Relaties
alle pijlers
na 32 jaar eenzaamheid... advies nodig
maandag 31 augustus 2009 om 21:24
hallo iedereen, ik lees hier al een tijdje mee en het wordt nu toch eens tijd voor mijn eerste post.
zoals de titel doet vermoeden, ben ik al 32 jaar een happy single, al wordt die happy met de jaren iets minder.
Als ik zeg 'single' bedoel ik dus echt wel single. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, nog nooit gezoend, enz... Als een jongen ook maar enigszins interesse in me toonde, klapte ik volledig dicht. Een reden voor mijn pure en maagdelijke status ken ik niet
. Ik vind mezelf niet lelijk, niet dom, heb nooit iets traumatisch meegemaakt. Het is me gewoon overkomen...
Om iets aan deze situatie te veranderen, heb ik me een tijdje geleden op een datingsite ingeschreven.
Na een paar mislukte dates heb ik een paar weken een superdate gehad met een topkerel, hier zijn al twee dates op gevolgd. De man in kwestie steekt ook niet onder stoelen of banken dat hij geïnteresseerd in me is.
Het probleem is dat ik voel dat ik weer volledig aan het dichtklappen ben. De voorbije dates is er nog niets fysieks gebeurd. De laatste keer wou hij echt zoenen, maar ik wou/durfde niet. Ik zag dat hij dat niet begreep. Wat wil je dan ook, ik ben 32 jaar.
Ondanks dit voorval wil hij nog eens daten, maar IK DURF NIET MEER. Ik heb nog nooit gezoend en ik vrees dat ik er niet echt talent voor heb. Ook heb ik enorm veel angst om hem te moeten bekennen dat ik 0 relatie-ervaring heb. Ik weet niet hoe hij met deze "bekentenis" zal omgaan. ik weet niet of onze band sterk genoeg is om het te overleven, zeg maar.
Ik kan hem ook geen maanden aan het lijntje houden. Ik vrees dat hij toch wel snel zal afhaken als er nu niet snel wordt gezoend etc...
Ik word gek van mezelf. Ik zet mezelf op een datingsite, ontmoet een kerel die ik op alle gebieden geweldig vindt, en nu voel ik weer de drang om hard weg te lopen.
Hoe vind ik de moed om verder te gaan?
Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal ? Wat vinden jullie dat ik moet doen. Zo snel mogelijk zeggen dat ik niet veel ervaring heb in de liefde en daarom soms dichtklap. Of dit nog even verzwijgen met het risico dat mijn onervarenheid pijnlijk duidelijk zal worden...
Dank om mijn verhaal te lezen. Ik moest het even kwijt. Ik weet dat het nogal puberaal kan overkomen, maar ik heb dan ook echt geen ervaring met dergelijke zaken.
Moesten hier mensen zitten die ooit in dezelfde situatie hebben gezeten, hoor ik het graag.
zoals de titel doet vermoeden, ben ik al 32 jaar een happy single, al wordt die happy met de jaren iets minder.
Als ik zeg 'single' bedoel ik dus echt wel single. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, nog nooit gezoend, enz... Als een jongen ook maar enigszins interesse in me toonde, klapte ik volledig dicht. Een reden voor mijn pure en maagdelijke status ken ik niet
. Ik vind mezelf niet lelijk, niet dom, heb nooit iets traumatisch meegemaakt. Het is me gewoon overkomen...Om iets aan deze situatie te veranderen, heb ik me een tijdje geleden op een datingsite ingeschreven.
Na een paar mislukte dates heb ik een paar weken een superdate gehad met een topkerel, hier zijn al twee dates op gevolgd. De man in kwestie steekt ook niet onder stoelen of banken dat hij geïnteresseerd in me is.
Het probleem is dat ik voel dat ik weer volledig aan het dichtklappen ben. De voorbije dates is er nog niets fysieks gebeurd. De laatste keer wou hij echt zoenen, maar ik wou/durfde niet. Ik zag dat hij dat niet begreep. Wat wil je dan ook, ik ben 32 jaar.
Ondanks dit voorval wil hij nog eens daten, maar IK DURF NIET MEER. Ik heb nog nooit gezoend en ik vrees dat ik er niet echt talent voor heb. Ook heb ik enorm veel angst om hem te moeten bekennen dat ik 0 relatie-ervaring heb. Ik weet niet hoe hij met deze "bekentenis" zal omgaan. ik weet niet of onze band sterk genoeg is om het te overleven, zeg maar.
Ik kan hem ook geen maanden aan het lijntje houden. Ik vrees dat hij toch wel snel zal afhaken als er nu niet snel wordt gezoend etc...
Ik word gek van mezelf. Ik zet mezelf op een datingsite, ontmoet een kerel die ik op alle gebieden geweldig vindt, en nu voel ik weer de drang om hard weg te lopen.
Hoe vind ik de moed om verder te gaan?
Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal ? Wat vinden jullie dat ik moet doen. Zo snel mogelijk zeggen dat ik niet veel ervaring heb in de liefde en daarom soms dichtklap. Of dit nog even verzwijgen met het risico dat mijn onervarenheid pijnlijk duidelijk zal worden...
Dank om mijn verhaal te lezen. Ik moest het even kwijt. Ik weet dat het nogal puberaal kan overkomen, maar ik heb dan ook echt geen ervaring met dergelijke zaken.
Moesten hier mensen zitten die ooit in dezelfde situatie hebben gezeten, hoor ik het graag
.
maandag 31 augustus 2009 om 23:06
quote:Verana schreef op 31 augustus 2009 @ 22:44:
Hier ook een laatbloeier. En ook bang voor "abnormaal" versleten te worden.Dan is dit een goed moment om dat gevoel voor eens en voor altijd los te laten. Ik heb mezelf nooit als abnormaal beschouwd, totdat ik vlak vóór de daad vroeg of hij mij geen freak vond. Dus toch ergens in mijn onderbewustzijn gedacht dat iemand mij als abnormaal zou zien. Hij keek mij bemoedigend aan, glimlachte en ging doen wat hij zo lekker kan doen. Ik was er meer mee bezig dan hij, hij helemaal niet en doordat hij zo reageerde was ik die gedachte meteen kwijt. Dan kan en zal jou ook gebeuren, Verana. Er zal iemand op een dag komen (wanneer je het minst verwacht) die jou zal bevestigen dat je niet abnormaal bent
Hier ook een laatbloeier. En ook bang voor "abnormaal" versleten te worden.Dan is dit een goed moment om dat gevoel voor eens en voor altijd los te laten. Ik heb mezelf nooit als abnormaal beschouwd, totdat ik vlak vóór de daad vroeg of hij mij geen freak vond. Dus toch ergens in mijn onderbewustzijn gedacht dat iemand mij als abnormaal zou zien. Hij keek mij bemoedigend aan, glimlachte en ging doen wat hij zo lekker kan doen
. Ik was er meer mee bezig dan hij, hij helemaal niet en doordat hij zo reageerde was ik die gedachte meteen kwijt. Dan kan en zal jou ook gebeuren, Verana. Er zal iemand op een dag komen (wanneer je het minst verwacht) die jou zal bevestigen dat je niet abnormaal bent
maandag 31 augustus 2009 om 23:11
@ Cajean:
Ja, ik heb er heel lang niet over gepraat, en dat heeft inderdaad met schaamte te maken.
Ik selecteer nog steeds precies met wie ik het er wel over heb en met wie niet. Er is maar een gering aantal mensen die ervan weet.
Ik kan me ook bijna niet anders voorstellen, dat mocht ik ooit een man ontmoeten met wie ik verder wil gaan, dat ik me enorm zou schamen.
Alleen de schaamte al, is voor mij bijna een reden om niets met een man te beginnen. Het lijkt me vreselijk hem het te moeten zeggen.
Daarom ben ik ook zo blij met de reacties hier. Want die zeggen iets heel anders (dat we ons niet hoeven schamen, en dat men ons niet "raar" vindt).
Ja, ik heb er heel lang niet over gepraat, en dat heeft inderdaad met schaamte te maken.
Ik selecteer nog steeds precies met wie ik het er wel over heb en met wie niet. Er is maar een gering aantal mensen die ervan weet.
Ik kan me ook bijna niet anders voorstellen, dat mocht ik ooit een man ontmoeten met wie ik verder wil gaan, dat ik me enorm zou schamen.
Alleen de schaamte al, is voor mij bijna een reden om niets met een man te beginnen. Het lijkt me vreselijk hem het te moeten zeggen.
Daarom ben ik ook zo blij met de reacties hier. Want die zeggen iets heel anders (dat we ons niet hoeven schamen, en dat men ons niet "raar" vindt).
maandag 31 augustus 2009 om 23:15
quote:Verana schreef op 31 augustus 2009 @ 22:57:
Cajean, ik ook voorbij de 35....
Ik vind het ook heel fijn te lezen dat ik niet de enige ben!Ik was de 40 al gepasseerd toen het mij overkwam. Leeftijd zegt niets, het gebeurt wanneer het gebeurt en wanneer je er klaar voor bent. Ik ben nog steeds bezig met mijn ontdekkingsreis en ik geniet ervan.
Cajean, ik ook voorbij de 35....
Ik vind het ook heel fijn te lezen dat ik niet de enige ben!Ik was de 40 al gepasseerd toen het mij overkwam. Leeftijd zegt niets, het gebeurt wanneer het gebeurt en wanneer je er klaar voor bent. Ik ben nog steeds bezig met mijn ontdekkingsreis en ik geniet ervan.
maandag 31 augustus 2009 om 23:16
Er zijn heus wel mensen die het raar en sneu en weet ik veel wat vinden. Maar dat zijn types die het geeneens waard zijn. Van die mensen die al paranoia werden toen ze nog maagd waren op hun 14e enz 
Ikzelf schaamde me er ook wel voor en leek me eng om het te moeten vertellen enz. Nu denk ik gewoon, als iemand daar problemen mee heeft of er op afknapt, trap ik haar zo de deur uit bij wijze van :p
Natuurlijk baal ik er van, en over het niet gezoend hebben als 23 jarige kerel schaam ik me wel beetje, maarja ik heb er niet voor gekozen en iemand die mij leuk vind die hoort dat niet erg te vinden.
Ikzelf schaamde me er ook wel voor en leek me eng om het te moeten vertellen enz. Nu denk ik gewoon, als iemand daar problemen mee heeft of er op afknapt, trap ik haar zo de deur uit bij wijze van :p
Natuurlijk baal ik er van, en over het niet gezoend hebben als 23 jarige kerel schaam ik me wel beetje, maarja ik heb er niet voor gekozen en iemand die mij leuk vind die hoort dat niet erg te vinden.
maandag 31 augustus 2009 om 23:18
Het enige wat misschien afwijkt aan 'jullie laatbloeiers' is dat jullie op het moment supreme afhaken. Ik was ook zenuwachtig bij elke eerste flirt, eerste date, bij elke eerste kus, elke keer eerste seks, etc. Ook afknappers meegemaakt, gebrek aan interesse van beide kanten, kortom op m'n muil gegaan.
Het verschil is dat ik het liet gebeuren en niet afhaakte!
hoe kom je daar nou bij, ik heb nooit afgehaakt op het moment supreme, er was nooit een moment supreme. Ja ik heb (in een heel ver verleden) weleens gezoend maar ben gewoon nooit meer die ene tegengekomen, dat kan. En er mankeert niets aan mij.
Het verschil is dat ik het liet gebeuren en niet afhaakte!
hoe kom je daar nou bij, ik heb nooit afgehaakt op het moment supreme, er was nooit een moment supreme. Ja ik heb (in een heel ver verleden) weleens gezoend maar ben gewoon nooit meer die ene tegengekomen, dat kan. En er mankeert niets aan mij.
maandag 31 augustus 2009 om 23:21
ik ben 32 jaar, dus laat ons zeggen dat ik zowat 16 jaar achterloop op de rest .
het rare is dat ik er met mijn vrienden en familie vlot over kan praten. Ik heb daar ook nood aan, om mijn hart van tijd tot tijd eens te luchten.
alleen aan mannen waar ik iets voor begin te voelen durf ik niets zeggen. Maar nu MOET ik gewoon actie ondernemen, ik MOET.
en malachite, 23 jaar man... toen was ik daar eerlijk gezegd helemaal nog niet mee bezig... kom eens terug als je 10 jaar ouder bent .
het rare is dat ik er met mijn vrienden en familie vlot over kan praten. Ik heb daar ook nood aan, om mijn hart van tijd tot tijd eens te luchten.
alleen aan mannen waar ik iets voor begin te voelen durf ik niets zeggen. Maar nu MOET ik gewoon actie ondernemen, ik MOET
.en malachite, 23 jaar man... toen was ik daar eerlijk gezegd helemaal nog niet mee bezig... kom eens terug als je 10 jaar ouder bent .
maandag 31 augustus 2009 om 23:22
quote:aventura_ schreef op 31 augustus 2009 @ 23:00:
Het enige wat misschien afwijkt aan 'jullie laatbloeiers' is dat jullie op het moment supreme afhaken. Ik was ook zenuwachtig bij elke eerste flirt, eerste date, bij elke eerste kus, elke keer eerste seks, etc. Ook afknappers meegemaakt, gebrek aan interesse van beide kanten, kortom op m'n muil gegaan.
Het verschil is dat ik het liet gebeuren en niet afhaakte!Ja idd wat cajean al zegt. Wie heeft het over een moment-supreme? Beetje kort door de bocht dit..
Het enige wat misschien afwijkt aan 'jullie laatbloeiers' is dat jullie op het moment supreme afhaken. Ik was ook zenuwachtig bij elke eerste flirt, eerste date, bij elke eerste kus, elke keer eerste seks, etc. Ook afknappers meegemaakt, gebrek aan interesse van beide kanten, kortom op m'n muil gegaan.
Het verschil is dat ik het liet gebeuren en niet afhaakte!Ja idd wat cajean al zegt. Wie heeft het over een moment-supreme? Beetje kort door de bocht dit..
maandag 31 augustus 2009 om 23:24
quote:witteorchidee schreef op 31 augustus 2009 @ 23:21:
ik ben 32 jaar, dus laat ons zeggen dat ik zowat 16 jaar achterloop op de rest .
het rare is dat ik er met mijn vrienden en familie vlot over kan praten. Ik heb daar ook nood aan, om mijn hart van tijd tot tijd eens te luchten.
alleen aan mannen waar ik iets voor begin te voelen durf ik niets zeggen. Maar nu MOET ik gewoon actie ondernemen, ik MOET.
en malachite, 23 jaar man... toen was ik daar eerlijk gezegd helemaal nog niet mee bezig... kom eens terug als je 10 jaar ouder bent .Tja das niet eerlijk hoor Ik ben er al vanaf mn pubertijd heel erg mee bezig. En niet alleen sex. Iedereen is anders he Maar als ik nog 10 jaar zo door moet draai ik echt door.
ik ben 32 jaar, dus laat ons zeggen dat ik zowat 16 jaar achterloop op de rest .
het rare is dat ik er met mijn vrienden en familie vlot over kan praten. Ik heb daar ook nood aan, om mijn hart van tijd tot tijd eens te luchten.
alleen aan mannen waar ik iets voor begin te voelen durf ik niets zeggen. Maar nu MOET ik gewoon actie ondernemen, ik MOET
.en malachite, 23 jaar man... toen was ik daar eerlijk gezegd helemaal nog niet mee bezig... kom eens terug als je 10 jaar ouder bent .Tja das niet eerlijk hoor Ik ben er al vanaf mn pubertijd heel erg mee bezig. En niet alleen sex. Iedereen is anders he
Maar als ik nog 10 jaar zo door moet draai ik echt door.
maandag 31 augustus 2009 om 23:25
quote:Malachite schreef op 31 augustus 2009 @ 23:16:
maarja ik heb er niet voor gekozen en iemand die mij leuk vind die hoort dat niet erg te vinden.Maar eigenlijk heb je er toch wel voor gekozen? Natuurlijk kan het gebeuren dat je die juiste persoon nog niet bent tegen gekomen en daar is helemaal niets mis mee. Maar ergens denk ik dat het wel een keuze is. Het is jouw keuze om niet met de eerste de beste te gaan zoenen. Maar dat is wel een keuze! Denk ik!
maarja ik heb er niet voor gekozen en iemand die mij leuk vind die hoort dat niet erg te vinden.Maar eigenlijk heb je er toch wel voor gekozen? Natuurlijk kan het gebeuren dat je die juiste persoon nog niet bent tegen gekomen en daar is helemaal niets mis mee. Maar ergens denk ik dat het wel een keuze is. Het is jouw keuze om niet met de eerste de beste te gaan zoenen. Maar dat is wel een keuze! Denk ik!
maandag 31 augustus 2009 om 23:28
quote:sneezeweasel schreef op 31 augustus 2009 @ 23:25:
[...]
Maar eigenlijk heb je er toch wel voor gekozen? Natuurlijk kan het gebeuren dat je die juiste persoon nog niet bent tegen gekomen en daar is helemaal niets mis mee. Maar ergens denk ik dat het wel een keuze is. Het is jouw keuze om niet met de eerste de beste te gaan zoenen. Maar dat is wel een keuze! Denk ik!Nee er heeft zich nog nooit een situatie voorgedaan gewoon. En als er potentie was met een meisje die ik leuk vond en zij mij dan mislukte dat gewoon door mijn problemen. Ik heb nu sinds kort wel professionele hulp enz. (veels te laat) en dit is gewoon een van de gevolgen van mijn problemen.
[...]
Maar eigenlijk heb je er toch wel voor gekozen? Natuurlijk kan het gebeuren dat je die juiste persoon nog niet bent tegen gekomen en daar is helemaal niets mis mee. Maar ergens denk ik dat het wel een keuze is. Het is jouw keuze om niet met de eerste de beste te gaan zoenen. Maar dat is wel een keuze! Denk ik!Nee er heeft zich nog nooit een situatie voorgedaan gewoon. En als er potentie was met een meisje die ik leuk vond en zij mij dan mislukte dat gewoon door mijn problemen. Ik heb nu sinds kort wel professionele hulp enz. (veels te laat) en dit is gewoon een van de gevolgen van mijn problemen.
maandag 31 augustus 2009 om 23:29
ik herken dat afhaken op het moment supreme -gevoel heel goed.
ik heb eigenlijk al behoorlijk wat kansen in mijn leven gehad om van mijn "maagdelijkheid" af te zijn, maar door angst/twijfels haakte ik steeds af. Of ik voelde me te onzeker, of ik twijfelde of ik wel verliefd genoeg was, en andere van die morele en praktische bezwaren.
ergens denk ik dus ook wel dat het een keuze is.
ik heb eigenlijk al behoorlijk wat kansen in mijn leven gehad om van mijn "maagdelijkheid" af te zijn, maar door angst/twijfels haakte ik steeds af. Of ik voelde me te onzeker, of ik twijfelde of ik wel verliefd genoeg was, en andere van die morele en praktische bezwaren.
ergens denk ik dus ook wel dat het een keuze is.
maandag 31 augustus 2009 om 23:31
quote:Malachite schreef op 31 augustus 2009 @ 23:28:
[...]Nee er heeft zich nog nooit een situatie voorgedaan gewoon. En als er potentie was met een meisje die ik leuk vond en zij mij dan mislukte dat gewoon door mijn problemen. Ik heb nu sinds kort wel professionele hulp enz. (veels te laat) en dit is gewoon een van de gevolgen van mijn problemen.Niets veels te laat! Je bent er nu mee bezig en dat moet voldoende zijn. Wat geweest is geweest en richt je op de toekomst.
[...]Nee er heeft zich nog nooit een situatie voorgedaan gewoon. En als er potentie was met een meisje die ik leuk vond en zij mij dan mislukte dat gewoon door mijn problemen. Ik heb nu sinds kort wel professionele hulp enz. (veels te laat) en dit is gewoon een van de gevolgen van mijn problemen.Niets veels te laat! Je bent er nu mee bezig en dat moet voldoende zijn. Wat geweest is geweest en richt je op de toekomst.
maandag 31 augustus 2009 om 23:34
Witteorchidee en nu heb je dus de kans om het anders aan te pakken. Met als ik jou mag geloven een hele leuke integere man. Je hebt helemaal niets te verliezen.... dus pak die telefoon, of stuur hem een email. Maar doe er iets mee, je gaat heel boos op jezelf worden als je dit voorbij laat gaan zonder er iets mee te doen. Je kunt hier alleen maar sterker uitkomen dat denk ik echt! Maar dan moet je wel in actie komen!
maandag 31 augustus 2009 om 23:34
quote:paloma schreef op 31 augustus 2009 @ 23:06:
[...]
Dan is dit een goed moment om dat gevoel voor eens en voor altijd los te laten. Ik heb mezelf nooit als abnormaal beschouwd, totdat ik vlak vóór de daad vroeg of hij mij geen freak vond. Dus toch ergens in mijn onderbewustzijn gedacht dat iemand mij als abnormaal zou zien. Hij keek mij bemoedigend aan, glimlachte en ging doen wat hij zo lekker kan doen. Ik was er meer mee bezig dan hij, hij helemaal niet en doordat hij zo reageerde was ik die gedachte meteen kwijt. Dan kan en zal jou ook gebeuren, Verana. Er zal iemand op een dag komen (wanneer je het minst verwacht) die jou zal bevestigen dat je niet abnormaal bent
Wat een lief stukje, Paloma! Ik hoop echt dat het zal gaan zoals jij beschrijft.
En ik bedacht me nog: een man die een vervelende reactie geeft, daar wil ik eigenlijk helemaal niet mee omgaan!
Ik hoop een man te treffen die er net zo mee omgaat als bij jou is gebeurd.
Ik ken overigens zelf een vrouw die ook boven de 40 was, toen ze haar eerste relatie had. En via via ken ik hetzelfde verhaal over een man. En hen beschouw ik helemaal niet als "abnormaal". Ik ben alleen maar heel blij voor ze.
Wat meet ik dan eigenlijk met twee maten hè, dat ik het bij mijzelf wel als "abnormaal" beschouw.
[...]
Dan is dit een goed moment om dat gevoel voor eens en voor altijd los te laten. Ik heb mezelf nooit als abnormaal beschouwd, totdat ik vlak vóór de daad vroeg of hij mij geen freak vond. Dus toch ergens in mijn onderbewustzijn gedacht dat iemand mij als abnormaal zou zien. Hij keek mij bemoedigend aan, glimlachte en ging doen wat hij zo lekker kan doen
. Ik was er meer mee bezig dan hij, hij helemaal niet en doordat hij zo reageerde was ik die gedachte meteen kwijt. Dan kan en zal jou ook gebeuren, Verana. Er zal iemand op een dag komen (wanneer je het minst verwacht) die jou zal bevestigen dat je niet abnormaal bentWat een lief stukje, Paloma! Ik hoop echt dat het zal gaan zoals jij beschrijft.
En ik bedacht me nog: een man die een vervelende reactie geeft, daar wil ik eigenlijk helemaal niet mee omgaan!
Ik hoop een man te treffen die er net zo mee omgaat als bij jou is gebeurd.
Ik ken overigens zelf een vrouw die ook boven de 40 was, toen ze haar eerste relatie had. En via via ken ik hetzelfde verhaal over een man. En hen beschouw ik helemaal niet als "abnormaal". Ik ben alleen maar heel blij voor ze.
Wat meet ik dan eigenlijk met twee maten hè, dat ik het bij mijzelf wel als "abnormaal" beschouw.
maandag 31 augustus 2009 om 23:35
@witteorchidee: tja als puber ging t meer om de behoefte om sex, zoenen, lust en de druk van leeftijdsgenootjes.
Nu is t meer het gemis en het gehunker naar liefde en intimiteit. Ook nog sex natuurlijk maar in mindere mate. En de druk van buiten is er nog wel maar ook minder.
En waar het hier om ging uiteraard: het bang zijn voor de reacties. Daar heb ik nu dus meer schijt aan dan toen ik jonger was.
@ Paloma: Ja je hebt wel gelijk eigenlijk. Alleen toch dat bekende verhaal van; ow had ik t toch maar 6 jaar eerder gedaan.
Nu is t meer het gemis en het gehunker naar liefde en intimiteit. Ook nog sex natuurlijk maar in mindere mate. En de druk van buiten is er nog wel maar ook minder.
En waar het hier om ging uiteraard: het bang zijn voor de reacties. Daar heb ik nu dus meer schijt aan dan toen ik jonger was.
@ Paloma: Ja je hebt wel gelijk eigenlijk. Alleen toch dat bekende verhaal van; ow had ik t toch maar 6 jaar eerder gedaan.
maandag 31 augustus 2009 om 23:41
quote:paloma schreef op 31 augustus 2009 @ 23:15:
[...]
Ik was de 40 al gepasseerd toen het mij overkwam. Leeftijd zegt niets, het gebeurt wanneer het gebeurt en wanneer je er klaar voor bent. Ik ben nog steeds bezig met mijn ontdekkingsreis en ik geniet ervan.
Dit is bij mij de reden. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor, en ik weet sinds een aantal maanden ook de redenen.
En, witteorchidee: sinds ik de redenen ken, heb ik ontdekt dat het inderdaad een keuze is geweest single te blijven.
Jarenlang een onbewuste keuze, dat wel. Maar nu ik de redenen ken van het nog geen man gehad hebben, merk ik dat ik eigenlijk min of meer bewust kies voor "nu nog even niet".
[...]
Ik was de 40 al gepasseerd toen het mij overkwam. Leeftijd zegt niets, het gebeurt wanneer het gebeurt en wanneer je er klaar voor bent. Ik ben nog steeds bezig met mijn ontdekkingsreis en ik geniet ervan.
Dit is bij mij de reden. Ik ben er gewoon nog niet klaar voor, en ik weet sinds een aantal maanden ook de redenen.
En, witteorchidee: sinds ik de redenen ken, heb ik ontdekt dat het inderdaad een keuze is geweest single te blijven.
Jarenlang een onbewuste keuze, dat wel. Maar nu ik de redenen ken van het nog geen man gehad hebben, merk ik dat ik eigenlijk min of meer bewust kies voor "nu nog even niet".
