Gezondheid
alle pijlers
Foetus echt dood bij echo?
zaterdag 29 augustus 2009 om 20:55
Hallo,
Afgelopen woensdag is er bij mij abortus gepleegd in kliniek.
Was al eerder geweest. Toen weggestuurd omdat ik te veel twijfelde. Was nu ook weer erg gespannen tijdens gesprek arts. Zelfs 's morgens nog getwijfeld. Zelfs toen ik daar was. Vader heeft me echter gepusht om toch naar kliniek te gaan. Wilde me ook totaal niet helpen. Gevoelsmatig wilde ik het houden, verstandelijk wist ik dat het beter weggehaald kon worden. Ik wilde het geen slechte start geven als alleenstaande moeder en vader die het niet wil kennen.
Toen de echo gemaakt werd, zei arts vrijwel meteen dat er iets met vruchtje niet goed was. Was nog amper gegroeid ten opzichte van vorige keer, ruim 4 weken daarvoor. Maar 0,3 mm. Was op 8 weken wezen steken en was 12 weken. Was alleen niet doorgezet naar miskraam. Volgens arts zou dat ieder moment kunnen gebeuren. Heb een aantal keren gevraagd of het echt zo was en ze dat niet zei om beslissing makkelijker voor mij te maken. Ze zei dat het echt zo was. Verpleegkundige heeft dat later ook nog gezegd. Heb scherm zelf ook gezien en het bewoog niet en zag er niet goed uit inderdaad.
Ik heb nu hele slechte avond omdat ik twijfel of het echt wel zo was. De avond voor abortus had mijn schoonzusje nog echo aangeboden. Ze had nog nooit echo gemaakt, maar werkt op zo'n afdeling. Toen dacht ik dat ik handjes zag bewegen. Verder was foetus echter gewoon heel stil. Niet beweeglijk zoals ik op internet wel heb gezien met 11/12 weken. Dat aan arts verteld en zij zei dat dat waarschijnlijk was omdat apparaat bewogen werd toen.
Ik ben echt bang dat de kliniek me heeft voorgelogen en het kindje gewoon leefde. Dat als ik weg was gegaan, kindje nog had geleefd in mijn buik. Kan me echter niet voorstellen dat ze zoiets doen. Hebben ze echter ook geen belang bij.
Wie heeft er nog meer ervaring mee of wel eens zoiets gehoord? Toen ik in kliniek nieuws hoorde, was ik in eerste instantie 'opgelucht' dat beslissing door natuur gemaakt was. Nu ben ik echter bang dat ik belazerd ben.
Afgelopen woensdag is er bij mij abortus gepleegd in kliniek.
Was al eerder geweest. Toen weggestuurd omdat ik te veel twijfelde. Was nu ook weer erg gespannen tijdens gesprek arts. Zelfs 's morgens nog getwijfeld. Zelfs toen ik daar was. Vader heeft me echter gepusht om toch naar kliniek te gaan. Wilde me ook totaal niet helpen. Gevoelsmatig wilde ik het houden, verstandelijk wist ik dat het beter weggehaald kon worden. Ik wilde het geen slechte start geven als alleenstaande moeder en vader die het niet wil kennen.
Toen de echo gemaakt werd, zei arts vrijwel meteen dat er iets met vruchtje niet goed was. Was nog amper gegroeid ten opzichte van vorige keer, ruim 4 weken daarvoor. Maar 0,3 mm. Was op 8 weken wezen steken en was 12 weken. Was alleen niet doorgezet naar miskraam. Volgens arts zou dat ieder moment kunnen gebeuren. Heb een aantal keren gevraagd of het echt zo was en ze dat niet zei om beslissing makkelijker voor mij te maken. Ze zei dat het echt zo was. Verpleegkundige heeft dat later ook nog gezegd. Heb scherm zelf ook gezien en het bewoog niet en zag er niet goed uit inderdaad.
Ik heb nu hele slechte avond omdat ik twijfel of het echt wel zo was. De avond voor abortus had mijn schoonzusje nog echo aangeboden. Ze had nog nooit echo gemaakt, maar werkt op zo'n afdeling. Toen dacht ik dat ik handjes zag bewegen. Verder was foetus echter gewoon heel stil. Niet beweeglijk zoals ik op internet wel heb gezien met 11/12 weken. Dat aan arts verteld en zij zei dat dat waarschijnlijk was omdat apparaat bewogen werd toen.
Ik ben echt bang dat de kliniek me heeft voorgelogen en het kindje gewoon leefde. Dat als ik weg was gegaan, kindje nog had geleefd in mijn buik. Kan me echter niet voorstellen dat ze zoiets doen. Hebben ze echter ook geen belang bij.
Wie heeft er nog meer ervaring mee of wel eens zoiets gehoord? Toen ik in kliniek nieuws hoorde, was ik in eerste instantie 'opgelucht' dat beslissing door natuur gemaakt was. Nu ben ik echter bang dat ik belazerd ben.
zondag 30 augustus 2009 om 11:18
quote:rosina69 schreef op 30 augustus 2009 @ 10:03:
[...]
Jacqie,
Ik heb afspraak steeds uitgesteld omdat ik heel erg twijfelde of ik kindje wel of niet zou houden. Ik zou alleenstaande moeder worden, fulltime werken en vader wilde er niets mee te maken hebben. Heb er psychisch erg onder geleden, was erg in de war wat ik moest doen. 's Morgens nog overwogen om niet te gaan, huilen enz. Heb nog bij arts zitten huilen (was eerder al weggestuurd). Toen maakte ze echo en zat dat vruchtje al dood was. Was al gestopt met groeien bij week of 8 terwijl ik eigenlijk 12 weken was. De officiele term daarvoor is missed abortion. Ik heb andere topic geopend om te vragen wat ervaring van andere vrouwen daarmee is. Ook ivm eventuele oorzaak.
Als ik de afspraak afgezegd had, had ik evengoed currettage moeten ondergaan (wat abortus eigenlijk is) of wachten op miskraam die volgens arts uiteindelijk zou komen.
Heb echt geen behoefte aan morele veroordelingen. Ik heb het er gewoon heel moeilijk mee, zie ook vorig bericht. Ik hoef mezelf ook niet te verantwoorden. Heb alleen in verschillende topics raad gevraagd, steun.
Ik doe niet aan morele veroordelingen.
Wat voor nut heeft het om een discussie op te starten over voor of tegen abortus, daar gaat je topic toch ook helemaal niet om.
Dus heee daar brand ik mijn vingers niet aan.
Ik verbaasde mij alleen over je compleet tegenstrijdige topics.
Aan de ene kant tips vragen hoe een baby te verzorgen en aan de andere kant een afspraak in een abortuskliniek en dan nog denken dat ze daar een spelletje met je spelen.
Ik denk ook serieus dat je hulp nodig hebt.
Is wel het een en ander om lichtelijk van in de stress te schieten.
Volgens mij las ik ergens dat je AD slikt, is dat in combi met therapie?
[...]
Jacqie,
Ik heb afspraak steeds uitgesteld omdat ik heel erg twijfelde of ik kindje wel of niet zou houden. Ik zou alleenstaande moeder worden, fulltime werken en vader wilde er niets mee te maken hebben. Heb er psychisch erg onder geleden, was erg in de war wat ik moest doen. 's Morgens nog overwogen om niet te gaan, huilen enz. Heb nog bij arts zitten huilen (was eerder al weggestuurd). Toen maakte ze echo en zat dat vruchtje al dood was. Was al gestopt met groeien bij week of 8 terwijl ik eigenlijk 12 weken was. De officiele term daarvoor is missed abortion. Ik heb andere topic geopend om te vragen wat ervaring van andere vrouwen daarmee is. Ook ivm eventuele oorzaak.
Als ik de afspraak afgezegd had, had ik evengoed currettage moeten ondergaan (wat abortus eigenlijk is) of wachten op miskraam die volgens arts uiteindelijk zou komen.
Heb echt geen behoefte aan morele veroordelingen. Ik heb het er gewoon heel moeilijk mee, zie ook vorig bericht. Ik hoef mezelf ook niet te verantwoorden. Heb alleen in verschillende topics raad gevraagd, steun.
Ik doe niet aan morele veroordelingen.
Wat voor nut heeft het om een discussie op te starten over voor of tegen abortus, daar gaat je topic toch ook helemaal niet om.
Dus heee daar brand ik mijn vingers niet aan.
Ik verbaasde mij alleen over je compleet tegenstrijdige topics.
Aan de ene kant tips vragen hoe een baby te verzorgen en aan de andere kant een afspraak in een abortuskliniek en dan nog denken dat ze daar een spelletje met je spelen.
Ik denk ook serieus dat je hulp nodig hebt.
Is wel het een en ander om lichtelijk van in de stress te schieten.
Volgens mij las ik ergens dat je AD slikt, is dat in combi met therapie?
zondag 30 augustus 2009 om 11:29
quote:Jacqie schreef op 30 augustus 2009 @ 11:18:
[...]
Ik doe niet aan morele veroordelingen.
Wat voor nut heeft het om een discussie op te starten over voor of tegen abortus, daar gaat je topic toch ook helemaal niet om.
Dus heee daar brand ik mijn vingers niet aan.
Ik verbaasde mij alleen over je compleet tegenstrijdige topics.
Aan de ene kant tips vragen hoe een baby te verzorgen en aan de andere kant een afspraak in een abortuskliniek en dan nog denken dat ze daar een spelletje met je spelen.
Ik denk ook serieus dat je hulp nodig hebt.
Is wel het een en ander om lichtelijk van in de stress te schieten.
Volgens mij las ik ergens dat je AD slikt, is dat in combi met therapie?
Ben inderdaad in therapie met AD. Is nu ook wel nodig. Topic dagverzorging baby lijkt tegenstrijdig, maar geeft ook aan hoezeer ik met mezelf in knoop zat. Was ook om te ervaren wat verzorging inhoudt. Een collega van mij had gezegd dat ze het heel erg zwaar had gevonden en nog wel vond, zelfs al waren ze met z'n 2-en. Omdat hij heel stabiel en rustig persoon is, verbaasde me dat wel.
Dmv topic wilde ik zien hoe anderen dat ervaren, ook om te proberen een zo evenwichtige mogelijke afweging te maken. Wishful thinking, want bij een abortus neem jij eigenlijk altijd minst slechte beslissing. De afspraak met abortuskliniek had ik al gemaakt om vader koest te houden eigenlijk. Mijn eerste afspraak was op 24-7 en de kliniek zei dat ik week later maar terug moest komen omdat ik te veel twijfelde. Heb daarna continu afspraken uitgesteld, afgezegd enz. omdat ik twijfelde. Als ik had uitgesteld, was ik weer even opgelucht omdat ik tijd won voor mezelf en kind.
Alles bij elkaar was ik gisteren heel wantrouwig of ze me wel waarheid hadden verteld.
Maar goed, uit sommige reacties blijkt wel dat niet alleen abortus nog taboe is, maar ook dat je er gewoon ook verdriet van kan hebben en moeite mee. Geloof me, geen enkele vrouw neemt zo'n besluit lichtvaardig.
[...]
Ik doe niet aan morele veroordelingen.
Wat voor nut heeft het om een discussie op te starten over voor of tegen abortus, daar gaat je topic toch ook helemaal niet om.
Dus heee daar brand ik mijn vingers niet aan.
Ik verbaasde mij alleen over je compleet tegenstrijdige topics.
Aan de ene kant tips vragen hoe een baby te verzorgen en aan de andere kant een afspraak in een abortuskliniek en dan nog denken dat ze daar een spelletje met je spelen.
Ik denk ook serieus dat je hulp nodig hebt.
Is wel het een en ander om lichtelijk van in de stress te schieten.
Volgens mij las ik ergens dat je AD slikt, is dat in combi met therapie?
Ben inderdaad in therapie met AD. Is nu ook wel nodig. Topic dagverzorging baby lijkt tegenstrijdig, maar geeft ook aan hoezeer ik met mezelf in knoop zat. Was ook om te ervaren wat verzorging inhoudt. Een collega van mij had gezegd dat ze het heel erg zwaar had gevonden en nog wel vond, zelfs al waren ze met z'n 2-en. Omdat hij heel stabiel en rustig persoon is, verbaasde me dat wel.
Dmv topic wilde ik zien hoe anderen dat ervaren, ook om te proberen een zo evenwichtige mogelijke afweging te maken. Wishful thinking, want bij een abortus neem jij eigenlijk altijd minst slechte beslissing. De afspraak met abortuskliniek had ik al gemaakt om vader koest te houden eigenlijk. Mijn eerste afspraak was op 24-7 en de kliniek zei dat ik week later maar terug moest komen omdat ik te veel twijfelde. Heb daarna continu afspraken uitgesteld, afgezegd enz. omdat ik twijfelde. Als ik had uitgesteld, was ik weer even opgelucht omdat ik tijd won voor mezelf en kind.
Alles bij elkaar was ik gisteren heel wantrouwig of ze me wel waarheid hadden verteld.
Maar goed, uit sommige reacties blijkt wel dat niet alleen abortus nog taboe is, maar ook dat je er gewoon ook verdriet van kan hebben en moeite mee. Geloof me, geen enkele vrouw neemt zo'n besluit lichtvaardig.
zondag 30 augustus 2009 om 11:36
Waarom laat je je leven dan nog zo bepalen door wat andere mensen van je denken?
En op je 39-40 weet je toch wel wat je wil betreffende wel of geen kind dunkt me, dus ik snap dat getwijfel van je niet zo. Verder kun je opgelucht ademhalen dat het afgestoten is, kan best door je hoge leeftijd gekomen zijn dat 't niet in orde was.
En op je 39-40 weet je toch wel wat je wil betreffende wel of geen kind dunkt me, dus ik snap dat getwijfel van je niet zo. Verder kun je opgelucht ademhalen dat het afgestoten is, kan best door je hoge leeftijd gekomen zijn dat 't niet in orde was.
zondag 30 augustus 2009 om 11:36
zondag 30 augustus 2009 om 11:48
Geloof me, bij dit soort zaken maakt het niet zo veel uit of je 40 jaar bent of stuk jonger.
Dat betekent niet dat je geestelijk er geen moeite mee kan hebben of door kan draaien bijvoorbeeld. Heel erg kan twijfelen of verdriet van kan hebben.
Het is inderdaad mijn eigen invulling. Laten we het dan daar maar op houden.
Dat betekent niet dat je geestelijk er geen moeite mee kan hebben of door kan draaien bijvoorbeeld. Heel erg kan twijfelen of verdriet van kan hebben.
Het is inderdaad mijn eigen invulling. Laten we het dan daar maar op houden.
zondag 30 augustus 2009 om 11:53
quote:elninjoo schreef op 30 augustus 2009 @ 11:36:
Waarom laat je je leven dan nog zo bepalen door wat andere mensen van je denken?
En op je 39-40 weet je toch wel wat je wil betreffende wel of geen kind dunkt me, dus ik snap dat getwijfel van je niet zo. Verder kun je opgelucht ademhalen dat het afgestoten is, kan best door je hoge leeftijd gekomen zijn dat 't niet in orde was.
Dat heeft niets te maken met leven laten bepalen, maar op bepaalde moment onder zware psychische druk verkeren. Het manipuleren was al bijna 2 maanden aan de gang. Daarnaast heb ik geprobeerd te overwegen wat ik kindje te bieden zou hebben, of ikhet aan zou kunnen enz. Had zelf erg goede band met mijn vader en wilde dat het kind ook graag geven. Daarnaast liep mijn werk gewoon door, mantelzorg, eigen afwegingen en druk van vader die uiteraard alle zwakke plekken van mij precies wist en gebruikte.
Dat ik psychisch hier grote moeite mee had en heb, is niet iets waar ik me voor hoef te schamen. Dat kan iedereen overkomen of je nu 20, 40, of 50 bent. Daarnaast aantal sterfgevallen geweest in lente in paar weken tijd. Al met al gewoon grote druk waardoor je nog aan jezelf gaat twijfelen.
Het enige voordeel van dit alles is dat ik wel gemerkt heb hoeveel mensen klaar voor me hebben gestaan. Goede collega, vriendinnen, broer enz. Datis wel heel fijn. Daarnaast wel heel pijnlijk dat de vader het helemaal heeft laten afweten. Met zwangerschap voelde ik me al erg kwetsbaar en nu helemaal in de steek gelaten.
Waarom laat je je leven dan nog zo bepalen door wat andere mensen van je denken?
En op je 39-40 weet je toch wel wat je wil betreffende wel of geen kind dunkt me, dus ik snap dat getwijfel van je niet zo. Verder kun je opgelucht ademhalen dat het afgestoten is, kan best door je hoge leeftijd gekomen zijn dat 't niet in orde was.
Dat heeft niets te maken met leven laten bepalen, maar op bepaalde moment onder zware psychische druk verkeren. Het manipuleren was al bijna 2 maanden aan de gang. Daarnaast heb ik geprobeerd te overwegen wat ik kindje te bieden zou hebben, of ikhet aan zou kunnen enz. Had zelf erg goede band met mijn vader en wilde dat het kind ook graag geven. Daarnaast liep mijn werk gewoon door, mantelzorg, eigen afwegingen en druk van vader die uiteraard alle zwakke plekken van mij precies wist en gebruikte.
Dat ik psychisch hier grote moeite mee had en heb, is niet iets waar ik me voor hoef te schamen. Dat kan iedereen overkomen of je nu 20, 40, of 50 bent. Daarnaast aantal sterfgevallen geweest in lente in paar weken tijd. Al met al gewoon grote druk waardoor je nog aan jezelf gaat twijfelen.
Het enige voordeel van dit alles is dat ik wel gemerkt heb hoeveel mensen klaar voor me hebben gestaan. Goede collega, vriendinnen, broer enz. Datis wel heel fijn. Daarnaast wel heel pijnlijk dat de vader het helemaal heeft laten afweten. Met zwangerschap voelde ik me al erg kwetsbaar en nu helemaal in de steek gelaten.
zondag 30 augustus 2009 om 13:58
quote:rosina69 schreef op 30 augustus 2009 @ 11:53:
[...]
(...)
Dat ik psychisch hier grote moeite mee had en heb, is niet iets waar ik me voor hoef te schamen. Dat kan iedereen overkomen of je nu 20, 40, of 50 bent. Daarnaast aantal sterfgevallen geweest in lente in paar weken tijd. Al met al gewoon grote druk waardoor je nog aan jezelf gaat twijfelen.
(...)
.
Precies, je hoeft je niet te schamen. De enige mensen die nooit last hebben van tegenstrijdige gevoelens en twijfels, dat zijn volgens mij psychopaten.
Je hoeft je hier ook niet te verdedigen, je hebt je handen al vol genoeg aan jezelf en je eigen verdriet.
Voel je niet schuldig. En bedenk dat, hoe verdrietig je je nu ook voelt, er 1 groot voordeel aan deze hele situatie kleeft: je weet nu wél dat je ex-vriend een enorme eikel is. Stel je eens voor dat je daar pas over járen achter was gekomen, dan was je geestelijk misschien al helemaal kapot gemanipuleerd. Nu kom je er wel overheen, als je erover praat met de mensen die je steunen en niet schroomt om hulp te zoeken als je dat nodig hebt. Hoe moeilijk het ook is, ooit zal je verdriet slijten en zal je het een plaatsje kunnen geven. Dat hoef je niet te overhaasten, het is zó logisch dat het nu gewoon pijn doet en tegenstrijdig voelt.
[...]
(...)
Dat ik psychisch hier grote moeite mee had en heb, is niet iets waar ik me voor hoef te schamen. Dat kan iedereen overkomen of je nu 20, 40, of 50 bent. Daarnaast aantal sterfgevallen geweest in lente in paar weken tijd. Al met al gewoon grote druk waardoor je nog aan jezelf gaat twijfelen.
(...)
.
Precies, je hoeft je niet te schamen. De enige mensen die nooit last hebben van tegenstrijdige gevoelens en twijfels, dat zijn volgens mij psychopaten.
Je hoeft je hier ook niet te verdedigen, je hebt je handen al vol genoeg aan jezelf en je eigen verdriet.
Voel je niet schuldig. En bedenk dat, hoe verdrietig je je nu ook voelt, er 1 groot voordeel aan deze hele situatie kleeft: je weet nu wél dat je ex-vriend een enorme eikel is. Stel je eens voor dat je daar pas over járen achter was gekomen, dan was je geestelijk misschien al helemaal kapot gemanipuleerd. Nu kom je er wel overheen, als je erover praat met de mensen die je steunen en niet schroomt om hulp te zoeken als je dat nodig hebt. Hoe moeilijk het ook is, ooit zal je verdriet slijten en zal je het een plaatsje kunnen geven. Dat hoef je niet te overhaasten, het is zó logisch dat het nu gewoon pijn doet en tegenstrijdig voelt.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zondag 30 augustus 2009 om 14:23
Dana, bedankt voor de lieve reactie.
Ik heb inderdaad nu handen vol aan mezelf. Moet nu eigen leven weer op de rit gaan krijgen en het allemaal verwerken.
Ik las ergens dat het te vergelijken is met 'gewoon' sterfgeval. Je bent een tijd heel erg bezig met alles. In mijn geval de zwangerschap en wat te doen en ook nog eens jezelf verdedigen.
Nu val je in een groot gat. Moet accepteren dat je gewoon een rouwproces doormaakt wat al moeilijk genoeg is.
Nogmaals bedankt!
Voor de rest: ik wil deze topic graag sluiten
Ik heb inderdaad nu handen vol aan mezelf. Moet nu eigen leven weer op de rit gaan krijgen en het allemaal verwerken.
Ik las ergens dat het te vergelijken is met 'gewoon' sterfgeval. Je bent een tijd heel erg bezig met alles. In mijn geval de zwangerschap en wat te doen en ook nog eens jezelf verdedigen.
Nu val je in een groot gat. Moet accepteren dat je gewoon een rouwproces doormaakt wat al moeilijk genoeg is.
Nogmaals bedankt!
Voor de rest: ik wil deze topic graag sluiten
zondag 30 augustus 2009 om 14:33
zondag 30 augustus 2009 om 15:01
quote:rosina69 schreef op 30 augustus 2009 @ 14:23:
Ik las ergens dat het te vergelijken is met 'gewoon' sterfgeval. Je bent een tijd heel erg bezig met alles. In mijn geval de zwangerschap en wat te doen en ook nog eens jezelf verdedigen.
Nu val je in een groot gat. Moet accepteren dat je gewoon een rouwproces doormaakt wat al moeilijk genoeg is.
Deze vergelijking vind ik ongepast. Snap best dat je spreekt van een soort rouwproces maar het verlies, verdriet en rouwproces is niet vergelijkbaar met een 'gewoon' sterfgeval.
Desalnietemin: veel sterkte.
Ik las ergens dat het te vergelijken is met 'gewoon' sterfgeval. Je bent een tijd heel erg bezig met alles. In mijn geval de zwangerschap en wat te doen en ook nog eens jezelf verdedigen.
Nu val je in een groot gat. Moet accepteren dat je gewoon een rouwproces doormaakt wat al moeilijk genoeg is.
Deze vergelijking vind ik ongepast. Snap best dat je spreekt van een soort rouwproces maar het verlies, verdriet en rouwproces is niet vergelijkbaar met een 'gewoon' sterfgeval.
Desalnietemin: veel sterkte.
zondag 30 augustus 2009 om 18:43
quote:Enigme schreef op 30 augustus 2009 @ 15:01:
[...]
Deze vergelijking vind ik ongepast. Snap best dat je spreekt van een soort rouwproces maar het verlies, verdriet en rouwproces is niet vergelijkbaar met een 'gewoon' sterfgeval.
Desalnietemin: veel sterkte.Als je goed leest, zie je dat ik spreek over gat dat achterblijft wat vergelijkbaar is met gat na gewoon sterfgeval.
[...]
Deze vergelijking vind ik ongepast. Snap best dat je spreekt van een soort rouwproces maar het verlies, verdriet en rouwproces is niet vergelijkbaar met een 'gewoon' sterfgeval.
Desalnietemin: veel sterkte.Als je goed leest, zie je dat ik spreek over gat dat achterblijft wat vergelijkbaar is met gat na gewoon sterfgeval.
maandag 31 augustus 2009 om 07:02
maandag 31 augustus 2009 om 08:21
quote:rosina69 schreef op 30 augustus 2009 @ 18:43:
[...]
Als je goed leest, zie je dat ik spreek over gat dat achterblijft wat vergelijkbaar is met gat na gewoon sterfgeval.Sorry, schiet me echt in het verkeerde keelgat, die vergelijking kun je zo niet maken. En voordat je weer in de verdediging schiet: ik denk dat er hier een hoop mensen zijn die wel degelijk weten waarover je het hebt. Niettemin sterkte met de verwerking van alles en ga eens aan de slag met die band met je vader, want die lijtk me niet gezond op jouw leeftijd.
[...]
Als je goed leest, zie je dat ik spreek over gat dat achterblijft wat vergelijkbaar is met gat na gewoon sterfgeval.Sorry, schiet me echt in het verkeerde keelgat, die vergelijking kun je zo niet maken. En voordat je weer in de verdediging schiet: ik denk dat er hier een hoop mensen zijn die wel degelijk weten waarover je het hebt. Niettemin sterkte met de verwerking van alles en ga eens aan de slag met die band met je vader, want die lijtk me niet gezond op jouw leeftijd.
Computer says nooooo
maandag 31 augustus 2009 om 08:57
quote:rosina69 schreef op 30 augustus 2009 @ 18:43:
[...]
Als je goed leest, zie je dat ik spreek over gat dat achterblijft wat vergelijkbaar is met gat na gewoon sterfgeval.
Goed lezen is een advies wat je zelf mag gaan opvolgen.
Echt het is totaal niet met elkaar te vergelijken.
Je irriteert mij mateloos met je zwelgende gedrag, pffftt wordt volwassen.
[...]
Als je goed leest, zie je dat ik spreek over gat dat achterblijft wat vergelijkbaar is met gat na gewoon sterfgeval.
Goed lezen is een advies wat je zelf mag gaan opvolgen.
Echt het is totaal niet met elkaar te vergelijken.
Je irriteert mij mateloos met je zwelgende gedrag, pffftt wordt volwassen.
anoniem_20995 wijzigde dit bericht op 31-08-2009 08:59
Reden: laat ook maar
Reden: laat ook maar
% gewijzigd
maandag 31 augustus 2009 om 09:03
Bovendien is er een groot verschil: een dierbare verliezen, is over het algemeen geen gekozen verlies. Een foetus verliezen door een abortus wél (en laten we eerlijk zijn, dat was in eerste instantie ook de bedoeling).
En natuurlijk, na een abortus kun je je verdrietig voelen, geloof ik direct. Maar toch zijn sommige uitspraken nogal misplaatst.
En natuurlijk, na een abortus kun je je verdrietig voelen, geloof ik direct. Maar toch zijn sommige uitspraken nogal misplaatst.
anoniem_6491bdc7537f8 wijzigde dit bericht op 31-08-2009 09:11
Reden: verkeerd woordje
Reden: verkeerd woordje
% gewijzigd
maandag 31 augustus 2009 om 09:08
bedoel je door een abortus fleur? miskraam is niet gekozen. Maar ik vind de vergelijking hoe dan ook totaal ongepast. Een abortus vergelijken met een sterfgeval. Ik geloof onmiddellijk dat je verdriet kan hebben van een abortus en ook van een miskraam, maar vergelijken met een sterfgeval van een dierbare, holy fuck. Totaal ongepast.
