Gezondheid
alle pijlers
Foetus echt dood bij echo?
zaterdag 29 augustus 2009 om 20:55
Hallo,
Afgelopen woensdag is er bij mij abortus gepleegd in kliniek.
Was al eerder geweest. Toen weggestuurd omdat ik te veel twijfelde. Was nu ook weer erg gespannen tijdens gesprek arts. Zelfs 's morgens nog getwijfeld. Zelfs toen ik daar was. Vader heeft me echter gepusht om toch naar kliniek te gaan. Wilde me ook totaal niet helpen. Gevoelsmatig wilde ik het houden, verstandelijk wist ik dat het beter weggehaald kon worden. Ik wilde het geen slechte start geven als alleenstaande moeder en vader die het niet wil kennen.
Toen de echo gemaakt werd, zei arts vrijwel meteen dat er iets met vruchtje niet goed was. Was nog amper gegroeid ten opzichte van vorige keer, ruim 4 weken daarvoor. Maar 0,3 mm. Was op 8 weken wezen steken en was 12 weken. Was alleen niet doorgezet naar miskraam. Volgens arts zou dat ieder moment kunnen gebeuren. Heb een aantal keren gevraagd of het echt zo was en ze dat niet zei om beslissing makkelijker voor mij te maken. Ze zei dat het echt zo was. Verpleegkundige heeft dat later ook nog gezegd. Heb scherm zelf ook gezien en het bewoog niet en zag er niet goed uit inderdaad.
Ik heb nu hele slechte avond omdat ik twijfel of het echt wel zo was. De avond voor abortus had mijn schoonzusje nog echo aangeboden. Ze had nog nooit echo gemaakt, maar werkt op zo'n afdeling. Toen dacht ik dat ik handjes zag bewegen. Verder was foetus echter gewoon heel stil. Niet beweeglijk zoals ik op internet wel heb gezien met 11/12 weken. Dat aan arts verteld en zij zei dat dat waarschijnlijk was omdat apparaat bewogen werd toen.
Ik ben echt bang dat de kliniek me heeft voorgelogen en het kindje gewoon leefde. Dat als ik weg was gegaan, kindje nog had geleefd in mijn buik. Kan me echter niet voorstellen dat ze zoiets doen. Hebben ze echter ook geen belang bij.
Wie heeft er nog meer ervaring mee of wel eens zoiets gehoord? Toen ik in kliniek nieuws hoorde, was ik in eerste instantie 'opgelucht' dat beslissing door natuur gemaakt was. Nu ben ik echter bang dat ik belazerd ben.
Afgelopen woensdag is er bij mij abortus gepleegd in kliniek.
Was al eerder geweest. Toen weggestuurd omdat ik te veel twijfelde. Was nu ook weer erg gespannen tijdens gesprek arts. Zelfs 's morgens nog getwijfeld. Zelfs toen ik daar was. Vader heeft me echter gepusht om toch naar kliniek te gaan. Wilde me ook totaal niet helpen. Gevoelsmatig wilde ik het houden, verstandelijk wist ik dat het beter weggehaald kon worden. Ik wilde het geen slechte start geven als alleenstaande moeder en vader die het niet wil kennen.
Toen de echo gemaakt werd, zei arts vrijwel meteen dat er iets met vruchtje niet goed was. Was nog amper gegroeid ten opzichte van vorige keer, ruim 4 weken daarvoor. Maar 0,3 mm. Was op 8 weken wezen steken en was 12 weken. Was alleen niet doorgezet naar miskraam. Volgens arts zou dat ieder moment kunnen gebeuren. Heb een aantal keren gevraagd of het echt zo was en ze dat niet zei om beslissing makkelijker voor mij te maken. Ze zei dat het echt zo was. Verpleegkundige heeft dat later ook nog gezegd. Heb scherm zelf ook gezien en het bewoog niet en zag er niet goed uit inderdaad.
Ik heb nu hele slechte avond omdat ik twijfel of het echt wel zo was. De avond voor abortus had mijn schoonzusje nog echo aangeboden. Ze had nog nooit echo gemaakt, maar werkt op zo'n afdeling. Toen dacht ik dat ik handjes zag bewegen. Verder was foetus echter gewoon heel stil. Niet beweeglijk zoals ik op internet wel heb gezien met 11/12 weken. Dat aan arts verteld en zij zei dat dat waarschijnlijk was omdat apparaat bewogen werd toen.
Ik ben echt bang dat de kliniek me heeft voorgelogen en het kindje gewoon leefde. Dat als ik weg was gegaan, kindje nog had geleefd in mijn buik. Kan me echter niet voorstellen dat ze zoiets doen. Hebben ze echter ook geen belang bij.
Wie heeft er nog meer ervaring mee of wel eens zoiets gehoord? Toen ik in kliniek nieuws hoorde, was ik in eerste instantie 'opgelucht' dat beslissing door natuur gemaakt was. Nu ben ik echter bang dat ik belazerd ben.
maandag 31 augustus 2009 om 10:07
quote:summer73 schreef op 31 augustus 2009 @ 08:21:
[...]
Sorry, schiet me echt in het verkeerde keelgat, die vergelijking kun je zo niet maken. En voordat je weer in de verdediging schiet: ik denk dat er hier een hoop mensen zijn die wel degelijk weten waarover je het hebt. Niettemin sterkte met de verwerking van alles en ga eens aan de slag met die band met je vader, want die lijtk me niet gezond op jouw leeftijd.
Summer, ik had een prima band met mijn vader, maar hij is helaas 9 jaar geleden overleden. Dat is helaas niet het enige sterfgeval wat ik heb meegemaakt. Ik weet dus echt wel waar ik het over heb.
Nog even ter verklaring: het gat dat achterblijft na een sterfgeval bedoel ik, niet het sterfgeval zelf. Je bent ergens heel intensief mee bezig, beslissing leven op dood wat achteraf dus miskraam blijkt. Daarna is het over en niets meer.
Met gewoon sterfgeval is het ook zoiets. Je moet van alles regelen (wat je in roes doet) en op gegeven moment is alles geregeld en val je in gat. Dringt het echt tot je door.
Misschien is het zo wat duidelijker. Nogmaals: het gat en niet het sterfgeval zelf.
En ook bij een abortus/ miskraam is niet alles zwart/ wit. Het blijft aangrijpend.
[...]
Sorry, schiet me echt in het verkeerde keelgat, die vergelijking kun je zo niet maken. En voordat je weer in de verdediging schiet: ik denk dat er hier een hoop mensen zijn die wel degelijk weten waarover je het hebt. Niettemin sterkte met de verwerking van alles en ga eens aan de slag met die band met je vader, want die lijtk me niet gezond op jouw leeftijd.
Summer, ik had een prima band met mijn vader, maar hij is helaas 9 jaar geleden overleden. Dat is helaas niet het enige sterfgeval wat ik heb meegemaakt. Ik weet dus echt wel waar ik het over heb.
Nog even ter verklaring: het gat dat achterblijft na een sterfgeval bedoel ik, niet het sterfgeval zelf. Je bent ergens heel intensief mee bezig, beslissing leven op dood wat achteraf dus miskraam blijkt. Daarna is het over en niets meer.
Met gewoon sterfgeval is het ook zoiets. Je moet van alles regelen (wat je in roes doet) en op gegeven moment is alles geregeld en val je in gat. Dringt het echt tot je door.
Misschien is het zo wat duidelijker. Nogmaals: het gat en niet het sterfgeval zelf.
En ook bij een abortus/ miskraam is niet alles zwart/ wit. Het blijft aangrijpend.
maandag 31 augustus 2009 om 10:41
Ik snap prima wat je bedoelde met 'gat' Rosina. En ik vind het heel triest dat er mensen zijn die ieder woordje van je op een weegschaal leggen om je er nog eens van langs te kunnen geven omdat ZIJ het niet kunnen (ergo: willen) begrijpen. Ik weet niet meer wie het schreef maar het is de waarheid als een koe: alleen een psychopaat heeft nooit twijfels of tegenstrijdige gevoelens.
Al met al niet niks wat je voor je kiezen hebt gekregen. En daar mag je best verdrietig over zijn. Gun jezelf dat verdriet en wees de komende tijd extra lief voor jezelf.
Ik wens je heel veel sterkte!
Al met al niet niks wat je voor je kiezen hebt gekregen. En daar mag je best verdrietig over zijn. Gun jezelf dat verdriet en wees de komende tijd extra lief voor jezelf.
Ik wens je heel veel sterkte!
maandag 31 augustus 2009 om 10:47
gelukkig heb je nog genoeg forummers die wel met je meezwelgen.
Leuk dat iemand anders bepaalt wat iemand kan of wil begrijpen.
Je kan wel zeggen tis niet niks, maar het is toch duidelijk iets wat to geheel aan zichzelf te wijten heeft.
Als je je topic wilt laten sluiten, kan je een verzoek indienen in het modtopic.
Leuk dat iemand anders bepaalt wat iemand kan of wil begrijpen.
Je kan wel zeggen tis niet niks, maar het is toch duidelijk iets wat to geheel aan zichzelf te wijten heeft.
Als je je topic wilt laten sluiten, kan je een verzoek indienen in het modtopic.
maandag 31 augustus 2009 om 12:42
quote:rosina69 schreef op 31 augustus 2009 @ 10:07:
[...]
Summer, ik had een prima band met mijn vader, maar hij is helaas 9 jaar geleden overleden. Dat is helaas niet het enige sterfgeval wat ik heb meegemaakt. Ik weet dus echt wel waar ik het over heb.
Nog even ter verklaring: het gat dat achterblijft na een sterfgeval bedoel ik, niet het sterfgeval zelf. Je bent ergens heel intensief mee bezig, beslissing leven op dood wat achteraf dus miskraam blijkt. Daarna is het over en niets meer.
Met gewoon sterfgeval is het ook zoiets. Je moet van alles regelen (wat je in roes doet) en op gegeven moment is alles geregeld en val je in gat. Dringt het echt tot je door.
Misschien is het zo wat duidelijker. Nogmaals: het gat en niet het sterfgeval zelf.
En ook bij een abortus/ miskraam is niet alles zwart/ wit. Het blijft aangrijpend.
Zoveel mensen zovele meningen.
Ook ik weet waarover ik praat, rosina. Heb meer dan voldoende ervaringen met de hier besproken thema's. En ik weet zeker meerdere vrouwen hier met mij. Vandaar ook de reacties.
[...]
Summer, ik had een prima band met mijn vader, maar hij is helaas 9 jaar geleden overleden. Dat is helaas niet het enige sterfgeval wat ik heb meegemaakt. Ik weet dus echt wel waar ik het over heb.
Nog even ter verklaring: het gat dat achterblijft na een sterfgeval bedoel ik, niet het sterfgeval zelf. Je bent ergens heel intensief mee bezig, beslissing leven op dood wat achteraf dus miskraam blijkt. Daarna is het over en niets meer.
Met gewoon sterfgeval is het ook zoiets. Je moet van alles regelen (wat je in roes doet) en op gegeven moment is alles geregeld en val je in gat. Dringt het echt tot je door.
Misschien is het zo wat duidelijker. Nogmaals: het gat en niet het sterfgeval zelf.
En ook bij een abortus/ miskraam is niet alles zwart/ wit. Het blijft aangrijpend.
Zoveel mensen zovele meningen.
Ook ik weet waarover ik praat, rosina. Heb meer dan voldoende ervaringen met de hier besproken thema's. En ik weet zeker meerdere vrouwen hier met mij. Vandaar ook de reacties.
Computer says nooooo
