waarschijnlijk ook nog wel de nodige tranen opleveren omdat het erg confronterend zal zijn. Maar het is wel de enige route die mogelijk uitkomt bij geluk.



Ik vind dat je je erg egoïstisch en naar opstelt jegens je vriend.Volledig mee eens.

Och, Lampenkap, wat ga jij door een hel op dit moment. Ik ben het ermee eens dat iets dat je in lange tijd hebt opgebouwd aan problemen en frustraties, niet van vandaag op morgen opgelost worden. Je hebt een goede stap gezet door hulp te zoeken. Ik weet alleen dat GGZ vaak erg bezig is het verleden te herkauwen, terwijl je wellicht meer gebaat bent met je verleden een plekje geven en verder gaan waar je gebleven was. Ik kan je gestalttherapie van harte aanbevelen. Door inbeelden geven ze je een handleiding en met hun hulp kun je het verleden het verleden laten. Je kan er toch niets aan veranderen!



En dan de toekomst... bouw het op met je partner. Maak afspraken over zijn en jouw taken in huis. Maak afspraken om leuke dingen samen te doen. Maak afspraken wanneer hij achter de computer gaat zitten (als ik vrouwenseries kijkt, zit mijn man achter zijn computer of als ik weg ben met vriendinnen). Zo heeft hij zijn liefhebberij en ik er geen/weinig last van! Kies ook iets wat jullie allebei leuk vinden. Of allebei leuk lijkt. Mijn man en ik zijn onlangs begonnen met een cursus klimmen op zo'n klimmuur. Super leuk zo samen leren. Wellicht kunnen jullie ook iets bedenken samen! Maak tijd voor elkaar. En zet je zeurpet af. Als je al die jaren hebt geaccepteerd dat deze dingen gebeuren, kun je niet verwachten dat als jij je niet lekker voelt hij zijn leven aanpast. Maak nieuwe afspraken en maak nieuwe plannen.



Je komt er wel! Waak er alleen voor: een masker opzetten is NOOIT goed, voor niemand niet. Voor jou dus ook niet. Zet je masker ook weer af en ga werken aan je problemen.



Heel erg veel succes, je bent niet alleen!

quote:lampenkap schreef op 24 augustus 2009 @ 11:51:

Door mijn situatie heb ik ook niet altijd zin om iets leuks te doen en dat is nou juist het moeilijke, dat ik mij goed moet voelen en hij moet even 'minder' zin hebben om te computeren.

Als de pc op 1 staat hoe kun je dan iets doen wat nog leuker is? Vaak heb ik het gevoel /idee dat hij dingen als naar het strand gaan puur voor mij doet dat is best lief maar ook pijnlijk.



Ja maar Lampenkap, als JIJ niet kunt geloven dat hij het ook fijn vindt om dingen samen te doen met jou, dan kan hij op zijn kop gaan staan, maar dan ben jij gewoon niet gelukkig te maken.



Kan je tien keer tegen hem aan gaan schoppen, maar het enige resultaat daarvan zal zijn dat je nog dieper overtuigd raakt van het feit dat hij het alleen uit plichtsbesef doet. "Ja, als ik hem maar tien keer schop, dàn gaat hij wel....".



Uiteindelijk zal je hem zo vaak schoppen dat hij er genoeg van krijgt. Dan gaat hij weg. En dan zeg jij "Zie je wel, hij hield ook niet van me". En niet alleen zeg je dat tegen de buitenwereld, maar voornamelijk zeg je dat tegen jezelf. Waarmee je de weg effent om een volgende persoon die het fijn vindt om bij je te zijn nog harder te wantrouwen in zijn/haar motieven.

Lampenkap, ik denk dat het belangrijk is dat je vriend zich gaat realiseren dat er ook een gezamenlijk probleem is: jullie doen niet genoeg leuke dingen met elkaar/hebben te weinig aandacht voor elkaar. Dat staat los van jouw psychische problemen en zijn (mogelijke) computerverslaving.